word
stringlengths
1
62
pos
stringlengths
0
18
pro
stringlengths
0
66
definition
stringlengths
1
2.93k
example
stringlengths
0
3.03k
ន.
[ក]
តួអក្សរទី១ក្នុងវគ្គទី១នៃអក្ខរក្រមព្យញ្ជនៈខ្មែរ។ តួអក្សរនេះមានឈ្មោះថា ក ហើយតាងឱ្យព្យញ្ជនៈ /ក/ មានអក្ខរសូរអន្តរជាតិ [k] ជាកណ្ឋជៈ មានសំឡេងក្នុងឋានបំពង់ក ជាសិថិល អឃោសៈ។
កិ.
[ក]
តាំងផ្ដើម, តាំងធ្វើ
កសាង, កកើត, កចេតិយ, កភូមិ។
ន.
[ក]
អវយវៈដែលតពីក្បាលទៅស្មា ឬទៅខ្លួននៃមនុស្សសត្វ
កមនុស្ស, កមាន់។
ក៏
ឈ.
[ក]
ពាក្យជាសន្ធានមានសំឡេងកញ្ឆក់ខ្លីសម្រាប់និយាយតប្រយោគដោយឡែក
អ្នកក៏ទៅ, ខ្ញុំក៏ទៅ, ធ្វើដូច្នេះក៏បាន, របស់នេះរូបក៏ល្អ តម្លៃក៏ថោក។
កក
គុ.កិ., គុ.
[កក]
កុះករ, តាន់តាប់, ជុំជិត, កុញ, ត្រៀបត្រា
មើលទៅឃើញមនុស្សកក, ឈរកក។
កកកុញ
គុ.កិ.
[កក-កុញ]
ច្រើនត្រៀបត្រា ច្រើនកុះករ ណែនណាន់តាន់តាប់
ពិធីបុណ្យអុំទូកមានមនុស្សច្រើនកកកុញ។
កកស្ទះ
កិ.
[កក-ស្ទះ]
មិនអាចផ្លាស់ទី រំកិល ងាក កម្រើក ឬ ធ្វើចលនាបាន ដោយសារមានរបស់គរជាប់បន្តគ្នា ឬ មនុស្សច្រើនណែនណាន់តាន់តាប់
ចរាចរណ៍កកស្ទះ។
កក
កិ.
[កក]
ប្រែពីរាវទៅជាខន់ ឬទៅជារឹង
ទឹកផ្ដើមកកនៅសីតុណ្ហភាពក្រោមសូន្យអង្សា។
កក
គុ.
[កក]
ដែលត្រជាក់ មិនក្ដៅ (ចំណីអាហារ)
បាយកក។
កក់
កិ.
[កក់]
ជម្រះសក់ឱ្យស្អាត
កក់សក់។
កក់
កិ.
[កក់]
ធ្វើឱ្យទទឹកជោក
ភ្លៀងកក់។
កក់
កិ.
[កក់]
បញ្ចាំទុកមុន, ឱ្យមុនជាការបញ្ចាំចិត្ត
ខ្ញុំបានកក់ប្រាក់ឱ្យគេរួចហើយ។
កក់
ន.
[កក់]
ឈ្មោះស្មៅទឹកមួយពួក សម្រាប់ប្រើជាធ្វើកន្ទេល
កក់មានច្រើនប្រភេទ គឺ កក់មូល, កក់ជ្រុង, កក់ចែងម៉ែង។ល។
កក់
ន.
[កក់]
ឈ្មោះប្រដាប់ម្យ៉ាងមានសណ្ឋានដូចផ្លែឈូកសម្រាប់ងូតទឹក
ទឹកធ្លាក់ចេញពីកក់។
កក់ក្ដៅ
កិ.
[កក់-ក្ដៅ]
ក្ដៅល្មម ក្ដៅស្រួល
ភួយនេះកក់ក្ដៅណាស់។
កករ
ន.
[ក-ក]
ផង់ឬកម្ទេចល្អិត ដែលនៅក្នុងសភាវៈរាវ មានទឹក, សុរា, ប្រេងជាដើម
កករប្រេង, ចិត្តកករល្អក់។
កករចិត្ត
ន.
[ក-ក-ចិត]
ចិត្តសៅហ្មងហាក់ដូចជាមានកករ។
កកាត
គុ.
[ក-កាត]
ដែលនៅសល់តិច, ដែលនៅសល់រលាបៗ
ទឹកសម្លនៅសល់កកាតនឹងបាតឆ្នាំង។
កកាយ
កិ.
[ក-កាយ]
កាយរឿយៗ; ជីកដីជារន្ធ, ជារូង, ជារង, ជារណ្ដៅដោយដៃ (មនុស្ស), ដោយជើង (សត្វ)
មនុស្សកកាយដី, មាន់កកាយដី, អណ្ដើកកកាយដី។
កកិចកកុច
គុ.
[ក-កិច-ក-កុច]
ដែលមានចិត្តវៀច, មានគំនិតគេចកែ
មនុស្សកកិចកកុច។
កកិត
កិ.
[ក-កិត]
ពាល់, ដដុស ឬប៉ះយ៉ាងស្រាល។
កកិល
កិ.
[ក-កិល]
ទៅដោយគូទពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត
មនុស្សខ្វិនកកិលដូចកូនក្មេង។
កកូរ
កិ.
[ក-កូ]
កូរញយៗ
កកូរត្រុំ ឬ កកូរសម្ល។
កកូរកកាយ
កិ.
[ក-កូ-ក-កាយ]
សសោះជ្រាវរាវរកអ្វីមួយ
គាត់យកដែកកកូរកកាយរករបស់អេតចាយ។
កកេបកកាប
គុ., កិ.
[ក-កេប-ក-កាប]
ដែលកខ្វេសកខ្វាសដោយខំប្រឹងដើរ ឬប្រឹងឡើងឱ្យបានឆាប់
ខំឡើងដើមឈើកកេបកកាប។
កកេរ
កិ.
[ក-កេ]
ខាំរឿយៗ ដើម្បីឱ្យដាច់
កកេរពោត, កណ្ដុរកកេរទូ។
កកេះ
កិ.
[ក-កេះ]
កេះរឿយៗ ដោយក្រចកជាដើម។
កកែកកកោក
គុ.កិ., ន.
[ក-កែក-ក-កោក]
សម្ដីនិយាយគ្នា ឮសូរកោកៗ ច្រើនដង។
កកែកករ
គុ.កិ., ន.
[ក-កែ-ក-ក]
សម្ដីនិយាយមិនច្បាស់លាស់ យ៉ាងដូចក្មេងតូចដែលទើបចេះស្ដី
កូនប្រុសខ្ញុំបានចេះស្ដីកកែកករហើយ។
កកែងកកោង
គុ., ន.
[ក-កែង-ក-កោង]
កិរិយាពុំគប្បី, កោង, ព្រហើន, ឥតមានលំអុតលំឱន។
កកែប
ន.
[ក-កែប]
អវយវៈសត្វចតុប្បាទពួកខ្លះ នៅត្រង់គន្លាក់កែងជើងខាងក្រោយគល់ក្រចកជាខាងក្រោមកែបទាំងគូ
កកែបគោ, កកែបក្របី។
កកោក
គុ.កិ., ឧ.
[ក-កោក]
សូរនិយាយខ្លាំងឥតក្រែងដែលឮកោកៗ
និយាយកកោក។
កកោស
កិ.
[ក-កោស]
កោសដោយធ្វេសប្រហែសឥតមានបំណងនឹងធ្វើឱ្យវត្ថុមួយនិងវត្ថុមួយរបករបោចខូចខាតឡើយ។
កកោះ
ន.
[ក-កោះ]
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ មានខ្លឹមពណ៌ក្រមៅ ប្រើការធ្វើសសរផ្ទះ, ក្ដារក្រាល ឬក្ដារងឿ។
កក្កដ
ន.
[ក័ក-កៈ-ដៈ]
ឈ្មោះខែទី ៤ នៃសុរិយគតិ, មាន ៣១ ថ្ងៃ។ សព្វថ្ងៃប្រើជា កក្កដា ក៏រាប់ជាខែ ទី ៧ ដែរ។
កក្កដា
ន.
[ក័ក-កៈ-ដា]
ឈ្មោះខែទី ៧ តាមសុរិយគតិ មាន ៣១ ថ្ងៃ និងរាសីរូបក្ដាម។
កក្រិត
គុ.
[ក-ក្រិត]
ពាក្យសម្រាប់ញ៉ាំងពាក្យខ្មៅឱ្យប្លែកឡើង
មនុស្សនោះខ្មៅកក្រិត គឺខ្មៅឥតរសជាតិ។
កក្រើក
កិ.
[ក-ក្រើក]
កម្រើក, រញ្ជួយ, របើកឡើង។
កក្រើកញាប់ញ័រ
កិ.
[ក-ក្រើក-ញាប់-ញ័រ]
កក្រើកញ័រយ៉ាងញាប់សព្វអន្លើ។
កក្រើករំជួល
កិ.
[ក-ក្រើក-រំ-ជួល]
កក្រើករញ្ជួយជ្រួលច្របល់។
កក្រើករំពើក
កិ.
[ក-ក្រើក-រំ-ពើក]
កក្រើកខ្លាំង, ជ្រួលច្របល់ខ្លាំង។
កក្រោះ
គុ.
[ក-ក្រោះ]
ដែលឥតរសជាតិ
សោះកក្រោះ។
កក្លាក់
គុ.កិ.
[ក-ក្លាក់]
ច្រើននិយាយផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ ហៀរ
ហៀរកក្លាក់។
កក្លូក
គុ.កិ.
[ក-ក្លូក]
ដែលរាវខ្លាំង, ដែលមានទឹកច្រើន
រាវកក្លូក។
កក្អាក
គុ.កិ.
[ក-ក្អាក]
ដែលឮសូរក្អាកៗ ច្រើនដង (សើច)
សើចកក្អាក។
កក្អាកកក្អាយ
គុ., គុ.កិ.
[ក-ក្អាក-ក-ក្អាយ]
ក្អាកក្អាយខ្លាំង, សប្បាយរីករាយខ្លាំង។
កក្អាយ
ប.
[ក-ក្អាយ]
ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ កក្អាក
សើចកក្អាកកក្អាយ។
កក្អិច
គុ.កិ.
[ក-ក្អិច]
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនពាក្យមាត់ឱ្យប្លែកឡើង (ត្រី)
ត្រីមាត់កក្អិច។
កក្អិច
ប.
[ក-ក្អិច]
ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹង កក្អៀក ថា កក្អិចកក្អៀក គឺ ឮសូរមាត់សើចច្រើនពុំដាច់សូរ
សើចលេងកក្អិចកក្អៀក។
កក្អិល
គុ.កិ., គុ.
[ក-ក្អិល]
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនកិរិយាដែលនៅមានកម្លាំងចិត្តឱ្យប្លែកឡើង
និយាយកក្អិល, សម្ដីកក្អិល។
កក្អឹក
គុ.កិ., គុ.
[ក-ក្អឹក]
ក្អឹកៗច្រើនដងមិនដាច់សូរ
សើចកក្អឹក។
កក្អៀក
គុ.កិ., ឧ.
[ក-ក្អៀក]
ក្អៀកៗច្រើនដងមិនដាច់សូរ
សើចកក្អៀក។
កក្អៀច
គុ.កិ.
[ក-ក្អៀច]
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនពាក្យចុះឱ្យប្លែកឱ្យច្រើនឡើង (ដង្កូវ)
ដង្កូវចុះកក្អៀច។
កខិកកខក់
កិ.
[ក-ខិក-ក-ខក់]
ឈ្លក់; រង្គោះ។
កខិបកខុប
គុ.កិ., គុ.
[ក-ខិប-ក-ខុប]
ដែលមានចិត្តអរ ព្រោះបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត
អរកខិបកខុប។
កខឹក
គុ.កិ., ឧ.
[ក-ខឹក]
ខឹកៗ ច្រើនដងមិនដាច់សូរ ហើយញាប់រន្ថាន់ (សើច)
សើចកខឹក។
កខុប
ន.
[ក-ខុប]
ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ រូបដូចកន្លាតតែនៅក្នុងទឹក។
កខូស
ឧ.
[ក-ខូស]
(ម.ព. រខូស)។
កខ្វក់
គុ.
[ក-ខ្វក់]
ដែលគគ្រិចមិនស្អាត, ដែលស្មោកគ្រោក។
កខ្វិក
ប.
[ក-ខ្វិក]
សម្រាប់និយាយផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ កខ្វក់
កខ្វិកកខ្វក់។
កខ្វេសកខ្វាស
គុ.កិ., គុ.
[ក-ខ្វេស-ក-ខ្វាស]
ដែលមានដំណើរខ្វេសខ្វាសរឿយៗ
វារកខ្វេសកខ្វាស។
កង
គុ.កិ., គុ.
[កង]
ដែលឮស៊ានរំពង, អឺងកង
ឮសូរកងរំពង, យំកងរំពង, ហ៊ោកងរំពង។
កង
កិ.
[កង]
ចាប់ត្រកង; ធ្វើឱ្យមូលជាវង់
កងចំបើងមួយកង, គោកងកន្ទុយ។
កង
ន.
[កង]
ពួក, ក្រុម, សង្កាត់, ចង្កោម
កងទ័ព, កងឃុំ, កងខេត្ត, កងធម៌។
កងកម្លាំង
ន.
[កង-កំ-ឡាំង]
ក្រុមមនុស្សដែលមានភារកិច្ចការពារសុវត្ថិភាព ឬសន្តិសុខ
កងកម្លាំងការពារព្រំដែន, កងកម្លាំងរក្សាសន្តិភាព។
កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ
ន.
[កង-កំ-ឡាំង-ប្រ-ដាប់-អា-វុត]
បន្សំរវាងកងទ័ពជើងគោក ជើងទឹក និងជើងអាកាសរបស់ប្រជាជាតិមួយ
កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធកម្ពុជា។
កងកាំភ្លើងធំ
ន.
[កង-កាំ-ភ្លើង-ធំ]
ក្រុមទាហានដែលមានជំនាញ និងទទួលភារកិច្ចបញ្ជាកាំភ្លើងធំ
គាត់ជាមេបញ្ជាការកងកាំភ្លើងធំ។
កងទ្រនាប់
ន.
[កង-ទ្រ-នាប់]
កងទ្រនាប់ដាក់ចន្លោះក្បាលខ្ចៅសម្រាប់រឹតបន្តឹងខ្ចៅ
កងទ្រនាប់ខ្ចៅសង្កសីប្រក់ដំបូល, កងទ្រនាប់ខ្ចៅឡាន។
កងទ័ពជើងទឹក
ន.
[កង-ទាប់-ជើង-ទឹក]
អង្គភាពកងទ័ពដែលមានកាតព្វកិច្ចធ្វើប្រតិបត្តិការនៅលើដែនទឹក ដែនសមុទ្រជាដើម
មេបញ្ជាការកងទ័ពជើងទឹក។
កងនាវា
ន.
[កង-នា-វា]
អង្គភាពកងទ័ពដែលជាផ្នែកមួយនៃកងទ័ពជើងទឹក មានជំនាញខាងនាវាចរណ៍។
កងរាជអាវុធហត្ថ
ន.
[កង-រាច-អា-វុត-ហ័ត]
ផ្នែកនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទដែលមានស្វ័យភាពក្នុងកិច្ចអនុវត្តច្បាប់លើពលរដ្ឋស៊ីវិលនិងយោធា
កងរាជអាវុធហត្ថលើផ្ទៃប្រទេស, កងរាជអាវុធហត្ថខេត្ត។
កងរឹត
ន.
[កង-រឹត]
ប្រដាប់រឹតបន្តឹងសាច់ក្រណាត់ មានសណ្ឋានជារង្វង់ប្រើក្នុងការដេរប៉ាក់
កងរឹតប្រើខ្ចៅមួល។
កងអន្តរាគមន៍
ន.
[កង-អន់-តៈ-រ៉ា-គំ]
កងកម្លាំងដែលមានភារកិច្ចជួយសម្របសម្រួលក្នុងបញ្ហាសន្តិសុខឬគ្រោះអាសន្នណាមួយ
កងអន្តរាគមន៍ពិសេស, កងអន្តរាគមន៍រថពាសដែក, កងអន្តរាគមន៍ជើងទឹក។
កង
ន.
[កង]
ប្រដាប់មានវង់មូលសម្រាប់ពាក់ប្រហក
កងដៃ, កងជើង, កងក្រវិល។
កងក
ន.
[កង-ក]
គ្រឿងអលង្ការម៉្យាងសម្រាប់ពាក់នៅនឹងក មានសណ្ឋានជារង្វង់ធ្វើពីវត្ថុធាតុផ្សេងៗ
ខ្មែរបុរាណនិយមពាក់កងក។
កងទងឈូក
ន.
[កង-ទង-ឈូក]
គ្រឿងអលង្ការមួយប្រភេទធ្វើពីលោហៈដែលផ្នែកខាងចុងទាំងពីរខាងទល់មុខគ្នារចនាដូចផ្កាឈូកក្រពុំសម្រាប់ពាក់នៅកជើងនៃអ្នករបាំបុរាណខ្មែរ ហើយក៏មានពាក់នៅកដៃផងដែរ
កងទងឈូកក៏មានពាក់លម្អកជើងកូនក្រមុំក្នុងពិធីមង្គលការដែរ។
កងរាក់
ន.
[កង-រាក់]
កងដៃមួយប្រភេទ ដែលមានមុខកាត់បីជ្រុងរាងដូចទ្រនុងខ្នងសត្វពស់ដោយមានឆ្លាក់ក្បាច់ភ្ញី។
កង
ន.
[កង]
ឈ្មោះនំមួយប្រភេទធ្វើពីម្សៅដំណើប លុញជារាងកងបង់ខ្លាញ់ រួចយកទៅជ្រលក់ទឹកស្ករត្នោតរំងាស់លាយល្ងសពីលើ។
កង់
ន.
[កង់]
(ព.សា.) យានកង់ពីរដែលអាចប្រព្រឹត្តទៅមុខបានដោយសារឈ្នាន់, ច្រវាក់ថាសជាដើមដែលដាក់ទាក់ទងគ្នាជាមួយនឹងដុំនៃកង់ក្រោយនិងដុំកណ្ដាល; ទោចក្រយាន។
កង់
ន.
[កង់]
ប្រដាប់រទេះមានវង់ព័ទ្ធជុំវិញចុងកាំ
កង់រទេះ។
កង់
ន.
[កង់]
អ្វីៗដែលកាត់ជាកំណាត់ជាដុំខ្លីៗ
ត្រីមួយកង់។
កង់
ន.
[កង់]
ឈ្មោះនំមួយប្រភេទមានសណ្ឋានដូចកង់
នំកង់។
កងៗ
ឧ.
[កង-កង]
(ម.ព. ឡងៗ)។
កងកន់
ន.
[កង-កន់]
គ្រឿងប្រដាប់ដែលធ្វើពីមាស, ប្រាក់ ឬស្ពាន់ មានរង្វង់មូលសម្រាប់ស៊កបញ្ចូលត្រង់ដើមដៃឬកជើង
ស្ត្រីល្ខោនហ្លួងពាក់សង្វារកងកន់។
កងកេង
ន.
[កង-កេង]
(ម.ព. កេងកង ១)។
កងគ្រាប់
ន.
[កង-គ្រាប់]
ផ្នែកមេកានិកសម្រាប់ទ្រទ្រង់ផ្នែកមួយទៀតដែលមានចលនារង្វិលជុំវិញអ័ក្ស ដើម្បីជួយសម្រួលចលនានិងកាត់បន្ថយការកកិត។
កងចល័ត
ន.
[កង-ចៈ-ឡាត់]
ក្រុមយុវជននៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមដែលអាចចល័តពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយសម្រាប់ការងារបង្កបង្កើនផល។
កងចៅ
ន.
[កង-ចៅ]
ពួកស្ត្រីខ្ញុំរាជការក្នុងព្រះបរមរាជវាំង ធ្វើការពួកបាវ (ស្ត្រីទាំងនេះកាលពីបុរាណគេជ្រើសរើសយកតែកូនចៅពល ឬរបឹប)។
កងឈ្លប
ន.
[កង-ឈ្លប]
ក្រុមស៊ើបការនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។
កង់ឌុប
ន.
[កង់-ឌុប]
(ព.សា.) មធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដោយកង់យកថ្លៃឈ្នួល
របររត់កង់ឌុបមាននៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០។
កងទ័ព
ន.
[កង-ទាប់]
ក្រុមមនុស្សត្រៀមច្បាំងនឹងសត្រូវ, ឬសេនារេហ៍ពលដែលមានកាតព្វកិច្ចការពារជាតិ, មាតុភូមិ រកសន្តិសុខជូនប្រជាជន និងស្រុកទេស។
កងទ័ពជើងគោក
ន.
[កង-ទាប់-ជើង-គោក]
អង្គភាពកងទ័ពដែលមានកាតព្វកិច្ចធ្វើប្រតិបត្តិការនៅលើដែនគោក
កងទ័ពជើងគោកនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទបានបញ្ចប់ការហ្វឹកហ្វឺនជំនាញបោសសម្អាតមីន។
កងទ័ពអាកាស
ន.
[កង-ទាប់-អា-កាស]
អង្គភាពកងទ័ពដែលមានកាតព្វកិច្ចធ្វើប្រតិបត្តិការក្នុងដែនអាកាស។
កង់ទីន
ន.
[កង់-ទីន]
(ម.ព. អាហារដ្ឋាន)។
កង់បី
ន.
[កង់-បី]
(ព.សា.) មធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដោយរ៉ឺម៉កដែលអូសដោយម៉ូតូដឹកអ្នកដំណើរយកថ្លៃឈ្នួល។ ថ្វីបើចំនួនកង់មានដល់ទៅបួន តែគេនៅតែហៅថាកង់បីដដែល
ជិះកង់បី, សូមហៅកង់បីឱ្យខ្ញុំផង!។
កងព័ន្ធ
ន.
[កង-ពាន់]
ពិធីបុណ្យទ្វាទសមាសសំគាល់ដោយទង់ជ័យចងបោះនៅទូក ទូកនោះចងពួរបោះយុថ្កានៅកណ្ដាលស្នាមប្រណាំងទូក-ង ដើម្បីឱ្យទូក-ងដែលប្រណាំងគ្នា ១ អុំខាងក្នុង ១ អុំខាងក្រៅ។
កងពល
ន.
[កង-ពល់]
អង្គភាពយោធាដែលមានរចនាសម្ព័ន្ធការងារតាមការកំណត់របស់ក្រសួងការពារជាតិ
កងពលតូច, កងពលធំ, កងពលធំអន្តរាគមន៍។
កងពលតូច
ន.
[កង-ពល់-តូច]
កងប្រដាប់អាវុធ ដែលមានឋានានុក្រមបន្ទាប់ក្រោមកងពលធំ។
កងពលធំ
ន.
[កង-ពល់-ធំ]
កងប្រដាប់អាវុធដែលមានឋានានុក្រមខ្ពស់ជាងគេ។
កងមាស
ន.
[កង-មាស]
ឈ្មោះស្រុកមួយឋិតនៅតាមទន្លេមេគង្គ រួមចូលក្នុងខែត្រកំពង់ចាម។

Dataset Card for "khmer-dictionary-44k"

More Information needed

Downloads last month
2
Edit dataset card