Datasets:

mehr32

/

divar

like 0

محدودیت­‌های ناشی از کرونا می­‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد. هر کس شرایط را به گونه­‌ای متفاوت تجربه می­‌کند، اما هر احساسی که داشته باشید عادی است. هوای خودتان را داشته باشید باشید و از استراتژی­‌های مراقبت از خود استفاده کنید چرا که برای گذراندن این دوران برای شما مفید است.

نکاتی برای مراقبت از سلامت روان ما در طول شیوع ویروس کرونا COVID-19

شیوع ویروس کرونا COVID-19 در مقیاس بین­‌المللی به روش­‌های مختلفی بر مردم تأثیر گذاشته است. قابل درک است که در چنین مواقعی، مردم ممکن است با تغییر مداوم هشدارها و پوشش رسانه‌ای در مورد شیوع ویروس، احساس ترس، نگرانی و اضطراب کنند.

در حالی که اطلاع‌رسانی مهم است، نکات زیر نکات و راهکارهایی برای مراقبت از سلامت روان خود و اطرافیانمان در این زمان‌های سخت است.

مواجه خود با اخبار مرتبط با کرونا را مدیریت کنید

قرار گرفتن مداوم در معرض رسانه­ها می­‌تواند احساس ترس و اضطراب را افزایش دهد. مراقب باشید که اطلاعات از کجا آمده است و اطمینان حاصل کنید که به اطلاعات قابل اعتماد و دقیق دسترسی دارید. ما در زیر چند لینک ارائه کرده‌ایم.

یک رویکرد “آرام و در عین حال محتاطانه“ را دنبال کنید

تمام تلاش خود را بکنید تا آرامش خود را حفظ کنید و حواستان باشد که در ایجاد هراس گسترده­‌ای که می‌تواند مانع از تلاش برای مدیریت مثبت شیوع بیماری شود، سهیم نباشید. اطمینان حاصل کنید که دستورالعمل­‌های صادر شده توسط نهادهای مربوطه، توصیه­‌های پزشکی و رعایت عادات بهداشتی خوب را دنبال می­‌کنید.

با یکدیگر با محبت و مهربانی رفتار کنید

در مواقع ترس، انزوا (هم جسمی و هم اجتماعی) و عدم اطمینان، مهم است که با ایجاد ارتباط با یکدیگر و حمایت از یکدیگر، حس اجتماعی خود را تقویت کنیم. به خود یادآوری کنید که با همبستگی می‌توانیم این موضوع را خیلی بهتر مدیریت کنیم، و کووید-۱۹ تبعیض قائل نمی‌شود – می‌تواند بر هر کسی فارغ از سن، جنسیت، ملیت یا قومیت تأثیر بگذارد.

فعالانه سلامت خود را مدیریت کنید

تندرستی ممکن است با حفظ برنامه­‌های روزمره تا حد امکان، ارتباط با خانواده و دوستان (حتی اگر حضوری نباشد)، فعال ماندن از نظر بدنی، خوردن غذاهای مغذی و جستجوی حمایت از طریق تماس با سامانه ۴۰۳۰ وزارت بهداشت یا سایر پشتیبانی­‌های حرفه­‌ای بیشتر در صورت لزوم مدیریت شود.

شما یا افرادی که می‌شناسید ممکن است محبور به رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، انزوا یا قرنطینه شوید که ممکن است دلهره‌آور و طاقت‌فرسا باشد و به احساس درماندگی و ترس دامن بزند. علاوه بر دستورالعمل‌های فوق، ما همچنین توصیه می­‌کنیم:

ارتباط – به راه‌های خلاقانه برای در ارتباط ماندن با دیگران از جمله رسانه‌های اجتماعی، ایمیل و تلفن فکر کنید.

روال روزانه – برنامه­‌ای بسازید که کارهایی را که از آنها لذت می برید و حتی کارهایی را که می­‌خواستید انجام دهید اما در گذشته وقت کافی برای انجام آنها نداشتید، اولویت­‌بندی کند، مانند خواندن کتاب یا تماشای فیلم.

چشم انداز – سعی کنید این دوره را به عنوان یک دوره غیرعادی ببینید که حتی ممکن است فوایدی داشته باشد.

نسبت به دیگران سخاوتمند باشید – کمک به دیگران در مواقع ضروری نه تنها به گیرنده کمک می­‌کند، بلکه رفاه شما را افزایش می­‌دهد آیا راهی برای کمک به اطرافیانتان وجود دارد؟

اجازه ندهید ترس یا اضطراب تعامل شما با دیگران را هدایت کند. همه ما در این شرایط با هم هستیم.

همانطور که در بالا ذکر شد، قرار گرفتن در معرض اخبار و رسانه‌ها را محدود کنید. بهتر است زمان‌های خاصی از روز را انتخاب کنید که اخبار به‌روزرسانی‌­شده را دریافت کنید، مطمئن شوید که اخبار از منابع معتبر و موثق هستند.

استرس کووید ۱۹ عامل افزایش افکار خودکشی

براساس یک مطالعه، پاندمی کووید۱۹ نه تنها به سلامت جسمی و اقتصادی ضربه زده است بلکه با افزایش نرخ خودکشی، بر سلامت روان نیز تأثیر گذاشته است. نظرسنجی به بررسی این موضوع پرداخته که کدام عوامل استرس زا مربوط به کووید ۱۹ احتمال ایجاد افکار و رفتارهای خودکشی‌گرایانه را ایجاد می‌ کنند. این نظرسنجی بر روی بیش از ۱۲ هزار نفر انجام شد و از آنها خواسته شد که به صورت داوطلبانه تجارب‌شان را در اولین دوره قرنطینه بیان کنند. نتایج نشان می‌دهد که چندین عامل استرس­‌زا مانند انزوای اجتماعی، بدرفتاری خانگی، مشکلات روابط، تعدیل نیرو و مشکلات مالی به شدت با افکار و رفتارهای مرتبط با خودکشی ارتباط دارند. با این حال، همه کسانی که این شرایط را تجربه کرده بودند گزارشی مبنی بر تفکر خودکشی‌گرایانه نداشتند. افرادی با مقاومت و انعطاف‌پذیری بالا و امید به آینده بیشتر به میزان کمتری تحت تأثیر این فشارها قرار گرفتند. محققان همچنین بر نقش مهمی را که امید به آینده می‌تواند داشته باشد- همراه با سطح مقاومت افراد- در هنگام کنار آمدن با این عوامل استرس­‌زا تاکید کردند.

سلامت روان کودکان در دوران کرونا

کودکان ممکن است به روش‌های مختلفی نسبت به استرس واکنش نشان بدهند، مثلاً بیشتر به والدین بچسبند، مضطرب و گوشه‌گیر یا عصبانی و آشفته شوند و حتی دچار شب ادراری شوند. به واکنش‌های کودکتان به گونه‌ای حامیانه پاسخ دهید، به نگرانی‌های‌شان گوش دهید و تا می‌توانید عشق و توجه بیشتری نثارشان کنید.

– کودکان در شرایط سخت به عشق و توجه بزرگترها نیاز دارند. بنابراین تا می‌توانید به آنها توجه کنید و برایشان وقت بگذارید.

– به خاطر بسپارید که به حرف‌های کودکتان گوش کنید، با مهربانی با آنها صحبت کنید و به آنها اطمینان خاطر دهید.

– حتی‌المقدور فرصت بازی کردن با کودکان و آرامش آنها را فراهم کنید.

– سعی کنید که کودکان به والدین و خانواده خود نزدیک باشند و تا حد امکان از جدا کردن آنها از سرپرستان‌شان خودداری کنید. چنانچه به دلایل مختلف (به عنوان مثال بستری شدن در بیمارستان) مجبور به جدایی شدید، مرتب با کودک‌تان تماس داشته باشید (مثلاً از طریق تلفن) و همچنان به آنها اطمینان دهید که همه چیز مرتب است.

– تا حد ممکن برنامه‌های روزمره و منظم کودک‌تان را ادامه دهید، و یا برنامه‌های جدید در محیط‌های جدید برایش طرح­‌ریزی کنید، مثلاً یک فعالیت آموزشی جدید و زمانی برای بازی کردن و آرامش.

– واقعیت‌ها را درمورد اتفاقات اخیر بگویید، و با کلماتی که برای سن کودک‌تان قابل درک باشد برایش توضیح بدهید که چه اتفاقی افتاده و اطلاعات واضحی درباره راه‌های کاهش خطر ابتلا به بیماری به او بدهید.

– همچنین می‌توانید با روشی اطمینان‌بخش اطلاعاتی راجع به آنچه می‌تواند اتفاق بیفتد به کودک‌تان بدهید (مثلاً اگر یکی از اعضای خانواده یا خود کودک احساس کنند که حالشان خوب نیست و مجبور شوند برای مدتی به بیمارستان بروند تا دکترها کمک کنند که حال‌شان بهتر شود.)

ضایعه (تروما)

تجربه‌های ضایعه‌بار (تروماتیک) می‌توانند بدن و ذهن ما را درهم‌بکوبند و بر زندگی روزمره‌مان تأثیر بگذراند، اما واکنش افراد به ضایعه (تروما) متفاوت است. افراد می‌توانند با کمک و حمایت خانواده، دوستان و جامعه از پیامدهای مواجهه با ضایعه (تروما) بهبود یابند اما برخی از تأثیرهای ضایعه (تروما) ویرانگرند. کمک در دسترس است.

ضایعه (تروما) چیست؟

ضایعه (تروما) مواجهه‌ی مستقیم و غیرمستقیم با رخداد یا رخدادهایی هم‌چون به خطرافتادن جان، جراحت جدی یا خشونت جنسی است که عمیقاً اندوه‌بار، آزاردهنده و مهیب هستند. ضایعه (تروما) می‌تواند امنیت و به‌زیستی روانی و جسمانی را تحت‌تأثیر قرار دهد. به رغم واکنش‌های متفاوت افراد به یک رویداد، برخی رخدادهای آسیب‌زا عبارت‌اند از:

جرم‌های خشونت‌آمیز مانند سرقت مسلحانه؛

خشونت بین‌فردی مانند تجاوز یا سوءاستفاده‌ی جنسی در کودکی؛

فقدان، مانند مرگ یک عضو خانواده یا عزیزی، بیکاری، بی‌خانمانی یا فقدان موقعیت اجتماعی؛

جنگ و جنگ داخلی؛

فاجعه‌های طبیعی مانند آتش‌سوزی جنگل‌ها، سیل‌ها یا زمین‌لرزه‌ها؛

تصادف با وسیله نقلیه یا حوادث حین کار.

واکنش‌ها به رخدادهای ضایعه‌بار (تروماتیک) از هر فرد به فرد دیگر متفاوت است. بسیاری از افراد واکنش‌های جسمانی و عاطفی چشمگیری پس از یک رخداد ضایعه‌بار (تروماتیک) خواهند داشت. این اتفاق طبیعی است و بخشی از راه و روش ذهن و بدن برای بهبود پس از یک واقعه محسوب می‌شود. برای بعضی افراد شدت و تعدد این واکنش‌ها پس از مدتی فروکش می‌کند اما برای بعضی دیگر، مدت بیشتری طول می‌کشد. بعضی از واکنش‌های رایج به ضایعه (تروما) عبارت‌اند از:

شوک و انکار؛

احساس بی‌قراری، به سادگی وحشت کردن و تحریک‌پذیری و مشوش‌بودگی؛

احساس باززیستن رخداد ضایعه‌بار (تروماتیک) با افکار آزاردهنده، پس‌نمایی حادثه و کابوس‌ها؛

اجتناب از یادآورهای رخداد/رخدادها؛

واکنش‌های جسمانی؛ خستگی، حالت تهوع، سردرد، افزایش ضربان قلب و دردهای بدنی؛

انزوا و جدایی از اجتماع؛

روابط متلاطم؛

تجربه‌ی افکار منفی و رنجیدگی؛

مشکل در مدیریت احساسات؛

اختلال‌های خواب؛

رفتارهای خودزنی و خودویرانگری.

مراقبت از خود و دریافت حمایت پس از یک رخداد ضایعه‌بار (تروماتیک) حیاتی است و لزوماً یک چیز مشخص برای همه کارساز نیست. در زیر برخی از پیشنهاد‌ها درباره‌ی چگونگی سازگاری با یک حادثه‌ی ضایعه‌بار (تروماتیک) آورده شده‌است.

شما تجربه‌ی یک رخداد ضایعه‌بار (تروماتیک) را داشته‌اید و واکنش‌های عاطفی و جسمانی نه فقط طبیعی هستند بلکه بخشی از فرایند بهبود محسوب می‌شوند.

با کسانی در ارتباط باشید که در کنار آنها احساس امنیت و درپناه‌بودن می‌کنید؛ صحبت‌کردن با خانواده، دوستان، یک مشاور، مشاور مذهبی یا خط بحران می‌تواند به شما کمک کند که فهم بهتری از تجربه‌ی خود داشته‌باشید و مسیری برای بهبود پیدا کنید.

احساسات خود را به محض پدیدارشدن ابراز کنید. درباره‌ی آن‌ها با فرد دیگری صحبت کنید یا آن‌ها را در دفترچه‌ی خاطرات خود بنویسید. ابراز احساسات اغلب به فرایند بهبود کمک می‌کند.

به دنبال حمایت بیشتر از یک متخصص سلامت معتمدتان مانند پزشک عمومی‌تان، روانشناس، روان‌پزشک، مشاور و مددکار اجتماعی باشید تا واکنش‌های شما به رخداد ضایعه‌بار (تروماتیک) را بکاود و در جست‌وجوی راه‌هایی برای مدیریت آن‌ها باشد.

مراقب خود باشید؛ رژیم غذایی متعادلی داشته‌باشید، منظم ورزش کنید و به‌اندازه‌ی کافی بخوابید. برای آرامیدن وقت بگذارید و کارهای لذت‌آور انجام بدهید حتی اگر احساس می‌کنید دیگر آن کارها را دوست ندارید.

تلاش کنید تا جای ممکن زندگی روزانه‌ی ساختارمند و باثباتی داشته باشید؛ داشتن یک روال کمک می‌کند احساس امنیت بکنید. یک جدول ‌زمانی شامل حوزه‌های مختلف زندگی‌تان اعم از زمان‌های آرامش و بهبود ایجاد کنید.

از مصرف الکل، دارو و مواد دیگر به‌عنوان راه فراری از افکار و احساسات دشوار اجتناب کنید.

کمک در دسترس است. در ادامه برخی از فرآیندهای حمایتی موجود معرفی شده‌است. اگر زندگی شما در خطر است با ۱۲۳ تماس بگیرید.

خط ملی اورژانس اجتماعی

سامانه تلفنی ۱۲۳

این سامانه‌ی صوتی زیرنظر سازمان بهزیستی کشور است و ۲۴ ساعت شبانه‌روز می­‌توانید با خط ۱۲۳ تماس بگیرید. هدف کلی این سامانه کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی است. این سامانه به طور رایگان به کودکان و همسران در معرض خشونت خانگی، افرادی با قصد خودکشی، کودکان کار، پسران و دختران فراری از خانه، دختران در معرض آسیب­‌های اجتماعی، افراد دارای گرایش­‌های جنسی متفاوت به صورت تلفنی و حضوری خدمت­‌رسانی می­‌کند. با توجه به وجود مراکز حضوری در شهرهای مختلف، در صورت نیاز این سامانه این امکان را دارد که به شهروندان در شهرهای مختلف خدمات اورژانسی و حضوری ارائه دهد. هم‌چنین از سایت زیر می­‌توانید با انتخاب استان و شهر محل سکونت خود با مراکز حضوری و کلینیک­‌های اورژانس اجتماعی آشنایی پیدا کنید.