| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0008,001,ธรรมสมควรแก่นวโลกุตตรธรรม. ในบุคคล ๔ จำพวกนั้น จำพวก | |
| 42,0008,002,"ต้น พระผู้มีพระภาคตรัสหมายเอาผู้มีสุตะน้อย และเป็นผู้ทุศีล, " | |
| 42,0008,003,"จำพวกที่ ๒ มีสุตะน้อย (แต่) เป็นผู้สิ้นอาสวะ, จำพวกที่ ๓ มีสุตะ" | |
| 42,0008,004,"มาก (แต่) เป็นผู้ทุศีล, จำพวกที่ ๔ มีสุตะมาก และเป็นผู้สิ้น" | |
| 42,0008,005,"อาสวะ.""" | |
| 42,0008,006,"อรรถกถาแห่งสูตรนั้น ว่า "" บทว่า <B>อสมาหิโต</B> คือไม่ทำให้" | |
| 42,0008,007,บริบูรณ์. บาทคาถาว่า <B>สีลโต จ สุเตน จ</B>คือ ทั้งโดยส่วนศีล | |
| 42,0008,008,"ทั้งโดยส่วนสุตะ, อธิบายว่า บัณฑิตทั้งหลายย่อมติเตียนเขาอย่างนี้" | |
| 42,0008,009,"ว่า "" ผู้นี้ทุศีล (ทั้ง) มีสุตะน้อย."" บาทคาถาว่า <B>ตสฺส สมฺปชฺชเต" | |
| 42,0008,010,สุตํ</B> ความว่า เพราะกิจคือสุตะอันบุคคลนั้นทำแล้วด้วยสุตะนี้ ฉะนั้น | |
| 42,0008,011,สุตะของเขาจึงชื่อว่าถึงพร้อม. สองบทว่า <B>นาสฺส สมฺปชฺชเต</B> | |
| 42,0008,012,ความว่า เพราะเขาไม่ทำกิจคือสุตะ สุตะจึงไม่ถึงพร้อม. บทว่า | |
| 42,0008,013,<B>ธรฺมธรํ</B> ได้แก่เป็นผู้รับรองธรรมคือสุตะ. บทว่า <B>สปฺปฺํ</B> คือมี | |
| 42,0008,014,ปัญญาดี. บาทคาถาว่า <B>นิกฺขํ ชมฺพูนทสฺเสว</B> ความว่า ทองคำ | |
| 42,0008,015,"ธรรมชาติ เรียกกันว่า ทองชมพูนุท, ดุจแท่งทองชมพูนุทนั้น," | |
| 42,0008,016,อธิบายว่า เหมือนลิ่มทองหนัก ๕ สุวรรณ<SUP>๑</SUP>. | |
| 42,0008,017,แม้พระอานนทเถระ อาศัยความที่ตนเป็นพหุสูต จึงถึงความ | |
| 42,0008,018,"เป็นผู้อันพระศาสดาทรงสรรเสริญว่า ""ภิกษุทั้งหลาย อานนท์เป็น" | |
| 42,0008,019,"ยอดของภิกษุสาวกทั้งหลายของเราผู้เป็นพหุสูต<SUP>๒</SUP>."" อนึ่งภิกษุผู้เป็น" | |
| 42,0008,020,พหุสูต ย่อมเป็นผู้มีลาภเกิดขึ้นโดยไม่ยาก. ในข้อนั้น มีเรื่องดังต่อ | |
| 42,0008,021, | |
| 42,0008,022,๑. ตามมาตรา ๕ สุวรรณ เป็น ๑ นิกขะ. ๒. องฺ. เอก. ๒๐/๓๒. | |