| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0021,001,"ในก่อนอีก."" เขาได้ความเกิดขึ้นแห่งสติเพราะโอวาทนั้นแล้ว ได้ยัง " | |
| 34,0021,002,จตุตถฌานให้เกิดขึ้นอีก. | |
| 34,0021,003,ลำดับนั้น พวกราชบุรุษนำเขาไปสู่ตะแลงแกง ให้เขานอนหงาย | |
| 34,0021,004,"บนหลาว ด้วยคิดว่า ""พวกเราจักฆ่าเสีย."" เขาไม่กลัว ไม่สะดุ้ง." | |
| 34,0021,005,[พวกมนุษย์ประหลาดใจเพราะเห็นเขาไม่กลัว] | |
| 34,0021,006,ลำดับนั้น มนุษย์ทั้งหลาย ผู้ยืนอยู่ในทิศาภาคนั้น ๆ แม้เงือด | |
| 34,0021,007,เงื้อเครื่องประหารทั้งหลายมีดาบ หอก และโตมร<SUP>๑</SUP>เป็นต้นแก่เขา เห็น | |
| 34,0021,008,"เขามิได้สะดุ้งเลย ต่างพูดว่า ""ผู้เจริญทั้งหลาย พวกท่านจงดูบุรุษ" | |
| 34,0021,009,"คนนี้เถิด, เขาไม่หวั่นไหว ไม่สะทกสะท้านในท่ามกลางแห่งบุรุษผู้มี" | |
| 34,0021,010,"อาวุธในมือ แม้หลายร้อยคน, โอ ! น่าอัศจรรย์จริง"" ดังนี้แล้วเกิดมี" | |
| 34,0021,011,ความอัศจรรย์และประหลาดใจ<SUP>๒</SUP> บันลือสั่นสนั่น (ไป) กราบทูลเรื่อง | |
| 34,0021,012,นั่นแด่พระราชา. | |
| 34,0021,013,"พระราชา ทรงสดับเหตุนั้นแล้ว ตรัสว่า ""พวกท่านจงปล่อย" | |
| 34,0021,014,"เขาเสียเถิด"" ดังนี้แล้ว เสด็จไปแม้ยังสำนักพระศาสดา กราบทูล" | |
| 34,0021,015,เนื้อความนั้นแล้ว. | |
| 34,0021,016,พระศาสดา ทรงเปล่งพระโอภาสไปแล้ว เมื่อจะทรงแสดง | |
| 34,0021,017,ธรรมแก่เขา จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- | |
| 34,0021,018,"<B>""บุคคลใด มีอาลัยดุจหมู่ไม้อันตั้งอยู่ในป่า" | |
| 34,0021,019,ออกแล้ว น้อมไปในป่า (คือตปธรม) พ้น</B> | |
| 34,0021,020, | |
| 34,0021,021,๑. โตมร หอกซัด ๒. Full of wonder and surprise เต็มไปด้วยความ | |
| 34,0021,022,อัศจรรย์และประหลาดใจ. | |