Book,Page,LineNumber,Text
34,0021,001,"ในก่อนอีก.""  เขาได้ความเกิดขึ้นแห่งสติเพราะโอวาทนั้นแล้ว  ได้ยัง  "
34,0021,002,จตุตถฌานให้เกิดขึ้นอีก.
34,0021,003,ลำดับนั้น   พวกราชบุรุษนำเขาไปสู่ตะแลงแกง  ให้เขานอนหงาย
34,0021,004,"บนหลาว  ด้วยคิดว่า  ""พวกเราจักฆ่าเสีย.""   เขาไม่กลัว  ไม่สะดุ้ง."
34,0021,005,[พวกมนุษย์ประหลาดใจเพราะเห็นเขาไม่กลัว]
34,0021,006,ลำดับนั้น  มนุษย์ทั้งหลาย  ผู้ยืนอยู่ในทิศาภาคนั้น ๆ  แม้เงือด
34,0021,007,เงื้อเครื่องประหารทั้งหลายมีดาบ  หอก และโตมร<SUP>๑</SUP>เป็นต้นแก่เขา  เห็น
34,0021,008,"เขามิได้สะดุ้งเลย  ต่างพูดว่า  ""ผู้เจริญทั้งหลาย  พวกท่านจงดูบุรุษ"
34,0021,009,"คนนี้เถิด,  เขาไม่หวั่นไหว   ไม่สะทกสะท้านในท่ามกลางแห่งบุรุษผู้มี"
34,0021,010,"อาวุธในมือ  แม้หลายร้อยคน,  โอ  !  น่าอัศจรรย์จริง""  ดังนี้แล้วเกิดมี"
34,0021,011,ความอัศจรรย์และประหลาดใจ<SUP>๒</SUP>  บันลือสั่นสนั่น  (ไป)   กราบทูลเรื่อง
34,0021,012,นั่นแด่พระราชา.
34,0021,013,"พระราชา  ทรงสดับเหตุนั้นแล้ว  ตรัสว่า  ""พวกท่านจงปล่อย"
34,0021,014,"เขาเสียเถิด""  ดังนี้แล้ว  เสด็จไปแม้ยังสำนักพระศาสดา  กราบทูล"
34,0021,015,เนื้อความนั้นแล้ว.
34,0021,016,พระศาสดา  ทรงเปล่งพระโอภาสไปแล้ว  เมื่อจะทรงแสดง
34,0021,017,ธรรมแก่เขา  จึงตรัสพระคาถานี้ว่า  :-
34,0021,018,"<B>""บุคคลใด   มีอาลัยดุจหมู่ไม้อันตั้งอยู่ในป่า"
34,0021,019,ออกแล้ว  น้อมไปในป่า  (คือตปธรม)   พ้น</B>
34,0021,020,
34,0021,021,๑.  โตมร  หอกซัด  ๒.  Full  of  wonder  and  surprise  เต็มไปด้วยความ
34,0021,022,อัศจรรย์และประหลาดใจ.