pythainlp/adapter-wangchanglm-7.5B-sft-en-klongklon
Text Generation
•
Updated
Datasets:
Tasks:
Text Generation
Modalities:
Text
Formats:
parquet
Languages:
Thai
Size:
10K - 100K
Tags:
poem
License:
Dataset Viewer
text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทางบกกูจะยกเข้าตีก่อน <bot>:แล้วจะต้อนไพร่พหลพลทหาร คอยฟังเสียงฆ้องระฆังกังสดาล จึงเข้าต้านต่อรบสมทบกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชักม้าถาโถมเข้าโจมจับ <bot>:นายโจรรับกระบี่ฟาดพลาดไถล พระกฤษณากวัดแกว่งพระแสงไป เข้าชิงชัยรับรองทั้งป้องกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนุชาว่ากระนั้นอย่าหวั่นหวาด <bot>:แม้ปีศาจสิงแท้จะแก้ไข ด้วยไม้เท้าเจ้าตาให้มาไว้ สำหรับไล่ผีสางปะรางควาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุศาลาใหม่ชี้ <bot>:นามศัพท์ เสนอแฮ ใหม่ชื่อศาลายับ โยกโย้ ระเบียงฝาฟากพื้นปรับ เปรียบปลวก กินฤๅ ยังแต่ต้นเสาโอ้ ปักไว้วังเวง | นิราศวัดรวก | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเสียผีพลีบัตรปัดรางควาน <bot>:ปรายข้าวสารกรากกรากไม่อยากคลาย ฝ่ายโฉมยงองค์มิ่งมเหสี เห็นวาลีล้มไข้พระทัยหาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสาวคนธ์มณฑาสุลาลี <bot>:ต่างเปรมปรีดิ์ชื่นชมภิรมย์ขวัญ เชิญเสวยของตระการเครื่องหวานมัน เหมือนพงศ์พันธุ์กันเองอย่างเกรงใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกองทัพยับยั้งอยู่ข้างนอก <bot>:ให้ร้องบอกประกาศราชสาร พระอภัยให้ถามตามโบราณ ครั้นทราบการก็ให้รับมาพลับพลา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชทูตทูลฉลองสนองอรรถ <bot>:สารพัดธัญญาผลาผล ทั้งชีพราหมณ์เหล่าอาณาประชาชน ไม่ขัดสนเปรมปราสถาพร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดานารีบุตรีนั้น <bot>:อยู่ห้องกั้นบัลลังก์มีทั้งสอง พร้อมแสนสาวชาวแม่ต่างแซ่ซ้อง อยู่ตามห้องหีบหมอนที่นอนเรียง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งรางสว่างแสงพระสุริยา <bot>:นางขับม้ามาในดงแต่องค์เดียว จนโพล้เพล้เวลาภาณุมาศ ล่วงลีลาศลับเงาภูเขาเขียว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านครูผู้เป็นหมอกับหน่อกษัตริย์ <bot>:ขึ้นปรัศว์ปรางค์ทองอันผ่องใส ต่างถวายอภิวันท์เป็นหลั่นไป นางปราศรัยถามท้าวเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้เตรียมบุษบกรัตน์จรัสไข มณฑปนพเก้าแก้วประไพ กับโกศใส่ศพตั้งบัลลังก์รัตน์ | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคิดสู้ผู้เดียวแต่ตัวนาง <bot>:หรือคิดอย่างไรเล่าให้เข้าใจ นางฟังคำซ้ำซักเห็นสบช่อง จึงยิ้มย่องเคลือบแฝงแถลงไข | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราไม่แจ้งแห่งทางที่กลางไพร <bot>:จะขอไปอยู่ที่บ้านท่านสักวัน เอ็นดูด้วยช่วยไว้ให้ตลอด จะได้รอดกลับไปที่ไอศวรรย์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชื่นชอบตอบว่าปัญญาน้อง <bot>:ช่างตรึกตรองต้องจิตคิดประสงค์ เห็นจะได้ชัยชนะในณรงค์ มันก็คงยกมาคอยราวี | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดตะพานย่านกลางบางปลาสร้อย <bot>:พุ่มกับน้อยสรวลสันต์ต่างหรรษา นายแสงหายคลายโทโษที่โกรธา ชักกันชานั่งกริ่มยิ้มละไม | นิราศเมืองแกลง | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสัตย์ซื่อถือพระละพยศ <bot>:ไม่โป้ปดตอแหลเหมือนแต่หลัง บาทหลวงด่าว่ากูไม่พอใจฟัง นางชาววังปากหวานน้ำตาลทา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรักตัวกลัวตายเสียดายศักดิ์ <bot>:อย่าฮึกฮักจ้วงจาบทำหยาบหยาม กลับลังกาหาเมียที่งามงาม จะมีความสุขสบายไม่วายปราณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน <bot>:หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตะลุมบอน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครผูกไว้ไม่แก้เป็นแม่ม่าย <bot>:เคยนอนหงายมาแต่ก่อนจะนอนคว่ำ พออ่านออกดอกร่วงยับระยำ รู้ว่าทำด้วยข้าวตอกเป็นดอกฟ้า | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่เจ้าเราจะช่วยคิดอ่าน <bot>:ทำการงานปัดป้องที่หมองหมาง อย่าให้ทันคนผู้รู้ระคาง ท้าวตรัสพลางเสด็จออกไปนอกวัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลีลามายังบัลลังก์รัตน์ <bot>:โองการตรัสเรียกศรีสุวรรณถาม อันโรคแก้วเกษราพะงางาม ใจเจ้าพราหมณ์เห็นจะรอดหรือวอดวาย ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องทำไถลเข้าไปเยี่ยม <bot>:ตามธรรมเนียมสงเคราะห์ให้เหมาะเหมง จับตอแหลแผลดำดูตามเพลง อ้ายนักเลงหลงเมียให้เสียที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภุมรินบินเลยไปเชยอื่น <bot>:มิมาชื่นเชยชวนให้หวนโหย น้ำค้างพรมลมโยกมาโบกโบย จะร่วงโรยแรมเหมือนดังเดือนเอย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปูเปี้ยวเขียวขาววิ่งกราวหาด <bot>:ดูประหลาดไม่มีหัวตัวมันขัน มีตาติดกับกระดองอยู่สองอัน สืบพันธุ์ตั้งร้อยไม่น้อยเลย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ว่าฝันขวัญหายนึกอายจิต <bot>:นางนิ่งคิดนึกคะนึงตะลึงหลง จนรุ่งรางสว่างแสงพระสุริยง พระจันทร์ลงลับฟ้ายิ่งอาลัย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลอบบอกกล่าวชาวเมืองมาเนืองแน่น <bot>:ตั้งแห่แหนพระพี่น้องทั้งสองศรี มาประทับพลับพลาพนาลี ไปตั้งที่ท้องทุ่งท้ายกรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่รับอักษรศรี <bot>:ทูลคดีท้าวไทเขาให้สาร กับหนังสืออักขราพระอาจารย์ แล้วก็อ่านเรื่องราวกล่าวสารา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยตกใจวับ <bot>:เห็นศึกกลับโอบอ้อมเข้าล้อมหลัง ข้างพวกเขาเผาเรือเหลือกำลัง ฝ่ายฝรั่งรบรุกมาทุกที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บัดนี้ท้าวเจ้าพารากาลวาศ <bot>:มารุกราษฎร์เบียดเบียนเป็นเสี้ยนหนาม ข้าพระบาทญาติวงศ์จะสงคราม แล้วทูลตามคำทูตพูดหยาบคาย | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เดี๋ยวนี้จำเพาะพระเคราะห์ร้าย <bot>:จะอุบายไม่สมมาดปรารถนา ต่อข้างขึ้นเดินสี่ปีระกา ให้โหรามาประมวลใคร่ครวญดู ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าน่าหัวร่อพ่ออ้ายหนู <bot>:เป็นม่ายชู้ม่ายเมียเสียประเดี๋ยว ต้องเลี้ยงดูลูกกำพร้าจนหน้าเซียว เองจะเกี้ยวใครได้เขาไม่ยอม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าทหารต่อทหารรุกราญรบ <bot>:ไม่หลีกหลบกลอกกลับสัประยุทธ์ ต่างพุ่งซัดศัสตราแกว่งอาวุธ อุตลุดตะลุมบอนไล่ฟอนฟัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีญาณว่าหลานแก้ว <bot>:จงผ่องแผ้วสมหวังดั่งประสงค์ แล้วออกจากกุฏิ์ใหญ่ดั่งใจจง แกนำตรงไปที่เขาลำเนาเนิน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิ่งนั่งฟังคำคิดอ้ำอึ้ง <bot>:นึกเหมือนหึงหนึ่งเหมือนรักกันหนักหนา เป็นเชิงชั้นกัลเม็ดเข็ดปัญญา จึงตรัสว่าน่าหัวเราะจำเพาะเป็น | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลท่านท้าวโกสัยว่าให้หา <bot>:พระสังฆราชาร้อนให้ผ่อนผัน รีบขึ้นไปยังเขาเจ้าประจัน จงเร็วพลันโดยบัญชาอย่าช้าที ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก้ามกุ้งแกมแซมแทรกจอกกระจับ <bot>:แลสลับเรียงรายทั้งซ้ายขวา น้ำก็ใสสะอาดเย็นเห็นตัวปลา ทั้งซิวซ่าสร้อยทองละอองอิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคมค้อนอ่อนโอษฐ์ว่าโปรดเกล้า <bot>:พระคุณเท่าดินฟ้าชลาไหล แต่น้องนี้วิตกในอกใจ กลัวจะไม่เหมือนรสพจมาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระองค์ลงจากรถที่นั่ง <bot>:ตรงไปยังพระมุนินทร์ปิ่นฤๅษี พอพระองค์เสด็จออกนอกกุฎี ประทับที่หน้าบรรณศาลา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงใช้สอยคล่อยคล่องไม่ต้องโทษ <bot>:ควรจะโปรดปฎิพัทธ์มนัสสา ที่เมืองนี้มีแต่โง่เหมือนโคนา จะผูกพาไปข้างไหนก็ไปตาม | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้ปี่มีอยู่หรือไม่เล่า <bot>:นิมนต์เป่าให้โยมชมคารมมั่ง ทั้งพวกเหล่าสาวสุรางค์นางชาววัง จะได้ฟังไพเราะเพราะโยคี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิ่งเข้าไปท้ายบาหลีเห็นลี้ลับ <bot>:จิตยังวับหวามหวาดไม่อาจหาญ กลัวอ้ายพวกโยนหินทมิฬมาร จะล้างผลาญชีวิตให้คิดเกรง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นมะม่วงพวงผลพึ่งสุกห่าม <bot>:ทำไม้ง่ามน้อยน้อยสอยเสวย อร่อยหวานปานเปรียบรสนมเนย อิ่มแล้วเลยล่วงทางมากลางดง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารอ่านสิ้นพระปิ่นปัก <bot>:ตรัสชมอัครชายาจะหาไหน ช่างตอบสารหวานฉ่ำทุกคำไป สมเป็นใหญ่ยอดสตรีเธอดีจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จรีบทัพขับพหล <bot>:กระบวนพลลัดในไพรระหง ถึงทางแยกมรรคาปากป่าดง เป็นชายพงออกทุ่งหลังกรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูน่ารักปักษาในป่าสูง <bot>:เป็นฝูงฝูงหลายอย่างต่างต่างสี คิดถึงองค์นงนุชพระบุตรี แม้นมาเห็นเช่นนี้จะดีใจ | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นละเมาะเกาะเขาเขียวชอุ่ม <bot>:โขดตะคุ่มเคียงเคียงเรียงรุกขา จะเหลียวซ้ายสายสมุทรสุดสายตา จะแลขวาควันคลุ้มกลุ้มโพยม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสรวลพลางทางตอบชอบแล้วลูก <bot>:เอาผ้าผูกต่างเชือกเสลือกสลน แล้วพันเข้าไว้ทางที่ข้างบน ทำเล่ห์กลเสร็จสรรพแล้วดับไฟ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:น้อยหรือชะพระพิพากษาขยัน ไม่ซักไซ้ไล่เลียงให้เที่ยงธรรม์ ทำให้มันปั้นปึ่งกระบึงกระบอน | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพระยอดเยาว์วิมลไปหนไหน <bot>:จึงมิได้เสด็จมาข้ายังแหนง หรือกริ้วโกรธโทษทัณฑ์ฉันยังแคลง ขอพระองค์จงแจ้งแสดงความ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหักไปเห็นไม่พ้นด้วยคนน้อย <bot>:จะกลับถอยหลีกลัดก็ขัดขวาง พอเหลียวหลังยังเห็นคนข้างต้นทาง กองทัพนางวัณฬาออกมาตาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างดูรู้ประจักษ์ <bot>:กำเริบรักกรุ้มกริ่มพลางยิ้มสรวล รู้ถนัดอัชฌาสัยในกระบวน เวลาควรสวดจบครบตำรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ล้อมรอบขอบเขตประเทศสถาน <bot>:เหล่าทหารโห่สนั่นเสียงหวั่นไหว พวกนายหมวดตรวจกำกับกองทัพชัย อย่าให้ใครหนีออกนอกพารา ฯ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยคีเห็นลับก็กลับหลัง <bot>:ขึ้นมายังกุฎีหน้าสีขร สุริยงลงลับยุคุนธร แกก็จรขึ้นไปนั่งยังกุฎี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวว่าพลางทางลุกลงจากอาสน์ <bot>:จะยุรยาตรจากมิตรพิสมัย นางฉวยฉุดยุดภูษาแล้วว่าไป น้อยหรือใจคอท้าวเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:รักษาพรตพรหมเมศตามเพศไสย เที่ยวเหาะเหินเดินทางที่กลางไพร เห็นเขาใหญ่ใกล้ทะเลเหมือนเมฆา | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเกิดพ่อประเสริฐมาเกิดเจ้า <bot>:เดี๋ยวนี้เล่าย่าก็มารักษาหลาน อย่ารังเกียจเกลียดเมียจะเสียการ จงคิดอ่านหว่านพืชให้ยืดยืน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สำเร็จเสร็จสรรพจะกลับบ้าน <bot>:พอลมพานพาพัดฉวัดเฉวียน ทั้งต้นหนคนท้ายก็ตายเตียน สำเภาเจียนอับปางลงกลางชล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างขึ้นช้างพลางฉวยข้อมือฉุด <bot>:ดังอุณรุทจับกินรที่ในเหว ไม่นึกอายอัปรมาณเปนการเร็ว บ้างโอบเอวอุ้มนางขึ้นช้างพัง | นิราศพระบาท | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนยักษ์ศักดาวราฤทธิ์ <bot>:ครั้นมืดมิดมิได้เห็นโอรสา ก็รู้ว่าลูกรักทำศักดา อ่านมหาเวทมนตร์ที่สอนไว้ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ผ่านเกล้าเจ้าพระคุณทูลกระหม่อม <bot>:ไหนจะพร้อมพักตร์ได้เหมือนใจหมาย ยิ่งตรึกตรองหมองพระทัยไม่สบาย ชมลูกชายก็ค่อยชื่นทุกคืนวัน | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรักจริงทิ้งขว้างวางอาวุธ <bot>:จึงจะหยุดอย่างประสงค์จำนงหมาย พระยาธรร้อนจิตทั้งคิดอาย จึงว่าสายสุดชีวาอย่าปรารมภ์ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกร้องแรกอ้ายแขกตี้ <bot>:จะออกที่ข้างไหนเล่าเจ้าแม่เอ๋ย แต่แรกมึงพูดจาว่าข้าเคย ตีเชลยมิใช่น้อยนับร้อยพัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปสวนป่วนปั่นกระสันโศก <bot>:มิเกิดโรคร้อยแก้วขึ้นแล้วหรือ กำเริบลมตรมใจเหมือนไฟฮือ เห็นจะรื้อเรื้อรังให้คลั่งคลุ้ม | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดพระเนตรเขตคันตะวันตก <bot>:ล้วนนกหกเหินร่อนว่อนไสว ยิ่งแลเหล็ยวเปลี่ยวเปล่าเศร้าฤทัย เห็นไรไรเรือทองลอยล่องมา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแย้มยิ้มพริ้มพรายชม้ายหมอบ <bot>:ให้ชื่นชอบชั้นเชิงละเลิงหลง เจียนหมากดิบหยิบพระศรีบุหรี่ทรง ถวายองค์พระอภัยอยู่ใกล้เคียง ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาดวงจิตคิดในพระไตรลักษณ์ <bot>:จะประจักษ์หักห้ามความสงสัย อันขันตีมีกำหนดให้อดใจ จงตั้งในยุติธรรมคงสำราญ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพวกเราชาวผลึกทำฮึกหาญ <bot>:จะทัดทานถ้าใครขัดจะตัดหัว อย่าแหนงนึกตรึกตรองให้หมองมัว จะยอมตัวไปจนตายเหมือนหมายมา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เริศร้างต่างคนก็ต่างอยู่ <bot>:ยังมิรู้สึกตัวมามัวหึง ชะร้องไห้ไม่ฟื้นสะอื้นอึง ชาติหน้าจึงจะช่วยปลอบให้ชอบใจ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบบุปผามาพินิจพิศดูดอก <bot>:อ่านไม่ออกอักขระเรียงไสว นิ่งตะลึงอึ้งอั้นตันพระทัย จึงสั่งให้หายุพาสุลาลี | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดคะนึงถึงตำหรับฉบับแบบ <bot>:จะแฝงแอบแยบยลกลศึก ดูเขตแดนแผนที่มีจารึก แล้วนิ่งตรึกตรองความตามกำลัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สุริโยไทยได้สดับ <bot>:น้อมคำนับรับสุนทรด้วยอ่อนหวาน ซึ่งทรงธรรม์กรุณาบัญชาการ กระหม่อมฉานมิได้ขัดพระอัชฌา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าเมืองอันเรืองยศ <bot>:เห็นโอรสกับอำมาตย์ถือราชสาร สั่งเสนาอาลักษณ์พนักงาน ให้คลี่สารอ่านตามเนื้อความมี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าลูกกูรู้จักรักพ่อแม่ <bot>:อย่าถือแต่ยศศักดิ์ให้หนักหนา แล้วให้กลับขับรถเลี้ยวลดมา นางรำภาอยู่หลังระวังระไว | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระไม่คิดติดตามทรามสวาท <bot>:รักพารากาลวาศอยู่หรือไฉน มิเลิกทัพกลับมาไม่อาลัย จะลาไปเที่ยวตามรามวงศ์ | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งว่าฮ้าเฮ้ยท้าวโกสัย <bot>:กูเจ็บใจควรหรือศิษย์สนิทสนม มันทำให้เคืองขัดตัดอารมณ์ ต้องเตรียมตรมใจกูผู้อาจารย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกเต้าเอาไว้มิให้พบ <bot>:พากันหลบล่วงทางมาห่างแห น้ำพระทัยไม่เลี้ยงเป็นเที่ยงแท้ จะไว้แต่อาลัยก็ไม่มี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ห่างห่างวางให้ไม่ใกล้ชิด <bot>:แล้วทรงฤทธิ์ร่ำสอนด้วยอ่อนหวาน ถึงฤกษ์งามยามปลอดคลอดกุมาร ยุพาพาลจะได้ผูกให้ลูกยา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ฮึดฮัดกัดฟันคันคะเยอ <bot>:ยิ่งหาวเรอโรครุมกลุ้มอุรา ด้วยตัวเราเขาจับมาอัปยศ ทั้งเสียยศเสียศักดิ์เสียนักหนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประดับเรือนเหมือนหนึ่งเพ็ชรสำเร็จแล้ว <bot>:ถนอมแก้วกลอยใจมิให้หมอง ไม่เหมือนนึกตรึกตราน้ำตานอง เห็นแต่น้องหนูแนบแอบอุรา | นิราศเจ้าฟ้า | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญรัก <bot>:จงหยุดพักรั้งรอแต่พอหลาน ค่อยเสื่อมโศกโรคภัยในสันดาน จึ่งคิดอ่านยกไปตีให้มีชัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ละเลิงเล็งเพ่งพิศให้คิดรัก <bot>:งามกว่ามัคลีผลต้นพฤกษา คิดเชื่ออิทธิฤทธิ์พระขรรค์กันกายา หมายจะฆ่าผัวเสียเอาเมียไป | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งสึกหาลาศีลเสียเถิดคะ <bot>:ไม่ลดละแล้วจริงจริงอย่านิ่งขึง มิฟังคำทำดื้อได้อื้ออึง ไปฟ้องถึงไหนก็ไปเถิดไม่กลัว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินจงกรมพรหมพักตร์ประทักษิณ <bot>:รอบคิรินร่มไทรทั้งใหญ่หลวง ระลึกบุญพูนสวัสดิ์สัตว์ทั้งปวง จงลุล่วงโลกพ้นทนทรมาน | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สู้เสงี่ยมเจียมองค์ดำรงศักดิ์ <bot>:จนนงลักษณ์ได้สิบสี่พระชันษา ละเลิงหลงทรงเล่นตุ๊กตา กับบรรดาสาวสรรค์กำนัลใน | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพจับกระบี่ขี่สินธพ <bot>:เคลื่อนพหลพลรบพิภพไหว เดินกระบวนมาถึงทัพกรุงไกร ให้หยุดไพร่พร้อมกันประจัญรับ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารพระองค์ทรงบำรุงกรุงผลึก <bot>:ไปปราบศึกเสร็จเตียนที่เสี้ยนหนาม พระหัสไชยไปด้วยช่วยสงคราม แล้วทูลความขอพระน้องสองธิดา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาสารภาพพึ่งทราบเกล้า <bot>:ว่าลูกเต้าเจ้ากรรมทำข่มเหง ไม่บอกแม่แต่มันคิดกันเอง ไม่ยำเยงเกรงพระราชอาชญา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครจะเห็นเป็นอย่างไรให้เร่งว่า <bot>:จวนเวลาสุริยันตะวันฉาย จึงว่าข้าไม่เห็นทางข้างอุบาย สุดแต่นายกล่าวคำจะทำตาม ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแม่นี้มิรอดจะมอดม้วย <bot>:พ่อจงช่วยชีวิตกนิษฐา แม่ยกให้ไว้เป็นน้องทั้งสองรา เจ้าเมตตาน้องหญิงอย่าทิ้งกัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่ชอบตอบพระน้อง <bot>:อย่าขัดข้องเคืองขุ่นทำหุนหวน ถึงผิดชอบตอบคำให้น้ำนวล พอสมควรคุณโทษจะโกรธไย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลาปรีชาฉลาด <bot>:ก็ยุรยาตรนาดกรายรีบผายผัน เสร็จมารับตาเฒ่าเข้าไปพลัน ในสวนขวัญให้ขึ้นพักตำหนักทอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมกิจโดยธรรมกรรมฐาน จึ่งสั่งพวกเสนีปรีชาชาญ ท่านเอาการนี้ไปเล่าให้เขาฟัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยดูทีพี่กับอาบิดาเจ้า <bot>:รบชนะจะได้เข้าขอโทษา แม้นเพลี่ยงเขาเข้าด้วยช่วยบิดา จะเห็นว่าสามิภักดิ์ประจักษ์ใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งยกออกนอกประตูข้างบูรพทิศ <bot>:อาญาสิทธิ์ชักทวนชนวนเขนง พร้อมพหลพลหมื่นเสียงครื้นเครง บ้างรำเพลงทวนออกนอกทวาร ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเทวีกรีกุนเชิญพระแสง <bot>:แต่รูปแปลงแต่งเป็นแขกคนแปลกหมด พระนั่งกลางนางนั้นนั่งชั้นลด เมียงชม้อยช้อยชดดูงดงาม | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ไปเชิญเสาวคนธ์วิมลโฉม <bot>:เจ้าวาโหมมาประณตบทศรี กับทั้งพระราชบุตรอย่าช้าที มาเดี๋ยวนี้เร็วราเธอมาคอย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:จะกำจัดไปข้างคู่เคยสู่สม ปัจจุสมัยไก่ขันนางบรรทม ฝันว่าได้ไปชมชลาลัย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชื่อสาคเรศเพราะนิเวศน์มเหสี <bot>:อยู่ลังกาธานีศรีสยาม เพราะเสด็จไปณรงค์ทำสงคราม ต้องข้ามตามสาชลในวนวัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิสัยคนทนคงเข้ายงยุทธ์ <bot>:ฤทธิรุทรแรงร้ายกายสิทธิ์ แม้เพลิงกาฬผลาญแผ่นดินสิ้นชีวิต อำนาจฤทธิ์ย่อมแพ้แก่ปัญญา | พระอภัยมณี | 61 |
End of preview. Expand
in Data Studio
klongklon Dataset Summary
This dataset was created from collecting poems in various literature.
It contains more than 50000 poems.Which consists of poems that are ' กลอน8 ' and ' โคลงสี่สุภาพ '
Prepared to create a model for composing Thai poems.
How to use
In Huggingface you just do this
from datasets import load_dataset
dataset = load_dataset("pythainlp/klongklon")
to use the dataset.
- Downloads last month
- 76
Size of downloaded dataset files:
9.05 MB
Size of the auto-converted Parquet files:
9.05 MB
Number of rows:
57,766
Models trained or fine-tuned on pythainlp/klongklon