text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประตูบูรีที่ประทับ <bot>:จึงหยุดยับยั้งแจ้งแถลงไข แล้วบอกกล่าวข่าวสารท่านข้างใน เร่งทูลให้ทราบความตามสำเนา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูท่าทางกองทัพจะรับสู้ <bot>:เปิดประตูข้างข้างริมหว่างเขา จะได้ปล่อยพวกพหลพลของเรา ให้รีบเข้าไปข้างหน้ารักษาทาง | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนแห่นำริ้วเป็นทิวแถว <bot>:ขับรถแก้วรีบไปชายสิงขร ถึงธารท่าหน้าด่านชานสาคร พระเสร็จจรลงไปชายคงคา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่คิดการมาแต่หลังไม่อย่างนี้ <bot>:มาป่นปี้แทบชีวังจะสังขาร์ ไม่รอดชั่วตัวก็กลับอัปรา คิดก็น่าตีหัวของตัวเอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่อยู่วังฟังคำพี่ร่ำสอน <bot>:จงผันผ่อนพึ่งเดชพระเชษฐา อย่าดึ้อดึงขึงขัดพระอัชฌา แม่อุตส่าห์ขึ้นเฝ้าทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างแอบเพื่อนเหมือนหนึ่งน้องประคองปลอบ <bot>:ชวนชื่นชอบชมชลาประสาหญิง บ้างเบียดผลักควักค้อนชะอ้อนอิง บ้างช่วงชิงที่นั่งทำรังแก ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หกกษัตริย์มัสการแล้วกรานกราบ <bot>:ศิโรราบในพระปิ่นบดินทร์สูร ศรีสุวรรณกราบก้มบังคมทูล สองประยูรทรงพรตดาบสินี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤกษาสูงยูงยางสล้างสลับ <bot>:บ้างหักทับทอดทบสยบสยอง ปลาอนนต์ที่สำหรับอยู่รับรอง บ้างพลิกท้องทวีปไหวดั่งไกวเปล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาเข้าไปทูลมูลเหตุ <bot>:ว่าอาเพศมาในทางกลางสวรรค์ ปางพระจอมโมลีศรีสุวรรณ กับพงศ์พันธุ์วงศาเสนานาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมาถึงปรางค์ทองน้องจะห้าม <bot>:มิให้พระโฉมงามออกอาสา ถึงอับจนผลกรรมได้ทำมา จะก้มหน้าหนีไปในไพรวัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัตถ์ทรงไม้เท้าของดาวบส <bot>:แล้วประณตน้อมประนมก้มเกศี อธิษฐานนึกถึงคุณพระมุนี ฝ่ายพาชีวิ่งวางผางผางไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองข้างต่างยิงปืนคาบชุด <bot>:อุตลุดกึกก้องท้องกระสินธุ์ นายโจรใหญ่ใส่หมวกประดับนิล ถือกะวินขัดกระบี่ขี่อาชา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรอร่าม <bot>:สังวาลวามแวมวับประดับบุษย์ ทั้งทองกรซ้อนทรงธำมรงค์ครุฑ ใส่มงกุฎกรรเจียกซ้อนจอนมณี | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีอัญชลีสนองถ้อย <bot>:เหมือนสาวน้อยเล่าแจ้งแถลงไข พระยิ้มพลางทางถามว่าทรามวัย เจ้าชื่อไรรูปร่างสำอางองค์ ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เศรษฐีนั่งฟังเขยเฉลยฉลาด <bot>:แสนสวาทหวานหูไม่รู้หาย จึ่งว่าพ่อก็ประเสริฐล้ำเลิศชาย เป็นเจ้านายฝ่ายฝรั่งเกาะลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับยับยั้งอยู่ข้างนอก <bot>:เสนาออกมารับไปดั่งใจถวิล แล้วเข้าไปทูลท้าวเจ้าบุรินทร์ พระภูมินทร์เสด็จมารับประคับประคอง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิไปในรุ่งวันพรุ่งนี้ <bot>:พระศุลีจะให้เรามาเอาหัว แล้วแผลงอิทธฤทธิ์ไกรไฟรอบตัว พระยากลัวขวัญหนีไม่มีใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงประทับยับยั้งกำปั่นใหญ่ <bot>:เสนาในขึ้นบังคมประนมถวาย เชิญเสด็จทรงธรรม์แล้วบรรยาย พระอนุชากราบถวายบังคมมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากน้ำเกณฑ์กำปั่น <bot>:ให้แยกกันไปทุกทิศเหมือนคิดหมาย พระอนุชาลาแล่นแสนสบาย ไปฝั่งฝ่ายรมจักรนัครา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากห้องลองยกครกเหล็กใหญ่ <bot>:เอาขึ้นได้ดูไม่ยากแต่สักนิด ต่างเริงรื่นชื่นชมด้วยสมคิด มานั่งชิดเชษฐาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แจ้วแจ้วจักจั่นสนั่นเสนาะ <bot>:ดังบัณเฑาะว์ดนตรีปี่ไฉน น้ำค้างพรมลมพาสุมาลัย เย็นระรื่นชื่นใจพระเทพิน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดเภตราห้าร้อยลำสำหรับรบ <bot>:บรรทุกครบเครื่องสาตรากระยาหาร คนประจำลำละพันประจัญบาน เร่งจัดการให้สำเร็จในเจ็ดวัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าเบื่อเหลือที่เป็นพี่น้อง <bot>:มาลูบต้องเหมือนเช่นชู้ได้อยู่หรือ เหมือนพระพี่นี้น้องต้องยุดมือ ด้วยน้องซื่อสุจริตพระคิดคด | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ล่วงลีลาศไปในทางกลางมหา ครั้นพลบค่ำย่ำแสงพระสุริยา แกว่งคทาธรสว่างเหมือนกลางวัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันคงหลับจับตัวสังฆราช <bot>:มาพิฆาตเข่นฆ่าอย่าปราศรัย พระเจ้าอาตรัสตอบว่าขอบใจ พ่อคิดได้ดียิ่งจริงจริงเจียว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุหวนป่วนปั่นไม่ครั่นครื้น <bot>:กระทบพื้นธรณินแผ่นดินไหว ในถ้ำธารละหายเหวเป็นเปลวไฟ ตามวิสัยโลกธรรมต้องจำเป็น | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผลักไสไม่หลุดก็สุดคิด <bot>:สุดจะปิดสุดจะปัดสุดขัดขวาง ซังตายว่าน่าแค้นแม้นมิวาง จะต้องค้างเดี๋ยวนี้และพลางแกะมือ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตาลวดอวดอ้างเริ่ม <bot>:เดิมที โขลงไล่ไพล่ผลุนหนี เหนี่ยวไม้ เหนปล่องช่องเลกมี มุดลอดตลอดแฮ จึ่งปะพระเจดีได้ สดับต้นหนหลัง | นิราศสุพรรณ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเมืองเซ็นเป็นคู่ได้สู่ขอ <bot>:ฝ่ายแม่พ่อก็อุ้มนางไปวางตัก ชายกอดแอบแนบชิดจุมพิตพักตร์ ให้คนเห็นเป็นว่ารักด้วยภักดี | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมพฤฒาข้ารองละอองบาท <bot>:อภิวาทดาษดาแน่นหน้าฉาน พระเอื้อนอรรถตรัสประภาษราชการ เรามีภารธุระไปไกลบุรี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงคิดครั้งพรั่งพร้อมจอมกษัตริย์ <bot>:ประดิพัทธ์ผูกรักเป็นมรรคผล ได้ผาสุกทุกอาณาประชาชน ประจวบจนประเดี๋ยวนี้ไม่มีภัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะอื้นพลางทางว่ายุพาพ่อ <bot>:พ่อจะขอตายตามทรามสงสาร ถึงกระไรได้รักษาพยาบาล นี่เป็นการกีดขวางทุกอย่างไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อนุชาว่าพระพี่หนีเถิดจ๊ะ <bot>:ขืนอยู่นะคิดเห็นไม่เป็นผล เรารีบออกนอกห้องทั้งสองคน ข้างพระชนนีคงจะหลงคอย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:พูนสวัสดิ์วายวิโยคที่โศกศัลย์ ครั้นรุ่งแสงสุริย์ฉายขี้นพรายพรรณ จะรางวัลโยธาที่ราวี | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสกับมังคลาว่าอย่านึก <bot>:อันการศึกเสร็จสมอารมณ์หมาย จะลาเจ้าไปธานีทั้งพี่ชาย มาอยู่หลายเดือนตราทิวาวัน ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนเสนาข้ารองละอองบาท <bot>:ล้วนเปรื่องปราชญ์ปรีชาดูอ่าโถง นุ่งสมปักชักกลีบจับจีบโจง เข้าพระโรงกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เป็นคนควรรอบรู้ <bot>:สมาคม สองประการนิยม กล่าวไว้ หนึ่งพาลหนึ่งอุดม นักปราชญ์ สองสิ่งนี้จงให้ เลือกรู้สมาคม ฯ | โคลงโลกนิติ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้สมมาดเหมือนหนึ่งจิตคิดประสงค์ โอรสรับอภิวาทบาทบงสุ์ มาขึ้นทรงช้างที่นั่งอลังการ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่ก็เป็นพี่ศรีสวัสดิ์ <bot>:จะมาตัดขัดขวางให้หมางหมอง ถึงทูลขอก็ยังไม่ได้ครอบครอง คงเป็นน้องนี่ทำไมไม่ให้เชย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:ได้ทราบกิจเขาประมูลทูลฉลอง พระปราศรัยไต่ถามตามทำนอง ให้ถูกต้องเยี่ยงอย่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นหลังม้าผ่าโผนโจนจากเกาะ <bot>:ราวกับเหาะเหินลิ่วปลิวไสว ดูลับลิบรีบเร็วไรไรไป จนอุทัยลับลงในคงคา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตรัสถามความเรื่องเมืองผลึก <bot>:มาขังตึกไว้ที่ไหนจะไปหา ทั้งพระยศทศวงศ์ซึ่งส่งมา มึงช่วยพาไปให้พบประสบกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกโรงราชพิธีสิบสี่ห้อง <bot>:มีมุขช่องมณฑปนภศูล ประดับเครื่องเรืองแอร่มแจ่มจำรูญ ที่พื้นพูนปูนลาดดาดศิลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเจ็ดลำตามกันรีบผันผาย <bot>:แสนสบายข้ามมหาชลาไหล เลียบละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งไป แต่ใช้ใบมาในทางกลางนที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รุมแทงฟันมันไม่ไหวจึงใช้หญิง <bot>:เอาศรยิงปากปุทะลุสลบ จับนายได้ไพร่หมอบลงนอบนบ ไม่สู้รบรับแพ้ขอแต่ตัว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโศกอื่นหมื่นแสนในแดนโลก <bot>:มันไม่โศกลึกซึ้งเหมือนหึงผัว ถึงเสียทองของรักสักเท่าตัว ค่อยยังชั่วไม่เสียดายเหมือนชายเชือน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งโต๊ะเรียงเลี้ยงวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:สารพัดเหล้าข้าวของคาวหวาน ต่างเสวยเนยนมน้ำชัยบาน พนักงานฟ้อนรำต่างบำเรอ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระซิบบอกหยอกนางว่าข้างใต้ <bot>:ชื่อดาวไก่กกนางไม่ห่างแห โน่นดาวสาวขาวผ่องตรงช่องแกล ถ้าใครแลดูนักมักขี้อาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเจนนาวาทั้งห้าร้อย <bot>:เที่ยวแล่นลอยแลเห็นทัพมาคับคั่ง เป็นหมื่นแสนแน่นหนาดาประดัง ยังข้างหลังแล่นตามมาหลามทาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เราเจ้านายก็กลายกลับ <bot>:ไปติดกับเสียในวังสิ้นทั้งสาม เราทั้งหลายนายไพร่เหมือนไฟลาม มีแต่ความร้อนรุกมาทุกที | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนข้าวน้ำลำเลียงเสบียงไพร่ <bot>:บรรทุกไว้ในเรือนั้นเหลือหลาย กำหนดนัดจัดแจงไม่แพร่งพราย ทั้งไพร่นายพันร้อยรอคอยฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลดพระองค์ลงใกล้ไห้สะอื้น <bot>:ต้องแตกตื่นตายเป็นไม่เห็นผี เพราะลูกเจ้าเอามาขังไว้ดังนี้ มิรู้ที่ทำกระไรที่ไหนเลย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าควบนักชักวงมาตรงนี้ <bot>:จะดูศีรษะมันขันหนักหนา กุมารลงทรงจูงอาชามา ถึงตรงหน้านอบนบอภิวันท์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสำคัญมั่นหมายลายพระหัตถ์ <bot>:ไปทานทัดน้องรักเสียสักหน แม้พวกพ้องกองทัพมิกลับพล จึงขึ้นบนพลับพลาหน้าธานี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอาบองค์สรงสนานสำราญรื่น <bot>:พระชวนชื่นฉุดหัตถ์ขึ้นขัดสี นางหลีกเลี่ยงเมียงชะม้ายว่ายวารี กระทุ่มหนีหน่อไทเธอไล่ทัน | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะใช้ให้เป็นที่พระพี่เลี้ยง <bot>:อยู่ใกล้เคียงพี่น้องทั้งสองศรี แม้เกิดเหตุเภทภัยสิ่งใดมี จะฆ่าตีตัวมึงให้ถึงตาย ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโลภหลงจงเห็นว่าเป็นโทษ <bot>:ไม่ประโยชน์อย่าหวังใช่ฝั่งฝา การโลกีย์สี่ประการเป็นมารยา คือรูปรสพจนาเครื่องบำเรอ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจุณเจิมพระขนงวงนลาฏ <bot>:โดยไสยศาสตร์ค่อยประจงองค์ละสาม แล้วตักขวัญชั้นบายศรีพิธีพราหมณ์ ทำไปตามข้างตำราในสามัญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าลูกศิษย์กราบงามไหว้สามท่า <bot>:ชะช่างว่าบาปบุญพ่อคุณเอ๋ย มันซึมซาบเข้าในปอดว่าลอดเลย ยังไม่เคยได้ฟังตั้งแต่มา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ตำราว่าสาชลในวนนี้ <bot>:ถึงร้อยปีลมจึงฉุดได้หลุดถอน ในตำราเรียกว่าอ่าวมังกร จะชักถอนไปให้หลุดสุดปัญญา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพลบค่ำย่ำฆ้องทุกกองทัพ <bot>:ตรวจกำชับโยธาโกลาหล ท่านปาโมกข์โลกเชษฐ์ร่ายเวทมนตร์ ช่วยคุ้มพลคุ้มกษัตริย์กำจัดภัย ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งไพร่นายฝ่ายฝรั่งเมืองลังกา <bot>:ต่างแตกล่าเลี้ยวลัดเที่ยวพลัดพราย พวกเสนาหาไพร่ก็ไม่พร้อม จะรวมรอมกันไม่ได้ดังใจหมาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกวดเกล้าเมาลีให้ลูกรัก <bot>:เสียบปิ่นปักเกี้ยวกุดั่นกันเกศา ธำมรงค์คงกระพันกันศัสตรา ใส่กรอบหน้าเหน็บตรีกระบี่กราย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะอื้นพลางทางว่ายุพาพ่อ <bot>:พ่อจะขอตายตามทรามสงสาร ถึงกระไรได้รักษาพยาบาล นี่เป็นการกีดขวางทุกอย่างไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงจากตำหนักคนพรักพร้อม <bot>:คอยแห่ห้อมตามถนนดูล้นเหลือ บาทหลวงขึ้นรถใหญ่รีบไปเรือ ทหารเสือแจวไวไปทะเล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ลูกเขยชิงแย่งยุดฉุดไม่ไหว ยิ่งโกรธาว้าวุ่นเป็นฟุนไฟ คงจะได้เห็นกันในวันนี้ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนได้รู้จักมาทักทาย <bot>:ท่านทั้งหลายหลักแหล่งอยู่แห่งใด ฯ ฝ่ายผู้เฒ่าชาวป่าสิกคารนำ แกล้งกล่าวคำเคลือบแฝงแถลงไข | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแสนแค้นแสนเล่ห์ช่างเสแสร้ง <bot>:ยังเสียดแทงถางถากเหมือนขวากหนาม จึงว่ากรรมทำไว้เหมือนไฟลาม เฝ้าติดตามเติมซํ้าให้จำเป็น | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรื่องชมสัตว์มัจฉาในสาคเรศ <bot>:ถิ่นประเทศมากมายหลายภาษา ก็กล่าวไว้แต่หลังทุกครั้งครา จะพรรณนาเรื่องราวจะยาวนาน | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กองทัพยับยั้งอย่ชายป่า <bot>:แต่บรรดาพวกเหล่านางสาวศรี ลงจากรถเดินไปไพร่ผู้ดี มาหยุดที่นงเยาว์เสาวคนธ์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:ไปหาบาทหลวงที่ตึกแล้วปรึกษา จะเสกหน่อวรนาถราชนัดดา ครองลังกานคเรศคุ้มเขตคัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งผู้รู้เกลี้ยกล่อมปลอมพาณิช <bot>:ไปทุกทิศทุกประเทศทุกทุกเขตขัณฑ์ ใครได้ผู้รู้วิชาสารพัน จะรางวัลความชอบให้ตอบแทน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงฝรั่งคั่งแค้นแม้นจะรบ <bot>:ไม่หลีกหลบเลยพระองค์อย่างสงสัย จะสังหารผลาญชีวันให้บรรลัย ว่าแต่ใจของพระแม่จะแชเชือน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะเพียนทองท่องท้องชลาสินธุ์ <bot>:ฝูงนาคินทร์หางฟาดฉะฉาดฉาน จระเข้เหรากุมภาพาล คชสารว่ายสล้างหางเป็นปลา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขม้นดูรู้ว่าน้องร้องอุเหม่ <bot>:ช่างโว้เว้วิปริตผิดผู้หญิง เขาว่าไรให้มั่งจึงชังชิง มาลอบยิงแก้มเมียเขาเสียงาม ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสาวสาวเหล่าข้าหลวงที่เลือกจัด <bot>:ล้วนเคร่งครัดกิริยาอัชฌาสัย จะได้ตามพระบุตรีต่างดีใจ บ้างลงไปคอยท่าอยู่หน้าแพ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแสร้งซักยักย้ายภิปรายเปรย <bot>:ว่าไม่เคยนั้นก็ควรของนวลนาง แต่หากว่าข้าศึกมาสิบแสน ถึงด้าวแดนดูถนัดไม่ขัดขวาง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงแต่งแป้งขมิ้นสิ้นสักพ้อม <bot>:น้ำมันหอมน้ำมันดิบสักสิบไห ไหนจะสู้ทนเจ็บให้เก็บไร ค่าตะไกรของเขาถึงสลึงเฟื้อง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอผู้ถือหนังสือมาพาเข้าเฝ้า <bot>:ในบอกว่าข้าพเจ้ารำภาสะหรี รักษาด่านราญรบตลบตี ผลาญไพรีล้มตายลงหลายพัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมันยกไพร่พลพหลหาญ <bot>:ออกต่อต้านชานชลาหน้าสิงขร ดูกำลังโยธาพลากร จะราญรอนหักหาญเป็นมารยา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนางพามาเฝ้าพระบิตุเรศ <bot>:น้ำพระเนตรหยดเหยาะเผาะเผาะผอย ด้วยอาลัยใจผูกถึงลูกน้อย นางเศร้าสร้อยโศกสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยคิดใฝ่ฝัน <bot>:ถึงสร้อยสุวรรณจันทร์สุดามารศรี จึงตอบว่าฝรั่งคิดครั้งนี้ ใช่แต่ตีเมืองเราจะเบาความ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จเสนาจึงมาสั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา ให้จอดเรียงเคียงกันแต่บรรดา พวกเสนาถือรับสั่งอย่างคดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอนอนผ่อนพักเสียสักงีบ <bot>:อย่าแหนบหนีบหยุมหยิมไม่อิ่มหนำ ขืนยั่วเย้าเคล้าคลึงจะถึงกรรม แล้วแกล้งทำหลับลวงดูท่วงที ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนร่ำปลอบให้ชอบชื่น <bot>:จงคิดขืนแข็งใจพระไว้บ้าง อันศพซากรากษสที่วายวาง ต้องอยู่กลางแดดฝนทนทรมาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพหลพลรบที่ในด่าน <bot>:อลหม่านเรียกกันเสียงหวั่นไหว บ้างขึ้นป้อมพร้อมพรั่งระวังภัย ลากปืนใหญ่ขึ้นเชิงเทินเนินกำแพง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งหลายนายทหาร <bot>:รักษาด่านเดินตรวจกันกวดขัน เห็นเจ้าเมืองเคืองตาปรึกษากัน ศึกสำคัญควรจะบอกอย่าออกรบ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ดีดอกถึงว่านอกศาสนา <bot>:ควรจะมารับแรงให้แข็งขัน คงจะสมปรารถนาสารพัน จงคิดกันลงมาอย่าช้าที ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายเพิกพรานนึกพรั่นประหวั่นจิต <bot>:นิ่งพินิจนึกไปแล้วใจหาย หรืออออินกับทองจันมันเป็นนาย คนทั้งหลายไหว้กราบออกราบไป | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงเข้าตีตัดศีรษะ <bot>:เป็นของพระบิตุราชนาถนาถา อันพวกพ้องของหม่อมฉานเป็นมารดา จะแล่ผ่าอกล้วงเอาดวงใจ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตามเจ้าชาวผลึกไม่นึกรอด <bot>:หมายม้วยมอดมิได้คิดชีวิตหมด ทั้งชายหญิงวิ่งวุ่นเข้ารุนรถ เที่ยวเลี้ยวลดหลบพัลวันมา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ว้าวุ่นขุ่นเคืองด้วยเรื่องจับ <bot>:ถึงซื่อตรงคงจะกลับเป็นเสี้ยนหนาม จึงช่วยเจ้าเรากำราบคิดปราบปราม คงได้ความชอบทั่วทุกตัวคน ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นผู้หญิงพิงผู้ชายดีร้ายผัว <bot>:งามยังชั่วโฉมฉวีไม่มีหมอง เป็นสาวแส้แลล้วนนวลละออง แก้มก็ผ่องผิวพรรณดังจันทรา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งเหล่าเสนาพวกฝาหรั่ง <bot>:เร่งจัดทั้งกำปั่นใหญ่ไวไวหนา เราจะรีบข้ามฝั่งไปลังกา จัดล้าต้าต้นหนที่คุ้นเคย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบรับทัพไทยอย่างไรหวา <bot>:ด้วยปัญญาเรี่ยวแรงแข็งขยัน หรือความรู้มนตราสารพัน จะป้องกันศัตรูหมู่ไพริน ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างถูกง้าวหลาวแหลนแสนสาหัส <bot>:จนเลือดหยัดหยดชุ่มทุกขุมขน ไม่ทิ้งเจ้าคราวทัพถึงอับจน สู้อดทนแทงฟันประจัญบาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยักษ์ฟังนั่งนึกรำลึกได้ <bot>:จึงกราบไหว้วอนว่ามารศรี ซึ่งเศร้าสร้อยน้อยหน้าพระสามี ตัวข้านี้จะช่วยรับแก้อับอาย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักสิทธ์ลุกขึ้นพลันเดินงันงก <bot>:ค่อยย่างยกโดยจำนงปลงสังขาร อนิจจังร่างกายเกือบวายปราณ ไม่ช้านานยังอยู่หน่อยสักร้อยปี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือบรรดามาตามหลามสมุทร <bot>:ก็รีบรุดเร็วรัดไม่ขัดขืน พวกฝรั่งแออัดบางยัดยืน ยิงครั่นครื้นโห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่เลี้ยงเคียงปลอบประโลมถาม <bot>:นางเล่าความจริงแจ้งแถลงไข สี่พี่เลี้ยงสงสารรำคาญใจ ไปทูลไทบิตุราชมาตุรงค์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |