Datasets:

adhammai

/

depression

like 0

Son iki hafta çok yoğun ve stresliydi, neredeyse dayanamayacaktım.

Evet ben de Arda Kural ı merak ediyorum, bipolar bozukluk hastası mı?

Kalbim yarışmaya başladığı için kötü bir şey oluyormuş gibi ezici bir korku dalgası hissettim ve onu yavaşlatamadım. Bu, yarış düşüncelerine yol açar, korkmuş hisseder ve o zaman ne olduğunu bilerek göğüs yanığı, boğaz ağrısı, ellerimde karıncalanma gibi fiziksel semptomlara... Bu bölümler başladıktan sonra, çok fazla duygu hissediyorum ve çok fazla fiziksel semptom yaşıyorum: korkmuş / korkmuş, kenarda, bu düşünceler veya duygular vücudumun boğulmasını istemiyor.

Bana sürekli sanki ailem benim değilmiş gibi geliyor içimde hep bir sıkıntı var hiç gitmeyecekmiş gibi geliyor evin eski havası yok sanki ben evim değilmiş gibi geliyor benimle aynı olan var mı varsa lütfen yazın

Çevremdekilerden gelen en ufak eleştiri bile beni derinden etkiliyor ve kendimi suçlu hissetmeme neden oluyor.

Menopoz sonrası dönemde hayatın biraz daha kolaylaşacağını umuyorum.

Acım o kadar büyük ki, gözlerimden yaşlar boşaldı.

Sonuçları aldım ve çoğunda iyi performans gösterdim. PMDD, DEHB, anksiyete, depresyon ve muhtemelen otizm.

Yeni anılar yaratmak ve gerçekten tutkuyla bağlı hissedebileceğim bir şey bulmak oldukça zor.

Doğal olarak bu duruma daha farklı tepki vermem gerekirdi, ama bu şekilde davranmam daha mantıklı.

O listede belirtilen her belirtiyi kendimde de hissediyorum, gerçekten endişelenmeye başladım.

efexor 37.5 mg la eziyetimi dindirdiğim illet. en son market kasası kuyruğunda yokladı epey şiddetli. içimden "bu gerçek bayılma hissi değil, alarm sistemim arızalı o kadar" derken buldum. biraz sabır ve kendime telkinle yaklaşık iki dakikada atağı começarmadan bitirdim.

Doğum kontrolü kullanmaya başlamadan önce PMDD belirtilerimle mücadele etmek çok zordu, şimdi ise hayatım çok daha kolay.

Sanki tüm enerjim tükenmiş gibi hissediyorum, kendimi yataktan bile kaldıramıyorum.

3/4'te yatmak ve 8'de uyanmak. Nedense, gün boyunca uykuya dalma korkusu, gece boyunca uykuya dalma hissi kadar güçlü değil, hala biraz orada ama yönetilebilir. Bunu yaparsam, beynimin uykuyu başka bir şey olarak görmesini sağlayabilirim diye düşünüyordum, o zaman bir anksiyete krizi geçirmemin bir nedeni var (bu sadece geceleri uyumaya çalıştığımda gerçekleştiğinden) ve normalleştirmeye yardımcı oluyor + geceleri çok ihtiyaç duymuyorum.

Kusmaktan korkuyorum, bayılmaktan da korkuyorum.

umudunuzu taze tutun hiç birşey kalıcı değil bir gün geçecek inanın

Değersizlik ve umutsuzluk duygusuyla boğuşuyordum, bir işe girdiğimde kendimi çaresiz hissediyordum.

Sanki her şey mükemmel giderken, kötü bir olay olup her şeyi mahvedecekmiş gibi hissediyorum... sanki bir kart evini hafif bir esintiyle yıkmak gibi.

Gözlerimden yaşlar boşandı.

Kalp çarpıntısı, nefes darlığı ve yeterince yakınsa tam bir panik atak geçirebilirim.

Planlara sahip olmak, dürtüleri kontrol etmek için odak kullanmak zorunda olmak. Bu aşırı seviye temel değil. Ve o zaman bile, intihar idealizasyonu temel olarak istediğim bir şey değil!

durup dururken kalbim öyle bir küt küt atmaya başladı ki nefes alamamaya başladım. bir yandan başım döndü, midem bulandı, elim ayağım boşaldı...bir sürü tetkik yapıldı ama bir şey bulamadılar...ne yaşadığımı bir ben bilirim...genellikle böyle özetlenir hasta tarafından yaşadıkları...bu sırada bir sürü tetkik yapılmış ve bir çok uzmanla görüşülmüştür çünkü panik atak esnasında bütün bu belirtileri yaşayan kişi psikolojik olarak ve bütün şiddetiyle gerçekten de anlattıklarını yaşamakta ve bu durumun psikolojik olduğu aklına yatmamaktadır.

Farklı başladıkları, farklı sundukları ve farklı muamele gördükleri için kastettiğinizi detaylandırabilir misiniz? Ayrıca silinen hesabın yorumlarını hatırlıyor musunuz?

Arkadaşlar İzzet güllüyü izleyin emin olun faydasını göreceksiniz ben gördüm ve binlerce insan gördü bir videosunun altındaki yorumlara bakarsanız anlarsınız sadece anksiyete değil herhangi psikolojik bir sorundan muzdarip kardeşim bu yorumu ciddiye alsın lütfen❤❤❤

Ağlamaya başladım ve kederden bunaldım... Tamamen umutsuz ve bunalmış hissettim. PMDD sırasında daha yoğun intihar düşüncelerim başladı. Gerçekten korktum ve denemek için güçlü bir arzu hissettiğim için Lifeline ile iletişime geçmeyi düşünüyordum. Kafamda değilmiş gibi hissettim. Farklı bir insanmışım gibi. Zihnim sadece yatağa gitmek için çığlık atmaya devam etti.

Bu özgüvenler bana da gelgit gibi gidip geliyor. Ama zaten bir anda geçecek bir şey değil bu. Yavaş yavaş ama emin adımlarla.. Sen de sakın pes etme. İllaki bu da geçer. Yapmayı sevdiğin bir hobin varsa o konuya ilgi duyan birileriyle paylaşabilirsin. Ben de yeni kendimi itelemeye çalışıyorum. Yorumları okuduktan sonra karar verdim. Yavaş yavaş kendimi açmaya çalışacağım. Farklı ortamlara girmeye çalışırım yada kursa giderim heralde. Çünkü psikoloğa gidemiyorum. Senin böyle bir fırsatın varsa kesinlikle git. Tanıdığım birine çok faydası dokunuyor.. Sadece hemen kendini geri çekme. Ben insanların yanında put kesiliyorum resmen. Titriyorum, terliyorum, iki kelimeyi bir araya getiremiyorum. Ama bu hep de böyle devam edemez. Kendimi zorlarsam bir şekilde üstümden atarım diye düşünüyorum. Eminim sen de yaparsın. Sadece bir yerlerden başlamamız gerekiyor.

Kaygılarım başladığında kendimi kontrol edemeyeceğim daha kötü olmayayım diye koşarak ilaç alıyorum baş edemiyorum

sanki dusunemiyom nefes alamiyom çok dunyayla baglanti. Yok gibi senindemi boyke oluyor du

Bende bu durumu yaşıyorum 24 saat boyunca ölüm hissini korkusu yaşıyorum hayatim karardi resmen siz atlatinizmi peki lütfen cevap yaz

Yumurtlama sırasında her zaman dayanılmaz bir uyuşukluk hissediyorum! Çok yorgunum. Sadece yere uzanıp uyumak istiyorum.

Bende 2 haftadır prozac kullanıyorum ama bi etkisini göremedim.Tam tersi depresyonum iyice arttı.Siz ne zamandır kullanıyorsunuz bi faydasını gördünüz mü

İnsanlarla iletişim kurmaktan korkuyorum, sanki yanlış bir şey yapacağım gibi hissediyorum.

aynı şeyleri yaşamışız belirti olarak. 5 gün e tamamladığım oldu birkaç kere. sınava giriyordum vs çok yoğun bir hayatım vardı. hangi ilaci kullandınız ? Ben bunlar geçtikten sonra başladım

Geceleri uyanık kalmak ve sabahları yatağımda saatlerce öylece uzanmak beni tüketiyor.

Şu an distimi tedavisi görüyorum ama işin en zor kısmı, gelecekte neler olacağından emin olmamak.

Artik ben yaşamıyorum . Anksiyetem yaşıyor dışarı bile cikamiyorum

ben mesela okulda cok cekingenim aslinda benim ortama göre fobim var desek daha doğru okulda anlamadigim yeri falan soramam hocaya etkinlik desen hic katilmam tuvalete gitmeye bile cekinirim yani o derece

Sosyal fobim olduğunu düşünürken ve yardım almali miyim diye düşünürken bu videonun karşıma çıkması :)

12 yaşımdan beri bu hastalıkla mücadele ediyorum ve bununla yaşamayı öğrenmek çok zor.

Sık sık umutsuzluk çukurlarına düşüyorum, sanki kendimi bir uçuruma doğru kaydırıyorum ve dibe vurmadan ne olduğunu anlayamıyorum.

Hocam lütfen allah rızası için yutkunma sorunu için de video çekin. Durumum pskologa gitmeye musayit değil. Ben sizin videolar sayesinde panik atak krizlerimi yendim acile gitmeyi bıraktım. Ama yemek veya sıvı yutma sorunum var 6 kilo verdim. Nefes boruma kaçacak yada yemek yerken sanıyorum ki o an nefesim duracak. Bu korkumu yenemiyorum eriyorum hergün

Kendimi yorgunluğa teslim etmekten kaçamadığım zamanlar olsa da, uykusuzluğun verdiği acı, uykusuzluğun süresinden daha fazla rahatsız edici.

29 yaşıma geldim, gençliğimi aldı götürdü, eğer son seviyedeyse rahatsızlık, dua etmekten başka bir çözümü olmuyor malesef, bu yaşıma kadar antidepresanlar. Vs herşeyi denedim ama nafile, çözümü öyle anlattıkları gibi kolay olsaydı şimdiye çoktan çözmüştüm, mezara girene kadar böyle devam, evlilik vs bizim için hayal sadece 🥺

Bu beni çıldırtıyor, ama kimseyi suçlayamam.

Ben yardım alıyorum ilaçta kullanıyorum. Ama çok ilginç iki kedim var 4 yaşındalar ve onlar benim iyileşme yolumda ço k yardımları oldu onlarla ilgilenmek oynamak bıcak gibi gelen başlangıçtaki ürperti ve nefes bozukluğu ve çarpıntısı kesiyor ben böyle bir yol buldum

gögüs kafesleri sirt ağrilarim asiri bu nediŕ ya soluğum kesi̇li̇yo..nedes deri̇n nefes aliyorum..anksi̇yete i̇le bir bağlantisu olurmu kaygi bozukluluğu anksi̇yete var bnde zaten disariya cikamiyorum

Başka kimse SM hakaret, bebekleştirici ve faydasız muamele içinde "cesur" ve "cesaret" gibi ahlaki terimlerin sürekli kullanımını buluyor mu? (Öz: Çocuk Zihin Enstitüsü'nde Cesur Arkadaşlar Programı; "SM ile Cesur Olmak: Çocuklar ve Bakıcıları İçin Adım Adım Bir Rehber" Rachel Busman tarafından; Seattle'da SM için Cesur Kaşifler Kampı, vb.)

Hakan Ozduran ataktı galiba geçiyo gibi az öncekine göre iyiyim. Düşüncem de aynı anlattım mı hatırlamıyorum da ölcem gibi sürekli böyle

normal kardeşim kendini salma hiç bir zaman olayın farkında ol geçiceğini bil düşüncelerine hakim olmaya çalıs ama çok kasmadan öpüyorum gözlerinden ama bu geçtikten sonra artık dahada özenli ol kendine kendini önemsiz mutsuz hissetiğin yerde durma spora başla mesala

Ive açıkça işverene sm olduğunu söyledi ve hala orada çalışabileceğimi söylediler, ancak birkaç günlük eğitimden sonra bana e-postayla iyi bir uyum sağlamadığımı söylediler.

ilk entryi yazmadan önce ayak parmaklarımdan bir uyuşma çok hızlı biçimde kafama kadar yükseldi. ilk panik ataklarımda bu his beni evden dışarı fırlatıyordu. şimdi eşim 'sen ne yazıyorsun?' diye sorunca bir anda dikkatim vücuduma döndü, mide krampım tekrar nüksetti. sol kol bileğim ile direk arası bir bölgenin ağrıdığını farkettim.

Seni çok iyi anlıyorum benimde 11.sinifta okb ile başladı ilaç kullandım ve çok şükür geçtiği için doktor kontrolünde bıraktım.Ancak univeristeye baslamama 1 ay kala panik atak krizleri yaşamaya başladım.Universutede aynı şekilde fenalaştım .Ayni şekilde bende o durumda olduğumda ablamı arıyordum ve bana iyi geliyordu Ve yeniden doktora gittim ankisiyetem ve panik atağı olduğunu söyledi ve kendini rahatlatacak şeyle yap dedi ve ilaç verdi. İlaçlar çok iyi geliyor cidden .Ve geçecek mi diye sorduğumda tabiki diye yanıt verdi inşallah bu durumu yaşayan herkes bir an önce kurtulur 😊bende dahillll bu arada doktorum pembe fiili düşünme adlı kitabı önerdi okumadım daha ama okuyacağım inşallah:)))))

Bu dönemde yemek yemeyle ilgilenmiyorum bile, sadece en kötü hissettiğim şeyleri yiyip duruyorum, daha sonra da pişman oluyorum.

Etrafımda kullanılandan farklı bir dil konuşmayı çok daha kolay buldum. Örneğin - herkesin İngilizce konuştuğu bir yerde olsaydım ve kardeşim de yanımda olsaydı, kendimi sadece Fransızca konuşurken bulabilirdim ve okuldayken, herkesin Fransızca konuştuğu yerde, arkadaşlarımla İngilizce konuşmak çok daha kolaydı.

Kendimi tamamen kontrolsüz ve vahşi hissediyorum.

Ya yarın psikiyatriye gidecem umarım bir işe yarar. Gerçekten bıktım artık. Eskiden halimden memnundum insanlar niye hiç arkadaşın yok diye sorduğunda ihtiyacım yok cevabını verirdim. Şimdiyse insanlarla nasıl konuşacağımı bile unuttum. İnsanlara selam vermeyi unutuyorum, gündelik hayatta nasıl muhabbet edilir onu bile unuttum. İnternette bile birisiyle konuşurken elim ayağım birbirine dolanıyor. Bıktım gerçekten vallahi kendimden kaçmaktan bıktım artık. Umarım ikimizde derdimize derman buluruz. Böyle geldikde böyle gitmeyiz inşallah.

cappadocia nomad ben kendime nasıl dua ediyorsam sizin içişinde dua edicem bundan sonra🙏 duanın gücünede çok inanıyorum.bugün olmassa birgün mutlaka dışarıya korkusuzca cıkıcaksınız inanıyorum🙏🙏 umarım sizin içinde herşey güzel olsun bütün sıkıntılar su olup aksın gitsin hayatınızdan.. ama İnanın biz 1 günde böyle olmadık cokta düşünmeyin herşeyi kafaya takmak bu hastalıgın en büyük düşmanı

Allah razı olsun anksiyeteyi en güzel şekilde anlattın

Gerçekten önemli olan birkaç ilişkim oldu, ama hepsi de 20 yaşından önce bitti.

Evimi terk etme korkum bunaltıcıydı...Bu noktada o kadar çok panik atak geçirdim ki iki şey biliyordum.Sonsuza dek sürmeyeceklerini ve onlardan kurtulabileceğimi.

Adet dönemlerim sırasında her zaman migren çekerim, bu sefer de çok kötü, sanki vücudumun her yeri ağrıyor.

Yakınımdaki bazı insanların etrafında konuşmakta pek çok sorun yaşadım...Sadece hiçbir şey çıkaramıyorum. Sanırım bu endişeden kaynaklanıyor, ya yanlış bir şey söylersem ve insanlar bana kızarsa?

En büyük korkum insanları kaygımdan dolayı uzaklaştırmak ve ulaşımla ilgili özel korkum nedeniyle yeni insanlarla tanışmayı zorlaştırıyor. Başkalarının önünde panik yapmaktan çok utanıyorum, bu beni depresyon ve yalnızlık düşüncelerine götürüyor.

Her yıl en az iki kez majör depresyon atağı yaşıyorum, bunun dışında da hafif ve orta şiddette depresif ataklar da oluyor.

Seninle hemen aynı şeyleri yaşamış biri olarak sana bi tavsiyede bulmak istiyorum. Ben çok faydasını gördüm ve kısa bi zaman içinde çok şükür toparlandim ama benim ara sıra oluyordu pandemi zamanında baya tavan yapmıştı ki araştırma yapmıştım vidyolar, makaleler vs. Youtube da meditasyon , telkin videoları var. Özellikle onur tuna in "Ozguveni arttırma meditasyon " mutlaka aç ve dinle. Sana iyi gelirmiş bilmiyorum ama bana çok iyi geldi. Hala ara dinlerim. Emin ol dunyada asilmicak hiçbir sorun yok. Sadece kendine inan ,güven ve mücadeleyi asla birakma

Anksiyetemin dönemimden önce / sırasında kötüleştiğini hissetmek

bir gece okuduklarim ve gorduklerim ve o taslarin yerine oturma ani ile birlikte, once siddetli carpinti, kalbimin soluk borumda attigini hissettim. daha sonra sabaha kadar kusma, tekrar carpinti, uyuyamamak. bas donmesi, beyin zonklamasi. uykum olup, carpintidan uyuyamamak. sabaha kadar kalbimin sesini duyarak uyumamak ve ertesi gun perisan bir vaziyette, pacavra gibi aksama kadar boluk porcuk uyumak.

Bunun için doktorlara gitmeyi artık resmen bırakıyorum, kendi en iyi uzmanım.

Dönemim gelmeden önceki günlerde, en ufak şey bile erkek arkadaşımı sinirlendiriyor.

Teknolojinin sürekli olarak bizi dış dünyadan kopardığını, gerçek bağlantıları zorlaştırdığını düşünüyorum.

Kendimi herkese kapattım çünkü bu hayat anlamsız ve acı verici, hiçbir faydası yok.

Sizi dinledikçe okadar rahatlıyorum çünkü siz o kadar aydınlatıcı anlatıyorsunuz iyi ki varsınız emeğinize sağlık

Gerçekten yardımcı olabileceğime çok sevindim! Şimdiye kadar harika bir karakter gibi geliyor (eski ruh şeyi aslında oldukça uygun - SM'li çocuklar genellikle kendi içleriyle konuşarak çok fazla zaman harcıyorlar, kendi zihin manzaralarında kayboluyorlar), bu hikayede size iyi şanslar diliyor! :D

seni çok iyi anlıyorum... ben de aynı şekildeydim. derste anlamadığım yeri bile soramazdım. konuşurken sesim titrerdi bazen. tüm gözler üstümde gibi hissederdim. dışlanmış, farklı bir dünyada yaşıyor gibi... ancak bunun benim için büyük bir sorun olduğunu tespit ettim ve üzerine gittim (hâlen de gidiyorum). çünkü bu, bu şekilde yenilebilecek bir şey. artık derslerde konuşmaya, parmak kaldırmaya, gerektiğinde market otobüs vs.'de insanlarla konuşmaya başladım. ve şu şekilde düşünüyorum "nasıl ki birileri bir şey dediğinde ben üzerinde fazla düşünmüyorsam, kınamıyorsam onlar için de ben böyleyim." kimse başkası hakkında uzun uzadıya düşünmüyor bile. son olarak öz güvenimi yükselten şeyler yapmaya çalışıyorum. öz güvenimi çok düşüren bir arkadaşımla ilişkimi kestim. ayrıca başarı, güzel giyinmek gibi şeyler ile öz güvenimin yükseldiğini hissediyorum. biraz uzun oldu ve tavsiye istememiştin. ama kendim de bu dönemden geçtiğim, ne kadar zor olduğunu, insanın anlaşılmayı ve kendi gibi insanların olduğunu öğrenmeye ne kadar çok ihtiyaç duyduğunu bildiğim için sana ve bu yorumu okuyan sosyal anksiyete sahibi kişilere yazdım... ben yaptıysam, başkaları yaptıysa siz de yapabilirsiniz, unutmayın. ❤ bu zorlu süreç bir gün geçecek. geçtiğinde çok şey kazanacaksınız. olabildiğince iyi şekilde atlatmaya, sabretmeye çalışın ve bebek adımlarıyla çabalayın.

Kendimi boş ve amaçsız hissediyorum.

Nişanlım östrojensiz bir doğum kontrolü denemek istiyor ve birinin progestine sahip olduğunu ve progesterona alerjisi olduğunu merak ediyordu.

Geçen yılın Mayıs ayı başlarında ikinci oğluma hamile kaldım. Nedense bu agorafobimi artırdı. Ultrasonlarımda ve NST'lerde panik atak geçirirdim. Oğlumu doğurduktan sonra endişe geri geldi. Birkaç ay boyunca kendimle savaşmaya çalıştım, ancak sonunda çöktü ve tekrar Lexapro'yu başlattım.

Bende aynı durumdayım ama ben birsenedir öyleyim depremden sonra oldum Allah sizde hepimize de şifa versin insAllah 😢😢😢

Son zamanlarda intihar korkusu yaşadım ve bu çok yoğun bir deneyimdi. Bu yüzden adrenalin pompalamak için çok çalıştım ama ne yazık ki egzersiz veya bugün yüzmem hiçbir işe yaramadı.

Yeni aşırı doz planı woooooooooo!! Bu sefer ölsem iyi olur, tekrar akıl hastanesine gitmek istemiyorum.

İçinde bulunduğum bu yorgunluk beni tamamen tüketti, hiçbir şey yapmaya gücüm yok.

Bu durum seçici konuşmazlık olabilir. Muhtemelen sosyal kaygıya bağlı gelişmiş. Bir değerlendirme yapmak gerekir diye düşünüyorum. Sağlıklı günler dilerim.

12'de pmdd aldığımda hala sadece sıradan bir çocuktum.

Beni hayata karşı isteksizleştiren bir boşlukta hissediyorum. Yatağımdan kalkıp en temel ihtiyaçlarımı bile karşılayamıyorum.

Kupalarımın hepsi çok şirin, üzerinde kelebekler ve hayvanlar var.

Anksiyetem beni felç ediyor, günlük işlerimi bile yapamıyorum.

Bir an neşeli ve enerjik olurum, her şeyi başarabileceğime inanırım, sonra bir anda tüm gücümü kaybederim, hiçbir şey yapmak istemem, ne yemek yerim ne de sokağa çıkarım, sonra aniden bir dürtü gelir, kendime zarar verme düşüncesi, hatta belki intihar bile, ama sonra yine sakinleşir, kendime gelirim.

Anksiyete vurdu... Ativan'ımdan birini alarak sona erdi. Arkadaşımın önünde ağlamaya başladı. Ona arabaya geri döneceğimi ve kendimi aptal yerine koyarken kendine yiyecek almak için onu bıraktığımı söyledim. Arabamda oturmak buradan nereye gittiğimden emin değil. Yenildiğimi hissetmeye başlıyorum.

Ne zaman evden ayrılsam ya da çıkmak üzere olsam, tuvaleti kullanmak için ishal ya da güçlü bir dürtü alıyorum. Bu çok sinir bozucu.

Hem ruhsal hem de fiziksel sağlığımla ilgili endişelerim var, özellikle de kramplar gibi belirtilerle.

Korkunç, zayıf, yorgun hissediyorum.... Hiç arkadaşım yok, işim yok, hiçbir şey için motivasyonum yok, ödeme faturaları ve para yok.... Aydan 3-5 gün boyunca kendimi iyi hissediyorum ve sefil bir insan olmaya geri dönüyorum.... Şimdi sadece sefil hissediyorum, boş ve hayatta tamamen kayboldum. Bunun üzerimde yarattığı acı ve zihinsel etkiden bıktım.

PMDD'nizi etkili bir şekilde (hatta biraz etkili) tedavi edenleriniz için, hap olmayan sizin için neyin işe yaradığını merak ediyorum.

Sormamda sakınca yoksa neden mirtazapin'i bıraktın?

Her şeyin bu kadar zor olmasının sebeplerini çözmeye çalışırken kendimi tamamen şaşkın ve çaresiz hissediyorum.

Videonun her saniyesi beni anlatıyor bok gibi bir şey.Artık sınıfta ağzımdan tek bir kelime çıkmıyor. Hep sessizim.

Merhaba ben sessiz ortamlara giremiyorum karnım gurulduycak diye o an nefes dahi alamıyorum ya karnım guruldarsa ya insanlar bakıp yanlış anlarsa diye sınava giricem ve bu hala aynı nasıl yenebilirim bunu

Hayatımın önemli bir bölümünde depresyon yaşadım, cptsd'nin de olası bir durum olduğunu düşünürken kendimi daha çok öğrenmeye verdim.

​ Maalesef ben de aynı durumdayım ama giderek daha da kötüleşiyor benimki ilaç içmeden geçecek gibi değil 😢

Sekizinci sınıf tarih dersindeydim ve ön tarafta duvara karşı oturuyordum. Arkada olmam gerekiyordu (504 ac) ama o kadar sert bir suçlu olan bu çocuk aniden yere oturmama izin vermeyi reddedebilirdi ve erkek öğretmenim başka bir şey söyleyemeyecek kadar hoştu. Sadece ön tarafta rahat olduğumu ve bir şekilde o çocuğun masasının tam arkamda oturana kadar yaklaştığını iddia ettim.