Datasets:

adhammai

/

depression

like 0

Üzüntülü, işe yaramaz, amaçsız, umutsuz, yalnız hissediyorum, adını sen koy. Bu şey gitmeyecek. Akıl sağlığı tedavisinin orta çağlarında yaşamak berbat bir şey. Aklım rüzgarın taşıdığı bir yaprak gibi zayıf.

Bende de var depreks verdi bana prozatcla aynı sanırım 2 hafta olmadi başlayalı daha kötü oldum 2 haftadan sorna etki eder dediler şuan berbat hissediyorum lutfen bilen biri varsa yorum yapsin ne zmn geçer ne zaman etki eder ilacı birakim mi devam mi edim bilmiyorum

Tatiller beni her zaman yalnız ve çaresiz hissettiriyor, ailemde bile sığınabileceğim bir yer bulamıyorum.

Tüm belirtileri yaşıyorum ama çevremde kimsenin benzer bir durumdan geçtiğini bilmiyorum, bu yüzden yalnız hissediyorum.

Hayatın anlamını sorgulamaya başlamıştım, umutsuzluk beni her yerden sarmıştı.

Telefonla konuştuğum müşteriyle sabırsızlanıyordum, benden daha fazla kazandığını biliyordum, ve kedimi de korkutmaya başladım.

Üzülme bende ayni durumdayim.. Allah yardim etsin bize. Cok pis bi hastalik

Malzemesel ihtiyaçlarım karşılanmış olsa da, içten bir boşluk hissediyorum.

Kendimi kötü hissediyorum ve bunun nedenini bilmiyorum.

Cano dilerim ki hakettiğini alırsın bu hayattan. Sesin ve şarkıların bir çok şeyin üstesinden gelmeme hep yardımcı olmuştur. İyi ki varsın:)

Konsantre olamıyorum, bir ortak bulamıyorum, bazen yataktan bile çıkamıyorum ve bu sonsuza kadar benimle kalacak.

Hislerim dışarı vuruyor ve bu beni rahatsız ediyor.

Başarı için koyduğum standartlar o kadar yüksek ki, kendimi başarısız hissetmekten ve hedeflerime ulaşamamaktan korkuyorum.

PMDD'nin getirdiği yoğun ruh hali değişimleri sırasında, her şeyin son bulacağı düşüncesiyle boğuşuyorum.

Panik bozukluğum var. On yıllar boyunca agorafobik oldum. Zihnim kendime çok üzülürken vücudum çıldırmadan araba kullanamıyorum. Nasıl hissettiğime karar veremiyorum ve benimle işbirliği yapmayan bu bedende sıkışıp kaldım. Şimdi beklemek için olumlu bir şeyim yok ve yaptığımda bu sonsuz panikleme endişesini durduramıyorum, bir kez olsun oradan zevk alamayacağım ya da deneyeceğim.

Travma, sinir sistemini etkileyerek PMDD gibi rahatsızlıkların ortaya çıkmasına sebep olabilir.

Ben de aynı sorunu yaşıyorum. Destek aldım ve önerim şu ki eft ve emdr yöntemlerini araştırın arkadaşlar. Kendiniz de evde uygulayabilirsiniz. Temel sorun aslında yaşadığımız travmalar esnasında sıkışan duygularımız. Bu duygulardan arindigimizda gerçekten iyileşmiş oluyoruz. Sosyal fobi için de en çok sıkışan duygular kaygı ve korku. Gecmiste bu duygulari yaşadığımız anlarla yuzlesip duyguları serbest bırakmamız gerek. Sonra rahatlıyor insan. Tavsiye ederim. Hatta Barış Muslu nun nöroformat yöntemini de araştırın mutlaka. Dilerim hepimiz tamamen kurtuluruz.

Agorafobimin son birkaç yıldır oldukça durgunum, evde yalnız olabilirim ve erkek arkadaşımla herhangi bir yere gidebilirim, ancak tek başıma yerlere gidemem / araba süremem / ve bu eyalette ailem veya arkadaşlarım olmadığı için bf'min şehir dışına çıkması konusunda gerçekten endişelenemem.

Korkunç PMS belirtilerim, EMDRE başladığımız günden beri çok daha kötüleşti.

HRT'ye başlamadan önce dönem ağrılarım hafifti, ancak HRT'ye başladıktan sonra çok şiddetli hale geldi.

Sosyal olarak 6 yıldır izole edildim. 4 yıldır eve bağlıydım.

Hayallerimin peşinden gitmemi engelleyen görünmez bir duvar var.

Bu durumun sürekli olarak devam etmesi beni gerçekten yoruyor.

Endişem işte her zaman yüksek ve hatta kutumdan çıkıp konuşmaya çalıştığımda bile boğazım kapanıyor ve cümlelerimi bile zar zor düzgün bir şekilde çıkarabiliyorum ve sonra onlara karşı ne kadar garip olmam gerektiği ve asla kimseyle uyum sağlayamayacağım ya da hayatımın geri kalanında normal olamayacağım hakkında bir sürü olumsuz düşünceyle ayrılıyorum ve bu çok zor.

Bir kara bulut başımı örtmüş gibi hissediyorum, tüm sevinç ve umut kaybolmuş.

Küçüklüğümden beri kendimi yalnız ve kırılmış hissettim; bir uyumsuzluk... Bu, ilk başta depresyonda olduğum için utanç duymama neden oldu, işleri daha da kötüleştirdi. Daha derin bir yalnızlık ve utanç yaşayacaktım... Uzun zaman önce, hayatta gerçekten bekleyebileceğim tek şey bu varlığa istifa ettim.

Anksiyete/panik indüklenmiş ağlama büyüleri

Adetimden hemen önce bir, belki iki gece uykusuz kalırdım... ne kadar yorgun olursam olayım.

Bir kadının duygularını ve empatisini yaşayabilen bir erkek hayal bile edemiyorum, bir erkeğin asla anlayamayacağı bir şey var.

cook intihar edenleri şimdi daha iyi anliyorum derdim insan neden intihar eder diye inancim fln nebileyim olmasa kolay degil ne zamani belli ne dermanı yaş kac senin

DEHB teşhisimi aldıktan sonra doktorlardan yardım almak istedim ama gitmek için kendimi bir türlü motive edemedim.

Müşteriyle konuşurken çok sinirlendim, o kadar çok para kazanıyor ki benden çok daha fazla, kedimde gerginleşmeye başladı.

Bu hastalık beni 10 yıldır perişan ediyor, hayatımı altüst etti.

Sanki kendi bedenim benimle savaş halinde, birbirimize uyum sağlayamıyoruz.

Çok fazla duyguyla boğuştuğumda, kendimi korumak için duygusuzlaşmak zorunda kalıyorum.

Birlikte olmayı denedik, ama bu ilişki bize uygun değildi.

Döne mimden önce başlayan ve yumurtlama sonrasında azalan bir dalgalanma içinde, PMDD belirtilerim beni tam olarak ele geçiriyor.

Bir tür aksilik hissediyorum... Bilinçaltımın korktuğunu ve tekrar dışarı çıkmamam gerektiğini söylüyor. İyi bir beklenti kaygısı hissettim ve bugün bu pozlamayı yapamam gibi hissediyorum....Şimdiden 100 kez yaptığımı bildiğim bir şeyi yapamayacağım hissini alıyorum?... agorafobim içeride kalmamı söylüyor.

Altı yıl önce, gerçekten, *gerçekten * beni dehşete düşüren bir film fragmanı izledim... Filmde olanlar hakkında hala kabuslar görüyorum, ama aynı zamanda filmi izlemem gereken kabuslar görüyorum. Bu filmle ilgili her gün sosyal medyada bir şey gördüğümde ya da biri referans verdiğinde, uçuş kavgasına giriyorum. Bu filmle ilgili başka bir şey ilişkilendirirsem, bir şarkı gibi, bunu duymaktan bile rahatsızlık duyarım.

Ben is yapmaya başladığımda nedense daha kötü oluyorum

Hayatın boş olduğunu düşünüyordum ve sadece anlık mutluluklar peşinde koşuyordum; seks, yemek, televizyon, kitaplar gibi. Şimdi, daha iyi olduğuma göre, bunun sadece mutsuzluğumun bir sonucu olduğunu fark ediyorum.

Son zamanlarda gerçekten mücadele ediyorum ve çok endişeli olduğum için uyuyamadım.

Ben dün araba kullanırken yaşadım 4lüyü yaktım ve durdum elim ayağım kesildi kalbim çarpmaya başladı evime gidemicem sandım kendimi eve attığımda ağlama krizi geldi sonra titreme kasılma oldu sadece dedim ki öleceksem ölüyüm ama bunu yaşamak istemiyorum .Allah düşmanımın düşmanına vermesin

Ders çalışmakla çok meşgul olduğunu söylüyor ama bana zar zor cevap veriyor, acaba PMDD'si ve OCD'si yüzünden beni sevmeyi bırakmış mı?

Sanki tüm dünyam üzerime çökmüş gibi hissediyorum, sürekli ağlıyorum.

Hayattan zevk alamıyor, kendime bile bakamıyor, sürekli bir yorgunluk içindeydim.

Duygusal yakınlaşmayı korkutuyorum çünkü kendimi kırılgan ve savunmasız hissediyorum.

Karamsarlığın beni yuttuğunu hissediyorum, bir çıkış yolu göremiyorum.

Psikolojik olarak tamamen çöküşteyim, bir çıkış yolu görmüyorum.

Sanki bir duvarla karşı karşıyaymışım gibi hissediyorum, ne yaparsam yapayım ilerleme kaydedemiyorum.

Bu belirtilerle birlikte, sosyal izolasyon, benlik saygısı eksikliği ve sürekli bir umutsuzluk hissi de yaşıyorum.

Hayatım boyunca seçici bir mutizm yaşadım ve özellikle berbat bir hafta geçiriyordum, normalde rahat konuştuğum arkadaşlarla konuşmakta zorlanıyordum. Ancak, bugün kendimi zorladım ve matematikte birlikte oturduğum arkadaşımla konuştum.

Hocam yks sınav stresi gelsin Eylül'den beri var

Inan kalbim agzimda izliyorum. Aynilarini yasadim ve yasiyorum kesinlikle sanki beynimin icindekileri anlatiyosun yasamayan bunu bilemez. Basim agrisa tümör bacagim agrisa kemik kanseri kalbim carpsa kalp krizi ben çıksa cilt kanseri ve ben doktordan korkarim gitmeye muayane olamam surekli kanser olucam kemoterapi görcem saclarim dokulcek cocugum beni unutcak diye ataklar yaşıyorum ilac iciyorum. Allah herkesin yardimcisi olsun sifa Allahtan cok zor..

Burada 18. gün - İçsel şeyler acımasız, ama PMDD'li arkadaşlarla konuşmak sinirlerimi sooooooo çok yatıştırdı. Sandığımdan daha güçlüyüm, düşündüğümden daha bilgiliyim ve hepimizin düşündüğümüzden daha büyük bir destek çemberi var.

Ailemde çölyak hastalığı olsa da benimki daha şiddetli görünüyor.

bide mideye anında kramp giriyor o an hareket edemiyorsun boğuluyor gibi hissediyorsun.. kelimeler adeta boğazında düğümleniyor gerçekten nasıl yeneceğim anksiyeteyi bilmiyorum herkesin önünde rezil oluyormuşum gibi kendimden çok nefret ediyorum 1 yıldır evdeyim çıkamadım hiç ...

Dünyanın benim evim olduğunu ve kendimi her yerde rahat hissetmeme izin verebileceğimi düşünmek

İç dünyamda karanlık bulutlar dolaşırken, bu subreddit'te paylaşılan deneyimler bana umut ışığı olur.

Bu süreçte ben kendim gibi hissetmiyorum, adeta bir kabuk gibiyim.

Mahallemde tek başıma dolaşmak bana hep en korkunç geliyor.

İboğa tedavisi mide bulantısı ve kusmayla sonuçlandı, tamamlayamadım.

Burcu Çetintaş bende bu hastalıgı yaşamıştım Ve araştırdıgımda senin gibi olayın iç yüzünü anlatan birisi yoktu sosyal medyada şuan bu hastalıgı yaşayan insanlar için gerçekten çok faydalı ve güzel bişey yapıyorsun Allah yardımcın olsun bu hastalıga yakalanan kardeşlerim hemen bir piskolog destegi alın 1 ayda faydasını görüceksiniz kaçmayın ve size birşey olmayacagının farkına varın 👍🏻

Canım ezgi bendede anksiyete var seni çok iyi anlıyorum bnde biseyden korktuğum zaman yada kafayı taktiğim zaman sürekli o konu hakkında konuşmak istiyorum arada ataklarim oluyor en iyi terapim temizlik düzen yapmak♥️

panik ataklar sekonder bir semptomsa terapi merapi işe yaramaz, hipertiroidi yaşayan birini terapiye sokun bakalım sonunda kim sağlam çıkıyor.

Distimik bozukluğum var ve şu sıralar ciddi bir depresyon döneminden geçiyorum, kendimi sadece 'meh' hissetmekten öte, gerçekten kötü hissediyorum.

yok canım, tabii ki dediğiniz gibi, ben de en yakın çevre açısından 1-2 kişiyi kasdetmiştim. Yoksa kendisini soyutlamamalı insan. Haklısınız, her şey kafada bitiyor, insan karşısındakini bu kadar takmasa ne kadar rahatlardı her şey.

Eskiden prozac20 mg kapsül kullanıyordum ama simdi Rileptid 1mg film kaplı tablet 60 film Tablet günde 1yarım tok ve / selectra 25mg kullanıyorum şimdi iyi geliyor faydası var Ben akıllı Hastanesi'ne gittim sonra ilaç verdiler ilaç kullanmaya başladım

Her zaman arkadaş edinmekte zorlanıyorum çünkü kuru ve sıkıcı görünmeden nasıl cevap vereceğimi bilemezdim. Tüm sosyal becerilerimi kaybettim ve dokunuşumu geri alamıyorum.

Geçen hafta da böyle olmuştu, kendimi kötü hissetmeye başlayınca hemen panikledim, sanki bir şey ters gidiyormuş gibi.

geçseydi geçerdi demekki geçmiyor işte 15 yıl devam ediyor hadi selametle .

Midol ve çikolataların stoklanmasını sağlar. Akşam yemeği düzenler (tavşanlar dışarı çıkar) ve ben ekstra sarılırım.

sen insanlara güvenmiyorsun.mesela sen masaya oturdun diğerleri başka masaya oturdu ne bok yicen .d o yüzden oturulacak yeri garantiye almak için en son oturuyorsun

Etrafımda her şey griydi, kendimden başka bir şey göremiyordum.

toplum içinde olumsuz bir şey söylenince kızarıyom sanki insanlar benden şüphelenecek gibi

Kafa karışıklığı ve öfkeyle felç oldum. Şu anda her şeye çok kızgınım.

DEHB ve distimi nedeniyle her gün zorluklarla karşılaşıyorum. Enerjim azaldı, ilgimi çeken hiçbir şey yok ve zevk almakta zorlanıyorum.

Fark ettim ki PMDD'm var, bipolar bozukluk değil ve aralıklı SSRI dozlamayı denememde bu kadar başarılı olduğunu gördükten sonra

Adetimin panik atak geçirmesinden ve hepsinden 1 hafta önce depresyonda hissederdim. Sonra ortaya çıkar çıkmaz daha iyi hissediyorum. Şimdi tamamen değişti ve nasıl ayarlanacağımı bilmiyorum. Adetim başlamadan 2 hafta önce harika hissediyorum ve sonraki 2 hafta hayatım bulanık. Yani uyku sorunları, kaygı, depresyon, karışıklık, aşırı yorgunluk, döngümün etrafında sesler bile duydu.

psikolojik sıkıntılarrın yokmuş gibi yapılıp içeride bir yerlerde tutulmasından sonra patlayan bir hastalık

Her gün kendim olmaktan daha da uzaklaşıyor gibi hissediyorum, sanki ruhumu yavaş yavaş kaybediyorum.

Dosyamda PMS'den muzdarip olduğum yazıyor ama ben aslında PMDD'nin daha ciddi bir durumu olduğunu düşünüyorum.

Her türlü ruh halinden, hatta iyi türden bile nefret ediyorum. En çılgın fantezim bir süreliğine tek bir istikrarlı, bütün bir insan olmak. Bu benim için cennet gibi.

valla ben alkol kullanarak o heba olan gunlere izin vermiyoruö. heba ederek ölecegime sarhos yasarak ölmek bana daha cazip geliyor

Bazen kendimi yalnız ve çaresiz hissediyorum, kimse beni anlamıyor gibi geliyor, sanki bu dünyada sadece ben böyleyim.

35 yaşına kadar sürekli bir mücadele içindeydim, 8 yaşından beri distimi yenmeye çalıştım. Her şeyi denedim... Sonunda ilaçlar umut ışığı oldu ve 7 yıldır kendimi daha iyi hissediyorum.

Cinsel isteklerim neredeyse hiç yok ve uyarılmam çok fazla çaba gerektiriyor.

Birkaç ay önce distimi tanısı konan biriyle çıkıyorum. Duygularının beni de olumsuz etkilemesine izin vermeden nasıl gezineceğimi bilmiyorum.

ilgi odağı olmaktan aşırı ve mantıksız yoğun korku duymadır. olumsuz değerlendirilme endişesi yaşanır. çocukluk ve ergenlik döneminde daha fazla olumsuz etkileri vardır.

Anksiyete veya depresyon şiddetlendiğinde, bu durum semptomlarla birlikte kendini gösterebilir.

Yıkanacak her yemek bir dağdır, bir proje almak için her duş... her yemeğin, ileri gitmekten başka çarem olmayan hayatta kalma bataklığını nasıl temsil ettiğidir... Kendimi çok zayıf ve çok eleştirel hissediyorum... İçgüdülerime baktığımda başarısızlığımın görünür hatırlatıcısı ruh kırıcıdır.

İlaç, kadınlığımı hissetmemi engelliyor, ilişkimde ve ruh sağlığımda büyük bir olumsuzluk yaratıyor!

Lise de ve daha öncesinde böyle hissetmiyordum. Dershaneye baslayinca kendimi yetersiz hissetmeye başladım. Siniftakiler konuşuyor ben sadece dinliyordum. Kafamın içinden cümleler geçiyor ama ben saçma sapan konuşma diyerek sürekli kendimi durduruyorum. Birisi benle kötü konuşsa bile ağzımı açıp laf edemiyorum çünkü hakli olduklarını düşünüyorum. Kendimi yetersiz, kimsenin arkadaşlık etmeyeceği biri gibi düşünüyorum. Bundan yoruldum. Ne yapacağımı bilmiyorum

Banyoya gitmekten farklı hissetmiyorum. Huzurlu bir his ya da banyodan çıkarken rahat bir his duymuyorum. Başım ağrıyor ama beynim ölüyormuş gibi hissettiğim normal bir baş ağrısı gibi değil bazen yanma hissi veriyor ve aynı zamanda beynimden geçen bu serin esinti var gibi hissediyorum.

Duygularımı dile getirdiğimde bana sanki suç işlemişim gibi davrandılar, sanki duygularımla cezalandırılmayı hak ediyordum.

Ya güzel ablacim bizim bildiklerimizii bize anlatmissin. Adam kusuyorum kaygi bozuklugundan evden çıkamıyorum diyor sen hala pozitif düşün en kötüsü ne olacak diyorsun. okb olsa düşüncelerini değiştir desen anlarım ama kaygi bozukluğu bu kdar basit degil

Allah bu Dünyada kimseyi bu cehenneme koymasın inşallah. Çok zor bir durum, yaşamayan hissedemez. Dünyada milyarlarca insan var ve her birinin parmak izi farklı. Psikiyatri ve pisikolok bütün hekimlere de kolaylık diliyorum. Bu duyguları yaşamayan anlayamaz. Elhamdülillah ben atlattım. Bu kendi içimizde yarattığımız duygu karışıklığı ve bunu düzeltecek olan yine kendimiziz. Allah şifalar versin. Kalın sağlıcakla.

Midemde kramplar var ve banyoya doğru yürürken daha da kötüleşiyorlar. Sonra vücudumda bir karıncalanma hissi oluşuyor ve o soğuk hissi alıyorum... biraz baygın ve biraz da midem bulanıyor.

5 yıl boyunca evimden hiç ayrılmadım ve her denediğimde şiddetli panik ataklar yaşadım, aynı zamanda evde bile fiziksel semptomlara neden olan sürekli bir ana hat kaygısı vardı.

42 yaşındayım ve iki ay önce histerektomi ve ooforektomi (rahim ve yumurtalıkların çıkarılması) ameliyatı geçirdim. Şimdi bu düşüncelerden artık kurtuldum.