| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 45,0028,001,"[ ๒๘๓ ] ฎีกามหาอัสสปุรสูตรนั้นว่า "" ในคำว่า <B>เอวรูเปน สีเลน</B> " | |
| 45,0028,002,เป็นต้น พึงทราบวินิจฉัยดังนี้ : พระอรรถกถาจารย์กล่าววาริตตสีล<SUP>๑</SUP> | |
| 45,0028,003,ด้วย <B>สีล</B> ศัพท์. แสดงสัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ และสัมมาอาชีวะ | |
| 45,0028,004,ด้วย <B>สีล</B> ศัพท์นั้น. แสดงจาริตตสีล<SUP>๒</SUP> ด้วย <B>อาจาร</B> ศัพท์. แสดง | |
| 45,0028,005,กายสมาจารและวจีสมาจารอันบริสุทธิ์ดี ด้วย <B>อาจาร</B> ศัพท์นั้น. แสดง | |
| 45,0028,006,สัมมาปฏิบัติอันสงเคราะห์ด้วยสมถะ วิปัสสนา และมรรคผล ด้วย | |
| 45,0028,007,<B>ปฏิปตฺติ</B> ศัพท์. ด้วยศัพท์ว่า <B>ลชฺชิโน</B> นี้ พระอรรถกถาจารย์ แสดง | |
| 45,0028,008,เหตุอันเป็นมูลแห่งศีลและอาจาระตามที่กล่าวแล้ว. ด้วยบทว่า <B>เปสลา</B> | |
| 45,0028,009,นี้ พระอรรถกถาจารย์แสดงความบริสุทธิ์. ด้วยบทว่า <B>อุฬารคุณา</B> | |
| 45,0028,010,นี้ พระอรรถกถาจารย์ แสดงความบริบูรณ์แห่งข้อปฏิบัติ. พระ | |
| 45,0028,011,อรรถกถาจารย์กล่าวคำนี้ว่า <B>ภิกฺขุสงฺฆสฺเสว วณฺณํ กเถนฺติ</B> เพราะ | |
| 45,0028,012,ความที่อุบาสกอุบาสิกาเหล่านั้น เป็นผู้ขวนขวายในเกียรติคุณของภิกษุ | |
| 45,0028,013,ทั้งหลายโดยมาก. ก็ชนเหล่านั้น เป็นผู้เลื่อมใสยิ่งจริง ๆ ทั้งในพระ | |
| 45,0028,014,สัทธรรม ทั้งในพระสัมมาสัมพุทธะ. เหตุนั้น พระอรรถกถาจารย์ จึง | |
| 45,0028,015,"กล่าวว่า <B>"" พุทฺธมามกา ธมฺมมามกา สงฺฆมามกา.""</B> จริงอยู่ ในวัตถุ" | |
| 45,0028,016,ทั้ง ๓ ชนทั้งหลายเลื่อมใสยิ่งในวัตถุ ๑ ก็ชื่อว่า เลื่อมใสยิ่ง แม้ในวัตถุ | |
| 45,0028,017,"๒ นอกนี้ เพราะความที่วัตถุทั้ง ๓ นั้นไม่มีการแยกจากกันได้.""" | |
| 45,0028,018,[๒๘๔] ส่วนบรรพชิต ก็พึงเป็นผู้มีความเคารพกันและกัน | |
| 45,0028,019,ประดุจสัตว์ ๓ สหายฉะนั้น. | |
| 45,0028,020, | |
| 45,0028,021,๑. วาริตตสีล ได้แก่ ศีลที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม เป็นส่วนพุทธอาณา. | |
| 45,0028,022,๒. จาริตตสีล ได้แก่ ศีลส่วนจรรยาอันจะพึงประพฤติ. | |