| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0038,001,"แล้ว ตรัสถามว่า "" พ่อ ปุโรหิตของเรา เป็นคนปากจัด พูดมาก, " | |
| 42,0038,002,"เมื่อเขาเริ่มพูด คนอื่นไม่ได้โอกาสเลย, เธออาจทำให้เขาเงียบเสียง" | |
| 42,0038,003,"ได้ไหม ? "" " | |
| 42,0038,004,บุรุษเปลี้ย. ขอเดชะ เมื่อได้มูลแพะสักทะนานหนึ่ง ก็จะอาจ | |
| 42,0038,005,ทำได้ พระเจ้าข้า. | |
| 42,0038,006,พระราชาทรงนำบุรุษเปลี้ยไปสู่พระราชมณเฑียร (เรือน) ให้ | |
| 42,0038,007,นั่งภายในม่าน ให้เจาะช่องม่านแล้ว ให้วางมูลแพะแห้งประมาณ | |
| 42,0038,008,ทะนานหนึ่งไว้ในที่ใกล้เขาแล้ว ให้ปูอาสนะสำหรับปุโรหิตหันหน้าตรง | |
| 42,0038,009,ช่อง ให้ปุโรหิตนั้นผู้มาในเวลาเข้าเฝ้านั่งบนอาสนะนั้นแล้ว ตรัส | |
| 42,0038,010,สนทนา. ปุโรหิตไม่ให้โอกาสแก่ผู้อื่น เริ่มสนทนกับพระราชา. | |
| 42,0038,011,ทันใดนั้น บุรุษเปลี้ยก็ดีดมูลแพะทีละก้อน ๆ เข้าไปในปากของปุโรหิต | |
| 42,0038,012,นั้น. ปุโรหิตจึงกลืนมูลแพะที่ (ดีด) มาแล้ว ๆ เหมือนขนมคลุกงา. | |
| 42,0038,013,"พระราชาทรงทราบว่ามูลแพะเหล่านั้นหมดแล้ว รับสั่งว่า "" ท่าน" | |
| 42,0038,014,อาจารย์ เพราะความเป็นผู้ปากจัด ท่านจึงกลืนมูลแพะประมาณ | |
| 42,0038,015,"ทะนานหนึ่ง ก็ยังหารู้สึกอะไร ๆ ไม่, ก็บัดนี้ท่านจักไม่อาจทำมูลแพะ" | |
| 42,0038,016,"ที่ยิ่งกว่านี้ให้ย่อยได้, ไปเถิด จงดื่มน้ำประยงค์สำรอกเสีย ทำตนให้" | |
| 42,0038,017,"หายโรคเถิด."" จำเดิมแต่นั้น ปุโรหิตนั้น เป็นเหมือนมีปากอันปิด" | |
| 42,0038,018,ไว้ ไม่ค่อยจะพูดจากับพระราชาแม้ตรัสอยู่ด้วย. พระราชาทรงดำริว่า | |
| 42,0038,019,""" บุรุษเปลี้ยคนนี้ ทำให้เราสบายหู "" แล้วได้พระราชทางหมู่บ้าน ๔" | |
| 42,0038,020,ตำบลใน ๔ ทิศ มีส่วยขึ้นประมาณแสนหนึ่งแก่บุรุษเปลี้ย. คราวนั้น | |
| 42,0038,021,"อมาตย์บัณฑิตคนหนึ่ง เข้าไปเฝ้าพระราชา กราบทูลว่า "" ขอเดชะ" | |