Book,Page,LineNumber,Text
42,0038,001,"แล้ว  ตรัสถามว่า   "" พ่อ  ปุโรหิตของเรา  เป็นคนปากจัด  พูดมาก, "
42,0038,002,"เมื่อเขาเริ่มพูด  คนอื่นไม่ได้โอกาสเลย,  เธออาจทำให้เขาเงียบเสียง"
42,0038,003,"ได้ไหม ? ""   "
42,0038,004,บุรุษเปลี้ย.   ขอเดชะ  เมื่อได้มูลแพะสักทะนานหนึ่ง  ก็จะอาจ
42,0038,005,ทำได้  พระเจ้าข้า.
42,0038,006,พระราชาทรงนำบุรุษเปลี้ยไปสู่พระราชมณเฑียร  (เรือน)  ให้
42,0038,007,นั่งภายในม่าน   ให้เจาะช่องม่านแล้ว  ให้วางมูลแพะแห้งประมาณ
42,0038,008,ทะนานหนึ่งไว้ในที่ใกล้เขาแล้ว  ให้ปูอาสนะสำหรับปุโรหิตหันหน้าตรง
42,0038,009,ช่อง   ให้ปุโรหิตนั้นผู้มาในเวลาเข้าเฝ้านั่งบนอาสนะนั้นแล้ว  ตรัส
42,0038,010,สนทนา.   ปุโรหิตไม่ให้โอกาสแก่ผู้อื่น   เริ่มสนทนกับพระราชา.
42,0038,011,ทันใดนั้น  บุรุษเปลี้ยก็ดีดมูลแพะทีละก้อน ๆ เข้าไปในปากของปุโรหิต
42,0038,012,นั้น.   ปุโรหิตจึงกลืนมูลแพะที่  (ดีด)   มาแล้ว ๆ  เหมือนขนมคลุกงา.
42,0038,013,"พระราชาทรงทราบว่ามูลแพะเหล่านั้นหมดแล้ว   รับสั่งว่า  "" ท่าน"
42,0038,014,อาจารย์   เพราะความเป็นผู้ปากจัด   ท่านจึงกลืนมูลแพะประมาณ
42,0038,015,"ทะนานหนึ่ง   ก็ยังหารู้สึกอะไร ๆ  ไม่,   ก็บัดนี้ท่านจักไม่อาจทำมูลแพะ"
42,0038,016,"ที่ยิ่งกว่านี้ให้ย่อยได้,   ไปเถิด  จงดื่มน้ำประยงค์สำรอกเสีย  ทำตนให้"
42,0038,017,"หายโรคเถิด.""   จำเดิมแต่นั้น  ปุโรหิตนั้น  เป็นเหมือนมีปากอันปิด"
42,0038,018,ไว้  ไม่ค่อยจะพูดจากับพระราชาแม้ตรัสอยู่ด้วย.  พระราชาทรงดำริว่า
42,0038,019,""" บุรุษเปลี้ยคนนี้  ทำให้เราสบายหู ""   แล้วได้พระราชทางหมู่บ้าน ๔"
42,0038,020,ตำบลใน ๔  ทิศ   มีส่วยขึ้นประมาณแสนหนึ่งแก่บุรุษเปลี้ย.  คราวนั้น
42,0038,021,"อมาตย์บัณฑิตคนหนึ่ง  เข้าไปเฝ้าพระราชา   กราบทูลว่า  "" ขอเดชะ"