|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
39,0039,001,ไปได้เพียงนั้น ดังนี้ พอเวลาล่วงเข้าสายัณหสมัย ก็เสด็จกลับคืนเข้า
|
|
39,0039,002,พระนคร ได้ทรงสดับคาถานี้ ที่พระนางกิสาโคตมีทรงภาษิตว่า :-
|
|
39,0039,003,<B>[ ๒๙ ] นิพฺพุตา นูน สา มาตา</B> พระสัทธัตถะเช่นนี้ พระองค์นี้
|
|
39,0039,004,เป็นโอรสของมารดาใด มารดา
|
|
39,0039,005,นั้น ดับ ( เข็ญ ) ได้เป็นแน่
|
|
39,0039,006,<B>นิพฺพุโต นูน โส ปิตา</B> พระสิทธัตถะเช่นนี้ พระองค์นี้
|
|
39,0039,007,เป็นโอรสของบิดาใด บิดานั้น
|
|
39,0039,008,ดับ ( เข็ญ ) ได้เป็นแน่
|
|
39,0039,009,<B>นิพฺพุตา นูน สา นารี</B> พระสัทธัตถะเช่นนี้ พระองค์ฯี้
|
|
39,0039,010,<B>ยสฺสายํ อีทิโส ปติ.</B> เป็นสามีของนารีใด นารีนั้น ดับ
|
|
39,0039,011,( เข็ญ ) ได้เป็นแน่.
|
|
39,0039,012,พระสัทธัตถราชกุมาร ได้ทรงสดับคาถานั้นแล้ว พอได้เวลา
|
|
39,0039,013,ก็เข้าบรรทม ครั้นตื่นบรรทม เห็นเหล่านางบำเรอนอนหลับมีอาการ
|
|
39,0039,014,วิปลาส ไม่เป็นที่ตั้งแห่งความยินดีเหมือนก่อน ๆ จึงทรงปลุกนาย
|
|
39,0039,015,ฉันน์ให้ไปจูงม้ากันถกะมา ได้นายฉันน์เป็นสหาย ออกมหาภิเนษ-
|
|
39,0039,016,กรมณ์ แสวงหาสันติวรบท ทางพระโพธิญาณ สิ้นกาลประมาณ ๖
|
|
39,0039,017,ปี เมื่อถึงวิสาขบุรุณมีดิถี ก็ได้บรรลุพระโพธิญาณ ครั้นแล้วทรงเห็น
|
|
39,0039,018,ว่าพระธรรมนี้ลุ่มลึก ยากที่สัตว์จะตรัสรู้ตามได้ จึงชักให้ทรงขวนขวาย
|
|
39,0039,019,น้อย แต่อาศัยพระมหากรุณาในหมู่สัตว์ ที่เรียกว่าท้าวมหาพรหม
|
|
39,0039,020,เชื้อเชิญ แล้วได้เสด็จไปโปรดเวไนยสัตว์ ที่สมควรจะตรัสรู้ได้
|
|
39,0039,021,
|
|
39,0039,022,๒๙. ธมฺ. ๑/๗๗
|
|
|