| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0025,001,<B>สฺวาหํ มุทิตมโน ปสนฺนจิตฺโต</B> ข้าพเจ้านั้น ก็มีใจเบิกบาน มี จิต | |
| 39,0025,002,เลื่อมใสแล้ว | |
| 39,0025,003,<B>อฺชลึ อกรึ ตถาคตสฺส</B> ได้ทำอัญชลีแด่พระตถาคตเจ้าแล้ว | |
| 39,0025,004,<B>ตาหํ กุสลํ กริตฺวาน กมฺมํ</B> ข้าพเจ้าได้ทำกรรมที่เป็นกุศลอย่าง | |
| 39,0025,005,นั้นแล้ว | |
| 39,0025,006,<B>ติทสานํ สหพฺยตํ ปตฺโต.</B> จึงถึงความเป็นเพื่อนของเหล่าไตร | |
| 39,0025,007,ทศเทพ. | |
| 39,0025,008,อทินนปุพพกพราหมณ์ ได้สดับคำเทพบุตรกล่าวว่า เมื่อตนนอน | |
| 39,0025,009,เจ็บไข้ได้ทุกข์ ไม่มีความผาสุก นอนแซ่วอยู่ที่เรือนของตน ซึ่งมีอาการ | |
| 39,0025,010,ปางตาย ได้เห็นพระรัศมีของสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าฉายเยี่ยมเข้ามา | |
| 39,0025,011,รู้สึกได้ว่า สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาโปรด ก็แลในขณะนั้น | |
| 39,0025,012,มาณพผู้ซึ่งตายไปเกิดเป็นเทพบุตรนั้น นอนผินหน้าเข้าข้างในเรือน | |
| 39,0025,013,สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า เขาไม่เห็นพระองค์ จึงได้ฉาย | |
| 39,0025,014,พระรัศมีให้สว่างไปวาบหนึ่ง มาณพคิดว่า นี่แสงสว่างอะไร จึงค่อย | |
| 39,0025,015,พลิกกลับมา เหลือบเห็นสมเด็จพระบรมศาสดาเข้าแล้ว ชักให้เสียใจไปว่า | |
| 39,0025,016,พุโธ่เอ๋ย ! เราอาศัยบิดาเป็นคนอันธพาล จึงไม่ได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า | |
| 39,0025,017,เห็นปาอย่างนี้ แล้วทำความขวนขวายด้วยกาย หรือถวายทาน หรือฟัง | |
| 39,0025,018,ธรรม เดี๋ยวนี้แม้แต่มือทั้ง ๒ ข้างของเราก็ยกไม่ค่อยไหวแล้ว กิจที่ควร | |
| 39,0025,019,ทำอย่างอื่นไม่มี ดังนี้แล้ว จึงได้ทำใจเท่านั้นให้เลื่อมใสในองค์สมเด็จ | |
| 39,0025,020,พระบรมศาสดา ด้วยเดชะแห่งกุศลเพียงเท่านี้ เขาได้ไปเกิดในเทวโลก | |
| 39,0025,021,เหตุนั้น กรรมที่เป็นบุญ ใคร ๆ จึงไม่อาจจะกำหนดนับเอาตามชอบใจ | |
| 39,0025,022,ได้ว่า มีประมาณเท่านั้นร้อย เท่านั้นพัน หรือเท่านั้นแสน บุคคลอย่าพึง | |