|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
39,0019,001,<B>ตสฺส จกฺกยุคํ น วินฺทามิ</B> แต่ข้าพเจ้าหาคู่ล้อของมันยัง ไม่ได้
|
|
39,0019,002,<B>เตน ทุกฺเขน ชหิสฺสามิ ชีวิตํ.</B> ข้าพเจ้าจักยอมละชีวิต เพราะความ
|
|
39,0019,003,ทุกข์นั้น.
|
|
39,0019,004,ฝ่ายพราหมณ์บิดา ได้ฟังคำเทพบุตรแสร้งกล่าวดังนั้น พาซื่อสงสาร
|
|
39,0019,005,ด้วยเห็นเขาร้องไห้คร่ำครวญ จึงพยายามจะช่วยเปลื้องทุกข์ของเขา แล้ว
|
|
39,0019,006,ได้กล่าวรับออกไป ด้วยความโอบอ้อมอารีว่า :-
|
|
39,0019,007,<B>[ ๑๑ ] โสวณฺณมยํ มณิมยํ</B> พ่อมาณพผู้เจริญ ! คู่ล้อของมัน
|
|
39,0019,008,<B>โลหมยํ อถ รูปิยมยํ</B> นั้น จะเป็นของล้วนแล้วด้วย
|
|
39,0019,009,<B>อาจิกฺข เม ภทฺทมาณว</B> ทองหรือแก้วมณี ล้วนแล้วด้วย
|
|
39,0019,010,โลหะหรือรูปิยะก็ตามทีเถิด ขอ
|
|
39,0019,011,ท่านจงบอกแก่ข้าพเจ้าเถิด
|
|
39,0019,012,<B>จกฺกยุคํ ปฏิลาภยามิ เต.</B> ข้าพเจ้าจะรับประกัน ให้ท่านได้
|
|
39,0019,013,คู่ล้อ.
|
|
39,0019,014,เทพบุตรได้ฟังคำนั้นแล้วคิดว่า พราหมณ์ผู้นี้ เมื่อเรายังเป็นมนุษย์ได้
|
|
39,0019,015,เป็นลูกแก ในตอนที่เราเจ็บแก่ไม่หายา ไม่หาหมอมารักษา เราจึงตายแล้ว
|
|
39,0019,016,ครั้นมาเห็นเราผู้จำแลงตนมา มีรูปร่างคล้ายคลึงกับลูกของแกที่ตายไปนั้น
|
|
39,0019,017,แล้ว ร้องไห้อยู่ ซ้ำมาพูดปลอบเราว่าข้าพเจ้าจักทำล้อรถ ซึ่งทำด้วย
|
|
39,0019,018,ทองคำเป็นต้นให้ ช่างเถิด เราจักลองแล้งแกดูเล่น ดังนี้แล้ว จึงได้
|
|
39,0019,019,ลองสอบถามพราหมณ์ดูว่า ท่านจะทำคู่ล้อให้ข้าพเจ้าโตเท่าไร ? เมื่อ
|
|
39,0019,020,
|
|
39,0019,021,๑๑. ธมฺ. ๑/๒๗
|
|
|