Book,Page,LineNumber,Text
39,0019,001,ตสฺส จกฺกยุคํ น วินฺทามิ แต่ข้าพเจ้าหาคู่ล้อของมันยัง ไม่ได้
39,0019,002,เตน ทุกฺเขน ชหิสฺสามิ ชีวิตํ. ข้าพเจ้าจักยอมละชีวิต เพราะความ
39,0019,003,ทุกข์นั้น.
39,0019,004,ฝ่ายพราหมณ์บิดา ได้ฟังคำเทพบุตรแสร้งกล่าวดังนั้น พาซื่อสงสาร
39,0019,005,ด้วยเห็นเขาร้องไห้คร่ำครวญ จึงพยายามจะช่วยเปลื้องทุกข์ของเขา แล้ว
39,0019,006,ได้กล่าวรับออกไป ด้วยความโอบอ้อมอารีว่า :-
39,0019,007,[ ๑๑ ] โสวณฺณมยํ มณิมยํ พ่อมาณพผู้เจริญ ! คู่ล้อของมัน
39,0019,008,โลหมยํ อถ รูปิยมยํ นั้น จะเป็นของล้วนแล้วด้วย
39,0019,009,อาจิกฺข เม ภทฺทมาณว ทองหรือแก้วมณี ล้วนแล้วด้วย
39,0019,010,โลหะหรือรูปิยะก็ตามทีเถิด ขอ
39,0019,011,ท่านจงบอกแก่ข้าพเจ้าเถิด
39,0019,012,จกฺกยุคํ ปฏิลาภยามิ เต. ข้าพเจ้าจะรับประกัน ให้ท่านได้
39,0019,013,คู่ล้อ.
39,0019,014,เทพบุตรได้ฟังคำนั้นแล้วคิดว่า พราหมณ์ผู้นี้ เมื่อเรายังเป็นมนุษย์ได้
39,0019,015,เป็นลูกแก ในตอนที่เราเจ็บแก่ไม่หายา ไม่หาหมอมารักษา เราจึงตายแล้ว
39,0019,016,ครั้นมาเห็นเราผู้จำแลงตนมา มีรูปร่างคล้ายคลึงกับลูกของแกที่ตายไปนั้น
39,0019,017,แล้ว ร้องไห้อยู่ ซ้ำมาพูดปลอบเราว่าข้าพเจ้าจักทำล้อรถ ซึ่งทำด้วย
39,0019,018,ทองคำเป็นต้นให้ ช่างเถิด เราจักลองแล้งแกดูเล่น ดังนี้แล้ว จึงได้
39,0019,019,ลองสอบถามพราหมณ์ดูว่า ท่านจะทำคู่ล้อให้ข้าพเจ้าโตเท่าไร ? เมื่อ
39,0019,020,
39,0019,021,๑๑. ธมฺ. ๑/๒๗