|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
36,0003,001,อย่างนี้ว่า สเจ ถ้าว่า (ปุคฺคโล) อ. บุคคล ชาเนยฺย พึงรู้ อตฺตานํ
|
|
36,0003,002,ซึ่งตน ปิยํ ว่าเป็นที่รักไซร้ รกฺเขยฺย พึงรักษาด นํ อตฺตนํ ซึ่งตน
|
|
36,0003,003,นั้น (กตฺวา) กระทำ สุรกฺขิตฺ ให้เป็นสภาพอันตนรักษาดีแล้ว คือ
|
|
36,0003,004,ว่า โส อตฺตา อ. ตนนั้น สุรกฺขิตํ เป็นสภาพอันบุคคลรักษาดีแล้ว
|
|
36,0003,005,โหติ ย่อมเป็น ยถา โดยประการใด รกฺเขยฺย พึงรักษา ตํ อตฺตานํ
|
|
36,0003,006,ซึ่งตนนั้น เอวํ โดยประการนั้น
|
|
36,0003,007,ตฺตถ อตฺตรกฺขกชเนสุ ในชน ผู้รักษาซึ่งตน ท. เหล่านั้นหนา สเจ
|
|
36,0003,008,ถ้าว่า (อตฺตรกฺขกชโน) อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน คิหี เป็นคฤหัสถ์ สมาโน
|
|
36,0003,009,เป็นอยู่ (จินฺเตตฺวา) คิดแล้วว่า อหํ อ. เรา รกฺขิสฺสามิ จักรักษา อตฺตานํ
|
|
36,0003,010,ซึ่งตน อิติ ดังนี้ ปวิสิตฺวา เข้าไปแล้ว คพฺภํ สู่ห้อง สุสํวุตํ อันบุคคล
|
|
36,0003,011,ปิดดีแล้ว สมฺปนฺนรกฺโข เป็นผู้มีการรักษา อันถึงพร้อมแล้ว หุตฺวา เป็น
|
|
36,0003,012,วสนฺโตปิ แม้อยู่อยู่ ปาสาทตเล บนพื้นแห่งปราสาท อุปริ ในเบื้องบน
|
|
36,0003,013,อตฺตานํ น รกฺขติเอว เชื่อว่าย่อมไม่รักษา ซึ่งตนนั้นเทียว (อตฺตรกฺขกชโน)
|
|
36,0003,014,อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน ปพฺพชิโต เป็นบรรพชิต หุตวา เป็น วิหรนฺโตปิ
|
|
36,0003,015,แม้อยู่อยู่ เลเณ ในถ้ำ ปิทหิตทฺวารวาตปาเน อันมีประตู และหน้าต่าง
|
|
36,0003,016,อันอันบุคคลปิดแล้ว สุสํวุเต อันอันบุคคลระวังดีแล้วไซร้ อตฺตานํ น
|
|
36,0003,017,รกฺขติเอว ย่อมไม่ชื่อว่ารักษา ซึ่งตนนั้นเทียว ฯ ปน แต่ว่า (อตฺตรกฺขก-
|
|
36,0003,018,ชโน) อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน คิหี เป็นหฤหัสถ์ สมาโน เป็นอยู่ กโรนฺโต
|
|
36,0003,019,กระทำอยู่ ปุญฺานิ ซึ่งบุญ ท. ทานสีลาทีนิ มีทานและศีลเป็นต้น
|
|
36,0003,020,ยถาพลํ ตามกำลัง อตฺตานํ รกฺขติ นาม ชื่อว่าย่อมรักษา ซึ่งตน วา ปน
|
|
36,0003,021,ก็หรือว่า (อตฺตรกฺขกชโน) อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน ปพฺพชิโต เป็น
|
|
36,0003,022,บรรพชิต (หุตฺวา) เป็น อาปชฺชมาโน ถึงทั่วอยู่ อุสฺสุกฺกํ ซึ่งความ
|
|
36,0003,023,ขวนขวาย วตฺตปฺปฏิวตฺตปริยตฺติมนสิกาเรสุ ในวัตรและวัตรอันสมควร
|
|
|