Book,Page,LineNumber,Text
36,0003,001,อย่างนี้ว่า    สเจ   ถ้าว่า   (ปุคฺคโล)  อ. บุคคล   ชาเนยฺย   พึงรู้    อตฺตานํ
36,0003,002,ซึ่งตน    ปิยํ    ว่าเป็นที่รักไซร้     รกฺเขยฺย     พึงรักษาด   นํ   อตฺตนํ  ซึ่งตน
36,0003,003,นั้น  (กตฺวา)    กระทำ    สุรกฺขิตฺ    ให้เป็นสภาพอันตนรักษาดีแล้ว    คือ
36,0003,004,ว่า   โส    อตฺตา   อ. ตนนั้น    สุรกฺขิตํ    เป็นสภาพอันบุคคลรักษาดีแล้ว 
36,0003,005,โหติ   ย่อมเป็น   ยถา   โดยประการใด    รกฺเขยฺย   พึงรักษา   ตํ   อตฺตานํ
36,0003,006,ซึ่งตนนั้น    เอวํ    โดยประการนั้น  
36,0003,007,ตฺตถ    อตฺตรกฺขกชเนสุ   ในชน    ผู้รักษาซึ่งตน   ท.  เหล่านั้นหนา  สเจ
36,0003,008,ถ้าว่า     (อตฺตรกฺขกชโน)    อ.  ชนผู้รักษาซึ่งตน คิหี เป็นคฤหัสถ์       สมาโน
36,0003,009,เป็นอยู่    (จินฺเตตฺวา)   คิดแล้วว่า   อหํ   อ.  เรา   รกฺขิสฺสามิ    จักรักษา   อตฺตานํ
36,0003,010,ซึ่งตน    อิติ    ดังนี้    ปวิสิตฺวา    เข้าไปแล้ว     คพฺภํ   สู่ห้อง    สุสํวุตํ    อันบุคคล
36,0003,011,ปิดดีแล้ว     สมฺปนฺนรกฺโข    เป็นผู้มีการรักษา    อันถึงพร้อมแล้ว   หุตฺวา   เป็น
36,0003,012,วสนฺโตปิ    แม้อยู่อยู่    ปาสาทตเล    บนพื้นแห่งปราสาท     อุปริ    ในเบื้องบน
36,0003,013,อตฺตานํ    น   รกฺขติเอว    เชื่อว่าย่อมไม่รักษา    ซึ่งตนนั้นเทียว  (อตฺตรกฺขกชโน)
36,0003,014,อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน     ปพฺพชิโต    เป็นบรรพชิต    หุตวา    เป็น  วิหรนฺโตปิ
36,0003,015,แม้อยู่อยู่    เลเณ    ในถ้ำ   ปิทหิตทฺวารวาตปาเน    อันมีประตู    และหน้าต่าง
36,0003,016,อันอันบุคคลปิดแล้ว    สุสํวุเต      อันอันบุคคลระวังดีแล้วไซร้   อตฺตานํ      น
36,0003,017,รกฺขติเอว     ย่อมไม่ชื่อว่ารักษา     ซึ่งตนนั้นเทียว  ฯ    ปน   แต่ว่า   (อตฺตรกฺขก-
36,0003,018,ชโน)   อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน   คิหี    เป็นหฤหัสถ์   สมาโน   เป็นอยู่     กโรนฺโต
36,0003,019,กระทำอยู่    ปุญฺานิ  ซึ่งบุญ   ท.   ทานสีลาทีนิ   มีทานและศีลเป็นต้น
36,0003,020,ยถาพลํ    ตามกำลัง   อตฺตานํ    รกฺขติ     นาม     ชื่อว่าย่อมรักษา   ซึ่งตน   วา  ปน
36,0003,021,ก็หรือว่า      (อตฺตรกฺขกชโน)     อ.  ชนผู้รักษาซึ่งตน    ปพฺพชิโต     เป็น
36,0003,022,บรรพชิต    (หุตฺวา)    เป็น     อาปชฺชมาโน    ถึงทั่วอยู่     อุสฺสุกฺกํ     ซึ่งความ
36,0003,023,ขวนขวาย      วตฺตปฺปฏิวตฺตปริยตฺติมนสิกาเรสุ      ในวัตรและวัตรอันสมควร