| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0022,001,เวเคน โดยเร็ว (วตฺวา) กล่าวแล้วว่า โภติ แน่ะนางผู้เจริญ | |
| 24,0022,002,โภติ แน่ะนางผู้เจริญ อนุจฺฉวิโก ปุริโส อ. บุรุษผู้สมควร ธีตุ | |
| 24,0022,003,แก่ธิดา เม อันฉัน ทิฏฺโ เห็นแล้ว ตฺวํ อ. ท่าน อลงฺกโรหิ | |
| 24,0022,004,จงประดับ ตํ ธีตรํ ซึ่งธิดานั้น สีฆํ เร็ว สีฆํ เร็วเถิด อิติ | |
| 24,0022,005,ดังนี้ ตํ ธีตรํ ยังธิดานั้น อลงฺการาเปตฺวา ให้ประดับแล้ว อาทาย | |
| 24,0022,006,พาเอาแล้ว สทฺธึ พร้อม พฺราหฺมณิยา ด้วยนางพราหมณี ปายาสิ | |
| 24,0022,007,เดินไปแล้ว สนฺติกํ สู่สำนัก สตฺถุ ของพระศาสดา ฯ | |
| 24,0022,008,สกลนครํ อ. พระนครทั้งสิ้น สงฺขุภิ แตกตื่นแล้วว่า อยํ | |
| 24,0022,009,พฺราหมโณ อ. พราหมณ์นี้ อทตฺวา ไม่ให้แล้ว (ธีตรํ) ซึ่งธิดา | |
| 24,0022,010,กสฺสจิ แก่ใคร ๆ (วจเนน) ด้วยคำว่า อนุจฺฉวิโก ปุริโส อ. บุรุษ | |
| 24,0022,011,ผู้สมควร ธีตุ แก่ธิดา มยฺหํ ขอเรา นตฺถิ ย่อมไม่มี อิติ | |
| 24,0022,012,ดังนี้ กาลํ ตลอดกาล เอตฺตกํ อันมีประมาณเท่านี้ กิร ได้ยินว่า | |
| 24,0022,013,(อยํ พฺราหฺมโณ) อ. พราหมณ์นี้ วทติ ย่อมกล่าวว่า อนุจฺฉวิโก | |
| 24,0022,014,ปุริโส อ. บุรุษผู้สมควร ธีตุ แก่ธิดา เม อันเรา ทิฏฺโ เห็น | |
| 24,0022,015,แล้ว อชฺช ในวันนี้ อิติ ดังนี้ โส ปุริโส อ. บุรุษนั้น กีทิโส | |
| 24,0022,016,นุ โข เป็นผู้เช่นไรหนอแล (โหติ ) ย่อมเป็น มยํ อ. เรา ท. | |
| 24,0022,017,ปสฺสิสฺสาม จักเห็น นํ ปุริสํ ซึ่งบุรุษนั้น อิติ ดังนี้ ฯ | |
| 24,0022,018,มหาชโน อ. มหาชน นิกฺขมิ ออกไปแล้ว สทฺธึ พร้อม | |
| 24,0022,019,เตนเอว พฺราหฺมเณน ด้วยพราหมณ์นั้นนั่นเทียว ฯ ตสฺมึ พฺราหฺมเณ | |
| 24,0022,020,ครั้นเมื่อพราหมณ์นั้น คเหตฺวา พาเอาแล้ว ธีตรํ ซึ่งธิดา อาคจฺฉนฺเต | |
| 24,0022,021,มาอยู่ สตฺถา อ. พระศาสดา อตฺวา ไม่ประทับยืนอยู่แล้ว เตน | |