Book,Page,LineNumber,Text
24,0022,001,เวเคน  โดยเร็ว  (วตฺวา)  กล่าวแล้วว่า  โภติ  แน่ะนางผู้เจริญ
24,0022,002,โภติ  แน่ะนางผู้เจริญ  อนุจฺฉวิโก   ปุริโส  อ.  บุรุษผู้สมควร  ธีตุ
24,0022,003,แก่ธิดา  เม  อันฉัน  ทิฏฺโ€  เห็นแล้ว  ตฺวํ  อ.  ท่าน  อลงฺกโรหิ
24,0022,004,จงประดับ  ตํ  ธีตรํ  ซึ่งธิดานั้น  สีฆํ  เร็ว  สีฆํ  เร็วเถิด  อิติ
24,0022,005,ดังนี้  ตํ  ธีตรํ  ยังธิดานั้น  อลงฺการาเปตฺวา  ให้ประดับแล้ว  อาทาย  
24,0022,006,พาเอาแล้ว  สทฺธึ  พร้อม  พฺราหฺมณิยา  ด้วยนางพราหมณี  ปายาสิ
24,0022,007,เดินไปแล้ว  สนฺติกํ  สู่สำนัก  สตฺถุ  ของพระศาสดา  ฯ
24,0022,008,สกลนครํ  อ.  พระนครทั้งสิ้น  สงฺขุภิ  แตกตื่นแล้วว่า  อยํ
24,0022,009,พฺราหมโณ  อ.  พราหมณ์นี้  อทตฺวา  ไม่ให้แล้ว  (ธีตรํ)  ซึ่งธิดา
24,0022,010,กสฺสจิ  แก่ใคร ๆ  (วจเนน)  ด้วยคำว่า  อนุจฺฉวิโก  ปุริโส  อ.  บุรุษ
24,0022,011,ผู้สมควร  ธีตุ  แก่ธิดา  มยฺหํ  ขอเรา  นตฺถิ  ย่อมไม่มี  อิติ
24,0022,012,ดังนี้  กาลํ  ตลอดกาล  เอตฺตกํ  อันมีประมาณเท่านี้  กิร  ได้ยินว่า
24,0022,013,(อยํ  พฺราหฺมโณ)  อ.  พราหมณ์นี้  วทติ  ย่อมกล่าวว่า  อนุจฺฉวิโก
24,0022,014,ปุริโส  อ.  บุรุษผู้สมควร  ธีตุ  แก่ธิดา  เม  อันเรา  ทิฏฺโ€  เห็น
24,0022,015,แล้ว  อชฺช  ในวันนี้  อิติ  ดังนี้  โส  ปุริโส  อ.  บุรุษนั้น  กีทิโส
24,0022,016,นุ  โข  เป็นผู้เช่นไรหนอแล  (โหติ )  ย่อมเป็น  มยํ  อ.  เรา  ท.
24,0022,017,ปสฺสิสฺสาม  จักเห็น  นํ  ปุริสํ  ซึ่งบุรุษนั้น  อิติ  ดังนี้  ฯ
24,0022,018,มหาชโน  อ.  มหาชน  นิกฺขมิ  ออกไปแล้ว  สทฺธึ  พร้อม
24,0022,019,เตนเอว  พฺราหฺมเณน  ด้วยพราหมณ์นั้นนั่นเทียว ฯ  ตสฺมึ  พฺราหฺมเณ
24,0022,020,ครั้นเมื่อพราหมณ์นั้น  คเหตฺวา  พาเอาแล้ว  ธีตรํ  ซึ่งธิดา  อาคจฺฉนฺเต
24,0022,021,มาอยู่  สตฺถา  อ.  พระศาสดา  อ€ตฺวา  ไม่ประทับยืนอยู่แล้ว  เตน