|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
13,0032,001,ใน อุ. คู่นี้ อุ. ที่หนึ่งแสดงรูปเป็นพหุวจนะคือ ปพฺพชิตา. อุ.
|
|
13,0032,002,ที่สองแสดงรูปเป็นเอกวจนะคือ ปพฺพชิโต และไม่ได้เขียนกรรมแห่ง
|
|
13,0032,003,วทามิไว้ ต้องเข้าในเอาเองคือ ปุคฺคลํ.
|
|
13,0032,004,[ ๒ ] ในพากย์เป็นกัตตุวาจก บทสรูปในอิติศัพท์ประกอบเป็น
|
|
13,0032,005,ปฐมาวิภัตติ ไม่ประกอบเป็นทุติยาวิภัตติ เหมือนบทนามนามที่เป็น
|
|
13,0032,006,"อวุตตกัมมในกิริยา, ทั้งนี้เพราะมีอิติศัพท์คั่น จึงถือเป็นขาดตอนกัน"
|
|
13,0032,007,"ได้. เทียบดูกับ สัมภาวนะ จะเห็นว่าความเท่ากัน, เพราะฉะนั้น จึง"
|
|
13,0032,008,ไม่พ้นจากคุณนามไปได้. ตัวอย่างเทียบกันเช่น นาหํ ภิกฺขเว พหุํ
|
|
13,0032,009,ภาสิตฺวา ปเร วิเหยมานํ <B> ปณฺฑิโต-ติ</B> วทามิ. เขมินํ ปน อเวรํ
|
|
13,0032,010,"อภยเมว <B>ปณฺฑิตํ </B>วทามิ. [ ฉพฺพคฺคิยา. ๗/๔๕ ] ""ภิกษุ ท., เรา"
|
|
13,0032,011,"ไม่กล่าวบุคคลผู้พูดมากเบียดเบียนคนอื่นว่าเป็นบัณฑิต, แต่เรากล่าว"
|
|
13,0032,012,"บุคคลผู้มีความเกษม ไม่มีเวร ไม่มีภัย เท่านั้นว่าเป็นบัณฑิต."""
|
|
13,0032,013,สรูปอธิบาย : สรูปเป็นคุณนามหรือนามนามที่ใช้ดุจคุณนามที่
|
|
13,0032,014,เนื่องในอิติศัพท์.
|
|
13,0032,015,ข้อสังเกตการสัมพันธ์บทว่า สรณํ
|
|
13,0032,016,[ ๑ ] บทว่า สรณํ ในพากย์ว่า พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ หรือว่า
|
|
13,0032,017,โย จ พุทฺธฺจ ธมฺมญฺจ สงฺฆญฺจ สรณํ คโต เป็นอาทิ มีมติ
|
|
13,0032,018,สังเกต :-
|
|
13,0032,019,ก. ว่าในมหาสัททนีติ และตามสมันตปาสาทิกา [ ๑/๑๙๒ ]
|
|
13,0032,020,"เติม อิติ ว่า สรณนฺติ คจฺฉามิ. เมื่อเติม อิติ, สรณํ จึงสรูปใน อิติ และ"
|
|
|
