Book,Page,LineNumber,Text
13,0032,001,ใน อุ. คู่นี้  อุ. ที่หนึ่งแสดงรูปเป็นพหุวจนะคือ  ปพฺพชิตา. อุ.
13,0032,002,ที่สองแสดงรูปเป็นเอกวจนะคือ  ปพฺพชิโต และไม่ได้เขียนกรรมแห่ง
13,0032,003,วทามิไว้  ต้องเข้าในเอาเองคือ  ปุคฺคลํ.   
13,0032,004,[ ๒ ]  ในพากย์เป็นกัตตุวาจก  บทสรูปในอิติศัพท์ประกอบเป็น
13,0032,005,ปฐมาวิภัตติ  ไม่ประกอบเป็นทุติยาวิภัตติ  เหมือนบทนามนามที่เป็น
13,0032,006,"อวุตตกัมมในกิริยา, ทั้งนี้เพราะมีอิติศัพท์คั่น จึงถือเป็นขาดตอนกัน"
13,0032,007,"ได้. เทียบดูกับ  สัมภาวนะ จะเห็นว่าความเท่ากัน,  เพราะฉะนั้น  จึง"
13,0032,008,ไม่พ้นจากคุณนามไปได้. ตัวอย่างเทียบกันเช่น  นาหํ  ภิกฺขเว  พหุํ
13,0032,009,ภาสิตฺวา  ปเร วิเห€ยมานํ <B> ปณฺฑิโต-ติ</B> วทามิ. เขมินํ  ปน อเวรํ
13,0032,010,"อภยเมว <B>ปณฺฑิตํ  </B>วทามิ. [ ฉพฺพคฺคิยา. ๗/๔๕ ] ""ภิกษุ ท.,  เรา"
13,0032,011,"ไม่กล่าวบุคคลผู้พูดมากเบียดเบียนคนอื่นว่าเป็นบัณฑิต,  แต่เรากล่าว"
13,0032,012,"บุคคลผู้มีความเกษม ไม่มีเวร  ไม่มีภัย เท่านั้นว่าเป็นบัณฑิต."""
13,0032,013,สรูปอธิบาย : สรูปเป็นคุณนามหรือนามนามที่ใช้ดุจคุณนามที่
13,0032,014,เนื่องในอิติศัพท์.
13,0032,015,ข้อสังเกตการสัมพันธ์บทว่า สรณํ
13,0032,016,[ ๑ ]  บทว่า  สรณํ  ในพากย์ว่า พุทฺธํ  สรณํ  คจฺฉามิ หรือว่า
13,0032,017,โย  จ พุทฺธฺจ  ธมฺมญฺจ  สงฺฆญฺจ  สรณํ  คโต  เป็นอาทิ มีมติ
13,0032,018,สังเกต :-
13,0032,019,ก.  ว่าในมหาสัททนีติ  และตามสมันตปาสาทิกา  [ ๑/๑๙๒ ]
13,0032,020,"เติม  อิติ ว่า สรณนฺติ  คจฺฉามิ.  เมื่อเติม  อิติ, สรณํ  จึงสรูปใน อิติ  และ"