| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 10,0022,001,โดยตรง คือตนเองซึ่งเป็นประธานเป็นผู้รับผลของการกระทำของกิริยา | |
| 10,0022,002,ด้วยตนเอง เช่น อุ. ว่า สูเทน โอทโน ปริยเต ข้าวสุกอันพ่อครัว | |
| 10,0022,003,หุงอยู่ โอทโน (ข้าวสุก) ซึ่งเป็นตัวประธาน ได้รับผลของ ปจิยเต | |
| 10,0022,004,(หุงอยู่) โดยตรง ส่วน สูเทน เป็นผู้ทำให้เกิดผลคือหุง ผู้ถูกหุง | |
| 10,0022,005,คือ โอทโน จึงได้รับผลคือถูกหุงด้วยตนเอง. นี้เป็น อุ. สำหรับ | |
| 10,0022,006,กัมมวาจก ส่วน เหตุกัมมาวาจก อุ. ว่า สามิเกน สูเทน โอทโน | |
| 10,0022,007,ปาจาปิยเต ข้าวสุกอันนายยังพ่อครัวให้หุงอยู่. นี้ก็เช่นเดียวกัน โอทโน | |
| 10,0022,008,ซึ่งเป็นตัวประธานได้รับผลคือถูกหุงด้วยตนเอง. ส่วนภาววาจกไม่ต้อง | |
| 10,0022,009,กล่าวถึง เพราะเป็นธาตุไม่มีกรรม. | |
| 10,0022,010,บทเหล่านี้มีหน้าที่บอกให้ทราบวาจก ดังที่ท่านกำหนดไว้ในส่วน | |
| 10,0022,011,ที่เป็นไปโดยมาก ดังนี้ :- | |
| 10,0022,012,กิริยาศัพท์ใด ประกอบด้วยวิภัตติฝ่ายปรัสสบท กิริยาศัพท์นั้น | |
| 10,0022,013,เป็นได้ ๒ วาจก คือ กัตตุวาจก ๑ เหตุกัตตุวาจก ๑. | |
| 10,0022,014,กิริยาศัพท์ใด ประกอบด้วยวิภัตติฝ่ายอัตตโนบท กิริยาศัพท์นั้น | |
| 10,0022,015,เป็นได้ ๓ วาจก คือ กัมมวาจก ๑ ภาววาจก ๑ เหตุกัมมวาจก ๑. | |
| 10,0022,016,ที่ท่านวางหลักเกณฑ์ไว้เช่นนี้ ถือเอาส่วนที่เป็นไปโดยมาก จะ | |
| 10,0022,017,กำหนดแน่นอนลงไปทีเดียวไม่ได้ เพราะกฎทุกอย่างย่อมมีข้อยกเว้น | |
| 10,0022,018,อยู่บ้างเป็นธรรมดา แต่มีโดยส่วนน้อย เช่นบางคราว ประโยคกัตตุ- | |
| 10,0022,019,วาจก ใช้ประกอบวิภัตติฝ่ายอัตตโนบทก็มี เช่น อุ. ปิยโต ชายเต | |
| 10,0022,020,ภยํ ความกลัวย่อมเกิดจากของที่รัก เป็นต้น บางครั้ง ประโยค | |
| 10,0022,021,กัมมวาจากใช้ประกอบวิภัตติฝ่ายปรัสสบทก็มี เช่น อุ. สทิโส เม น | |