buddhist-theology / 22 /220004.csv
uisp's picture
initial upload
6bd72a3
raw
history blame
3.28 kB
Book,Page,LineNumber,Text
22,0004,001,"ทั้งหลาย มิใช่แต่ในบัดนี้เท่านั้น, ถึงในกาลก่อน สารีบุตรเป็นผู้"
22,0004,002,"กตัญญูกตเวทีเหมือนกัน "" ดังนี้แล้ว เพื่อจะประกาศความนั้น จึงตรัส"
22,0004,003,อลีนจิตตชาดก<SUP>๑</SUP> ในทุกนิบาตนี้ ให้พิสดารว่า :-
22,0004,004,"<B>"" เสนาหมู่ใหญ่อาศัยเจ้าอลีนจิตตกุมาร ร่าเริง"
22,0004,005,ทั่วกันแล้ว ได้ให้ช้างจับพระเจ้าโกศลทั้งเป็น
22,0004,006,"ผู้ไม่พอพระทัยด้วยราชสมบัติ, ภิกษุผู้ถึงพร้อมด้วย"
22,0004,007,นิสัยอย่างนี้ เป็นผู้มีความเพียรอันปรารภแล้ว
22,0004,008,"เจริญกุศลธรรมอยู่, เพื่อบรรลุธรรมเป็นแดนเกษม"
22,0004,009,จากโยคะ พึงบรรลุธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งสังโยชน์
22,0004,010,"ทั้งปวงโดยลำดับ. ""</B>"
22,0004,011,ได้ยินว่า ช้างตัวหนึ่งเที่ยวไปตัวเดียว รู้อุปการะที่พวกช่างไม้
22,0004,012,ทำแล้วแก่ตน โดยภาวะคือทำเท้าให้หายโรค แล้วให้ลูกช้างตัวขาว
22,0004,013,ปลอด ในครั้งนั้น ได้เป็นพระสารีบุตรเถระแล้ว.
22,0004,014,[ ภิกษุควรเป็นผู้ว่าง่ายอย่างพระราธเถระ ]
22,0004,015,พระศาสดาครั้นตรัสชาดกปรารภพระเถระอย่างนั้นแล้ว ทรง
22,0004,016,"ปรารภพระราธเถระ ตรัสว่า "" ภิกษุทั้งหลาย ธรรมดาภิกษุควรเป็น"
22,0004,017,"ผู้ว่าง่ายเหมือนราธะ, แม้อาจารย์ชี้โทษกล่าวสอนอยู่ ก็ไม่ควรโกรธ,"
22,0004,018,"อนึ่ง ควรเห็นบุคคลผู้ให้โอวาท เหมือนบุคคลผู้บอกขุมทรัพย์ให้ฉะนั้น """
22,0004,019,ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม ได้ตรัสพระคาถานี้ว่า :-
22,0004,020,
22,0004,021,๑. ขุ. ชา. ๒๗/๕๒. ตทฏฺ€กถา. ๓/๒๓.