| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0014,001,"ขวนขวายอยู่ ยังใจให้เลื่อมใสอยู่ ทุกวัน จักประสบบุญมาก."" " | |
| 20,0014,002,(คิดดังนี้แล้ว) นางจึงทำการรับจ้างอยู่ในบ้านนั้นนั่นเอง. | |
| 20,0014,003,[สุนัขตายเพราะอาลัยในพระปัจเจกพุทธเจ้า] | |
| 20,0014,004,ในเดือนที่ ๖ หรือที่ ๗ นางสุนัขแม้นั้นแล ก็คลอดลูกออก | |
| 20,0014,005,มาตัวหนึ่ง. นายโคบาลจึงให้ ๆ น้ำนมของแม่โคนมตัวหนึ่งแก่ลูก | |
| 20,0014,006,สุนัขนั้น. ไม่นานเท่าไรนัก ลูกสุนัขนั้นก็เติบใหญ่. ครั้งนั้น พระ | |
| 20,0014,007,ปัจเจกพุทธเจ้า เมื่อฉัน ย่อมให้ก้อนข้าวแก่ลูกสุนัขนั้น ก้อนหนึ่ง | |
| 20,0014,008,เป็นนิตย์. เพราะอาศัยก้อนข้าว สุนัขนั้น จึงได้มีความรักใคร่ใน | |
| 20,0014,009,พระปัจเจกพุทธเจ้า. นายโคบาลย่อมไปสู่ที่บำรุงของพระปัจเจก- | |
| 20,0014,010,พุทธเจ้า (วันหนึ่ง) ๒ ครั้งเนืองนิตย์. นายโคบาลนั้น แม้เดินไป | |
| 20,0014,011,ก็เอาไม้ตีที่พุ่มไม้และพื้นดินในที่ซึ่งมีเนื้อร้าย ระหว่างทาง ส่งเสียง | |
| 20,0014,012,"ว่า ""สุ สุ"" ๓ ครั้ง ยังเนื้อร้ายให้หนีไปแล้ว. แม้สุนัข ก็ไปด้วย" | |
| 20,0014,013,กับนายโคบาลนั้น. ในวันหนึ่ง นายโคบาลนั้น กล่าวกะพระปัจเจก- | |
| 20,0014,014,"พุทธเจ้าว่า ""ท่านผู้เจริญ กาลใด ผมไม่มีโอกาสว่าง กาลนั้น" | |
| 20,0014,015,ผมจักส่งสุนัขตัวนี้มา: ขอพระผู้เป็นเจ้าพึงมาด้วยเครื่องหมายแห่ง | |
| 20,0014,016,"สุนัขนี้ที่กระผมส่งมาแล้ว."" ตั้งแต่นั้นมา ในวันที่ไม่มีโอกาส นาย" | |
| 20,0014,017,"โคบาลนั้น ก็ส่งสุนัขไปว่า ""พ่อจงไป จงนำพระผู้เป็นเจ้ามา""" | |
| 20,0014,018,ด้วยคำเดียวเท่านั้น สุนัขนั้นก็วิ่งไป ถึงที่ซึ่งนายตีพุ่มไม้และพื้นดิน | |
| 20,0014,019,ก็เห่าขึ้น ๓ ครั้ง รู้ว่าเนื้อร้ายหนี้ไปแล้วด้วยเสียงนั้น ไปถึงที่อยู่ของ | |
| 20,0014,020,พะปัจเจกพุทธเจ้า ผู้กระทำสรีรปฏิบัติแต่เช้าตรู่ เข้าไปยังบรรณ- | |
| 20,0014,021,ศาลา นั่งอยู่แล้ว ถึงประตูบรรณศาลา จึงเห่าขึ้น ๓ ครั้ง ให้ท่าน | |