Book,Page,LineNumber,Text
20,0014,001,"ขวนขวายอยู่  ยังใจให้เลื่อมใสอยู่  ทุกวัน  จักประสบบุญมาก."" "
20,0014,002,(คิดดังนี้แล้ว)  นางจึงทำการรับจ้างอยู่ในบ้านนั้นนั่นเอง.
20,0014,003,[สุนัขตายเพราะอาลัยในพระปัจเจกพุทธเจ้า]
20,0014,004,ในเดือนที่  ๖   หรือที่  ๗   นางสุนัขแม้นั้นแล  ก็คลอดลูกออก
20,0014,005,มาตัวหนึ่ง.   นายโคบาลจึงให้ ๆ   น้ำนมของแม่โคนมตัวหนึ่งแก่ลูก
20,0014,006,สุนัขนั้น.  ไม่นานเท่าไรนัก   ลูกสุนัขนั้นก็เติบใหญ่.  ครั้งนั้น  พระ
20,0014,007,ปัจเจกพุทธเจ้า  เมื่อฉัน   ย่อมให้ก้อนข้าวแก่ลูกสุนัขนั้น   ก้อนหนึ่ง
20,0014,008,เป็นนิตย์.    เพราะอาศัยก้อนข้าว  สุนัขนั้น  จึงได้มีความรักใคร่ใน
20,0014,009,พระปัจเจกพุทธเจ้า.    นายโคบาลย่อมไปสู่ที่บำรุงของพระปัจเจก-
20,0014,010,พุทธเจ้า  (วันหนึ่ง)  ๒  ครั้งเนืองนิตย์.   นายโคบาลนั้น  แม้เดินไป
20,0014,011,ก็เอาไม้ตีที่พุ่มไม้และพื้นดินในที่ซึ่งมีเนื้อร้าย  ระหว่างทาง  ส่งเสียง
20,0014,012,"ว่า  ""สุ  สุ""   ๓  ครั้ง  ยังเนื้อร้ายให้หนีไปแล้ว.  แม้สุนัข   ก็ไปด้วย"
20,0014,013,กับนายโคบาลนั้น.   ในวันหนึ่ง  นายโคบาลนั้น   กล่าวกะพระปัจเจก-
20,0014,014,"พุทธเจ้าว่า  ""ท่านผู้เจริญ   กาลใด   ผมไม่มีโอกาสว่าง  กาลนั้น"
20,0014,015,ผมจักส่งสุนัขตัวนี้มา:      ขอพระผู้เป็นเจ้าพึงมาด้วยเครื่องหมายแห่ง
20,0014,016,"สุนัขนี้ที่กระผมส่งมาแล้ว.""   ตั้งแต่นั้นมา  ในวันที่ไม่มีโอกาส  นาย"
20,0014,017,"โคบาลนั้น   ก็ส่งสุนัขไปว่า  ""พ่อจงไป   จงนำพระผู้เป็นเจ้ามา"""
20,0014,018,ด้วยคำเดียวเท่านั้น   สุนัขนั้นก็วิ่งไป   ถึงที่ซึ่งนายตีพุ่มไม้และพื้นดิน
20,0014,019,ก็เห่าขึ้น  ๓  ครั้ง  รู้ว่าเนื้อร้ายหนี้ไปแล้วด้วยเสียงนั้น  ไปถึงที่อยู่ของ
20,0014,020,พะปัจเจกพุทธเจ้า  ผู้กระทำสรีรปฏิบัติแต่เช้าตรู่   เข้าไปยังบรรณ-
20,0014,021,ศาลา   นั่งอยู่แล้ว   ถึงประตูบรรณศาลา  จึงเห่าขึ้น  ๓  ครั้ง  ให้ท่าน