| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 09,0026,001,สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ทรงเห็นว่า | |
| 09,0026,002,ทั้ง ๒ ศัพท์ ควรเป็นกัมมธารยะ ฉะนั้นจึงไม่ได้ทรงจัดปบมาพหุพพิหิ | |
| 09,0026,003,ไว้ในแบบเรียนบาลีไวยากรณ์นี้. บัดนี้จะอธิบายเฉพาะพหุพพิหิ ๖ อย่าง | |
| 09,0026,004,ที่ทรงเรียงไว้เป็นแบบเรียนในหนังสือบาลีไวยากรณ์นี้ต่อไป. | |
| 09,0026,005,๑. ทุติยาพหุพพิหิ | |
| 09,0026,006,ทุติยาพุหพพิหิ นี้ ท่านประกอบ ย ศัพท์ในรูปวิเคราะห์เป็นทุติยา- | |
| 09,0026,007,วิภัตติ บทประธานและวิเสสนะ ประกอบเป็นปฐมาวิภัตติ มีลิงค์ | |
| 09,0026,008,วจนะ เสมอกัน ส่วนบทสำเร็จ ซึ่งใช้ ต ศัพท์เข้าข้างหน้าเป็นปฐมา- | |
| 09,0026,009,วิภัตติ มีลิงค์และวจนะตามอัญญบท ที่จะนำมาใช้เป็นประธาน ของ | |
| 09,0026,010,บทสำเร็จแห่งวิเคราะห์ แม้พหุพพิหิอื่นก็เช่นเดียวกัน เช่น:- | |
| 09,0026,011,รุฬฺหา ลตา ยํ โส รุฬฺหลโต (รุกฺโข) ลตา เป็นอิตถีลิงค์ | |
| 09,0026,012,รุฬฺห อันเป็นวิเสสนะ ก็ต้องเป็นอิตถีลิงค์ด้วย จึงเป็น รุฬฺหา ส่วน | |
| 09,0026,013,ย ศัพท์ ต้องประกอบเป็นทุติยาวิภัตติ ถ้าในพหุพพิหิอื่น มีตติยา | |
| 09,0026,014,พหุพพิหิเป็นต้น ต้องประกอบ ย ศัพท์ด้วยวิภัตตินั้น ๆ ตามพหุพพิหิ | |
| 09,0026,015,นั้น ๆ แต่ในสมาสนี้ควรสังเกตว่า ย ศัพท์เป็นทุติยาวิภัตติในรูป | |
| 09,0026,016,วิเคราะห์ จะแปลอายตนิบาตเป็น ซึ่ง สู่ ยัง สิ้น อย่างใดอย่าง | |
| 09,0026,017,หนึ่งก็ได้ คงเป็นทุติยาพหุพพิหิทั้งนั้น เช่น เมื่อเราเห็นศัพท์ว่า | |
| 09,0026,018,สมฺปตฺตภิกฺขุ ถ้าเป็นประธาน ไม่เป็นคุณของบทอื่น ก็ต้องเป็น | |
| 09,0026,019,วิเสสนบุพพบท ถ้าเป็นสมาสคุณ คือเป็นคุณของบทอื่น เช่น อาวาโส | |
| 09,0026,020,จะต้องแปลเป็นพหุพพิหิว่า อาวาสมีภิกษุถึงพร้อมแล้ว เมื่อแปลเช่นนี้ | |
| 09,0026,021,แล้ว ก็ต้องคิดหาวิเคราะห์ ของศัพท์ว่า สำเร็จมาจากพหุพพิหิอะไร | |