Datasets:

ozgurkrkrt

/

aigap_wiki

like 0

İzmir Kadın MüzesiAçılış23 Ocak 2014 (10 yıl önce) (2014-01-23)KonumBasmane, İzmirKoordinatlar38°25′16″K 27°08′32″D / 38.42111°K 27.14222°D / 38.42111; 27.14222TürKadın müzesiÜyelikUluslararası Kadın Müzeleri BirliğiKonak Belediyesi bünyesindeki diğer müzeler İzmir Kadın Müzesi, İzmir'in Konak ilçesindeki Basmane semtinde bulunan bir müze. 23 Ocak 2014 tarihinde Konak Belediyesi'nin Kadın ve Aile Hizmetleri birimine bağlı olarak kuruldu. Türkiye'de fiziki mekâna sahip ilk kadın müzesidir. Hakkında[değiştir | kaynağı değiştir] Hakan Tartan'ın ilçe belediye başkanlığı yaptığı dönemde kurulan müze neoklasik tarzda tasarlanmış tarihi bir yapıda hizmete geçti. Müzede Anadolu'da kadın konsepti uygulandı ve bu sayede Anadolu kadının geçmiş ve mücadelesi aktarılmak istendi. "Kadın Olmak" bölümünde Osman Hamdi Bey ve Leonardo da Vinci gibi sanatçıların eserlerinde yer alan kadın figürlerine ait kopya resimler, Osmanlı ve Türkiye Cumhuriyeti'nde yayımlanmış kadın dergileri ve yerel tarih kapsamında belgeler müzede sergilenmektedir. Diğer bölümlerde ise gizemler dünyası ve Antik dönemde Anadolu kadını, Çingene Kızı'nın mozaik reprodüksiyonu, Pervin Özdemir Seramik Atölyesi'nde yapılmış İzmir kadınları portreleri, Anadolu kadınlarına ait giysiler, Türkiye'de kadın eylemlerine ait haberler; Nezihe Muhittin, Semiha Berksoy, Bahriye Üçok, Türkan Saylan gibi isimlerin arasında bulunduğu 24 kadına ait biyografik tablolar yer almaktadır. Özel sergi koleksiyonunda ise Keriman Halis Ece ve Süreyya Ağaoğlu gibi isimlere ait kıyafetler sergilenmektedir. Müzenin ziyaretçi profili ise orta okul, lise ve üniversite öğrencileri ile ve yerli ve yabancı turistlerdir. Müze Uluslararası Kadın Müzeleri Birliği'nin de paydaşıdır. Gül Aydın'a göre müzenin tesisinde feminist bir gaye güdülmemiş, kadın bakış açısı sınırlı kalmıştır ve politik yansımalar fazlasıyla belirgindir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Aydın, Gül (2018). Kadın Temsiline Eleştirel Bir Bakış: Türkiye’deki Kadın Müzeleri (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Soayal Bilimler Enstitüsü. ss. 176-186.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir_Kadın_Müzesi&oldid=31205417" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Altın Tepe Höyüğü il: İzmir İlçe: Menderes Köy: Merkez Türü: Höyük Tahribat: Kaçak kazı, tarım, yapılaşma (yoğun)[1] Tescil durumu: Tescil No ve derece: Tescil tarihi: Araştırma yöntemi: Yüzey araştırması Altın Tepe Höyüğü, İzmir İl merkezinin güneyinde, Torbalı'nın güneybatısında, Cumaovası'nın kuş uçuşu 3 km. güneydoğusunda yer alan bir höyüktür. Höyük'ün doğusundan geçen Tahtalı Deresi'nin oluşturduğu dar vadide, alçak bir sırt üzerindedir. On hektardan geniş bir alana yayıldığı ileri sürülen Höyük üzerinde günümüzde bağcılık yapılmaktadır.[2] Araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük, 1984 yılında Numan Tuna tarafından yürütülen İyonia ve Datça Yarımadası Arkeolojik Yüzey Araştırması sırasında saptanmış ve yüzey toplaması yapılmıştır. Bu çalışmada toplanan maden cürufları E. Kaptan tarafından incelenmiştir.[2] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] Ele geçen çanak çömleğe dayanılarak Höyük'te Geç Kalkolitik Çağ ve yoğun olarak Erken Tunç Çağı I. evre yerleşmeleri olduğu ileri sürülmektedir. Diğer yandan yüzey toplamasında Demir Çağı'ı çanak çömlekleri de bulunmuştur.[2] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Doğu yamacın alt kesiminde MÖ 3. binyıla ait çanak çömlek buluntuları vardır ama bunlar hakkında ayrıntılı bilgi verilmemiştir. Yine doğu yamaçta çok sayıda bakır cürufu bulunmuştur. Yerleşmede sülfürlü bir bakır cevheri ergitmesi yapıldığı, madenciliğin kusursuz olduğu belirtilmektedir. Bu ergitme işleminin 1.127 °C'lık bir ısı gerektiği ve potalarda yapıldığı anlaşılmaktadır.[2] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Yakın plan kroki 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Fotoğraflar 14 Ocak 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "TAY – Yerleşme Ayrıntıları". 14 Ocak 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2012.  a b c d "TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2012.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Altın_Tepe_Höyüğü&oldid=31027231" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Araptepe Höyüğü il: İzmir İlçe: Aliağa Köy: Helvacı Türü: Höyük Tahribat: Tescil durumu: Tescil No ve derece: Tescil tarihi: Araştırma yöntemi: Yüzey araştırması Araptepe Höyüğü, İzmir İl merkezinin kuzeyinde, Menemen İlçesi'nin yaklaşık olarak 13 km. kuzeybatısında, Eski Foça'ya giden yol üzerinde yer alan bir höyüktür. Helvacı Höyücek Höyüğü'nün 2 km. kadar batısında, Bekirler Düz Yerleşmesi'nin 500-600 metre kuzeyindedir. Helvacı Köyü'nün batısındadır. Helvacı Ovası'ndaki yerleşme, daha çok dağlara yakındır.[1] Araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük, 1949 yılında Ord. Prof. Dr. Muzaffer Şenyürek başkanlığında yürütülen Helvacı Höyücek Höyüğü kazıları sırasında, çevrede yapılan araştırmalarda saptanmıştır.[1] Daha sonra 2001 yılında Panaztepe kazılarını yürüten Prof. Dr. Armağan Erkanal tarafından 8 hektarı geçen bir alanda yoğun yüzey taramalarıyla incelenmiştir.[2] Araptepe Höyüğü'nü de içine alan yüzey araştırmaları, 2001-2003 yılları arasında Aiolis Bölgesi olarak adlandırılan İzmir'in kuzey kesiminde yürütülen Güney Aiolis Bölgesi (Kuzey İzmir - Menemen) Yüzey Araştırması çalışmasıdır.[3] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] Yüzey buluntuları Araptepe'nin Neolitik Çağ ve Erken Tunç Çağı'nda iskan gördüğünü işaret etmektedir. Diğer yandan Roma Dönemi çanak çömlek parçaları da ele geçmiştir.[1] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Neolitik Çağ çanak çömleği kırmızıdan kırmızımsı kahverengine değişen renklerde, astarlı ve bazıları açkılıdır. Hamurları kum ve küçük taşçık katkılıdır. Mika katkı çok azken organik katkılı parçalar da vardır. Biçim olarak bazıları dudak kısmı düzleştirilmiş daralan ağızlı çömlekler, S kıvrımlı kaseler ve basit yayvan kaselerdir. Düz dipli ve çan biçimli olanlar vardır. Genellikle bezemesizdir. Bir tane beyaz boya bezemeli, iki tane de sokma bezemeli parça bulunmuştur. Ele geçen bu çanak çömlek geleneği MÖ 7. binyılın son çeyreği, Güneybatı Anadolu Göller Bölgesi Geç Neolitik buluntu yerlerinden Hacılar, Helvacı Höyücek, Kuruçay ve Bademağacı çanak çömleğine benzemektedir.[1] Ele geçen yontmataş aletler obsidiyen yanında çeşitli hammaddeler kullanılarak yapılmıştır.[1] Obsidiyenin, sütümsü siyah rengiyle Melos Adası kökenli olduğu düşünülmektedir.[4] İzmir civarındaki, Urla - Barbaros Tepeüstü Düz Yerleşmesi, Bornova - Yeşilova gibi yerleşmelerin Geç Neolitik Dönem sonrasında terk edildiği, Roma Dönemi'ne kadar iskan görmediği konusuna dikkat çekilmekte, bunun nedenlerinin araştırılması gerektiği belirtilmektedir.[5] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Fotoğraflar 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e "TAY - Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.  "Tao Arkeo Denemeler". 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2012.  22. Araştırma Sonuçları Toplantısı 12 Eylül 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2004) Cilt 1, Sh.: 263 20. Araştırma Sonuçları Toplantısı 15 Eylül 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2002) Cilt 1, Sh.: 302 25. Kazı Sonuçları Toplantısı 15 Ağustos 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2003) Cilt 1,Sh.: 243-244 gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Araptepe_Höyüğü&oldid=31034815" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Arvalya Höyük il: İzmir İlçe: Selçuk Köy: Merkez Türü: Höyük Tahribat: Tescil durumu: Tescilli[1] Tescil No ve derece: 10411 / 1 Tescil tarihi: 06.02.2002 Araştırma yöntemi: Yüzey araştırması Arvalya Höyük, İzmir ili Selçuk ilçesinin ve antik Efes kentinin güneybatısında, Selçuk - Kuşadası kara yolunun hemen kenarında yer alan bir höyüktür. Gülhanım ya da Gül Hanım olarak bilinen bir tarlanın güney kesiminde bulunması nedeniyle bazı kaynaklarda bu adla geçmektedir. Yerleşimin iskan edildiği dönemlerde Ege Denizi kıyısında olduğu anlaşılmaktadır.[2] Selçuk'a yaklaşık 4 km. mesafededir. Eski adı Kenchios olan Arvalya Çağı kenarında, Küçük Menderes Deltası'na açılan bir vadidedir.[3] Araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük, Efes Müzesi tarafından bölgede yapılan yüzey araştırmaları sırasında 1995 yılında saptanmıştır.[2] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Yüzey araştırmalarında çok sayıda çakmak taşı ve obsidiyen alet,[3] el yapımı, kaba hamurlu, askı delikli çanak çömlek parçaları bulunmuştur. Bu çanak çömlek parçaları Höyük'ün doğu-kuzeydoğusuna düşen Çukuriçi Höyüğü çanak çömlek buluntularına benzemektedir. Bunların yanında açkılı yassı taş baltalar bulunmuştur. Çanak çömlek buluntularının ağırlıklı olarak Erken Tunç Çağı'na ait el yapımı, kırmızı ya da siyah, açkılı mal olduğu belirtilmektedir. Az sayıdaki yüzey buluntusu klasik çağlarla ilişkilendirilmektedir. Toprak alınmasıyla oluşan kesitte, bölgenin tipik Erken Tunç Çağı mimarisi gözlenmektedir. Dere taşları ve bol kullanılan kerpiçle yapılmış dairesel yapılardır.[2] Tahribat durum[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük'ün tarımsal faaliyetlerle aşırı derecede tahrip olduğu,[2] sonunda alçak ve yayvan bir tepe haline dönüştüğü görülmektedir. Karayolunun hemen yanında olmasına karşın görece geç tarihlerde tespit edilmiş olması[3] bir bakıma bu tahribatın sonucudur. Değerlendirme ve tarihlendirme[değiştir | kaynağı değiştir] Yerleşimin deniz kıyısında olmasının da etkisiyle, sakinlerinin avcı – toplayıcı ve tarımcı bir topluluk olduğu ileri sürülmektedir.[3] Neolitik Çağ'dan MÖ 2. binyıla kadar iskan gördüğü belirtilmektedir.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] TAY – Yerleşme Ayrıntıları a b c d e "TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2012.  a b c d Gökser Gökçay, Dr. Eren Akçiçek'e Armağan 1 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sh.: 63 gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Arvalya_Höyük&oldid=31037330" sayfasından alınmıştır

Ayasuluk TepesiKonumSelçuk, İzmir, TürkiyeTürHöyükSit ayrıntıları UNESCO Dünya MirasıTürKültürelKriteriii, iv, viBelirleme2015 (39. oturum)ParçasıEfesReferans no.1018Ülke TürkiyeBölgeAvrupa ve Kuzey Amerika Ayasuluk Tepesi, İzmir il merkezinin güney-güneydoğusunda, Selçuk ilçesinde yer alan bir höyüktür.[1] Bölgedeki geniş araştırmalar öncesinde Efes antik kentinin MÖ 1050 yıllarında Yunanistan'dan gelen göçmenler tarafından kurulduğu düşünülmekteydi.[2] Ancak özellikle Ayasuluk Tepesi'nde ve Çukuriçi Höyüğü'nde yapılan kazılar, yakın civarda günümüzden 8 bin yıl öncesinden itibaren Neolitik yerleşmeler olduğunu ortaya çıkarmıştır.[3] Yine aynı kazılar, Efes'in Erken Tunç Çağı'nda kurulduğu ve Ayasuluk Tepesi'nin daha da eskiye dayanan ilk Efes yerleşmelerinden biri olduğunu ortaya koymuştur. Diğer yandan Hitit Dönemi'nde Batı Anadolu'da İmparatorluk'a bağlı Arzava - Mira Krallıklarının başkenti olan Apasas'ın da Ayasuluk Tepesi olduğu kesinleşmiş gibidir.[2] Helenistik ve Roma Dönemleri'nde Efes'te gelişen kentin Bizans Dönemi'nde yeniden Ayasuluk Tepesi'ne geldiği, 1330 yılında Türkler tarafından alındığı ve Aydınoğulları Beyliği'nin başkentliğini yaptığı bilinmektedir. Yerleşim 16. yüzyıldan itibaren daralmaya başlamıştır.[4] Kazılar[değiştir | kaynağı değiştir] Kalede kazı çalışmaları 1960 yılında Efes Müzesi tarafından yapılmıştır. İkinci dönem kazıları 1990 yılında başlatılarak 2003 yılına kadar Müze tarafından sürdürülmüştür. Daha sonra Ayasuluk Tepesi, St. Jean Bazilikası ya da ile birlikte Bakanlar Kurulu kararıyla 2007 yılında Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazı ve Onarım Çalışmaları olarak Pamukkale Üniversitesi Arkeoloji Bölümü'nden Yrd. Doç. Dr. Mustafa Büyükkolancı'nın başkanlık ettiği bir bilim ekibinin sorumluluğuna verilmiştir. Bu kazı çalışmalarında iç kalede güney yamaç evleri, yollar, kale köşkü ve hamamı kazılarak gün yüzüne çıkarılmıştır. Selçuk Belediyesi'nin desteğinde 2010 yılında batı suru duvarlarında geniş çaplı olarak onarım çalışmaları başlatılmıştır.[5] 2020 Yılından itibaren Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazı ve Onarım Çalışmaları Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi bölümünden Dr. Öğrt. Üyesi Sinan Mimaroğlu tarafından yürütülmektedir. Kazıların ana amacı, Anadolu ve Dünya arkeolojisi açısından son derece önemli görülen Efes'in tarihini aydınlatma[6] ve bölgenin tarihöncesi dönemlerine ışık tutmaktır.[1] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] İç Kale'nin güneydoğu köşesinde açılan açmada 6 tabaka saptanmıştır. Buna göre Höyük, Erken Tunç Çağı'ndan Helenistik Dönem'e kadar kesintisiz iskan görmüştür.[1] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Bizans Dönemi'nin MS 5. ve 6. yüzyıllarda kullanılan, Piskoposluk Sarayı olarak tanımlanan ana yapı evresidir. Ayrıca Büyük Sarnıç ya da AN yapısı olarak tanımlanan, dış surların güneydoğu köşesinde bir sarnıç vardır. Bina dıştan dışa 32,66 x 30,07 metre, içten içe 27,20 x 25,80 metredir.[7] Sarnıca suyun su kemerleri ile getirildiği anlaşılmaktadır. Su kemerleri, Belevi ile Selçuk arasındaki Pranga Mevkii doğusundaki su kaynaklarındaki suyu, Ayasuluk Tepesi yerleşimine getirmektedir. Günümüzde yer yer 15 metre yüksekliğe kadar sağlam kalabilmişlerdir.[8] Günümüzde görülen Ayasuluk Kalesi, Selçuklu - Osmanlı kalesidir. Dış surlar gibi İç Kale de moloz taşlar ve devşirme malzeme kullanılarak inşa edilmiş ve 15 kuleyle güçlendirilmiştir. İç Kale'nin batıda ve doğuda olmak üzere iki girişi vardır. Batı kapısı, dışa taşan duvarlarla korunmalıdır. İç Kale içinde beş sarnıç bulunmaktadır. Bunlardan biri aslında Bizans Dönemi'nde yapılmış bazilikanın doğu (apsis) bölümüdür. St. Jean Bazilikası adıyla bilinen yapı Bizans İmparatorlu I. Justinianus tarafından 527 – 565 yılları arasında yaptırılmıştır.[9] Bazilika, kale Türk kontrolüne geçtiğinde sarnıç haline dönüştürülmüştür. Yanına bir de hamam yapılmıştır.[5][10] Kale içinde konum olarak hakim bir durumda önemli bir yapıya 2009 yılı kazılarında ulaşılmıştır. Dıştan dışa 11,0 x 10,2 metre, içten içe 9 x 8 metre boyutlarındaki yapıda taş, tuğla ve kireç harç kullanılmıştır. Doğu ve güney kapılarının yapımında mermer kullanılmıştır. Kapılarda süsleme unsuru olarak kullanılan bağ motiflerinin benzerleri yine kale içindeki İsa Bey Camii süslemelerinde vardır. Bu nedenle kale köşkü olarak tanımlanan bu yapıyla caminin aynı dönemde ve aynı taş ustalarınca yapıldığı düşünülmektedir. Söz konusu yapının 1670 yılında Ayasuluk'a gelen İngiliz gezgin J. Covel'in gravüründeki iki katlı bina olduğu anlaşılmaktadır. Ancak 1690 yılı tarihli bir gravürde görünmemesi nedeniyle bu iki tarih arasında yıkıldığı düşünülmektedir. Kale köşkünün, Ayasuluk'un Aydınoğulları Beyliği'ne başkentlik yaptığı 1350 – 1390 yılları içinde, İsa Bey Camii'nin yaptıran Fahreddin İsa Bey tarafından 1375 yılında inşa ettirildiği ileri sürülmektedir. Değerlendirme ve tarihlendirme[değiştir | kaynağı değiştir] Efes'teki en eski yerleşme konusunda ilk araştırmaları yapan O. Benndorf'tur. Benndorf, Efes'in lokalizasyonu için Ayasuluk Tepesi'ni önermiştir.[11] Altıncı tabakadan elde edilen üç ayaklı depolama kapları, çivi bezemeli parçalar ve silindirik kapaklar gibi Erken Tunç Çağı Troya I evresi, Emporio VII, Liman Tepe, Bakla Tepe Erken Tunç Çağı tabakalarına tarihlenen buluntular vermektedir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d "TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012.  a b Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazısı – Tarihçe 11 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Pamukkale Üniversitesi "TAY Haberler 30 Eylül – 6 Ekim 2007". 4 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012.  "Kültür ve Turizm Bakanlığı". 21 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012.  a b Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazısı – Ayasuluk İç Kalesi 11 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Pamukkale Üniversitesi Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazısı – 1 Kasım 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Pamukkale Üniversitesi Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazısı – IV. Evre 11 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Pamukkale Üniversitesi "Selçuk Belediyesi". 1 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012.  "Ayasuluk Kalesi". İzmir Kültür ve Turizm Dergisi. 6 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2018.  Ayasuluk Tepesi ve St. Jean Anıtı Kazısı – St. Jean Anıtı (Bazilikası) 11 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Pamukkale Üniversitesi "TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları, Ephesos". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2012.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Ayasuluk Tepesi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Ayasuluk Tepesi kazıları resmi web sitesi 25 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. İzmir Kültür ve Turizm Md.[ölü/kırık bağlantı] Ayasuluk Tepesi mimarisi, fotoğraflar gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Otorite kontrolü kulturenvanteri.com: 178019 LCCN: sh2018000639 NLI: 987012405221805171 TDVİA: ayasuluk "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ayasuluk_Tepesi&oldid=31369661" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Bakla Tepe Höyüğü il: İzmir İlçe: Menderes Köy: Bulgurca Türü: Höyük Tescil durumu: Tescilli[1] Tescil No ve derece: 4066 / 1 Tescil tarihi: 12.11.1992 Araştırma yöntemi: Kazı Araştırma yöntemi: Kazı Bakla Tepe Höyüğü, İzmir il merkezinin 30 km. güneyinde, Menderes (Cumaovası) ilçesinde, Tahtalı Barajı nedeniyle terk edilen Bulgurca Çiftlik Köyü'nün hemen yakınında yer alan bir Höyüktür. Yıllardır bakla yetiştirilen bir alan olduğundan Köy'de Bakla Tepe olarak bilinmekteydi. Tarihöncesi bir yerleşimin höyükten köy altına kadar uzandığı, sapılan sondalardan anlaşılmaktadır.[1] Höyük, 250 metre çapında, 20 metre yükseklikte doğal bir kayalık yükseltidir. Tepenin üstü 70 metre çapa varan bir düzlüktür. Yerleşmenin, MÖ 4. ve 3. bin yıllarda deniz ticaretini besleyen geri bölgede yer alan bir yerleşim olduğu, zengin buluntularla desteklenmelidir. I. Dünya Savaşı yıllarında tepede bir top mevzii açılmıştır. Daha sonra bu çukur köylülerce, yakındaki Klasik Dönem yerleşmesinden taşınan toprakla kapatılmış, daha da bir tahribata neden olmuştur. Ayrıca ev yapımında höyükten taş alınması ilave tahribatlara yol açmıştır.[1] Kazılar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük ilk olarak Numan Tuna[not 1] tarafından tespit edilmiştir.[2] Yerleşmede ilk olarak İzmir Arkeoloji Müzesi tarafından 1993-94 yıllarında yüzey araştırmaları ve sondajlar yapılmış, kazılar 1995-98 yılları arasında yapılmıştır. Höyükteki kazı ve araştırmalar, Tahtalı Barajı Kurtarma Kazısı Projesi[3][not 2] çerçevesinde, İzmir Arkeoloji Müzesi'nin proje başkanlığını üstlendiği, Hayat Erkanal başkanlığında sürdürülmüştür.[4] Kazı çalışmaları, Liman Tepe Kazı Kurulu'nun bilimsel sorumluluğunda, Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü'nün maddi desteği ile yürütülmüştür.[5] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] Kazılar sonucunda höyüğün Geç Kalkolitik Çağ'dan Erken Tunç Çağı'nin ikinci yarısına kadar iskan edildiği anlaşılmıştır. Recep Meriç,[not 3] Bakla Tepe Höyüğü'nde, Troya I ile çağdaş Erken Tunç Çağı ve Kumtepe Ib ile çağdaş Geç Kalkolitik Çağ malzemesi bulunduğunu bildirmiştir.[2] Geç Kalkolitik Çağ yerleşimi yaklaşık 300 metre çapında açık bir yerleşim olup yerleşimi çevreleyen bir sur bulunmamaktadır. Bu dönemde en az dört farklı evrede iskan edildiği anlaşılmaktadır.[6] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Geç Kalkolitik[değiştir | kaynağı değiştir] Tüm Geç Kalkolitik yapıları bir taş temel üzerine kamış, dal ve çamur kullanılarak çıkılan duvarlarla inşa edilmiştir. Taban, çakıl taşları ya da yumruk büyüklüğünde taşlarla döşelidir. Yapılar arasında çakıl döşeli sokaklar ortaya çıkarılmıştır. Tüm Kalkolitik evrelerinde yapıların yangın geçirdiği görülmektedir.[6] Ulaşılan buluntulara dayanılarak höyüğü iskan eden Kalkolitik topluluğun tarımcı bir topluluk olduğu rahatlıkla söylenebilir. Bulunan bir ucu ızgaralı yapıların, üzerleri kargı ya da ahşam malzemeyle kapatılarak taban altından hava akımı sağlandığı ve buralarda üretim fazlası tahılı depolamakta kullanıldığı düşünülmektedir. Ayrıca 1,3 metre çapında dairesel planlı, tabanı taş döşeli yapıların da depo amaçlı kullanılmış olması kuvvetle muhtemeledir.[6] Bu tarım toplumunun bir maden ve dokuma endüstrisi geliştirdiği anlaşılmaktadır. Kazılarda bolca maden buluntu, cüruf ve potalar gibi buluntu, gelişkin bir maden endüstrisine işaret etmektedir.[6][7] Kazı alanından toplanan cüruf üzerinde yapılan incelemeler, bakır ergitilmesi sırasında ortaya çıktığını ve işlemin pota içinde yapıldığını kesin biçimde göstermektedir. İncelemelerin sonucu, oksitli bakır cevherinin pota içinde odun kömürü (indirgeyici olarak) eklenerek ergitildiğini ortaya koymaktadır. Bu işlem, [[Liman Tepe Höyüğü'ndeki işlemle aynıdır.[8] Gelişkin bir dokuma endüstrisinin varlığını, kazılarda ele geçen dokuma tezgâhı ağırlıklarından (ağırşak) anlamak mümkündür.[9] Taban altlarında, iri küpler (pithos) içinde gömülen bebekler bulunmuştur. Hacker (ana rahmindeki gibi) küplere yerleştirilen bu bebeklerin yanında herhangi bir gömü hediyesine rastlanmamıştır.[6] Erken Tunç[değiştir | kaynağı değiştir] Erken Tunç Çağı evresinde yerleşimde önemli değişiklikler olmuştur. Öncelikle höyüğün etrafı surla çevrilmiş, yer yer hendekler kazılmıştır. Mimari da, yine taş temellere dayanmakla birlikte duvarların yapımında kerpiç kullanılmaya başlanmıştır. Birbirinde ayrı yapılar yerine ortak çatılar ve duvarlarla dikdörtgen planlı yapılar görülür.[6] Kalkolitik evre mezarları yerleşmenin dışında olup üç farklı tiptedir. Dört taraftan iri levha taşlarla kuşatılmış mezarlar, pithos mezarlar ve sıradan toprak mezarlar bulunmuştur. Üç mezar türünde de ölüler hacker durumunda gömülmektedir ve farklı olarak gömüt hediyeleri konulmuştur. Bronz kısa hançer, ok uçları, gümüşten süs eşyaları başlıcalarıdır.[6] Bu yerleşimi bir boş dönem izlemektedir. Erken Tunç Çağı II'nin sonlarında bölgenin yeniden iskan edildiği görülmektedir. Ancak bu iskan, öncekilerden son derece belirgin bir biçimde küçük ve düzensizdir. Baraj gölünün dolmaya başlamasıyla köy boşaltılınca, köyde yapılan sondajlarda geniş bir mezarlık bulunmuştur. Höyüğün güneyindeki pithos mezarlardan oluşan bu mezar alanı kabaca 700 metrekarelik bir alan olarak görülmektedir. Bazı pithosların içine, öncekinin kemikleri dibe doğru itilerek birden fazla insan gömüldüğü görülmektedir. Altı kafatasının aynı pithos içinde olduğu görülmüştür. Bu evrede bulunan seramik örnekleri, bu dönemde Anadolu'dan batı Ege'ye doğru bilinen bir "kültür transferinin" izleri olarak tanımlanmıştır.[6] Ayrıca Erken Tunç Çağı yapı katmanında, fakat Geç Tunç Çağı'na ait Miken anıtsal mezar odası ve Ege - Anadolu kültürel özelliklerini sentezleyen bir mezar kompleksi bulunmuştur. Yapılan araştırmalarda, tabanı çok düzgün biçimde çakıl döşeli mezar odasında yerel örnekler yanı sıra boyalı ithal Miken seramiği de bulunmuştur. Bunlar yanında Miken tarzı fildişi, altın, taş ve kemik buluntular ele geçmiştir. Gömüt hediyeleri yönünden son derece zengin olan mezarın, yerel bir aristokrat ve ailesine ait olduğu kesindir. Mezar odasındaki kemiklerin yanmış olması, ölü yakma geleneğine bir göndermedir.[6] Mezar odasında bulunan insan kemikleri ve diğer buluntular üzerinde yapılan incelemelerde, Ölülerin, ölümden kısa bir süre sonra, gömüt hediyeleriyle birlikte, mezar dışında yakılarak küplere konulduğu ve sonra mezar odasına getirildiği, mezar odasında bulunan yanmış kaplumbağa parçaları, Geç Tunç Çağı Bakla Tepe'nin "kaplumbağa kültü" geliştirdiğini göstermektedir. Ayrıca yanmış çeşitli hayvan kemikleri, ateşe bu hayvanların da atıldığı, yakma işlemi 950 °C üstünde bir ısıda gerçekleştirildiği, mezara biri çocuk olmak üzere en az 12 kişi gömüldüğü, bu kültürde her yaştan ve cinsiyetten insanın yakılarak gömüldüğü, anlaşılmaktadır.[10] Bakla Tepe Höyüğü'nde bulunan obsidiyen malzemenin çokluğu, burasının bir obsidiyen atölyesi olduğunu düşündürmektedir. Obsidiyen hammaddesi Melos Adası'ndan sağlandığı kabul edilmektedir. Sonuç olarak Erken Tunç Çağı I'de Bakla Tepe'nin obsidiyen işlemesinde ileri bir düzeye ulaşmış olduğu, ele geçen buluntulara dayanılarak söylenebilir.[11] Değerlendirme[değiştir | kaynağı değiştir] Yerleşme özellikle ticaret ve kültürel temaslar yönünden oldukça elverişli bir konuma sahiptir. Cumaovası'na hakim konumunun yanı sıra bu ova üzerinden kuzeyde İzmir Körfezi'ne, güneydoğuda Küçük Menderes Vadisi'ne, Tahtalı Deresi Vadisiyle Gümüldür Ovası'na ve güneybatıdaki Çile Deresi Vadisi'ne bağlantılıdır. Söz konusu vadi Kolophon ve Klaros gibi antik yerleşimlerin yer aldığı bir vadidir.[5] Orta Anadolu'dan Suriye'ye kadar uzanan bölgede bulunan belirli kap örnekleri Bakla Tepe Höyüğü'nün Erken Tunç Çağı II evresinde bulunmuş olması İzmir'in, Anadolu ile Ege kültür bölgeleri arasında bir geçiş hattı olduğunu göstermektedir.[6] Notlar[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ öğretim üyesi, Kentsel Koruma, Yerleşim Arkeolojisi, Kültürel Miras Yönetimi - TAÇDAM Tahtalı Barajı Kurtarma Kazısı Projesi'nin başkanlığı İzmir Arkeoloji Müzesi Müdürü Turhan Özkan tarafından üstlenilmiştir. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen – Edebiyat Fakültesi, Arkeoloji Bölüm Başkanı Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] ANKÜSAM - Bakla Tepe Kazısı, Ankara Üniversitesi Sualtı Arkeoloji Araştırma ve Uygulama Merkezi T. C. Kültür Bakanlığı Antılar ve Müzeler Genel Müdürlüğü, 18., 19., 20. ve 21. Kazı Sonuçları Toplantısı, Bakla Tepe Kazı Sonuçları Raporları Harita24 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. buluntularla ilgili fotoğraflar Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları[ölü/kırık bağlantı] a b Hayat Erkal, Turhan Özkan, 1995 Bakla Tepe Kazıları 18. Kazı Sonuçları Toplantısı – 1996 Sh.: 261 "Proje" (PDF). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2012.  İdol Arkeoloji ve Arkeologlar Derneği Dergisi, 2000 – Sayı 6 Sh.: 27 a b 18. Kazı Sonuçları Toplantısı Sh.: 262 a b c d e f g h i j "Ankara Üniversitesi Sualtı Arkeoloji Araştırma ve Uygulama Merkezi". 17 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2012.  Ergun Kaptan, Bakla Tepe'de Eski Metalürjiye Ait Buluntular XIII. Arkeometri Sonuçları Toplantısı, 1998 Sh.: 103,104 Ergun Kaptan, Bakla Tepe'de Eski Metalurjiye Ait Buluntular XIII. Arkeometri Sonuçları Toplantısı, 1998 Sh.: 109 Gülsüm Yalçın, Hülya Karaoğlan, MÖ II Bin'de Anadolu'da Dokumacılık Ulusal Meslek Yüksekokulları Öğrenci Sempozyumu Ekim - 2010 Düzce Doç. Dr. Yılmaz Selim Erdal, Bakla Tepe Geç Tunç Çağı Mezarından Gün Işığına Çıkarılan Yanmış İnsan İskelet Kalıntılarının Antropolojik Analizi Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2002, Sayı 12 Neyir Kolonkaya – Bostancı, Bakle Tepe Erken Tunç Çağı I Dönemi Obsidiyen Atölyesi, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2006, Sayı 2 gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bakla_Tepe_Höyüğü&oldid=31473603" sayfasından alınmıştır

Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Belevi Anıt Mezarı" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Mayıs 2012) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Belevi Mozolesi veya Belevi Anıt Mezarı, İzmir Selçuk'a bağlı bir belde olan Belevi'de bulunan Helenistik döneme ait bir mezar. Anıt mezar Efes'ten 14 kilometre uzaklıktadır. Günümüzde Belevi beldesi sınırları içinde kaldığı için Belevi Anıt Mezarı adıyla anılır. MÖ 301'de Efes kralı Lysimachus tarafından inşa edilmiştir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] İlk başta Belevi Mozolesi Büyük İskender'in varislerinden olan ve başkenti Efes olan Batı Anadolu ve Trakya ile Makedonya'yı kapsayan imparatorluğun hükümdarı Lysimachus için yapılmıştı. Lysimachus, Ipsus Muharebesi ile Efes'i alarak burayı başkent ilan etti ve biraz ilerisine kendisi için bir mozole inşa ettirdi. Ancak Lysimachus bu mezara hiç gömülemedi. Lysimachus, I. Seleucus Nicator tarafından MÖ 281'deki Korupedyon Muharebesi'nde yenilip ölürüldü ve Efes ile beraber tüm imparatorluk I. Seleucus Nicator'un eline geçti. Böylece Lysimachus'un hanedanlığı sona ermiş oldu. Bir süre anıt mezar öylece kaldı; ama sonunda bu güzel yapı fark edildi ve II. Antiochus Theos anıt mezarı kendisi için kullandı. II. Antiochus Theos, Selevkos İmparatorluğu'nun kurucusu I. Seleucus Nicator'un torunuydu. Büyük İskender'in arkasında bir varis bırakamadan ölmesiyle fethettiği tüm topraklar komutanları arasında bölüşüldü. MÖ 312'de Babil'de bağımsızlığını ilan eden I. Seleucus hızlı bir şekilde büyüyerek Batı Anadolu'dan Hindistan'a kadar dev bir imparatorluk kurdu. Onun torunu II. Antiochus Theos MÖ 286'da doğdu. Babası I. Antiochus MÖ 261'de ölünce onun yerine tahta geçti ve MÖ 246'da daha 40 yaşındayken Efes'te öldü. Ölümünün ardından Belevi Anıt Mezarı'na defnedildi. Yapı[değiştir | kaynağı değiştir] Belevi Anıt mezarı büyük oranda Halikarnas Mozolesi'nden etkilenerek yapılmıştı. Yapının kaidesi dev bir kayadan oyularak yapılmış 29x29 metrelik tam bir kareydi ve toplam 10 metre yüksekliğindeydi. Yontulduğu kaya da işlenmiş mermer plakalarla kaplanmıştı. Bu kayanın güney tarafında bir defin odası oyularak açılmıştı. Bu defin odasında bulunan lahit şu anda Selçuk Müzesi'nde sergilenmektedir. Bu kaidenin tepesinde yirmi sekiz kolonla çevrilmiş bir kat bulunuyordu. Bu dorik yapıdaki ikinci kat da yaklaşık 10 metre yüksekliğe ulaşıyordu. Halikarnas Mozolesi'ne paralellik olarak çatısı muhtemelen piramit şeklinde yükseliyordu ve mezarın sahibinin bir heykeli bu piramidi taçlandırmıştı. Sadece defin odasındaki lahit değil, burada bulunan birkaç parça eser daha Selçuk Müzesi'nde sergilenmektedir. Ayrıca bazı dekorasyon parçaları da İzmir Müzesi'ndedir. Bu parçalar griffinler ve kentaur temalı savaşları betimleyen fresklerdir. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Belevi Mausoleum 17 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje İzmir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Arkeoloji ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü kulturenvanteri.com: 39596 VIAF: 235038849 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Belevi_Anıt_Mezarı&oldid=30506972" sayfasından alınmıştır

Çukuriçi HöyüğüKonumSelçuk, İzmir, TürkiyeTürHöyükSit ayrıntıları UNESCO Dünya MirasıTürKültürelKriteriii, iv, viBelirleme2015 (39. oturum)ParçasıEfesReferans no.1018Ülke TürkiyeBölgeAvrupa ve Kuzey Amerika Çukuriçi Höyüğü, İzmir ilinin güneyinde, Selçuk ilçesinin 1 km güneyinde, Efes antik kentinin hemen güneydoğusunda yer alan bir höyüktür. Kentin Magnesia kapısından 500 metre mesafede, antik Smyrna olarak adlandırılan günümüzde Çukuriçi Mevkii olarak bilen yerdedir. Höyük'ün yanından Derbent Deresi akmaktadır. Selçuk – Aydın karayolunun Efes ayrımından sonra, karayolunun 100 metre batısındadır. Höyüğün adının Apasas olduğu ileri sürülmekle birlikte kazı ekibince bölgenin adı verilmiştir. Yerleşmenin MÖ 3. binyılda deniz kenarında olduğu hem jeomorfologlarca yapılan araştırmalarda, hem de kazılardaki çok sayıdaki deniz kabuğu buluntusuna dayanılarak ileri sürülmektedir. Tepe, günümüzde bile son derece verimli bir ovada yer almaktadır.[1] Kazılar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük, 3 Nisan 1995 tarihinde Efes Müzesi araştırmacıları tarafından mandalina bahçesinde yapılacak bir tesviye çalışmasını kontrole gittiklerinde, bir rastlantı sonucu tespit edilmiştir.[2] Aynı yıl ve bir sonraki yıl Efes Müzesi arkeologlarından Adil Evren ve Cengiz İçten başkanlığında kurtarma kazıları yapılmıştır. Parasal sınırlılıklar yüzünden ancak bir metre derinlikte kazı yapılabilmiştir.[1] 1996 yılında Adil Evren başkanlığında yapılan kazı çalışmaları sırasında, höyüğün kuzey yönünde iki açma açılmış ve bu açmalarda çok önemli buluntulara ulaşılmıştır. 3 nolu açma da kuzey güney doğrultuda taş örgü duvarlar, kerpiç kalıntılar, yangın izleri, taş balta,ağırşak ve bronz iğneler bulunmuştur. Höyüğün tamamında bulunan obsidiyen ve sileksler bu açmalarda da bol miktarda ele geçirilmiştir. Ayrıca, bulunan çok sayıdaki seramik parçası açkılı ve açkısız olmak üzere elde yapılmış ve oldukça kaba hamur içermektedir. Sokma ve kazıma tekniğinde bezekli olan bu kap parçaları hâlen Efes Müzesi'nde korunmaktadır. 4 nolu açmada bulunan seramik parçaları(birinde kemik bulunmaktaydı), çakıl taşları,deniz kabuklu fosilleri, kemik perdahlama aletleri höyüğün günümüze kadar bulunan en önemli buluntuları arasında yerini almaktadır. Bu konu ile ilgili makale Arkeoloji ve Sanat Dergisi'nde (1999, s.92) yayınlanmıştır. Kazı çalışmaları 2006 yılında yeniden başlatılmıştır.[3] Bu çalışmalar Efes civarının prehistoryasını araştırmaya yönelen ilk sistematik çalışmalardır.[4] Bu bağlanma Efes Müzesi'nce 1995 yılında yapılan kazılar, Efes bölgesi prehistoryası araştırmalarına önayak olmuştur. İkici dönem kazılar, Avusturya Arkeoloji Enstitüsü'nün Efes ve civarı çalışmalarında yer alan Sabine Landstatter başkanlığında Avusturyalı bir ekiple sürdürülmektedir.[5] Çalışmalar esas olarak Avusturya Bilim Fonu (FWF [1]16 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) tarafından finanse edilmektedir.[4] Amaçlar, yerleşimin arkeolojik olarak ortaya çıkarılması, iskan dönemlerinin belirlenmesi ve Efes Bölgesi prehistoryasına ilişkin olarak bir kavrayış oluşturmasıdır. Çalışmalarda arkeolojinin yanı sıra arkeozooloji, arkeobotanik, jeoloji ve jeofizik, metalurji, mineroloji ve petrografi gibi analiz yöntemlerinden yararlanılması hedeflenmiştir. Projenin 2016 yılına kadar sürdürülmesi planlanmaktadır.[4] Kazı çalışmaları bir yandan bölgenin uygarlık tarihini biraz daha geriye çekerken diğer yandan Kalkolitik – Tunç Çağı geçişi hakkında önemli veriler sağlamaktadır. Kazıların daha dar alandaki önemi de antik Efes kentinin tarihini 4 binyıl daha geriye çekmesidir.[6] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] Yüzeyde kesin olmamakla birlikte Geç Neolitik Çağ buluntuları ele geçmiştir. Kazılarda ise Erken Tunç Çağı ve Geç Kalkolitik Çağ - MÖ 2. binyılın ikinci yarısı malzemesi ele geçmiştir. Buna göre birkaç tabakalı bir yerleşme görünümündedir.[1] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Kazı alanı Erken Tunç Çağı mimarisine ilişkin olarak taş temelli kerpiç duvar parçalarından ve ocak tabanı izlerinden başkaca bir buluntu ortaya çıkmamıştır. Efes kazı ekibi 2008 yılında tepenin tüm yüzeyinde ve çevresinde jeomanyetik ve jeoradar araştırmaları yapılmış, MÖ 3. binyıl başlarına ait olduğu düşünülen evler belirlenmiştir.[1] Kazı başkanının değerlendirmesiyle MÖ 3. binyıl başlarına ait olmak üzere el yapımı, ince cidarlı mahmuzlu kap ile aynı binyılın ortalarına tarihlenen devetüyü hamurlu, koyu devetüyü yüzey renkli ve açkılı testi bulunmuştur. Genelde el yapımı olan ilmek delikli, askı kulplu parçalar da vardır.[1] Hem yüzeyde hem de kazılarda çok sayıda obsidiyen ve çakmak taşı yonga, dilgi ve artıklar ele geçmiştir. Bu buluntular yoğun bir yontmataş endüstrisinin varlığını göstermektedir.[1] Diğer buluntular arasında, yüzeyde ele geçtikleri için kazı başkanlarınca tarihlendirilmekten kaçınılan pişmiş toprak ağırşaklar, kemik aletler, yassı taş balta ve tunç yassı balta gibi parçalar bulunmaktadır.[1] Yerleşme sakinlerinin teknolojik bir ustalık geliştirdikleri, diğer buluntular bir yana, yüksek kalitede çanak çömlekleriyle, yontmataş kaplarıyla ve obsidiyen aletleriyle ortaya konulmaktadır.[7] Çalışmalarda ortaya çıkarılan buluntular, esas olarak 2010 yılından itibaren Selçuk Müzesi'nde sergilenmektedir.[4] Değerlendirme ve tarihlendirme[değiştir | kaynağı değiştir] Çukuriçi Höyüğü'nün bölgenin en eski yerleşmelerinden biri olduğu kesin görülmektedir. Yerleşmede Yakındoğu ölçü birimlerinin kullanılmış olması, Melos Adası kökenli obsidiyenin işlenmesi gibi bulgular, Höyük'ün geniş bir ticaret ağı içinde oluğu yönünde değerlendirilmektedir. Diğer yandan maden işlemede kullanıldığı düşünülen ocakların ve döküm kalıplarının varlığı da bu değerlendirmeyi desteklemektedir.[1] Gelişkin bir metalurjiye işaret eden buluntular, dikkati çekecek kadar çok sayıda maden ergitme ocağı, metalürjide kullanılan aletler, bakırdan yapılma ürünler ve düşük kalitede bakır cevheri parçalarıdır. Bu buluntular yerleşmenin önemli bir metalürji merkezi olduğunu göstermektedir. Bunun için, böylesi bir merkezin gerektirdiği yeterli hammadde sağlamanın karmaşık yapısına ve metalürji ürünlerinin kullanımı için de bir takas sistemine, hepsinden önemlisi standartlaşmış üretim yapısına sahip olması gerekmektedir. Ham madde kaynakları yönünden, İzmir – Aydın bölgesi jeolojik olarak iyi araştırılmış ve belgelenmiş bir bölgedir. Bu nedenle Çukuriçi'nin yakın çevresinde, hemen güneyinden başlamak üzere doğu ve kuzeybatısında bakır, çinko ve gümüş yataklarının olduğu bilinmektedir.[8] Bununla yetinilmeyip Efes Bölgesi ve açılımlarında maden yataklarının tespiti için 2011 yılından başlayarak yüzey çalışmaları yapılmıştır.[4] Antik Efes'in liman kentinde MÖ 1050 yıllarında Yunanistan'dan gelen göçmenlerin de yaşamaya başladığı, yerleşmenin MÖ 560 yılında Artemis Tapınağı çevresine taşındığı bilinmektedir.[9] Efes'in en eski yerleşimlerinden biri olduğu öne sürülen Ayasuluk Tepesi MÖ 3. binyılda kurulduğu düşünülürse[10] Çukuriçi Höyüğü'nün ve aynı türde buluntu veren Arvalya Höyük'le birlikte Efes'in yerli halkının geçmişini oluşturduğu anlaşılmaktadır.[9] Sürdürülen çalışmalar Höyük'te günümüzden 8 bin yıl öncesinden (MÖ 6000 civarı) MÖ 2500 dolaylarına kadar yerleşim olduğunu göstermiştir.[5] Dört bin yıla yakın bir süre iskan edilen yerleşmenin bu sürenin sonunda henüz bilinmeyen bir nedenle terk edildiği anlaşılmaktadır.[11] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h "TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 14 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  Levent İlgün Efes Kenti ve Medeniyeti 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "Prähistorische Forschungen in Ephesos". 17 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  a b c d e "Prehistoric Research Ephesos - ÖAI". 15 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  a b "TAY Haberler 30 Eylül – 6 Ekim 2007". 4 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  "TAY Haberler 31 Ağustos – 6 Eylül 2008". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  M. Bergner, B. Horejs, E. Pernicka, Zur Herkunft der Obsidianartefakte vom Çukuriçi Höyük, StTroica - 2008 Sh.: 251–273 Gregor Borg, Danilo Wolf Systematic differences between prehistoric and modern metal provinces in Western Turkey as a result of supergene modification – implications for archaeological provenance studies a b "Dokuz Eylül Üniversitesi, Efes – Selçuk". 27 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  "Pamukkale Üniversitesi". 11 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2012.  B. Horejs mit Beiträgen von F. Galik, U. Thanheiser, Erster Grabungsbericht zu den Kampagnen 2006–2007 am Çukuriçi Höyük (2008) Sh.: 91–106 Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Çukuriçi Höyüğü ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Yakın plan kroki4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Çukuriçi Höyük (Ephesos, Turkey) gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Otorite kontrolü kulturenvanteri.com: 66990 VIAF: 310698292 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Çukuriçi_Höyüğü&oldid=31569862" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Dedecik – Heybelitepe Höyüğü il: İzmir İlçe: Torbalı Köy: Türü: Höyük Tahribat: Tescil durumu: Tescil No ve derece: Tescil tarihi: Araştırma yöntemi: Kazı Dedecik-Heybelitepe Höyüğü, İzmir ili'nin yaklaşık 35 km. güneyinde, Torbalı Ovası'nın batı kenarında, Metropolis Antik Kenti'nin 2 km. kadar güneyinde, Özbey ve Yeniköy köyleri arasında yer alan bir höyüktür.[1] Kazılar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük 1990'lı yılarda Recep Meriç tarafından tespit edilmiştir. Kazı çalışmaları, Clemens Lichter yönetiminde ve Dokuz Eylül Üniversitesi'nden Recep Meriç başkanlığındaki Metropolis kazı ekibinin işbirliği ile 2003 ve 2004 yıllarında küçük bir ekip tarafından, buluntu yerlerinin saptanması amacıyla birkaç sondaj çalışması şeklinde yapılmıştır.[1] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] Kazılar sonucunda yerleşimin bir Geç Neolitik Çağ - Kalkolitik Çağ yerleşimi olduğu belirtilmektedir.[2] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Tepenin en üst tabakasındaki Bizans mezarlığı, daha alt tabakaları muhtemelen tahrip etmiştir. Yamaçların orta kısımlarında de erozyon nedeniyle kültür tabakası birkaç santimetreye kadar alçalmıştır. Yamaçların aşağı kısımlarında ise kültür tabakasının 2,5 metre kadar derine indiği belirtilmektedir.[1] 2004 kazılarında biri yetişkin, diğeri ise bir çocuğa ait iki taş mezar açılmıştır. Gömütler hocker (ana karnındaki gibi) yatırılmıştır. Başları yakınına birer kap bırakılmıştır. Bu kaplara ve mezarların hemen yakınından geçen taş duvara bakılarak gömütler Erken Tunç Çağı'na ait görülmektedir.[1] Daha alt katmanlarda Geç Neolitik Çağ ve Erken Kalkolitik Çağ malzemesi ele geçirilmiştir.[1] Höyükte bulunan obsidiyen hammaddesinin Kiklad Adaları içindeki Milos Adası malı olduğu anlaşılmıştır.[1] Kazılarda ele geçen önemli bazı buluntular arasında bir idol parçası ve bir pişmiş toprak mühürdür.[3] Pişmiş toprak mühür, iç içe geçmiş daireler şeklindedir ve benzerlerine Anadolu'dan Balkanlar'a kadar geniş bir bölgede rastlanmaktadır. Anadolu'da, Bademağacı Höyüğü, Ulucak Höyüğü, Hoca Çeşme Höyüğü, Çatalhöyük, Çayönü ve Tepecik – Çiftlik Höyüğü gibi yerleşimlerin neolitik tabakaları sayılabilir.[4] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Buluntularla ilgili üç fotoğraf[ölü/kırık bağlantı] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f DAI Deutsches Archäologisches Institut[ölü/kırık bağlantı] İzmir Kültür ve Türizm Müdürlüğü[ölü/kırık bağlantı] Zafer Derin, İzmir'in Tarih Öncesi Dönemi ve Yeşilova Höyüğü 1 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sh.: 64 31. Kazı Sonuçları Toplantısı (2009) Cilt 1, Sh.: 479 gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Dedecik-Heybelitepe_Höyüğü&oldid=31072406" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Helvacı Höyücek Höyüğü il: İzmir İlçe: Aliağa Köy: Helvacı Türü: Höyük Tahribat: Tescil durumu: Tescil No ve derece: Tescil tarihi: Araştırma yöntemi: Kazı Helvacı Höyücek Höyüğü, İzmir il merkezinin kuzeybatısında, Menemen İlçesinin kuzey-kuzeybatısında, Helvacı Köyü'nün 4 km. batı-güneybatısında yer alan bir höyüktür. Çevrede Höyücek ya da Üyücek adıyla bilinmekte olup, aynı addaki yerleşmelerden ayırabilmek için bu ad verilmiştir. Bununla birlikte bazı yayınlarda Höyücek, bazı yayınlarda da Helvacı olarak geçmektedir. Aşağı Gediz Ovası'nın batı kesiminde küçük bir tepe görünümündedir. Günümüzde denizden 18 km. içerdeki yerleşmenin iskan edildiği tarihlerde Gediz Nehri'ne daha yakın ve muhtemelen deniz kenarında olduğu düşünülmektedir. Kaçak kazılar ve yol yapımıyla kısmen tahrip olmuş durumdadır.[1] Kazılar[değiştir | kaynağı değiştir] Höyükte 1949 yılında Muzaffer Şenyürek, Hakkı Gültekin, E. Şenyürek ve A. Dönmez yönetiminde, bir haftalık bir sondaj kazısı yapılmıştır. Daha sonra 1954 yılında bir kazı daha yapılmıştır.[1] Tabakalanma[değiştir | kaynağı değiştir] Kazılarda ana toprağa kadar ulaşılamamış olup üç açmadan B açmasında iki, C açmasında üç yapı evresi, D açmasında ise beş tabaka saptanmıştır. Höyükte Erken Tunç Çağı I. ya da II. evre başlangıcına tarihlenen bir yerleşme olduğu belirtilmektedir.[1] Höyük'ün 3 km. kadar doğusunda bulunan, bazı kaynaklarda Melengiç Sekisi, bazı kaynaklarda da 'Höyücek II olarak geçen höyük, Kalkolitik Çağ sonlarından Erken Tunç Çağı sonlarına kadar iskan görmüştür.[2] Buluntular[değiştir | kaynağı değiştir] Çanak çömlek buluntuları el yapımı, kum katkılı hamurlu, içi ve dışı siyah ya da kahverengi, astarlı ve açkılı mal örnekleridir. Kaba, astarsız ve açkısız mutfak kaplarına ait çok az örnek ele geçmiştir. Az sayıda olmakla birlikte kırmızı, açkılı mal bulunmuştur. Form olarak Troya I örnekleri görülmektedir. Geniş ağızlı, içeri çekik dudaklı çanaklar, üç ayaklı derin çanaklar ve testiler örnek olarak belirtilmektedir. Bezeme olarak çivi bezeme ile negatif açkı bezemeli parçalar görülmektedir. Buluntular arasında sadece iki parça dış yüzü beyaz boya bezemelidir.[1] Yontmataş aletler, çakmak taşından kötü biçimlendirilmiş yonga ve kazıyıcılar bulunmuştur. Obsidiyen ise minik dilgi ve uç yapımında kullanılmıştır. Sürtmetaş alet olarak dibek, açkılı yassı balta, sap delikli çekiç-balta ve kolye boncuğu bulunmuştur. Ele geçen bakır bızın Troya I dönemi bızlarını hatırlattığı ifade edilmektedir.[1] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Yakın plan kroki 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Fotoğraflar 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e "TAY - Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2012.  207 - 2010 İzmir İli Arkeolojik Yüzey Araştırmaları[ölü/kırık bağlantı] "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Helvacı_Höyücek_Höyüğü&oldid=31022057" sayfasından alınmıştır

Kordoleon,[1] Karşıyaka'da yer alan bir antik kent. Karşıyaka'nın 1922 yılına kadar azınlıklar tarafından kullanılan adı Kordelio (Cordelio) idi. Kordoleon'un Küçük Yamanlar Tepesinden demiryoluna kadar uzanan bölgede kurulu olduğu sanılmaktadır.[2] Kentin adı “bahçeler arasındaki geçidin yeri” anlamındadır. Ersin Doğer'e göre, Yamanlar'ın denize bakan kısımlarının alüvyonlu toprakla dolmasıyla MÖ 6000'li yıllardan beri yerleşim yeri olarak kullanılmıştır.[3] Küçük Yamanlar Tepesi, Kordoleon antik kentinin akropolisi olacak konumdadır. Tepe üzerindeki çanak çömlek parçaları buranın değişik dönemlerde yerleşim yeri olduğunu göstermektedir. Günümüze gelen herhangi bir yapı kalıntısı bulunmamaktadır. Ayakta kalan tek yer Küçük Yamanlar Tepesindeki tahrip edilmiş höyüktür. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Köken, Taylan. "Kordoleon". 6 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2013.  Umar, Bilge (2002). AİOLİS. İstanbul: İnkılâp Kitabevi. s. 11. ISBN 975-10-1714-9.  Doğer, Ersin (1998). Menemen Tarihi. İzmir: Sergi Yayınevi. ISBN 975-372-017-3.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kordoleon&oldid=31051171" sayfasından alınmıştır

Leukai antik kenti, Günümüzde İzmir İl sınırları içindeki Çamaltı Tuzlası, Üçtepeler mevkiinde yer almaktadır.[1] Antik çağlarda Aiolis bölgesinin kentlerinden biri olan Leukai, kaynaklara göre (Diodorus XV.92.1 ; Strabon, XIV.646; Plinius, Naturalis Historia V.119) MÖ 383’de “Büyük Kral”a isyan hazırlığı içinde olan Pers amirali Takhos tarafından kurulmuştur.[1] Körfezin girişini kontrol eden Leukai kentinin kurulduğu dönemde ada üzerinde olduğu, daha sonra Menemen Ovası’nın oluşması aşamalarında bu özelliğini kaybettiği bilinir. Nitekim Hellenistik çağda kent üç tepeden oluşan uzun bir ada görünümündeyken günümüzde tamamen karayla bağlantılı bir durum yansıtmaktadır. Kuruluş ve tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Kentin kurucusu Pers amirali Takhos’un ölümünden sonra Leukai kentinin bölgede Klazomenai ve Kyme kentleri arasında bir çekişme konusu haline geldiğini antik kaynaklardan öğreniyoruz İki kent arasındaki anlaşmazlıktan sonuç alınamaması üzerine Delphoi bilicilik merkezine danışılır. Apollon rahipleri, kentte ilk önce hangi halk kurban keserse Leukai kentine onların sahip olacağı kehanetini iletirler. Kyme halkı Leukai kentine daha yakın bir konumda olduğu için kolaylıkla kazanacağına inanır. Ancak kurban kesme günü belirlendikten sonra Klazomenailılar bir koloni grubunu Smyrna körfezinin karşısında Leukai yakınına yerleştirir ve Kymelileri atlatarak ilk kurbanı keserler. Bu başarı her yıl kutlanan bir festivale dönüşür. Roma döneminde Pergamonlu Aristonikos önderliğinde patlak veren ve Anadolu’nun bilinen ilk halk ayaklanmasında merkez üssü olarak kullanılmış olması Leukai kentinin tarihsel önemini artırmaktadır. III. Attalos’un ölümünden hemen önce Pergamon Krallığının mirasçısı olarak Roma devletini ilan etmesi bu kargaşalığın ana sebebini oluşturur. Ayaklanma, Roma Devletinin çıkarlarına aykırı gelmiş MÖ 131 yılında, Ephesos ve Smyrna dışında tüm Batı Anadolu’yu etkileyen hareketin bastırılması amacıyla P.Licinius Crassus komutasındaki Roma ordusu öncü merkez durumundaki Leukai’ı kuşatmıştır. Ancak Roma ordusu, Aristonikos’un donanması tarafından burada yenilgiye uğramış ve Pergamon’a kaçmak zorunda kalmıştır. Daha sonraları kent, Roma Devleti tarafından 10 bölgeye ayrılan Asya eyaleti kapsamındaki Smyrna idari merkezine bağlı bir statü kazanmıştır (MÖ 70-50). Günümüzde ise pek kalıntı kalmamıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b Nijman, Jan (2020). Geography: Realms, Regions, and Concepts (20. bas.). Wiley. ISBN 978-1119607410.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Leukai&oldid=31061049" sayfasından alınmıştır

Meryem Ana EviRestore edilen evin dış görünümü, şimdi bir şapel olarak hizmet vermektedir.KonumSelçuk, İzmir, TürkiyeTürTapınakSit ayrıntıları UNESCO Dünya MirasıTürKültürelKriteriii, iv, viBelirleme2015 (39. oturum)ParçasıEfesReferans no.1018Ülke TürkiyeBölgeAvrupa ve Kuzey Amerika Meryem Ana Evi, Efes çevresinde yer alan Bülbüldağı'nda bulunan bir Katolik mabet yeridir. Selçuk'a 7 km uzaklıktadır. Ev, 19. yüzyılda Katolik rahibesi olan Anne Catherine Emmerich (1774-1824)'in rapor edilmiş rüyalarını takiben keşfedilmiştir. Görümleri ölümünden sonra Clemens Brentano'nun kitabında toplanmıştır. Katolik Kilisesi evin gerçekten Meryem Ana'nın olup olmadığı hakkında bir yorum yapmamıştır, fakat ev keşfedildiğinden bugüne düzenli olarak hac ziyaretleri almaktadır. Anne Catherine Emmerich 3 Ekim 2004 tarihinde Papa II. İoannes Paulus tarafından kutsanmıştır. Katolik hacılar İsa'nın annesi Meryem'in, Havari Yuhanna tarafından bu taş eve getirildiği ve cennete alınışına kadar (Katolik doktrinine göre Assumption, Ortodoks doktrinine göre Dormition) bu evde yaşadığına inanarak ziyaret etmektedirler. Bu kutsal mekan çeşitli papaların ziyaretine ve Patriklik Kutsanmasına layık görülmüştür. İlk hac ziyareti 1896'da gelen Papa XIII. Leo tarafından yapılmıştır ve en son olarak 2014 yılında Papa Franciscus tarafından ziyaret edilmiştir. Meryem'in mezarının da Bülbüldağı'nda olduğu düşünülür. Efes antik kentin üst kapısının yanından geçilerek çıkılan Meryem Ana ören yerinde, küçük bir Bizans kilisesi bulunmaktadır. Burada İsa'nın annesi Meryem'in yaşadığına ve öldüğüne inanılır. Hristiyanlar tarafından kutsal sayılır ve ziyaret edilir, hastalara şifa aranır, adaklar adanır. Mekan[değiştir | kaynağı değiştir] Evin iç bölümü. Mabet, büyük olmaktan ziyade mütevazı bir ibadet yeri olarak tanımlanabilir. İnşaat ve korunan taşları, o zamanlardan beri korunmuş diğer binalarla tutarlı olarak Havariler Çağı'na uzanır. Yalnızca küçük bahçe düzenlemeleri ve bina dışına ibadet için eklentiler yapılmıştır. Mabede girişte ziyaretçiler Kutsal Bakire Meryem'in merkezde öne çıkarıldığı bir heykelinin olduğu genişçe bir oda ve karşıda sunakla karşılaşırlar. Eve giden yol üzerinde bulunan heykel Sağ tarafta daha küçük bir oda bulunur. (Geleneksel olarak Bakire Meryem'in uyuduğu asıl oda olduğuna inanılır.) Gelenekte Bakire Meryem'in uyuduğu ve dinlendiği odada, binanın dışında bulunan çeşmeye çıkan akan bir suyun bulunduğu bir çeşit kanal olduğuna inanılır. Dilek Duvarı[değiştir | kaynağı değiştir] Mabedin dışında, gelen ziyaretçilerin kişisel niyetlerini kağıtla veya kumaşla bağladıkları bir çeşit dilek duvarı bulunur. Çevresinde çeşitli meyve ağaçları, çiçekler ve evin daha iyi gözlemlenebilmesi için mabedin dışında ek ışıklandırmalar bulunur. Ayrıca bazı ziyaretçilerin olağanüstü doğurganlık ve iyileştirme gücü oluğuna inandıkları bir çeşit çeşme ya da kuyu bulunmaktadır. Almanya'da Açıklanması[değiştir | kaynağı değiştir] 19. yüzyılın başında, Almanya'da yatalak bir Agustunyan rahibe olan Anne Catherine Emmerich, İsa'nın yaşamının son günlerini ve annesi Meryem'in yaşamının detaylarını gördüğünü belirttiği bir dizi görü raporlar.[1] Dülmen'in tarım topluluğunda bulunan Emmerich uzun bir süredir hastadır fakat Almanya'da mistik güçleri ile bilinir ve önemli insanlar tarafından ziyaret edilir.[2]Meryem Ana, dilek duvarı Bir 18. yüzyıl Anne Catherine Emmerich çizimi Emmerich'in ziyaretçilerinden biri, yazar Clemens Brentano'dur. İlk ziyaretinden sonra Dülmen'de beş yıl boyunca Emmerich'i her gün ziyaret ederek gördüklerini yazıya döker.[3] Emmerich'in ölümünden sonra, Brentano topladığı görümlere dayanarak bir kitap basar ve kendi ölümünden sonra da ikinci kitap yayımlanır. Emmerich'in görümlerinden biri Havari Yuhanna'nı İsa'nın annesi Meryem için Efes'te yaptığı, Meryem'in ömrünün sonuna kadar yaşamını sürdürdüğü evin tasviriydi. Emmerich evin konumu ve çevresinin topografisi hakkında bir dizi detay vermiştir.[4] “ Meryem tam olarak Efes'te değil fakat yakınında bir yerde yaşıyordu... Meryem'in evi Kudüs'ten gelen yolda solda kalan bir tepede, Efes'ten üç buçuk saatlik bir uzaklıktaydı. Bu tepe Efes'ten yukarı dik bir şekilde eğimliydi, şehir güneydoğudan yaklaşan birine göre yükselen bir zemindeydi... Dar yol güneye doğru bir tepeye uzanır, bu tepenin zirvesinde yarım saatlik bir yolculukla çıkılabilecek yamuk bir plato bulunmaktaydı. ” Emmerich evin detaylarını da tasvir etmiştir: dikdörtgen taşlardan yapıldığını, pencerelerin yüksekte, düz olan çatıya yakın yerleştirildiğini, iki parçadan oluştuğunu ve merkezde bir şöminenin yer aldığını belirtmiştir. Ayrıca kapıların yeri, bacanın şekli gibi detayları da tasvir etmiştir. Bu detayları içeren kitap 1852'de Münih, Almanya'da yayımlanmıştır. Türkiye'de Keşfi[değiştir | kaynağı değiştir] Rahibe Marie de Mandat-Grancey 18 Ekim 1881'de Emmerich'le konuşmalarına dayanarak Brentano'nun yazdığı kitaptan yola çıkıp, Abbé Julien Gouyet isimli bir Fransız rahip Ege Denizi'ne bakan bir dağda küçük bir taş bina ve antik Efes kalıntılarını keşfetmiştir. Emmerich'in tarif ettiği Bakire Meryem'in son yıllarını geçirdiği evin bu olduğuna inanmıştır.[5][6][7] Abbé Gouyet'in keşfi çoğu insan tarafından ciddiye alınmadı, fakat on yıl sonra Rahibe Marie de Mandat-Grancey, DC'in ısrarıyla,[8] iki Lazarist misyoner Peder Poulin ve Peder Jung, İzmir'de binayı aynı kaynağı kullanarak 29 Temmuz 1891'de tekrar keşfettiler.[9][10] Dört duvarlı bu çatısız kalıntının, Efes'in ilk Hristiyanlarının torunları olan 17 km uzaktaki Şirince yerlileri tarafından uzun süredir saygı gösterildiğini öğrendiler. Eve Panaya Kapulu ("Bakireye giden kapı") ismini vermişlerdi.[11] Her yıl çoğu Hristiyan'ın Meryem'in yükselişini (Assumption/Dormition) kutladığı 15 Ağustos tarihinde buraya hac ziyareti yapılır.[12] Rahibe Marie de Mandat-Grancey Katolik Kilise tarafından Meryem'in Evi'nin kurucusu olarak seçildi ve öldüğü tarih olan 1915'e kadar evin kazandırılması, restore edilmesi, dağın çevresindeki alanın ve Meryem'in evinin korunmasından sorumlu olmuştur.[13] Keşif 12. yüzyıldan kalma bir gelenek olan "Efes geleneği"ni canlandırmış ve güçlendirmiştir. Bu gelenek daha eski olan "Kudüs geleneği" ile Kutsal Bakire'nin cennete alındığı yer konusunda rekabet içindeydi. Papa XIII. Leo'nun 1896'da ve Papa XXIII. İoannes'in 1961'deki eylemleri sebebiyle Katolik Kilise, Kudüs'teki Dormition Kilisesi'nden temel affı kaldırmış ve sonra Efes'teki Meryem'in evindeki hacılara tüm zamanlar için bağışlamıştır.[14] Arkeoloji[değiştir | kaynağı değiştir] Yapının restore edilmiş kısmı, yapının orijinal kalıntılarından kırmızı boyalı bir çizgi ile ayırt edilmiştir. Meryem'in Efes'le olan ilişkisi sadece 12. yüzyılda meydana çıktığı için ve kilise babalarının evrensel geleneğinde Meryem'in Kudüs'te oturduğu, dolayısıyla cennete alınmasının da orada olduğu söylendiği için bazıları alan ile ilgili şüphelerini dile getirmiştir.[15] Destekçileri inançlarını Meryem Ana'ya adanan ilk kilise olan Meryem Ana Kilisesi'nin 5. yüzyılda Efes'te bulunmasına dayandırmışlardır. Roma Katolik Kilisesi'nin Tutumu[değiştir | kaynağı değiştir] Evin dış kısmında bulunan Kutsal Meryem heykeli. Roma Katolik Kilisesi yeterli bilimsel kanıt olmadığı için asla evin orijinalliğini telaffuz etmedi. Ancak, 1896'da Papa XIII. Leo'nun ilk hac ziyaretindeki kutsamasından bölgeye olumlu baktıkları anlaşılır. Papa XII. Pius, 1951'de Meryem'in yükselişi dogmasının tanımı üzerine evi Kutsal Yer statüsüne yükseltmiştir, daha sonra Papa XXIII. İoannes tarafından bu statü kalıcı yapılacaktır. Bölge Hristiyanlar kadar Müslümanlar tarafından da saygı görmekte ve ziyaret edilmektedir.[16] Hacılar evin altında bulunan iyileştirme özelliği olduğuna inanılan kaynar sudan içerler. Meryem Ana'nın Evi'nde dilek kağıtları Meryem'in cennete alınışını anmak amacıyla her yıl 15 Ağustos'ta burada bir dini ayin düzenlenir.[17] Papa'nın ziyaretleri[değiştir | kaynağı değiştir] Papa VI. Paulus 26 Temmuz 1967'de, Papa II. İoannes Paulus 30 Kasım 1979'da Papa XVI. Benedictus 29 Kasım 2006'da ve Papa Franciscus 28 Kasım 2014'te Türkiye'ye yapmış olduğu dört günlük ziyaret sırasında kutsal evi ziyaret etmişlerdir.[18] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Efes Meryem Ana Kilisesi Meryem Ana Manastırı Meryem Kilisesi Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Özel Emmerich, Anna Catherine: The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ 978-0-89555-210-5 page viii "Vatican Biography". 22 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2017.  Clemens Brentano by John F. Fetzer 1981 0-8057-6457-7 page 146 The Life of the Blessed Virgin Mary by Anna Emmerich 2009 0-89555-048-2 Chapter XVIII Section 2: Mary's House in Ephesus page 377 The Ancient Traditions of the Virgin Mary's Dormition and Assumption by Stephen J. Shoemaker 2006 0-19-921074-8 page 76 Page DuBois, Trojan horses: Saving the Classics from Conservatives, 2001, page 134 Chronicle of the living Christ: the life and ministry of Jesus Christ by Robert A. Powell 1996 0-88010-407-4 page 12 "Sister Marie de Mandat-Grancey, DC,". 4 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020.  Fusaro, Lorraine F. (2009). "Mary's House & Sister Marie" (PDF). The Sister Marie de Mandat-Grancey Foundation. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.  "Zenit News". 27 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2017.  Poulin, Eugene P., "The Holy Virgin's House: The True Story of Its Discovery", Istanbul: 1999 The Blessed Virgin's House At Ephesus by Robert Larson (published as an endnote to Volume IV of The Life of Jesus Christ and Biblical Revelations by Anne Catherine Emmerich (TAN Books, 2004)). The Life of Sr. Marie de Mandat-Grancey & Mary's House in Ephesus by Carl G. Schulte 2011, Saint Benedict Press 0-89555-870-X Euzet, J., "History of the House of the Blessed Virgin near Ephesus (1891-1961)", Vincentian Archives, 1961. Georges Henri Tavard. The Thousand Faces of the Virgin Mary. Liturgical Press, 1996. Pages 23-24. 26 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde [https://web.archive.org/web/20091026164455/http://www.sacred-destinations.com/turkey/ephesus-house-of-the-virgin arşivlendi. [1]] "Arşivlenmiş kopya". 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2017.  "Apostolic Journey of Pope Benedict to Turkey". 29 Kasım 2006. 3 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2008. With firm trust let us sing, together with Mary, a magnificat of praise and thanksgiving to God who has looked with favour upon the lowliness of his servant (cf. Lk 1:48). Let us sing joyfully, even when we are tested by difficulties and dangers, as we have learned from the fine witness given by the Roman priest Don Andrea Santoro, whom I am pleased to recall in this celebration. Mary teaches us that the source of our joy and our one sure support is Christ, and she repeats his words: “Do not be afraid” (Mk 6:50), “I am with you” (Mt 28:20). Mary, Mother of the Church, accompany us always on our way! Holy Mary, Mother of God, pray for us! Aziz Meryem Mesih’in Annesi bizim için Dua et. Amen  Genel Mary's House, Donald Carroll (20 Nisan 2000) Veritas, 0-9538188-0-2 Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta House of the Virgin Mary ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Gönder bir dua Mary Hizmeti için yazılan bir dua duvar Ev Meryem de Efes Meryem Ana Evi resmi web Sitesi Meryem Ana Evi Bilgi ve 35 Fotoğraf Facebook üzerinde Meryem Ana Evi Meryem Ana Evi Tarihçesi Meryem Ana Evi 22 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. fotoğrafları Evin Bakire24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., kılavuz ile harita ve resim sitesi Meryem Ana evi 15 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Evden Meryem 3D Sanal Gerçeklik, 3B görünüm iç Kutsal Bakire Meryem mezarı6 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bülbül Dağı 23 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Meryem Ana Evi seçili fotoğrafları 22 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Uzaydan Meryem Ana Evi gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Otorite kontrolü kulturenvanteri.com: 5083 LCCN: sh00009352 NLI: 987007293867805171 VIAF: 146776774 WorldCat: lccn-n2002110571 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Meryem_Ana_Evi&oldid=31369655" sayfasından alınmıştır

Meryem Kilisesi, Theotokos (Meryem) adına yapılmış Efes, İzmir'de bulunan antik bir Hristiyan katedrali. Hristiyanlık'ın tarihinde önenmli yere sahip iki konsilin burada toplanmış olduğuna inanılması sebebi ile Konsiller Kilisesi olarak da bilinir. Meryem Kilisesi'nin inşa evreleri. Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] Kilisenin yapım tarihinin Birinci Efes Konsili'nin veya 431 yılında toplanan 3. Ekümenik konsilinin tarihi ile uyuşacak şekilde 5. yüzyılın başlarında olduğuna inanılır. Son arkeolojik kazılar ise kilisenin 3. yüzyılda terkedilen bir Roma bazilikasının kalıntıları üzerine inşa edildiğini göstermiştir. 500 tarihlerinde ise kilise devasa bir katedral olacak şekilde genişletilmiştir. Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Yedi Kilise Meryem Ana Kilisesi Meryem Ana Evi Meryem Ana Manastırı gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje İzmir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Bir kilise ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Meryem_Kilisesi&oldid=30488957" sayfasından alınmıştır

Bu maddede kaynak listesi bulunmasına karşın metin içi kaynakların yetersizliği nedeniyle bazı bilgilerin hangi kaynaktan alındığı belirsizdir. Lütfen kaynakları uygun biçimde metin içine yerleştirerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. (Temmuz 2021) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)MyrinaGüzelhisar Çayı, sol tarafta da üzerinde Myrina Antik Kenti'nin bulunduğu Beriki Tepe.Myrinaİzmir haritasındaki konumu.KonumAliağa, İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°50′43″K 26°59′4″D / 38.84528°K 26.98444°D / 38.84528; 26.98444TürYerleşim Yeriİlgili kişi(ler)Agathias Myrina (Yunanca Μυρίνα) İzmir'in Aliağa ilçesi yakınlarında bulunan bir antik kenttir. Antik adı Pytikos ya da Titnaios olan ve Çandarlı Körfezi'ne dökülen Güzelhisar çayının ağzındadır. Tarihçi Heredotos'a göre Gryneion'un 40 stadia güneyindedir. 12 büyük Aiol kentinden biri olarak anılır. Efsanelere göre adını bir Amazon Kraliçesi olan Myrina'dan almıştır. Kent, "Biriki Tepe" ve "Öteki Tepe" denen iki yükselti üzerine kurulmuştur. Kentin Akropolis'i "Beriki Tepe" üzerindedir. İyi bir limanı olmasına rağmen tarihine ilişkin pek fazla bilgi yoktur. MS 17 yılında Ege'yi sarsan büyük depremde yıkıldı. Roma İmparatoru Tiberius kente yardım etti ve onardı. Bu dönemde, Sebastopolis, İmparator'un kenti olarak anıldı. Sonra tekrar eski ismine dönüldü. MS 106 yılında Myrina ikinci bir büyük depremle yıkıldı. Tekrar onarıldı. Ancak yavaş yavaş önemini yitirdi ve sönüp gitti. M.Ö. 100-50'ye ait terakotadan yapılan harpokratik bir Eros figürini. Bu antik kentte bulunmuş, pişmiş topraktan yapılmış biblo boyutundaki heykelcikler bugün İstanbul Arkeoloji Müzesi ve Paris Louvre Müzesindedir.M.Ö. ikinci yüzyılda yapılan bir terakota figürü. Ulusal Arkeoloji Müzesi'nde (Atina) bulunmaktadır. Ünlü yurttaşı[değiştir | kaynağı değiştir] Agathias Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Heredotos, Tarih, Remzi Kitabevi Strabon, Coğrafya. Arkeoloji ve Sanat Yayınları, İstanbul, 1987 George E.Bean, Eski Çağda Ege Bölgesi, Arion Yayınları,1992 Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] [1] 2 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Myrina'nın antik sikkeleri gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje gtdTürkiye'deki antik kentlerAkdeniz Afrodisias Akalissus Alalah Anavarza Antakya Antigonia Antioheia Ariassos Arsinoe Arikanda Aspendos Bab el-Hava Sınır Kapısı Comona Çukurova Antakyası Korykos (Kızkalesi) Cyrrhus Dalisandus Domuztepe Elaiussa Sebaste Epiphania Etenna Faselis Germanicia Gözlükule Hacılar Höyük Hemaksia Irenopolis İssos Kandyba Kanlıdivane Anchiale Karatepe Kelenderis Kibira Kilikya Antakyası Kremna Ksanthos Lamotis Antakyası Magarsa Mallus Mamure Kalesi Mezgitkale Misis Mira (antik kent) Myriandos Olba Patara Perge Pisidya Antakyası Rhosus Sagalassos Seleukia Seleucia Pieria Seleucia Sidera Selge Side Sillyon Soli Sozopolis Tell Tayinat Höyüğü Termessos Tlos Uzuncaburç Yumuktepe Doğu Anadolu Altıntepe Ani Arsamosata Arslantepe Höyüğü Cafer Höyük Harput Sugunia Tuşpa Ege Adramytteion Aigai Aizanoi Akmonya Alabanda Alinda Allianoi Amorium Amos Amyzon Antioheia Apameia Kibotos Afrodisias Apollonia (Mysia) Apollonis Atarneus Bargylia Beycesultan Caloe Celaenae Ceramus Didyma Docimium Efes Erithrai Euromos Fokaia Gambrion Gryneion Halikarnas Hierapolis Iasos Karyanda Karmylassos Kaunos Klazomenai Knidos Kolofon Kolossai Kyme Labranda Laodikya Latmus Lebedos Limantepe Magnesia ad Maeandrum Magnesia ad Sipylum Mastaura Menderes Antakyası Metropolis Milet Mindos Myrina Myus Notion Nysa Oinoanda Pepuza Pergamon Perperene Pinara Pitane Priene Pigela Sardis Sigeion Smirni Stratonikeia (Karya) Stratonikeia (Lidya) Temnos Teos Thiatira Tralleis Timion Güneydoğu Anadolu Taurum Antakyası Apamea, Fırat Coba Höyük Çayönü Dara Edessa Göbeklitepe Harran Karkamış Kuşşara Nevali Çori Mezopotamya Antakyası Samosata Sareisa Seleukia, Zeugma Sultantepe Tille Zeugma Zincirli Höyük Ziyaret Tepe Höyüğü İç Anadolu Alişar Höyüğü Binbirkilise Büklükale Höyüğü Çatalhöyük Derbe Ersele Höyük Ersele Yeraltı Şehri Faustinopolis Gordion Herakleia Cybistra İrenopolis Kaman Kalehöyük Kerkenes Kültepe (Kaniş) Laodicea Combusta Mokissos Nyssa Pessinus Purushanda Şarhöyük Tavium Tuvana Karadeniz Alacahöyük Euchaita Hattuşa Herakleia Pontiki Hüseyindede Tepe Ibora Karussa Komana Pontiki Laodikeia Maşat Höyük Nerik Nicopolis Pompeiopolis Salatiwara Samuha Sapinuwa Tripolis Yazılıkaya Zaliches Marmara Aegospotami Alexandria Troas Apamea Myrlea Apollonia Apros Assos Caesarea Germanica Cebrene Kalkedon Cius Drusipara Kardiya Kizikos Lisimahia Miletepolis Nikomedya Orestias Rhegion Sestos Skepsis Troya Otorite kontrolü GND: 4041007-9 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirina&oldid=32033051" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Nemrut Höyük il: İzmir İlçe: Kemalpaşa Köy: Çambel Türü: Höyük Tahribat: Tescil durumu: Tescil No ve derece: Tescil tarihi: Araştırma yöntemi: Yüzey araştırması Nemrut Höyük, İzmir ili'nin Kemalpaşa İlçesi'nin kuzeydoğusunda, Çambel Köyü'nün güneyinde yer alan bir höyüktür. İzmir – Ankara yolu üzerinde, karayolunun 100 metre güneyinde, Bornova İlçesi'nden 26 km. uzaklıktadır. Manisa Dağları'nın güney tepelerinin eteklerinin ilersindedir. Civar köylerde Kemeraltı olarak adlandırılan tepe, topoğrafik haritalarda Karaoğlan Tepe olarak gösterilmiştir. Höyüğü ilk tespit edine Recep Meriç ise Nemrut Höyük adını vermiştir. Höyük civarı verimli arazilerdir, dolayısıyla yoğun olarak, ağırlıkla meyve ve sebze tarımı yapılmaktadır. Gerek tarımsal faaliyetler, gerek toprak çekilmesiyle höyükte ağır bir tahribat süregelmektedir. Olağan yüksekliğini kaybederek bugün 3-5 metre yüksekliğe inmiş olan yerleşmenin kültür dolgusunun önemli ölçüde yok edilmiş olduğu ileri sürülmektedir.[1][2] Araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir] Esasen yüzey araştırmaları, höyüğün Neolitik Çağ'da geniş ölçüde iskan gördüğünü göstermektedir. Recep Meriç, höyüğün Geç Neolitik Çağ'dan Antik Dönem'e kadar iskan gördüğünü, Burdur'un Hacılar Höyük VI tabakasına ait Geç Neolitik – Erken Kalkolitik malzemesi bulunduğunu belirtmektedir. Diğer yandan civarda Roma Dönemi yapımı bir köprünün olması, eskiden beri kullanılagelen doğal bir ulaşım hattı üzerinde olduğunu göstermektedir.[1] Daha sonra 2003 yılında Zafer Derin başkanlığındaki bir ekip tarafından bölgede bir inceleme yapılmıştır. Zafer Derin ekibi yüzeyden, Neolitik Çağ yanı sıra çark yapımı Erken Tunç Çağı'na tarihlenen, genel olarak Erken Tunç Çağı II, malzemeler toplamıştır. Derin, Troya'nın II. tabakasıyla paralellik kurmaktadır.[1] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Yakın plan kroki Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c "TAY – Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2012.  Zafer Derin, İzmir'in Tarih Öncesi Dönemi ve Yeşilova Höyüğü 1 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sh.: 61 gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Nemrut_Höyük&oldid=31017763" sayfasından alınmıştır

Panaztepe (Hititçe: 𒉺𒉌𒅖𒊭 Paniišša), İzmir'in Menemen ilçesi merkezinin 13 km. batısında, Maltepe beldesinin 4 km doğusunda, sahil şeridinden 10 km uzaklıktaki, Yeditepeler olarak da anılan bölgenin kuzey ucunda doğal bir tepe ve yamaçlarında yer alan Tunç Çağı arkeolojik sitidir. Hitit döneminde adının Paniişşa olarak geçtiği düşünülmektedir.[1] Prehistorik dönemde İzmir Körfezi'nin kuzey kesiminde kilit bir konumda yer alan bir ada veya yerımada üzerinde yerleşik bir liman olduğu düşünülmektedir. Gediz Nehrinin taşıdığı alüvyonlar Panaztepe ve çevresinin zaman içinde dolmasına yol açmıştır. Panaztepe'de Yerleşim bazı kesintilerle birlikte Erken Tunç Çağı’ndan Osmanlı Devleti Dönemine kadar sürmüştür. Panaztepe’de kazılar 1985 yılından beri Hacettepe Üniversitesi tarafından yürütülmektedir. Ayrıca, sitteki antik çağ yerleşim dokusu "Güney Aiolis Yüzey Araştırmaları" adı altında paralel bir çalışma ile araştırılmaktadır. Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Limantepe Yeşilova Höyüğü Ulucak Höyüğü Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Panaztepe 2004-2006 Türk Tarih Kurumu: "Prof. Dr. Armağan Erkanal: Menemen Panazatepe Kazısı 2006-2007" Türk Tarih Kurumu: "Prof. Dr. Armağan Erkanal: Menemen Panazatepe Kazısı 2008"[ölü/kırık bağlantı] "Panaztepe". Hacettepe Üniversitesi Arkeoloji Bölümü. 6 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Panaztepe için uzaydan görüntü siteleri: Google, Yahoo, Microsoft gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Giuseppe F del Monte ve Johann Tischler (1978). Répertoire géographique des textes cunéiformes . VI, Die Orts- und Gewässernamen der hethitischen Texte / von Giuseppe F. del Monte und Johann Tischler. L. Reichert. s. 300. 23 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2022.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Panaztepe&oldid=30750946" sayfasından alınmıştır

Arkeolojik Höyük Adı: Ulucak Höyüğü il: İzmir İlçe: Kemalpaşa Köy: Ulucak Türü: Höyük Tahribat: Tabakalanma: Neolitik, Geç Kalkolitik, İlk Tunç Çağı, Geç Roma, Erken Bizans Tescil durumu: Tescil No ve derece: Tescil tarihi: Araştırma yöntemi: Kazı 1995-2002 yıllarında Prof.Dr. Altan Çilingiroğlu'nun bilimsel danışmanlığında Doç.Er. Zafer Derin başkanlığında kazılmıştır.[1] Ulucak Höyüğü, İzmir yakınlarında, Ankara yolu üzerinde, Kemalpaşa'nın 7 km kuzeybatısındaki Ulucak köyünde bulunan bir arkeolojik yerleşimdir. İzmir sınırları içinde bilinen ilk çiftçi köy yerleşimidir.[2] Önemi[değiştir | kaynağı değiştir] Ulucak Höyüğü'nde yürütülen kazılar İzmir ve çevresi, Ege ve Güneydoğu Avrupa kültür tarihinin anlaşılması açısından önem taşımaktadır. Höyükteki kültür tabakaları özellikle tarihöncesi dönemlere ait yöre tarihi ile ilgili bilinmeyen birçok noktayı açığa çıkarmıştır. Höyükte birçok döneme ait kültürel tabakalar olmasına rağmen, bunların içinden en önemlisinin Neolitik Dönem tabakaları olduğunu vurgulamak gerekir. Neolitik Dönem'de Yakındoğu'da yerleşik yaşamın ilk izleri ve tarım-hayvancılığın başlangıç aşamaları ortaya çıkmıştır. Bereketli Hilal adı verilen bölgede MÖ 12.000-9.000 yıllarında insan toplulukları yerleşik yaşama geçerek ilk köyleri kurmuşlar, hem de çeşitli bitki ve hayvanları evcilleştirerek çiftçi yaşam biçiminin başlamasını sağlamışlardır. Neolitik Dönem içinde insan toplumları avcı-toplayıcı yaşam biçimini terk ederek çiftçiliğe dayalı köy yaşamının temellerini atmıştır. Yaşam biçimindeki bu temelden değişim kısa süre içinde Batı ve Doğu yönlerde yayılmaya ve benimsenmeye başlamıştır. Sözgelimi, 4000 yıl gibi kısa bir süre içinde tüm Avrupa'nın Neolitik yaşam biçimini benimsediği görülür. Çiftçiliğe dayalı köy yaşamının Batı Anadolu, Ege ve İzmir çevresinde tam olarak ne zaman ve nasıl ortaya çıktığı yakın zamana kadar bilinmiyordu. Ulucak Höyüğü kazısı ile birlikte ve buradaki 1000 yıllık kültürel silsilenin ortaya çıkarılması sayesinde (ca. MÖ 7000-6000) İzmir çevresi ve Ege'deki neolitikleşme sürecinin nasıl ve ne zaman gerçekleşmiş olabileceği üzerine elimizde veriler birikmeye başladı. Bu veriler sayesinde sadece İzmir yöresinde ilk çiftçilerin nasıl köyler kurduğu konusunda değil, aynı zamanda bu çiftçilerin ve köy yaşamının Avrupa'ya nasıl yayıldığını da anlama imkânı bulduk. Bu anlamda Ulucak Anadolu, Yakındoğu ve Avrupa arasında kilit bir geçiş noktasını oluşturmaktadır. Elimizdeki veriler sayesinde şu anda Ulucak'a gelen topluluğun verimli ve sulak bir ova olan Kemalpaşa Ovası'nı bilinçli bir şekilde seçtiğini, burada buğday-arpa tarımı yaptığını, koyun-keçi, domuz ve sığır beslediğini, taş aletleri için gerekli hammaddeyi Ege Denizi'ndeki Melos Adası'ndan sağladığını ve dal-örgü evlerde yaşadığını, kırmızı boyalı tabanları olan özel binalar inşa ettiğini biliyoruz. Yürümekte olan kazılar Ulucak'ın ilk yerleşimcileri ile ilgili veriler de sağlayacaktır. Konumu[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük, İzmir kent merkezinin ve Bornova İlçesi'nin doğusunda, Kemalpaşa'nın 7 km batı-kuzeybatısında, Bornova-Turgutlu-Ankara karayolunun 15. km'sinde yer almaktadır. Höyüğün denizden yüksekliği 220,86 metredir. Günümüzde höyüğün batı ve güneyinde Gediz Nehri’nin bir kolu olan Nif Çayı akmaktadır. Ulucak Höyüğü’nün hemen güneyinde Nif Dağı, kuzeyinde Spil Dağı yükselmekte olup höyüğün Ege Denizi'ne geçişi sağlayan Belkahve Geçidi’ne giden yolun üzerinde bulunduğu görülmektedir. Araştırma tarihçesi[değiştir | kaynağı değiştir] Höyük ilk olarak 1960 yılında İngiliz araştırmacı David French tarafından bulunmuş ve yüzeyinden toplanan malzeme ışığında Neolitik döneme tarihlenebileceği önerilmiştir. 1986 ve 1987 yıllarında Recep Meriç başkanlığındaki bir ekip de höyüğü ziyaret ederek, yüzeyinden malzeme toplayarak değerlendirmişlerdir. Höyükte sistematik kazı çalışmaları 1995 yılında Ege Üniversitesi Protohistorya ve Önasya anabilim dalı ve İzmir Arkeoloji Müzesi ortak katılımıyla, Altan Çilingiroğlu başkanlığında başlamıştır. Kazı çalışmaları hâlen sürmekte olup 1995- 2002 yılı buluntuları bir monografla 2004 yılında yayınlanmıştır (Çilingiroğlu et. al. 2004). 2009 yılından başlamak üzere höyükteki kazılar TC Kültür ve Turizm Bakanlığı denetiminde Trakya Üniversitesi Arkeoloji Bölümü öğretim üyelerinden Doç Dr. Özlem Çevik tarafından yerli ve yabancı uzmanların katılımıyla yürütülmektedir. Höyükteki kültürel dizilim (stratigrafisi)[değiştir | kaynağı değiştir] Yapılan kazılar sonucunda şimdiye kadar höyükte beş farklı yerleşmenin temsil edildiği tespit edilmiştir. Aşağıda belirlenen kültür tabakaları ve bunların temsil ettiği çağlar belirtilmiştir: I. tabaka Geç Roma- Bizans dönemi II. tabaka Erken Tunç Çağı III. tabaka Orta/ Geç Kalkolitik IV. tabaka Geç Neolitik/Erken Kalkolitik V. tabaka Geç Neolitik VI. tabaka Erken Neolitik Yerleşmede sürdürülen kazı çalışmaları sırasında alınan karbonlaşmış organik kalıntılar üzerinde gerçekleştirilen radyokarbon analizleri sonucunda, VI. yerleşmenin MÖ 7040-6660; V. yerleşmenin ortalama olarak MÖ 6400-6100 yıllarına; IV. tabaka ise 6000- 5800 yıllarına tarihlendiği ortaya çıkmıştır. Bu mutlak tarihler sayesinde höyükteki Neolitik Döneme ait kültürün 1000 yıl boyunca kesintisiz olarak devam ettiği görülmektedir. Höyükte henüz ana toprağa ulaşılmadığı için buradaki ilk yerleşimcilerin hangi tarihte Nif Ovası'na geldikleri bilinmemektedir. Buluntular ve değerlendirmeler[değiştir | kaynağı değiştir] Geç Roma- Bizans dönemi kalıntıları, höyük yüzeyine yakın oldukları için erozyon ve tarımsal etkinlikler sonucunda büyük ölçüde tahrip olmuştur. II. Tabaka olarak adlandırılan yerleşmeden ise (Erken Tunç Çağı'ndan) günümüze ulaşmış bazı binaların izlerine rastlanmıştır. Bunların yalnızca taş temel duvarları korunmuştur. Orta/ Geç Kalkolitik tabakaya ait olabilecek mimariye ise çok kısıtlı alanlarda rastlanılmış ve herhangi bir bina planı ortaya çıkmamıştır. Höyükte en iyi korunan kültür dolgularının Neolitik/ Erken Kalkolitik çağlarına ait olduğu görülmüştür. IV. yerleşmenin höyük yüzeyinde geniş alanda açığa çıkarılmış olması, söz konusu yerleşme ile ilgili edinilecek bilgilerimizin artmasına neden olmuştur. IV. yerleşme, taş temelli, dörtgen planlı kerpiç evlerden oluşmaktadır. Günümüzdeki geleneksel mimariye sahip köyler ile karşılaştırılabilecek bir yerleşmedir. Evler genelde tek mekanlı olmakla birlikte, bazı yapılarda bölmelere de rastlanmaktadır. Bazı evlerin önlerinde avlu denebilecek alanlar bulunmaktadır. Bunun yanında yerleşmede sokak olarak adlandırılan açık alanlar da yer almaktadır. Evler genel olarak birbirine bitişiktir ya da aralarında az bir mesafe bulunmaktadır. Yapıların içlerinde dönemin yaşantısı ile bize bilgi sağlayan birçok nesne ele geçmiştir. Bunlar arasında fırınlar, ocaklar, platformlar, tahıl depolama yerleri ile birçok çanak çömlek, taş alet, tezgâh ağırlıkları, öğütme aletleri vs. sayılabilir. Tamamen günlük yaşama ışık tutan nesnelerin yanında figürinler, insan biçimli kaplar gibi arkeologlar tarafından daha çok topluluğun yaptığı törenlerle (inançlarla ilgili törenler, evlilik, ergenlik törenleri gibi) ilişkilendirilen nesneler de bulunmuştur. Bu nesnelerin bulunuş konumlarından, birbirleri ile olan ilişkilerinden ve etnografik çalışmalardan yararlanarak yerleşmede nerede hangi işlerin görüldüğünü belirlemek olasıdır. Ulucak’ın IV. yerleşmesi hem iyi korunduğu, hem de geniş alanlarda kazıldığı için bize MÖ 6. bin yılda bir Batı Anadolu yerleşmesinde günlük yaşamın nasıl olduğu gibi konularda olağanüstü bilgi sağlayabilecektir. Öte yandan, arkeolojik buluntulardan yola çıkarak Ulucak IV. yerleşmede yaşayan insan grubunun nasıl bir kültüre sahip olduğu, kültürün kökeni, çevre kültürlerle olan ilişkilerini, değiş-tokuş ağlarını da ortaya çıkarmak olasıdır. Yine bu insanların çevreyi nasıl değerlendirdikleri, hangi hammaddeleri kullandıkları, bunları nereden edindikleri, neler yedikleri, hangi hayvanları avladıkları, tahıllarını nasıl depoladıkları gibi önem taşıyan birçok konu da arkeolojik buluntular, arkeometrik, paleocoğrafya, arkeozooloji ve arkeobotani çalışmaları sayesinde açığa kavuşturulmaktadır. Örnek vermek gerekirse, Ulucak’ ta MÖ 6000 yılları civarında yaşayan topluluğun tek sıralı buğday ve altı sıralı arpa ektiğini, bunları yerleşmede kazılarda bulunan silolarda saplarından ayıklanmış olarak sakladığını bilmekteyiz (Megaloudi, 2005). Diğer yandan, koyun, keçi, domuz gibi evcil hayvanlara sahip oldukları ve en çok geyik avladıkları da bilinmekte (Trantalidou 2005). Ulucak Höyük’te V. tabaka olarak adlandırılan ve IV. yerleşmeye göre daha dar bir alanda açığa çıkartılan kalıntılar da oldukça önem taşımaktadır. Bu tabakayı bir üstekinden (IV.’den) ayıran en önemli özellik kullanılan mimari malzeme ve tekniktir. V. tabakada kerpiç tuğla kullanımı görülmemektedir. Bunun yerine ahşap direklerin belli aralıklarla toprağa saplandığı, aralarına olasılıkla ağaç dallarının örüldüğü ve kalan boşlukların da kil ile kapatıldığı bir mimari uygulama görülmektedir. Bu uygulamaya dal-örgü mimari adı verilmektedir (İngilizce: wattle-and-daub. Evler tek katlı dörtgen planlıdır; ancak duvarlar çok daha incedir. Bu tabakada yapılan kazılarda da evler içinde fırınlar, ocak yerleri, tahıl depolama birimleri, çalışma platformları ile birçok çanak çömlek, taş alet, dokuma ağırlığı, sapan tanesi vs. bulunmuştur. İnsan şekilli figürinler, idoller bu evrede de görülmektedir. Höyükte VI. tabaka olarak adlandırılan kültür katmanları 2008 senesi yılında açığa çıkarılmaya başlanmıştır. Bu katmanın en belirleyici özelliği kırmızı boyalı kireç tabanlara sahip olmasıdır. Neolitik Dönem içinde özellikle Suriye, Levant ve Orta Anadolu'da karşımıza çıkan kireçten sert ev tabanları döşeme geleneği, Batı Anadolu'daki topluluklar tarafından da benimsenmiştir. Yoğun işgücü, hammadde, teknolojik bilgi ve iş organizasyonu gerektiği için bu tipte özel tabanların bazı kamu ya da dinsel binalarda kullanıldığı düşünülmektedir. Ulucak Höyüğü'nde kırmızı boyalı kireç tabanların ortaya çıkmış olması bu açıdan önemlidir. Ayrıca bu tekniğin İzmir çevresinde uygulanmış olması bize Neolitik yaşam biçiminin Batı Anadolu, Ege ve Avrupa'ya yayılımı konusunda da bilgi verir niteliktedir. VI. tabakada bazalt öğütme taşları, çakmak taşı dilgiler ve çeşitli kemik aletler bulunmuştur. Höyükte 2022 yılında yapılan kazılar sonucu tekstil üretiminde kullanılan malzemelere rastlanmıştır. Bulunan mühürlerin, ağırşakların ve tezgah ağırlıklarının neredeyse her evde olması ve bazı evlerde bu malzemelerden 50-60 taneye rastlanması, Ulucak Höyük'ünün önemli bir tekstil merkezi olduğunun kanıtı olmuştur. 300 adet tekstil üretiminde kullanılan malzemeye rastlanması höyüktekilerin tekstil alanında uzmanlaştıklarının göstergesi olmuştur. Arkeologlara göre bu malzemeler kullanılarak pek çok tekstil ürünü elde edilmiş ve belki de takas edilerek ticarette kullanılmıştır. Kazı başkanı Prof. Dr. Özlem Çevik ''Buluntular doğrultusunda Ulucak Höyük'ü için Ege Bölgesi'nin en eski tekstil merkezi olduğunu söyleyebiliriz.'' açıklamasını yaparak buluntuların önemine dikkat çekmektedir.[3] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] ABAY, E., "Neolithic Settlement at Ulucak Höyük and its cultural relations with neighbour regions in Western Anatolia" (Edited by. Clemens Lichter), International Workshop, May 20th-22nd 2004. How did farming reach Europe ?, Anatolian-European relations from the second half of the 7th through the first half of the 6th millennium cal BC., BYZAS 2, İstanbul 2005, 75-84. ÇİLİNGİROĞLU, A, Ç. ÇİLİNGİROĞLU,"Ulucak Höyüğü, İzmir" M. Özdoğan- N. Başgelen (Eds.), Türkiye'de Neolitik Dönem, Arkeoloji ve Sanat Yayınları, 361-372. ÇİLİNGİROĞLU, A., E. ABAY,“Ulucak Höyük Excavations: New Results” Mediterrenean Archaeology and Archaeometry, 5, no. 3, Special Issue on Ulucak, 2005, 5-21. ÇİLİNGİROĞLU, A., Z. DERİN, E. ABAY, H. SAĞLAMTİMUR and İ. KAYAN, Ulucak Höyük: Excavations Conducted between 1995- 2002, Ancient Near Eastern Supplement 15, Louvain, 2004, Peeters. ÇİLİNGİROĞLU, Ç., "Of Stamps, Loomweights and Spindle Whorls: Contextual Evidence on the Function(s) of Stamps from Ulucak, İzmir (Turkey), Journal of Mediterranean Archaeology 22.1, 3-27. ÇAKIRLAR, C., Mollusk Shells in Troia, Yenibademli, and Ulucak: An Archaeomalacological Approach to the Environment and Economy of the Aegean. British Archaeological Reports International Series 2051, John and Erica Hedges Publishers. DERİN, Z. ”The Neolithic Architecture of Ulucak Höyük”, (Edited by. Clemens Lichter), International Workshop, May 20th-22nd 2004. How did farming reach Europe ?, Anatolian-European relations from the second half of the 7th through the first half of the 6th millennium cal BC., BYZAS 2, İstanbul 2005, 85-94. DERİN, Z,E. ÖNER,”Ulucak Höyük Kazıları ve Paleo-Coğrafya Araştırmaları”, XVIII. Kazı Sonuçları Toplantısı .I., 27-31 Mayıs 1996, Ankara, Ankara, 1997, 411-439. DERİN, Z., E. ABAY, T. ÖZKAN, ”Kemalpasa-Ulucak Höyük-1999-2000”, XXIII. Kazı Sonuçları Toplantısı. I, Ankara 2002, 287-296. DERİN, Z., A. ÇİLİNGİROĞLU, ” Ulucak Höyük Kazısı-2001”, XXIV. Kazı Sonuçları Toplantısı. I, Ankara 2003, 185-194. DERİN, Z. A. ÇİLİNGİROĞLU - M. TAŞLIALAN, ” Ulucak Höyük Kazısı-2002”, XXV. Kazı Sonuçları Toplantısı. I, Ankara,2004, 239-250. FRENCH, D., 1965 “Early Pottery Sites from Western Anatolia” Bulletin of the Institute of Archaeology, V, 15- 24. MERİÇ, M., 1993 Bronze Age Settlements of West- Central Anatolia” Anatolica, XIX, 143- 150. MEGALOUDI, F., 2005 Archeobotanical Finds from Ulucak, Western Turkey (Izmir Region): A preliminary Study” Mediterrenean Archaeology and Archaeometry, 5, no. 3, Special Issue on Ulucak, 27-32. TRANTALOUDI, 2005 faunal exploitation at Ulucak Hyöük (İzmir): preliminary report, Mediterrenean Archaeology and Archaeometry, 5, no. 3, Special Issue on Ulucak, 47- 61. www.tayproject.org 1 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Haziran 2017) gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "–TAY Dönem Ayrıntıları". 26 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2021.  "Ulucak Höyük (MÖ 6850-5460)". İzmir Araştırmaları Dergisi. 2020. 22 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2023.  Gökman Halil, ''Ege'nin En Eski Tekstil Merkezi'', Milliyet Arkeoloji, sf:7, sayı:18 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulucak_Höyüğü&oldid=31790465" sayfasından alınmıştır

Bu sayfada Türkiye'nin İzmir şehrinde yer alan parklar listelenmektedir. Parklar[değiştir | kaynağı değiştir] Kültürpark (Konak) Aşık Veysel Rekreasyon Alanı (Bornova) Buca Yedigöller (Buca) Buca Gölet (Buca) Hasanağa Bahçesi (Buca) Homeros Vadisi (Bornova) Susuzdede Parkı (Konak) İzmir Doğal Yaşam Parkı (Çiğli) Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Wikimedia Commons'ta Parks in İzmir ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir%27deki_parklar_listesi&oldid=29780425" sayfasından alınmıştır

İnciraltıMahalleMahallenin sahiliİzmir'in Türkiye'deki konumuİnciraltıİnciraltı'nın İzmir 'deki konumuÜlke TürkiyeİlİzmirİlçeBalçovaCoğrafi bölgeEge BölgesiYüzölçümü • Toplam3,67 km²Rakım5 mNüfus (2022)[1][2] • Toplam5.925Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu0232İl plaka kodu35Posta kodu35330 İnciraltı, İzmir'in Balçova ilçesine bağlı bir kentsel mahalledir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Daha önceleri İzmir'in Konak ilçesine bağlı olan ve bu mahalleyi sınırları içinde bulunduran Korutürk Mahallesi, 1992 yılında, yeni kurulan Balçova ilçesine bağlanmıştır.[5] Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Önceden mahallenin büyük bir kısmını kaplayan Yenikale Bataklığı 1880 yılında kurutulmuştur.[6] Balçova'nın kuzeybatısındadır. Kuzeyinde İzmir Körfezi, batısında Narlıdere İlçesi, güney sınırında Mithatpaşa Caddesi yer alır. Doğusundaki Bahçelerarası Mahallesi ile sınırını kuzeyden güneye doğru sırasıyla Başak, Yıldız, Seyran ve Sandal sokakları belirler. Mahallenin güney kısmında Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi yer alır.[7][8] Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2023 [1] 2022 5.925[1] 2021 5.199[1] 2020 4.479[1] 2019 4.487[1] 2018 4.369[1] 2017 3.185[1] 2016 2.923[1] 2015 3.177[1] 2014 2.801[1] 2013 2.829[1] 2012 2.907[2] 2011 2.836[2] 2010 2.698[2] 2009 2.697[2] 2008 1.446[2] 2007 1.502[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l "İzmir Balçova İnciraltı Mahalle Nüfusu". Nufusune.com. 20 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2024.  a b c d e f g "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.  "İnciraltı alan". İnciraltı alan. 12 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2024.  "İnciraltı, Turkey Page" (İngilizce). earth.google.com. 17 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2024.  "3806 sayılı Kanun". Resmî Gazete. 27 Mayıs 1992. 20 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2024.  "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2019.  "İnciraltı". İnciraltı. Erişim tarihi: 1 Ocak 2024. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link) "İnciraltı". İnciraltı. Erişim tarihi: 10 Ocak 2024. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link) Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] İnciraltı için uzaydan görüntü siteleri: Google, Yahoo, Microsoft gtdBalçova'nın mahalleleri Bahçelerarası Çetin Emeç Eğitim Fevzi Çakmak İnciraltı Korutürk Onur Teleferik Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İnciraltı&oldid=32209686" sayfasından alınmıştır

Mimar Kemalettin Moda Merkezinde bulunan Hacı Sadık Akseki İş Hanı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Mimar Kemalettin Moda Merkezi Mimar Kemalettin Moda Merkezi Mimar Kemalettin Moda Merkezi Mimar Kemaleddin heykeli, İzmir Mimar Kemalettin Moda Merkezi (Mimar Kemalettin Çarşısı), Türkiye'nin İzmir şehrinde, Konak ilçesindeki çarşıdır. İsmini Mimar Kemaleddinden almıştır. Mimar Kemalettin Kentsel Sit Alanı olarak tanımlanmıştır. 60 adet tescilli yapı Mimar Kemalettin Kentsel Sit alanında bulunmaktadır. Kardıçalı Han, Çukur Han ve Kadıoğlu Han tescilli hanlardır.[1] Rene ve Raymond Danger'in hazırlamış olduğu Prost-Danger plana göre Mimar Kemalettin Caddesi,1922 İzmir Yangınında yanan alanların yerine 1925 yılında gerçekleştirilen ilk caddelerden biridir.[2][3] Mimar Kemalettin Caddesi İzmir Büyükşehir Belediyesi ve Konak Belediyesi işbirliği ile 14 Kasım 2001 Çarşamba günü yenilenerek hizmete açılmıştır. Mimar Kemalettin Caddesi trafiğe kapatılıp yayalaştırılmıştır. Mimar Kemalettin'in heykeli bu tarihte konulmuştur. Mimar Kemalettin Caddesi Mimar Kemalettin Moda Merkezine dönüştürülmüştür.[4] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Hacı Sadık Efendi İş Hanı Peker Hanı Helvacıoğlu Hanı Hacı Sadık Akseki İş Hanı Çelebi Hanı Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Mimar Kemalettin - İzmir Dergisi - Yaşasın Dergicilik". www.izmirdergisi.com. 30 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2023.  A.Ş, ÜNİBEL. "Haberler | MİMAR KEMALETTİN CADDESİ,YENİ KİMLİĞİ İLE AÇILIYOR". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 30 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2023.  "1922 BÜYÜK İZMİR YANGINI SONRASI İZMİR CUMHURİYET MEYDANININ OLUŞUMU VE MEKÂNSAL GELİŞİMİNİN İNCELENMESİ". İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi - İAÜD - ISSN: 1309-1352, Nisan 2019 Cilt 11 Sayı 2 (111-130).  A.Ş, ÜNİBEL. "Haberler | Tekstil ve Moda sektörüne can suyu". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 30 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2023.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Wikimedia Commons'ta Mimar Kemalettin Moda Merkezi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mimar_Kemalettin_Moda_Merkezi&oldid=32233419" sayfasından alınmıştır

Cumhuriyet AğacıKoordinatlar38°26′09″K 27°08′22″D / 38.43583°K 27.13944°D / 38.43583; 27.13944KonumKonak, İzmir, TürkiyeTürAnıtMalzemeBakırmermerYükseklik13,5 metreTamamlanma tarihi2003Açılış tarihi29 Ekim 2003AdandığıMillî Mücadele Cumhuriyet Ağacı, Türkiye'nin İzmir ilinin Konak ilçesinde, Gündoğdu Meydanı içerisinde yer alan bir anıttır. 2003'te tamamlanan anıt, Millî Mücadele'yi simgelemektedir. Bakırdan yapılmış olan heykelin yüksekliği 5 metre, mermer kaplı kaidenin yüksekliği 8,5 metre, tüm anıtın yüksekliği ise 13,5 metredir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] 1997'den itibaren deniz dolgusu ile genişletilen Kordon üzerinde 2000'de Gündoğdu Meydanı oluşturuldu.[1] İzmir Büyükşehir Belediyesi, meydana bir anıt yapılması için heykeltıraş Ferit Özşen ile anlaştı.[2] 2003'te tamamlanan anıt, aynı yıl cumhuriyetin ilanının 80. yıl dönümü olan 29 Ekim'de açıldı.[3] 2014 Türkiye yerel seçimleri öncesinde 16 Mart'ta Gündoğdu Meydanı'nda düzenlenen Adalet ve Kalkınma Partisi mitinginde vandalların saldırısına uğradı.[4] Mimari[değiştir | kaynağı değiştir] Cumhuriyet Ağacı, 8,5 m yüksekliğinde mermer kaplı bir kaide ve bu kaidenin üzerine yerleştirilmiş on atlının betimlendiği bakır bir heykelden oluşmaktadır.[2][5] Toplam uzunluğu 13,5 metre olan anıtın kaidesinde Hitit, Selçuklu ve Osmanlı medeniyetlerini ve cumhuriyetin kuruluşunu anlatan kabartmalar ve yazılar yer almaktadır.[2][5] Millî Mücadele'yi simgeleyen heykel, daha iyi ışık alması için batıya bakacak şekilde yerleştirilmiştir.[2] Heykelde betimlenen atlıların yüzleri belli değildir ve asker ya da sivil kıyafetleri yoktur.[2] Anıtın çevresine taş ve sütunlardan oluşan bir gölgelik yapılması önerisi, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı tarafından kabul edilmedi.[6] Güney alt kabartmaDoğu alt kabartmaKuzey alt kabartmaBatı alt kabartma Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Dünden Bugüne Kordon'un Geçirdiği Evrimin Hikayesi". izmirmag.net. Nisan 2016. 23 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2018.  a b c d e "Gündoğdu'ya Medeniyetler Anıtı Yapılacak". yapı.com.tr. 4 Şubat 2003. 1 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2020.  "İzmir 'Anıtlar' kenti oluyor". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 22 Aralık 2003. 1 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2020.  Kızık, Mete (17 Mart 2014). "'Cumhuriyet Ağacı Heykeli' temizlenmeye başlandı". Cumhuriyet. 1 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2020.  a b Çil, Hayati (2010). "Kamusal Alanda Heykelin Çevreyle İlişkisi ve İzmir". İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. ss. 68-69. 15 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2020.  Eren, Cengizhan (24 Mayıs 2015). "Gündoğdu'daki anıtın yaratıcısı Özşen, eserini anlattı". Ege Meclisi. 26 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2018.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Tree of the Republic ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Cumhuriyet_Ağacı&oldid=32436339" sayfasından alınmıştır

Şehit Kubilay AnıtıKoordinatlar38°36′03″K 27°04′13″D / 38.60083°K 27.07028°D / 38.60083; 27.07028TasarlayanRatip Aşir AcudoğuMalzemeGranit, bronzUzunluk15,66 metreAçılış tarihi26 Aralık 1934AdandığıMustafa Fehmi Kubilay, Bekçi Şevki, Bekçi Hasan Şehit Kubilay Anıtı, Türkiye'nin İzmir ilinin Menemen ilçesinde yer alan bir anıttır. 1930'da gerçekleşen Menemen Olayı sırasında hayatını kaybeden Mustafa Fehmi Kubilay anısına heykeltıraş Ratip Aşir Acudoğu tarafından yapılmıştır. Anıtın açılışı 26 Aralık 1934'te gerçekleştirilmiştir.[1] Mermer ve bronz kullanılan heykelin yüksekliği 15,66 metredir.[1] Anıt, Kubilay Kışlası (57. Topçu Tugay Komutan Yardımcılığı) içerisindeki etrafı çam ağaçlarıyla çevrili en yüksek rakımlı tepenin üzerindeki konumlanmıştır. Elinde mızrağıyla ufka doğru bakan genç heykeli Türk gençliğini temsil eder. Onun altında ise Atatürk'ün Gençliğe Hitabesi'nin bir bölümü yer alır. Arka alanda yan yana yükselmekte olan üç sütundan soldaki Bekçi Şevki, ortadaki Asteğmen Kubilay ve sağdaki ise Bekçi Hasan'ı temsil eder. Anıtın arka tarafında ise “İnandılar, dövüştüler, öldüler. Bıraktıkları emanetin bekçisiyiz.” yazılıdır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b Yaşar, Selman (2011). "Menemen Kubilay Anıtı'nın Açılışı" (PDF). History Studies. 3 (2). 23 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Kasım 2021.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Martyr Kubilay Memorial ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şehit_Kubilay_Anıtı&oldid=30852602" sayfasından alınmıştır

Alsancak Mustafa Denizli StadyumuStadyumun dış görüntüsüYerKonak, İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°26′14″K 27°09′03″D / 38.43722°K 27.15083°D / 38.43722; 27.15083Açılış1929Yenileme2005, 2017-2021SahibiGençlik ve Spor BakanlığıZeminHibrit çimIşıklandırmaVarEski isim(leri)Alsancak Stadyumu (1929-2021)Ev sahibiAltayKapasite15.000[1]Boyutlar105×68 mKullanıcılarAltayKarşıyaka Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu, önceki adıyla Alsancak Stadyumu, İzmir'in Konak ilçesinde yer alan bir futbol stadyumudur. 1929'da hizmete giren stadyum, depreme dayanıksız olduğu gerekçesiyle 2015'te yıkıldı ve 2017-2021 yılları arasında yeniden inşa edildi. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Stadyumun eski görüntüsü 1910'ların başında bölgede yaşayan Rumların takımı olan Panionios, o zamanlar maçlarını bu alanda oynamıştır. Ne var ki Türk Kurtuluş Savaşı'ndan sonra bölgeyi terk etmek durumunda kalmıştır. Böylece İzmir Valiliği'ne kalan bu futbol alanı, 1929 yılında kapalı ve açık tribünlerin inşa edilmesiyle Alsancak Stadı adıyla tam anlamda bir futbol stadına dönüştürülmüştür. 1962'de resmî makamlar ile Altınordu arasında yapılan protokole göre Alsancak'taki 15.500 m2'lik Altınordu Halk Sahası'nın kamuya devredilmesi karşılığında, Alsancak Stadı'nın kullanım hakkının yarısı Altınordu FK'ye verildi.[2] Stadyum, 2005'te Dünya Üniversite Yaz Oyunları öncesinde elden geçirilmiştir. 27 Mayıs 2014'te oynanan 2013-14 2. Lig play-off maçı, stadyum kapatılmadan önce gerçekleşen son maçtır.[3] Yenileme[değiştir | kaynağı değiştir] 6 Ağustos 2014 tarihinde yapılan depreme dayanıklılık testi sonucunda stadın can güvenliği bakımından riskli çıkması dolayısıyla 20 Ağustos 2014 tarihinde alınan kararla stadyum kapatılmıştır.[4] Bu durumdan sonra işletme hakkına sahip olan Altay kulübü kendi internet sitesinde karara tepki göstermiştir.[5] 2015 yılının Mart ayında Gençlik ve Spor Bakanlığı, Gençlik Hizmetleri ve Spor Genel Müdürlüğü'ne talimat göndererek statta yıkım işlemlerinin başlamasını istedi. Yapılan açıklamada yıkımın ardından yeni projeye başlanacağını ve 2015-16 futbol sezonuna yetiştirileceği bildirilmiştir.[6] Gençlik Hizmetleri ve Spor İzmir İl Müdürü Ali Osman Tatlısu, 2015 yılının Nisan ayında yaptığı açıklamada stadın yıkımına başlanacağını ve tesisin 2015-16 sezonun ikinci yarısında maçların yeniden oynanmasına uygun hale geleceğini belirtti.[7] Ancak yıkım çalışmalarına 2015 yılının Temmuz ayında başlanmış[8][9][10] ve Eylül ayında sona ermiştir.[11] Spor tesisi imarlı stadyum bölgesinin konut/ticaret imarına dönüştürülebileceği haberleri üzerine, Taraftar Hakları Derneği girişimi [12] ve birçok İzmir kulübü tarihi stadın yerinde yenilenmesi için açıklamalar yapmıştır. Altınordu FK Başkanı Seyit Mehmet Özkan ise Kültürpark içerisinde yeni bir stadyum inşa edilmesi önerisinde bulunmuştur.[13] Yeni stadyumun temeli 9 Eylül 2017'de atıldı.[14] 130 milyon lira maliyetle tamamlanan stadyumun resmî açılışı 26 Kasım 2021'de yapıldı ve yenilenen stadyuma Mustafa Denizli'nin adı verildi.[3][15] 2021 yılında Altay ve Altınordu arasında geçen stat ismi tartışmalarına karşın, Gençlik ve Spor Bakanlığı ile Altay Spor Kulübü arasında 2000 yılında yapılan protokolle, Altay SK'nin stadyumdaki 49 yıllık kiralama sözleşmesinden vazgeçmesi karşılığında, stadyumun isminin "Altay Alsancak Stadyumu" olacağı açıklanmıştı.[16][17][18][19] Özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] Stadyumda, kapasite koltuklu olarak 15.000'dir. Kuzey kale arkası yenileme çalışmasıyla yapılırken Güney kale arkasında ise tribün yoktur. Zemini hibrit çimdir. Stadyumun dış cephesinde siyah-beyaz renkler kullanılmıştır. Spor etkinlikleri[değiştir | kaynağı değiştir] 1959 yılında kurulan Millî Lig'de Altay, Göztepe, Karşıyaka, Altınordu ve İzmirspor olmak üzere beş İzmir takımı bulunuyordu. Alsancak Stadı o yıllardan süregelerek yarım asırdır Türkiye Ligleri'ndeki İzmir takımlarına evsahipliği yapmaktadır. Bu stadta Marseille, AS Roma, Benfica, Atlético Madrid, TSV 1860 München, Cardiff City gibi o dönemin "Avrupa devleri" ağırlanmış, "İstanbul'un Üç Büyükleri" pek çok kez İzmir takımları tarafından mağlup edilmiştir. Millî Lig'in ilk karşılaşması İzmirspor ile Beykoz arasında 21 Şubat 1959'da Alsancak Stadı'nda oynanmıştır ve ligin ilk golü de İzmirsporlu Özcan Altuğ tarafından 11. dakikada atılmıştır.[3] Göztepe, 1967-68 sezonunda Fuar Şehirleri Kupası ikinci turunda 3-0 yendiği Atlético Madrid ile stadyumda karşılaşmıştır.[3] 30 Ekim 1968'de Göztepe ile FC Argeș Pitești arasındaki 1968-69 Fuar Şehirleri Kupası ikinci tur maçı stadyumda oynanmıştır.[3] Aynı sezonun yarı finalinde, Türk takımları arasındaki o güne kadarki en üst düzey Avrupa Kupası maçı 23 Nisan 1969'da Göztepe ile Újpest FC arasında Alsancak Stadı'nda oynanmıştır. 23 Mayıs 1976'da, Alsancak Stadı'nda Göztepe ve Trabzonspor karşılaşmış. 0-0 biten maçın sonunda Trabzonspor şampiyonluğunu resmen ilan etmiştir.[20] Böylece Anadolu'nun ilk şampiyonu bu stattan çıkmıştır. 1966-67, 1967-68 ve 1969-70 sezonu Türkiye Kupası final karşılaşmaları Alsancak Stadyumu'nda oynanmıştır.[3] 13 Mart 1968'de Türkiye ve Tunus arasındaki özel maç ile 17 Kasım 1999'da Türkiye ve Polonya arasındaki ulusal maç Alsancak Stadyumu'nda gerçekleştirilmiştir.[3][21] Stadyum, aynı zamanda 2005 Dünya Üniversite Yaz Oyunları'nın futbol karşılaşmalarına da ev sahipliği yapmıştır. 2022 yılı itibari ile Altay'ın maçlarına da ev sahipliğini yapmaktadır. Ayrıca zaman zaman İzmirspor da ihtiyaca göre bu stadı kullanabilmektedir.[22] Kültürel etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir] İngiliz şarkıcı Samantha Fox, 17 Eylül 1988'de Alsancak Stadyumu'nda konser düzenledi. Alman rock grubu Scorpions, 16 Eylül 1993'te Face the Heat Tour kapsamında stadyumda bir konser verdi. Zülfü Livaneli, Ekim 1997'de stadyumda 25 bin izleyicinin katıldığı bir konser düzenledi.[23] Alsancak Stadyumu, Uzan Grubu'nun kuruluşunun 46. yıldönümü nedeniyle 16 Haziran 2002'de düzenlenen ve Ferdi Tayfur, Gülben Ergen, Nalan, Cem Uzan ve İbrahim Tatlıses'in sahne aldığı konsere ev sahipliği yaptı.[24] Tarkan, 28 Eylül 2005'te Avea 2005 Konserler Zinciri kapsamında stadyumda sahneye çıktı.[25] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Alper Aksoy Mimarlık - İzmir Alsancak Stadyumu". Alperaksoy.com.tr. 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2022.  "Altınordu Alsancak Stadı için gazeteye ilan verdi". NTV Spor. 17 Ekim 2021. 7 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2021.  a b c d e f g "Alsancak Mustafa Denizli Stadı açıldı". Haberturk.com. 26 Kasım 2021. 27 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2021.  "'Yıkılabilir, maç oynanmasın'". NTV Spor. 20 Ağustos 2014. 23 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014.  "Altay'dan Alsancak Stadı açıklaması!". Ajansspor. 20 Ağustos 2014. 24 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014.  "Alsancak Stadı yıkılıyor". NTV Spor. 3 Mart 2015. 6 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2015.  "İzmir'e 4 müjde birden". Hürriyet. 10 Nisan 2015. 15 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2015.  "Koskoca bir mazi yıkılıyor: #GülegüleAlsancak". Hürriyet. 27 Temmuz 2015. 2 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2015.  "Yıkılan Alsancak ve Karşıyaka statları havadan böyle görünüyor". Hürriyet. 22 Ağustos 2015. 22 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2015.  "Altay Alsancak Stadı Planı Onaylandı". altaygazetesi.com. 5 Eylül 2015. 1 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017.  "Kendi yıkıldı adı kaldı yadigar". Hürriyet. 15 Eylül 2015. 8 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2015.  "Alsancak Stadı Tarihtir Yok Edilemez! – Taraftar Hakları Derneği". 27 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2021.  "Altınordu Başkanı Seyit Mehmet Özkan, Kültürpark'a stadyum önerisinde bulundu". Eurosport. 26 Şubat 2015. 19 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2021.  "İzmir'de 3 stadın temeli atıldı". Hürriyet. 9 Eylül 2017. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.  "Cumhurbaşkanı Erdoğan, Alsancak Mustafa Denizli Stadı'nın açılışını yaptı". Anadolu Ajansı. 26 Kasım 2021. 27 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2021.  "Alsancak Stadı'nın adı ne? Alsancak Stadı nerede, kapasitesi ne kadar? Alsancak Stadı kaç kişilik?". Fanatik. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2021.  "Altay'dan taviz yok". Hürriyet. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2021.  "Döve döve Altaylı Yapılan Bir Başkan". Ege'den Son Söz. 9 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2021.  "Gençlik ve Spor Bakanlığı Stadyum İsmi Protokolü" (PDF). Altay SK. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 6 Kasım 2021.  "Trabzonspor ilk kez şampiyon". AMK Spor Gazetesi. 28 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2014.  "Altın Çocuklar 1-0". Hürriyet. 17 Kasım 1999. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2021.  "İzmir stadına kavuşuyor". NTV Spor. 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021.  "Umut!". Milliyet. 13 Ekim 1997. 19 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.  "Tatlıses İzmir'i coşturdu". Haber Vitrini. 16 Haziran 2002. 19 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.  "İzmir'de Tarkan izdihamı". Hürriyet. 1 Ekim 2005. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Alsancak Stadium ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje gtd2023-24 1. Lig stadyumları 11 Nisan Stadyumu Aktepe Stadyumu Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Bandırma 17 Eylül Stadyumu Bodrum İlçe Stadyumu Bolu Atatürk Stadyumu Çorum Şehir Stadyumu Çotanak Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Eryaman Stadyumu Eyüp Stadyumu Gürsel Aksel Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Kocaeli Stadyumu Mümin Özkasap Stadyumu Sakarya Atatürk Stadyumu Samsun 19 Mayıs Stadyumu Tuzla Belediye Sahası Ümraniye Belediyesi Şehir Stadyumu Yeni Adana Stadyumu gtd2022-23 3. Lig stadyumları1. Grup Aktepe Alsancak Mustafa Denizli Çorum Şehir Derince Belediyespor Doğal Çim Dumlupınar Edirne 25 Kasım Şehir Elazığ Doğukent Faruk Çelik İzzettin Köyü Kelkit İlçe Mersin Nevşehir 3 Nolu Çim Saha Selçuk Üniversitesi 15 Temmuz Şile Vali Lütfi Yiğenoğlu Yeni Eskişehir Yeni Ordu Yomra İlçe 2. Grup 7 Eylül Alanya Milli Egemenlik Başpınar Bayrampaşa Çetin Emeç Darıca İlçe Elazığ Doğukent Gümüşhane Yenişehir Hüsnü Uğural Iğdır Şehir Kahramanmaraş Merkez Spor Kompleksi Kemal Kaynaş Mimar Kubilay Köse Mustafa Kemal Atatürk Of İlçe Özer Türk Vakfıkebir İlçe Yeni Ordu 3. Grup 14 Eylül 7 Ocak Adnan Menderes Dağılgan Erbaa İlçe Fatsa İlçe Hopa İlçe Kepez Hasan Doğan Maltepe Hasan Polat Minareliçavuş Spor Tesisleri Muş Şehir Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Kampüs Osmanlı Sakarya Atatürk Siirt Atatürk Spor Toto Akhisar Tepecik Şenol Güneş Yeşiltepe Spor Kompleksi "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Alsancak_Mustafa_Denizli_Stadyumu&oldid=32445250" sayfasından alınmıştır

Buz Sporları SalonuKonumBornova, İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°28′05″K 27°12′45″D / 38.46806°K 27.21250°D / 38.46806; 27.21250Sahibiİzmir Büyükşehir BelediyesiTürBuz pateni pistiKapasite1.751İnşaatYapılış2009-2010Açılış25 Eylül 2010Maliyet₺10,7 milyonResmî sitebuzsporlari.izmir.bel.tr Buz Sporları Salonu, Türkiye'nin İzmir ilinin Bornova ilçesinde bulunan olimpik buz pateni pistidir. Aşık Veysel Rekreasyon Alanı içerisinde yer almaktadır. Temeli Mayıs 2009'da atılan ve ₺10,7 milyon maliyetle tamamlanan tesis, 25 Eylül 2010'da İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından hizmete sokuldu.[1][2][3] 12.000 m2 alana sahip olan tesiste buz pateni ve buz hokeyi yapılmaktadır.[4] Salon 1.751 seyirci kapasitelidir.[5] 30×60 metre boyutlarında olan pistin yüzeyi 1.830 m2'dir.[2][5] Ev sahipliği yaptığı etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir] 2013 IIHF Kadınlar Buz Hokeyi Dünya Şampiyonası II. Klasman B Grubu Elemeleri, 7-9 Aralık 2012 2014 IIHF U20 Buz Hokeyi Dünya Şampiyonası III. Klasman, 12-18 Ocak 2014 2015 IIHF Buz Hokeyi Dünya Şampiyonası III. Klasman, 3-12 Nisan 2015 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Düğüm çözüldü, buz pistinin temeli atıldı". Milliyet. 14 Mayıs 2009. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.  a b Bolulu, Utku (25 Eylül 2010). "İzmir'de Aşık Veysel adına dev kültür-sanat-spor kompleksi açıldı". Hürriyet. İzmir. 1 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.  Gül, Seyfi; Arpaşin, Eray (19 Eylül 2010). "Dev buz pateni merkezi açılıyor". Milliyet. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.  "İzmir'e çok yakıştı". İzmir Kültür ve Turizm Dergisi. 4 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.  a b Çetin, Seyhan (Kasım 2010). "Bornova Buz Pateni" (PDF). TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Buz Sporları Salonu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Buz_Sporları_Salonu&oldid=30139972" sayfasından alınmıştır

Gürsel Aksel StadyumuStadyumun güneybatıdan görünümüTam isimGürsel Aksel Spor ve Sağlıklı Yaşam MerkeziYerKonak, İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°23′49″K 27°04′33″D / 38.39694°K 27.07583°D / 38.39694; 27.07583Temel atma9 Eylül 2017Tamamlanış2017-2020Açılış26 Ocak 2020 (Göztepe-Beşiktaş maçı)SahibiSpor Genel MüdürlüğüİşletmeciGöztepeZeminHibrit çim (SISGrass)Skorbord1080HPMaliyet₺400.000.000[1]MimarDBArchitectsGenel müteahhitTOKİAna müteahhitRönesans HoldingEv sahibiGöztepeKapasite20.040 (oturarak)25.000 (ayakta)[2]Localar39Boyutlar105×68 mKullanıcılarGöztepe Gürsel Aksel Stadyumu, tam adıyla Gürsel Aksel Spor ve Sağlıklı Yaşam Merkezi, İzmir'in Konak ilçesinde bulunan 20.040 izleyici kapasiteli çok amaçlı stadyumdur. Ev sahibi Göztepe futbol takımının eski stadı ve eski tesisleri olan ana merkez yıkılarak aynı arazi üzerine inşa edildi. Temel atma işlemleri 9 Eylül 2017 tarihinde yapıldı. 26 Ocak 2020 tarihinde Beşiktaş maçı ile açıldı. Koltuklu kapasitesi 20.040 olan stadyum, kale arkasındaki koltukların kaldırılmasıyla 25.000 kişilik kapasiteye sahip olmaktadır.[2] Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] 1942 yılında inşası başlayan ve 1949 yılında açılışı yapılan Göztepe Stadı'na 1978 yılında hayatını kaybeden futbolcu ve kaptan Gürsel Aksel'in ismi verildi. 23 Kasım 1978 sonrası stadın ismi Göztepe Gürsel Aksel Stadı oldu.[3] Stadın yanına 2005 Dünya Üniversite Yaz Oyunları için Gürsel Aksel Spor Salonu inşa edildi. Gürsel Aksel Tesisleri, yerine yeni bir stadyum inşa edilmesi için Aralık 2015'te yıkıldı.[4] 14 Haziran 2015'te ihalesi gerçekleştirilen yeni stadın temeli 9 Eylül 2017'de atıldı.[5][6] 26 Ocak 2020 tarihinde Beşiktaş maçı galibiyeti ile açılmıştır.[2] Stadyum tarihindeki ilk golü Halil Akbunar 25. dakikada atmıştır. Stadın ilk hakemi ise Hüseyin Göçek olmuştur.Göztepe Stadı'nın minimalist dört köşe tasarımı, arka ve yan cephe Teknik özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye'de ve Avrupa'da ilk kez hayata geçirilen çok amaçlı bir mimari modeldir. DBArchitects tarafından tasarlanan yapı;[7] sadece iki haftada bir yapılan maçlarla değil, insanların her gün, her saat vakit geçirebileceği bir alandır.[8] UEFA kriterlerine uygunluk 20.040 kapasiteli 500 araç kapasiteli katlı yer altı otoparkı Yüksek ses akustiği Çatısında çevre halkının faydalanabileceği, yeşillendirilmiş, deniz manzaralı, yürüyüş ve etkinlik alanı 8 adet seyirci giriş kapısı Kafeler Göztepe Müzesi Çocuk Müzesi Halka açık spor tesisleri Fitness merkezi Sosyal kullanım alanları Çocuk eğlence merkezleri İdari ve kulübe gelir getirici alanları Spor etkinlikleri[değiştir | kaynağı değiştir] Stadyum, 14 Haziran 2022'de Litvanya'yı konuk eden Türkiye millî futbol takımına ev sahipliği yapmış ve böylece millî takım 2009'dan sonra ilk kez İzmir'de maça çıkmıştır.[9] Fenerbahçe ile Başakşehir'in karşılaştığı 2023 Türkiye Kupası finali, 11 Haziran'da stadyumda oynanmıştır.[10] Ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'in merkezi bir konumunda yer alan stadyuma şehrin pek çok yerinden ulaşılabilir. Feribot Vapur Metro Tramvay Taksi Birçok farklı noktadan, birçok otobüs hattı Birçok dolmuş hattı Otoban Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Cumhurbaşkanı Erdoğan, Göztepe Gürsel Aksel Stadyumu'nun Açılışını Gerçekleştirdi". 22 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.  a b c Korkmaz, Ali (26 Ocak 2020). "Göztepe evine döndü". Anadolu Ajansı. 29 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.  Korkmaz, Ali (23 Ocak 2020). "Göztepe'nin 'Koca Kaptanı' Gürsel Aksel". Anadolu Ajansı. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.  "Göztepe'nin Gürsel Aksel Tesisleri Yıkılıyor". 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.  "İzmir Yeni Göztepe Stadyumunun ihalesi yapıldı!". 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2018.  "Göztepe'nin 95 yıllık stat hasreti bitiyor". 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.  "DBArchitects :: Göztepe Gürsel Aksel Stadyumu". archive.md. 30 Mart 2020. 23 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021.  "GÖZTEPE VE KARŞIYAKA'YA MODERN STAT!". 31 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2018.  "İzmir'e milli müjde! A Milli Takım, 14 Haziran'da Litvanya'yı Göztepe Gürsel Aksel Stadı'nda ağırlayacak". Ege Telgraf. 10 Mart 2022. 13 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2022.  "Fenerbahçe A.Ş Medipol Başakşehir FK - Maç Detayları". TFF. 12 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2023.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Gürsel Aksel Stadyumu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. TFF.org'da Gürsel Aksel Stadyumu gtd2023-24 1. Lig stadyumları 11 Nisan Stadyumu Aktepe Stadyumu Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Bandırma 17 Eylül Stadyumu Bodrum İlçe Stadyumu Bolu Atatürk Stadyumu Çorum Şehir Stadyumu Çotanak Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Eryaman Stadyumu Eyüp Stadyumu Gürsel Aksel Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Kocaeli Stadyumu Mümin Özkasap Stadyumu Sakarya Atatürk Stadyumu Samsun 19 Mayıs Stadyumu Tuzla Belediye Sahası Ümraniye Belediyesi Şehir Stadyumu Yeni Adana Stadyumu "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gürsel_Aksel_Stadyumu&oldid=32445045" sayfasından alınmıştır

İzmir Atatürk Spor SalonuSalonun görünüşüKoordinatlar38°26′02″K 27°08′53″D / 38.43389°K 27.14806°D / 38.43389; 27.14806Tamamlanış1971Yenileme2012MimarHarbi HotanKapasite5.500 İzmir Atatürk Spor Salonu, (Şimdiki adı: Atatürk Voleybol Salonu Vestel Spor Kompleksi) 1971 yılında Alsancak'ta 1971 Akdeniz Oyunları için yapılmış birçok spor içinde barındıran uluslararası standartlarda bir spor salonudur. 5.500 kişi kapasitelidir.[1] Mimarı Harbi Hotan'dır. 2012 yılında Voleybol Federasyonu tarafından tadilat edilmiştir. Salon inşaatı İzmir’i uluslararası bir voleybol salonuna kavuştururken, konaklama inşaatı hem sporcuların kamp yapmalarına imkân sağlamış hem de lig maçları için İzmir’e gelecek takımların konaklamalarını salonun yanında yapmalarına olanak vermiştir. Yenilenmesiyle beraber salonda 6 soyunma odası,4 hakem odası,1 doping odası,80 kişilik basın merkezi ve özel kafeler mevcuttur. Tesisin ismi 2023 yılında yapılan sponsorluk anlaşması gereği "Atatürk Voleybol Salonu Vestel Spor Kompleksi" olarak değiştirilmiştir.[2] Notlar[değiştir | kaynağı değiştir] "TVF Atatürk Voleybol Salonu". Türkiye Voleybol Federasyonu | TVF. 1 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2024.  "Vestel, voleybola desteğini sürdürecek". www.aa.com.tr. 29 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2024.  Wikimedia Commons'ta İzmir Atatürk Volleyball Hall ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir_Atatürk_Spor_Salonu&oldid=32436377" sayfasından alınmıştır

İzmir Halkapınar Spor SalonuYerİzmirKoordinatlar38°26′06″K 27°10′25″D / 38.43500°K 27.17361°D / 38.43500; 27.17361Açılış2005Kapasite10.000 İzmir Halkapınar Spor Salonu İzmir'in Halkapınar semtinde bulunan çok amaçlı spor salonu. Basketbol başta olmak üzere salon sporlarında kullanılan salon, 23. Üniversite Yaz Oyunları için inşa edildi. Kapasitesi 10.000 olan salon, 2010 FIBA Dünya Basketbol Şampiyonası D Grubu maçlarına ev sahipliği yapmıştır. Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] İnşaatı 2004 sonunda başladı. 2005 Haziran'ında bitti ve 23. Üniversite Yaz Oyunları'na ev sahipliği yaptı. Ayrıca 2006 Avrupa Eskrim Şampiyonası da burada düzenlendi. 2010 FIBA Dünya Basketbol Şampiyonası'nın İzmir maçları yine burada yapıldı. Şu anda Bornova Belediye maçlarını burada oynamaktadır. Yüklenici Firma Bozoğlu İnşaat'tır. gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Wikimedia Commons'ta İzmir Halkapınar Sport Hall ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur Türkiye'de spor ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. İzmir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir_Halkapınar_Spor_Salonu&oldid=29974552" sayfasından alınmıştır

Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk StadyumuYerTire,İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°06′25″K 27°43′09″D / 38.10694°K 27.71917°D / 38.10694; 27.71917Temel atma4 Eylül 2015Açılış15 Nisan 2018SahibiSpor Genel MüdürlüğüZeminÇimSkorbordDijital Led EkranIşıklandırmaVarMaliyet64.000.000 TLGenel müteahhitBarankaya İnşaatKapasite15.000 Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadı, İzmir'in Tire ilçesinde yer alan bir futbol stadyumudur. Bölgesel Amatör Lig'de mücadele eden Tire 2021 FK'ne ev sahipliği yapmaktadır. UEFA standartlarına uygun olarak 15.000 seyircili olacak şekilde tasarlanan stadyum 64 Milyon TL'ye mal olmuştur.[1] Bu maliyetin %75'i İzmir Büyükşehir Belediyesi, %25'i Tire Belediyesi'nce karşılanmıştır.[2] Stadyumdaki ilk futbol müsabakası 25 Mart 2018 tarihinde Tire 1922 Spor - Van Büyükşehir Belediyespor arasında oynanmıştır.[3] 22 Kasım 2023'te stadyumun çatısına güneş enerjisi santrali kurulması için sözleşme imzalanmıştır.[4] Santral 3 Şubat 2024'te hizmete girmiştir.[5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "İzmir Spor Kulüpleri Birliği Vakfı". www.izvak.org. 15 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2021.  A.Ş, ÜNİBEL. "Haberler | Büyükşehir'den İzmir'e ikinci stat". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 22 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2021.  "TFF Bilgi Bankası". TFF. 22 Mayıs 2021. 9 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.  "Tire'ye temiz enerji yatırımı". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 22 Kasım 2023. 22 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2023.  "Arşivlenmiş kopya". 3 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2024.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] TFF'de Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu sayfası 23 Mayıs 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Tire_Gazi_Mustafa_Kemal_Atatürk_Stadyumu&oldid=31676325" sayfasından alınmıştır

İzmir Park Yarış PistiKonumBornova, İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°26′2″K 27°16′18″D / 38.43389°K 27.27167°D / 38.43389; 27.27167Sahibiİzmir Büyükşehir Belediyesiİşleticiİzmir Büyükşehir BelediyesiAçılış1997EtkinliklerFormula 3Touring CarMotorcycle Grand PrixTürkiye Karting ŞampiyonasıTürkiye Pist ve Süpermoto ŞampiyonasıTürkiye Drift ŞampiyonasıZeminAsfaltUzunluk2,186 km (1,358 mi)Virajlar11 İzmir Park Yarış Pisti, eski adıyla Ülkü Park, Türkiye'nin İzmir ilinin Bornova ilçesinde bulunan motor sporları yarış pistidir. 1997'de hizmete giren tesis 245.000 m2 alana sahiptir. 2,186 km uzunluğu ile ülkenin en uzun ikinci yarış pistidir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Tesis 1997'de hizmete girdi.[1] 6 Ekim 2015'te tesisin mülkiyeti İzmir İl Özel İdaresinden İzmir Büyükşehir Belediyesine devredildi.[2] 21 Aralık 2022'de İzmir Büyükşehir Belediyesi, kira sözleşmesi sona eren kiracıyı tahliye etti.[3] Ardından tesiste yenileme çalışmaları başlatıldı.[4] Özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] Tesis 245.000 m2 alana sahiptir.[1] 2,186 km (1,358 mi) uzunluğu ile Intercity İstanbul Park'ın ardından ülkenin en uzun yarış pistidir.[1] Tesiste otomobil ve motosiklet yarışlarının yapıldığı asfalt piste ek olarak üç go-kart pisti ile bir paintball sahası bulunmaktadır.[1] Tesis ayrıca pit dükkânları, fuar alanı, VIP salonu, açık ve kapalı tribünler, kafeterya ve eğitim salonlarına sahiptir.[1] Ev sahipliği yaptığı etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir] Formula 3 Şampiyonası[5] Touring Car Şampiyonası[5] Motorcycle Grand Prix[6] Türkiye Karting Şampiyonası[7][8] Türkiye Pist ve Süpermoto Şampiyonası[9] Türkiye Drift Şampiyonası[10] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e "Hakkımızda". Ülkü Park. 31 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2019.  "İzmir Büyükşehir Belediyesi - 2020 Yılı Sayıştay Denetim Raporu". Sayıştay. Kasım 2021. 14 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2023.  "Büyükşehir Belediyesi İzmir'in yarış pistini kapattı". Yeni Asır. 2 Ocak 2023. 25 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2023.  "İzmir'e yarış pisti! Açılış tarihi belli oldu!". Haber Ekspres. 27 Ocak 2023. 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2023.  a b "İzmir'de Formula 3 heyecanı". NTV.com.tr. 27 Mayıs 2002. 25 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2013.  "Motosiklet Şampiyonası, İzmir'de". NTV.com.tr. 14 Eylül 2001. 25 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2013.  "İzmir'de karting heyecanı". Hürriyet. 22 Nisan 2012. 23 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2013.  "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2024.  "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2024.  "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2024.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir_Park_Yarış_Pisti&oldid=31825270" sayfasından alınmıştır

İzmir'de 2024 itibarıyla dokuz üniversite vardır. Bunlardan altısı devlet, üçü vakıf üniversitesidir. Merkezi Ankara'da bulunan Türk Hava Kurumu Üniversitesi'nin Hava Ulaştırma Fakültesi ile Milli Savunma Üniversitesi'nin Hava Astsubay Meslek Yüksekokulu da İzmir'de yer almaktadır. Ayrıca ilde, günümüzde etkin olmayan dört üniversite daha bulunmaktaydı. Mevcut üniversiteler[değiştir | kaynağı değiştir] Devlet üniversiteleri[değiştir | kaynağı değiştir] Ad Kuruluş yılı Ege Üniversitesi 1955 Dokuz Eylül Üniversitesi 1982 İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü 1992 İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi 2010 Bakırçay Üniversitesi 2016 İzmir Demokrasi Üniversitesi 2016 Milli Savunma Üniversitesi Hava Astsubay Meslek Yüksekokulu 2016 Sağlık Bilimleri Üniversitesi İzmir Tıp Fakültesi 2020 Vakıf üniversiteleri[değiştir | kaynağı değiştir] Ad Kuruluş yılı İzmir Ekonomi Üniversitesi 2001 İzmir Kavram Meslek Yüksekokulu 2008 Yaşar Üniversitesi 2001 Türk Hava Kurumu ÜniversitesiHava Ulaştırma Fakültesi 2011 İzmir Tınaztepe Üniversitesi 2018 Kapanan üniversiteler[değiştir | kaynağı değiştir] Ad Kuruluş yılı Kapanış yılı Tür İzmir İyon Üniversitesi 1920 1922 Devlet İzmir Üniversitesi 2007 2016[1] Vakıf Gediz Üniversitesi 2008 2016[1] Vakıf Şifa Üniversitesi 2011 2016[1] Vakıf Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye'deki üniversiteler listesi Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c "Kapatılan üniversitelerin tam listesi, hangi vakıf üniversiteleri kapandı?". Akşam. 26 Temmuz 2016. 25 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2016.  gtdİzmir'deki üniversitelerDevlet Bakırçay Üniversitesi Dokuz Eylül Üniversitesi Ege Üniversitesi İzmir Demokrasi Üniversitesi İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Milli Savunma Üniversitesi (Hava Astsubay Meslek Yüksekokulu) Vakıf İzmir Ekonomi Üniversitesi İzmir Tınaztepe Üniversitesi Türk Hava Kurumu Üniversitesi (Hava Ulaştırma Fakültesi) Yaşar Üniversitesi Vakıf meslek yüksekokulu İzmir Kavram Meslek Yüksekokulu Kapanan Gediz Üniversitesi İzmir İyon Üniversitesi İzmir Üniversitesi Şifa Üniversitesi gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir%27deki_üniversiteler_listesi&oldid=31089824" sayfasından alınmıştır

İzmir, Batı Anadolu için önemli bir ulaşım merkezidir. İzmir'in kapsamlı bir otobüs sistemi, gelişmekte olan bir metro ve banliyö demiryolu sistemi ve büyük bir kentsel feribot ağı bulunmaktadır. Ayrıca kenti Çeşme (Otoyol 32) ve Aydın'a (Otoyol 31) bağlayan otoyolları ve kentin çevresini halka gibi saran bir Çevre Yolu (Otoyol 30) bulunmaktadır. Kentteki toplu taşıma hizmeti, tamamı İzmir Büyüşehir Belediyesi'nin sahip olduğu dört ayrı kamu kuruluşu tarafından yürütülmektedir. Karayolları ulaşımı ve Otoyollar[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir-Aydın Otoyolu İzmir, Ege Bölgesi'ndeki karayollarında önemli bir merkez konumundadır. İzmir, bölgedeki otoyolların merkezidir ve aynı zamanda Avrupa kara yolu ağına bağlıdır. (İzmir Çevre Yolu), (İzmir-Aydın Otoyolu), (İzmir-Çeşme Otoyolu), (İzmir-İstanbul Otoyolu) İzmir'e hizmet veren 4 otoyoldur. Otoyollar[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Çevre Yolu - Çiğli (Sasalı), Kuzey Karşıyaka, Bayraklı, Bornova, Buca ve Balçova'yı birbirine bağlayan İzmir Çevreyolu. İzmir-Aydın Otoyolu - Torbalı ve Selçuk yoluyla Aydın'a,Denizli'ye,Oradan Burdur'a. Burdur'da Afyon-Antalya-Alanya Otoyolu'na Buca'da O-30'a bağlanır. İzmir-Çeşme Otoyolu - Narlıdere, Güzelbahçe ve Urla yoluyla Çeşme'ye. Balçova'da O-30'a bağlanır. Kuzey Ege Otoyolu - Çiğli (Sasalı), Menemen ve Aliağa yoluyla Çandarlı'ya.OradanSoma'ya .Soma'da O-5'e Sasalı'da O-30'a bağlanır. İzmir-İstanbul Otoyolu - Manisa, Balıkesir ve Bursa yoluyla Gebze'ye. Bursa'da O-22'ye Gebze'de O-4 'e bağlanır. Avrupa Yolları[değiştir | kaynağı değiştir] - Güneyde Aydın ve Denizli üzerinden Antalya'ya, kuzeyde Gelibolu, Kırklareli, Burgaz, Varna ve Köstence yoluyla Odessa'ya. - Kuzeydoğuda Manisa, Balıkesir ve Bursa yoluyla Gebze 'ye. - Doğuda Uşak ve Afyonkarahisar yoluyla Sivrihisar'a. Devlet Yolları[değiştir | kaynağı değiştir] - Kuzeyde Edremit ve Çanakkale yoluyla Edirne'ye, güneyde Aydın yoluyla Muğla'ya. - Doğuda Manisa, Uşak, Afyonkarahisar, Konya, Aksaray, Nevşehir, Kayseri, Malatya, Elazığ, Bingöl, Muş ve Bitlis yoluyla Van'a. Otobüsler[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: ESHOT, İZULAŞ İzmir merkezinde bir ESHOT otobüsü ESHOT ve İZULAŞ İzmir'deki iki ana otobüs taşımacılığı hizmetidir. Her iki kurumda İzmir Büyükşehir Belediyesine bağlıdır. Otobüsler tüm bölgelere hizmet verir, ancak merkezi alanda daha yoğun bulunmaktadır. 2019 yılından itibaren taşımacılık kooperatiflerinin araçlarıyla hizmet veren İZTAŞIT projesi devreye girmiş, bünyesindeki araçlarla şu anda sadece Seferihisar, Kiraz ve Menemen bölgesinde hizmet vermektedir. Ayrıca Bornova'da, Türkiye'nin dört bir yanına günlük birçok otobüs seferinin yapıldığı bir şehirlerarası otobüs terminali bulunmaktadır. Demiryolu Taşımacılığı[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'deki demiryolu taşımacılığını gösteren harita İzmir, Anadolu'daki en eski demiryolu olan İzmir-Aydın Demiryolu'nun başlangıcıydı. Kent ayrıca bir demiryolu merkezidir ve TCDD 3. Bölge Müdürlüğü Alsancak Garı'nda yer almaktadır. Ayrıca İzmir'de yer alan Türkiye'nin en büyük banliyö treni sistemi olan İZBAN, günde ortalama 100.000 yolcu taşımaktadır. İzmir Metrosu, 2000 yılında açılan gelişmekte olan bir hızlı ulaşım sistemidir. Hilal'deki demiryolu kavşağı, Türkiye'de iki ana hattın kesiştiği tek çapraz kavşağıdır. Şehirlerarası ve Bölgesel Demiryolu[değiştir | kaynağı değiştir] Alsancak'ta TCDD Taşımacılık Şehirlerarası Ana Hat Treni Vagonları TCDD'ye ait demiryolu hatlarında TCDD Taşımacılık tarafından İzmir'e şehirlerarası ve bölgesel demiryolu seferleri düzenlenmektedir. Tıpkı İstanbul gibi, İzmir'in de Alsancak Garı ve Basmane Garı olmak üzere iki ana tren istasyonu vardır. Basmane Garı, Balıkesir, Bandırma, Eskişehir ve Konya'ya giden anahat trenlerine ve Ödemiş, Tire, Söke, Nazilli, Denizli ve Uşak'a giden bölgesel trenlere hizmet verirken, Alsancak Garı ise İZBAN'a ve yük trenlerine hizmet vermektedir. Hat Güzergâh Sefer Sayısı Anahat Trenleri İzmir Mavi Treni Manisa, Balıkesir, Kütahya, Eskişehir yoluyla Ankara'ya Günlük karşılıklı 1 sefer Konya Mavi Treni Manisa, Uşak, Afyonkarahisar yoluyla Konya'ya Günlük karşılıklı 1 sefer Karesi Ekspresi Manisa yoluyla Balıkesir'e Günlük karşılıklı 1 sefer Ege Ekspresi Manisa yoluyla Balıkesir'e Günlük karşılıklı 1 sefer 6 Eylül Ekspresi Manisa yoluyla Bandırma'ya - İDO aracılığıyla İstanbul'a bağlantı. Günlük karşılıklı 1 sefer 17 Eylül Ekspresi Manisa yoluyla Bandırma'ya - İDO aracılığıyla İstanbul'a bağlantı. Günlük karşılıklı 1 sefer Bölgesel Trenler Basmane-Alaşehir Bölgesel Treni Manisa yoluyla Alaşehir'e Günlük karşılıklı 1 sefer Basmane-Uşak Bölgesel Treni Manisa yoluyla Uşak'a Günlük karşılıklı 2 sefer Basmane-Denizli Bölgesel Treni Aydın, Nazilli yoluyla Denizli'ye Günlük karşılıklı 6 sefer Basmane-Nazilli Bölgesel Treni Aydın yoluyla Nazilli'ye Günlük karşılıklı 1 sefer Basmane-Ödemiş Bölgesel Treni Torbalı, Çatal yoluyla Ödemiş'e Günlük karşılıklı 1 sefer Basmane-Söke Bölgesel Treni Selçuk, Ortaklar yoluyla Söke'ye Günlük karşılıklı 1 sefer Basmane-Tire Bölgesel Treni Torbalı, Çatal yolu ile Tire'ye Günlük karşılıklı 4 sefer İZBAN Banliyö Demiryolu[değiştir | kaynağı değiştir] İZBAN treni Torbalı'ya yaklaşıyor İZBAN (İzmir Banliyö),  İzmir'de 3 hat ile hizmet veren banliyö treni sistemidir. Selçuk-Cumaovası arası Güney Hattı, Cumaovası-Menemen arası Merkez Hattı, Menemen-Aliağa arası Kuzey Hattı'dır. İZBAN trenleri Selçuk'tan Aliağa'ya kadar Torbalı, Cumaovası, Gaziemir, Şirinyer, Alsancak, Halkapınar, Bayraklı, Kaşıyaka, Çiğli, Menemen güzergâhında hizmet vermektedir. İZBAN 30 Ağustos 2010 tarihinde faaliyete geçtiğinden beri 1,6 milyon insanı taşıyarak dünyanın en hızlı büyüyen banliyö trenlerinden biri haline getirmiştir. İZBAN Cumaovası ile Aliağa arasında günlük 164 tren seferleri düzenlemektedir. İZBAN ağının önümüzdeki yıllarda Bergama, Manisa, Tire ve Ödemiş'e uzatılması planlanmaktadır. Hat Toplam İstasyon Güzergâh Kuzey Hattı 3 Menemen-Aliağa Merkez Hattı 28 Cumaovası-Menemen Güney Hattı 10 Selçuk-Cumaovası Metro[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Metrosu, Fahrettin Altay'dan Evka 3'e kadar uzanan M1 (Fahrettin Altay - Evka 3) Hattı İzmir'deki tek aktif metro hattıdır. Metro ağı inşa edilen ve planlanan projelerle daha da genişleyecektir. Tramvay[değiştir | kaynağı değiştir] Bostanlı İskele Tramvay Durağı Tramvay, İzmir'deki toplu ulaşım araçlarından birisidir. Sahibi İzmir Büyükşehir Belediyesi, işleticisi İzmir Metro A.Ş.'dir. İzmir Tramvayı sistemi, 11 Nisan 2017'e hizmete giren T1 (Alaybey – Ataşehir Kavşağı & Mavişehir – Ataşehir) Tramvay Hattı ve 24 Mart 2018'de hizmete giren T2 (Fahrettin Altay - Halkapınar) Tramvay Hattı'ndan oluşmaktadır. Sisteminin toplam uzunluğu 21,6 km (13,4 mil)'dir ve sistemde 32 durak bulunmaktadır. Sistemin toplam maliyeti yaklaşık 450 milyon TL'dir. Havacılık[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'de iki büyük havalimanı bulunmaktadır. Çiğli Hava Üssü (IATA: IGL, ADR: LTBL) ve Adnan Menderes Havalimanı (IATA: ADB, ADR: LTBJ). Adnan Menderes Havalimanı şehrin 18 km (11 mil) güneybatısında Gaziemir ilçesinde yer almaktadır. Adnan Menderes Havalimanı açılmadan önce sivil uçulara kullanılan Çiğli Hava Üssü, şu an askeri üs olarak hizmet vermektedir. 2017 yılında, Adnan Menderes Havaalanı 10.5 milyonu yurt içi, 12,8 milyon yolcuya hizmet verdi. Toplam yolcu sayısında 5. sırada yer aldı. (Atatürk Havalimanı, Antalya Havalimanı, Sabiha Gökçen Havalimanı ve Esenboğa Havalimanı) Yurtiçi toplam yolcu sayısında ise 4. sırada yer aldı. (Atatürk Havalimanı, Sabiha Gökçen Havalimanı ve Esenboğa Havalimanı) Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'de toplu taşımacılık İzmir troleybüs hatları gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Wikimedia Commons'ta Transport in İzmir ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir%27de_ulaşım&oldid=31893471" sayfasından alınmıştır

İzmir Raylı Sistem Ağ Haritası İzmir'de toplu taşımacılık, 1880'lerde başladı. O dönem yalnızca atlı tramvaylar ve vapurlar kullanılmaktaydı. Atlı tramvayların yerini 1928'de elektrikli tramvaylar aldı. Otobüsler ise 1932'de işlemeye başladı. 1954'te tramvaylar kaldırılırken aynı yıl hizmete alınan troleybüsler 1992'ye kadar çalıştı. 21. yüzyıla gelindiğinde de metro ve banliyö trenleri kullanıma girdi. 2017'de ise tramvaylar yeniden hizmete alındı. Raylı sistemler[değiştir | kaynağı değiştir] Metro[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: İzmir Metrosu Metronun Çankaya istasyonu.Alsancak Garı'nda bir İZBAN treni.T1 (Alaybey - Ataşehir) Tramvay Hattı'nın bir treni. İzmir Metrosu'nun temeli Aralık 1994'te atıldı.[1] Ağustos 1996'da ilk tren setleri teslim edildi.[1] Nisan 2000'de tamamlanan ilk aşama, 22 Mayıs 2000'de hizmete girdi.[1][2] Metronun ilk aşamasında on istasyon bulunmaktaydı.[1] 2012 ve 2014'teki genişletmelerle bu sayı on yediye çıkarken hat uzunluğu 19,8 kilometre oldu.[3] Gelecekte yapılacak genişletmelerle mevcut tek hattın Bornova'nın merkezine ve batıda Güzelbahçe'ye uzatılması, Buca, Menderes, Kemalpaşa ve Menemen'e ise dört yeni hat inşa edilmesi planlanmaktadır.[4] Seferler yoğun saatlerde üç dakikada bir düzenlenirken en uzun sefer aralığı yedi buçuk dakikadır.[5] Taşınan yolcu sayısı 2018 yılında 120 milyon seviyesindeydi.[6] Banliyö[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: İZBAN İzmir Büyükşehir Belediyesi ve TCDD'nin ortaklığında kurulan İZBAN, 30 Ağustos 2010'da faaliyete geçti.[7] Son genişletme 8 Nisan 2019'da tamamlandı.[8] Aliağa-Selçuk arasındaki 136 kilometrelik hat üzerinde kırk bir istasyon bulunmaktadır.[9] Bunlardan dördü yer altında, gerisi yer üstündedir.[9] Hattın 2030'a kadar kuzeyde Bergama'ya, güneyde ise Tire, Ödemiş ve Bayındır'a uzatılması planlanmaktadır.[4] Tramvay[değiştir | kaynağı değiştir] Ana maddeler: İzmir tramvay hatları ve İzmir Tramvayı İzmir'de ilk tramvay 1 Nisan 1880'de faaliyete geçti.[10][11][12] Alsancak'ta, Karşıyaka'da ve Göztepe-Konak arasında atlı tramvay hatları bulunmaktaydı.[12][13] 18 Ekim 1928'de Göztepe-Konak hattı elektrikli hâle getirildi.[12] 31 Ekim 1928'de ise şehirdeki atlı tramvay seferleri son buldu.[12] İzmir'deki tramvaylar 7 Haziran 1954'te tamamen kaldırıldı.[12] Nisan 2015'te yapımına başlanan T1 (Alaybey – Ataşehir Kavşağı & Mavişehir – Ataşehir) Tramvay Hattı, 11 Nisan 2017'de hizmete girdi.[14] İnşaatı Temmuz 2015'te başlayan T2 (Fahrettin Altay – Halkapınar) Tramvay Hattı 24 Mart 2018'de açıldı.[15] Şubat 2021'de temeli atılan T3 (Ataşehir Kavşağı – Çiğli) Ring Tramvay Hattı ise 27 Ocak 2024'te hizmet vermeye başladı.[16] Girne'ye 4,4 km uzunluğunda ve on duraklı ve Sarnıç'a metro ile bağlantılı iki yeni hat yapılması planlanmaktadır.[4][17] Füniküler[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'de iki füniküler hattının yapımı planlanmaktadır. Konak'ta Aziziye ile Yeşildere arasında Beştepeler füniküleri, Konak ve Karabağlar arasında ise Karantina Meydanı-Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi füniküleri yapılacaktır.[18][19] Lastik tekerlekli araçlar[değiştir | kaynağı değiştir] ESHOT'un işlettiği bir otobüs. İZULAŞ'ın işlettiği bir otobüs. Otobüs[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'de ilk otobüsler 1932 yılında hizmete girdi.[12] İzmir Büyükşehir Belediyesine bağlı olan ESHOT Genel Müdürlüğü, 1943'te kuruldu.[20] Mart 2022 itibarıyla filosunda 1.700'den fazla otobüs bulunmaktadır.[21] Nisan 2023 itibarıyla hizmet verdiği hat sayısı 395'tir.[22] Nisan 2017'de filosuna 20 adet elektrikli otobüs katarak Türkiye'nin ilk elektrikli otobüs filosunu kurdu.[23][24][25] Ulaşım hizmeti veren bir diğer kuruluş da yine belediye bünyesinde bulunan İZULAŞ'tır.[26] Filosunda 306 otobüs bulunmaktadır.[26] Aralık 2019 İtibarıyla taşımacılık kooperatiflerini tek çatı altında toplayan İZTAŞIT projesi devreye girmiş, bünyesindeki araçlarla şu anda sadece Seferihisar, Kiraz, Menemen, Yenifoça ve Bergama bölgesinde hizmet vermektedir.[27] Nostaljik tramvay[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: İzmir nostaljik tramvayı Kordon'a nostaljik tramvay hattı yapılacağı Temmuz 2020'de duyuruldu.[28] İzmir Limanı ile Cumhuriyet Meydanı arasında inşa edilen 1.660 metre uzunluğundaki nostaljik tramvay hattı 9 Eylül 2020'de hizmete girdi.[29] Üç adet elektrikli ve lastik tekerlekli aracın çalıştığı hatta İzmir Limanı, Alsancak Vapur İskelesi, Gündoğdu Meydanı ve Cumhuriyet Meydanı olmak üzere dört durak bulunmaktadır.[29] İki yönünde de sürücü kabini bulunan araçlar 28 koltuklu ve tek vagonludur.[29] Troleybüs[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: İzmir troleybüs hatları İzmir'in ve Türkiye'nin ilk troleybüs hattı, 28 Temmuz 1954'te Konak-Güzelyalı arasında işlemeye başladı.[30] Şehirde toplam dokuz farklı troleybüs hattı bulunmaktaydı.[31] Günümüzde Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi'nin olduğu yerde troleybüs garajı vardı.[32] İstanbul'da 1961'de hizmete giren troleybüs hatları 1984'te kaldırılınca araçlar İzmir'e satıldı.[33] Temmuz 1992 tarihinde İzmir'deki troleybüslerin de trafikten çekilmesiyle Türkiye'de troleybüs kullanımı sona erdi.[20][34] Deniz yolu[değiştir | kaynağı değiştir] Vapur[değiştir | kaynağı değiştir] İZDENİZ'in işlettiği bir yolcu gemisi. İzmir Körfezi'nde ilk vapur seferleri, İzmir Hamidiye Vapur Şirketi tarafından Şubat 1884'te başlatıldı.[35][36][37] O yıllarda kullanılan iskeleler ahşaptı.[36] 1915 yılına ait verilere göre Konak-Karşıyaka hattından yıllık 1.100.000 kişi yararlanırken Konak-Güzelyalı arasında 900.000 yolcu taşındı.[36] 1908 yılında şirket hisselerini alan Belçikalılar, şirketin adını da değiştirdi.[36] 1925 yılında İzmir Liman ve Körfez işleri adlı kamu ağırlıklı bir şirket, taşımacılık işini devraldı.[36] Daha sonra Türkiye Denizcilik İşletmeleri körfezdeki ulaşımdan sorumlu hâle geldi.[36][38] O dönemde altı hatta günlük altmış sefer düzenlenmekteydi.[38] 2000 yılında ulaşım işini İzmir Büyükşehir Belediyesi devraldı.[38] Günümüzde belediyenin kurduğu İZDENİZ adlı şirket körfezdeki ulaşımı sağlamaktadır.[38] 2000'lerin başında sekiz yolcu gemisi ile hizmet verilirken 2020 yılı itibarıyla dördü Turyol'dan kiralanan toplam yirmi gemiyle on bir hatta iki yüzden fazla sefer düzenlenmektedir.[38] Körfezde dokuz iskele bulunmaktadır.[39] Son olarak Ağustos 2015'te Foça, Temmuz 2016'da Mordoğan, Haziran 2017'de de Urla seferleri başladı.[40][41][42][43] Geçmişte Güzelbahçe ve Karaburun'a konan seferler, yolcu azlığı nedeniyle iptal edildi.[44][45] Mayıs 2018'de Güzelbahçe'ye yeniden vapur seferleri başlatıldı.[46] 2019 yılında 18.018.826 yolcu taşındı.[44] Arabalı vapur[değiştir | kaynağı değiştir] Arabalı vapur seferleri Bostanlı-Üçkuyular arasında 20 dakikada bir gerçekleştirilmektedir.[47][48][49] İZDENİZ, dört arabalı vapur ile hizmet vermektedir.[38] Vapurlar 78,9 metre uzunluğunda olup 71 araç ve 450 yolcu kapasitelidir.[50] Günde yaklaşık 2.500 araç taşınmaktadır.[38] 2019 yılında 1.020.522 araç taşındı.[44] Ücretlendirme[değiştir | kaynağı değiştir] Otobüs[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'in merkez ilçelerinde ulaşım tam kart için 7,10₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 6,11₺; öğrenci için 2,40₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (Ücretler sadece merkez ilçeler için, ''A'' tarifesi üzerinden ücretlendirilen otobüs seferleri içindir.) (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] İzmir içinde mesafeleri biraz daha uzak olan ''B'' tarife otobüs seferleri* ise tam kart için 7,32₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 6,16₺; öğrenci kartı için 2,40₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (* B türü tarife üzerinden ücretlendirilen otobüs türleri: 692 : Pancar Aktarma Merkezi, 701 : Torbalı - Pancar Aktarma, 707 : Oğlananası - Cumaovası Akt., 709 : Demirci - Pancar Aktarma, 710 : Yazıbaşı - Kuşçuburun Aktarma, 712 : Torbalı - Ayrancılar, 713 : DEÜ Meslek Yüksek Okulu - Torbalı, 714 : DEÜ Meslek Yüksek Okulu - Torbalı Aktarma, 715 : DEÜ Meslek Yüksek Okulu - Torbalı Aktarma Merkezi, 719 : Çapak - Torbalı , 721 : Karakuyu - Torbalı, 722 : Yazıbaşı - Torbalı, 724 : Şehitler - Torbalı, 727 : Bayındır - Torbalı, 729 : Ataköy - Cumaovası Akt., 732 : Bademler - Urla, 733 : Yağcılar - Urla, 734 : Özbek - Urla, 737 : Barbaros - Urla, 738 : Çeşmealtı - Urla, 744 : Foça - Hatundere Akt., 745 : Yenifoça - Biçerova Akt., 747 : Emiralem - Menemen Aktarma, 750 : Bağarası - Ulukent Akt., 752 : Buruncuk - Hatundere Akt., 753 : Göktepe - Menemen Aktarma Merkezi, 754 : Bozalan - Menemen Aktarma, 755 : Süleymanlı - Menemen Aktarma, 756 : Kozbeyli - Menemen Aktarma, 758 : Çukurköy - Menemen,, 759 : Karaorman - Menemen Aktarma Merkezi, 766 : Ansızca - Kemalpaşa, 767 : Halilbeyli - Kemalpaşa, 768 : Vişneli - Kemalpaşa, 769 : Çambel - Kemalpaşa, 770 : Selçuk - Torbalı, 772 : Beşpınar - Kemalpaşa, 774 : Tire Toplu Konutları - Kahrat, 775 : Özdere - Cumaovası Akt., 776 : Doğanbey - Cumaovası Akt., 778 : Özdere - Seferihisar, 780 : Bülbüldere - Torbalı, 781 : Tulumköy - Torbalı, 782 : Taşkesik - Torbalı, 783 : Sağlık - Torbalı, 784 : Doğancılar - Torbalı, 785 : Dağtekke - Torbalı, 786 : Karaot - Torbalı, 787 : Osmanlar - Bayındır, 788 : Havuzbaşı - Bayındır, 789 : Efemçukuru - Cumaovası Akt., 790 : Hisarlık - Bayındır, 791 : Çamlıbel - Bayındır, 792 : Gölova - Cumaovası Akt., 793 : Balcılar - Bayındır, 794 : Küner - Cumaovası Akt., 796 : Beydağ - Ödemiş, 797 : Kiraz - Ödemiş, 799 : Çatalca - Çumaovası Aktarma Merkezi, 829 : Seferihisar - Cumaovası Akt., 831 : Demircidere - Bergama, 832 : Yukarıcuma - Bergama, 833 : Güneşli - Bergama, 834 : Yenimahalle - Aliağa Aktarma Merkezi, 836 : Kınık - Bergama, 882 : İ.Y.T.E - Urla, 961 : İçmeler - Urla, 989 : Orhanlı - Seferihisar, 990 : Beyler - Seferihisar, 991 : Çamtepe - Seferihisar)[51](**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] İzmir içinde ''C'' tarifesi üzerinden ücretlendirilen gittiğin kadar öde araçlarda* tam kartta ilk 10 km için 6,68₺, ilk 10 km'den sonraki her km için ise 0,17₺; öğretmen ve 60 yaş kartında ilk 10 km için 5,37₺, ilk 10 km'den sonraki her km için ise 0,13₺; öğrenci kartı için ilk 10 km 2,12₺, ilk 10 km'den sonraki her km için ise 0,09₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (* C türü tarife üzerinden ücretlendirilen otobüs türleri: 801 : Kiraz - Beydağ, 803 : Kiraz - Ödemiş, 966 : Ulucak - Evka 3 Metro, 975 : Seferihisar - Fahrettin Altay Aktarma Merkezi, 981 : Balıklıova - Fahrettin Altay Aktarma Merkezi, 982 : İYTE - Fahrettin Altay Aktarma Merkezi, 983 : Bademler - Fahrettin Altay Aktarma Merkezi, 984 : Urla - Fahrettin Altay Aktarma Merkezi, 985 : Seferihisar - Üçkuyular İskele, 986 : Ürkmez - Seferihisar, 987 : Ürkmez - Fahrettin Altay Aktarma Merkezi, 988 : Kemalpaşa - Evka 3 Metro) (**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] İzmir içinde ilçeler arasında yapılan otobüs seferleri için ''D'' tarifesi* üzerinden ücretlendirme yapılmaktadır. Bu araçlar tam kart için 15,66₺; öğretmen ve 60 yaş kartları için 10,48₺; öğrenci kartları için 4,70₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (* D tarifesi üzerinden ücretlendirilen otobüs türleri: 760 : Çeşme - Urla, 761 : Karaburun - Urla, 795 : Ödemiş - Torbalı, 798 : Tire - Torbalı, 835 : Bergama - Aliağa Aktarma Merkezi, 837 : Dikili - Aliağa Aktarma Merkezi, 883 : İ.Y.T.E - Fahrettin Altay)[51] (**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] İzmir içinde üniversite öğrencileri için özel açılmış yerleşke otobüs türü olan ''E'' tarifesi*, tam kart için 7,10₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 6,11₺; öğrenci kartı için 0,66₺, 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (* E tarifesi üzerinden ücretlendirilen otobüs türleri: 412 : Tınaztepe - Yerleşke, 525 : E.Ü.Kampüs - Bornova Metro)[51] (**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] İzmir içinde saat 00.00-06.00 arasında işletilen otobüsler için geçerli olan ''F'' tipi tarife* üzerinden ücretlendirme yapılarak yolculara ulaşım sağlanmaktadır. Tam kart için 15,66₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 12,34₺; öğrenci kartı için 4,80₺, 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (* F tipi tarife üzerinden ücretlendirilen otobüs türleri: 910 : Gaziemir - Konak, 920 : Çiğli - Konak, 930 : Bornova - Konak, 940 : Buca - Konak, 950 : Narlıdere - Konak)[51] (**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] İzmir içinde Adnan Menderes Havalimanı üzerinden şehir merkezine gelmek için kullanılan ''G'' fiyat tarifesini kullanmakta olan otobüsler* bulunmaktadır. Bu otobüsler tam kart için 15,66₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 12,34₺; öğrenci kartı için 10,44₺, 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (* G tipi tarife üzerinden ücretlendirilen otobüs türleri: 200 : Mavişehir Aktarma Merkezi - Havalimanı, 202 : Cumhuriyet Meydanı - Havalimanı, 204 : Bornova Metro - Havalimanı, 206 : Şirinyer Aktarma Merkezi - Havalimanı)[51] (**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] ''H'' fiyat tarifesi sadece İzmir içinde 640 numaralı otobüs için açılmıştır. Bu otobüsler tam kart için 5,15₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 4,32₺; öğrenci kartı için 1,68₺, 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] (*30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] ''J'' fiyat tarifesi birbirine uzak olan yerler için açılmış olan gittiğin kadar öde otobüs* türüdür. Bu otobüsler tam kart için ilk 10 km 6,68₺, 10–50 km arası km başı 0,17₺, 50 km'den sonraki her km başı 0,33₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için ilk 10 km 5,37₺, 10–50 km arası km başı 0,13₺, 50 km'den sonra km başı 0,24₺; öğrenci kartı için ilk 10 km 2,12₺, 10–50 km arası km başı 0,09₺, 50 km'den sonra km başı 0,11₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı** ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir.[51][52] ( F tipi tarife üzerinden ücretlendirilen tarifeler: 801 : Kiraz - Beydağ, 803 : Kiraz - Ödemiş, 806 : Kiraz - Otogar)[51] (**30 Haziran 2022 tarihine kadar)[53] Nostaljik Tramvay[değiştir | kaynağı değiştir] Alsancak, Kordon'da bulunan tramvay, bütün kartlar için 1₺'dir. Metro[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Metrosu saat 06.00-00.00 arasında ''A'' tarifesi üzerinden ücretlendirilir. Ulaşım tam kart için 7,10₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 6,11₺; öğrenci için 2,40₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] Saat 00.00-06.00 arasında baykuş seferleri yapan metro, bu saatlerde ''F'' tipi tarife üzerinden ücretlendirilmektedir. Ulaşım tam kart için 15,66₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 12,34₺; öğrenci için 4,80₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] İZBAN (Banliyö)[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir banliyösu (İZBAN) sadece gün içinde çalışır [54] ve ''I'' tipi ücretlendirme tarifesine sahiptir. Ulaşım tam kart için ilk 10 km için 7,10₺, ilk 20 km sonrası her km başı 0,17₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için ilk 20 km 6,11₺, ilk 20 km sonrasında her km başı 0,13₺; öğrenci için ilk 20 km 2,40₺, ilk 20 km sonra km başı 0,09₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] (İstasyonlar arası ücret hesaplamak için: İZBAN Fiyat Tarifesi 19 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) Tramvay[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir içinde bulunan T1 hattı ve T2 hattı saat 06.00-00.00 arasında ''A'' tarifesi üzerinden ücretlendirilir. Ulaşım tam kart için 7,10₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 6,11₺; öğrenci için 2,40₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] Saat 00.00-06.00 arasında baykuş seferleri yapan tramvay, bu saatlerde ''F'' tipi tarife üzerinden ücretlendirilmektedir. Ulaşım tam kart için 15,66₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 12,34₺; öğrenci için 4,80₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] Vapur[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'de bulunan ve İzmir Körfezi arasında karşı tarafa direkt olarak geçilebilmesi için kullanılan; saat 06.00-00.00 arasında ''A'' tarifesi üzerinden ücretlendirilir. Ulaşım tam kart için 7,10₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 6,11₺; öğrenci için 2,40₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] Saat 00.00-06.00 arasında baykuş seferleri yapan vapur, bu saatlerde ''F'' tipi tarife üzerinden ücretlendirilmektedir. Ulaşım tam kart için 15,66₺; öğretmen ve 60 yaş kartı için 12,34₺; öğrenci için 4,80₺; 65 yaş kartı, TÜİK kartı, şehit yakını kartı, gazi kartı, gazi yakını kartı, vazife malulü kartı, vazife malulü yakını kartı, zabıta kartı, basın kartı, emniyet hizmetleri sınıfı personeli kartı, engelli kartı, engelli refakatçı kartı, er/erbaş kartı, jandarma kartı, sağlık çalışanı kartı* ve sahil güvenlik kartları içinse ücretsizdir. (*30 Haziran 2022 tarihine kadar) [51][52][53] Halk Saatleri[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Büyükşehir Belediyesine ait toplu ulaşım araçlarında (Havalimanı, Baykuş, Bilet 35, Yerleşke Öğrenci ,Kontörlü Ulaşım Kartları , Otobüs Tahsis ve Servis Dışı Kalma Bedeli tarifeleri hariç) ( 05.00 - 07.00 ) saatleri ile akşam ( 19.00 - 20.00 ) saatleri arasında geçerli olmak üzere mevcut tarifesinin yarısı olarak uygulanır. Halk Taşıt Uygulamasında tarifenin kalansız olarak ikiye bölünememesi halinde tarife bir üste yuvarlanır.[51] BİLET 35[değiştir | kaynağı değiştir] BİLET 35 sistemi İzmir'de hamiline kart veya kişileştirilmiş kartı bulunmayan yolcular için geliştirilmiş 2, 3, 5 veya 10 binişlik olarak satılan tek kullanımlık biletlerdir. Biletin sağlıklı bir şekilde çalışabilmesi için; katlanmaması, bükülmemesi ve hasar görmemesi gerekmektedir. Biletin aktarma hakkı yoktur. Bilet üzerine tekrar dolum işlemi yapılamaz. Biletin geçerlilik süresi, ilk kullanım tarihinden itibaren 35 gündür. Bilet yetkili bayilerden temin edinebilir. İlçelerde, iki farklı bilette bulunan kontörler birleştirilip kullanılamaz. Bilet ile birlikte makbuz alınması ve kullanım süresince makbuzların saklanması gerekmektedir.[55] 2 binişlik bilet 19,00₺, 3 binişlik bilet 27,00₺, 5 binişlik bilet 40,00₺, 10 binişlik bilet 76,00₺'dir.[55] (A) Fiyat Tarifesi 1 Kontör; (B) Fiyat Tarifesi 1 Kontör; (C) Fiyat Tarifesi 2 Kontör; (D) Fiyat Tarifesi 2 Kontör; (E) Fiyat Tarifesi (Yerleşke) 1 Kontör; (F) Fiyat Tarifesi (Baykuş) 2 Kontör; (G) Fiyat Tarifesi (Havaalanı) 2 Kontör; (H) Fiyat Tarifesi (Otobüs)1 Kontör; (I) Fiyat Tarifesi (Banliyö) 3 Kontör; (J) Fiyat Tarifesi (Banliyö) 6 Kontördür.[55] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d "Birinci Aşama İnşaatı" (PDF). ibb.gov.tr. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2015.  "İzmir Metro A.Ş. Tanıtım Kitabı" (PDF). izmirmetro.com.tr. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Ekim 2015.  "İzmir Metrosu'nda nihayet mutlu son". Milliyet. 27 Temmuz 2014. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2015.  a b c "İşte İzmir'in yol haritası". izmir.bel.tr. 9 Ocak 2018. 21 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2018.  "Sefer Planı". izmirmetro.com.tr. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2015.  "Toplu ulaşımda 'rekorlar yılı'". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 17 Ocak 2019. 17 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2019.  "Hakkımızda". izban.com.tr. 12 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2015.  "Selçuk'un kurtuluş gününde çifte kutlama". Hürriyet. 8 Eylül 2017. 9 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2017.  a b "İstasyonlar". izban.com.tr. 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2015.  "İzmir'in Tarihi". izmir.bel.tr. 8 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "İzmir Gümrükleri Tarihçesi". ege.gtb.gov.tr. 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  a b c d e f "İzmir'in ilk tramvay hatları". rayhaber.com. 27 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "İzmir Tramvay Hatları Ön Etütleri" (PDF). izmir.bel.tr. Aralık 2009. 18 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "Karşıyaka'da 'tramvaylı' günler başladı". izmir.bel.tr. 11 Nisan 2017. 7 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  "Güle güle kullan İzmir!". izmir.bel.tr. 24 Mart 2018. 24 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2018.  "İzmir'in gurur günü". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 26 Ocak 2024. 27 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2024.  "Soyer'den Gaziemir'e tramvay müjdesi: Metroya bağlayacağız!". Cumhuriyet. 28 Temmuz 2023. 29 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2023.  "İzmir'de ilk! Füniküler kuruluyor". Manşet Türkiye. 13 Şubat 2021. 24 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2023.  "Büyükşehir askıya çıkardı... İzmir'e füniküler hattı!". Ege'de Son Söz. 3 Temmuz 2023. 10 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2023.  a b "Tarihçe". eshot.gov.tr. 13 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015.  "Otobüs Filomuz". eshot.gov.tr. 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021.  "Hareket Saatleri". eshot.gov.tr. 29 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  "ESHOT'tan elektrikli otobüs ihalesi". Hürriyet. 14 Ağustos 2015. 23 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015.  "İzmir'den bir ilk daha". izmir.bel.tr. 2 Nisan 2017. 7 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  "Günün en güzel haberi". izmir.bel.tr. 17 Şubat 2017. 7 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  a b "Hakkımızda". izulas.com.tr. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  "İZTAŞIT Seferihisar'dan yola çıktı". HaberTürk. 28 Aralık 2019. 7 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2021.  "Kordon'a nostaljik tramvay geliyor". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 24 Temmuz 2020. 7 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  a b c "İzmir'in ilk nostaljik tramvayı 9 Eylül'de sefere başlıyor". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 7 Eylül 2020. 7 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  "Troleybüslere veda". web.deu.edu.tr. 30 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "İzmir Troleybüs Hatları". web.deu.edu.tr. 20 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "2 numaralı Efsane troleybüs yeniden sahada". rayhaber.com. 11 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "Tosun yeniden yollarda". Hürriyet. 25 Nisan 2014. 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "Toplu ulaşımda troleybüs sürprizi". Milliyet. 24 Mart 2013. 16 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "Körfez sularında ilk vapurlar". İzmir Kültür ve Turizm Dergisi, 36. Nisan-Mayıs 2016. 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2020.  a b c d e f "İzmir Körfez vapurlarının 120 yılı". Milliyet. 9 Şubat 2004. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "1700'lü yıllarda Alsancak'ta güncel yaşam". Yeni Asır. 15 Nisan 2014. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  a b c d e f g "Hakkımızda". izdeniz.com.tr. 30 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  "Gemiler ve İskeleler". izdeniz.com.tr. 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2016.  "İzmir'den Foça'ya vapur seferleri başladı". Hürriyet. 1 Ağustos 2015. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015.  "Mordoğan'a vapurla keyifli yolculuk başladı". izmir.bel.tr. 7 Temmuz 2016. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2016.  "Bayram müjdesi İZDENİZ'den geldi". izmir.bel.tr. 4 Temmuz 2016. 18 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  "Körfez'de 'bayram' havası". izmir.bel.tr. 22 Haziran 2017. 19 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2017.  a b c "Yıllar ve Yolcu Sayıları". izdeniz.com.tr. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  "Güzelbahçe'de vapur sevinci". izmir.bel.tr. 2 Mayıs 2003. 28 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  "Güzelbahçe vapuruna kavuşuyor". izmir.bel.tr. 17 Mayıs 2018. 10 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2018.  "İzmir'de deniz ulaşımında bekleme devri bitti". Cumhuriyet. 1 Eylül 2020. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2020.  "İzmir'de arabalı vapur zamlandı". Milliyet. 27 Ağustos 2014. 3 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2015.  "Yeni arabalı vapurları çok sevdik". izmir.bel.tr. 25 Eylül 2016. 7 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  "Hasan Tahsin İzmir'le buluştu". izmir.bel.tr. 17 Ekim 2015. 20 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w "İzmirim Kart Ücretlendirme Tarifesi". İzmir İnovasyon ve Teknoloji A.Ş. 5 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2022.  a b c d e f g h i j k l m n o p "İzmir Toplu Ulaşım Kartları Listesi". İzmir İnovasyon ve Teknoloji A.Ş. 5 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2022.  a b c d e f g h i j k l m n o p "Sağlık çalışanlarına ücretsiz ulaşım hakkı". Hürriyet Gazetecilik ve Matbaacılık A.Ş. 5 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2022.  "İZBAN çalışma saatleri". Turkuvaz Haberleşme ve Yayıncılık A.Ş. 17 Ağustos 2021. 5 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2022.  a b c "BİLET 35 detayları". ESHOT Genel Müdürlüğü. 1 Mayıs 2022. 5 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2022.  gtdİzmir'de toplu taşımaİşletmeciler ESHOT İZULAŞ İZTAŞIT Dolmuş İzmir Metro A.Ş. İZBAN A.Ş. TCDD Taşımacılık İZDENİZ Biletler İzmirim Kart Otobüs ESHOT İZULAŞ İZTAŞIT Dolmuş Metro (Kaymakamlık – Evka 3) Tramvay T1 (Alaybey – Ataşehir Kavşağı) T2 (Fahrettin Altay – Halkapınar) T3 (Ataşehir Kavşağı – Çiğli) NT (Alsancak Limanı – Cumhuriyet Meydanı) Banliyö İZBAN – Güney (Selçuk – Tepeköy & Tepeköy – Cumaovası) İZBAN – Merkez (Cumaovası – Menemen) İZBAN – Kuzey (Menemen – Aliağa) Teleferik Akropolis Teleferik Balçova Teleferiği Denizyolu İZDENİZ Turyol İskeleler Tabloda yalnızca işletmede olan hatlar belirtilmiştir. Tüm hatları görmek için İzmir'de toplu taşıma maddesine bakınız. gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir%27de_toplu_taşıma&oldid=32382438" sayfasından alınmıştır

İzmir Hava Yolları IATA ICAO Çağrı Kodu 4I IZM IZM Kuruluş2005Faaliyet sonlandırma30 Aralık 2018HublarıAdnan Menderes HavalimanıOdak şehirlerAdana Şakirpaşa Havalimanı, Esenboğa Uluslararası HavalimanıSık uçuş programıPegasus CardHavayolu ittifakıPegasus HavayollarıUçak filosu7Uçuş noktaları24Şirket sloganıGüzel İzmir'den IZair. En güzel Air.Ana şirketPegasus HavayollarıTicari işletme merkezi İzmir, TürkiyeÖnemli kişilerAli Sabancı, Gürol YükselWebsitesihttp://www.izair.com.trVikiveri öğesi İzmir Hava Yolları İzmir, Türkiye merkezli bölgesel bir havayolu şirketidir. Türkiye ve Avrupa'ya uçuşlar düzenlemekteydi. İzmir Hava Yolları'nın merkezi Adnan Menderes Havalimanı (ADB), İzmir'dir. Yurtiçi ve yurt dışı tüm tarifeli uçuşlarını Pegasus Havayolları iş birliği ile gerçekleştirmekteydi. 30 Aralık 2018 tarihinde faaliyetlerine son vermiştir. 2009 Özel Tur Yarışmasını (deneme amaçlı) 125 puanla 8. sırada tamamlamış, 2010 özel tur yarışmasına direkt katılma hakkı elde etmiştir.[kaynak belirtilmeli] Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Havayolu şirketi, Nisan 2005 tarihinde kuruldu ve 3 adet Airbus A319 ile Haziran 2006 tarihinde Pegasus Havayolları ile iş birliği yaparak yurt içi uçuşlara başladı. Mayıs-Haziran 2007 yılında şirket hisselerinin %20 si ESAS Holding (Pegasus Havayollarının da sahibi) tarafından satın alınarak yönetim değişikliği yapıldı. Aralık 2018 tarihinde Pegasus Hava Taşımacılığı A.Ş. ile birleşmiştir.[1] İZAir logosu[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'de yaz günlerinde gökyüzünün açık mavisi ile güneşinin turuncusu Izair logosunda birleşti. Bu renkler İzmir'in meşhur imbatında salınarak uçağın kuyruğundaki dizaynı oluşturdu. Mavi ile turuncunun birleştiği noktalarda ise Ege bölgesini süsleyen zeytin ağaçlarını anımsatan zeytin rengi ortaya çıktı. Ege'nin derin mavisi de uçağın alt gövdesini ve motorlarını renklendirdi. İzmir'i tanıyanlar uçağın kuyruğundaki dizaynı kordonun meşhur kaldırım taşlarına benzetebilirler. Uçuş Noktaları[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: IZair uçuş noktaları listesi Türkiye İstanbul Ankara Bodrum - Ankara üzerinden - Adana Diyarbakır Elazığ Gaziantep Konya Hatay Malatya Mardin Samsun Trabzon - Adana üzerinden - Antalya - Adana üzerinden - Diyarbakır - Adana üzerinden - Van - Adana üzerinden Lefkoşa Almanya Berlin - Ankara üzerinden - Düsseldorf Köln Münih Stuttgart Avusturya Viyana Yunanistan Atina Filo[değiştir | kaynağı değiştir] Izair Airbus A319 Pegasus Airlines tarafından işletilen IZair filosu 04 Ocak 2016 verilerine göre aşağıdaki uçaklardan oluşmaktadır:[2] IZair Filosu Uçak Tipi Toplam Yolcu Sayısı Notlar Boeing 737-800 7 189 Operatör Pegasus Hava Taşımacılığı A.Ş. Toplam 7 1323 Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Hava Yolları Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 7 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2019.  "IZair Fleet". 12 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2013.  gtdTürkiye'deki havayolu şirketleriTam servis Türk Hava Yolları Düşük bütçeli AJet Pegasus Hava Yolları SunExpress Charter Corendon Airlines Freebird Hava Yolları Tailwind Airlines Kargo Air Anka MNG Hava Yolları MyCARGO Airlines Turkish Cargo ULS Airlines Cargo Kapanan Air Alfa Air Anatolia Akdeniz Hava Yolları Ankair Atlasglobal Bestair Birgenair Boğaziçi Hava Taşımacılığı Borajet Fly Air Golden International Airlines Kıbrıs Türk Hava Yolları Holiday Airlines Hürkuş Hava Yolları Inter Airlines İstanbul Hava Yolları İZair Noble Air Onur Air Orbit Express Havayolları Saga Hava Yolları Seabird Airlines Sky Airlines Sultan Air Sunways Tarhan Tower Airlines TUR European Airways Turkuaz Airlines "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir_Hava_Yolları&oldid=27953871" sayfasından alınmıştır

Harici görsel İzmir Körfezi deniz ulaşım hatları (JPG)İZDENİZ web sitesi. İzmir Körfezi'nde İZDENİZ tarafından sürekli olarak işletilen dokuz iskele vardır. Ayrıca yaz mevsiminde hafta sonları beş iskeleye daha seferler düzenlenmektedir. İskeleler[değiştir | kaynağı değiştir] Etkin[değiştir | kaynağı değiştir] İskeleler Ad Fotoğraf Koordinatlar Konum Açılış Aktarma Alsancak 38°26′20.2″K 27°08′26.9″D / 38.438944°K 27.140806°D / 38.438944; 27.140806 (Alsancak Vapur İskelesi) Konak 1950 (birinci açılış)[1]15 Aralık 1999 (ikinci açılış)[2] Bostanlı 38°27′07.6″K 27°05′51″D / 38.452111°K 27.09750°D / 38.452111; 27.09750 (Bostanlı Vapur İskelesi) Karşıyaka 11 Kasım 1993[3] Otobüs, Tramvay Göztepe 38°23′58.4″K 27°05′00.6″D / 38.399556°K 27.083500°D / 38.399556; 27.083500 (Göztepe Vapur İskelesi) Konak 1884[4] Tramvay Güzelbahçe 38°22′47.0″K 26°53′36.6″D / 38.379722°K 26.893500°D / 38.379722; 26.893500 (Güzelbahçe Vapur İskelesi) Güzelbahçe 2 Mayıs 2003 (birinci açılış)[5]18 Mayıs 2018 (ikinci açılış)[6] Otobüs Karantina 38°24′30.7″K 27°06′23.1″D / 38.408528°K 27.106417°D / 38.408528; 27.106417 (Karantina Vapur İskelesi) Konak 26 Aralık 2018[7] Tramvay Karşıyaka 38°27′17.3″K 27°07′14.2″D / 38.454806°K 27.120611°D / 38.454806; 27.120611 (Karşıyaka Vapur İskelesi) Karşıyaka 1884[8] Otobüs, Tramvay Konak 38°25′07.3″K 27°07′31.7″D / 38.418694°K 27.125472°D / 38.418694; 27.125472 (Konak Vapur İskelesi) Konak 1884[4] Metro, Tramvay Pasaport 38°25′43.7″K 27°07′56.7″D / 38.428806°K 27.132417°D / 38.428806; 27.132417 (Pasaport Vapur İskelesi) Konak 1884[4] Üçkuyular 38°24′19.8″K 27°04′15.7″D / 38.405500°K 27.071028°D / 38.405500; 27.071028 (Üçkuyular Vapur İskelesi) Balçova 11 Kasım 1993[9] Otobüs Sezonluk[değiştir | kaynağı değiştir] Ad Fotoğraf Koordinatlar Konum Açılış Aktarma Foça 38°40′02.8″K 26°45′07.4″D / 38.667444°K 26.752056°D / 38.667444; 26.752056 (Foça Vapur İskelesi) Foça 1 Ağustos 2015[10] Karaburun 38°38′59.2″K 26°31′00.9″D / 38.649778°K 26.516917°D / 38.649778; 26.516917 (Karaburun Vapur İskelesi) Karaburun 2007 (birinci açılış)[11]2016 (ikinci açılış)[12] Mordoğan 38°31′05.1″K 26°37′38.4″D / 38.518083°K 26.627333°D / 38.518083; 26.627333 (Mordoğan Vapur İskelesi) Karaburun 6 Temmuz 2016[12][13] Urla 38°21′50.2″K 26°46′19.2″D / 38.363944°K 26.772000°D / 38.363944; 26.772000 (Urla Vapur İskelesi) Urla 26 Haziran 2017[14] Yassıca Ada 38°24′23.7″K 26°47′39.6″D / 38.406583°K 26.794333°D / 38.406583; 26.794333 (Yassıca Ada Vapur İskelesi) Urla Haziran 2001[11] Kullanılmayan[değiştir | kaynağı değiştir] Ad Fotoğraf Koordinatlar Konum Açılış Kapanış Bayraklı 38°27′48.7″K 27°09′40.9″D / 38.463528°K 27.161361°D / 38.463528; 27.161361 (Bayraklı Vapur İskelesi) Bayraklı 6 Mayıs 2001[1][15] 1 Haziran 2016[16][17] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b Ürük, Yaşar. "Martı Sevdalısı Bergama Vapuru'nun 50. Yaşına Merhaba". izmirkitap.com. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.  "Alsancak Vapur İskelesi". Twitter. 14 Kasım 2020. 14 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021.  "Bostanlı Yolcu ve Araba Vapuru İskelesi". Yüksel İnşaat. 28 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021.  a b c Vapur Donatanları ve Acenteleri Tarihi (PDF). İMEAK Deniz Ticaret Odası Yayınları. Aralık 2013. s. 100. 30 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Şubat 2021.  "Güzelbahçe'de vapur sevinci". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 2 Mayıs 2003. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.  "Güzelbahçe vapuruna kavuşuyor". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 17 Mayıs 2018. 20 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.  "Körfeze bir iskele daha". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 26 Aralık 2018. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019.  "Karşıyaka Vapur İskelesi". Twitter. 19 Kasım 2020. 19 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021.  "Üçkuyular Vapur İskelesi". Twitter. 27 Kasım 2020. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2021.  "İzmir'den Foça'ya vapur seferleri başladı". Hürriyet. 1 Ağustos 2015. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015.  a b "Yıllar ve Yolcu Sayıları". izdeniz.com.tr. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2016.  a b "Mordoğan'a vapurla keyifli yolculuk başladı". izmir.bel.tr. 7 Temmuz 2016. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2016.  "Bayram müjdesi İZDENİZ'den geldi". izmir.bel.tr. 4 Temmuz 2016. 18 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017.  "Körfez'de 'bayram' havası". izmir.bel.tr. 22 Haziran 2017. 19 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2017.  "Konak'a tünel, Karşıyaka'ye yeni otopark, Bayraklı'ya vapur..." Yeni Asır. 26 Nisan 2001. 23 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.  "Bayraklı İskelesi ne olacak?". İlkses Gazetesi. 3 Ekim 2016. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.  "Bayraklı'ya iskele şoku". Ege Postası. 24 Mayıs 2016. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta İzmir'deki iskeleler listesi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. İZDENİZ 26 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. web sitesi gtdİzmir'deki iskeleler Alsancak Vapur İskelesi Bostanlı Vapur İskelesi Göztepe Vapur İskelesi Güzelbahçe Vapur İskelesi Karantina Vapur İskelesi Karşıyaka Vapur İskelesi Konak Vapur İskelesi Mordoğan Vapur İskelesi Pasaport Vapur İskelesi Üçkuyular Vapur İskelesi gtdİzmir'de toplu taşımaİşletmeciler ESHOT İZULAŞ İZTAŞIT Dolmuş İzmir Metro A.Ş. İZBAN A.Ş. TCDD Taşımacılık İZDENİZ Biletler İzmirim Kart Otobüs ESHOT İZULAŞ İZTAŞIT Dolmuş Metro (Kaymakamlık – Evka 3) Tramvay T1 (Alaybey – Ataşehir Kavşağı) T2 (Fahrettin Altay – Halkapınar) T3 (Ataşehir Kavşağı – Çiğli) NT (Alsancak Limanı – Cumhuriyet Meydanı) Banliyö İZBAN – Güney (Selçuk – Tepeköy & Tepeköy – Cumaovası) İZBAN – Merkez (Cumaovası – Menemen) İZBAN – Kuzey (Menemen – Aliağa) Teleferik Akropolis Teleferik Balçova Teleferiği Denizyolu İZDENİZ Turyol İskeleler Tabloda yalnızca işletmede olan hatlar belirtilmiştir. Tüm hatları görmek için İzmir'de toplu taşıma maddesine bakınız. gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir%27deki_iskeleler_listesi&oldid=31893529" sayfasından alınmıştır

İzmir Şehirlerarası Otobüs TerminaliKonumKaracaoğlan Mah. Kemalpaşa Cad. No:285/2 Bornova, İzmir, TürkiyeKoordinatlar38°25′51″K 27°12′50″D / 38.43083°K 27.21389°D / 38.43083; 27.21389Sahipİzmir Büyükşehir Belediyesiİşletmeciİzmir Otobüs ve Terminal İşletmeleri A.Ş.Otobüs işletmecileri172 firma[1]Otobüs park yeri146 peron[1]BağlantılarESHOTYapıOtopark1.200 araç[1]MimarMerih Karaaslanİlker Aksu[2]Diğer bilgilerWeb sitesiizotas.com.trTarihçeAçılış14 Aralık 1998[3]TrafikYolcular75.000 (günlük, 2010)[4] İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali, kısaca İzmir Otogarı, Türkiye'nin İzmir şehrinde hizmet veren otogardır. Aralık 1998'de hizmete girdi. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir'in şehirlerarası otobüs terminali Basmane'de hizmet vermekteyken 1975'te Halkapınar'a taşındı.[5] 1993'te İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından Bornova'da yapılacak yeni bir otogar için proje ihalesi açıldı ve ihaleyi Merih Karaaslan ile İlker Aksu'nun projesi kazandı.[2] Eylül 1996'da belediye ile yap-işlet-devret sözleşmesi imzalandı ve yapım ihalesine çıkıldı.[3] 8 Mayıs 1997'de temeli atılan otogar, 14 Aralık 1998'de açıldı.[3] Otogarın işletme hakkı 2023'e kadar İZOTAŞ'a aittir.[4] İzmir Büyükşehir Belediyesi, otogarın ana transfer merkezi yapılması için 2020'de mimari proje yarışması düzenledi.[6][7] Mimari[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Otogarı, 150.000 m² alan üzerinde inşa edildi.[1] 120.000 m² kapalı alanıyla ülkenin en büyük otogarıdır.[3][4] Otogarda otobüsler için 146 peron mevcuttur.[1] Ayrıca 1.200 araçlık otopark, üç yıldızlı bir otel, iki akaryakıt istasyonu ve 300 kişilik bir konferans salonu bulunmaktadır.[4] Hizmetler[değiştir | kaynağı değiştir] Otogarda taşımacılık yapan 172 firma faaliyet göstermektedir.[1] Günde ortalama 75.000 yolcu taşınmaktadır.[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f "Bornova" (PDF). İzmir Ticaret Odası. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.  a b Kocagöz, Şükrü. "İzmir Otogarı'nın Seyir Defteri" (PDF). Ege Mimarlık. 25 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.  a b c d "Tarihçe". İZOTAŞ. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.  a b c d e "İzmir otogarındaki hizmet ağı genişliyor". Yeni Asır. 6 Aralık 2010. 23 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.  "Kamu Hukuku ile Özel Hukuku Çatıştıran Protokole-Bağlı Planlama: 'İzmir Basmane Dünya Ticaret Merkezi' Vakası" (PDF). Journalagent. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018.  "İzmir Büyükşehir Belediyesi Ana Transfer Merkezi Mimari Proje Yarışması". mimarizm. 2 Mart 2020. 17 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2020.  "İzmir Otogarı'nı ana transfer merkezine dönüştürecek proje belli oldu". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 11 Eylül 2020. 7 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2020.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmî site gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir_Şehirlerarası_Otobüs_Terminali&oldid=31985606" sayfasından alınmıştır

Balçova Teleferiği Durumu Etkin Konumu Balçova, İzmir, Türkiye Koordinatlar 38°23′13.8″K 27°2′39.9″D / 38.387167°K 27.044417°D / 38.387167; 27.044417 Açılış tarihi 24 Mart 1974[1] Türü Gondol Uzunluğu 810,71 m[2] Yüksekliği 45 m[3] İşletmeci İZULAŞ[4] Durak sayısı 2 Maksimum hız 5 m/sn[2] Yolculuk süresi 2 dk 42 sn[4] Araç sayısı 20 kabin[2] Yolcu kapasitesi 8 kişi/kabin[2] Balçova Teleferiği, diğer adıyla İzmir Teleferik, Türkiye'nin İzmir ilinin Balçova ilçesinde yer alan gondol teleferiktir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Balçova Belediye Başkanı Ercüment Uysal, Ağustos 1970'te Romanya'nın Brașov şehrinde gördüğü teleferikten esinlenerek Balçova'ya da bir teleferik yapmayı planladı.[1] Türkiye'ye döndüğünde ülkedeki tek teleferik olan Bursa Teleferik'i incelemek için Bursa'ya gitti.[1] Daha sonra Avrupa'da teleferik yapımında faaliyet gösteren şirketlerle görüştü ve 18 Temmuz 1972'de 695.000 Alman markı karşılığında Almanya merkezli bir firma ile sözleşme imzaladı.[1] Yeşiloğlu Tepesi ile Dededağı'nın zirvesi arasında inşa edilen ve 1973'ün son aylarında deneme seferleri gerçekleştirilen teleferik, 24 Mart 1974'te açıldı.[1][5] 2008'de Makine Mühendisleri Odası İzmir Şubesi'nin raporu sonrasında güvenli olmadığı gerekçesiyle kapatıldı.[4][6] 2012'de İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından ihalesi yapılan teleferiğin temeli 6 Nisan 2013'te atıldı.[4][6][7] ₺15,5 milyon maliyetle yenilenen teleferik, 31 Temmuz 2015'te yeniden açıldı.[4][8] Teknik özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] Balçova Teleferiği'nin eğik uzunluğu 810,71 metre, yüksekliği 45 metre, iki ucu arasındaki yükseklik farkı ise 351,66 metredir.[2][3][9] Tesiste her biri 8 kişilik 20 kabin bulunmaktadır ve saatte 1.200 yolcu taşınabilmektedir.[2] Teleferiğin maksimum hızı saniyede 5 metre, seyahat süresi ise 2 dakika 42 saniyedir.[2][4] Hizmetler[değiştir | kaynağı değiştir] İZULAŞ tarafından işletilen teleferik, pazartesi hariç haftanın altı günü 12.00-20.00 saatleri arasında hizmet vermektedir.[4][10] Tesis engellilerin erişimine uygundur.[11] Beş yaşından küçüklerin ücretsiz kullandığı teleferiğin ₺25 biniş ücreti bulunmaktadır.[11] Ücret ödemeleri için İzmirim Kart da kullanılmaktadır.[11] Güzergâh şeması[değiştir | kaynağı değiştir] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e Akçiçek, Eren; Serçe, Erkan. "Balçova Belediyesi'nin Kuruluşu ve İlk Başkanı Ercüment Uysal'ın Çalışmaları". academia.edu. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  a b c d e f g Çarşıbaşı, Bülent (Ağustos 2015). "Balçova Teleferik Tesisi" (PDF). Elektrik Mühendisleri Odası. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  a b "En kötü senaryoya hazırlar". Hürriyet. 27 Aralık 2015. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2019.  a b c d e f g "Yine, yeniden Teleferik". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 30 Temmuz 2015. 29 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  "İzmir'in simgelerinden teleferiğin öyküsü". Ege Meclisi. 30 Temmuz 2015. 1 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  a b "İzmir'in Teleferiği için ilk harç konuldu". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 6 Nisan 2013. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  "Balçova Teleferik Tesisleri için yeni ihale". Cumhuriyet. 17 Mayıs 2012. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  "İzmir'de yeniden teleferik heyecanı". Milliyet. 30 Temmuz 2015. 14 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2018.  "İzmir Teleferiği'nin 6 ana direği dikildi". Milliyet. 4 Ağustos 2014. 14 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2019.  "Teleferik, ziyaretçi rekoru kırdı". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 11 Haziran 2019. 11 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2019.  a b c "Sık Sorulan Sorular". İZULAŞ. 16 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2019.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Balçova Teleferiği ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje gtdTürkiye'deki teleferik hatları Akropolis Teleferik Alanya Teleferik Amisos Tepesi Teleferiği Balçova Teleferiği Beşikdüzü Teleferik Bursa Teleferik Denizli Teleferik Erciyes Lifos Teleferiği Erciyes Tekir Teleferiği Eyüp - Piyer Loti Teleferik Hattı Kartepe Teleferik Keçiören Teleferiği Maçka - Taşkışla Teleferik Hattı Olympos Teleferik Ordu - Boztepe Teleferik Hattı Palandöken Teleferiği Pınarbaşı - Aytepe Teleferik Hattı Sapanca Teleferik Şahinbey Parkı Teleferik Tünektepe Teleferik Yenimahalle - Şentepe Teleferik Hattı "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Balçova_Teleferiği&oldid=30754486" sayfasından alınmıştır

Akropolis Teleferik Durumu Etkin Konumu Bergama, İzmir, Türkiye Koordinatlar 39°7′31.8″K 27°11′21.5″D / 39.125500°K 27.189306°D / 39.125500; 27.189306 Açılış tarihi 8 Ekim 2010 Türü Gondol Uzunluğu 694 m[1] İşletmeci Akropolis Teleferik A.Ş. Durak sayısı 2 Yolculuk süresi 3 dk 55 sn[2] Araç sayısı 15 kabin[1] Yolcu kapasitesi 8 kişi/kabin[1] Yolcu sayısı 209.441 (2012) Akropolis Teleferik, Türkiye'nin İzmir ilinin Bergama ilçesinde yer alan gondol teleferiktir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Pergamon antik kentini ziyaret edecek turistlerin ören yerine ulaşımını kolaylaştırmak için 2005'te bölgeye bir teleferik yapılması için proje hazırlandı.[2][3] 2006'da projesi revize edilen teleferiğin inşaatı 2008'de başladı.[2][3] Türkiye merkezli Akropolis Teleferik A.Ş. yap-işlet-devret usulüyle yapım maliyetini üstlendi ve teleferiğin işletme hakkını 49 yıllığına elde etti.[4][5] İtalya merkezli Leitner Group tarafından inşa edilen Akropolis Teleferik, 8 Ekim 2010'da açıldı.[1][2][5] Teknik özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] Akropolis Teleferik'in eğik uzunluğu 694 metredir.[1] Tesiste her biri 8 kişilik 15 kabin bulunmaktadır ve saatte 1.150 yolcu taşınabilmektedir.[1] Başlangıçta 9 olan kabin sayısı 2011'de 15'e çıkarıldı.[2][6] Seyahat süresi 3 dakika 55 saniyedir.[2] Güzergâh şeması[değiştir | kaynağı değiştir] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f "GD8 Bergama". leitner-ropeways.com. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019.  a b c d e f "Bergama'da Akropol teleferiği hizmete girdi". NationalTurk. 5 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019.  a b Dağlar, Ali (10 Ağustos 2008). "Bergama'da teleferik kavgası". Hürriyet. 14 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019.  "Bergama'da eziyet teleferikle bitti". Milliyet. 25 Aralık 2011. 14 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019.  a b "Akropol'e yapılan teleferiğe ücret tepkisi". Yeni Asır. 10 Ekim 2010. 14 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019.  "Bergama'daki Teleferikte Kabin Sayısı Artırıldı". Haberler.com. 13 Ekim 2011. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje gtdTürkiye'deki teleferik hatları Akropolis Teleferik Alanya Teleferik Amisos Tepesi Teleferiği Balçova Teleferiği Beşikdüzü Teleferik Bursa Teleferik Denizli Teleferik Erciyes Lifos Teleferiği Erciyes Tekir Teleferiği Eyüp - Piyer Loti Teleferik Hattı Kartepe Teleferik Keçiören Teleferiği Maçka - Taşkışla Teleferik Hattı Olympos Teleferik Ordu - Boztepe Teleferik Hattı Palandöken Teleferiği Pınarbaşı - Aytepe Teleferik Hattı Sapanca Teleferik Şahinbey Parkı Teleferik Tünektepe Teleferik Yenimahalle - Şentepe Teleferik Hattı Wikimedia Commons'ta Bergama Acropolis Gondola ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Akropolis_Teleferik&oldid=31199410" sayfasından alınmıştır

İl yolları, devlet yolları ve uluslararası yollar dışında kalan yollardır. Karayolları Genel Müdürlüğü desteğiyle, İl yerel yönetimleri tarafından yapılır. İzmir'in KGM kayıtlarındaki 31 il yolunun toplam uzunluğu 755 km.dir. Bu yollardan, günlük geçen araç sayısının en fazla olduğu yol, 79.587 araçla, numaralı, 7 km uzunluğundaki, Konak-Yeşildere yoludur.[1] İzmir İl Yolları İzmir'in İl Yolları İl yolu Kısım Başlangıcı Kısım Sonu Yolun değerleri[2] Ulaştığı   Yol no Yer Yer Yol no Km Günlük araç Yer Km' Balıkesir il s. Kozak 19 345 Kozak Bergama -01 21 2.215 Kınık 18 45-76 Manisa il s. Turanlı k. 14 407 Turanlı 1 Turanlı k. Göçbeyli k. 19 1.245 Göçbeyli 16 Göçbeyli k. Bergama k. -01 5 3.787 Bergama 3 Turanlı Bergama k. 1 84 Bergama 27 Bergama k. Göçbeyli 16 1.475 Göçbeyli Kınık k. -01 11 725 Kınık 8 -02 Bornova k. Kemalpaşa 8 16.712 Kemalpaşa Manisa il s. 45-26 27 10.177 Turgutlu 6 Kemalpaşa k. Dağkızılca k. 16 6.943 Dağkızılca 1 Dağkızılca k. Torbalı k. -10 15 12.067 Torbalı 3 Dağkızılca Kemalpaşa k. 2 280 Kemalpaşa 17 -10 Torbalı k. Yeniçiftlik 10 5.845 Yeniçiftlik Tire Organize S. 17 5.921 Tire Organize S. Tire k. 2 8.265 Tire 2 Tire k. Bayındır k. -01 8 4.291 Bayındır 10 45-29 Manisa il s. Gölcük k. 12 1.550 Gölcük 6 Gölcük k. Ödemiş k. -01 21 5.041 Ödemiş 2 Gölcük Ödemiş k. 6 795 Ödemiş 23 -01 Ödemiş Ovakent 14 7.287 Köşk 55 Ovakent Bademli 3 1.701 -02 Kiraz k. Beydağ 11 2.533 Beydağ Aydın il s. 12 2.786 Nazilli 30 Bayındır k. Tire 2 11.855 Ödemiş 39 Tire Aydın il s. 32 1.074 İncirliova 20 -11 Selçuk k. Boğaziçi 12 3.286 Boğaziçi Tire 19 6.409 Bayındır 19 Tire Gökçen 13 7.411 Gökçen Ödemiş k. 14 2.763 Ödemiş 12 -11 Selçuk k. Meryemana 6 1.709 -01 Selçuk k. Efes 1 1.814 -01 Güzelbahçe Seferihisar 22 18.910 Ürkmez 17 Seferihisar Karakoç 19 9.527 Karakoç 3 Karakoç Menderes k. 7 8.956 Menderes 32 Gümüldür Ahmetbeyli 24 8.777 Menderes 33 Ahmetbeyli Selçuk k. -01 14 5.605 Selçuk 6 Aydın il s. Selçuk k. -11 4 9.367 Selçuk 12 Ovakent Aydın il s. 31 502 Köşk 24 -K11 A.Menderes HA k. Gaziemir 9 31.934 -K11 Gaziemir Menderes 5 32.592 Menderes Gümüldür k. 7 18.379 Gümüldür 26 Gümüldür k. Değirmendere 10 11.726 Değirmendere Ahmetbeyli 16 5.295 Selçuk 20 Menderes k. Gümüldür 26 8.272 Seferihisar 27 Selçuk k. Klaros Antik k. 2 111 Seferihisar Ürkmez 17 1.349 Menderes 39 Konak Yeşlidere 7 79.587 Yeşlidere Gaziemir -K4 2 33.955 Balçova 9 -09 Menemen k. Aliağa k. 4 13.520 Aliağa 10 Aliağa k. Yenifoça 10 4.807 Yenifoça   Foça 22 1.201 Foça Çiğli k. 16 4.556 Çiğli 24 Çiğli k. Menemen k. -09 10 4.586 Menemen 9 -09 Aliağa k. Zeytindağ 3 966 Zeytindağ Yuntdağ 17 409 -08 Bergama k. Dikili 4 7.484 Dikili Çandarlı 19 2.579 Çandarlı Aliağa k. -09 10 4.311 Aliağa 23 Foça k. Çiğli -K22 24 7.492 Karşıyaka 11 -09 Aliağa k. Yenifoça k. 6 2.101 Yenifoça 10 İzmir'in Karayolları İzmir'in Karayolları Yol cinsi Numarası-kısmı Güzergâh Km Otoyol Balçova ( )- - -Bornova-Karşıyaka-Koyundere 60 / Buca ( )-Torbalı- Aydın sınırı>Germencik 64 / Çeşme-Balçova ( ) 89 / Menemen-Çandarlı ( ) 76 Bornova ( )- Manisa sınırı>Turgutlu 34 Toplam 247 Devlet Yolu -01 -Bergama-Kınık-Manisa il s.>Soma 36 -02 Menemen ( )-Manisa il s.>Manisa 15 -01/02 Çeşme-Güzelbahçe/Bornova-Manisa il s.>Turgutlu 100 -01/02 -Torbalı-Ödemiş-Kiraz-Manisa il s.>Sarıgöl 121 -01 Karaburun- > Urla 53 -01 Selçuk ( )-Aydın il s.>Kuşadası 11 -08/09/10/11 Balıkesir il s.-Menemen/ Menderes-Aydın il s.>Germencik 173 -11 Bornova ( )-Manisa il s.>Manisa 13 Toplam 522 İl yolu /.../ 31 il yolu 755 Toplam 1313 Not: 30 Ekim 2019 tarihinde trafiğe açılan Koyundere-Çandarlı otoyoluna ait sayısal değerler, KGM sayfasında yayımlanınca, yukarıdaki tabloya eklenecektir. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Karayoları Genel Müdürlüğü 2017-2018 verileri Karayoları Genel Müdürlüğü 2018 verileri gtdTürkiye'deki il yolları listesi Adana Adıyaman Afyonkarahisar Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elâzığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkâri Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir Kahramanmaraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İzmir%27in_il_yolları&oldid=32197365" sayfasından alınmıştır

BisimBayraklı'da bir Bisim istasyonuGenelSahibiİzmir Büyükşehir BelediyesiHizmet alanıİzmir, TürkiyeTaşıma türüBisiklet paylaşım sistemiİstasyon sayısı60Web sitesibisim.com.trHizmetHizmete giriş18 Ocak 2014İşletmeci(ler)İZULAŞTaşıt sayısı890 Bisim, Türkiye'nin İzmir şehrinde hizmet veren bisiklet paylaşım sistemidir. İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından 18 Ocak 2014'te kurulan sistem, İZULAŞ tarafından işletilmektedir. Şehir genelinde 60 istasyon ve 890 bisiklet ile hizmet vermektedir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Bisim, 18 Ocak 2014'te 311 bisiklet ve 14 istasyonla hizmete girdi.[1] 2014'ün ilk yarısında istasyon sayısı 29'a yükseldi.[2] Nisan 2015'te iki yeni istasyon daha sisteme katıldı.[3] İstasyon sayısı Şubat 2016'da 32, Ocak 2017'de 33 oldu; bisiklet sayısı ise 500'e ulaştı.[4][5] Ocak 2018 itibarıyla istasyon sayısı 34'e yükseldi.[6] Haziran 2019'da 35. istasyon hizmete girdi.[7] Aralık 2019'da 5 yeni istasyon ve 50 yeni bisiklet sisteme dahil oldu.[8] Ekim 2020 itibarıyla istasyon sayısı 50'ye, bisiklet sayısı 720'ye yükseldi.[9] Şubat 2021'de 2 istasyon ve Mart 2021'de 3 istasyonun hizmete girmesiyle toplam istasyon sayısı 55 oldu.[10][11] 2021 yılı sonu itibarıyla 5 yeni istasyon ve 120'si çocuk bisikleti olmak üzere 170 bisikletin sisteme eklenmesi sonucunda istasyon sayısı 60'a, bisiklet sayısı 890'a çıktı.[11][12] 2024'te elektrikli bisikletlerin sisteme ekleneceği duyuruldu.[13] İstasyonlar[değiştir | kaynağı değiştir] Aralık 2021 itibarıyla 60 istasyona sahip olan Bisim'in Konak'ta 20, Karşıyaka'da 11, Bayraklı'da 5, Gaziemir'de 5, Bornova'da 4, Narlıdere'de 4, Balçova'da 3, Güzelbahçe'de 3, Buca'da 2, Çiğli'de 2, Karabağlar'da 1, Menemen'de 1 istasyonu bulunmaktadır.[14] Hizmetler[değiştir | kaynağı değiştir] 06.00-23.00 saatleri arasında hizmet veren Bisim'de kiralama işlemi; üye kartı, kredi kartı ve İzmirim Kart ile yapılabilmektedir.[1][6] Açıldığı tarihten beri 2,5 milyon kiralama yapılan sistemde Mart 2021 itibarıyla 373 bin üye bulunmaktadır.[11] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b "'Bisiklet Kenti İzmir' projesi İnciraltı'ndan başladı". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 18 Ocak 2014. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "Karşıyaka da 'Yollar BİSİM' dedi". Yeni Asır. 11 Nisan 2014. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "Bisim Hepimizin". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 2 Mart 2015. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "BİSİM'in durak sayısı 32'ye yükseldi". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 29 Şubat 2016. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "BİSİM 3 yılda 1 milyon kullanıcıya ulaştı". Hürriyet. 17 Ocak 2017. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  a b "BİSİM 4 yaşında". Hürriyet. 21 Ocak 2018. 19 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "BİSİM'in 35'inci istasyonu da hizmete girdi". Hürriyet. 4 Haziran 2019. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "Bisim'e 5 istasyon daha". Ege'de Son Söz. 31 Aralık 2019. 18 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2020.  "İzmir'e beş BİSİM istasyonu daha". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 8 Ekim 2020. 11 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020.  "BİSİM ağı Gaziemir'e ulaştı". Cumhuriyet. 25 Şubat 2021. 30 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2021.  a b c "Bisiklet istasyonlarının sayısı 55'e ulaştı". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 30 Mart 2021. 30 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2021.  "İzmir Büyükşehir Belediyesi bir yılda 3,6 milyar liralık yatırım yaptı". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 31 Aralık 2021. 31 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2022.  "BİSİM'e 'elektrik' geliyor". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 12 Aralık 2023. 12 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2023.  "İstasyonlar". Bisim. 24 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2022.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Bisim ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bisim&oldid=31207279" sayfasından alınmıştır

15 Temmuz Demokrasi Şehitleri MeydanıMeydanın 2019 yılındaki görünümüEski adıMithatpaşa ParkıAdını veren15 Temmuz Darbe GirişimiTürüKent meydanıSağlayıcıİzmir Büyükşehir BelediyesiTrafik durumuYayaMetro bağlantısı Karantina 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı, Türkiye'nin İzmir ilinin Konak ilçesinde yer alan bir meydandır. Mithatpaşa mahallesindeki meydanda Karantina Vapur İskelesi ve Karantina Tramvay İstasyonu bulunmaktadır.[1] Meydanın yüzölçümü 71.500 m2'dir.[2] Mustafa Kemal Sahil Bulvarı'nın bir bölümünün 2015 yılında başlayan çalışmalarla İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından yer altına alınmasıyla oluşturulan meydan için 2017 yılında yapım ihalesi düzenlendi.[3][4] Meydan, 17 Şubat 2019'da açıldı.[2] İzmir Büyükşehir Belediyesi Meclisi'nin Ağustos 2016'daki toplantısında 15 Temmuz Darbe Girişimi'nde hayatını kaybedenler anısına meydana "15 Temmuz Demokrasi Şehitleri" adının verilmesine oy birliğiyle karar verildi.[1] Eski adı Karantina olan bir semtte yer alan meydanın adının "Karantina Meydanı" olarak seçilmemesi eleştirilere neden oldu.[5] Meydanda sanatçı Günnur Özsoy tarafından yapılan ve halkın birliğini temsil eden çakıl taşı biçiminde bir anıt yer almaktadır.[1] 14 Mart 2022'de Türkiye'de COVID-19 pandemisinde görev alan sağlık çalışanlarına atfen meydana sanatçı Barış Direnç Altınay tarafından yapılan "Pandemi Kahramanları Anıtı" adlı heykel dikildi.[6] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c "İzmir'de 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Açılacak". Beyaz Gazete. 14 Şubat 2019. Erişim tarihi: 19 Mart 2022.  a b "İzmir'de 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı açıldı". Anadolu Ajansı. 17 Şubat 2019. 18 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2022.  "Mithatpaşa sahiline 'yeni bir soluk' geliyor". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 26 Ağustos 2015. 18 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2022.  "Demokrasi Şehitleri Meydanı için 7 firma yarıştı". Ege Meclisi. 13 Ağustos 2017. Erişim tarihi: 19 Mart 2022.  "'15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı' ismi tartışma yarattı". Birgün. 18 Şubat 2019. Erişim tarihi: 19 Mart 2022.  "CHP'den İzmir'e yeni heykel". En Son Haber. 16 Mart 2022. 17 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2022.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta 15 July Democracy Martyrs Square ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=15_Temmuz_Demokrasi_Şehitleri_Meydanı&oldid=31977456" sayfasından alınmıştır

Anayasa Meydanı, 2020. Anayasa Meydanı, Türkiye'nin İzmir ilinin Karşıyaka ilçesinde yer alan bir meydandır. Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı meydanda bulunmaktadır. Meydan, ilçede gerçekleştirilen birçok etkinliğe ev sahipliği yapmaktadır.[1][2][3] Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Körfezi kıyısında, Karşıyaka Vapur İskelesi'nin doğusunda yer alan meydana 1950'li yılların sonunda cami yapılması planlandı.[4] 1960 Darbesi'nden sonra bu proje gerçekleşmedi. 1971'de meydana Mustafa Kemal Atatürk'e adanan bir anıt yapılmasına karar verildi.[5][6] Yapımına 1972'de başlanan Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı, 26 Ekim 1973'te açıldı.[4][5][7] 2015'te anıtın yıkılarak yerine daha büyüğünün yapılacağı duyuruldu.[8][9] 2017'de başlayan ve bir yıl süren çalışmalar kapsamında deniz doldurularak meydan büyütüldü ve meydanın yüzölçümü 8.000 m2'den 15.000 m2'ye yükseldi.[4][10] Dolgu sırasında denize 30 m boyunda, 60 cm çapında yetmiş beş fore kazık çakıldı.[11] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Atatürk'ün Karşıyaka ziyaretinin 93. yıl dönümü kutlandı". BirGün. 25 Haziran 2019. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  "Karşıyaka Zübeyde Anne'ye koşacak". Hürriyet. 7 Mayıs 2019. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  "Karşıyaka'da 10 bin kişilik iftar sofrası kurulacak". Hürriyet. 9 Haziran 2018. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  a b c Güngören, Elâ (Nisan 2018). "Yıkımlar Zincirinde Bir Halka ve Karşıyaka Atatürk, Zübeyde Hanım ve Kadın Hakları Anıtı" (PDF). Ege Mimarlık. 98-99 (2018/1-2). ss. 16-19. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  a b "Karşıyaka Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Hakkında Değerlendirme ve Öneriler". Mimarlar Odası İzmir Şubesi. 6 Haziran 2017. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  "Karşıyaka Atatürk Anıtı Yarışması Açıldı". Milliyet. 10 Mayıs 1971. s. 2.  "Karşıyaka Anıtı". Milliyet. 21 Mayıs 1973. s. 3.  "Karşıyaka'da anıt gerginliği büyüdü". CNN Türk. 30 Mayıs 2017. 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  Demirci, Elif (22 Temmuz 2015). "Kadın Hakları Anıtı yükselecek". Hürriyet. İzmir. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  Gençer, Osman (7 Ocak 2019). "Avrupa Konseyi'nin selam durduğu ilçe: Karşıyaka". Haberturk.com. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  "Karşıyaka'nın simgesi; Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı inşaatında neler oluyor". Arka Güverte. 25 Eylül 2018. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Anayasa_Meydanı_(İzmir)&oldid=30255006" sayfasından alınmıştır

Gündoğdu MeydanıGenel bilgilerTürŞehir meydanıKonumAlsancak, KonakŞehirİzmirÜlke TürkiyeKoordinatlar38°26′08″K 27°08′22″D / 38.43556°K 27.13944°D / 38.43556; 27.13944Açılış15 Haziran 2000Sahipİzmir Büyükşehir Belediyesi Gündoğdu Meydanı, İzmir'in Konak ilçesinin Alsancak semtinde yer alan bir meydandır. Şehirdeki birçok organizasyon, konser, miting ve kutlama burada gerçekleşir. Meydanın bulunduğu sahil kesimi Cumhuriyet'ten önce Bellavista olarak adlandırılmaktaydı. Bu ad, 1925'te Gündoğdu olarak değiştirilmiştir.[1] 2000 yılında 1. Kordon'un İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından denize doğru doldurulmasıyla kazandırılmıştır.[2] 1. Kordon'un Atatürk Caddesi üzerinde yer almaktadır. Ali Çetinkaya Bulvarı da Gündoğdu Meydanı'na çıkar. Meydanda bulunan Cumhuriyet Ağacı anıtı, 2003'te heykeltıraş Ferit Özşen tarafından yapıldı.[3] Cumhuriyet Mitingleri'nin sonuncusu, 13 Mayıs 2007'de Gündoğdu Meydanı'nda düzenlendi. Ayrıca İzmir'in Kurtuluşu'nun yüzüncü yılı kutlamaları 9 Eylül 2022'de bu meydanda gerçekleştirildi. Kutlamaların ardından meydana İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından bir "anı taşı" yerleştirildi.[4] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Konak Meydanı Cumhuriyet Meydanı Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Nişanyan Yeradları". nisanyanmap.com (İngilizce). 19 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2023.  "Dünden Bugüne Kordon'un Geçirdiği Evrimin Hikayesi". izmirmag.net. Nisan 2016. 23 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2018.  "Kordonboyu'nda Deniz Keyfi". visitizmir.org. 19 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2018.  Gazete, İz. "100. yıl Gündoğdu Meydanı'nda anı taşıyla ölümsüzleşti". 10 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2022.  gtdİzmirTarih Smirni İzmir Haçlı Seferi İzmir Kuşatması İzmir bayrağı İzmir'in İşgali İzmir'in Kurtuluşu 1922 İzmir Yangını Coğrafya İlçeler Yerleşim yerleri İzmir Körfezi Yamanlar Dağı Gediz Nehri Bakırçay Adalar Garip Adası Hekim Adası Uzunada Büyükada Karantina Adası Metelik Adası Pırnarlı Ada Yassıca Ada Urla Yarımadası Ekonomi Alışveriş merkezleri Aliağa Limanı Batı Anadolu Serbest Bölgesi Çamaltı Tuzlası Çeşme Limanı Ege Serbest Bölgesi Fuar İzmir İzdemir Termik Santrali İzmir Limanı İzmir Serbest Bölgesi İzmir Ticaret Borsası İzmir Ticaret Odası Menemen Serbest Bölgesi STAR Rafineri TÜPRAŞ İzmir Rafinerisi Kültür Halk Oyunları Müzeler Ahmet Piriştina Kent Arşivi ve Müzesi Arkas Sanat Merkezi Avrasya Anı Evi Bergama Müzesi Çakırağa Konağı Çandarlı Kalesi Çeşme Kalesi Efes Müzesi Ege Üniversitesi Etnografya Müzesi İzmir Arkeoloji Müzesi İzmir Atatürk Müzesi İzmir Etnografya Müzesi İzmir Kadın Müzesi İzmir Müze Gemiler İzmir Resim Heykel Müzesi ve Galerisi İzmir Tarih ve Sanat Müzesi Key Museum Latife Hanım Köşkü Anı Evi Ödemiş Yıldız Kent Arşivi ve Müzesi Uşakizade Köşkü Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesi Zübeyde Hanım Eğitim ve Müze Gemisi Arkeoloji Allianoi Altın Tepe Höyüğü Araptepe Höyüğü Arvalya Höyük Atarneus Ayasuluk Tepesi Bakla Tepe Höyüğü Belevi Anıt Mezarı Celsus Kütüphanesi Çukuriçi Höyüğü Dedecik-Heybelitepe Höyüğü Efes Erithrai Foça Kalesi Helvacı Höyücek Höyüğü İzmir Agorası Kadifekale Klazomenai Kordoleon Kyme Larissa Leukai Limantepe Meryem Ana Evi Meryem Kilisesi Metropolis Myrina Nemrut Höyük Panaztepe Sığacık Kalesi Ulucak Höyüğü Yeşilova Höyüğü Turistik yerler Parklar Kemeraltı Konak Pier Kordon Kültürpark Tarihî Asansör İnciraltı Mimar Kemalettin Moda Merkezi Anıtlar Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atatürk Maskı Cumhuriyet Ağacı İlk Kurşun Anıtı İnsan Hakları Anıtı İzmir Atatürk Anıtı Şehit Kubilay Anıtı Spor Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Buz Sporları Salonu Gürsel Aksel Stadyumu İzmir Atatürk Stadyumu İzmir Atatürk Spor Salonu İzmir Halkapınar Spor Salonu Mustafa Kemal Atatürk Karşıyaka Spor Salonu Şirinyer Hipodromu Tire Gazi Mustafa Kemal Atatürk Stadyumu İzmir Park Yarış Pisti Yönetim Valiler Belediye başkanları İzmir Büyükşehir Belediyesi Eğitim Üniversiteler AltyapıUlaşım Toplu taşımacılık Adnan Menderes Havalimanı İZair İskeleler ESHOT İZBAN İzmir Metrosu İzmir Tramvayı İZDENİZ Alsancak Garı Basmane Garı İzmir Şehirlerarası Otobüs Terminali Balçova Teleferiği Akropolis Teleferik İl yolları Bisim İzmirim Kart İZTAŞIT Meydanlar 15 Temmuz Demokrasi Şehitleri Meydanı Anayasa Meydanı Cumhuriyet Meydanı Gündoğdu Meydanı Konak Meydanı Askeriye Alaybey Tersanesi Çiğli Hava Üssü Ege Ordusu Foça Deniz Üssü Gaziemir Hava Üssü Kaklıç Hava Üssü Müttefik Kara Komutanlığı Commons · Kategori · Vikiproje Wikimedia Commons'ta Gündoğdu Square ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur İzmir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gündoğdu_Meydanı&oldid=32436287" sayfasından alınmıştır

Alaybey Tersanesiİzmir, Türkiye Alaybey Tersanesi Alaybey TersanesiKoordinatlar38°27′48″K 27°7′50″D / 38.46333°K 27.13056°D / 38.46333; 27.13056TipTersaneYapı bilgisiYapı sahibiDeniz Kuvvetleri KomutanlığıYapı tarihçesiİnşa1955 Alaybey Tersanesi, Türkiye'nin İzmir şehrinde yer alan askerî tersanedir. Türk Deniz Kuvvetleri'nin İzmir Tersanesi Komutanlığı bünyesinde faaliyet gösteren tersane, Karşıyaka ilçesinde Alaybey mahallesinde bulunmaktadır. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Alaybey Tersanesi, Deniz Kuvvetleri Komutanlığının bakım ve onarım gereksinimlerinin karşılanması amacıyla Ege Üs Komutanlığı Tamir Atölyesi adıyla 1955'te üç atölye ile faaliyete başladı.[1] 1963'te kapasitesi yükseltilen tesisler, İzmir Onarım Destek Komutanlığı adını aldı.[1] Tersane, eklenen yeni tesislerle birlikte 22 Ağustos 1991'den itibaren faaliyetlerini İzmir Tersanesi Komutanlığı adıyla sürdürmeye başladı.[1] 1999'da Deniz Kuvvetleri Komutanlığına transfer edilen tersanenin kapasitesi artırıldı.[1] 23 Aralık 2013'te tersanede meydana gelen bir kazada 10 personel öldü, 17 personel de yaralandı.[2] 2021'de İzmir Büyükşehir Belediyesi ile yapılan protokol ile İZDENİZ tarafından işletilen gemilerin havuzlama, bakım ve onarım çalışmaları tersanede yapılmaya başladı.[3] Özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] 134.000 m2 alan üzerinde 28 atölye ile hizmet veren Alaybey Tersanesi'nde üç parmak iskele, dört kızak ile 2.500 ton ve 4.500 ton kapasiteli iki yüzer havuz bulunmaktadır.[4] Tersanenin toplam kapalı alanı ise 26.000 m2'dir.[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d "İzmir'de Tersane savaşı!". Kazete. 18 Ağustos 2010. 16 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019.  "İzmir Alaybey Askeri Tersane'de kaza, 10 şehit". İhlas Haber Ajansı. 23 Aralık 2013. 16 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019.  "İZDENİZ'den 2022'de 7,5 milyonluk tasarruf". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 7 Kasım 2022. 13 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2022.  a b "İzmir Tersanesi Komutanlığına Hoşgeldiniz". slideplayer.biz.tr. 16 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Alaybey Naval Shipyard ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Alaybey_Tersanesi&oldid=29097710" sayfasından alınmıştır

Gaziemir Hava ÜssüIATA: yok - ICAO: LTBK Gaziemir HÜGaziemir Hava Üssü'nün konumu ÖzetHavalimanı tipiAskerîSahibi/İşleticisiTürk Silahlı KuvvetleriYerGaziemir, İzmir, TürkiyeRakım (ODS)433 ft / 132 mKoordinatlar38°19′09″K 27°09′34″D / 38.31917°K 27.15944°D / 38.31917; 27.15944HaritaPistler Yön Uzunluk Yüzey ft m 17/35 4,453 1,357 Asfalt Kaynak: DAFIF[1]gtd Gaziemir Hava Üssü (ICAO: LTBK), İzmir'in Gaziemir ilçesinde bulunan bir hava üssüdür. İzmir'in 10 km güneyindedir. Türk Hava Kuvvetleri'ne aittir ve Hava Eğitim Komutanlığı tarafından işletilmektedir.[2] Havaalanı, ortalama deniz seviyesinden 132 m (433 ft) yüksektedir. Kuzey-güney doğrultusunda 17/35 numaralı ve 1.357 m (4,452 ft) uzunluğunda asfalt bir pisti vardır.[1] Hava Kuvvetleri Eğitim Komutanlığı'nın merkezidir ve eğitim bölüğünün 203. Arama ve Kurtarma Filosuna (Ege) CASA CN-235M-100 uçaklarıyla ev sahipliği yapar.[2] Hava Lisan Okulu Komutanlığı da Gaziemir Hava Üssü'nde bulunmaktadır.[3] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b World Aero Data'da LTBK hakkında bilgiler. Kaynak: DAFIF. a b "Izmir Gaziemir". Scramble. 3 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2010.  "Arşivlenmiş kopya". 3 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gaziemir_Hava_Üssü&oldid=32200247" sayfasından alınmıştır

Bu kategorinin ana maddesi: İzmir Wikimedia Commons'ta İzmir ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Alt kategoriler Toplam 2 alt kategoriden 2 tanesi burada bulunmaktadır. İzmir‎ (2 K, 2 M)T İzmir tarihi‎ (13 K, 36 M)Y İzmir'deki yapılar‎ (23 K, 3 M) "İzmir" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 2 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 2 tanesi görülmektedir.   İzmirİ İzmir'deki Roma tiyatrosu "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:İzmir&oldid=30460350" sayfasından alınmıştır

Mimar Muzaffer Bey'in eseri olan Hurriyet Abidesi Mimar Muzaffer Bey (d. 1881 -ö. 26 Mart 1921) Türk mimar. En tanınmış eseri Şişli'deki Hurriyet Abidesi'dir. Öğrenimi[değiştir | kaynağı değiştir] 1881 yılında İstanbul'da doğdu. İptidaî ve Rüştiye öğrenimini İstanbul'da tamamladıktan sonra bir süre Halıcıoğlu’ndaki Hendese-i Mülkiye Mektebi’ne (İTÜ) devam etti. Buradaki derslerde resim ve desendeki yeteneği ile hocalarından Yusuf Razi Bey (Demirbel)'in dikkatini çekince, hocasının kardeşi olan Mimar Vedat Bey’in bürosunda çalışmaya başladı.[1] Burada mimarlık ve resim ile ilgili çalışmalar yaptı. Sirkeci'deki Büyük Postane, Hoca Hobyar Mescidi, Sultanahmet'teki Tapu ve Kadastro binalarının yapımında görev aldı.[2] Postane ve Telgraf Nezareti mimarlığı[değiştir | kaynağı değiştir] Mimar Muzaffer Bey, II. Meşrutiyet'in ilanından sonra Kadastro Fen Heyetinde görev yaptı, Hendese-i Mülkiye’de de mimari muallim yardımcısı oldu. Sultan Reşad, Mimar Vedat Bey’i saray baş mimarı yapınca onun tavsiyesi üzerine Posta ve Telgraf Nezareti mimarlığına getirildi. İngiltere, Fransa, Almanya, İtalya'dan getirttiği postane binaları projeleri üzerinde çalıştı; çeşitli posta merkezleri için projeler üretti. Bu görevde iken Londra'da bastırılması planlanan posta pullarının resimlerini hazırlama işini üstlendi ve ülkenin mimari yapıtlarını betimleyen resimler hazırladı. Pullarda Büyük Postane, Selimiye ve Süleymaniye Camileri, Rumeli Hisarı, Kız Kulesi yapıları Muzaffer Bey'in çizimi ile yer aldı. Pullar, basım için gönderildikleri Londra'da birer sanat yapıtı olarak değerlendirilmiş ve büyük beğeni kazanmışlardı.[3] Hürriyet Abidesi[değiştir | kaynağı değiştir] 1909 yılında 31 Mart Olayı şehitleri için yapılan anıt-mezar için açılan yarışmaya katıldı. Mimar Kemaleddin, dönemin baş mimarı Vedat Bey, Rum mimar Konstantin Kiryakidi Efendi, dönemin San’ayi-i Nefise Mektebi müdürü Mösyö Valori gibi tanınmış sanatçıların katıldığı yarışmada birinciliği kazandı ve Hurriyet Abidesi anıtını inşa etti. Bu eser, Meşrutiyet döneminin İstanbul’daki ilk mimari ürünü ve Osmanlı başkentinde inşa edilmiş “ilk ulusal anıt olma özelliklerini taşır[4] 1909 yılında yapımına başlanan anıtın açılışı 23 Temmuz 1911'de yapılmıştı. Konya'daki eserleri[değiştir | kaynağı değiştir] Hürriyet Abidesinin tamamlanmasından sonra Konya Valisi Hüsnü Bey tarafından Konya'ya davet edildi. 1914 yılında Vilayet başmimarı olarak Konya’ya gitti. II. Selim'in şehzadeliği sırasında Konya valisi iken yapılan Sultan Selim Camisi'nin onarımını yaptı. Yapımına daha önceden başlanan Darülmuallimin (Erkek Öğretmen Okulu) ve Darülmuallimat (Kız Öğretmen Okulu) binalarını tamamladı; ülkenin tahıl ambarı olan Konya için bitkisel ve geometrik unsurlarla bezeli Ziraat Abidesi'nin projesini yaptı. 37 yaşında iken felç geçirdi. Son eseri olan Öğretmen Okulu'nun yapımına felçli olarak ve sakat arabası içinde nezaret etti[5] Muzaffer Bey'in 1912'de projesini yaptığı abide tamamlanamadan bırakıldı ancak sonraki yıllarda Mimar Falih Ülkü tarafından değiştirilerek Viyanalı heykeltıraş Heinrich Krippel'in yaptığı Atatürk heykelinin kaidesi haline getirildi. Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir] Muzaffer Bey, 26 Mart 1921’de Konya'da hayatını kaybetti. Mezarı Şeyh Sadreddin Türbesi civarında Turgutoğlu Türbesi yanında idi. Sonradan bu mezarlık kaldırılmıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Kenthaber.com İstanbul İli/ İz Bırakanlar / Mimar Muzaffer Sayfası[ölü/kırık bağlantı] "Mimarlikmuzesi.org/Portreler/Muzaffer Bey Sayfası". 29 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2010.  "Pullar Üzerinde Mimarlık Sergisi". 30 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2009.  "BoyutPedia, Abide-i Hüriyet ve Çevre Düzeni maddesi". 19 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2016.  "KONYA LİSESİ TARİHİ". mebk12.meb.gov.tr. 21 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2015.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mimar_Muzaffer_Bey&oldid=31032616" sayfasından alınmıştır

İtalya, Milano'da Sant'Eustorgio Bazilikası'nın yeraltı mezarında yapılan restorasyon çalışması. Restorasyon, kültürel hazinelerin korunması, geleceğe aktarılmasını ve tarihi yapıların harap olan bölümlerinin daha fazla tahrip olmasını önlemek için aslına uygun biçimde yenilemek amacıyla yapılan çalışmalardır. Genelde inceleme, belgeleme gibi ön aşamalara ek olarak düzeltme ve koruma gibi işlemleri içerir. Müzecilik bilim dalının bir alanı olan ve sanat tarihi ile birlikte çalışan bu meslek dalı, mimarlığın yüksek lisans ve doktora programlarında yer alan ve sivil ve anıtsal taşınmaz varlıkların onarımının hangi yöntemlerle ve tekniklerle yapılacağını gösterir. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] T.C. Kültür Bakanlığı, Restorasyon ve Uygulama Faaliyetleri Kültür ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Meslek veya meslek grubu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Restorasyon_(onarım)&oldid=28819532" sayfasından alınmıştır

Orta Doğu Teknik ÜniversitesiÜniversitenin amblemiSloganBizler Dünyayı Değiştirebiliriz! Scientia dux vitae certissimus (Hayatta en hakiki mürşit ilimdir.)Kuruluş15 Kasım 1956[1][2][3]TürDevlet[3][4][5]Eğitim dil(ler)iİngilizce[6]BağlılıkYükseköğretim KuruluRektörProf. Dr. Mustafa Verşan Kök[4]Rektör YardımcılarıTülin GençözOğuzhan HasançebiMehmet T. Zeyrek[7]Akademik personel2.019 [8]Kayıtlı20.300 lisans, 4.917 yüksek lisans, 3.231 doktora öğrencisi [8]Mezunlar120.000+[9]Akademik birimler5 Fakülte5 Enstitü2 YüksekokulKonumÇankaya, Ankara[10]Güzelyurt Kuzey Kıbrıs[11], Türkiye[12]Okul renkleriKırmızı ve beyaz         Spor37 okul takımı16 spor topluluğuWeb sitesimetu.edu.tr/tr (Türkçe) metu.edu (İngilizce) Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ)[13] (İngilizce: Middle East Technical University, METU), 15 Kasım 1956[1][2] tarihinde, zamanın Türkiye Başbakanı Adnan Menderes, Karayolları Genel Müdürü Vecdi Diker ve bir grup akademisyen tarafından[14] Ankara'da kurulmuş bir devlet üniversitesidir. Mersin'de bulunan Deniz Bilimleri Enstitüsü ve KKTC'de bulunan ODTÜ KKK (Kuzey Kıbrıs Kampüsü) dışında bütün binaları aynı kampüstedir.[15] Bugüne kadar 120 binin üzerinde mezun veren üniversitenin[9] eğitim dili İngilizce'dir.[6] Yabancı dilde eğitim vermek, merkezî bilgisayar sistemi kurmak, üniversite müzesi açmak, teknokent kurmak, internet bağlantısı gerçekleştirmek gibi ülke çapında birçok ilki gerçekleştirmiştir.[6][16] 2014'te Times Higher Education Dünya Üniversite Sıralaması'nda 85. sırada yer alan ODTÜ,[17] bu listede ilk yüze girebilen tek Türk üniversitesidir.[18] Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Kuruluş[değiştir | kaynağı değiştir] Üniversite yerleşkesinin girişinde bulunan Bilim Ağacı. 1954'te Pensilvanya Üniversitesi'nden Prof. Charles Abrams, Birleşmiş Milletler'in görevlisi olarak Orta Doğu'daki konut sorunu ve üniversitelerin mimarlık ve şehir-bölge planlama eğitimine ilişkin araştırma yapmak üzere Türkiye'ye gelir. İncelemelerini bir rapor halinde BM'ye sunan Abrams, Türkiye'de mimarlık ve planlama eğitimi verecek bir teknoloji enstitüsünün kurulmasını önerir.[19] Bunun üzerine BM, Pensilvanya Üniversitesi'nden G. Holmes Perkins'i, Türk mimarlarını ve şehir - bölge plancılarını yetiştirecek bir enstitünün kurulması için görevlendirir.[20] Böylelikle ODTÜ, 15 Kasım 1956 tarihinde Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlı bir enstitü olarak "Orta Doğu Yüksek Teknoloji Enstitüsü" adıyla 2 yabancı ve birkaç Türk öğretim elemanı kadrosuyla İngilizce dilde eğitime başlar.[21] Birleşmiş Milletler kanalıyla gelen bu yabancı öğretim elemanlarından biri Mart 1959'a kadar geçici direktörlüğü de üstlenen Thomas Godfrey, diğeri ise Marvin Sevely'dir. Kurulduğu hâliyle yönetim düzeni, MEB'e bağlı herhangi bir enstitünün yönetimden farklı bir niteliğe sahip olan ODTÜ'de yönetimin en üst karar organı "Mütevelli Heyeti" olarak adlandırılan ve başlangıçta 5 üyeden oluşan bir kuruldur.[19] :Madde 1: Gençliğin eğitimini temin etmek, araştırmalar yapmak ve bu kanun hükümleri dahilinde idare edilmek üzere Ankara'da Orta Doğu Teknik Üniversitesi adı ile hükmi şahsiyeti haiz bir üniversite kurulmuştur. Madde 2: Orta Doğu Teknik Üniversitesi'nin gayeleri şunlardır: Muayyen evsafı haiz Türk gençlerine, bilhassa ilmi, teknik ve mesleki sahalarda fakat bunlara inhisar etmeksizin umumiyetle İngiliz dilinde ileri bir öğretimi temin edecek geniş imkânlar tanımak. Diğer memleketlerin evsafı haiz gençlerine, müracatleri ve talebe olarak kabul edilmeleri üzerine mümasil imkânlar temin etmek. Türkiye ve Orta-Doğu'nun kaynaklarının inkaşafına ve iktisadi meselelerinin halline bilhassa ehemmiyet verilmek üzere, Türk Milletine ve diğer milletlere fayda sağlayacak araştırmalar yapmak. Hakikatı aramaya ve insanlığın bilgisini artırmaya matuf temel araştırmalar yapmak. ODTÜ "Kuruluş Yasası"[22] Türkiye ve diğer Orta Doğu ülkelerinin kalkınmalarına katkıda bulunmak, özellikle fen bilimleri ve sosyal bilimler alanlarında çalışan yetiştirmek üzere kurulan enstitünün açılışından önce dönemin Maarif Vekili Ahmet Özel "Meclise sunulan tasarının kanunlaşması sonunda enstitü, Orta Doğu'nun en büyük teknik üniversitesi hâline getirilecektir." diyerek enstitünün bir süre sonra üniversite hüviyetini alacağını bildirmiştir.[21] İlk olarak Mimarlık ve Şehircilik alanında eğitime başlayan ODTÜ; 1956-1957 ders yılının ikinci döneminde Makine Mühendisliği, 1957-1958 ders yılının başında İnşaat Mühendisliği ve İdari Bilimler Fakültesi'ne bağlı İş İdaresi, Kamu Yönetimi (Amme İdaresi) ve Endüstri Yönetimi programlarında eğitim vermeye başlar.[19] Üniversite bu yıllarda Kızılay'da Emekli Sandığı'na ait küçük bir bina ile TBMM yakınlarında bulunan barakaları derslik olarak kullanır.[1][23] 29 Ocak 1957'de üniversitenin "Kuruluş ve Hazırlıkları Hakkındaki 6887 Sayılı Kanun" çıkarılır ve ardından esas kanun 27 Mayıs 1959'da 7307 Sayılı Kanun olarak TBMM'de onanır.[1][22] Yasanın onanmasıyla birlikle enstitü, tüzel kişiliğine kavuşarak "Orta Doğu Teknik Üniversitesi" olarak isim değiştirir. İlk yıllar[değiştir | kaynağı değiştir] “ Zaman darlığı ve arazinin kayalık olması nedeniyle bu kadar kısa sürede temel hazırlamanın imkanı yoktu. Godfrey çare olarak törenin temel atma değil de ekskavatör ile temel kazma töreni olmasını önerdi. ” — Arif Payaslıoğlu (Zamanın Genel Sekreteri Nihat Çokyücel'den alıntı)[23] İlk zamanlar ortaokul binasını andıran küçük bir binada eğitim veren ve "baraka", "gecekondu üniversitesi" diye anılan üniversitenin[24] kendine ait bir yerleşkeye kavuşması için çalışmalar kuruluşun ardından hemen başlamış, henüz yerleşke yeri kesinleşmemişken Perkins'in yaptığı yerleşke planı kabul görmüştür.[25] Yerleşke alanı için Yalıncak Köyü'nün ardındaki arazinin veya Etimesgut Şeker Fabrikası binalarının kullanılmasının gündeme geldiği bir dönemde temelin bir an önce atılması için hükûmetten gelen baskıların üzerine 2 Ekim 1957'de Yalıncak Köyü'nde bir temel kazma töreni yapılmıştır.[25] Uluslararası bir üniversite olacağı için Ankara'daki büyükelçilerin hemen hemen hepsi, dönemin Cumhurbaşkanı Celal Bayar, Başbakan Adnan Menderes ve diğer bakanlar törende bulunur.[26] ODTÜ'nün kurucularından ilk Mütevelli Heyeti Başkanı Vecdi Diker, Karayolları Genel Müdürlüğü'nden bir ekskavatör getirtmiş ve bu inşaat makinesi ile temel yeri kazılmıştır.[27] Perkins'in tasarladığı yerleşke planı çerçevesinde inşa edilecek ilk bina İdari İlimler Fakültesi olarak belirlenmiş ve 1959'da düzenlenen uluslararası proje yarışmasında Dr. Turgut Cansever, Ertürk Yener ve Mehmet Tataroğlu'dan oluşan Türk ekip birinci olmuştur;[28] ancak yerleşkenin nereye kurulacağı hâlâ tam olarak belirlenmediği için proje askıya alınmıştır. 27 Mayıs 1960'ta yapılan darbenin ardından ODTÜ Mütevelli Heyeti üyesi olan dönemin Başbakanı Adnan Menderes ve Antalya milletvekili Ahmet Tokuş tutuklanarak heyetten ihraç edilmiş,[29][30] üniversitenin kapatılacağı düşüncesi yayılmaya başlamıştır. Darbe'den sonra Orta Doğu Teknik Üniversitesi'nin Adnan Menderes'in eseri olduğunu ileri sürerek kapatılmasını isteyen Millî Birlik Komitesi'ndeki diğer cuntacı arkadaşlarına karşı çıkan Kurmay Albay Sami Küçük, üniversitenin eğitim faaliyetlerine devamını sağlamıştır. Ağustos 1960'ta Mütevelli Heyeti'nin görevine son veren 43 sayılı yasanın yürürlüğe girmesiyle birlikte kısa bir süre sonra Mart 1959'da danışman rektör olarak atanan Prof. W.R. Woolrich'in[31] görevine son verilerek ODTÜ'nün ilk Türk rektörü olarak Prof. Dr. Turhan Feyzioğlu atanmıştır.[32] Böylece Türkiye'deki hukuk sistemine uyum sağlayan üniversitenin[33] açılış töreninde rektör Feyzioğlu "Orta Doğu Teknik Üniversitesi tamamıyla bir Türk üniversitesidir." diyerek Türk üniversitesi kimliğine vurgu yapmıştır.[34] Bu dönemde ODTÜ'nün iç yazışmaları Türkçe olarak yapılmaya başlanmış ve ilk kez yönetmelikler çıkarılmıştır.[27] Haziran 1960'ta ilk mezunlarını veren üniversiteden bu dönemde 11'i Makine Mühendisliği Bölümü'nden, 19'u Mimarlık Bölümü'nden olmak üzere toplam 30 kişi mezun olmuş ve ilk üniversite birincisi olan öğrenciye bin liralık ödül ile birlikte şilt verilmiştir.[27] 27 Ekim 1960'ta 147'ler olayı olarak bilinen, askerî yönetimin 114 sayılı kanun ile 147 öğretim üye ve yardımcısını üniversitelerden ihraç etme kararını[35][36][37] protesto etmek için Feyzioğlu da dahil birçok rektör ve öğretim üyesi görevlerinden istifa etmiş; ancak Turhan Feyzioğlu'nun istifası kabul edilmemiş ve Feyzioğlu görevini sürdürmüştür.[27] Ocak 1961'de Feyzioğlu'nun Temsilciler Meclisi'ne seçilerek görevden ayrılmasıyla birlikte 23 Şubat 1961'de rektörlük görevine Prof. Dr. Seha Meray atanmıştır.[38] Meray'ın rektörlüğe gelmesinden kısa bir süre sonra üniversite, öğrenci boykotuna tanık olur. Öğrenciler, hem öğretim olanakları hem de diplomaların tanınıp tanınmamasındaki belirsizlik konusunda bir boykot düzenleyerek derslere girmeme kararı almıştır.[24][39] Rektörle yapılan görüşmenin ardından boykot sona ermiştir. Yaklaşık 3 ay boyunca rektörlüğünü yürüten Meray, rahatsızlığı nedeniyle Mayıs 1961'de görevinden ayrılmış ve rektörlük işlerini geçici olarak Uğur Ersoy sürdürmüştür. Ersoy, Ağustos 1961'de rektörlükten ayrılarak öğretim üyesi görevine devam ederken Ersoy'un istifasından sonra Feyzioğlu'nun rektörlüğü döneminde rektör yardımcılığı yapmış Doç.Dr. Arif Payaslıoğlu iki ay süreyle rektörlük işlerini üstlenmiştir. 1961-1969 yılları arasında rektörlük görevini yürüten Kemal Kurdaş 26 Nisan 1961'de Mütevelli Heyeti, yerleşke yeri için Aşağı Balgat'ta (şimdiki yerleşke) karar kılmış ve yerleşke projesi için uluslararası jüriye sahip ancak ulusal düzeyde yeni bir yarışma düzenlenmiştir.[25] Sonuçları Eylül 1961'de açıklanan yarışmayı, katılan 25 proje arasından Behruz Çinici ile Altuğ Çinici'nin projesi kazanmıştır.[40] 22 Kasım 1961'de rektörlüğe gelen Kemal Kurdaş'ın yaptığı ilk çalışmalar yerleşke ile ilgili olmuştur. Yarışmayı kazanan mimarlar Behruz ve Altuğ Çinici ile 23 Kasım 1961'de görüşen Kurdaş, çalışmaların hızla başlamasını istemiştir.[39] İlk aşamada Mimarlık Fakültesi, Fen-Edebiyat Falültesi'nin laboratuvarları, rektörlük binası ve kafeteryanın ilk bölümü ile iki yurt binasının planları hazırlanmıştır.[25] Bunun ardından 3 Aralık 1961'de ODTÜ'de ilk ağaçlandırma faaliyetleri yapılmış ve ODTÜ'lü öğrenciler, yerleşke arazisine 135 bin fidan dikmiştir.[41] Aynı ay içerisinde Kurdaş, Yalıncak Köyü'ndeki incelemeleri sırasında bazı yapı kalıntıları ile küçük eserlere rastlayarak[41] buranın eski bir yerleşme yeri ve arkeolojik saha olduğunu Millî Eğitim Bakanlığı, Eski Eserler ve Müzeler Genel Müdürlüğü ve Ankara Arkeoloji Müzesi (bugün Anadolu Medeniyetleri Müzesi) Müdürlüğü'ne bildirir[42] ve arkeolog Burhan Tezcan yönetimindeki ekip, burada arkeolojik çalışmalara başlar.[43] “ Göreve geldikten 12 gün sonra öğrencilerle birlikte şimdiki kampüsün bulunduğu araziye yürüdük. Ben heyecanlıydım. Onlar da beni görünce heyecanlandı. O gün ilk defa ODTÜ arazisine ağaç diktik. ” —Kemal Kurdaş[41] Üniversitenin kadro ve altyapısı yeterli olmamasına rağmen 1961 yılı içerisinde matematik, fizik, teorik fizik, kimya, eğitim, beşeri ilimler ve psikoloji bölümleri ile hazırlık sınıfı açılmıştır.[39] Ocak 1962'de yerleşkenin inşaat programı kesinleştirilmiş ve ilk iki yıl için programda Mimarlık Fakültesi ile altyapı tünelinin bitirilmesi yer almıştır.[43] Bunun üzerine 11 Mayıs 1962'de dönemin Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel'in de katılımıyla Mimarlık Fakültesi binasının temel atma töreni gerçekleştirilir.[44] Ardından hazırlık sınıfının yeni yerleşkeye taşınmasına karar verilir ve bu doğrultuda aynı yılın yazında Mimarlık Fakültesi'nin kuzeyindeki alana 4 baraka inşa edilir. Ekim 1962'de yeni yerleşkede eğitime başlayan Hazırlık Sınıfı böylece yerleşkeye taşınan ilk birim olmuştur.[43] Bir süre sonra Hazırlık Sınıfı, Mütevelli Heyeti kararıyla Hazırlık Okulu'na dönüştürülmüştür.[45] Aynı yıl içerisinde kampüs ağaçlandırma faaliyetleri devam etmiş ve rektör Kurdaş ile beraberindeki öğrenciler kampüse 1,5 milyondan fazla ağaç dikmiştir.[46] 1961-62 öğretim yılında ODTÜ öğrenim gören toplam öğrenci sayısı 1025 iken 1962-63 öğretim yılında bu sayı 1274'e ulaşmıştır.[43] 12,5 milyon liraya mal olan ve 30 Eylül 1963'te hizmete giren Mimarlık Fakültesi binasının[25] tamamlanmasından sonra 1 Ekim 1963'te yeni yerleşke, zamanın Başbakanı İsmet İnönü'nün de katılımıyla gerçekleşen törenle eğitim-öğretime açılmıştır.[47] 63-64 öğretim yılının başlangıcında üniversitenin büyük bir bölümü yeni kampüse taşınırken üniversite, bu öğrenim döneminde 310 Türk 56 yabancı öğretim görevlisi ile 1893 Türk 167 yabancı öğrenciye eğitim vermiş[48] ve lisans programından toplam 158 kişi, yüksek lisans programından toplam 59 kişi mezun etmiştir.[45] ODTÜ Kütüphanesi Daha çok yerleşke inşasının bitirilmesine yönelik yapılan çalışmalarla geçen 1963 yılında kütüphane binasının mimari projeleri şekillendirilmiş ve günümüzde hâlen kullanılmakta olan ODTÜ Kütüphanesi'nin mimarı Behruz Çinici konuyla ilgili araştırmalarına başlamıştır. 63-64 yıllarında yerleşkede tamamlanmış binaların toplam alanı 67.000 m²'nin üzerine çıkmıştır.[45] 1964 yılına gelindiğinde hesaplayıcı, yazıcı, sıralayıcı ve veri giriş kartı hazırlama makinelerinden oluşan donanımıyla daha çok yönetsel bilgi işlemlerine destek olmak amacı ile rektörlüğe bağlı bir birim olarak ODTÜ Bilgisayar Merkezi kurulmuştur. Aynı yılın sonunda Bilgisayar Merkezi'nin akademik çalışmalara yardımcı olması için bir bilgisayar sisteminin kurulmasına karar verilmiş ve bunun için Amerika Birleşik Devletleri Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT)'den iki Türk öğretim üyesi Dr. Şenol Utku ve Dr. Cenap Oran ODTÜ'ye davet edilmiştir. Kurulan çalışma ekibi, o dönemde ABD'deki üniversitelerde yaygın olarak kullanılan IBM 1620 bilgisayar sisteminin kiralanmasına karar vermiş ve o yıl Fizik Bölümü'nde kurulan merkeze 1965'te IBM 1620 sistemi kurulmuştur.[49] Bir taraftan da kütüphanenin zenginleşmesi için çabalar devam ederken 30 Haziran 1965'te Winston Churchill anısına İngiliz Hükûmeti'nin yaptığı bin ciltlik bir koleksiyon kütüphane arşivine katılmış ve 31 Aralık 1965'te kütüphane koleksiyonu toplamda 50 bin cilde ulaşmıştır.[50] Aynı yıl kampüse koyulmak üzere açılan Atatürk Anıtı Yarışması sonucunda birinci olan Atatürk Anıtı ile ikinci olan Bilim Ağacı kampüse yerleştirilmiştir.[51] “ Orta Doğu Teknik Üniversitesi, bu yıl, kuruluşunun onuncu yıldönümünü kutlayacaktır. Hâlen, 18 ülkeden gelen 4000'in üstünde öğrencinin eğitim gördüğü üniversitenin bundan beş yıl önce ancak 500 öğrencisi vardı. Öğrencilerin çoğunluğunu Türkler teşkil etmekle beraber, yüzlerce Pakistanlı, İranlı ve Arap, bir İsrailli 20 Amerikan, 2 İngiliz öğrenci de orada eğitim görmektedir. Üniversitenin öğretim dili İngilizce'dir. ” —The London Times, 13 Mayıs 1966[52] Elektrik Mühendisliği Bölümü (1960 lar) 1967 yılında özellikle bilimsel projelere ağırlık verilen ODTÜ'de yıl içerisinde toplam 219 proje yürütülmüştür, bu dönemde yapılan projelerle TÜBİTAK'tan en çok ödül alan üniversite unvanı ODTÜ'ye gelmiştir. Ders yılı başında Türkiye'de ilk defa düzenlenen test yöntemiyle üniversite 1843 yeni öğrenci almış ve toplam öğrenci sayısı 5127'ye yükselmiştir. Ayrıca üniversitenin öğretim üyesi kadrosu %20 artarak 607'ye ulaşmış, Teorik Kimya Bölümü ile Hesap Bilimleri Bölümü kurulmuş ve Modern Biyoloji Opsiyonu başlatılmıştır. Merkezi Kütüphane'nin inşaatı tamamlanmış ve kütüphaneye 14.620 yeni kitap eklenmiştir. Kütüphanenin bilimsel dergi ve periyodik sayısı 1456'ya yükselmiştir.[53] 1967'de rektör Kurdaş başkanlığında "Keban Baraj Gölü Altında Kalacak Tarihi Eserleri Kurtarma ve Değerlendirme Komitesi" kurulmuş[41] ve 8 yıl sürecek olan Keban bölgesini arkeolojisi, tarihi, mimarisi, etnografyası, folkloru, müziği, dili ile bir bütün olarak inceleyecek bir projeye başlanmıştır.[53] Bu kapsamda Keban Baraj Gölü altında kalacak arkeolojik varlıkların kurtarılmasına ağırlık verilmiştir.[54] Sonraki dönem[değiştir | kaynağı değiştir] Temmuz 1987'de görev süresi dolan rektör Gönlübol'un yerine Endüstri Mühendisliği Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Ömer Saatçioğlu rektörlüğe atanmıştır.[55] 1988'de Üniversite Senatosu, ODTÜ'nün kuruluş yasasının kabûl tarihini esas alarak 27 Mayıs gününü ODTÜ Günü olarak belirlemiş ve bu günün her yıl bir törenle kutlanması yönünde karar almıştır. O tarihten itibaren 27 Mayıs'ın yer aldığı haftanın son iş günü ODTÜ Günü olarak kutlanmaktadır.[56] 1989'da daha sonra gelenek hâline gelen Mezunlar Günü ilk kez düzenlenmiş, mezuniyetlerinin 30. yılını dolduran mezunlara plaket verilmiştir. Aynı sene içerisinde üniversitenin bilgisayar kapasitesi artırılarak kişisel bilgisayar sayısı bine ulaştırılmış, fiber optik bilgisayar ağı oluşturulmuş ve uluslararası ağlara bağlanılmıştır.[57] 1987'de ön çalışmalarına başlanan Teknokent'te kurulacak teknoloji tabanlı firmalara destek olma gayesiyle 1990'da KOSGEB ile imzalanan işbirliği anlaşmasıyla Teknoloji Geliştirme Merkezi (TEKMER) açılmıştır.[58] 7 Temmuz 1992'te çıkan yasa ile "YÖK tarafından yapılan rektör atamaları düzeni" kaldırılarak günümüzde hâlen uygulanan seçim sistemine başlanmıştır. Ömer Saatçioğlu'nun Eylül 1992'de görev süresinin sona ermesiyle birlikte yapılan ilk seçimlerde en çok oyu alan İnşaat Mühendisliği öğretim üyesi Prof. Dr. Süha Sevük rektör olarak atanmıştır.[59] Aynı yıl, Türkiye'nin ilk CAD/CAM Laboratuvarı'nı içeren BİLTİR Merkezi, rektörlüğe bağlı birim olarak kurulmuştur.[60] 12 Nisan 1993'te Ankara-Washington arasındaki 64 Kbps kapasiteli kiralık hat ile, ODTÜ Bilgi İşlem Daire Başkanlığı sistem salonundaki yönlendiriciler kullanılarak Türkiye'nin ilk internet bağlantısı gerçekleştirilmiş,[61] Türkiye'nin ilk internet sayfaları .tr uzantılı olarak açılmıştır.[62] 1994'te rektör Sevük'ün ve genel sekreter Mehmet Çalışkan'ın desteği ile kuruluş çalışmalarına başlanan Radyo ODTÜ,[63] 1995'te 103.1 frekansıyla yayın hayatına başlamıştır.[64] 25 Haziran 1996'da yapılan seçimde Süha Sevük tekrar rektör seçilmiştir.[65] ODTÜ-TSK MODSİMMER 1998'de ODTÜ Geliştirme Vakfı, Anadolu genelinde okul açma projesine başlamıştır. Öncelikli olarak Ankara, Denizli, Mersin ve Niğde'de kurulan okullar eğitime başlatılmış, okul sayısının 10-12'ye çıkarılması düşünülmüştür.[66] 19 Kasım 1998'de Genelkurmay Başkanlığı ve Savunma Sanayii Başkanlığı ile imzalanan protokol sonucu MODSİM-LAB kurulmuştur. Yerleşkeye yapılan yeni binasında hizmete geçen laboratuvar 24 Haziran 1999'da "Araştırma ve Geliştirme Laboratuvarı" olarak devam etmiş ve ilerleyen yıllarda merkez statüsünü kazanarak ODTÜ-TSK MODSİMMER (Modelleme ve Simülasyon Uygulamaları Araştırma Merkezi) adını almıştır.[67] 17 Ağustos 1999'da Türkiye'yi ciddi biçimde etkileyen ve yaklaşık 18 bin kişinin ölümüyle sonuçlanan[68] Marmara depremi sonrasında ODTÜ, kazazedeler için yardım köprüsü oluşturmuştur. Kriz masası kuran rektörlük, "ODTÜ Depreme Yardım Kampanyası" başlatmış, kampanya dahilinde yardım toplanırken afetzedeler için de ODTÜ yurtları kullanıma açılmıştır. İlköğretim, lise veya üniversite eğitimi gören öğrenciler için de "ODTÜ Deprem Bursu" kampanyası başlatılmıştır.[69] 2000'in başında Bilkent, Boğaziçi, Çukurova, Dokuz Eylül, Ege, Gazi, Hacettepe, İTÜ, Koç, ODTÜ, Sabancı üniversitelerinin katılımıyla "Türkiye'deki akademisyen ve öğrencilerin küresel bilgi ağına en üst düzeyde erişimlerini gerçekleştirerek, eğitim ve araştırmaya kütüphanelerin desteğini arttırmak" için ANKOS (Anadolu Üniversite Kütüphaneleri Konsorsiyumu) oluşturulmuştur.[70] Yine aynı dönemde Bilgi İşlem Daire Başkanlığı'na ait tüm yazılım/donanım/gömülü yongalı sistemlerin listesi çıkartılmış ve envanterdeki tüm sistemlerin 2000 yılı uyumluluğu konusunda araştırmalar yapılmıştır.[69] 7 Ağustos 2000'de Süha Sevük'ün görev süresinin dolmasıyla birlikte yapılan seçimle Kimya Bölümü öğretim üyesi Prof. Dr. Ural Akbulut rektör olmuştur. Türkiye'de ilk kez yapılan bir uygulamayla, IEEE 802.11b teknolojisiyle 11Mbps bant genişliğinde, kütüphane, Kültür ve Kongre Merkezi'nde (ODTÜ KKM) ve yerleşke içindeki çeşitli açık alanlarda kablosuz ağ erişimi hizmeti sağlanmıştır.[71] Devlet Planlama Teşkilatı, 2001'de "Öğretim Üyesi Yetiştirme Projesi"'sini onaylamış ve bu sayede 14 milyon liralık bir kaynak sağlanmıştır.[72] Aynı yıl ağustos ayında teknokentler ile ilgili yasal çerçeveyi tanımlayan "Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Yasası" TBMM'den geçerek yasalaşmıştır.[73] Böylece ODTÜ Teknokent, Türkiye'nin ilk yasal teknokenti olmuştur.[16] Haziran 2002'de ayında, AB projelerinde güç birliği oluşturma amacıyla ODTÜ, Ankara Üniversitesi, İTÜ, Boğaziçi Üniversitesi ve Bilkent Üniversitesi ile birlikte "Üniversitelerarası Avrupa Birliği İnisiyatifi"ni kurmuştur. Avrupa Birliği İnisiyatifi, 6. Çerçeve programlarının 7 ana temasında toplam 12 çalıştay düzenlemiş ve ülke çapında ulusal ağlar oluşturmak için çalışmalara başlamıştır.[74] Mühendislik, teknoloji ve bilişim alanlarındaki programları akredite eden Amerika merkezli kuruluş ABET'in yeni kriterlerine göre eşdeğerlik alan ilk Avrupa Üniversitesi olan ODTÜ,[75] 2003'te aldığı eşdeğerliklerle Türkiye'de tüm mühendislik programları akredite olan[76] iki üniversiteden biri olmuştur. 2000'li yılların başında kuruluş çalışmaları başlayan Kuzey Kıbrıs Kampüsü, 2003'te KKTC Cumhuriyet Meclisi tarafından çıkarılan kuruluş yasası ile beraber tüzel kişiliğine kavuşmuş ve eğitime başlamıştır.[77] 8 Aralık 2004'te Eğitim, Ölçme, Moleküler Biyoloji ve Biyoteknoloji AR-GE Merkezleri olarak yapılandırılan Merkezî Laboratuvar'ın açılışı yapılmıştır.[78] Yaygınlaştırılmış Ulusal ve Uluslararası Projeler (YUUP) kapsamında yapılan projeler için 2005'te DPT'den 5 milyon TL kaynak sağlanmış, 2004'te başlatılan İnsansız Hava Aracı, Akıllı Cam ve Kiral İlaç Hammaddesi YUUP projelerinde ürün ve patent aşamasına ulaşılmıştır.[79] ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi de 2005'te hizmete girmiştir. Üniversite yapısı[değiştir | kaynağı değiştir] Fakülte ve enstitülerin kuruluş yılları Fakülte/Enstitü Yıl Mimarlık Fakültesi 1957 İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi 1957 Mühendislik Fakültesi 1957 Fen Edebiyat Fakültesi 1959 Deniz Bilimleri Enstitüsü 1975[80] Fen Bilimleri Enstitüsü 1981[81] Eğitim Fakültesi 1982 Sosyal Bilimler Enstitüsü 1982[82] Enformatik Enstitüsü 1996[83] Uygulamalı Matematik Enstitüsü 2002[84] Fakülte ve bölümler[değiştir | kaynağı değiştir] Üniversite bünyesinde 5 fakülte ve bu fakültelerde 37 bölüm vardır.[85] Bunlar: Mimarlık Fakültesi ve bu fakülteye bağlı, Mimarlık, Şehir ve Bölge Planlama, Endüstri Ürünleri Tasarımı bölümleri, Fen Edebiyat Fakültesi ve bu fakülteye bağlı Biyoloji, Kimya, Fizik, Matematik, Moleküler Biyoloji ve Genetik, Tarih, Felsefe, Psikoloji, Sosyoloji ve İstatistik bölümleri, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi ve bu fakülteye bağlı İşletme, Ekonomi, Uluslararası İlişkiler, Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi bölümleri, Eğitim Fakültesi ve bu fakülteye bağlı Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi, İlköğretim, Yabancı Diller Eğitimi, Ortaöğretim Fen ve Matematik Alanları Eğitimi, Beden Eğitimi ve Spor, Eğitim Bilimleri bölümleri, Mühendislik Fakültesi ve bu fakülteye bağlı Havacılık ve Uzay Mühendisliği, Kimya Mühendisliği, İnşaat Mühendisliği, Bilgisayar Mühendisliği, Elektrik-Elektronik Mühendisliği, Endüstri Mühendisliği, Çevre Mühendisliği, Gıda Mühendisliği, Jeoloji Mühendisliği, Makine Mühendisliği, Metalurji ve Malzeme Mühendisliği, Maden Mühendisliği, Petrol ve Doğal Gaz Mühendisliği, Mühendislik Bilimleri bölümleridir.[85] Üniversitenin Kuzey Kıbrıs Kampüsü'nde Kimya Mühendisliği, İnşaat Mühendisliği, Bilgisayar Mühendisliği, Elektrik-Elektronik Mühendisliği, Makine Mühendisliği, Havacılık ve Uzay Mühendisliği, Petrol ve Doğal Gaz Mühendisliği, İktisat, İşletme, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler, İngilizce Öğretmenliği, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Öğretmenliği, Psikoloji, Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık bölümleri vardır. Bu kampüsteki bölümlerle birlikte toplam bölüm sayısı 51'dir.[85] Bunlara ek olarak, Uygulamalı Matematik Enstitüsü, Enformatik Enstitüsü, Deniz Bilimleri Enstitüsü, Fen Bilimleri Enstitüsü, Sosyal Bilimler Enstitüsü olmak üzere beş enstitü, bir Meslek Yüksekokulu, Yabancı Diller Yüksekokulu'nun altında; Temel İngilizce Bölümü, Modern Diller Bölümü ve Akademik Yazı Merkezi olmak üzere 3 bölüm ve Rektörlüğe bağlı olarak faaliyetlerini sürdüren, Türk Dili Bölümü ve Güzel Sanatlar ve Müzik Bölümü mevcuttur.[85] Üniversitede toplamda 43 lisans, 106 yüksek lisans ve 67 doktora programı yürütülmektedir.[1] Fakülteler: Fen-Edebiyat Fakültesi Dekan: Prof. Dr. Altuğ ÖZPİNECİ[86] Mühendislik Fakültesi Dekan: Prof. Dr. Raif Tuna BALKAN[86] Mimarlık Fakültesi Dekan: Prof. Dr. Neriman ŞAHİN GÜÇHAN[86] Eğitim Fakültesi Dekan: Prof. Dr. Behiye UBUZ[86] İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dekan: Prof. Dr. Feride Pınar ACAR[86] Enstitüler: Fen Bilimleri Enstitüsü Müdür: Prof. Dr. Halil KALIPÇILAR[86] Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdür: Prof.Dr. Sadettin KİRAZCI[86] Enformatik Enstitüsü Müdür: Prof. Dr. Banu GÜNEL KILIÇ[86] Deniz Bilimleri Enstitüsü Müdür: Prof. Dr. Barış SALİHOĞLU[86] Uygulamalı Matematik Enstitüsü Müdür: Prof. Dr. Ayşe Sevtap KESTEL[86] Okullar: Meslek Yüksekokulu Müdür: Prof. Dr. Gaye TEKSÖZ[86] Yabancı Diller Yüksekokulu Müdür: Prof. Dr. Çiğdem SAĞIN ŞİMŞEK[86] Amblem[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ amblemi. ODTÜ amblemi birbirine dönük iki ay ve bu ayların içindeki birbirine dönük iki yarım daireden oluşur. Amblemdeki renkler kırmızı ve beyazdır. Amblemdeki yarım daire ve ay şekilleri Orta Doğu ülkelerinin çoğunun bayraklarında bulunan ayları temsil eder. İç içe iki daireyse doğu-batı uygarlıkları ile bunların ilişkisini yansıtmaktadır.[87] Eşit çaplı iki dairenin merkezleri arasındaki uzaklık daire çapının beşte biridir (D/5). Renkli basımda bayrak kırmızısı kullanılır ve karşıdan bakıldığında içi dolu kırmızı ay solda bulunur.[87] Akademik yıl[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ'de akademik yıl iki yarıyıldan oluşmaktadır. Genelde eylül ayının son haftasında başlayan akademik yılın birinci dönemi ocak ayının ortasında tamamlanır ve ikinci dönem de şubat ayının ortasında başlayıp haziran ayının ortasında sona erer. Ayrıca üniversitede dönem derslerini içeren Yaz Okulu ve uluslararası öğrencilere hitap eden dersler içeren Uluslararası Yaz Okulu da bulunmaktadır.[6] Üniversiteye kabul[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ her yıl yüz binlerce[88] lise son sınıf öğrencisi ve mezununun Türkiye'deki devlet ve vakıf[3] üniversitelerine girebilmek adına girdiği Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sistemi sınav sonuçlarına göre ön lisans ve lisans düzeyinde öğrenci kabul etmektedir. Bu sınavda dereceye girenlerin birçoğu eğitim yaşamlarını ODTÜ'de sürdürmeye karar vermiştir.[89] ODTÜ'de öğrenim görme talebi çok yüksek olduğundan, üniversitenin birçok bölümü sınava giren yaklaşık iki buçuk milyon öğrenciden yalnızca en üstteki yüzde üçlük dilime girebilenleri kabul etmektedir.[6] ODTÜ 2015 yılı kontenjanlarında 2861 öğrenci alacağını ilan etmiştir.[90] ODTÜ'ye giren öğrenciler, üniversitenin öğretim dilinin İngilizce olmasından dolayı, üniversite hayatının ilk eğitim döneminin başında İngilizce yeterlilik sınavına girmek zorundadır.[91] Üniversite tarafından yapılan İngilizcede yeterlilik sınavından 59.50 ve üzeri not alanlar bölümlerine geçmeye hak kazanırken, sınavda geçersiz not alan öğrenciler İngilizce hazırlık programına alınırlar. Yine üniversite belirli koşulları sağlaması koşuluyla üniversite dışındaki TOEFL veya benzeri sınavlardan alınan notlarla, öğrencilerin bölümlerine geçmesine olanak tanımaktadır.[91] Akademik profil[değiştir | kaynağı değiştir] Üniversitede 1.115 öğretim üyesi, 324 öğretim görevlisi ve 1.259 araştırma görevlisi ile[1] 2014-2015 dönemi verilerine göre 8.112'si lisansüstü olmak üzere 27.455 öğrenciye eğitim verilmektedir, 4.720 yüksek lisans, 3.168 doktora öğrencisi bulunmaktadır.[92] ODTÜ mezunlarının %40'tan fazlası yüksek lisansa devam etmektedir.[6] 2014 yerleştirme sonuçlarına göre ilk 100'e giren öğrencilerden 8, ilk binden 178, ilk bin ile 2 bin aralığından 150, ilk 2 bin ile 5 bin aralığından 445 ve 5 bin ile 10 bin aralığından 480 öğrenci ve ayrıca 74 okul birincisi ODTÜ'yü tercih etmiştir.[93] Üniversitede eğitim gören yabancı uyruklu öğrenci sayısı 2014 verilerine göre 3166'dir.[94] Üniversite 2007 yılında TÜBİTAK projelerine 85 milyon TL civarında kaynak ayırmış ve Türkiye'deki üniversiteler arasında birinci olmuştur. ODTÜ'nün ardından en çok payı ayıran İstanbul Teknik Üniversitesi'nin projelere ayırdığı kaynak ise yaklaşık 20 milyon TL'dir. Üniversite, 2004-2008 yılları arasında TÜBİTAK tarafından desteklenen projelere 84.4 milyon TL harcamıştır. Bu oranla 2004-2008 yılları arasında öğretim elemanı başına düşen TÜBİTAK proje bütçesi 1.161.000 TL olmuştur.[95] ODTÜ, YÖK'ün 2010 verilerine göre yayımlanan makale sayısı sıralamasında 6. sırada yer almaktadır.[96] Ayrıca aynı verilere göre öğretim üyesi başına düşen makale sayısında 1.26 oran ile ilk 50'de bulunan üniversiteler arasında birinci sırada yer alırken tıp fakültesi olmayan üniversiteler arasında da birinci durumdadır. TÜBİTAK'ın üniversiteleri girişimcilik ve yenilikçilik performanslarına göre sıraladığı "Girişimci ve Yenilikçi Üniversite Endeksi" 'ne göre ODTÜ, 2014 yılında 83,09 puanla birinci olmuştur.[97] Uluslararası saygınlık[değiştir | kaynağı değiştir] Üniversite sıralamaları 2016 2015 2014 2013 2012 2011 QS Mühendislik sıralaması N/A 184[98] 153[98] 177[98] 118[98] 204[98] QS Doğa Bilimleri sıralaması N/A 333[99] 214[100] 251[101] N/A N/A QS İktisadi-İdari ve Sosyal Bilimler sıralaması N/A 293[102] 268[103] 294[104] N/A N/A Times Higher Education Dünya Sıralaması 601-800[105] 501-600[106] 85[17] 201[107] 213[108] 289[109] Times Higher Education İtibar Sıralaması N/A - 75[110] 57[111] 94[112] - Times Higher Education Asya Sıralaması N/A 12[113] 29[114] 22[115] N/A N/A Webometrics Dünya Üniversite Sıralamaları N/A 485[116] 490[117] 455[118] 277[119] 493[120] ODTÜ'lü bilim insanları; COST, EUREKA, NASA, NATO, NSF, BM, Dünya Bankası, Jean Monnet, Erasmus Mundus, Leonardo ve SOCRATES gibi pek çok kuruluş ve projede etkin rol oynamıştır. Avrupa Birliği destekli gerçekleştirilen Araştırma ve Teknolojik Geliştirme Çerçeve Programı kapsamında 59 FP6 araştırma projesinde yer alan ODTÜ, şu ana kadar bunlardan 48'ini tamamlamıştır. Öte yandan 32 FP7 araştırma projesi hâlen sürdürülmektedir.[10] 2010'dan bu yana Avrupa ve Amerika üniversiteleriyle lisans ve önlisans düzeyinde 19 ortak diploma programı yürüten ODTÜ; uluslararası eğitim ve değişimle ilgili EUA, EAIE, IIE, GE3, SEFI ve CIEE gibi birçok dernek ve ağa üyedir.[10] Ayrıca ODTÜ, AIESEC ve IAESTE[121] programları sayesinde öğrencilerine yurtdışı staj imkânı sunmaktadır. Yükseköğretim kurumlarının uygulamalı bilim, mühendislik, teknoloji ve bilişim alanlarındaki programlarını akredite eden Amerika merkezli sivil toplum kuruluşu ABET akreditasyon sistemine başvuruda bulunan ilk Türk üniversitesi olan ODTÜ, bu başvuru ile ABET akreditasyonun Türkiye'de tanınmasına vesile olmuştur.[122] Mühendislik fakültesindeki 13 programın tamamı akredite edilmiş[76] ve ODTÜ, böylece Türkiye'de tüm mühendislik programları akredite olan iki üniversiteden biri olmuştur. ODTÜ, dünyanın prestijli bir üniversite sıralaması olan Times Higher Education'da 2014 listesinde 85. sırada yer alarak Türkiye'nin en iyi üniversitesi seçilmiştir.[17] Aynı zamanda ODTÜ, bu dereceyle dünya üniversite sıralamasında ilk 100'e girebilen tek Türk üniversitesi olmuştur.[18] İngiltere merkezli Quacpuarelli Symonds (QS) tarafından hazırlanan dünya üniversiteler sıralamasında da toplamda 10 alanda listede yer almıştır.[92][98] Önemi[değiştir | kaynağı değiştir] Üniversite, 1966 yılında Türkiye'de merkezî bilgisayar sistemi kuran ilk üniversite olmuş, 1968 yılında kampüs içi kazı bulgularını sergileyen arkeoloji müzesi açmış ve 1987'de Türkiye'de teknopark girişiminin başlatılması, 1993'te ilk kez Türkiye'nin İnternet bağlantısının yapılması gibi birçok yeniliği gerçekleştirmiştir.[16] Türkiye'nin İnternet Ülke Alan Kodu olan .tr, 1991 yılından beri ODTÜ tarafından yönetilen nic.tr kurumunca verilmektedir.[123][124] .tr alan adı işlemlerinin politika ve prosedürleri, 1991-1998 yılları arasında ODTÜ Bilgi İşlem Daire Başkanlığı'nca oluşturulmuş ve uygulanmıştır. Nic.tr yönetimi, ODTÜ Enformatik Enstitüsü binasını kullanmaktadır.[125] Teknokent[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye'nin ilk bilim ve araştırma parkı olan ODTÜ-Teknokent[16] için çalışmalara 1980'li yılların sonunda başlanmıştır. Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık başta olmak üzere dünya örnekleri incelenmiş, konunun önemine yönelik kamuoyu oluşturulmaya çalışılmıştır. 1996 yılında Dünya Bankası-TTGV işbirliği ile uluslararası bir konsorsiyuma hazırlatılan fizibilite çalışması, ODTÜ'yü, üniversitenin araştırma gücü, sanayi ile işbirliği potansiyeli ve yerleşkenin konumu gibi faktörler ile Ankara'da kurulacak bir bilim parkı için uygun görmüştür. 2001'de Türkiye'deki teknokentler ile ilgili yasal çerçeveyi tanımlayan Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Yasası Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde kabul edilmiştir. Bu yasa ile Türkiye'de üniversiteler önceliğinde bilim ve araştırma parklarının kurulması teşvik edilmiş ve bu amaçla başta vergisel muafiyetler olmak üzere çeşitli düzenlemeler yapılmıştır.[126] 26 Ocak 2008 tarihinde ODTÜ'de bit çarpışma laboratuvarı açılmıştır. Türkiye'nin bu alandaki ilk laboratuvarı niteliğinde olan ODTÜ - BİLTİR Merkezi, akademik çalışmaların yanı sıra otomotiv sanayinin Ar-Ge çalışmalarında da test ve mühendislik hizmetleri sunmaktadır.[127][128] %60'tan fazlası Teknokent'te kurulmuş şirketlerden oluşan 300'ün üzerindeki şirket sayısına, %90'ı yüksek öğrenim mezunu olan 5 binden fazla personele ve Ar-Ge faaliyetlerinin yürütüldüğü 120.000 m² kapalı alana sahip olan Teknokent'te faaliyet gösteren şirketlerin %51'i yazılım-bilişim, %19'u elektronik, %15'i makine ve tasarım, %6'sı medikal teknolojiler, %6'sı enerji ve çevre, kalan %3'ü ise ileri malzeme, tarım, gıda, uzay-havacılık, otomotiv gibi diğer alanlarda Ar-Ge çalışması yürütmektedir.[129] Yıllık ciro büyüklüğü yaklaşık 550 milyon TL olan Teknokent[130] içinde yer alan şirketlerin bugüne kadar Ar-Ge'den elde ettiği gelir ve devlet ekonomisine kattıkları değer 4,7 milyar TL'i aşmış olmakla birlikte, bu çalışmalardan elde edilen ihracat geliri ise 660 milyon ABD dolarından fazladır.[131] Ayrıca ODTÜ Teknokent, Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı tarafından yapılan Teknoloji Geliştirme Bölgeleri 2011, 2012 ve 2013 Performans Endeks çalışmalarında üst üste üç kere birinci olarak Türkiye'nin en başarılı teknokenti seçilmiştir.[131][132][133] Yerleşke[değiştir | kaynağı değiştir] Yerleşkeden görünüm. ODTÜ'nün ana yerleşkesi Ankara-Eskişehir yolu üzerinde bulunmaktadır. Yerleşke alanı 4.500 hektar (45,76 km²), orman alanı 3.043 hektar (30,40 km²) büyüklüğündedir ve Ankara şehir merkezinden 20 km uzaktaki Eymir Gölü'nü de içine almaktadır.[134] ODTÜ'nün ana yerleşkesinden ve şehirdeki belli merkezlerden göle otobüs seferleri yapılmaktadır.[6] Yerleşkeyle kent merkezi arasında ulaşım; dolmuş, özel halk otobüsü, EGO otobüsleri ve Ankara metrosu'nun 13 Mart 2014'te açılışı yapılan M2 hattı[135] ile sağlanmaktadır. Ayrıca belli saatlerde yerleşke içi ring servisleri de yapılmaktadır.[91] ODTÜ kampüsünün en önemli özelliği, bu kampüsün tasarlanması projesinin Türkiye mimarlık tarihinde gerçekleştirilen ilk planlı ve geniş kapsamlı uygulama olmasıdır.[20] 1961 yılından itibaren ilk kampüs binalarının çoğunluğu Behruz Çinici ve Altuğ Çinici'nin tarafından tasarlanmıştır.[136] Binaların çoğunluğu Brütalist bir eğilim sonucu çıplak beton tekniği ile inşa edilmekle birlikte[137] ilk tasarlanan ve inşa edilen yapıların başında Kapalı ve Açık Yüzme Havuzları (1961), Kreş (1961), Teleskop Binası (1961), Öğrenci Merkezi (1961), Bilgisayar Mühendisliği Binası (1980), Mühendislik Fakültesi Laboratuvarları (1980), Fen - Edebiyat Fakültesi (1980), İdari İlimler Fakültesi (1980) ve Mimarlık Fakültesi (1980) gelmektedir.[138] Kampüsün diğer bir önemli özelliği de Türkiye'de ilk defa bütün altyapı hizmetlerinin (elektrik, ısınma, iletişim, su) toprak altından verildiği bir mekân olmasıdır.[43] Altyapı hizmetlerinin hepsi, kazılan 12 km'lik bir tünel aracılığıyla sağlanmıştır. Türkiye'nin ilk üniversite yerleşkesi olan yerleşke,[139] Meltem Cansever tarafından Türkiye'nin Kültür Mirası 100 Mimari Şaheser arasında gösterilmiştir.[140] Yerleşke aynı zamanda TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası'nın 50. kuruluş yılında yayınlanan ve odanın kuruluşundan itibaren 50 yıl içerisinde ülkede toprakları üzerinde yapılmış 50 seçkin inşaat projesinin bir jüri tarafından belirlendiği 50 Yılda 50 Eser listesinde de yer almıştır.[141] Kültür ve Kongre Merkezi bahçesi. ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi'nin girişinden bir görüntü. Doğal yaşam[değiştir | kaynağı değiştir] Yerleşke, 1960'lı yıllarda dönemin rektörü M. Kemal Kurdaş'ın ve öğrencilerin çabalarıyla düzenlenen ağaç bayramlarıyla ağaçlandırılmaya başlanır.[142] O dönemden günümüze kadar karaçam, sarıçam, Toros sediri, meşe, kavak, badem gibi kurak koşullara uygun yaklaşık 10 milyon ibreli ve 23 milyon yapraklı ağaç yerleşkeye dikilmiştir.[143] 1995'te 3043 hektarlık ODTÜ Ormanı, Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından Doğal ve Arkeolojik SİT Alanı olarak ilan edilmiştir.[144] Yerleşke günümüzde Ankara'nın en geniş yeşil alanıdır. Zamanla oluşturulan bu doğal çevre kurt, tilki, keklik, tavşan, yılan, kaplumbağa gibi birçok hayvana, 140'tan fazla kuş türüne ve tatlı suda yaşayan birçok balık türüne ev sahipliği yapmaktadır.[143] ODTÜ Ağaçlandırma Projesi, 1995'te "Ekolojik değerleri hızla bozulan dünyamızda yaratmış olduğu artı değerler" nedeniyle Ağa Han Mimarlık Ödülü'nün "yenilikçi kavramlar" kategorisinde ödül kazanmıştır.[145] Yerleşke sınırlarında bulunan Eymir Gölü'nün çevresi de yapılan ağaç bayramlarında ağaçlandırılmıştır. Günümüzde üniversitenin su gereksinimi, Eymir Gölü çevresindeki derin su kaynaklarından sağlanmaktadır.[12] Kütüphane ve müzeler[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ Kütüphanesi, Ekim 1957'de küçük bir birikimle açılmıştır. Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü'nden Natelle Isley 1958'de Kütüphane Müdürü olarak atanmıştır. Amerikan ve İngiliz hükûmetlerinin bağışları ile kütüphanenin koleksiyonu gelişmiş, BM tarafından kütüphaneye önemli maddî yardımlar olmuştur.[146] Bugünkü yerleşkeye 15 Eylül 1963'te taşınan ODTÜ Kütüphanesi; 2015 yılı verilerine göre 489.000 basılı kitap, 200.120 elektronik kitap, 183.259 ciltli dergi, 1.127 basılı dergi aboneliği, 53.824 elektronik dergi aboneliği, 19.300 yüksek lisans ve doktora tezi ile büyük bir koleksiyona sahiptir.[147][148] Üniversite, ODTÜ Müzesi olarak da bilinen ODTÜ Arkeoloji Müzesi, ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi ve ODTÜ Jeoloji Müzesi adlarında üç müzeye sahiptir. Bunlardan ODTÜ Arkeoloji Müzesi, 1962-1968 yılları arasında ODTÜ arazisinde ve Ankara yakınlarında ODTÜ'nün katkılarıyla yapılan kazılarda elde edilen buluntuların korunması ve sergilenmesi amacıyla 1969'da kurulmuştur.[42] Türkiye'nin ilk üniversite müzesi olma özelliği taşıyan[54] ve idari olarak üniversite rektörlüğüne bağlı olan müze, her yıl Kültür Bakanlığı tarafından denetlenmektedir. Müzenin üç sergi alanı bulunmaktadır. Birinci katta, etnografik eserlerle Frig nekropolü buluntuları, asma katta ise Yalıncak ve Koçumbeli buluntuları sergilenmektedir. Müze giriş katı ise, sergi salonu, yönetim birimleri, saklama odaları ve servis alanlarına ayrılmıştır.[54] Üniversiteye bağlı diğer bir müze, 2003 yılında kurulan ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi'dir.[149] Müzenin amacı M.Ö. 7000 yılından beri Anadolu'da gelişen teknolojinin tarihini belgelemek ve günümüz teknolojisini sergilemektir.[149] Eski başbakanlardan Bülent Ecevit, ilkokul öğrenciliğinden bu yana yaklaşık 70 yıldır kullandığı Erika marka tarihî daktilosunu Ekim 2003'te ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi'ne armağan etmiştir.[150] Jeoloji Mühendisliği Bölümü binasında bulunan ODTÜ Jeoloji Müzesi'nde ise çeşitli mineral, kayaç ve fosil örnekleri sergilenmektedir.[151] Endüstri Mühendisliği Binası önü Anıtlar, heykeller ve büstler[değiştir | kaynağı değiştir] Yerleşkede onlarca büst, heykel ve anıt bulunmaktadır. Bunların en ünlüleri 1965 yılında yerleşkeye konulmak üzere açılan Atatürk Anıtı Yarışmasında sonucu ilk ikide yer alan projeler olan ve bugün Fizik Bölümü'nün karşısında bulunan Atatürk Anıtı ile A1 Girişi önünde bulunan Bilim Ağacı'dır.[51] Bunların dışında Devrim Stadyumu'nun önünde bulunan C Heykeli, Üçlü Amfide bulunan Soyut Heykel gibi heykellerin[152] yanı sıra Albert Einstein,[153] Mimar Sinan[154] gibi birçok ünlü isme ait büst de yerleşke alanı içinde bulunmaktadır. Diğer yerleşkeler[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ Gaziantep Kampusu Mimari Projesi 1973'te ODTÜ Mütevelli Heyeti, gerek Ortadoğu'da bölgesel bir üniversite olma vizyonu, gerekse Ankara'da oluşturulan birikimin ülkenin kalanına yayılmasını sağlamak amacıyla, Gaziantep, Mersin ve Antalya'da dış yerleşkeler kurma kararı almıştır. 1973'te içerisindeki Mühendislik Fakültesi ile birlikte kurulan Gaziantep Yerleşkesi, 7 Haziran 1987'de Gaziantep Üniversitesi'ne dönüşmüştür.[155] 1981’de ODTÜ Mütevelli Heyeti aldığı bir kararla, Mühendislik Fakültesi’nin yanı sıra, Gaziantep’te ODTÜ’ye bağlı bir Tıp Fakültesi kurulması [156] ve 1879’dan beri Gaziantep’te faaliyet gösteren, zamanında tıp eğitimi de verilen Amerikan Hastanesi’nin[157] bu amaçla devralınması için gerekli girişimleri başlatmış, fakülteye dekan da atanmış, ama bürokratik engeller sebebiyle bu karar hayata geçirilememiştir.[158] 1975'te Mersin'in Erdemli ilçesine kurulan yerleşkede Deniz Bilimleri Enstitüsü yer almaktadır. Bu yerleşkeye de Mühendislik Fakültesi kurulması çalışmalarına başlanmışsa da o yılların koşulları altında gerçekleştirilememiştir.[159] Antalya Yerleşkesi ise yalnızca fikirde kalmış, hayata geçirilememiştir.[160] 2003'te Kuzey Kıbrıs Yerleşkesi'nin açılmasıyla ODTÜ, ülke dışında yerleşke kuran ilk Türk üniversitesi olmuştur.[75] Erdemli Yerleşkesi[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Deniz Bilimleri Enstitüsü ODTÜ Üniversite Konseyi Aralık 1974'teki toplantısında ODTÜ Rektörlüğü'ne bağlı bir Deniz Bilimleri Bölümü'nün kurulmasını Üniversite Rektörlüğü'ne önerme kararı almış ve bu karar doğrultusunda ODTÜ Mütevelli Heyeti, 21 Aralık 1974 tarih ve 1974/22 sayılı toplantısında "uzun süreden beri etütleri tamamlanmış ve ülkemiz için kurulmasında büyük yararlar bulunacağı saptanmış olan Deniz Bilimleri Bölümü’nün şimdilik Ankara Kampusunda Rektörlüğe bağlı olarak kurulmasına; güney sahilinde daimi bir yer temin edilip gerekli tesisler tamamlandıktan sonra o kampusa taşınmasına" oy birliği ile karar vermiştir.[161] Bu kararın ardından yasal ve akademik işlemler tamamlanarak Deniz Bilimleri Bölümü (DBB) kurulmuştur. 1975'te kuruluş çalışmaları hız kazanmış ve DBB, geçici çalışma yeri olarak tahsis edilen Teorik Kimya Bölümü zemin katında faaliyete geçmiş ve eğitime başlamıştır. Ayrıca bilimsel araştırmalar için Kimya Bölümü'ne ait binadaki yeterli donanıma sahip üç laboratuvar da DBB'ye tahsis edilmiştir. Aynı yıl yapılan ön araştırmaların ardından ülkenin güney kıyılarında yer seçimi yapılmış ve Erdemli İlçesi Limonlu Bucağı Kuşçarpacağı Mevkiindeki Yol Su Elektrik (YSE) İdaresine ait tesisler ve çevresindeki arazi tapulu kısmı tapu devri yolu ile, tapusuz (hali-orman) arazi ise 99 yıllığına kullanılmak üzere ODTÜ'ye verilmiştir.[161] Mart 1977'de Erdemli yerleşkesinin bugünkü arazisinin tamamının üniversiteye kesin devri yapılmıştır. Böylelikle hızla yeni kampüsüne geçen Deniz Bilimleri Bölümü, yalnızca lisansüstü düzeyde eğitim-öğretim yapması ve etkinliklerinin araştırma ağırlıklı oluşuyla daha çok bir "Araştırma Enstitüsü" işlevini andırdığı için ilerleyen dönemde isim değişikliğine giderek "ODTÜ Erdemli Deniz Bilimleri Enstitüsü" (ODTÜ-DBE) ismini almıştır.[161] Mersin şehir merkezinin 45 km batısında Doğu Akdeniz kıyısında yer alan kampüs,[162] ODTÜ'nün Ankara dışında, 1973 yılında kurulan ve daha sonra ayrı bir üniversiteye dönüşen Gaziantep Yerleşkesi'nin ardından ikinci dış yerleşke olma özelliğini taşımaktadır. 660 bin m²den oluşan limon ağaçlarıyla çevrili kampüste yaklaşık olarak 700 m² laboratuvar alanı vardır. Kuzey Kıbrıs Yerleşkesi[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Kuzey Kıbrıs Kampusu ODTÜ Kuzey Kıbrıs Kampüsü, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin Güzelyurt ilçesi'nde kurulmuş bir kampüstür. Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin daveti üzerine, her iki ülkenin hükûmetleri ve ODTÜ Rektörlüğü arasında 2000 yılında imzalanan üçlü-protokol ile başlatılan bir yükseköğretim projesidir. Bu üçlü-protokol, 2001 yılında Türkiye Büyük Millet Meclisi ve KKTC Cumhuriyet Meclisi'nde onaylanarak uluslararası anlaşma statüsü almış ve 2003 yılında KKTC Cumhuriyet Meclisi'nce çıkarılan kuruluş yasası ile de ODTÜ Kuzey Kıbrıs Kampüsü özel tüzel kişilik kazanmıştır. ODTÜ Kuzey Kıbrıs Kampüsü, akademik ve idari bakımdan bütünüyle ODTÜ Senatosu, ODTÜ Yönetim Kurulu ve ODTÜ Rektörlüğü'ne bağlı bir yapı içinde faaliyet göstermektedir.[163] Öğrenci yaşamı ve kültür[değiştir | kaynağı değiştir] 17. ODTÜ Bahar Şenliği'nden bir görünüm, Mayıs 2003. ODTÜ'de genel itibarıyla öğrenci yaşamı yıl boyunca yapılan sanat etkinlikleri, sergiler, müzik etkinlikleri, çeşitli sosyal ve akademik faaliyetlerin yanı sıra sıklıkla yapılan siyasi protestolardan oluşmaktadır. Üniversite, eski Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek[164] ve çeşitli medya organları tarafından solun kalesi olarak tanımlanmıştır.[165][166][167][168] Kültür-sanat etkinliklerinin birçoğu ODTÜ Kültür Kongre Merkezi'nde (ODTÜ KKM) gerçekleştirilirken[6] beş gün boyunca süren geleneksel Uluslararası Bahar Şenliği, mayıs ayında kampüs içerisinde stadyum da dahil olmak üzere çeşitli mekânlarda düzenlenir.[169] ODTÜ'de insanlar birbirine hitap ederken hocam kelimesini kullanır. Otobüs şoföründen öğretim üyesine kadar herkes birbirine hocam diye hitap eder.[170] Bunun kaynağı hakkında farklı hikâyeler türetilmiştir.[171] Üniversitenin ana yerleşkesinde 7000 öğrenci kapasiteli yerleşimler, alışveriş için çarşı, bankalar, postane ve yiyecek-içecek alınabilecek yerler vardır. Ayrıca öğrencilerin spor etkinliklerini yürütebilmesi için kapalı spor salonları, tenis kortları, futbol sahaları, koşu yolları, olimpik kapalı yüzme havuzu, açık yüzme havuzu gibi yapılar da bulunmaktadır. Yerleşke alanı içerisinde kablolu ve kablosuz internet erişimi vardır. Yerleşke dışında, yerleşkeye 30 km uzaklıkta olan ODTÜ'nün Elmadağ yapıları ve Bursa Uludağ'da, yazın tırmanma ve dağcılık sporunun, kışın ise kayak etkinliklerinin yapılabileceği yapılar bulunmaktadır.[6] Öğrenci toplulukları[değiştir | kaynağı değiştir] Kampüste kültürel ve toplumsal alanlarda projeler üreten 97 öğrenci topluluğu vardır. Sağlık, Kültür ve Spor Dairesi Başkanlığı'na bağlı olarak çalışmalarını sürdüren Kültür İşleri Müdürlüğü ile Spor Müdürlüğü altında faaliyet gösteren öğrenci toplulukları[172] her yıl konserler, sergiler, gösteriler, film gösterimleri, festivaller, şenlikler, kültür haftaları ile konferans, sempozyum, kongre, seminer, panel ve gezileri içeren Arkeoloji Haftası, Çağrı Haftası, Sinema Günleri, Toplam Kalite Yönetimi Seminerleri, Role Playing Oyunları Turnuvası, Uluslararası Bahar Şenliği, ODTÜ Kitap Fuarı, Uluslararası Çağdaş Dans Festivali, Uluslararası Klasik Gitar Festivali, Kampüs Gelişim Günleri, Bilimkurgu ve Fantezi Şenliği, Dünya Uzay Partisi-Yuri Gecesi, ODTÜ ARGE Günleri, Robot Günleri, Tiyatro Şenliği, Rock Şenliği gibi etkinlikler düzenler. Kültür İşleri Müdürlüğü'ne bağlı topluluklar Amatör Astronomi Topluluğu Amatör Fotoğrafçılık Topluluğu Ar-Ge Topluluğu Arkeoloji Topluluğu Atatürkçü Düşünce Topluluğu Avrasya Topluluğu Avrupa Öğrencileri Forumu Topluluğu Avrupa Teknoloji Öğrencileri Topluluğu Bilgisayar Topluluğu Bilimkurgu ve Fantezi Topluluğu Bilim ve Gelecek Topluluğu Biyoloji ve Genetik Topluluğu Biyomedikal Mühendisliği Topluluğu Caz Topluluğu Çağdaş Dans Topluluğu Çevre Topluluğu Çocuk Aklım Topluluğu Dış Politika ve Uluslararası İlişkiler Topluluğu Eğitim Topluluğu Ekonomi Topluluğu Engelsiz ODTÜ Topluluğu Felsefe Topluluğu Fizik Topluluğu Gastronomi Topluluğu Genç Girişimciler Topluluğu Genç Yazarlar Topluluğu Gıda Topluluğu Go Topluluğu Gülmece Topluluğu Güzel Sanatlar Topluluğu Havacılık ve Uzay Topluluğu Havacılık Topluluğu IEEE ODTÜ Öğrenci Topluluğu İletişim Topluluğu İlk-Yar Topluluğu İstatistik Topluluğu İşletme Topluluğu Japon Kültür Topluluğu Jeoloji Topluluğu Kimya Topluluğu Kişisel Gelişim Topluluğu Kitap Topluluğu Klasik Gitar Topluluğu Klasik Türk müziği Topluluğu Kuş Gözlem Topluluğu Lodos Topluluğu Makine ve İnovasyon Topluluğu Malzeme Bilimleri Topluluğu Matematik Topluluğu Medya Topluluğu Meslek ve İş Etiği Topluluğu Mimarlık Topluluğu Moda Topluluğu Modelleme ve Simülasyon Topluluğu Münazara Topluluğu Müzik Toplulukları Müzikal Topluluğu Psikoloji Topluluğu Radyo Topluluğu Robot Topluluğu SIAM Öğrenci Topluluğu Sinema Topluluğu Siyaset Bilimi Topluluğu Sosyal Demokrasi Topluluğu Sosyalist Düşünce Topluluğu Sosyoloji Topluluğu Sürdürülebilir Üretim Topluluğu Tarih Topluluğu Tasarım Topluluğu Tiyatro Topluluğu Türk Halk Bilimi Topluluğu Türkçe Topluluğu Uluslararası Doğal Kaynaklar ve Madencilik Topluluğu Uluslararası Gençlik Topluluğu Uluslararası Öğrenci Topluluğu Uluslararası Öğrenci Değişimi Topluluğu Uluslararası Ticaret ve Lojistik Topluluğu Uzak Doğu Topluluğu Verimlilik Topluluğu Yapı Topluluğu Yaratıcılık ve Sosyal Yenilik Topluluğu Spor Müdürlüğü'ne bağlı topluluklar Aikido Topluluğu Briç Topluluğu Can Kurtarma ve İlkyardım Topluluğu Dağcılık ve Kış Sporları Topluluğu Denizcilik ve Yelken Topluluğu Doğa Sporları Topluluğu E Sporlar Topluluğu Eşli Danslar Topluluğu İzcilik Topluluğu Jonglörler Topluluğu Capoeira Topluluğu Motor Sporları ve Trafik Topluluğu Satranç Topluluğu Sualtı Topluluğu Sualtı Sporları Topluluğu Tenis Topluluğu Yurtlar[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ yerleşkesi içinde toplam 19 yurt binası bulunmaktadır. Bunlardan; 2,4,6,8,9, İsa Demiray yurdu ve Faik Hızıroğlu Konukevi'nde erkek; 1,3,5,7, Faika Demiray yurdu ile Öğrenci Konukevi 1 ve Osman Yazıcı Konukevi yurtlarında kız; Refika Aksoy yurdu, 19. Yurt ile Öğrenci Konukevi 2 de ayrı bloklarda kız ve erkek öğrenciler kalmaktadır.[173] Yurtlar, "Demiray Yurtları" ve "Doğu Yurtlar Bölgesi" olmak üzere iki bölgede kümelenmiştir. Sosyal tesisler ve Çarşı'ya yakın olan Doğu Yurtlar Bölgesi'nde yer almaktadır.[91] Yurtlara ailesi Ankara dışında ikamet eden öğrenciler başvurabilmektedir.[174] Spor olanakları[değiştir | kaynağı değiştir] Çeşitli spor olanaklarının bulunduğu üniversitede öğrenciler spor etkinliklerine farklı düzeylerde katılabilirler. Etkin sporcular ya da ilgilendikleri spor dallarında kendini geliştirmek isteyen öğrenciler, 37 okul takımından[172] herhangi birinde danışman desteğiyle, çalıştırıcı gözetiminde çalışabilir. Ayrıca, öğrenciler spor etkinliklerine bireysel olarak da katılabilir. ODTÜ arazisinin içerisinde bulunan Eymir Gölü ve çevresi, öğrencilerin kürek, balık avlama, piknik yapma gibi etkinlikleri için uygun bir ortam oluşturmaktadır. Öğrenciler yerleşkeye 30 km. uzaklıktaki Elmadağ ODTÜ Kayak Tesisleri'nden ve Uludağ Eğitim, Spor ve Dinlenme Tesisleri'nden de yararlanabilmektedir.[175] Spor Müdürlüğü'ne bağlı takımlar Amerikan Futbolu Takımı (Erkek) Badminton Takımı (Kadın-Erkek) Basketbol Takımı (Kadın-Erkek) Bilardo Takımı (Kadın-Erkek) Bisiklet Takımı (Kadın-Erkek) Briç Takımı (Kadın-Erkek) Buz Hokeyi Takımı (Kadın-Erkek) Cimnastik Takımı (Kadın-Erkek) Eskrim Takımı (Kadın-Erkek) Frizbi Takımı (Kadın-Erkek) Futbol Takımı (Kadın-Erkek) Futsal Takımı (Kadın-Erkek) Güreş Takımı (Kadın-Erkek) Hentbol Takımı (Kadın-Erkek) Judo Takımı (Kadın-Erkek) Karate-Do Takımı (Kadın-Erkek) Karting Takımı (Erkek) Kayak Takımı (Kadın-Erkek) Korfbol Takımı (Kadın-Erkek) Kriket Takımı (Erkek) Kürek ve Su Sporları Takımı (Kadın-Erkek) Masa Tenisi Takımı (Kadın-Erkek) Okçuluk Takımı (Kadın-Erkek) Oryantiring Takımı (Kadın-Erkek) Ragbi Takımı (Kadın-Erkek) Satranç Takımı (Kadın-Erkek) Serbest Dalış (Kadın-Erkek) Snowboard Takımı (Kadın-Erkek) Squash Takımı (Kadın-Erkek) Sualtı Hokeyi Takımı (Kadın-Erkek) Sualtı Ragbisi (Erkek) Su Topu Takımı (Erkek) Taekwon-Do Takımı (Kadın-Erkek) Tenis Takımı (Kadın-Erkek) Voleybol Takımı (Kadın-Erkek) Yelken Takımı (Kadın-Erkek) Yüzme Takımı (Kadın-Erkek) Uluslararası Robot Günleri[değiştir | kaynağı değiştir] İlki 2002 yılında gerçekleştirilen Uluslararası Robot Günleri, geleneksel bir boyut almıştır.[176] Türkiye'nin ilk uluslararası robot yarışmasına ev sahipliği yapan organizasyonda 8 farklı dalda yarışmalar düzenlenmektedir.[177] Yarışmaların yanı sıra Robot Günleri boyunca çeşitli seminerler ve gösteriler yapılmaktadır. Türkiye'de kurulmuş ilk robot topluluğu olan ODTÜ Robot Topluluğu[178] tarafından düzenlenen organizasyon, robotları ve robot teknolojilerini toplum kesimlerine tanıtmak, işlevleri ve kullanım alanları hakkında bilgiler sunmak, robotlara ilgi duyanlar arasında köprüler kurulmasını sağlamak gibi çeşitli amaçlara sahiptir.[179] Önemli mezunlar[değiştir | kaynağı değiştir] Ayrıca bakınız: Orta Doğu Teknik Üniversitesi mezunları 50 yılı aşkın süredir eğitim öğretime devam eden ODTÜ, birçok önemli mezun vermiştir. Üniversite mezunları arasında müzisyenler, diplomatlar, CEO'lar, yazarlar ve daha birçok meslek dalından kişiler bulunur. ODTÜ'ye Türk iş dünyasına yetiştirdiği liderlerden dolayı CNBC-e Business dergisi tarafından CEO Fabrikası yakıştırması yapılmıştır.[180] Ayrıca insan kaynakları danışmanlık firması Data Expert'in 3850 üst düzey yönetici üzerinde yaptığı araştırma sonucunda Türkiye'deki üst düzey yöneticilerin yüzde 14'ünün ODTÜ mezunu olduğu tespit edilmiş ve ODTÜ, bu oranla birinci sırada yer almıştır.[181] Üniversitenin mezunları ODTÜ'yle bağlarını korumak ve birbirleriyle dayanışmalarını sürdürmek için mezun dernekleri çatısı altında toplanmışlardır. Günümüzde 15'i yurt içinde ve 21'i yurt dışında olmak üzere toplam 36 mezun derneği faaliyet göstermektedir. Önemli mezunlarından bazıları şu kişilerdir: Adnan Bali - İş Bankası Genel Müdürü Alev Alatlı[182] - Yazar, eğitimci Ali Babacan[183] - Demokrasi ve Atılım Partisi Kurucu Genel Başkanı, Eski Dışişleri & Ekonomi Bakanı ve Eski Başbakan Yardımcısı Buket Uzuner[184] - Yazar Can Dündar[185] - Gazeteci Cenk Alper[186] - Sabancı Holding CEO'su Cevdet Yılmaz[187] - Eski Kalkınma Bakanı ve Eski Başbakan Yardımcısı Cüneyd Düzyol[188] - Eski Kalkınma Bakanı Derya Köroğlu[189] - Müzisyen, Yeni Türkü solisti Elif Şafak[190] - Yazar Emin Çölaşan[191] - Gazeteci Erdem Başçı[192] Eski Merkez Bankası Başkanı Ersin Özince - İş Bankası Eski Yönetim Kurulu Başkanı ve Eski Genel Müdürü, Türkiye Bankalar Birliği Eski Yönetim Kurulu Başkanı Fikri Işık[193] - Eski Millî Savunma Bakanı Hammad Husain[194] - Ödüllü mimar, Hammadu Husain Architects yöneticisi Haydar Ergülen[195] - Şair, yazar Kürşad Tüzmen[196] - Eski Devlet Bakanı Mehmet Ali Talat[197] - Eski Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Mehmet Gürcan Karakaş[198] - TOGG CEO'su Mustafa Varank[199] - Eski Sanayi ve Teknoloji Bakanı Mustafa Akıncı[200] - Eski Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Nabi Avcı[201] - Eski Kültür ve Turizm Bakanı Süreyya Serdengeçti[202] - Eski Merkez Bankası Başkanı Yasemin Dalkılıç[203] - Serbest dalış rekortmeni Önemli akademisyenler[değiştir | kaynağı değiştir] Behram Kurşunoğlu - Fizik (1956-1958) Cahit Arf [204] - Matematik (1967-1980) Erdal İnönü - Fizik (1960-1974 - akademisyen, 1970-1971 - rektör) Feza Gürsey - Matematik, Fizik (1961-1974) Hakkı Ögelman - Fizik (1970-1977) Halil Berktay - Tarih (1991-1993) Halim Doğrusöz[205] - Endüstri Mühendisliği (1966-1989) Johann Otto von Spreckelsen - Mimarlık Kemal Derviş - İktisat (1973-1976) Kemal Karpat - Tarih (1958-1959, 1968-1971) Muhan Soysal[206] - İşletme Oktay Sinanoğlu - Kimya (1962-1964) Ordal Demokan - Fizik (1970-1978, 1984-2004) Ulus Baker - Sosyoloji Dilhan Eryurt Ezer - Astrofizik Görev yapmış rektörler[değiştir | kaynağı değiştir] Prof. Dr. Turhan Feyzioğlu (17 Ağustos 1960 - 8 Şubat 1961) Prof. Dr. Seha Meray (23 Şubat 1961 - 5 Ağustos 1961) Kemal Kurdaş (20 Kasım 1961 - 30 Kasım 1969) Prof. Dr. Erdal İnönü (11 Eylül 1970 - 9 Mart 1971) Şefik Erensü (4 Haziran 1971 - 23 Mart 1972) Prof. Dr. İsmet Ordemir (1 Nisan 1972 - 1 Nisan 1974) Prof. Dr. Tarık Somer (1 Nisan 1974 - 4 Nisan 1976) Prof. Dr. Ilgaz Alyanak (5 Nisan 1976 - 12 Şubat 1977) Prof. Dr. Hasan Tan (14 Şubat 1977 - 5 Ekim 1977) Prof. Dr. Nuri Saryal (5 Ekim 1977 - 25 Haziran 1979) Prof. Dr. Mehmet Kıcıman (25 Haziran 1979 - 31 Temmuz 1982) Prof. Dr. Mehmet Gönlübol (1 Ağustos 1982 - 31 Temmuz 1987) Prof. Dr. Ömer Saatçioğlu (1 Ağustos 1987 - 19 Ağustos 1992) Prof. Dr. Suha Sevük (20 Ağustos 1992 - 6 Ağustos 2000) Prof. Dr. Ural Akbulut (7 Ağustos 2000 - 5 Ağustos 2008) Prof. Dr. Ahmet Acar (6 Ağustos 2008 - 28 Temmuz 2016) Prof. Dr. Mustafa Verşan Kök (28 Temmuz 2016 - görevde) Siyasi olaylar[değiştir | kaynağı değiştir] Öğrenci hareketi ve Komer'in aracının yakılması[değiştir | kaynağı değiştir] Devrim Stadyumu 1968-1969 öğretim yılı 1 Ekim 1968'de düzenlenen bir törenle açılmıştır. Mimarlık Fakültesi öğrencileri, açılışın ardından iki gün sonra 3 Ekim'de halka dönük üniversite reformu isteğiyle boykot yapma kararı alarak derslere girmemiştir.[207] Boykot, ertesi günlerde İdari İlimler Fakültesi, Fen-Edebiyat Fakültesi ve Makine Fakültesi öğrencilerinin de katılmasıyla büyümüştür.[208] Bu dönemde üniversitede forum geleneği oluşmaya başlamış ve öğrencilerin, öğretim görevlilerinin, hizmetlilerin katılabildiği herkese açık toplantılar düzenlenip sorunlar, bir araya gelen kitlenin görüşleri doğrultusunda çözümlenmiştir.[24] Öğrencilerin yönetime katılma isteklerinin kabul edilmesiyle birlikte yapılan boykota son verilmiş[209] ve öğrenciler derslere girmeye başlamıştır.[210] Aynı yılın yazında, ODTÜ öğrencisi olan Hüseyin İnan ve arkadaşları ODTÜ Stadyumu'na dev harflerle "DEVRİM" yazmış[211][212] ve stadyum, o zamandan sonra Devrim Stadyumu olarak anılmaya başlamıştır. Kasım 1968'de Robert Komer, Türkiye'ye ABD Büyükelçisi olarak atanmıştır. 28 Kasım 1968 tarihinde FKF, ODTÜ Öğrenci Derneği ve SBF Öğrenci Derneği bir kampanya düzenleyerek Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay'dan "Vietnam'da sindirme eyleminin başında bulunan bir kişinin, Vietnam halkına işkence etmiş bir CIA ajanının sunacağı itimatnamenin kabul edilmemesi" istenmiştir.[213] FKF genel merkezi bir kitapçık yayımlayarak Komer'i "istenmeyen adam" ilan etmiştir.[211] 6 Ocak 1969'da Robert Komer, rektör Kemal Kurdaş tarafından yetkili kurullardan herhangi birine haber verilmeksizin ODTÜ'ye rektör yardımcıları ve dekanların da katılacağı bir öğle yemeğine davet edilmiştir.[209] 13.00'da rektörlüğe gelen büyükelçinin makam aracını plakasından tanıyan bazı öğrenciler gruplaşmaya başlamış ve sayıları bir anda yüzü geçmiştir. Aracın etrafında kalabalıklaşan öğrenci grubu protestolara başlamış, kısa bir süre sonra araç ters çevrilmiş ve aracın benzin deposundan dökülen benzinden istifade edilerek büyükelçinin 1968 model Cadillac arabası yakılmıştır.[214] Arabanın söndürülmesi için çağrılan şehir itfaiyesine de engel olan öğrenciler, aracın sonuna kadar yanmasının ardından enkaz üzerinde hatıra fotoğrafı çektirmeye başlamıştır.[209] Olayın ardından büyükelçi "Müttefik bir ülkenin temsilcisinin otomobilinin ufak bir grup tarafından devrilip ateşe verilmesi üzücü bir husustur." açıklamasını yapmıştır.[215] Aynı gün saat 16.30'da üniversitede Akademik Konsey toplanarak olayları kınama kararı almış ve öğrenciler hakkında kamu kovuşturmasının ODTÜ Disiplin Komitesince yürütüleceği kamuoyuna duyurulmuştur.[216] Ertesi gün Ankara Sulh Ceza Mahkemesi, Komer'in arabasını yaktıkları iddia edilen Tuncay Çelen ile Seçkin İnceefe'yi tutuklamış ve yedi kişi hakkında da gıyabî tutuklama kararı vermiştir.[217] Bunun üzerine öğrenciler rektör Kurdaş'ı protesto ederken kararın ardından üç binden fazla ODTÜ öğrencisi imzaladıkları dilekçelerle savcılığa başvurmuş ve aracı ateşe verenlerin dokuz kişi olmadığını, kendilerinin de yakma eylemine katıldıklarını bildirmiştir.[211] Olayların ardından 10 Ocak 1969'da Akademik Konsey, üniversiteyi bir ay kapatma kararı almış; ancak bu kararı tanımayan öğrenciler, üniversiteyi işgal ederek direnmeye karar vermiştir. Bir "direniş komitesi" oluşturarak Direniş adıyla dergi yayınlayan öğrenciler ayrıca üniversitenin kapatılması konusundaki yürütmenin durdurulması için Danıştay'a başvurmuştur[209] ve Danıştay, yürütmeyi durdurmuştur.[218] 23 Ocak 1969'da tutuklama kararı alınan öğrencilerden 7'si teslim olmuş[211] ve 12 Mart'ta görülen davada serbest bırakılmıştır.[219] Yine de bu öğrenciler okuldan ihraç edilmiştir.[24] 9 Nisan'da rektörlüğü işgal edip Akademik Konsey üyeleri ile rektör Kurdaş'a "satılmışlar" diye hitap eden ve binanın camlarını tekmeleyerek kıran öğrenciler,[220] birkaç gün sonra bir basın toplantısı düzenleyip rektör Kurdaş'ı "istenmeyen adam" ilan etmiştir.[213] 19 Nisan 1969'da Falih Rıfkı Atay, "Üniversite Komünistlerinin Azgınlığı" başlıklı yazısında üniversiteyi "Bolşeviklik Ocağı" olarak niteledi.[221] İşgallerin devam etmesi üzerine "üniversitenin bütününde öğrencilerin ders yapmaları için gerekli normal çalışma düzeninin mevcut olmadığı" gerekçesiyle Akademik Konsey, üniversitenin 1 Ekim 1969'a kadar kapatılmasına karar vermiştir.[222] Ardından rektörün yazılı talebiyle jandarma ve polis kuvvetleri, 13 Nisan 1969 sabahında üniversiteye baskın yapmış ve çıkan çatışmadan sonra 113 kişiyi yakalayıp 16'sını tutuklamıştır.[223] 15 Nisan'da ODTÜ Öğrenci Dernekleri, ortak bir bildiri yayınlayarak alınan tatil kararını protesto etmek için ertesi günden itibaren derslere gireceklerini açıklamıştır; ancak bildirinin ardından jandarma, üniversitede geniş çapta tedbirler almış ve üniversiteye girişi yasaklamıştır.[224] Bunun üzerine Danıştay'a giden öğrencilerin talebi reddedilmiştir.[225] 2 Temmuz'da Kurdaş, "1200'ü aşkın öğrencinin diplomalarını aldıklarını gördükten sonra son ağaç bayramını yapacağız ve son fidanı dikip ayağımın çamuru ile ayrılacağım" demiş ve rektörlük görevini 30 Kasım 1969'da bırakacağını açıklamıştır.[226] Bu sırada tekrar toplanan Akademik Konsey, okulun 1 Ekim'den önce açılmasına karar vermiş ve aylarca kapalı kalan üniversite 15 Ağustos 1969'da öğretime tekrar açılmıştır.[227] Komer'in aracının yakılmasıyla başlayan olaylar hakkında dönemin rektörü Kurdaş, Haziran 2006'da Atlas dergisine verdiği röportajda şöyle bir açıklama yapacaktır: O olaydan tam bir gün önce Komer 15-16 milyon dolarlık bir Amerikan yardımını imzalamıştı. ODTÜ bu parayı beş yıl süreyle kullandı. Bizim başarımızı her kurum gibi Amerika da takip ediyordu. Ben de onlara yeterli ilgiyi gösteriyordum. Az değil, arada üniversiteye aktarılacak 15 milyon var. Israrla ODTÜ'ye gelmek isteyen Komer'i iki ay boyunca oyaladım ve gelişini gizli tutarım sanıyordum; ama tutamamışım. Çünkü Türk İçişleri hangi saatte geleceğini dahi biliyordu. Arabanın yakılmasında Emniyet'in en az iki tane adamı var. Buna eminim. Çünkü bizim personel dahi yemeğe gelen adamın Amerikan büyükelçisi olacağını bilmiyordu. —Kemal Kurdaş[41] 2 Eylül 1969'da Öğrenci Birliği seçimleri sırasında çatışma çıkmış ve tabancayla ateş eden "Toplumcular" isimli grup, bir öğretim üyesi ile İnşaat Fakültesi Öğrenci Birliği Başkanı'nı yaralamıştır.[228] Ertesi gece üniversitenin Sosyal Demokrasi Derneği basılmış ve derneğin camları, sıraları, dolapları kırılmıştır. Dernek yöneticileri baskını "Toplumcular"'ın yaptığını söylerken baskın hakkında bildiri yayınlayan ODTÜ Sosyalist Fikir Kulübü, tahribin sosyalistler tarafından yapıldığını doğrulamış; ancak olayın tasvip edilmediğini belirtmiştir.[229] Yaralama olayına karışanlar hakkında Akademik Konsey 12 Ekim'de karara varmış ve bir öğrenciyi üniversiteden tamamen ihraç etmiş, yedi öğrenciye de farklı sürelerde olmak üzere uzaklaştırma cezası vermiştir.[230] Kurdaş'ın ayrılışından sonra Mütevelli Heyeti, Mühendislik Fakültesi dekanı Prof. Dr. Mustafa Parlar'ı rektör olarak atadığını duyurmuştur. Parlar'ı istemeyen öğrencilerin başlattığı prostetolar büyüyerek "öğrenci-öğretim üyesi direnişi"ne ve genel boykota dönüşmüş, jandarma olaylara müdahale için üniversiteye girmiştir.[231] Basın toplantısı düzenleyen Öğrenci Birliği Başkanı, Parlar'ın "devrimci düşmanı" olduğu için tehdit edilip istenmediğini söylemiştir.[232] Ayrıca forum düzenleyen öğretim üyeleri, Parlar rektörlükten çekilmezse 600 öğretim üyesinin istifa edeceğini açıklamıştır.[231] Ertesi gün Parlar, rektörlük görevinden çekilmiş ve ayrıca fakültede yürütmekte olduğu dekanlıktan istifa etmiştir; ancak öğretim görevlileri Erdal İnönü, Yaşar Gürbüz ve İsmet Ördemir dışında hiç kimseyi rektör olarak tanımayacağını duyurmuş, öğrenciler de adaylardan biri göreve gelene kadar boykota devam kararı almıştır.[233] 2 Şubat'ta Mütevelli Heyeti'nin rektör seçimini 28 Şubat'tan sonraya bırakması üzerine aralarında Erdal İnönü ve Yaşar Gürbüz'ün de bulunduğu 300'e yakın öğretim üyesi istifa etmiş ve öğretim üyeleri ortak bir bildiri yayınlayarak üniversitenin girdiği çıkmazın nedeninin Mütevelli Heyeti olduğunu belirterek heyeti istifaya çağırmıştır.[234] 17 Şubat 1970'te Mütevelli Heyeti, rektör seçilinceye kadar Prof. Dr. Erdal İnönü'yü rektör vekilliğine atamıştır ve 1 Mart 1970'te Mütevelli Heyeti'nin istifasının ardından öğrenciler boykota son vermiştir.[213] 16 Ağustos'ta seçilen yeni Mütevelli Heyeti göreve başlamıştır.[235] Banka soygunu ve yurtlar baskını[değiştir | kaynağı değiştir] 11 Ocak 1971'de Türkiye İş Bankası'nın Emek şubesi, yüzlerini gizlemeyen Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan, Sinan Cemgil ve Hüseyin İnan tarafından soyulmuştur.[236] Soygunda kullanılan arabanın ODTÜ arazisinde bulunması üzerine 13 Ocak'ta yüzlerce polis ve jandarma kuvveti üniversiteye arama yapmak için girmiştir. Soygun nedeniyle 18 Ocak'a kadar tatil edilen üniversitenin bina ve yurtlarında yapılan bu aramaya havadan keşif uçakları ve helikopterler de eşlik etmiştir; ancak yapılan aramalarda soyguncular bulunamamıştır.[237] 17 Ocak akşamında Deniz Gezmiş olduğunu iddia eden biri, rektör İnönü'yü telefonla aramış ve İnönü'ye "Beni saklayın" demiştir. Arayan kişiye polise teslim olmasını söyleyen İnönü, kısa süren görüşmenin bitmesinin ardından hemen valiyi aramış ve "Ciddi mi, değil mi? Bilmiyorum. Böyle bir telefon aldım" diyerek durumu bildirmiştir.[238] Valiyle konuşması sırasında alt kattan şiddetli bir patlama sesi duyulmuş ve İnönü'nün iki katlı evinin giriş kapısı dinamitle patlatılmıştır.[239] Aynı zamanda üniversitenin öğretim üyeleri Mümtaz Soysal ile Uğur Alacakaptan'ın evleri de bombalanmıştır.[240] 21 Ocak 1971'de öğrenci yurtları ve üniversitelerin kitlesel öğrenci hareketinin dayanakları olarak hükûmet için arzettiği tehlike nedeniyle[236] ODTÜ, süresiz olarak kapatılmıştır. Jandarma yurtları aramış ve öğrencileri tek tek kontrol ederek üniversiteden çıkarmıştır.[241] Aramaların biterek asayişin tekrar sağlanması üzerine 10 Şubat 1971'de ODTÜ öğretime tekrar açılmıştır.[242] 19 Şubat'ta Hacettepe Üniversitesi'nin yurtlarının polis tarafından boşaltılmasının[243] ve devamında çıkan çatışmanın ertesi günü ODTÜ öğrencileri, baskını protesto etmek için Ankara-Eskişehir yolunu iki saat trafiğe kapatmıştır.[244] 4 Mart 1971 saat 01.30 sularında Ankara'da bulunan NATO Elektronik taburunda görevli Amerikalı 4 asker Gölbaşı mevkiinde içlerinde Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan ve Hüseyin İnan'ın da bulunduğu bir grup[244] tarafından kaçırılmıştır. Sabah 8.30'da Anadolu Ajansı'na gelen silahlı üç kişi ültimatom bırakmış ve Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu (THKO) ismi ile Emek'teki banka soygunu dahil daha önce gerçekleşmiş 5 olayı üstlenmiştir.[245] Aynı saatlerde TRT ve Türk Haberler Ajansı'na da içinde THKO'nun bildirisi ve kaçırılan askerlerin kimlik kartları bulunan zarflar teslim edilmiş, metnin tam olarak yayınlanmaması hâlinde ajans binalarının tahrip edileceğini bildirilmiştir.[246] "Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu'nun bütün dünya halklarına ve Türkiye halkına çağrısı" başlıklı bildiride 400 bin dolar fidye, hapisteki bütün "devrimciler"in serbest bırakılması ve manifestonun TRT'den duyurulması istenerek "silahlı kurtuluş savaşı"nın başlatıldığı ilan edilmiştir. Bildirinin yayınlanması için 36 saat süre tanıyan THKO, yayın yapılmazsa verilen sürenin sonunda Amerikalı askerleri kurşuna dizeceğini açıklamıştır.[246] THKO üyelerinin ODTÜ yurtlarında üslendikleri gerekçesiyle,[236] kaçırılan dört Amerikalı askeri aramak için 5 Mart 1971'de Ankara İl Jandarma Alayı, Nevşehir Jandarma Komando Taburu ve Ankara Toplum Polisi, ODTÜ'yü sarmıştır. Saat 04.00 sularında zırhlı birlikler ve 4000'e yakın silahlı asker tarafından çevrilen yerleşke arazisi üzerinde 2 helikopter ve 5 keşif uçağı aralıksız olarak uçuş yapmıştır.[240] Saat 04.30'da 2. yurda gelen rektör Erdal İnönü, rektör yardımcısı, İl Jandarma Alay Komutanı, ODTÜ Öğrenci Birliği Başkanı ve ODTÜ SFK (Sosyalist Fikir Kulübü) yöneticisi görüşmüş; elinde arama için mahkeme kararı olduğunu söyleyen albaya öğrenciler, arananların yurtlarda olmadığını, askeri birliklerin arama yapabileceğini ama polisi üniversiteye sokmayacaklarını bildirmiştir.[247] Albay, teklife ilk başta olumlu yaklaştıysa da telefonla aradığı İçişleri Bakanı "öğrencilerin hiçbir talebinin karşılanmamasını" söylemiştir.[243] Bunun üzerine mahkeme kararının yasalara uygun olmadığını söyleyerek aramaya karşı çıkan öğrenciler adına konuşan Öğrenci Birliği Başkanı "Hepimiz ölmeden aratmayız" demiş ve bu esnada yurttan tabancalarla ateş edilmeye başlamıştır.[247] Ardından yurttan ayrılan albay, bütün telefonları ve elektrikleri kestirmiş, jandarmaları sipere çekmiştir. Saat 06.40'ta jandarma ve komandolar Makineli tüfeklerle ateşe başlamıştır. Saat 07.30'da öğrenciler ateşkes istemiş ve bir heyetin yurtlarda arama yapmasına izin verileceğini söylemiştir. Polise "hazır ol emri" verilmiş, ardından bir grup asker arama yapmak için yurda doğru hareket etmiştir. Bu sırada ateş açan öğrenciler, megafonla "Polise ihtar. Polis olduğu yerde kalacak, buraya yanaşmayacak" demiştir.[247] Polis olduğu yerde kalırken heyet de geri çekilmiştir. Saat 7.55'te 2. yurtta yaralanan öğrenciler ambulans ile hastaneye nakledilmiş; ancak 6. yurdun çatısında beyninden ağır yaralı olarak yatan Erdal Şener için helikopter isteği, "helikopterin ele geçirilip, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının kaçacağı" sebebiyle reddedilmiş,[240] Erdal Şener hayata veda etmiştir.[248] Saat 09.40'ta istirahat eden askerlerden bir grup, stadyumun yakınındaki boş alanda miğferlerini çıkarmış hâlde otururken yurttan beş el ateş açılmış ve isabet eden kurşundan ağır yaralanan Mevlüt Meriç isimli er komaya girmiş, kaldırıldığı Gülhane Hastanesi'nde ölmüştür.[247] Ara ara kesilen çatışmalar devam ederken İl Jandarma Kumandanı Albay Öztoprak kalp krizi geçirmiş ve kumanda başkasına devredilmiştir. Yeni komutan, öğrenciler teslim olmazsa havan ateşi açılacağını megafonla bildirmiştir.[243] Bunun üzerine öğrenciler beyaz çarşaflar göstererek teslim olmuştur. Yurtları boşaltan öğrenciler jandarma kordunu altında stadyum ile spor salonuna doldurulmuş ve yurtların aranmasına başlanmıştır.[240] Yurtlarda yapılan aramalarda silah ve Amerikalı askerler ile onları kaçıranlar bulunamamış, sadece patlayıcı bazı maddeler ele geçirilmiştir.[247] Günün sonunda üniversite, Mütevelli Heyeti kararıyla süresiz olarak kapatılmıştır. Olaylarda Erdal Şener ve Mevlüt Meriç'in yanı sıra olay esnasında civarda bulunan MTA aşçısı Aziz Yaltay da hayatını kaybetmiş, bir üsteğmen, bir er ve yaklaşık yirmi öğrenci yaralanmıştır.[248] Gözaltına alınan 1500 öğrenciden 32'si tutuklanmış, 54'ü hakkında gıyabî tutuklama kararı verilmiştir.[236] Bunlardan 10'u Dev-Genç davasında anayasayı ihlâle teşebbüsten 4 yıl iki ay ceza almıştır.[240] Ankara Cumhuriyet Savcısı Fazıl Alp, kaçakların ODTÜ'nün yer altı tesisat tünellerinde saklanabileceği ihtimali üzerinde durmuş ve bu konu hakkında kampüsün mimarı Behruz Çinici'ye danışılmıştır. Yapılan aramaların ardından kaçırılan askerler bulunamadıysa da 5 tabanca ele geçirilmiş ve ODTÜ orman memurlarının 9 av tüfeğine de balistik inceleme için el konulmuştur.[243] Kaçıran askerler 8 Mart'ta gözleri kapalı bir şekilde Kavaklıdere'de bir apartmana bırakılmıştır.[249] Aynı gün ODTÜ yetkilileri hakkında tahkikat açılmış ve savcı Alp olaylarla ilgili olarak 26 kişiyi sanık olarak tespit ettiklerini bildirmiştir. Ertesi gün ODTÜ Akademik Konseyi yayınladığı bildiride "son olayların Türk gençliği ile Türk Silahlı Kuvvetleri'ni karşı karşıya getirmek için tertip olduğunu" belirtmiş ve hükûmeti suçlamıştır.[244] Bunun üzerine Mütevelli Heyeti, Akademik Konsey'i siyasi davranışlar içinde bulunduğu gerekçesiyle lağvetmiştir. Ayrıca tahkikat sonuçlanıncaya kadar üniversiteyi güvenlik kuvvetlerine teslim eden heyetin bu kararlarının ardından Erdal İnönü, rektörlükten istifa etmiştir.[250] 11 Mart günü, görevlerine son verilen Akademik Konsey üyeleri, fakülte dekanları, bölüm başkanları ve öğretim üyeleri yaptıkları basın toplantısında konseyin fesih kararını kanun dışı olarak nitelendirmiş ve bu hareketin "Orta Doğu Teknik Üniversitesini ortadan kaldırmayı amaçlayan düşüncenin başlangıcı olduğunu" iddia etmiştir.[251] Yapılan bu açıklamalar birçok üniversite ve kuruluştan destek görmüştür.[244] Olayların ardından 12 Mart'ta Silahlı Kuvvetler, bir muhtıra vererek hükûmeti istifaya zorlamıştır. Bunun üzerine Süleyman Demirel başbakanlıktan istifa etmiş ve 26 Mart'ta 1. Nihat Erim hükûmeti kurulmuştur. Türkiye İşçi Partisi (TİP) ve Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) kapatılmış, birçok ilde sıkıyönetim ilan edilmiştir.[236] Ayrıca muhtıranın verilişinin ardından kısa bir süre sonra yakalanan Deniz Gezmiş, "ODTÜ arazisinde daha önceden kazdığı mağara gibi bir kovuğun içinde" arkadaşlarıyla birlikte saklandığını itiraf etmiştir.[252] Muhtıra sonrası[değiştir | kaynağı değiştir] 12 Mart Muhtırası'nın ardından Mütevelli Heyeti onlarca rektör yardımcısı, dekan, öğretim üyesi ve asistanın sözleşmelerini feshetmiş, rektörlük görevine Emekli Korgeneral Şefik Erensü'yü getirmiştir.[240] Yurtlar baskınından beri kapalı olan üniversite, 26 Temmuz 1971 tarihinde tekrar açılmıştır.[253] Üniversite açılırken Sıkıyönetim Komutanlığı "üniversite içindeki her türlü forum, boykot ve bunun gibi eylemleri yasakladığını" bildirmiş ve rektör Erensü de yayınladığı bildiriyle öğrencilerden "politik çekişmelere sürüklenmemelerini" istemiştir.[254] 13 Ağustos'ta Mütevelli Heyeti tarafından hazırlanan yeni Disiplin Yönetmeliği'nin yürürlüğe girmesiyle birlikte "heyete, heyet üyelerine, rektöre, müdürler ile müdürden yukarı kademelerde bulunan yöneticilere karşı saygısız ve küçük düşürücü davranışlarda bulunmak; silah, patlayıcı, yarıcı, yaralayıcı veya zedeleyici araç-gereç bulundurmak, taşımak veya kullanmak; üniversite bina, laboratuvar ve tesislerini kısmen veya tamamen işgal etmek; üniversitenin mallarını tahrip etmek; öğrenci, işçi, memur veya öğretim üyelerini yönetime ve yöneticilere karşı kışkırtmak" suç sayılarak bu suçlardan herhangi işleyen öğrencilerin üniversiteden çıkarılmasına karar verilmiştir.[255] 1. Nihat Erim hükûmetinde ekonomiden sorumlu başbakan yardımcısı Atilla Karaosmanoğlu, bakanlığı bırakarak Ocak 1972'de ODTÜ'ye öğretim üyesi olmak için başvurmuş ve fakülte akademik kurulu ile rektör Erensü buna olumlu cevap vermiştir;[256] ancak karar için toplanan Mütevelli Heyeti, oybirliği ile başvuruyu reddetmiştir.[257] Bunun üzerine Erensü, görevinden istifa etmiştir.[240][258] Görevden ayrılan Erensü'nün yerine 1 Nisan 1972'de Mühendislik Fakültesi dekanı Prof. Dr. İsmet Ordemir rektör olarak atanmıştır. Ordemir, atanmasının ardından "Üniversitemiz her türlü anarşik olayların ve politikanın dışında, sadece asil Türk milletinin hizmetinde olacaktır" demiştir.[259] Muhtıradan sonra birçok öğretim üyesinin atılması ve uzaklaştırılması yüzünden oldukça kan kaybeden üniversite, 8 Ekim'de yeni ders yılına zamanın Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay'ın katıldığı bir törenle başlamıştır.[260] Mütevelli Heyeti, 1973'te Gaziantep'te bir dış yerleşke kurma kararı almış, 5 Ocak 1973 tarihli ve 1973/47 nolu toplantısında alınan MH.1973/47-170 nolu kararla yerleşkenin temellerini atmıştır.[261] Öncelikle Makine Mühendisliği Bölümü kurulan yerleşkeye Elektrik Mühendisliği Bölümü'nün de eklenmesiyle Mühendislik Fakültesi tamamlanmıştır. İlerleyen yıllarda İnşaat Mühendisliği, Uygulamalı Kimya, Temel Bilimler gibi birçok bölüm eklenen yerleşke ve içindeki fakülte Gaziantep Üniversitesi'ne dönüştürülmüştür.[155] Aynı dönemde Deniz Bilimleri Bölümü'nün kuruluşu için çalışmalar da başlamıştır.[261] Nisan 1974'te İsmet Ordemir, rektörlük görevinden ayrılmış ve yerine Kimya Mühendisliği Bölümü öğretim üyelerinden Prof.Dr. Tarık Somer atanmıştır. 28 Haziran 1974'te yapılan diploma töreni esnasında öğrenciler "kültür emperyalizminin simgesi" olarak niteledikleri cübbeleri giymemiştir.[262] Rektör Somer konuşma yaparken "özerk üniversite" diyerek tempo tutan ve rektörü istifaya çağıran öğrencilerin bu protestoları üzerine diploma töreninin yapıldığı stadyum jandarmalar tarafından sarılmıştır.[263] Mezunlar da "jandarma gözetiminde diploma almayı reddederek" stadyumu terk etmiştir.[213] 7 Kasım 1974'te Kissinger'in Türkiye'ye gelişini, Amerika'yı ve rektörü protesto için sol görüşlü öğrenciler boykota başlamıştır. Ertesi gün sabah 07.30 sularında çeşitli fakültelerde okuyan sağ görüşlü 70-80 kadar silahlı ve sopalı öğrenci, arabalarla üniversiteye girmiş, giriş kapısındaki bekçiyi etkisiz hâle getirerek kapıyı ele geçirmiştir.[264] Daha sonra rektörlüğe doğru yönelen öğrenciler, sol görüşlü öğrencilerle taşlı sopalı çatışmış, ikisi ağır yirmi kadar öğrenciyi silahla yaralamıştır.[265] Olayın Sıkıyönetim'e bildirilmesiyle beraber üniversiteye yönelen jandarma kuvvetleri gerekli tedbirleri almıştır. Rektör, yaralı öğrenciler hakkında soruşturma açmış, direnişi yapan öğrencileri disiplin kuruluna vermiştir.[266] Şubat 1975'te üniversite dışında, Sıhhiye'de bir dairede ODTÜ Öğrencileri Kültür ve Dayanışma Derneği (ODTÜ-DER) kurulmuş, öğrenci temsilciliğini bu dernek yürütmeye başlamıştır.[267] Nisan 1975'te öğrencilerin tekrar boykot kararı alması üzerine yönetim, "eğitim ortamının kalmadığı" gerekçesiyle 28 Nisan'a kadar öğretimi durdurmuştur.[268] Bu kararı kınamak için toplanan öğrenciler ODTÜ-DER'de ders yapmıştır. Derse katılan öğrenciler, rektörlüğün kendilerini yurttan atmakla tehdit ettiğini, bunun gibi keyfî baskılara karşı direneceklerini açıklamıştır.[269] 28 Nisan'da üniversite tekrar açılmış, öğrenciler kimlik kontrolü yapılarak içeriye alınmıştır.[270] Öte yandan rektörlük ve jandarma karakolu üniversiteyi dürbünlerle taramış, derse girmeyen öğrenciler tespit edilerek yakalanmıştır. Bu öğrencilerden 43'ü Mamak Askeri Cezaevinde bir hafta kalmış ve sorguları bile yapılmadan serbest bırakılmıştır.[266] Üniversitenin kapatılmasıyla aksayan derslerin telafisi için öğrenim süresinin uzatılması ve jandarma baskısı ile disiplin cezalarının kaldırılması yönündeki taleplerini rektörlüğe ileten öğrenciler, rektörlükten cevap alamayınca 15 Mayıs 1975'te genel boykota başlamıştır.[271] Öğrenciler, "üniversitenin faşist saldırı ve tertiplerin ana hedefi olduğunu" öne sürerek rektör ve mütevelli heyetini eleştirmiştir.[266] Rektör Somer, ODTÜ-DER ile bir görüşme yapmış ve görüşme sonrasında birtakım isteklerin kabul edilmesiyle öğrenciler boykota son vermiştir;[272] ancak öğrenciler stadyumda yaptıkları forumda hâlen isteklerinin karşılanmadığını öne sürerek süresiz boykot kararı almıştır. Rektörlük ise derslerin devam edeceğini ve dileyen öğrencilerin derslere girebileceğini açıklamıştır.[273] Kasım 1975'te rektörlük, öğrencilerin kayıtlarını yaptırmalarını, kayıt yaptırmayanların yeni öğretim yılında üniversiteye alınmayacağını bildirmiştir.[274] Bunun üzerine derslere girme kararı alan öğrenciler, jandarmanın ayın 10'una kadar üniversiteden çıkarılması şartını koşmuş, isteklerinin yerine getirilmemesi hâlinde tekrar boykota gideceklerini söylemiştir.[275] Dokuz aylık boykot[değiştir | kaynağı değiştir] 5 Nisan 1976'da rektörlüğe görev süresi dolan Tarık Somer'in yerine İnşaat Mühendisliği öğretim üyesi Prof. Dr. Ilgaz Alyanak atanmıştır.[276] Alyanak, göreve gelişinin ardından önceki dönemde gerçekleşen olumsuz olayların tekrar etmemesi için ilk iş olarak öğrenci temsilcileriyle görüşmüş ve akademik kadroyla iyi ilişkilerde bulunmuştur.[277] 10 Ağustos 1976'da iktidarda bulunan II. Milliyetçi Cephe hükûmeti, Aydınlar Ocağı Ankara Şubesi Başkanı Ahmet Sonel'in başkanlığında yeni bir Mütevelli Heyeti kurmuştur.[276] Heyet ile sürtüşmeler yaşadığını ve uyum içinde çalışamadığını söyleyen rektör Alyanak, 22 Aralık'ta heyete bir muhtıra vererek Mütevelli Heyeti Başkanı'nın görevden alınmasını istemiş; aksi takdirde kendi görevinden ayrılacağını bildirmiştir.[278] Bunun üzerine Mütevelli Heyeti, Alyanak'ın rektörlük görevine son vermiş ve Metalurji Mühendisliği Bölümü öğretim üyesi Prof.Dr. Mustafa Doruk'u rektör vekilliğine getirmiştir.[276] Bu karara öğrencilerden, eğitimcilerden, siyasilerden ve çeşitli birçok çevreden tepkiler gelmiştir.[279][280][281] A1 girişine giden yol. 13 Şubat 1977'de Mütevelli Heyeti, Prof. Dr. Hasan Tan'ı rektör olarak atamıştır.[282] Bu karar oldukça büyük tepkilere sebep olmuş ve öğrenciler, MHP'lilerin yakından tanıdığını, Aydınlar Ocağı üyesi olduğunu öne sürdükleri rektör aleyhinde gösteri yapmaya başlamıştır.[283] Tan, rektörlük binasına girerken bina taşlanmış, olaya dahil olan jandarma ile öğrenciler çatışmış, bir kısım öğrenciler yaralanmıştır.[284] Ertesi gün dört rektör yardımcısı istifa etmiş, öğrenciler düzenledikleri forumda Hasan Tan'ı rektör tanımadıklarını belirtmiştir.[285] Öğretim üyeleri art arda istifalarını verirken Kimya, Maden, Elektrik Mühendisliği ve Fizik Bölüm Kurulları Hasan Tan görevden ayrılıncaya kadar öğretime ara verme kararı almıştır.[277] Ord. Prof. Dr. Cahit Arf başkanlığında toplanan Akademik Konsey üyeleri de bildiri yayınlayarak "Tan'ın rektörlüğü görevini derhal bırakmasını zorunlu görmekteyiz" demiştir.[286] 23 Şubat'ta Hasan Tan üniversiteyi 15 günlüğüne kapattığını açıklamıştır. Kararın üzerine sabah saatlerinde üniversiteyi işgal eden jandarma birlikleri, öğrenci girişini yasaklamış ve öğlene kadar yurtların boşaltılması çağrısını yapmıştır.[287] Çağrıya sloganlarla karşılık veren öğrenciler, yurtları terketmeyeceklerini bildirmiştir. Araya giren CHP'li bir parlamenter grubu ile bazı öğretim üyelerinin girişimleri neticesinde öğrenciler hiç kimsenin göz altına alınmaması şartıyla yurtlardan ayrılmayı kabul etmiştir.[287] 25 otobüsten oluşan bir konvoyla şehre geçen öğrenciler Atatürk Bulvarı'nda yol boyunca Hasan Tan'ı ve Mütevelli Heyeti'ni istifaya çağıran sloganlar atmıştır.[284] Ertesi gün 636 öğretim üyesi Tan'ın rektörlüğünü kınamış, okuldaki tüm dekan ve bölüm başkanları görevlerinden istifa etmiştir.[288] Öğrenciler ve veliler ODTÜ'nün yeniden açılması için Danıştay'a başvurmuştur. Danıştay, 2 Mart'ta kapatma kararını iptal etmiş, üniversite ve yurtlar yeniden açılmıştır.[289] Üniversitenin açılmasına rağmen rektör Tan, akademik takvime göre 3 Mart'ta son bulan güz döneminin uzatılması ve dönem sonu sınavlarının ertelenmesini, gereken sürede Akademik Konsey'e başvurulmadığını ileri sürerek onaylamamıştır. Bunun üzerine Akademik Konsey, öğrenciler ve öğretim üyeleri çeşitli bildiriler yayınlayarak sınavların yapılmasının mümkün olmadığını ve kimsenin sınavlara iştirak etmeyeceğini duyurmuştur.[284] 28 Mart'ta Hasan Tan, "sömestr tatilinin başlaması ve tamirat yapılacağı" gerekçesiyle yurtları boşalttırmıştır.[290] Sonrasında Tan'ın yeni yarıyıl için hazırladığı akademik takvim, Akademik Konsey'den onay almadığından 21 Nisan'da Danıştay tarafından iptal edilmiş ve bu karar üzerine Tan, 26 Nisan'da üniversiteyi kapatmıştır.[284] Tan, öğrenci taşkınlıklarını önlemek ve üniversite asayişini sağlamak için ODTÜ'ye yaklaşık dört yüz "işçi" almıştır.[291] Üniversitenin öğrencilere kapatılmasının ardından idari ve akademik personele saldırılar başlamış, saldırılardan bazılarının okula işçi adıyla giren kişiler tarafından yapıldığı kanıtlanmıştır.[292] Kimya Bölümü öğretim üyesi Sevim Mete, dövülmüş;[292] kafeterya işçisi Feramuz Demir, silahla yaralanmış ve tedaviye alındığı hastanede ölmüş;[293] İnşaat Mühendisliği Bölümü öğretim üyesi Uğur Ersoy, taşlanmış; Siyaset ve Kamu Yönetimi Bölümü öğretim üyesi Korel Göymen'in evine patlayıcı madde atılarak binanın bütün camları kırılmıştır.[294] Akademik Konsey ve öğretim üyeleri yaptıkları bildirilerle Hasan Tan'ın istifasını ve "ODTÜ'te işçi adı ile alınmış görünen, öğretim üyesi ve öğrencilere karşı tehdit unsuru" olarak görülen kişilerin okuldan uzaklaştırılmasını istemiştir.[295] Dokuz direkli anıt. 8 Haziran 1977'de Öğrenci Temsilcileri Konseyi (ODTÜ ÖTK) sözcüsü Ertuğrul Karakaya, ODTÜ'ye girerken üstünü aramak isteyen jandarmalarla tartışmış ve jandarma tarafından vurularak öldürülmüştür.[296] Karakaya'nın vurulduğu ve günümüzde "A1 Girişi" olarak bilinen Eskişehir yolu üzerindeki giriş kapısı, uzun yıllar "Karakaya Kapısı" olarak anılmıştır.[297] 22 Haziran'da Hasan Tan, rektörlükten istifa etmiştir.[298] Bunun üzerine bildiri yayınlayan ODTÜ öğretim üyeleri, Mütevelli Heyeti'nin de görevi bırakmasını, yeni rektörün Akademik Konsey tarafından seçilmesini, Tan döneminde alınan "işçiler"in okulu terk etmesini ve üniversitede öğretimin bir an önce başlamasını istemiştir.[299] 14 Temmuz'da dönemin Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk, kendi isteğiyle Mütevelli Heyeti'nden ayrılan beş üyenin yerine yapılan atamaları onaylamıştır.[300] Yeni Mütevelli Heyeti'nin ODTÜ'de yaptığı ilk toplantıda odaya giren "işçiler"in taşkınlık yaparak üyeleri tehdit etmesi[301] sonucunda toplantılar önce Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü'nde, sonra Hacettepe Üniversitesi rektörlük binasında yapılmaya başlamıştır. Heyet, ilk iş olarak aralarında Nuri Saryal'ın da bulunduğu üç rektör yardımcısı atamıştır.[291] 26 Eylül'de Mütevelli Heyeti Başkanı Ahmet Sonel istifa etmiştir.[302] 5 Ekim'de Prof. Dr. Nuri Saryal, rektör vekilliğine getirilmiş[277] ve 24 Ekim'de Akademik Konsey, üniversitenin 7 Kasım'da açılacağını duyurmuştur.[303] 5 Kasım günü yurtların açılmasıyla beraber öğrenciler güvenlik kontrolünden geçtikten sonra yurtlara yerleşmeye başlamıştır.[304] Hasan Tan'ın göreve gelmesiyle başlayan boykot dokuzuncu ayında son bulmuş ve üniversite, 7 Kasım 1977'de öğretime tekrar başlamış; ancak öğrenciler Tan döneminde okula alınan işçiler hâlâ uzaklaştırılmadığı için okula geleceklerini ancak derslere girmeyeceklerini açıklamıştır.[305] Okulun açılmasıyla birlikte idari personele yapılan saldırılar da tekrar başlamıştır. 13 Kasım'da öğretim üyeleri Metin Ger'in evine ve Ziya Aktaş'ın arabasına,[306] 28 Kasım'da da rektör vekili Nuri Saryal'ın evine patlayıcı atılmıştır.[307] 2 Aralık'ta rektörlük binasının etrafında forum için toplanan öğrencilere işçilerden bir grup, rektörlük binasının beşinci katından bomba atmış ve ardından ateş etmeye başlamıştır.[308] 52 öğrenci yaralandığı olayda yaralı öğrencilerden İbrahim Baloğlu, kaldırıldığı hastanede hayatını yitirmiştir.[284] Olayın ardından Başbakan Yardımcısı Alparslan Türkeş ile görüşen rektör vekili Saryal, Tan döneminde alınan "işçiler"i üniversiteden uzaklaştırmıştır.[24] Daha sonra 9 aylık boykotun anısına 9 direkten oluşan bir anıt, 2 Aralık'ta İbrahim Baloğlu'nun vurulduğu yere dikilmiştir.[297] Boykotla geçen 9 ayda kaybedilen ders saatlerinin telafisi için Akademik Konsey, karar almış ve 1978 ile 1979'un yaz aylarında birer ek sömestr yapılmıştır.[309] Haziran 1979'da iki yıllık görev süresini tamamlayan Nuri Saryal'ın yerine İnşaat Mühendisliği Bölümü öğretim üyesi ve eski rektör yardımcısı Prof. Dr. Mehmet Kıcıman rektörlüğe atanmıştır.[160] 1979 ODTÜ İstiklal Marşı krizi[değiştir | kaynağı değiştir] Ana madde: 1979 ODTÜ İstiklal Marşı krizi 8 Ağustos 1979 günü saat 10.30'da ODTÜ kampüsü içindeki stadyumda yeni eğitim öğretim döneminin açılış töreni başladı. Bando tarafından İstiklal Marşı çalınırken bir grup, "Ayağa kalkmayın!" diye bağırdı. Birçok öğrenci yerinden kalkmadı. İstiklal Marşı'nın bitmesinin ardından bütün öğrenciler ayağa kalktı ve toplu hâlde sol yumruklar eşliğinde enternasyonal marşı söylendi. Ardından; "Süngüsüz Eğitim!", "Sıkıyönetim ODTÜ'den elini çek!", "MHP kapatılsın, faşist Türkeş tutuklansın!" sloganları atıldı. Olay ülkede büyük yankı yaptı. Siyasiler, basın mensupları, öğretim üyeleri ve askerler tepki gösterdi. Ankara Cumhuriyet Savcılığı, soruşturma başlattı. Ankara Sıkıyönetim Komutanlığına bağlı jandarma birlikleri, 11 Ağustos 1979 sabahı ODTÜ'de arama yaptı. 4 öğrenci gözaltına alındı. 13 Ağustos 1979'da ODTÜ Rektör Vekili, fakülte bölüm başkanları, asistanlar, öğretim üyeleri ve çok sayıda öğrencinin katıldığı "İstiklal Marşı ve Cumhuriyete Saygı" Töreni yapıldı. Tören, gerçekleşen yürüyüşün ardından Atatürk Anıtı'na çelenk koymayla başladı. Ardından Atatürk için bir dakikalık saygı duruşunda bulunuldu ve İstiklal Marşı söylendi. Tören öncesinde bir grup, "Kahrolsun Emperyalizm! NATO'ya-IMF'ye hayır!" sloganı atıp kaçtı. Kaçanları arayan güvenlik güçleri, bir öğrenciyi yakaladı.[310] YÖK'ün kuruluşu[değiştir | kaynağı değiştir] 12 Eylül 1980'de Türk Silahlı Kuvvetleri, darbe ile yönetime el koymuş, parlamento ve hükûmet feshedilmiştir. Milletvekillerinin dokunulmazlığı kaldırılmış, yurt genelinde sıkıyönetim ilan edilmiştir.[311] Darbenin ardından öğrenci hareketleri bir süre daha devam etmiş, askerî yönetim ODTÜ'deki etkinliğini arttırmıştır.[312] 6 Kasım 1981'de çıkarılan 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu ile Yükseköğretim Kurulu (YÖK) kurulmuş,[313] Türkiye'deki tüm yükseköğretim kurumları bu kurula bağlanmış, akademiler üniversitelere, eğitim enstitüleri eğitim fakültelerine dönüştürülmüş ve konservatuvarlar ile meslek yüksekokulları üniversitelere bağlanmıştır. Böylece YÖK, tüm yükseköğretimden sorumlu tek kuruluş haline gelmiştir ve ODTÜ, 7307 sayılı kanunla kendine sağlanan özerk statüsünü yitirmiştir.[314] YÖK'ün kuruluşunun ardından rektör Mehmet Kıcıman görevinden ayrılmış, rektörlüğe Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi öğretim üyesi Prof. Dr. Mehmet Gönlübol atanmıştır. Yeni sistemle bütçe konusunda sıkıntılar yaşayan ODTÜ'de yeniden yapılanmaya gitmiş, YÖK'ün kararı ile 1982'de Beşeri İlimler Bölümü kaldırılarak yerine Felsefe, Tarih, Modern Diller ve (Eğt. Fak) Yabancı Diller Eğitimi Bölümleri kurulmuştur.[315] 18 Ekim'de kabul edilen 1982 Anayasası'nda YÖK'ün kuruluş yasası korunmuş ve aynen Anayasa'da yer almıştır.[316] Üniversitedeki akademik ve idari tüm personel, işçi statüsünde sözleşmeli görev yapmış, 1 Ocak 1983'ten itibaren memur statüsüne geçmiştir. 1402 sayılı sıkıyönetim yasasının yürürlüğe girmesiyle birlikte 1402'likler kapsamında Şubat 1983'te üniversitelerde başlayan tasfiyelerde ODTÜ de ciddi kayba uğramış, bu dönemde 400 kişi ODTÜ'den istifa etmiştir.[317] 1984 yılı yeni sisteme uyum için çalışmalarla geçerken[318] 1985'te gelişmiş üniversite kabul edildiği için YÖK'ün bütçe ve kadro kısıtlamasına gittiği ODTÜ'de bu değişiklikler personel kaybına sebep olmuştur. Aynı dönemde vakıf üniversitesi olarak kurulan Bilkent Üniversitesi personel için çekim merkezi olmuştur. ODTÜ'deki erimeyi engellemek isteyen rektör Gönlübol, Bilkent Üniversitesi kurucusu Prof. Dr. İhsan Doğramacı ile 5 yıl Bilkent'in ODTÜ'den öğretim üyesi almayacağına dair bir anlaşma imzalamıştır.[319] Ocak 1987'de ODTÜ arazisinin bin dönümlük bir kısmı Bilkent Üniversitesi'ne satılmıştır. Satış okulda tepkilerle karşılanırken Mühendislik Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Altay Birand ve Elektrik Bölümü Başkanı Prof. Dr. Cana Toker, satışın yapıldığı toplantının ardından istifa etmiştir.[320] Öğrenciler satış kararını protesto etmek için rektörlük binasına siyah çelenk bırakmıştır.[321] ODTÜ eski rektörü Kemal Kurdaş da satılan arsa hakkında "Doğramacı, 1968'de de Hacettepe'ye arsa aktarıyordu. Ben engelledim." demiştir.[322] Günümüz ve belediye ile sorunlar[değiştir | kaynağı değiştir] Ankara metrosu'nun ODTÜ durağında bulunan ODTÜ Bilim Ağacı tasviri. Temmuz 2008'de Ankara Büyükşehir Belediyesi, 3194 sayılı İmar Kanunu'nun 42. maddesinin 1. fıkrası gereğince, ODTÜ içindeki kaçak olduğunu iddia ettiği 45 yapının her birine 40 bin TL olmak üzere toplam 1 milyon 800 bin TL para cezası kesmiştir. Belediye, kaçak olduğunu iddia ettiği yapıların mevzuata uygun hale getirilmemesi durumunda yıkılmasına karar vermiştir.[323] Bunun üzerine mahkemeye giden üniversite rektörlüğü 45 yapının her biri için ayrı ayrı dava açmıştır. Mahkeme sonucunda "yıkım ve ceza kararlarının yasal dayanağı olmadığı, bunların kamu yararına aykırı olduğu" hükme bağlanmıştır.[324] Ankara Büyükşehir Belediyesince yapılan 1/25000 ölçekli planda bulunan Bilkent Yolu ile Anadolu Bulvarı arasında ve Eskişehir Yolu'na paralel olarak önerilen yolun ODTÜ eğitim binalarının arasından geçmesi planlanmış ve bu plan üniversite ile belediye arasında tartışmalara neden olmuştur.[324] Belediye 2008'de aldığı kararla, 1994 yılında kabul edilmiş olan "ODTÜ İmar Planı" yerine "Koruma Amaçlı İmar Planı" hazırlanmasını talep etmiştir. Planlama sürecinde ODTÜ, 2010'da meslek odaları da dahil ilgili kurum/kuruluş temsilcileri ile iki toplantı düzenlemiş ve önerilen plan, yollar dahil tüm detaylarıyla ele alınmıştır. Anadolu Bulvarı'nın devamı olan yol, "Ankara Nazım Planı 2023" kararı uyarınca bu plan önerisinde de yer alırken ODTÜ'nün itirazı ile yapımı iptal edilen ve tartışmalara neden olan yola ise, "yüzeyde herhangi bir kazı yapılmadan inşa edilecek bir tünel olması" koşuluyla planda yer verilmiştir.[144] ODTÜ tarafından hazırlanan ODTÜ Koruma Amaçlı İmar Planı'nın Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından onaylandığı, 2 Ekim 2013'te Bakanlık faksıyla ilgili kurumlara bildirilmiştir. 11 Ekim'de üniversiteye teslim edilen planda onay aşamasında Bakanlık tarafından bazı değişiklikler yapıldığı görülmüş, ODTÜ Rektörlüğü'nün değiştirilen imar planı kararlarına itiraz edeceğini ve itiraz süresi içinde geriye dönüşü mümkün olmayan herhangi bir işlemin yapılmaması gerektiğini içeren görüşme ve yazışmalarına rağmen, askı ve itiraz sürelerinin dolması beklenmeksizin, 18 Ekim'i 19 Ekim'e bağlayan gece yarısı Ankara Belediyesi'ne bağlı ekipler iş makineleriyle tartışmalı araziye girip, başka bir alana taşınacağı belirtilen ağaçları dahi kesip kaldırmıştır.[325][326] Bunun üzerine belediye ekiplerinin söktüğü ağaçların yerine 21 Ekim akşamı 5 bin fidan dikme eylemi yapan öğrencilere polis, ses bombaları ve biber gazlarıyla müdahale etmiştir.[327] Aynı gün Melih Gökçek, kesilen 2 bin 388 ağaç için ODTÜ'ye 211 bin TL ödeme yapıldığını bildirmiş; ancak ODTÜ, herhangi bir anlaşma yapılmaksızın aktarılan bu parayı iade etmiştir.[328] Olayların hemen ardından, eylem yapan grubun yerleşke içinde hizmet veren EGO otobüslerine saldırdığı gerekçesiyle belediyeye bağlı EGO Genel Müdürlüğü, ODTÜ seferlerine ara vermiştir.[329] Gökçek'in, ODTÜ'ye sefer yapan belediye otobüslerini kaldırması kararı, Tüketici Hakları Derneği'nin açtığı dava sonucu iptal edilmiştir.[330] 3 ay aradan sonra 20 Ocak 2014'te tekrar başlayan seferlere, Ankara Bölge İdare Mahkemesi'nin EGO'nun itirazını yerinde bulup yürütmeyi durdurma kararı vermesiyle 2 gün sonra yeniden ara verilmiştir.[331] Yapıma başlanmasının ardından 4 ayda tamamlanan yol, dönemin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan'ın katılımıyla 25 Şubat 2014'te açılmıştır. Açılış töreninin öncesinde polis ile yolu protesto eden öğrenciler karşı karşıya gelmiş ve öğrencilere tazyikli suyla müdahale edilmiştir.[332] Galeri[değiştir | kaynağı değiştir] ODTÜ Mimarlık Fakültesi Anfi ODTÜ Fen ve Edebiyat Fakültesi Anfi ODTÜ Mimarlık Fakültesi'ne giden yol ODTÜ ATA Heykeli ODTÜ Albert Einstein Büstü ODTÜ Logosu Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Ankara'daki üniversiteler Türkiye'deki üniversiteler Teknik üniversite Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f "ODTÜ Resmî Sitesi, Tarihçe Bölümü". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  a b "Bağımsız İletişim Ağı (Bianet), Yabancı Dilde Yükseköğretimin Mantığı (3) sayfası". 20 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  a b c "Kuruluş Yıllarına Göre Üniversiteler sayfası". Yükseköğretim Kurumu. 16 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2009.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, Yönetim Bölümü". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, Aday Öğrenci Bölümü, Neden ODTÜ sayfası". 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  a b c d e f g h i j "ODTÜ Resmî Sitesi, ODTÜ Hakkında Genel Bilgiler sayfası". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2016.  a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 11 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Ağustos 2016.  a b "ODTÜ Aday Öğrenci, Hakkımızda bölümü". 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  a b c "About METU: General Information". Middle East Technical University. Ocak 2010. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2010.  "About:METU Northern Cyprus Campus". Middle East Technical University. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2016.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, Konum ve Yerleşke sayfası". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  Ne Demek Ankara; Balgat, Niye Balgat!?. ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık. s. 155. ISBN 975-7964-87-4.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50.Yıl sayfası". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  50. Yılda 50 Eser. Ankara: TMMOB. 2007. s. 70.  a b c d "ODTÜ'nün ilkleri". 22 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  a b c "World University Rankings 2014-15" (İngilizce). Times Higher Education. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  a b Nuran Çakmakçı (2 Ekim 2014). "ODTÜ ilk 100'de". Hürriyet. 5 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  a b c "ODTÜ Resmî Sitesi, 50.Yıl sayfası, 1957 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  a b "Cumhuriyet'in Binaları" (PDF). TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası, Türkiye Mühendislik Haberleri (TMH). 18 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2011.  a b "Orta-Doğu Teknoloji Enstitüsü Açılıyor". Milliyet. Ankara. 15 Kasım 1956. s. 3.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50.Yıl sayfası, 1956 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  a b Payaslıoğlu, Arif (1996). Barakadan Kampusa. Ankara: ODTÜ Yayınları.  a b c d e Bozkırda Yeşeren Bir Tarih: ODTÜ (Belgesel). Ankara: ODTÜ GİSAM. 27 Haziran 2008. 22 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  a b c d e "Bozkırda Doğan Güneş ODTÜ Yerleşkesi". 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  Muammer Taylak (3 Ekim 1957). "Orta-Doğu Üniversitesi temeli atıldı". Milliyet. Ankara. s. 1. Ortadoğu Teknik Üniversitesinin temeli, dün saat 16'da Ankara'dan 15 kilometre kadar mesafede bulunan yeni sahasında yapılan merasimle atılmıştır. Merasime katılan Cumhurreisi Celal Bayar, BMM Reisi Refik Koraltan ve Başvekil Adnan Menderes, temel atma töreninde kullanılan bir ekskavatörü bizzat kullanmışlardır.  a b c d "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1960 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  "Turgut Cansever Biyografi". 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  Payaslıoğlu, Arif T. (1996). Türk Yükseköğreniminde Bir Yeniliğin Tarihi: Barakadan Kampusa 1954-1964. Ankara: ODTÜ Basın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü Yayınları. s. 43.  "Menderes, Orta-Doğu Üniversitesi mütevelli heyetinden çıkarılıyor". Milliyet. Ankara. 28 Haziran 1960. s. 3.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1959 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  "Prof. Dr. Turan Feyzioğlu Orta-Doğu Teknik Üniversitesi Türk Rektörü oldu". Milliyet. Ankara. 18 Ağustos 1960. s. 1.  "Prof. Dr. Turan Feyzioğlu Orta-Doğu Teknik Üniversitesi Türk Rektörü oldu". Milliyet. Ankara. 18 Ağustos 1960. s. 5. 7307 sayılı kanun bu üniversiteye bir Türk rektör tayin edilmesini emrettiği hâlde, üniversite kurulalıdan bu yana 4 yıldır eski iktidar tarafından bir tayin yapılmamıştır.  "Orta Doğu Teknik Üniversitesi açıldı". Milliyet. Ankara. 7 Ekim 1960. s. 1.  Filiz Aygündüz (1 Mart 2008). "Nerede olduğu bilinmeyen "Timsah" ortaya çıktı". Milliyet. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  "Üniversite Reformları 1946-1982". 5 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  İlkay Yaprak (27 Mayıs 2014). "Bir Ülkeyi Darbeye Götüren Adımlar". Ülkehaber. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  "Seha Meray O.Doğu Teknik Üniversitesi Rektörlüğüne getirildi". Milliyet. Ankara. 3 Mart 1961. s. 3.  a b c "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1961 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  "Üzerindeki Her Yapının "Tasarlandığı" ODTÜ Kampüsü Yıkılıyor mu?". 22 Temmuz 2008. 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  a b c d e "Bozkırda tek başına: Kurdaş". Atlas, 159. Haziran 2006. ss. 78-84.  |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) a b "Müzeler Haftası ve ODTÜ". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2015.  a b c d e "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1962 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2015.  "Gürsel "Af Yetkisi"ni kullanıyor". Milliyet. Ankara. 12 Mayıs 1962. s. 5.  a b c "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1963 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  "Orta-Doğu Üniversitesi ağaç dikme kampanyası". Milliyet. Ankara. 3 Aralık 1962. s. 3.  "İnönü Ankara Orta-Doğu Teknik Üniversitesini açtı". AA. Ankara: Milliyet. 2 Ekim 1963. s. 1. Orta-Doğu Teknik Üniversitesinin yeni binasına taşınması dolayısıyla dün yapılan törende Başbakan İnönü de konuşmuştur.  Aydın, Suavi (2005). Küçük Asya'nın Bin Yüzü Ankara. Ankara: Dost Kitabevi. ss. 576-577. ISBN 975-298-173-9.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1964 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1965 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, Atatürk Anıtı ve Bilim Ağacı sayfası". 4 Ocak 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2009.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1966 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1967 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2015.  a b c "Ankara - ODTÜ Müzesi". TC Kültür ve Turizm Bakanlığı. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1987 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1988 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1989 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1990 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1992 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "BİLTİR Merkezi Tarihçe". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "Türkiye'de İnternet Tarihi". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1993 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1994 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1995 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1996 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1998 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ODTÜ-TSK Modelleme ve Simülasyon Uygulamaları Araştırma Merkezi, Tarihçe". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  Deprem Riskinin Araştırılarak Deprem Yönetiminde Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu Raporu 11 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Temmuz 2010 a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1999 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ANKOS Genel Bilgi". 14 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 2000 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 2001 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Uygulama Yönetmeliği". Resmî Gazete. 26 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 2002 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 2003 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  a b "ABET, Middle East Technical University". ABET. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "ODTÜ Kuzey Kıbrıs Kampusu Genel Bilgi". 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 2004 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 2005 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015.  "Deniz Bilimleri Enstitüsü resmi sitesi, Tarihçe sayfası". 28 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  "Fen Bilimleri Enstitüsü resmi sitesi, Tarihçe sayfası". 29 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  "Sosyal Bilimler Enstitüsü resmi sitesi, Tarihçe sayfası". 14 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  "Enformatik Enstitüsü resmi sitesi, Genel Bilgi sayfası". 26 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  "Uygulamalı Matematik Enstitüsü resmi sitesi, Tarihçe sayfası" (İngilizce). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  a b c d "ODTÜ Resmî Sitesi, Fakülteler, Enstitüler ve Okullar sayfası". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  a b c d e f g h i j k l "ODTÜ Resmî Sitesi, ODTÜ Hakkında sayfası, Üniversite Yönetimi bölümü". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2013.  a b "ODTÜ Rektörlüğü Resmî Sitesi, ODTÜ Amblemi bölümü". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "Vatan Gazetesi, 22.08.2009 sayılı "İşte ÖSS soru ve cevapları" haberi". Erişim tarihi: 23 Ağustos 2009. [ölü/kırık bağlantı] "Dereceye girenlerin tercihi tıp fakültesi". 12 Ağustos 2009. 28 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2009. SAY-1 puan türü birincisi Gülşen Yücel Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne, SAY-2 birincisi Çağatay Ermiş Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne, ikinciliği paylaşan Ömer Yakar burslu olarak Fatih Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne, Anıl Akyel ise ODTÜ Mühendislik Fakültesi Elektrik-Elektronik Mühendisliği bölümüne girdi.  "ODTÜ Tanıtım resmî Sitesi, Lisans Programlarının Taban Puan ve Kontenjanları sayfası". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  a b c d ODTÜ'yü Tanıyalım. Ankara. 2009.  |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Acar açıklama isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) "İşte şampiyonların seçimi". Habertürk. 17 Ağustos 2014. 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  Burak Kılanç. "Üniversitelerimizin gözü yurtdışında". Akşam. 29 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, Sayılarla ODTÜ sayfası". 17 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2009.  "YÖK Resmî Sitesi, "2010 Makale istatistikleri" sayfası". 8 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "Türkiye'nin Girişimci ve Yenilikçi 50 Üniversitesi Açıklandı". TÜBİTAK. 4 Temmuz 2014. 1 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  a b c d e f "Middle East Technical University Overview". Quacquarelli Symonds. 5 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 29 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 24 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 24 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "World University Rankings 2013-14". Times Higher Education. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "World University Rankings 2012-13". Times Higher Education. 29 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "World University Rankings 2011-12". Times Higher Education. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "World Reputation Rankings 2013-14". Times Higher Education. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "World Reputation Rankings 2012-13". Times Higher Education. 21 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "World Reputation Rankings 2011-12". Times Higher Education. 17 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Asia University Rankings 2014-15". Times Higher Education. 27 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Asia University Rankings 2013-14". Times Higher Education. 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Asia University Rankings 2012-13". Times Higher Education. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2016.  "Ranking Web of Universities 2014 - Middle East Technical University". Webometrics. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Ranking Web of Universities 2013 - Middle East Technical University". Webometrics. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Ranking Web of Universities 2012 - Middle East Technical University". Webometrics. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Ranking Web of Universities 2011 - Middle East Technical University". Webometrics. 29 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "IAESTE Üniversite Temsilcileri". 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "ODTÜ Mühendislik Fakültesinde Akreditasyon Etkinliklerinin Başlangıcının ve ABET Değerlendirme Sürecinin Öyküsü". 15 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  icann. "Member Profile: .tr". 4 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Nic.tr, Tarihçe sayfası". 30 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2009.  "Nic.tr, Kurumsal Kimliğimiz sayfası". 29 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2009.  "Teknoloji Geliştirme Bölgeleri tasarısı kabul edildi". İHA. 2 Mart 2011. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ'de çarpışma labaratuarı yarın açılıyor". Milliyet. 14 Ocak 2009. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ'de çarpışma testi laboratuvarı kuruldu". 20 Ocak 2009. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ TEKNOKENT Hakkında". 3 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ: Bir Bilgi ve Öğrenme Metropolü, Teknoloji Geliştirme Bölgesi: ODTÜ Teknokent". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Teknokent yine birinci oldu". 17 Kasım 2014. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Performans Endeksi". TC Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ'ye büyük onur!". Sözcü. 11 Şubat 2014. 14 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  Ahmet Dirican (13 Temmuz 2009). "ODTÜ Eymir'i Halka Açsın!". Habertürk Ankara. ss. 1, 4.  |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) "Çayyolu metrosu açıldı". 13 Mart 2014. 18 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "Behruz Çinici: "ODTÜ'nün Planını 50 Yıldır Onaylatamadılar"". Yapi.com.tr. 29 Temmuz 2010. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2011.  Ersin Altın, (Ed.) (2003). Ankara 1910-2003. Boyut Yayınları. s. 58. ISBN 975-521-729-0.  "Behruz Çinici, Projeleri". Arkitera.com. 5 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2011.  "Sabah Gazetesi'nin 23 Ocak 2006 tarihli haberi". 13 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  Cansever, Meltem (2009). Türkiye'nin Kültür Mirası 100 Mimari Şaheser. NTV Yayınları. ISBN 978-605-5813-26-0.  |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım) "Türkiye'nin 50 Prestijli Eseri Kitaplaştırıldı" (PDF). 25 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019.  "Ankara'da Bozkır'da yeni bir orman doğuyor". Milliyet. Ankara. 9 Nisan 1963. s. 5.  a b "ODTÜ Ağaçlandırma ve Çevre Düzenleme Müdürlüğü, ODTÜ Ormanı Tarihçesi". 26 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Rektörlüğü'nün Anadolu Bulvarı'nın Devamı Olan Yol Hakkında Açıklaması, Sit Alanları bölümü". 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  "1995 Cycle Awards Recipients". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.  "Tarihçe". ODTÜ Kütüphanesi resmi sitesi. 17 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.  "Kitap Koleksiyonu". 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  Orta Doğu Teknik Üniversitesi (1983). Kütüphane Etkinlikleri 1977-1982. Ankara: ODTÜ Mimarlık Fakültesi.  a b "Türkiye'de ODTÜ'nün Gerçekleştirdiği İlkler ve "ODTÜ Etkisi"" (PDF). 14 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2009.  "Ecevit, 70 yıllık daktilosuna veda etti". 17 Ekim 2003. 23 Kasım 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2009.  "Jeoloji Mühendisliği Bölümü Tanıtımı". 7 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.  "Sezgileriyle gören zaman ötesi heykeltıraş: Şadi Çalık". İşte Genç. 1 Mart 2005. 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2012.  Dosya:Aynştayn büstü, ODTÜ.jpg resmine göre. Dosya:Mimar Sinan büstü, ODTÜ.jpg resmine göre. a b "Gaziantep Üniversitesi Tarihçesi". Gaziantep Üniversitesi. 8 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2015.  "Belge ve Fotoğraflarla Mühendislik Fakültemiz, sf:70, ODTÜ Mütevelli Heyeti M.H.1981/79-551 numaralı karar" (PDF). Gaziantep Üniversitesi. 8 Kasım 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2017.  "Gaziantep Amerikan Hastanesi". Habertürk. 8 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2017.  "TBMM Tutanak Dergisi sf:90" (PDF). TBMM. 8 Kasım 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2017.  "Fikret Yücel'in Anıları - Mersin Yerleşkesi Kuruluş Çalışmaları" (PDF). Elektrik Mühendisleri Odası. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1979 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.  a b c Prof. Dr. İlkay Salihoğlu. "ODTÜ-Deniz Bilimleri Enstitüsü / Başlangıçtan Bugüne Olaylar ve İnsanlar". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ DBE resmî sitesi, Hakkımızda bölümü". 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "ODTÜ KKK resmî sitesi, Genel Bilgi sayfası". 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2015.  "Eymir Gölü'nü ODTÜ'ye yedirmeyiz". Milliyet. 15 Mart 2014. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ'de olanlara İslamcı öğrenciler nasıl bakıyor". Timetürk. 20 Aralık 2012. 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  Ergün Diler (30 Nisan 2014). "Kimse "gak" demedi!". Takvim. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  ""ODTÜ, kahve ya da köfte ile düşecek bir kale değildir!"". soL. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ'de başörtülü öğrencilere faşist baskı". Star. 5 Eylül 2013. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  "ODTÜ Bahar Şenliği Hakkında". 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  Elif Şafak. "ODTÜ'lü olmak". Habertürk. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  Pınar Karahan. "ODTÜ efsane". Hürriyet. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Öğrenci Toplulukları". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, ODTÜ Yerleşkede Yaşam sayfası, Barınma bölümü". 5 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  "ODTÜ Yurtlar Müdürlüğü, Genel Özellikler". 14 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  "Tebesir.com, Üniversite rehberi". 5 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2009.  Sefa Sargın (2 Nisan 2013). "Robot Günleri ODTÜ'de yapıldı". Sabah. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "CNNTÜRK.com, ODTÜ Robot Günleri'ne katılım için son günler sayfası". 28 Şubat 2009. 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2009.  "ORT Kimdir?". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "Uluslararası ODTÜ Robot Günleri resmi sitesi, Genel Bilgiler sayfası". 25 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2009.  "CEO Fabrikası ODTÜ". CNBC-e. 4 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  "CEO fabrikası üniversiteler". Milliyet. 17 Temmuz 2014. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.  "Alev Alatlı Resmî Web Sitesi, Kitaplar Bölümü". 11 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2016.  "Biyografi.net, Ali Babacan sayfası". 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.  "Buket Uzuner Hakkında". 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2023.  "Biyografi.info, Can Dündar sayfası". 15 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.  "Sabancı Topluluğu Yönetim Detay". 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020.  "Arşivlenmiş kopya". 2 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2016.  "Cüneyt Düzyol Kimdir?". Bugün. 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "Derya Köroğlu kimdir?". 28 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.  "Elif Şafak Biyografi". 4 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.  Emin Çölaşan - "Önce İnsanım Sonra Gazeteci" sf: 12 Bilgi Yayınevi, Ankara, 2008 "Arşivlenmiş kopya". 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2016.  "Özgeçmiş". fikriisik. 5 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2014.  Hammad Husain LinkedIn "Haydar Ergülen" (PDF). 18 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2012.  "Biyografi.net, Kürşat Tüzmen sayfası". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.  "Biyografi.net, Mehmet Ali Talat sayfası". 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2009.  "Mehmet Gürcan Karakaş kimdir?". 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020.  "TCBB Kabinesi - Sanayi ve Teknoloji Bakanı". 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020.  "Arşivlenmiş kopya". 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 2 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2016.  "TCMB Web Sitesi". 19 Mart 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.  "Yasemin Dalkılıç Biyografi". 11 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.  "ODTÜ Matematik Bölümü İnternet Sayfası". 11 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.  "METU Industrial Engineering Website". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.  Sarı, Elif Ezgi (24 Haziran 2019). "ODTÜ'den Geçenler: Muhan Soysal - Yaz Hocam!". yazhocam.com. 5 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2023.  "Orta-Doğu Mimarlık boykota başladı". Milliyet. Ankara. 4 Ekim 1968. s. 1. Orta-Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi dün sabah "Direniş" adı altında boykota başlamıştır.  "Ankara'da boykot yayılıyor". Milliyet. Ankara. 5 Ekim 1968. s. 7. Orta-Doğu Teknik Üniversitesi Fen-Edebiyat öğrencileri de dün sabah boykota başlamışlar ve Makina Fakültesi öğrencileri de boykota gitme kararı almışlardır.  a b c d "ODTÜ: "ABD Kültür Üssü"nden Devrimci Hareketin Merkezine". 30 Nisan 2008. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2015.  "Orta-Doğu'da boykot bitiyor". Milliyet. Ankara. 16 Ekim 1968. s. 7.  a b c d "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1968 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2015.  "Binlerce öğrenci ayakta!". 31 Aralık 2012. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2015.  a b c d Nurettin Çalışkan (2002). ODTÜ Tarihçe 1956-1980. Ankara: Arayış Yayınları.  "ABD elçisinin arabası yakıldı". Milliyet. Ankara. 7 Ocak 1969. s. 1.  "ABD elçisinin arabası yakıldı". Milliyet. Ankara. 7 Ocak 1969. s. 7.  Kemal Kurdaş (1998). ODTÜ Yıllarım: "Bir Hizmetin Hikayesi". Ankara.  "Üniversiteli 2 genç tutuklandı". Milliyet. Ankara. 8 Ocak 1969. s. 1.  "Danıştay tatil kararını bozdu". Milliyet. Ankara. 12 Ocak 1969. s. 1.  "Araba yakmaktan sanık öğrenciler bırakıldı". Milliyet. Ankara. 13 Mart 1969. s. 1.  "ODTÜ Rektörlüğü de işgal edildi". Milliyet. Ankara. 9 Nisan 1969. s. 1.  Falih Rıfkı Atay, Bayrak, 1970.  "ODTÜ Kapatıldı". Milliyet. Ankara. 13 Nisan 1969. s. 7.  "ODTÜ'ni polis ve jandarma geri aldı". Milliyet. Ankara. 14 Nisan 1969. s. 1.  "ODTÜ Öğrencileri Danıştay'a gidiyor". Milliyet. Ankara. 17 Nisan 1969. s. 1.  "Öğrencilerin ODTÜ'nün açılması isteğini Danıştay reddetti". Milliyet. Ankara. 26 Nisan 1969. s. 1.  "Kurdaş 30 Kasımda ayrılıyor". Milliyet. Ankara. 2 Temmuz 1969. s. 11.  "Akademi işgali sona erdi, ODTÜ'nde dersler başladı". Milliyet. Ankara. 16 Ağustos 1969. s. 11.  "ODTÜ'de çatışma oldu, iki yaralı var". Milliyet. Ankara. 3 Eylül 1969. s. 1.  "ODTÜ'nde birlik seçimlerinin hemen yapılması isteniyor". Milliyet. Ankara. 5 Eylül 1969. s. 11.  "ODTÜ olayları ile ilgili 8 öğrenci cezalandırıldı". Milliyet. Ankara. 12 Ekim 1969. s. 1.  a b "Ya Prof. İnönü ya da boykot". Milliyet. Ankara. 29 Ocak 1970. s. 1.  "Ya Prof. İnönü ya da boykot". Milliyet. Ankara. 29 Ocak 1970. s. 11.  "Parlar çekildi ama". Milliyet. Ankara. 30 Ocak 1970. s. 11.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1970 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2015.  "ODTÜ Mütevelli Heyeti seçildi". Milliyet. Ankara. 16 Ağustos 1970. s. 3.  a b c d e "40 Yıl Sonra: ODTÜ Yurtlarına Baskın". İstanbul. 5 Mart 2011. 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.  "Orta Doğu Teknik Üniversitesi arandı". Milliyet. Ankara. 13 Ocak 1971. s. 1.  "Prof. İnönü'nün evinde dinamit patladı". Milliyet. Ankara. 18 Ocak 1971. s. 11.  "Prof. İnönü'nün evinde dinamit patladı". Milliyet. Ankara. 18 Ocak 1971. s. 1.  a b c d e f g "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1971 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.  "Orta-Doğu tekrar kapatıldı". Milliyet. Ankara. 21 Ocak 1971. s. 1.  "ODTÜ'nde öğrenime bugün başlanıyor". Milliyet. Ankara. 10 Şubat 1971. s. 1.  a b c d "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 5 Mart bölümü" (PDF). 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.  a b c d "12 Mart 1971 Öncesinde Türkiye ve ODTÜ Tarihinde Bir Dönemeç: 5 Mart". 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.  "Ya 400 bin dolar veya dört Amerikalı öldürülecek". Milliyet. Ankara. 5 Mart 1971. s. 1.  a b "Ya 400 bin dolar veya dört Amerikalı öldürülecek". Milliyet. Ankara. 5 Mart 1971. s. 9.  a b c d e "1 genç öldü, 1 er de komada". Milliyet. Ankara. 6 Mart 1971. s. 9.  a b "Orta-Doğu'da askerle çatışan gençler 9,5 saat sonra teslim oldu". Milliyet. Ankara. 6 Mart 1971. s. 1.  "Amerikalılar sağ salim bırakıldı". Milliyet. Ankara. 9 Mart 1971. s. 1.  "Mütevelli Heyeti yönetime el koydu". Milliyet. Ankara. 10 Mart 1971. s. 1.  "Akademik Konsey feshi tanımıyor". Milliyet. Ankara. 11 Mart 1971. s. 1.  "Gezmiş "Orta-Doğu'da saklanıyorduk" dedi". Milliyet. Ankara. 19 Mart 1971. s. 9.  "ODTÜ'de sınav başladı". Milliyet. Ankara. 27 Temmuz 1971. s. 1.  "ODTÜ açılıyor fakat boykot, eylem yok". Milliyet. Ankara. 25 Temmuz 1971. s. 1.  "İşgalci öğrenciler ODTÜ'den çıkartılacak". Milliyet. Ankara. 13 Ağustos 1971. s. 3.  "Karaosmanoğlu ODTÜ'ne öğretim üyesi oluyor". Milliyet. Ankara. 28 Şubat 1972. s. 3.  "Karaosmanoğlu'nun ODTÜ'ne girme isteği reddedildi". Milliyet. Ankara. 6 Mart 1972. s. 11.  "ODTÜ Rektörü Şefik Erensü istifasını verdi". Milliyet. Ankara. 8 Mart 1972. s. 1.  "Rektör Prof. Ordemir: "ODTÜ anarşinin dışında kalacak"". AA. Ankara: Milliyet. 3 Nisan 1972. s. 11.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1972 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1973 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1974 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.  "ODTÜ Mezuniyet". Milliyet. Ankara. 29 Haziran 1974. s. 10.  "Ankara'da öğrenci çatışmasında iki ağır yaralı var". Milliyet. Ankara. 9 Kasım 1974. s. 10.  "Anarşi hortladı". Hürriyet. Ankara. 9 Kasım 1974. s. 1.  a b c "ODTÜ öğrencileri üniversite yönetimini eleştirdi". Milliyet. Ankara. 29 Mayıs 1975. s. 1.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1975 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.  "ODTÜ on gün kapatıldı". Milliyet. Ankara. 17 Nisan 1975. s. 1.  "Ders yapıldı". Milliyet. Ankara. 22 Nisan 1975. s. 10.  "ODTÜ de açıldı". Milliyet. Ankara. 29 Nisan 1975. s. 6.  "ODTÜ'de genel boykot". Milliyet. Ankara. 16 Mayıs 1975. s. 10.  "ODTÜ'de boykot sona erdi". Milliyet. Ankara. 6 Haziran 1975. s. 10.  "ODTÜ'de yine süresiz boykot kararı alındı". Milliyet. Ankara. 17 Haziran 1975. s. 1.  "ODTÜ pazartesi günü açılıyor". Milliyet. Ankara. 1 Kasım 1975. s. 10.  "ODTÜ olaysız açıldı". Milliyet. Ankara. 6 Kasım 1975. s. 10.  a b c "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1976 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.  a b c "Bir Üniversite Direniyor: 14 Şubat 1977". 14 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2015.  "ODTÜ rektörü Ilgaz Alyanak görevinden alındı". Milliyet. Ankara. 24 Aralık 1976. s. 1.  "AYÖD protesto etti". Milliyet. Ankara. 27 Aralık 1976. s. 7.  "Ecevit: "ODTÜ'de olay çıkarsa Demirel ve Erdem sorumludur"". Milliyet. Ankara. 29 Aralık 1976. s. 1.  "ODTÜ rektörü Alyanak'ın görevden alınması kınandı". Milliyet. Ankara. 5 Ocak 1977. s. 7.  "ODTÜ rektörlüğüne Prof. Hasan Tan atandı". Milliyet. Ankara. 14 Şubat 1977. s. 1.  "ODTÜ'de 5 bin öğrenci rektör aleyhinde gösteri yaptı". Milliyet. Ankara. 15 Şubat 1977. s. 1.  a b c d e "ODTÜ'yü Sarsacak 9 Aylık Kâbus: Şubat - Aralık 1977". 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2015.  "ODTÜ'deki forumda yeni rektör istenmedi". Milliyet. Ankara. 16 Şubat 1977. s. 1.  "ODTÜ Konseyi: Rektör Tan derhal görevi bırakmalı". Milliyet. Ankara. 19 Şubat 1977. s. 1.  a b "Rektör Tan, ODTÜ'yü 15 gün kapattı". Milliyet. Ankara. 24 Şubat 1977. s. 6.  "638 öğretim üyesi, atamayı kınadı". Milliyet. Ankara. 25 Şubat 1977. s. 6.  "Danıştay, ODTÜ'nün kapatılma işlemini durdurdu". Milliyet. Ankara. 25 Şubat 1977. s. 6.  "ODTÜ'de öğretim üyeleri yürüyüş, işçiler yemek boykotu yaptı". Milliyet. Ankara. 30 Mart 1977. s. 6.  a b "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1977 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  a b "İstanbul ve İzmir'de biri kız iki öğrenci öldürüldü". Milliyet. Ankara. 29 Nisan 1977. s. 14. ODTÜ'de Hasan Tan tarafından işçi olarak alındığı öne sürülen ve komando oldukları bildirilen bir grup, dün öğretim üyesi Prof.Sevim Mete'yi dövmüş, Sosyal-İş Sendikası üyesi işçilerle de çatışmışlartır  "Cenazede polis arama yaptı". Milliyet. Ankara. 5 Mayıs 1977. s. 14. ODTÜ'de 4 gün önce bir saldırı sonucu yaralanan işçi Feramuz Demir tedavi altında tutulduğu hastanede ölmüştür  "Niğde'de çatışmada bir öğrenci öldürüldü". Milliyet. Ankara. 6 Mayıs 1977. s. 14. Ankara'da bir profesörün evine patlayıcı madde atıldı, bir profesör de taşlandı  "ODTÜ öğretim üyeleri Tan'ın istifasını istedi". Milliyet. Ankara. 4 Mayıs 1977. s. 14.  "Jandarmanın vurduğu ODTÜ öğrenci temsilcisi öldü". Milliyet. Ankara. 9 Haziran 1977. s. 1.  a b "ODTÜ'de 2 Aralık 1977 anması". soL. 3 Aralık 2011. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ rektörü Prof. Tan istifa etti". Milliyet. Ankara. 23 Haziran 1977. s. 14.  "ODTÜ öğretim üyeleri: "Mütevelli Heyeti görevi terk etmeli"". Milliyet. Ankara. 24 Haziran 1977. s. 1.  "ODTÜ Mütevelli Heyeti'nin 5 yeni üyesi onaylandı". Milliyet. Ankara. 15 Temmuz 1977. s. 1.  "ODTÜ'de komando işçiler, toplantı yapan öğretim üyelerini tehdit etti". Milliyet. Ankara. 26 Ağustos 1977. s. 7.  "Prof. Sonel ODTÜ Mütevelli Heyeti Başkanlığı'ndan istifa etti". Milliyet. Ankara. 27 Eylül 1977. s. 14.  "ODTÜ 9 Kasıma kadar öğretime başlayacak". Milliyet. Ankara. 25 Ekim 1977. s. 11.  "ODTÜ öğrenci yurtları açıldı". Milliyet. Ankara. 6 Kasım 1977. s. 8.  "Öğretime başlayan ODTÜ'de olaylar çıktı". Milliyet. Ankara. 8 Kasım 1977. s. 1.  "2 ODTÜ görevlisinin evi ve otomobiline patlayıcı atıldı". Milliyet. Ankara. 14 Kasım 1977. s. 1.  "ODTÜ rektör vekilinin evine ikinci kez patlayıcı madde atıldı". Milliyet. Ankara. 29 Kasım 1977. s. 1.  "ODTÜ'de çıkan olaylarda 3'ü ağır 35 kişi yaralandı". Milliyet. Ankara. 3 Aralık 1977. s. 1.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1978 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "Milliyet Gazetesi Arşivi, Gelişmiş Arama: "enternasyonal marşı" Tarih Aralığı 7 Ağustos 1979-7 Eylül 1979". 3 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.  "12 Eylül darbesinin öyküsü: "Paşam daha ne bekliyorsunuz?"". Habertürk. 10 Mayıs 2015. 1 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1980 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "Yönetmelik". Yükseköğretim Kurulu. 16 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1981 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1982 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "Türkiye Cumhuriyeti Anayasası e-Mevzuat". 8 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1983 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1984 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "ODTÜ Resmî Sitesi, 50. Yıl sayfası, 1985 bölümü". 7 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2015.  "Üniversitede alışveriş". Milliyet. Ankara. 24 Ocak 1987. s. 12.  "Siyah çelenk". Milliyet. Ankara. 4 Şubat 1987. s. 13.  ""Doğramacı'nın eski oyunu"". Milliyet. Ankara. 30 Ocak 1987. s. 3.  "NTVMSNBC". 17 Temmuz 2009. 12 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2015.  a b "ODTÜ'yü böldürmeyiz!". Ankara: Habertürk. 23 Ağustos 2011. 14 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2011.  "ODTÜ Rektörlüğü:Yasal girişimde bulunacağız". 19 Ekim 2013. 22 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2013.  "18 Ekim 2013 Cuma Gecesi ODTÜ Yerleşkesine Yapılan Müdahale İle İlgili Rektörlük Açıklaması". 29 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013.  "ODTÜ: 5 bin fidan eylemi amacına ulaştı mı?". 25 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2013.  "ODTÜ'den Gökçek'e para iadesi". 21 Ekim 2013. 31 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2015.  "EGO'nun ODTÜ seferleri iptal edildi". bugun.com.tr. 27 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2013.  "Gökçek'e yargı darbesi". gazeteport.com.tr. 28 Aralık 2013. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2014.  Koç, Mert Gökhan (25 Ocak 2014). "ODTÜ'de EGO seferi 2 gün sürdü". Hurriyet.com.tr. 19 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2014.  "ODTÜ'de '1071' müdahelesi". 26 Şubat 2014. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2015.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Orta Doğu Teknik Üniversitesi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdOrta Doğu Teknik ÜniversitesiYerleşkeler Ana Yerleşke Erdemli Yerleşkesi Kuzey Kıbrıs Yerleşkesi Fakülteler Mimarlık İktisadi ve İdari Bilimler Fen Edebiyat Eğitim Mühendislik Müzeler Arkeoloji Müzesi Bilim ve Teknoloji Müzesi Jeoloji Müzesi Sosyal hayat Radyo ODTÜ Spor kulübü Tiyatro Şenliği Diğer Atatürk Anıtı Bilim Ağacı Devrim Stadyumu Eymir Gölü Kütüphane Uzay Teknolojileri Araştırma Enstitüsü Teknokent Metro durağı Gaziantep Mühendislik Fakültesi Kategori  · Commons gtdAnkara'daki üniversitelerDevlet Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Ankara Üniversitesi Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi Ankara Müzik ve Güzel Sanatlar Üniversitesi Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Gazi Üniversitesi Hacettepe Üniversitesi Orta Doğu Teknik Üniversitesi Vakıf Ankara Bilim Üniversitesi Ankara Medipol Üniversitesi Atılım Üniversitesi Başkent Üniversitesi İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi Çankaya Üniversitesi Lokman Hekim Üniversitesi Ostim Teknik Üniversitesi TED Üniversitesi TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi Türk Hava Kurumu Üniversitesi Ufuk Üniversitesi Yüksek İhtisas Üniversitesi Askerî Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kara Harp Okulu Polis Polis Akademisi gtdTürkiye'deki üniversitelerDevlet üniversiteleri‎ Abdullah Gül Adana Alparslan Türkeş Bilim ve Teknoloji Adıyaman Afyon Kocatepe Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Ağrı İbrahim Çeçen Akdeniz Aksaray Alanya Alaaddin Keykubat Amasya Anadolu Ankara Müzik ve Güzel Sanatlar Ankara Hacı Bayram Veli Ankara Sosyal Bilimler Ankara Ankara Yıldırım Beyazıt Ardahan Artvin Çoruh Atatürk Aydın Adnan Menderes Balıkesir Bandırma Onyedi Eylül Bartın Batman Bayburt Bilecik Şeyh Edebali Bingöl Bitlis Eren Boğaziçi Bolu Abant İzzet Baysal Burdur Mehmet Akif Ersoy Bursa Uludağ Çanakkale Onsekiz Mart Çankırı Karatekin Çukurova Dicle Dokuz Eylül Düzce Ege Erciyes Erzincan Binali Yıldırım Eskişehir Osmangazi Fırat Galatasaray Gazi Gaziantep İslam Bilim ve Teknoloji Gaziantep Giresun Gümüşhane Hacettepe Hakkari Harran Hatay Mustafa Kemal Hitit Isparta Uygulamalı Bilimler Iğdır İnönü İstanbul İstanbul-Cerrahpaşa İstanbul Medeniyet İzmir Bakırçay İzmir Demokrasi İzmir Kâtip Çelebi Kafkas Kahramanmaraş İstiklal Kahramanmaraş Sütçü İmam Karabük Karamanoğlu Mehmetbey Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Ahi Evran Kilis 7 Aralık Üniversitesi Kocaeli Kütahya Dumlupınar Kütahya Sağlık Bilimleri Malatya Turgut Özal Manisa Celal Bayar Mardin Artuklu Marmara Mersin Mimar Sinan Güzel Sanatlar Muğla Sıtkı Koçman Munzur Muş Alparslan Necmettin Erbakan Nevşehir Hacı Bektaş Veli Niğde Ömer Halisdemir Ondokuz Mayıs Ordu Osmaniye Korkut Ata Pamukkale Recep Tayyip Erdoğan Sağlık Bilimleri Sakarya Sakarya Uygulamalı Bilimler Samsun Selçuk Siirt Sinop Sivas Bilim ve Teknoloji Sivas Cumhuriyet Süleyman Demirel Şırnak Tarsus Tekirdağ Namık Kemal Tokat Gaziosmanpaşa Trabzon Trakya Türkiye Uluslararası İslam, Bilim ve Teknoloji Türk-Alman Türk-Japon Bilim ve Teknoloji Uşak Van Yüzüncü Yıl Yalova Yozgat Bozok Zonguldak Bülent Ecevit Askerî ve kolluk Milli Savunma Üniversitesi Jandarma ve Sahil Güvenlik Akademisi Polis Akademisi Teknik Bursa Erzurum Eskişehir Gebze İskenderun İstanbul İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Karadeniz Konya Orta Doğu Yıldız Vakıfüniversiteleri Acıbadem Mehmet Ali Aydınlar Alanya Hamdullah Emin Paşa Altınbaş Ankara Bilim Ankara Medipol Antalya AKEV Antalya Bilim Atılım Avrasya Bahçeşehir Başkent Beykent Beykoz Bezmiâlem Vakıf Biruni Çağ Çankaya Demiroğlu Bilim Doğuş Fatih Sultan Mehmet Vakıf Fenerbahçe Haliç Hasan Kalyoncu Işık İbn Haldun İhsan Doğramacı Bilkent İstanbul 29 Mayıs İstanbul Arel İstanbul Atlas İstanbul Aydın İstanbul Bilgi İstanbul Esenyurt İstanbul Galata İstanbul Gedik İstanbul Gelişim İstanbul Kent İstanbul Kültür İstanbul Medipol İstanbul Okan İstanbul Rumeli İstanbul Sabahattin Zaim İstanbul Sağlık ve Teknoloji İstanbul Ticaret İstanbul Topkapı İstanbul Yeni Yüzyıl İstinye İzmir Ekonomi İzmir Tınaztepe Kadir Has Kapadokya Kocaeli Sağlık ve Teknoloji Koç Konya Gıda ve Tarım KTO Karatay Lokman Hekim Maltepe MEF Mudanya Nişantaşı Nuh Naci Yazgan Özyeğin Pîrî Reis Sabancı Sanko İstanbul Sağlık ve Teknoloji TED TOBB Ekonomi ve Teknoloji Toros Türk Hava Kurumu Ufuk Üsküdar Yaşar Yeditepe Yüksek İhtisas Meslek yüksekokulları Ataşehir Adıgüzel İstanbul Sağlık ve Sosyal Bilimler İstanbul Şişli İzmir Kavram Teknik Ostim KapatılanlarAskerî Gülhane Askerî Tıp Akademisi Vakıf Bursa Orhangazi Canik Başarı Fatih Gediz İpek İstanbul Şehir İzmir Kanuni Melikşah Mevlana Murat Hüdavendigar Selahaddin Eyyubi Süleyman Şah Şifa Turgut Özal Zirve Otorite kontrolü BNF: cb162752832 (data) ISNI: 0000 0001 1881 7391 LCCN: n50053110 NKC: ko2003182868 NLI: 987007526386505171 VIAF: 124052592 WorldCat: lccn-n2002052567 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Orta_Doğu_Teknik_Üniversitesi&oldid=32177136" sayfasından alınmıştır

Hacı Kamil Akdik (d. 29 Kasım 1861, İstanbul - ö. 23 Temmuz 1941, İstanbul), Türk hattat. 29 Kasım 1861'de İstanbul'da doğdu. Babası Tersane-i Amire başkatibi Süleyman Efendidir. İlk tahsilini Saliha Sultan Mektebi'nde tamamladıktan sonra, Fatih Rüşdiyesi'nden mezun oldu. Sami Efendi'den sülüs ve nesih hattı öğrenip icazet aidi. 1909'da Nişan-ı Hümayun Kalemi mümeyyizliği ve hat hocalığı yaptı 1914'te Medrese't-ül Hattatin sülüs ve nesin hocalığını, 1918'de Galatasaray Sultanîsi'nin rik'a hocalığını üstlendi. Sultan V. Mehmed Reşad tarafından Reis-ül Hattatıyn unvanıyla ödüllendirildi. 1940'ta Prens Tevfik Paşa'nın Kahire’de yaptırdığı caminin kubbe ve kuşak yazılarını yazdı. 23 Temmuz 1941'de öldü, Eyüp Sultan Mezarlığı'na defnedildi. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] http://www.ktsv.com.tr/sanatkarlar/110-kamil-akdik 18 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sanat ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Akdik&oldid=30646455" sayfasından alınmıştır

Bornova Sarı Köşk Atatürk BüstüKoordinatlar38°27′30″K 27°12′54″D / 38.45833°K 27.21500°D / 38.45833; 27.21500KonumBornova, İzmir, TürkiyeMalzemebronzAçılış tarihi18 Haziran 1926AdandığıAtatürk Bornova Sarı Köşk Atatürk Büstü, İzmir'in Bornova ilçesinde Eski Ziraat Mektebi bahçesindeki Atatürk büstüdür. Atatürk'ün 1926'da İzmir'i ziyareti anısına Avusturyalı heykeltıraş Heinrich Krippell'e yaptırılmıştır.[1] Kimi kaynaklara göre Türkiye'de yapılmış ilk Atatürk anıtıdır.[2] Bornova Tren İstasyonu karşısındaki "Sarı Köşk" adıyla bilinen yapının bahçesinde yer alır. Günümüzde Ege Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi dekanlığı olarak kullanılan Sarı Köşk; 1933 yılına kadar Ziraat Mektebi olarak kullanılmıştı ve bahçesindeki büstün açılışı, kaidesindeki yazıya göre Haziran 1926'da yapılmıştır. Anıtın üzerindeki yazıda Osmanlıca olarak "Türkiye'nin büyük dahi ve halaskârı, Türk çiftçisinin ulu rehberi, Cumhur reisimiz büyük Gazi Mustafa Kemal Paşa hazretlerinin İzmir Ziraat Mektebi'ni teşrifleri hatıra-i şükranıdır. Haziran 1926.” yazılmıştır.[3] Anıtın yanına sonradan eklenen ek bir mermer levhada, aynı yazı Türk alfabesi ile yazılıdır. Ziraat Mektebi'nin, Mustafa Kemal'in 1925 yılındaki yurt gezisi sırasında 15 Ekim 1925 günü ziyaret edildiği bilinir ve bu ziyaretten sonra okul idaresinin bir çalışma yaparak 1926 yılının Haziran ayında okulun bahçesine bir Atatürk heykeli diktiği anlaşılmaktadır. Gazi Mustafa Kemal'in İzmir'e bir sonraki gelişi 24 Haziran 1926'dadır. Bu gelişinde okulu ziyaret edip etmediği ve heykelin açılışında bulunup bulunmadığı kesin olarak bilinmez. Ekim 1926'da İstanbul Belediyesi tarafından Heinrich Krippell'e yaptırılan Sarayburnu Atatürk Anıtı'nın açılışı gerçekleşmişti. Basında, Sarayburnu'nda açılan Gazi heykelinin dikilen ilk heykel olduğu şeklinde haberler yayımlanması üzerine Ziraat Mektebi Müdürü Abidin Bey bir telgraf çekerek Bornova Ziraat Mektebi'nde bu tarihten yaklaşık 4 ay önce Gazi heykelinin açıldığı bilgisini yerel ve ulusal basına aktarmıştır.[3] Eser, kaidesiyle beraber 2,45 metre yüksekliğindedir. Mermer kaide 1,60 metre, büst kısmı ise 85 cm’dir. Dört bölümlü kare planlı kaide, altta 94x94 cm genişliğinden başlar, üstte 70x70 cm'lik dördüncü bölümle solanır. Dördüncü bölüm üzerinde bronz heykel yer alır. Mustafa Kemal Paşa sivil giyimli ve ellerini göğsünün altında kavuşturmuş olarak betimlenmiştir. Sarayburnu Anıtı'na göre oldukça küçük boyutta olan heykelin, Krippel tarafından küçük bir deneme ya da eskiz olarak yapılmış olabileceği düşünülür.[1] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Sarayburnu Atatürk Anıtı Seyr-i Sefain İdaresi önündeki Atatürk Büstü Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b Uhri, Ahmet (2011). "Kripeel'in Az Bilinen Bir Heykeli Üzerine". Egeden Dergisi. Ege Üniversitesi Rektörlüğü. 1 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2023.  "- Bornova Rehber". rehber.bornova.bel.tr. 20 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2023.  a b "İlk Atatürk büstü". Yeniasir. 30 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2023.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bornova_Sarı_Köşk_Atatürk_Büstü&oldid=30924119" sayfasından alınmıştır

"Sarı Zeybek"Yaşar Bey şarkısıTarzTürk halk müziğiDilTürkçeBesteciAnonimCover versiyonlarıDeniz Kızı Eftalya, Hâfız Ahmet Bey, Nuri Cemil Bey, İbrahim Efendi Sarı Zeybek, bir Türk halk müziği şarkısıdır. Yaşar Bey, Deniz Kızı Eftalya, Hâfız Ahmet Bey, Nuri Cemil Bey, İbrahim Efendi tarafından söylenmiştir. Selim Sırrı Tarcan 1916 yılında çok beğendiği bu türküden esinlenerek yeni bir oyun meydana getirmiştir. Adını da Tarcan Zeybeği koymuştur.[1] Tarcan Zeybeğinin sözleri aynı olsa da müziği farklıdır .Yaşar Bey'in plak kaydında yöre olarak İzmir görülmektedir.[2] TRT Türk Halk Müziği Repertuarında kaynak kişisi Osman Pehlivan derleyen ve notaya alan Halil Bedi Yönetken olarak gözükmektedir.1920 yılında derlenmiş 69 sıra numarası ile kaydedilmiştir. Yöresi yazmamaktadır.[3] İstanbul Üniversitesi Osmanlı Dönemi Müziği Uygulama ve Araştırma Merkezinde kayıtlı bir eserdir.[4] Çeşitlemeleri[değiştir | kaynağı değiştir] Anadolu'daki çeşitlemeleri[değiştir | kaynağı değiştir] Bakırlım da Aman İniverir İnişten bir çeşitlemesidir. Burdur'da söylenen Sarı Zeybek Şu Dağlara Yaslanır türküsün müziği farklıdır. Marika Papagika'nın söylediği San Ta Marmara tis Polis(İstanbul'un Mermerleri Gibi) müzik çeşitlemesi vardır.[5][6] Harici video Hâfız Ahmet Bey - Sarı Zeybek Şu Dağlara Yaslanır Nuri Cemil Bey - Sarı Zeybek Şu Dağlara Yaslanır Marika Papagika - San Ta Marmara tis Polis (Türkçe altyazılı) Santuri Recep ve Kemani Küçük Cemal Efe - Bakırlı Zeybeği (Taş Plak Arşivi) Sarı Zeybek Şu Dağlara Yaslanır (Yeşilova - Burdur) Deniz Kızı Eftalya - Sarı Zeybek Yaşar Bey - İzmir Sarı Zeybek -1923 Tarcan zeybeği Sümer Ezgü - Sarı Zeybek / Atatürk Makyajıyla Karşılama “San Ta marmara Tis Polis” (Sirto'dan Longa'ya İDTMAUT Murat Salim Tokaç) İbrahim Efendi - Sarı Zeybek Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Aydınlık (14 Şubat 2021). "Dr. Süleyman Şenel TRT programında anlatıyor:Selim Sırrı Tarcan ve Tarcan Zeybeği Hikayesi". www.aydinlik.com.tr/haber/dr-suleyman-senel-trt-programinda-anlatiyorselim-sirri-tarcan-ve-tarcan-zeybegi-hikayesi-232970. Erişim tarihi: 17 Nisan 2022.  "Ismir Sari Zeibek" (İngilizce). 22 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2022.  Koray Burak ERDEMİR. "TANBURACI OSMAN PEHLİVAN'IN HAYATI, İCRÂCILIĞI VE ESERLERİ" (PDF). İSTANBUL TEKNİK ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ.  "Sarı Zeybek Osman Pehlivan (Tanburacı)". Omarşiv. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024.  "Arşivlenmiş kopya". 11 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2022.  "Arşivlenmiş kopya". 11 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2022.  Vikikaynak'ta Sarı Zeybek Şu Dağlara Yaslanır (Rumeli) ile ilgili metin bulabilirsiniz. Vikikaynak'ta Sarı Zeybek Şu Dağlara Yaslanır (Burdur) ile ilgili metin bulabilirsiniz. Vikikaynak'ta Sarızeybek Türküsü ile ilgili metin bulabilirsiniz. Vikikaynak'ta İstanbul'un Mermerleri Gibi ile ilgili metin bulabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sarı_Zeybek&oldid=32222802" sayfasından alınmıştır

Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Ziya Öztan" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Kasım 2021) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Ziya ÖztanDoğum1946Türkiye/BatmanMeslekYönetmen, Senarist Ziya Öztan, Türk senarist ve yönetmen. İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir] 1946 yılında babasının askerlik görevi nedeniyle Batman'da doğdu. İlk izlediği film Mudanya Belediye Sinemasında Samson ve Dalila'dır. Üniversitede Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde öğrenim gördü. Burada okuduğu yıllardaki kutuplaşma sürecinde Dev-Sol'da yerini aldı. Almanya'da Osmanlı Ekonomisi üzerine doktora yaptı. Bu yıllarda geçimini sağlamak için restoranlarda bulaşıkçılık yaptı. Yenigün Gazetesi'nde çalışmaya başlayan Ziya Öztan ekonomik sıkıntıları nedeniyle 1975 yılında TRT sınavlarına girdi ve kazandı. Burada aldığı eğitim sonucunda yönetmen oldu. Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir] TRT Ankara Televizyonu'nda göreve başlayan Ziya Öztan daha sonra TRT İstanbul Televizyonu'na geçti. Burada Drama Programları Müdürlüğü'nde çalıştı. İlk sinema deneyimini Baharın Bittiği Yer filmiyle yaşadı. TRT için yakın Türk tarihini anlatan başrol oyuncusundan figüranına kadar titizlikle hazırlanan sinema ve tv yapımlarında yönetmenlik yaptı. Bu alandaki son çalışması olan "Abdülhamid Düşerken" adlı filmin çekimleri sırasında rahatsızlandı ve kalp ameliyatı oldu. Son yönettiği film Abdülhamid Düşerken filmine TRT 1 milyon dolar bütçe ayırmıştır. TRT'de 28 yıl çalışmıştır. Filmleri[değiştir | kaynağı değiştir] Film Yıl Yaz Yağmuru Baharın Bittiği Yer Bugünün Saraylısı 1985 Ateşten Günler 1987 Cahide 1989 Kurtuluş 1996 Cumhuriyet 1998 Abdülhamid Düşerken 2002 Belgeselleri[değiştir | kaynağı değiştir] Türk İktisat Kongresi Bağdat Demiryolu Anadolu'nun Eski Uygarlıkları Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülü,[1] Radyo-TV Yayını - 1982 Türkiye Yazarlar Birliği Ödülü - 1985 Sedat Simavi Radyo-Televizyon Ödülü 4. Ankara Film Festivali, Televizyon Ödülü - 1991 Dr. Avni Tolunay Jüri Özel Ödülü - Abdülhamid Düşerken/Ziya Öztan Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye Gazeteciler Cemiyeti. "24. Başarı Ödülleri - 1982". 30 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2020.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ziya_Öztan&oldid=31076150" sayfasından alınmıştır

Atatürklü İş Bankası reklamıMüşteriTürkiye İş BankasıÜlke TürkiyeDil(ler)TürkçeMecraTelevizyonSüre107 saniyeYayın tarihi 9 Kasım 2007 (gece prime-time reklam kuşağı) 10 Kasım 2007 YönetmenGürkan KurtkayaOyuncu(lar) Haluk Bilginer Hakan Büyüktopçu Atatürklü Türkiye İş Bankası reklamı, Türkiye'nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ün canlandırıldığı reklam. İlk kez 9 Kasım 2007'de, prime-time kuşağında saat 21.00'da yayınlanmış olup 10 Kasım 2007'de Atatürk'ün 69. ölüm yıldönümünde genel olarak yayınlanmıştır. Senaryo[değiştir | kaynağı değiştir] Reklam, Atatürk ile küçük bir çocuğun bir gül bahçesindeki diyaloğu üzerine kuruludur. Bir diken Atatürk'ün parmağına batar, çocuk bir dikenin nasıl Atatürk'ün elini delebildiğini sorar. Atatürk "Batmaz mı?" der. Çocuğun Atatürk'e "Senin elin kanar mı?" sorusu üzerine Atatürk "Kanamaz mı.." cevabını verir. Bu cevap üzerine şaşıran çocuk "Ama, sen Atatürk değil misin?" der. Atatürk o olduğunu söyler. Çocuk hala şaşkın halde "Ama" der, ancak Atatürk sözü alır: "Sen şimdi bırak benim kim olduğumu. Bu gülü yetiştireceksen canın yanacak, elin kanayacak, güneş seni terletecek. "Bu bahçede gül bitmez" diyenler olacak. "Gül öyle yetiştirilmez, böyle yetiştirilir" diyenler olacak. Sen kendine şunu soracaksın: "Ben burayı gül bahçesi yapmak istiyor muyum? Ben burada dünyanın en güzel güllerini yetiştirmek istiyor muyum?" Eğer çok istiyorsan, ne eline batan diken ne de söylenenler umurunda olacak. Kim olursan ol tek isteğin şu kokuyu duymak olacak. Anladın mı?" Çocuğun "Anladım" cevabı üzerine Atatürk, "Aferin sana! Hadi bakalım devam" der. Reklam, İş Bankası'nın "Ülkemizin ve bankamızın kurucusu olan Mustafa Kemal Atatürk'ü saygıyla anıyoruz." bildirisiyle biter.[1] Prodüksiyon[değiştir | kaynağı değiştir] Filmin ilham kaynağı olan özgün görüntü Reklam, Gürkan Kurtkaya tarafından tarihi his vermesi için siyah-beyaz formatta çekilmiştir. Reklamda kullanılan slogan "Yetiştirdiğin güller bugün matemdeler" olmuştur.[1][2] Reklam filminin hazırlıkları üç hafta, çekimi ise üç gün sürmüştür. Filmin yapımında 50 kişilik bir teknik kadro görev almıştır. Dönemle ilgili detaylar için Rıdvan Akar'dan danışmanlık alınmıştır.[2] Küçük çocuk rolü Hakan Büyüktopçu, Atatürk rolü ise Haluk Bilginer tarafından canlandırılmıştır. Deneme çekimleri öncesi de dahil olmak üzere Haluk Bilginer'in makyajı toplamda 40 saat sürmüştür.[2] Makyaj, Vittorio Sodano ve ekibi tarafından yapılmıştır. Makyaj ekibi, bir hafta İtalya'da ön hazırlık yapmış, çekimler sırasında da bir hafta Türkiye'de çalışmıştır. Bilginer'in yüzünü Atatürk'e benzetmek için önce yüzünün kalıbı alınmıştır. Saç ve kaş eklemeleri ise İtalya'da hazırlanmış ve Suzan Kardeş tarafından iki günlük bir çalışmayla yerine eklenmiştir. Kostümler Atatürk'ün 21 Haziran 1936 tarihli bir fotoğrafından yararlanılarak hazırlanmıştır. Tasarımcı Nalan Türkoğlu ve altı kişilik ekibi bir haftada on kostüm hazırlamıştır.[2] Dönemin özelliklerini taşıyan uygun bir çekim mekânının bulunması için üç ekip İstanbul, Edirne, Bursa, İzmir ve Antalya'da incelemelerde bulundu. Sonuçta Paşabahçe'nin gerekli özelliklere sahip mekân olduğuna karar verildi.[2] 107 saniyelik filmin çekimi sabah başladı ve geceye dek sürdü. Her çekimin ardından Bilginer kamera arkasına geçerek her planı teker teker inceledi.[1] Yorumlar[değiştir | kaynağı değiştir] Haluk Bilginer'in Atatürk'e benzerliği, eleştirmenler tarafından olumlu karşılanmış ve birçok yorum yapılmıştır.[3] Atatürk rolünde ilk kez oynayan Bilginer, bu rolden büyük onur duyduğunu ve zevkle oynadığını söylemiştir.[2] Reklam ayrıca çekilmesi planlanan Atatürk filminde Atatürk'ü canlandıracak oyuncunun kim olacağı tartışmasına da yeni bir aday sundu.[4] Türkiye'yi bir gül bahçesi olarak gösteren reklamın, Atatürk'ün karşılaştığı güçlükleri de yansıttığı belirtildi.[5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c "Atatürk'lü reklam filminin kamera arkası (video)". Haber Türk. Erişim tarihi: 11 Kasım 2007. [ölü/kırık bağlantı] a b c d e f GÜNEY ELBİR, Nurbanu (11 Kasım 2007). "Atatürk belgeseli gibi reklam filmi". aksam.com.tr. 26 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2007.  "Herkes bu reklam filmini konuşuyor". hurriyet.com.tr. 12 Kasım 2007. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2007.  "Atatürk'lü reklam filmi duygulandırdı". videogaleri.hurriyet.com.tr. 10 Kasım 2007. 14 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2007.  "İş Bankası'nın Atatürk reklamı herkesi ağlattı". ozturkler.com. Erişim tarihi: 11 Kasım 2007. [ölü/kırık bağlantı] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] YouTube'da video "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürklü_İş_Bankası_reklamı&oldid=31361627" sayfasından alınmıştır

MustafaBabasını kaybedip evsiz kalıncaçalı çırpıdan bir yuva yaptı kendine...Yarın, toprağını kaybeden halkına,çöken çınarın dallarındanyepyeni bir yurt kuracaktı.YönetmenCan DündarSenaristCan DündarMüzikGoran BregoviçGörüntü yönetmeniCandan Murat ÖzcanKurguAndreas TreskeStüdyoNTV - Ko'medya ortak yapımıDağıtıcıWarner Bros.CinsiSinema filmiTürüBelgeselRenkRenkliYapım yılı2008, TürkiyeÇıkış tarih(ler)i29 Ekim 2008DilTürkçeHasılat5,589,390 $[1] Mustafa, Can Dündar'ın yazıp yönettiği Mustafa Kemal Atatürk'ün yaşamını anlatan belgesel filmdir. 2008 Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde tanıtılmış, 29 Ekim 2008'de vizyona girmiştir. Film çekimleri Yunanistan, Makedonya ve Türkiye'de yapılmıştır, ayrıca film müziklerinde Goran Bregoviç imzası vardır. Görsel efekt ve animasyon ekibi[değiştir | kaynağı değiştir] Uğur Erbaş (Görsel Efekt & Animasyon) Nejat Semerci (Mimari Modelleme) Bahadır Yazıcı (Storyboard-Organik Modelleme) Serin İnan (İki boyutlu animasyon / Grafik) Melir Türer (Harita Tasarım) Seslendirme[değiştir | kaynağı değiştir] Yetkin Dikinciler (Atatürk) Beyhan Saran (Zübeyde Hanım) Arif Soysalan (Gazete-Telgraf-Mektup) "Mustafa"'yı canlandıranlar[değiştir | kaynağı değiştir] Gökhan Akyüz (Cumhuriyet dönemi) Bahadır Yazıcı (Türk Kurtuluş Savaşı dönemi) Burak Onaran (Harbiye dönemi) Ediz Mehmedali (Manastır dönemi) Aleksandar Korlevski (Langaza dönemi) Geprgios Chondragiannis (Langaza dönemi) Onur Aymergen (Çocukluk dönemi) Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] (Türkçe) Box Office 27 Ocak 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Ntvmsnbc Haberi25 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_(film)&oldid=31007958" sayfasından alınmıştır

Goran BregovićGenel bilgilerUnvanıBregaDoğum22 Mart 1950 (74 yaşında)Saraybosna, Yugoslavya SFCTarzlarHalk müziği, RockMesleklerBesteci, Gitarist, ŞarkıcıÇalgılarGitar, Bas gitarEtkin yıllar1969-günümüzİlişkili hareketlerKodeksi, Jutro, Bijelo DugmeResmî sitewww.goranbregovic.rs Goran Bregović konseri, Tiflis Gürcistan, 3 Ekim 2007 Goran Bregović, (d. 22 Mart 1950, Saraybosna), Bosnalı Sırp-Hırvat besteci, gitarist ve şarkıcı. Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir] 1950 yılında Sırp bir anne ve Hırvat babanın çocuğu olarak dünyaya geldi.[1] 16 yaşındayken konservatuvardaki klasik keman eğitimini bırakarak Yugoslavya'nın en başarılı gruplarından sayılan Bijelo Dugme, (Beyaz Düğme) adında bir Rock grubu kurdu. Film müziğine ilk olarak 1978'de Mica Milosevic'in Nije Nego filmiyle başladı. Bregovic'in en renkli ortaklığı yönetmen Emir Kusturica ile gerçekleşti, 1989'da Dom Za Vesanje, 1993'te Arizona Dream, 1995'te Cannes Film Festivali'ni kazanan Underground ve 1998'de Crna Macka gibi Emir Kusturica filmlerinin müziklerini yaparak Kusturica ve Bregovic çok başarılı bir ikili haline geldi. Sanatçı, Türkiye'de İzmir, İstanbul, Kocaeli, Bursa, Ankara ve Diyarbakır illerinde de konserler verdi. Sanatçının parçalarından bazıları Sezen Aksu, Oya-Bora ve Candan Erçetin gibi Türk müzisyenler tarafından Türkçe sözlerle seslendirilmiştir. Vikisöz'de Goran Bregović ile ilgili sözleri bulabilirsiniz. Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir] Solo Albümleri[değiştir | kaynağı değiştir] Goran Bregović (1976) Dom za vešanje (Film Müziği) (1988) Kuduz (Film Müziği) (1989) Les Temps des Gitans - Çingeneler Zamanı (Film Müziği) (1988) Arizona Dream (Film Müziği) (1993) La reine Margot (Film Müziği) (1994) Underground (Film Müziği) (1995) P.S. (Derleme/ Seçki) (1996) Silence of the Balkans (Canlı Performans/ Konser) (1997) Protopsálti (Πρωτοψάλτη)- Paradéchtika (Παραδέχτηκα) (1998) Ederlezi (Derleme/ Seçki) (1998) Kayah & Bregović (2000) Thessaloniki - Yannena with Two Canvas Shoes with George Dalaras (1999) Songbook (Derleme/ Seçki) (2000) Tales and Songs from Weddings and Funerals (2002) Goran Bregovic's Karmen with a Happy End (2007) Alkohol (2008) Mustafa (Film Müziği) (2008) Champagne for the Gypsies (2012) Bijelo Dugme Albümleri[değiştir | kaynağı değiştir] Kad bi Bio Bijelo Dugme(1974) Šta bi Dao da si na Mom Mjestu (1975) Iz Sve Snage (Derleme/ Seçki) (1975) Eto! Baš Hoću! (1976) Koncert kod Hajdučke Česme (Canlı Performans/ Konser) (1977) Bitanga i Princeza (1979) Doživjeti Stotu (1980) Singl Ploče 1974 - 1975 (Derleme/ Seçki) (1982) Singl Ploče 1976 - 1980 (Derleme/ Seçki) (1982) Uspavanka za Radmilu M. (1983) Bijelo Dugme (1984) Pljuni i Zapjevaj Moja Jugoslavijo (1986) Ćiribiribela (1988) Nakon Svih Ovih Godina (Derleme/ Seçki) (1990) Ima Neka Tajna Veza (Derleme/ Seçki) (1994) Film Müzikleri[değiştir | kaynağı değiştir] Mustafa (2008) Underground (film) (1995) Arizona dream (film) (1993) Çingeneler Zamanı [1988] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] "Goran Bregović resmî sitesi". 29 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.  (İngilizce) "Goran Bregovic". IMDb. 13 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2011.  "Goran Bregovic > Music CD - search results". yu4you.com. 23 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2011.  Discogs'ta Goran Bregović diskografisi Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Biography". www.goranbregovic.rs. 7 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2011.  Otorite kontrolü BNE: XX1603485 BNF: cb13931183s (data) CiNii: DA16396374 GND: 123552095 ISNI: 0000 0001 2134 5823 LCCN: no2001000850 LNB: 000279511 MusicBrainz: 883ece23-2779-4091-b527-62eb07ee79d4 NKC: xx0065648 NLI: 987007502609705171 NTA: 344568202 SNAC: w6xk914p SUDOC: 080714773 VIAF: 57523574 WorldCat: lccn-no2001000850 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Goran_Bregović&oldid=31392422" sayfasından alınmıştır

Dersimiz: AtatürkDersimiz: Atatürk filminin afişiYönetmenHamdi AlkanYapımcıBirol GüvenSerkan BalbalSenaristTurgut ÖzakmanOyuncularHalit ErgençÇetin Tekindor Doğa Rutkay Batuhan KaracakayaMüzikAydın SarmanBurcu GüvenGörüntü yönetmeniFerhat ÖçmenSanat yönetmeniDilek Pınarcı BaşakStüdyoMintDağıtıcıCinefilmCinsiSinema filmiTürüTarihRenkRenkliYapım yılı2009  TürkiyeÇıkış tarih(ler)i19 Mart 2010Süre92 dk.DilTürkçeHasılat₺5,3 milyonResmî sitesi Dersimiz: Atatürk, Turgut Özakman'ın senaryosunu yazdığı Atatürk'ün hayatını konu alan bir filmdir. Yönetmenliğini Hamdi Alkan'ın yaptığı filmde Halit Ergenç, Atatürk'ü canlandırmıştır.[1] Oyuncular ve Karakterler[değiştir | kaynağı değiştir] Halit Ergenç - Mustafa Kemal Atatürk Çetin Tekindor - Tarihçi Dede Doğa Rutkay - Latife Hanım Gaye Gürsel - Öğretmen Münire Apaydın - Afet İnan Tolga Savacı - Mert'in Babası Miray Daner - Küçük Sabiha Gökçen Elit İşcan - Küçük Afet İnan Ercüment Balakoğlu - Canan Hoşgör - Mert'in Annesi Mehmet Auf - Konuk Oyuncu Nilgün Kasapbaşoğlu - Mert'in Anneannesi Bülent Çetin Aslan - Şahin Sekman - İpek Tugay - Çocuk Fırat Can Aydın - Çocuk Engin Yüksel - Deniz Konuk - Mert'in Ablası Muazzez İlmiye Çığ - Konuk Oyuncu Yıldız Kenter - Konuk Oyuncu Müjdat Gezen - Konuk Oyuncu Batuhan Karacakaya - Mert Uğur Dündar - Konuk Oyuncu Engin Yüksel - Sennur Kaya - Muzaffer İzgü - Konuk Oyuncu Serkan Balbal - Yapımcı Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Dersimiz Atatürk Geliyor[ölü/kırık bağlantı] Türk filmi veya Türk sineması ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Dersimiz:_Atatürk&oldid=31074406" sayfasından alınmıştır

Mustafa Kemal Atatürk Atatürk silüeti, bir doğa olayı ile her yıl Ardahan ilinin Damal ilçesinin Ata Mahallesi'nde Karadağlar'ın eteğine her yıl beliren ünlü silüet.[1] Atatürk silüeti Ardahan'ın Karadağlar'ın eteğine yanındaki tepenin gölgesinin düşmesiyle oluşuyor.[1] Her yıl haziran ayının 15'i ile temmuz ayının 15'ine kadar saat 18 sıralarında Karadağ sırtlarında Atatürk'ün bu silüeti net olarak yaklaşık 20 dakika izlenmektedir. İlk fark edilişi[değiştir | kaynağı değiştir] Bu silüet ilk kez 1954 yılında Yukarıgündeş köyünde çobanlık yapan Adıgüzel Kırmızıgül tarafından fark edilmiştir.[1] 1975'te Erdoğan Kumru'nun çektiği silüet fotoğrafını Türk Silahlı Kuvvetleri Genelkurmay Başkanlığı'na göndermesiyle bu doğa olayı tüm Türkiye'de duyuldu.[1] İzlenmesi[değiştir | kaynağı değiştir] Atatürk silüeti Karadağlar eteğinde özellikle haziranda başlayarak temmuz sonuna kadar havanın bulutsuz olduğu günlerde 17.50-18.10 saatlerinde izlenebilir[1] ama bazen farklı tarihte görülebilir. Örneğin, 2017 yılında yaklaşık iki hafta önceden görülmeye başlandı.[2] Şenlik[değiştir | kaynağı değiştir] Atatürk silüetinin oluşumu, 1995 yılından itibaren her yıl temmuz ayında düzenlenen "Atatürk'ün İzinde ve Gölgesinde Damal Şenlikleri" ile kutlanıyor.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f Ardahan'daki 'Atatürk silüeti' görülmeye başlandı 15 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. trthaber.com, 31 Mayıs 2017 Ardahan'daki "Atatürk silüeti" bu yıl da izleniyor 3 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. haberturk.com, 31 Mayıs 2017 gtdMustafa Kemal AtatürkHayatı Askerî hayatı İzmir Suikastı Ölümü ve devlet cenaze töreni Anma Ödülleri Ailesi ve yakınları Ali Rıza Efendi Zübeyde Hanım Makbule Atadan Latife Hanım Mecdi Boysan Ülkü Adatepe Sabiha Gökçen Zehra Aylin Rukiye Erkin Nebile İrdelp Abdurrahim Tuncak Fikriye Afet İnan Mustafa Demir Dişçibaşı Sami Bey Foks (köpek) Yaverleri Salih Bozok Cevat Abbas Gürer Muzaffer Kılıç Şükrü Tezer Rüsuhi Savaşçı Sami Yanardağ Mahmut Celalettin Üner Cevdet Tolgay Ahmet Naşit Mengü Şükrü Özer Düşünsel Atatürkçülük Atatürk İlkeleri Atatürk Devrimleri Atatürk milliyetçiliği Atatürk kişi kültü Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir Ne mutlu Türk'üm diyene Türkiye Türklerindir Ya istiklâl ya ölüm Yurtta sulh, cihanda sulh Söylevleri Gençliğe Hitabe Onuncu Yıl Nutku Bursa Nutku Yapıtları Nutuk Geometri Yurttaşlık Bilgileri Cumalı Ordugâhı Taktik Tatbikat ve Seyahati Takımın Muharebe Talimi Zabit ve Kumandan ile Hasbihal Kurumsal Vatan ve Hürriyet Cemiyeti Cumhuriyet Halk Partisi Türk Dil Kurumu Türk Tarih Kurumu Anıt ve müzeler Anıtkabir Tarihi Artvin Atatürk Heykeli Atlı Atatürk Anıtı Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Müzesi İzmir Atatürk Anıtı Konya Atatürk Anıtı Mareşal Atatürk Anıtı ODTÜ Atatürk Anıtı Samsun Onur Anıtı Sarayburnu Atatürk Anıtı Taksim Cumhuriyet Anıtı Canberra'daki anıtı Bakü'deki heykeli Meksiko'daki heykeli Diğer Popüler kültürdeki yeri Adını taşıyan şeyler Dinî inancı Damal'daki Atatürk silüeti Atatürk Aleyhine İşlenen Suçlar Hakkında Kanun Atatürk Yılı Güneş-Dil Teorisi Kategori Commons "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Damal%27daki_Atatürk_silüeti&oldid=31161375" sayfasından alınmıştır

Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Silüet" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Şubat 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) 18. yüzyıldan tipik bir silüet portre Silüet (Fransızca: silhouette), bir şeyin yalnız kenar çizgileriyle tek renk olarak beliren görüntüsü, gölge. Daha çok şehirlerin, dağların, belli yükseklikleri olan coğrafi elemanların panoramik görüntüsü için silüet tabiri kullanılır. İsmi Étienne de Silhouette (1709-1767) adlı Fransız politikacısının adından gelir. Kimilerine göre bu şahıs köşküne davet ettiği ağır misafirlerinin silüetlerini duvara asarak tekniğin moda olmasına vesile olduğundan, kimilerine göre ise ülke idaresinde cimrice ekonomik politikalarına hicven, bu göresi daha ucuza mal olan resimlere onun adı verilegelmiştir. Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Gölge Şehir silüeti Mimarinin bina içindeki silüet ve gölgelerin oluşumunu inceleyen dalına Siyografi denir. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Gölge detaylı cami kapısı 22 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Niğde Alaaddin Camii (Senede bir kez güneş ışıklarının açısı kapı üzerindeki mukarnas bezemelerin silüetleri ile bir kadın yüzünün karşıdan görünüşünü ortaya çıkarır). Gölge detaylı cami kapısı 22 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Işık açısı değiştikçe namaz kılan adam silüetinin değişik pozları oluşur. Doğal gölge olayı Atatürk silüeti Ardahan’ın Damal ilçesinde Ata Mahallesi Karadağ sırtlarında her yıl 15 Haziran-15 Temmuz tarihleri arasında bir kuru derenin sol yamacında sağ yamaç sırtının gölgesi olarak ortaya çıkar. Otorite kontrolü BNF: cb119781444 (data) GND: 4130087-7 LCCN: sh85122494 NKC: ph125541 NLI: 987007543753205171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Silüet&oldid=27442086" sayfasından alınmıştır

Atatürk KanalıAtatürk Kanalı'nın Prenses Kraliyet Limanı'na giden Kral George Boğazı'ndaki konumuAtatürk KanalıHavzaÜlke(ler)AvustralyaKonumAlbany, Batı Avustralya, AvustralyaKoordinatlar35°2′20″G 117°54′57″D / 35.03889°G 117.91583°D / -35.03889; 117.91583Yerleşim(ler) (sahil)AlbanyGenel bilgilerAktığı yerHint OkyanusuTürSu kanalıÖzelliklerAdanma: Mustafa Kemal AtatürkWikimedia Commons Atatürk Girişi olarak da bilinen Atatürk Kanalı, Mustafa Kemal Atatürk'ün adını taşıyan ve Batı Avustralya'nın güney kıyısındaki Albany'deki Prenses Kraliyet Limanı'na giden Kral George Boğazı'nda bulunan bir su kanalıdır. Atatürk Kanalı'ndan bir görünüm Kanal, 1915 yılında I. Dünya Savaşı'nın Çanakkale Savaşı sırasında Avustralya ve Yeni Zelanda Kolordusu (ANZAK) birliklerinin çıkarma plajına Anzak Koyu olarak isim verilmesi karşılığında Mustafa Kemal Atatürk'ün adını alarak 1985 yılında resmen yeniden adlandırıldı.[1][2] 1923'te Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu ve ilk cumhurbaşkanı olan Mustafa Kemal Atatürk, Çanakkale Savaşı'nda Anzaklara karşı savaştı.[3] Atatürk Kanalı, büyük gemilerin Prenses Kraliyet Limanı'na girmesine izin verecek kadar geniş ve derindir.[1] 2002 yılında Atatürk'ün kendi adını taşıyan kanala bakan gerçek boyutlu bir anıtı dikildi.[4] Anıtın kaidesinde İngilizce "Yurtta sulh, cihanda sulh" yazmaktadır. Anıta Stirling Terrace boyunca yürüyerek veya Middleton Plajı'ndan erişilebilir.[2] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Ayrık deniz Deniz Göl İç deniz Körfez Nehir Okyanus Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b "Ataturk Channel". Rainbow Coast. 28 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2022.  a b "Ataturk Channel and Memorial". Australias Guide. 28 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2022.  "Atatürk'ün Çanakkale Savaşı'ndaki rolü". Cumhuriyet. 18 Mart 2022. 28 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2022.  https://catalogue.slwa.wa.gov.au/record=b2117260~S2 28 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Library catalogue summary: Albany and Gallipoli to become sister cities. Friendship is strengthened with the gift of a statue of Kemal Ataturk, first president of the new Turkish Republic and Turkish divisional commander in 1915. It stands on the walk trail at the base of Mt Adelaide overlooking the departure point of the AIF in 1914. in Albany gives pride of place to Ataturk statue in Destinations, Ocak-Şubat 2003, s.10-11 Skywest Airlines (1986), Destinations, Destinations, 28 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 29 Ekim 2022  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Ataturk Channel ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_Kanalı&oldid=30974104" sayfasından alınmıştır

Mustafakemalpaşa Çayı Mustafakemalpaşa Çayı veya Orhaneli Çayı ve Adırnaz Çayı, Türkiye'nin Bursa ilinde bulunan bir çaydır. Çay, Simav Çayı'ndan başlayamakta olup adını döküldüğü Uluabat Gölü havzasına yakın olan Mustafakemalpaşa ilçesinden almaktadır. Antik dönemde nehir Rindakos (Grekçe: Ῥύνδακος olarak bilinmekteydi.[1][2] Yunan mitolojisinde Rindakos (Rhyndakos), Okeanos ve Tethys'in oğluydu ve kızları Rididakides Dağı Didimos'un kızı su pınarı olarak kabul edildi. Dionisiaka'da, Nonnus, çoban Hymnus'u öldürerek Rindakides'e saldırdıktan sonra, Nyysus Nicaea'yı ilaçlamak için Dionisos tarafından kullanılan sularını kaydetti. Duyularını kurtardıktan sonra, onları lanetledi.[3] Eskiden Rindakos, Marmara Denizi'ne uzanan ve Misya ile Bitinya arasındaki sınır olarak hizmet eden ana arter olmasına rağmen, günümüzde Mustafakemalpaşa, yalnızca daha sonra Marmara Denizi'ne akan Simav Çayı'nın bir koludur.[2] Birinci Mithridatis Savaşı sırasında Flavius Fimbria, oğlu M.Ö. 85 yıllarında Rindakos boyunca VI. Mithridatis'in kuvvetlerinin yendi. Üçüncüsü boyunca Lucullus, onu MÖ 73 veya 72'de Rindakos'ta tekrar mağlup etti. I. Manuil'in hükümdarlığındaki Bizans İmparatorluğu, ana Anadolu ordusunu Raddakos'taki Lopadyon'da topladı. Dördüncü Haçlı Seferi sırasında Konstantinopolis Kuşatması'ndan sonra, Latin imparatoru Henri, 15 Ekim 1211'de İznik İmparatorluğu'na karşı bir başka muharebe daha kazandı. Resimler[değiştir | kaynağı değiştir] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Pliny the Elder. Natural History, V, 40 28 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., §2. 21 Temmuz 2019 tarihinde erişilmiştir. a b Strabo. The Geographica, XII, 8, §11 21 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 21 Temmuz 2019 tarihinde erişilmiştir. Nonnus. Dionysiaca, XV & XVI. Op. cit. Theoi Greek Mythology: Exploring Mythology in Classical Literature & Art. "Rhyndakides 21 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.." 21 Temmuz 2019 tarihinde erişilmiştir. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafakemalpaşa_Çayı&oldid=32198426" sayfasından alınmıştır

Bu maddenin konusu kayda değerlik yönergelerini sağlamayabilir. Konudan bağımsız ve güvenilir kaynaklar kullanarak maddeyi geliştirebilir ve kayda değer olduğunu ispat edebilirsiniz. Maddenin kayda değerliği kanıtlanamazsa Vikipedi'nin silme politikası gereğince hızlı silinmesi, kayda değerliği tartışmalı ise silinmeye aday gösterilmesi yerinde olacaktır.Kaynak ara: "Adana Atatürk Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR Bu madde Aralık 2023 tarihinden bu yana işaretli olarak durmaktadır. Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Adana Atatürk Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Mart 2015) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Adana Atatürk Anadolu Sağlık Meslek Lisesi (eski adları Adana Atatürk Lisesi ve Karşıyaka Lisesi), Adana'nın Yüreğir ilçesi Karşıyaka semtinde bulunan bir sağlık meslek lisesidir. Okul ilk olarak 1966 yılında "Adana Karşıyaka Lisesi" olarak hizmete sunulmuştur. Karşıyaka semtinin ilk, Adana'nın 3. lisesi olup; daha sonraki bir tarihte adı "Atatürk Lisesi" olarak değiştirilmiştir. 2013-2014 eğitim-öğretim yılından itibaren Anadolu Sağlık Meslek Lisesi olarak eğitim-öğretime devam etmiştir. Yöre halkı tarafından "Abdal Koleji" olarak da tanınır. Okul hakkında[değiştir | kaynağı değiştir] Okul 1966'dan bugüne kadar semtinin ve bulunduğu ilçenin her alanda lokomotifliğini yapmıştır. Okulun yaklaşık 1300 öğrencisi bulunmaktadır. Okulun; 150 öğrenci kapasiteli bir DPY pansiyonu, bir teknik odası (laboratuvar), 22 dersliği, 1 bilgisayar laboratuvarı bulunmaktadır. Okulda; okulun izcilik ekibi, futbol ve voleybol takımları ön plandadır. Futbol takımının il birincilikleri ve ülke finalleri başarıları vardır. İzcilik kolu ise Adana Metehan Erkek İzci Ekibini içinde bulundurmakta olup şehirde ve yurtta olan millî-mahallî kamplara katılım gösteren, çalışkan izcilerle doludur. Atatürk Anadolu Sağlık Meslek Lisesi, Adana'daki diğer Anadolu Sağlık Meslek Liselerine göre Hemşirelik bölümünde 4. sırada, Acil tıp teknisyenliği (ATT) bölümünde 5. sıradadır. Ayrıca her yıl geleneksel olarak "pilav günleri" düzenlenmektedir. Okulda ATT haricinde Hemşirelik, Tıbbi Sekreterlik, Hemşire Yardımcılığı, Ebe Yardımcılığı ve Sağlık Teknisyenliği bölümleri bulunmaktadır. Önemli mezunları[değiştir | kaynağı değiştir] Haluk Levent (Şarkıcı) Zeydan Karalar (Siyasetçi) "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Adana_Atatürk_Mesleki_ve_Teknik_Anadolu_Lisesi&oldid=31189732" sayfasından alınmıştır

Atatürk İlkokuluÜlkeKuzey Kıbrıs Türk CumhuriyetiŞehirKuzey LefkoşaTürüİlkokulMüdürYılbay Emel[1][2]AdresiFuzuli Sk, Lefkoşa Atatürk İlkokulu, Kuzey Lefkoşa, KKTC'de yer alan bir okul. Lefkoşa'daki en eski okullardan birisidir.[3] Okul 1957 yılından beri eğitim vermektedir. 1960-61 yıllarında Kıbrıs'ın ilk mehter takımı Atatürk İlkokulu'nda kuruldu.[4] Konumu[değiştir | kaynağı değiştir] Kuzey Lefkoşa'da, Fuzuli Sokak üzerinde yer almaktadır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Vakıflar ve Stüdyo 21 işbirliği ile Atatürk İlkokulu bahçesine oyun alanları yaratıldı". Kıbrıs Postası. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2019.  "Atatürk İlkokulu'nda "Kitap Sevgi Günü" etkinliği düzenlendi". 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2019.  "ATATÜRK İLKOKULU 1968 MEZUNLARI 47 YIL SONRA BULUŞTU Kaynak: ATATÜRK İLKOKULU 1968 MEZUNLARI 47 YIL SONRA BULUŞTU". Kıbrıs724. 12 Kasım 2015. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2019.  "Arşivlenmiş kopya". 16 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2019.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_İlkokulu_(Lefkoşa)&oldid=28202363" sayfasından alınmıştır

Ankara Atatürk Lisesi ile karıştırılmamalıdır. Ankara Atatürk Anadolu LisesiSloganBir Dünya LisesiKuruluş1971ÜlkeTürkiyeŞehirAnkaraMüdürBaki GencerEğitim diliTürkçeYabancı dil(ler)İngilizce , AlmancaResmî sitesiAAAL resmi web sitesiKoordinat39°56′02″K 32°49′04″D / 39.93389°K 32.81778°D / 39.93389; 32.81778 A Blok'tan Ankara manzarası Ankara Atatürk Anadolu Lisesi ya da kısaca AAAL, 1971 yılında kurulmuş olan ve Türkiye'nin üniversiteye öğrenci verme bakımından en başarılı ve en eski Anadolu liselerinden biri. 2020-2021 öğretim yılı itibarıyla 1434 öğrencisi ve 103 öğretmeni vardır. Son 30 yılda 8 kez Türkiye birincisi çıkarmıştır. Okul, liselere girişte Ankara'da ilk tercih edilen ve en yüksek taban puanına sahip Anadolu liselerindendir.[1] A, B ve C olmak üzere üç bloktan oluşan okulda A blokta 26, B blokta ise 24 derslik bulunmaktadır. C blokta, içerisinde bir tiyatro sahnesi ve jimnastik salonu da barındıran spor salonu yer alır. Okulda bir normal ve bir Z kütüphane bulunmaktadır. A blokta yer alan 3 adet çok amaçlı salonla öğrencilere verimli bir eğitim ortamı sunulmaktadır. B Blokta bulunan Resim Atölyesi, Müzik Odası ve Konferans Salonu da öğrencilerin sosyal yönlerinin gelişmesine yardımcı olmaktadır. Okulda pek çok sosyal ve sportif etkinlik düzenlenir. Okulun bu tip etkinliklere elverişli 5200 metrekarelik oldukça büyük bir bahçesi vardır. Bu alan içerisinde bir kafeterya, vakıf binası, piknik alanı, 2 halı saha ve bir halı saha kantini yer almaktadır. Okul öğrencileri tarafından hazırlanan edebiyatla ilgili öğrenci dergisi "Ada" 10 yılı aşkın süredir, tarihle ilgili öğrenci dergisi "Anka" ise 2018'den beri yayımlanmaktadır.[2] Konumu ve ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir] Okul; Beştepe Mahallesinde, Başkent Öğretmenevi ile Gençlerbirliği tesislerinin arasındadır. Şehir merkezine yakın konumda olan okul, Ankaray Bahçelievler durağına 3 dakika yürüme mesafesindedir. Ayrıca Konya Yolu'ndan geçen otobüs ve dolmuşlarla da ulaşım sağlanmaktadır. Öğrenci Toplulukları ve Etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir] Münazara Topluluğu[değiştir | kaynağı değiştir] AAAL Münazara Topluluğu; öğrencilerin entelektüel gelişim sağlaması, kurallı tartışma kültürü edinmesi ve kürsü hakimiyeti becerisi kazanması amacıyla AAAL öğrencileri tarafından 2017 yılında kurulmuş bir öğrenci topluluğudur. Sanat, politika, uluslararası ilişkiler, feminizm, ekonomi gibi konularda düzenli olarak eğitimler, sempozyumlar ve münazara maçları düzenleyen bu topluluk ayrıca her yıl ‘’Münazaraaal Özel’’ adında bir okul içi münazara turnuvası da düzenlemektedir. AAAL Münazara Topluluğu, katıldığı yerel ve ulusal çaptaki turnuvalarda; Ankara şampiyonluğu, Ankara ikinciliği, Türkiye ikinciliği, Türkiye üçüncülüğü gibi çeşitli başarılar elde etmiştir. Topluluk, aktif olarak tüm etkinliklerini sürdürmektedir. Tiyatro Topluluğu[değiştir | kaynağı değiştir] AAAL Tiyatro Topluluğu; AAAL öğrencileri tarafından, okul genelinde tiyatral çalışmalara öncülük etmek için kurulmuş bir öğrenci topluluğudur. Kulüp; 2012'de Ray Cooney'in Kaç Baba Kaç adlı oyununu üç kez okul öğrencileri için ve bir kez de halka açık olarak Şinasi Sahnesinde, 2014'te yine Ray Cooney'in Karmakarışık adlı oyununu Şinasi Sahnesinde, 2015'te Oktay Arayıcı'nın Rumuz Goncagül adlı oyununu Ulus Büyük Tiyatro'da, 2017’de Üstün Dökmen’in Komşu Köyün Delisi adlı oyununu Şinasi Sahnesinde ve 2018’de de Müjdat Gezen’in Salak Oğlum adlı oyununu yine Ankara Devlet Tiyatroları Şinasi Sahnesinde oynamıştır. Kulüp ayrıca her yıl 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’ne özel etkinlikler düzenlemektedir. Konferanslar[değiştir | kaynağı değiştir] Okulda, konferanslar için ideal bir konferans salonu bulunmaktadır. Geçmişte okulda; öğrencilerin kendi çabalarıyla getirdikleri bilim insanları, yazarlar, radyo ve televizyon programı sunucuları, okuldan mezun olmuş ünlü kişiler, karikatüristler, hekimler, profesörler ve tarihçiler konferans vermiştir.[3] Dergiler[değiştir | kaynağı değiştir] Okulda öğrenciler tarafından çıkarılan iki adet dergi bulunmaktadır. Bunlar; edebiyat dergisi Ada ve tarih dergisi Anka'dır Orkestra[değiştir | kaynağı değiştir] Okul öğrencileri tarafından 2013-2014 yıllarında kurulan "OrkestrAAAL" aynı yıl şef Bahar Dutlu'nun yöneticiliğinde Şinasi Sahnesi'nde 25 kişilik bir kadroyla ve yarım saatlik bir repertuvarla ilk kez sahne almıştır.Bünyesinde koro da barındıran OrkestrAAAL, 2015 yılında önceki sene yakaladığı başarı ve sağladığı istikrarla kadrosunu genişletmiş, Selin Ecer’in şefliğinde Ulus Küçük Tiyatro'da 2 saatlik bir konser vermiştir. 2019 yılında Ece Korkut şef ve orkestrası Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası'da harika bir konser vermiştir. Çalışmalar her yıl verilen konserlerin devamlılığını sağlamak üzere devam etmektedir.[kaynak belirtilmeli] Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir] "Ankara Liseleri Taban Puanları ve Yüzdelik Dilimleri 2023". www.basarisiralama.com. 4 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi.  "AAAL 2019 - 2023 Stratejik Plan (PDF)" (PDF). 2 Haziran 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.  "Konferanslar". 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2020.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] AAAL resmi web sitesi 11 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Okulun Akademik Başarıları 11 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdAnkaraTarih İsim Coğrafya Yerleşim yerleri Siyaset Büyükşehir belediyesi Belediye başkanları Valiler İlçeler Belediyeler Milletvekilleri Emniyet İtfaiye Ulaşım Havalimanları İl yolları Metro EGO Genel Müdürlüğü Altyapı Anıt ve heykeller Barajlar Parklar Kültür Din Camiler Müzeler Spor Tiyatrolar Eğitim Kütüphaneler Üniversiteler Diğer Flora Hastaneler Gökdelenler Turizm "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ankara_Atatürk_Anadolu_Lisesi&oldid=32328428" sayfasından alınmıştır

Ankara Atatürk Anadolu Lisesi ile karıştırılmamalıdır.Başlığın diğer anlamları için AAL sayfasına bakınız.Ankara Atatürk LisesiSloganDünya Dillerini Buluşturan LiseKuruluş1886 Ankara İdadisi1908 Ankara Sultânîsi1924 Ankara Erkek Lisesi1938 Ankara Atatürk LisesiÜlke TürkiyeŞehirÇankaya, AnkaraTürüAnadolu Lisesi (Hazırlık + 4 Yıl)MüdürAdil YamanMüdür yardımcısıNilsu Erkoç, Hüseyin Çinkaya, Nalan Ulukangil, Erkan NakasEğitim diliTürkçeYabancı dil(ler)İngilizce, İspanyolca, Fransızca, Çince, Rusça, Almanca, ArapçaÖğrenci sayısı1610Öğretmen sayısı120AdresiSezenler Sokak No:11 Sıhhiye-Çankaya/AnkaraResmî sitesihttps://ankaraataturklisesi.meb.k12.trKoordinat39°55′36″K 32°51′05″D / 39.92667°K 32.85139°D / 39.92667; 32.85139 Ankara Atatürk Lisesi (AAL veya eski adıyla Ankara Erkek Lisesi), Ankara'nın Sıhhiye semtinde bulunan bir Anadolu lisesidir. Okul, Ankara İdadisi adıyla 1886 yılında kurulmuş, 1908'de ismi Ankara Sultanisi olarak değiştirilmiştir. Cumhuriyetin kurulması ile birlikte 1924'te Ankara Erkek Lisesi adını almıştır. Türkiye'de Atatürk'ün adını alan ilk lisedir. Mustafa Kemal Atatürk 30 Aralık 1919'da Ankara Sultanisini ziyaret etmiş ve burada bir konuşma yapmıştır.[1] Okul kuruluş tarihi itibarıyla Türkiye'nin ilk on lisesinden biridir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Anadolu'da Türkçe eğitim yapmak üzere kurulan ilk liselerden biridir. Okulun ilk binası, bugünkü Yüksek İhtisas Hastanesi'nin bulunduğu saha üzerine kurulmuş olup Ankara halkı arasında "Taş Mektep" adıyla tanınmıştır. 1886 yılında zamanın Ankara Valisi Sırrı Bey tarafından temeli atılan okul binası, 1889 yılında tamamlanmıştır. 1886 yılında beş yıllık idadi olarak eğitim ve öğretime başlayan okul, 1908'de sultani hâline getirilmiştir. Atatürk tarafından ilk defa 30 Aralık 1919’da ziyaret edilmiştir.[1] 1921 senesinde Kurtuluş Savaşı şartları gereğince diğer resmî dairelerle birlikte Kayseri'ye nakledilen okul, bir yıl sonra 1922'de tekrar Ankara'ya alınarak eski binasında hizmetine devam etmiştir. Kurtuluş Savaşı'nda birçok öğrencisi muharebelere katılıp yaşamını yitirmiştir.[1] Bu sebeple okula savaş sonrasında bizzat Atatürk tarafından sancak verilmiştir. Söz konusu sancak okulun bahçesinde bulunan 75. Yıl Eğitim Müzesi'nde korunmaktadır.[1] Okulun adı, 3 Mart 1924'te kabul edilen Tevhid-i Tedrisat Kanunu'nun yürürlüğe girmesinden sonra Ankara Erkek Lisesi olarak değiştirilmiştir. Atatürk, lisenin ziyareti sırasında okula bir izci oymağı kurulmasını istemiş ve bu izci oymağına Gazi Oymağı adını vermiştir. Oymağın flaması da 75. Yıl Eğitim Müzesinde korunmaktadır. Okulun yeni binasının hâlen inşaat hâlinde olduğu 1938 yılında, zamanın Orta Tedrisat Genel Müdürü H. Avni Yukaryuç, Ankara Maarif Müdürü Salim Atalık ve okul müdürü İhsan Üngüt´ten oluşan bir heyet okulun isminin Atatürk Lisesi olması hususunu Çankaya Cumhurbaşkanlığı Köşkü'nde Atatürk'e teklif etmiş ve Atatürk'ün izniyle okulun ismi Ankara Atatürk Lisesi olmuştur. Okul, 10 Ekim 1940 tarihinde de yeni yapılan bugünkü binasına taşınmıştır.[1] İlk zamanlar bir bloktan oluşan (bugünkü C blok) okula zamanla iki blok daha eklenmiş (bugünkü A ve B blokları), ayrıca toplantı salonu ve kapalı spor salonları da yapılmıştır. 1960 - 1970 yılları arasında okulun bazı bölümleri Ankara Yüksek Öğretmen Okulu'na tahsis edilmiş, yatakhane, yemekhane ve etüt hizmetleri karşılanmıştır. Yine bu yıllardan itibaren okul öğrencileri için pansiyon (yatılılık) açılmış, ancak ileriki yıllarda ortaya çıkan sorunlar sebebiyle[hangileri?] 1987 - 1988 öğretim yılının sonunda pansiyon hizmetleri kaldırılmıştır. Okul, 1974-1975 öğretim yılından itibaren kız-erkek karma eğitime geçmiştir. Ankara Atatürk Lisesi, 1991 - 1992 öğretim yılından itibaren bazı derslerin öğretimini yabancı dille yapan Anadolu lisesi statüsüne kavuşmuştur. Bugün[değiştir | kaynağı değiştir] Bu alt başlık hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek alt başlık içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Ankara Atatürk Lisesi" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ekim 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Ankara Atatürk Lisesi, Ankara'daki Anadolu liseleri arasında tek hazırlık sınıfı olan ve Türkiye'nin beş yıl eğitim veren başarılı 10 okulundan biridir. Hazırlık sınıfından başlayarak temel yabancı dil İngilizce ile birlikte Almanca, Fransızca, İspanyolca, Rusça ve Çince dillerini de 5 yıl boyunca ikinci yabancı dil olarak okutmaktadır. 2015-2016 Eğitim-Öğretim yılından itibaren sayılı proje okullarından biri haline gelmiştir. Ankara Atatürk Lisesi Eğitim Vakfı (ALEV), okulun öğrencilerini burs, başarı teşvik ödülü, yurt dışında dil eğitimi destekleri, hazırlık sınıfının sonunda yabancı öğretmenlerce verilen dil kursları ve üniversiteye hazırlanmaları için destekleyici kurslar, yol, yemek gibi yardımlarla sürekli olarak desteklemektedir. Atatürk Lisesi mezunlarının oluşturduğu Atatürk Lisesi Mezunlar Derneği, okul kültürünün devamı ve geliştirmesine yönelik birçok faaliyet düzenlemektedir. Mezunları[değiştir | kaynağı değiştir] Liseden mezun olan önemli kişiler şu şekildedir:[2][3] Ahmet Kurtcebe Alptemoçin Ahmet Hamdi Tanpınar Alpay Altan Öymen Attila Özdemiroğlu Aydın Sayılı Burhan Doğançay Can Yücel Cemal Taluğ Cihat Arman Cüneyt Arcayürek Cüneyt Özdemir Ergün Toğrol Erman Toroğlu Erol Üçer Gazi Yaşargil Güneri Cıvaoğlu Hasan Cemal Hikmet Çetin Hikmet Uluğbay Hüsamettin Cindoruk Hıfzı Veldet Velidedeoğlu İhsan Sabri Çağlayangil İlber Ortaylı Kartal Tibet Kenan Işık Mehmet Barlas Mehmet Nazif Günal Melih Cevdet Anday Münci Kalayoğlu Murat Bardakçı Mustafa Bumin Mustafa Yolaçan Müşfik Kenter Oktay Rifat Ömer Saatçioğlu Önder Sav Oral Pektaş Orhan Veli Kanık Recep Akdağ Reşat Baykal Rüşdü Saracoğlu Sinan Çetin Süha Sevük Şevket Uğurluer Tayfun Talipoğlu Tekin Akmansoy Tuğrul Pırnar Turgut Özakman Vehbi Koç Yılmaz Önge Mezun Kuruluşları[değiştir | kaynağı değiştir] Ankara Atatürk Lisesi Mezunlar Derneği Ankara Atatürk Lisesi Eğitim Vakfı Gazi Oymağı[değiştir | kaynağı değiştir] Atatürk'ün bugünkü Sıhhiye'de bulunan Sezenler Sokak'taki Atatürk Lisesi'ni (O zamanki adıyla Ankara Erkek Lisesi) ziyareti sırasında idarecilere okulda bir oymak kurulmasını istediğini söylemiş ve bunun üzerine okulda bir oymak kurulmuş, buna da Atatürk'ü temsilen Gazi adı verilmiştir. Atatürk bu oymağa bir sancak hediye etmiştir. Bu sancak, okulun bahçesinde bulunan müzede sergilenmektedir. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e "Ankara Atatürk Lisesi´nin Tarihçesi". 17 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2020.  Karpuz, Haşim (1992). "Kayıplar - Prof. Dr. Yılmaz ÖNGE (1935-1992)". Türk Kültürü. 30 (350). ss. 369-373.  "Ankara Atatürk Lisesi Eğitim Vakfı". www.alev.org.tr. 1 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2023.  gtdAnkaraTarih İsim Coğrafya Yerleşim yerleri Siyaset Büyükşehir belediyesi Belediye başkanları Valiler İlçeler Belediyeler Milletvekilleri Emniyet İtfaiye Ulaşım Havalimanları İl yolları Metro EGO Genel Müdürlüğü Altyapı Anıt ve heykeller Barajlar Parklar Kültür Din Camiler Müzeler Spor Tiyatrolar Eğitim Kütüphaneler Üniversiteler Diğer Flora Hastaneler Gökdelenler Turizm Otorite kontrolü kulturenvanteri.com: 16871 LCCN: n2012003996 VIAF: 224789890 WorldCat: lccn-n2012003996 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ankara_Atatürk_Lisesi&oldid=32329196" sayfasından alınmıştır

Beşiktaş Atatürk Anadolu LisesiKuruluş1936ÜlkeTürkiyeŞehirİstanbulTürüAnadolu LisesiMüdürKadir Bolat[2]Eğitim diliTürkçe ve İngilizceYabancı dil(ler)İngilizce, Almanca, FransızcaÖğrenci sayısı745[1]Resmî sitesihttp://www.besiktasataturkal.meb.k12.tr/Koordinat41°05′29″K 29°00′49″D / 41.09139°K 29.01361°D / 41.09139; 29.01361 Beşiktaş Atatürk Anadolu Lisesi, İstanbul'daki köklü liselerden biridir. Giriş[değiştir | kaynağı değiştir] 1936 yılında "İsmet İnönü" tarafından cumhuriyet sonrası modern eğitimin ilk adımı olarak "İnönü Ortaokulu" kurulmuştur. Eğitim hayatına 1938'de İnönü Lisesi, 1945'te Beyoğlu Kız Lisesi (Alman Lisesi binasında), 1953'te Atatürk Kız Lisesi adlarıyla de­vam etmiştir. 1975'te sinavla ilk erkek ögrencilerini almaya başlamıştır. 1984-1985'te Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığı'nın 08.11.1983 tarihli emri ile Anadolu Lisesi statüsüne gecen ilk okullardan biridir. Kuruluşundan itibaren sinavla ögrenci alan tek okuldur. Genel bilgiler[değiştir | kaynağı değiştir] 64 öğretmen bulunmaktadır. Yabancı dil öğretiminde başarılı bir okuldur. Öğretim dili Türkçe ve İngilizce, ikinci yabancı dil Almanca veya Fransızcadır. Okulda bir kütüphane, fizik, kimya, biyoloji ve 2 bilgisayar laboratuvarı vardır. Toplum tarafından tanınan mezunları vardır ve konumu ile eğitim konusunda saygın liselerdendir. Sosyal aktivite bakımından oldukça başarılı bir lisedir. İçinde birçok piyano bulunan ender devlet okullarından biridir. Masa tenisinden badmintona her türlü spor imkânı mevcuttur. 'Comenius Projesi' kapsamında başarılar elde etmiştir. Liseler arası İngilizce münazara (2010) ve bir diğeri İngilizce bilgi yarışmasında (2010) birincilikleri bulunur. Fotoğraf yarışmasında liseler arası derecesi vardır. Birçok kulüp mevcut olup her biri olabildiğince etkindir de. BAAL Sahnesi isimli tiyatro grubu yılda belirli periyotlarla oyunlarını sergilerken, edebiyat kulübü okulun kendi dergisini çıkarır. Her yıl Mayıs ayında Geleneksel Pilav Günü yapılır. BaalFest adında bir festivalleri bulunur. Geçtiğimiz senelerde Can Bonomo, Büyük Ev Ablukada, Malt, Zaga Band gibi gruplar BaalFest'te sahne almışlardır. Her 4 Mart haftasında okulun Atatürk adını alışını kutlamak için çeşitli şenlikler düzenlenir. Mezunlar arasında aylık toplantılar ve yemekler de düzenlenmektedir. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] http://mebk12.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/34/03/158838/okulumuz_hakkinda.html?CHK=ac27490788c8290ffa8de650c858fa01[yalın URL] "Arşivlenmiş kopya". 28 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2020.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] BAAL - Resmi web sitesi 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. İstanbul ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Eğitim kurumu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Beşiktaş_Atatürk_Anadolu_Lisesi&oldid=31052569" sayfasından alınmıştır

Eskişehir Atatürk LisesiKuruluş1930ÜlkeTürkiyeŞehirOdunpazarı, EskişehirTürüAnadolu LisesiMüdürYakup TutkunEğitim diliTürkçeYabancı dil(ler)İngilizce, AlmancaAdresiAkcami Mahallesi Malhatun Sokak No:1 Odunpazarı - EskişehirResmî sitesihttps://eskisehirataturklisesi.meb.k12.tr Eskişehir Atatürk Lisesi, Eskişehir’in tarihi Odunpazarı bölgesinde yer alan bir okuldur. Okulun ilk kuruluşu İstiklal Savaşı'ndan önceki yıllara dayanmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu döneminde ilk olarak “Rüştiye Mektebi” olarak kurulan okul, daha sonra “İdadi Mektebi” olarak eğitim ve öğretim’e hizmet vermiştir. İlerleyen yıllarda okul “Sultani Mektebi”, “Birinci Devre” ve “İkinci Devre” isimlerini de almıştır.[1] 1920 yılında Eskişehir’in Yunan işgaline uğraması sonucu okul kapanmıştır. 2 Eylül 1922 tarihinde Yunan işgalinin sonlanmasıyla da tekrardan eğitim öğretime başlamıştır.[1] Cumhuriyet Dönemi[değiştir | kaynağı değiştir] Eskişehir Atatürk Lisesi Okul, yeni bina inşa edilirken bugünkü Eskişehir Cumhuriyet Tarihi Müzesi binasında “Eskişehir Lisesi” olarak hizmet vermekteydi. Mustafa Kemal Atatürk’ün Eskişehir’i ziyaretleri sırasında okula gelmiş, öğrenciler ve öğretmenler ile görüşmüştür. Okulu teftişinin sonrasında okul yöneticileri Mustafa Kemal Atatürk’e yeni bir bina ihtiyaçları olduğunu belirttiler. Bunun üzerine Atatürk inşa edilen Hükümet Konağı binasını bugünkü adıyla Atatürk Lisesi, dönemin Eskişehir Lisesine tahsis etti.[1] Şair Arif Nihat Asya bu okulda edebiyat öğretmeni olarak görev almıştır. Mezunlar[değiştir | kaynağı değiştir] Cüneyt Arkın (Sinema Sanatçısı)[2] Rasim Kara (Beşiktaş eski antrenörü)[2] Prof. Dr. Yılmaz Büyükerşen (Eskişehir Büyükşehir Belediye Başkanı)[2] Dr. Halil Akkurt (Eski Milletvekili)[2] Yıldırım Aktuna (Eski Sağlık Bakanı)[2] Necati Albay (Eski Milletvekili)[2] İsmet Angı (Eski Milletvekili)[2] Feti Aytaç (Eski Vali)[2] Mustafa Balcılar (Eski Milletvekili)[2] Celalettin Cerrah (Osmaniye Valisi)[2] Bedrettin Dalan ( İstanbul Büyükşehir Belediyesi Eski Başkanı)[2] Hamit Fendoğlu (Eski Milletvekili ve Eski Malatya Belediye Başkanı)[2] Turan Demirtaş (Danıştay 8. Daire Başkanı)[2] Ertan Demirtaş (Emekli Tuğamiral ve Alman Hastanesi Baş Tabibi)[2] Hüseyin Göksu (Emekli Korgeneral)[2] Orgeneral Doğan Güreş (Eski Genelkurmay Başkanı)[2] Mete İnselel (Tiyatro Sanatçısı)[2] Ziya Kandilci (Eski Tarım Bakanı)[2] Prof. Dr. Orhan Oğuz (Eski Milli Eğitim Bakanı)[2] Prof. Dr. Gündüz Ökçün (Eski Dışişleri Bakanı)[2] Dr. Mehmet Özbek (Eski Devlet Sanatçısı)[2] Recep Birsin Özen (Gaziantep Eski Milletvekili)[2] Seyfi Öztürk (Eski Devlet Bakanı)[2] Doğan Pazarcıklı (Mülkiye Müfettişi)[2] Hasan Polatkan (Eski Maliye Bakanı)[2] Ali Rıza Saltuk (Sanatçı)[2] Sebahattin Sarar (İş adamı)[2] Hicri Sezen (Eski Belediye Başkanı)[2] Muharrem Tozçöken (Eski Milletvekili)[2] Zeki Ünal (Eski Milletvekili)[2] Fevzi Yalçın (Eski Milletvekili)[2] Metin Yalman (Cumhurbaşkanlığı Eski Basın Müşaviri)[2] Yusuf Yavaşçan (Vali)[2] Kemal Zeytinoğlu (Eski Bayındırlık Bakanı)[2] Kadir Çöpdemir (Oyuncu)[2] Halil Sezai (Sanatçı) Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c "Tarihçemiz". eskisehirataturklisesi.meb.k12.tr. 5 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024.  a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai "Ünlü Mezunlarımız". eskisehirataturklisesi.meb.k12.tr. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024. [ölü/kırık bağlantı] "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Eskişehir_Atatürk_Lisesi&oldid=32096845" sayfasından alınmıştır

Gazi OrtaokuluKuruluş29 Ekim 1933ÜlkeTürkiyeŞehirİzmirİlçeKonakTürüOrtaokulEğitim diliTürkçeResmî sitesikonakgaziortaokulu.meb.k12.trKoordinat38°26′01″K 27°08′28″D / 38.43361°K 27.14111°D / 38.43361; 27.14111 Gazi Ortaokulu, Türkiye'nin İzmir şehrinde bulunan bir ortaokuldur. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Redd-i İlhak İlkmektebi adıyla Alsancak'ta kurulan okulun yetersiz kalması nedeniyle taşınmasına karar verildi. İzmir Valisi Kâzım Dirik tarafından 1928'de temeli atılan yeni okul binası, cumhuriyetin ilanının 10. yıldönümü olan 29 Ekim 1933'te hizmete girdi. Bu tarihten sonra okulun adı, Mustafa Kemal Atatürk'e atfen Gazi İlkmektebi olarak değiştirildi. Türk eğitim sistemindeki değişiklikler nedeniyle 1997'de Gazi İlköğretim Okulu, 2012'de ise Gazi Ortaokulu adını aldı.[1] Mimari[değiştir | kaynağı değiştir] Geniş açılı bir L harfi şeklinde olan okul binası, bodrum kat üzerine iki katlı olarak inşa edildi.[2][3] Bina o tarihlerde Türkiye'de inşa edilmiş en büyük ilkokuldu.[2][3] İskelet, döşeme ve tavan kısımları betonarme olan binanın bodrum kat duvarları moloz taş, üst katlardaki duvarları delikli tuğla ile örüldü.[2][3] Bodrum katın dış yüzü kesme taşla kaplıyken üst katlarınki sıvalıdır.[3] Binaya merkezdeki yuvarlatılmış köşede bulunan çembersel merdivenlerden girilmektedir.[3] Toplam sekiz sınıfın yer aldığı binanın zemin katında bir konferans salonu bulunmaktadır.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Tarihçe". Gazi Ortaokulu. 25 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019.  a b c d Mimar Necmeddin. "Gazi İlk Mektebi" (PDF). Arkitekt. 1934 (1934-07 (43)). s. 191-193. 20 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019.  a b c d e Aslanoğlu, İnci (Eylül 2010), Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarlığı 1923-1938, İstanbul: Bilge Kültür Sanat, ss. 178-179, ISBN 9786055506100  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Gazi Ortaokulu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gazi_Ortaokulu&oldid=32436310" sayfasından alınmıştır

İstanbul Atatürk Fen LisesiSloganBiz büyük bir aileyizKuruluş1982ÜlkeTürkiyeŞehirKadıköy, İstanbulTürüFen LisesiMüdürMetin ToprakMüdür yardımcısıVolkan DemirEğitim diliTürkçeYabancı dil(ler)İngilizce , AlmancaAdresiEğitim Mah. Sarayönü Cad. No1 34722 Kadıköy / İSTANBULResmî sitesihttps://iafl.meb.k12.tr/Koordinat40°59′20″K 29°03′09″D / 40.98889°K 29.05250°D / 40.98889; 29.05250 İstanbul Atatürk Fen Lisesi (İAFL), İstanbul'un ilk, Türkiye'nin ikinci Fen Lisesi'dir. İstanbul ilinin Kadıköy ilçesinin Kuyubaşı semtindedir. Pansiyonlu bir okuldur. 1982 yılında Fen Lisesi Projesi kapsamında dönemin Cumhurbaşkanı Kenan Evren’in isteği doğrultusunda kuruldu. 17. yy.'da V. Murat'a ait bir av köşkünün de (av köşkü 1960’larda yıkılmıştır)[1] yer aldığı 40 dönümlük bir bahçede, Marmara Üniversitesi Göztepe Kampüsüne komşu olan tarihi bir alan içinde bulunmaktadır. Okul binası daha önceleri İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü olarak kullanılıyordu. 12 Eylül Darbesi sırasında bina ve arsa garnizon komutanlığı olarak kullanılmıştır. İlk mezunlarını 1985’te veren okul her yıl Milli Eğitim Bakanlığının düzenlediği temel eğitimini bitiren öğrencilerin katıldığı LGS (Liselere Geçiş Sınavı) ile öğrenci almaktadır. Okul Marşı[değiştir | kaynağı değiştir] Okulun marşı, ilk dönem öğrencilerinden Alper Eğmir ve Osman Teoman Turgut tarafından yazılmış, dönemin müzik öğretmeni Muzaffer Kamerli tarafından bestelenmiştir. Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir] Eğitim 30 kişilik sınıflarda yapılır. Yabancı dil olarak İngilizce ve Almanca dersleri okutulmaktadır. Öğrencilerinin Ulusal ve Uluslararası Proje Yarışmalarında, Uluslararası Bilim Olimpiyatlarında ve Tübitak Bilim Ödülleri'nde başarıları vardır. 2022-2023 Eğitim Öğretim Yılı itibarıyla hazırlık sınıfı uygulaması başlatılarak, hazırlık + 4 Yıl şeklinde eğitim öğretim faaliyetlerine devam edilmektedir. Her yıl düzenlenen liselere geçiş sınavında büyük talep almaktadır. 2023'te düzenlenen LGS sonuçlarına göre İstanbul ili 4. sıradadır.[2] Olanaklar[değiştir | kaynağı değiştir] Okulda ikişer adet fizik, kimya ve biyoloji laboratuvarları ve kütüphane bulunmaktadır. Öğrencilerin bir kısmı okul pansiyonunda yatılı kalmaktadır. Toplu tiyatro seyirleri, okul partileri, konserler, İstanbul dışına geziler organize edilmektedir. 500 kişilik tiyatro salonu gerek okulun gerekse tiyatro gruplarının kullanımına açıktır. Sportif faaliyetlerde yer alarak futbol, basketbol, tenis ya da voleybol oynamak isteyen öğrenciler kapalı spor salonunu ders saatleri dışında kullanabilirler. Ayrıca okulun açık futbol ve basketbol sahaları da vardır. Okulda satranç ve Go gibi masa oyunları için olanaklar sağlanmakta, zekâ oyunları yarışmaları yapılmaktadır. Amatörce müzikle ilgilenen öğrenciler okulun müzik odasından faydalanabilir. Okulun müzik grubu çeşitli yarışmalara katılmıştır. Müzik öğretmenleri eşliğinde Türk Sanat Müziği ve Türk halk müziği koroları kurulmuştur. Seyfi Teoman Kısa Film Yarışması[değiştir | kaynağı değiştir] 2017 yılından beri, 1995 mezunu olan ödüllü film yönetmeni Seyfi Teoman anısına, İstanbul Liseler Arası Seyfi Teoman Kısa Film Yarışması, okulun öğrencileri tarafından düzenlenir. Mezunlar[değiştir | kaynağı değiştir] 2023 mezunları ile birlikte çoğu bilim insanı olmak üzere 3599 mezunu bulunmaktadır. Her yıl sonbaharda AFLİM (İstanbul Atatürk Fen Lisesi Mezunları Derneği)[3] tarafından organize edilen Mangal Günü yapılır. Ayrıca her sene Ocak ayının başında mezunları, AFLİM'in düzenlediği Yılbaşı Yemeği'nde bir araya gelirler. AFLİM, 1991 yılından beri Atatürk Fen Lisesi öğrencilerine ve üniversitede okumaya devam eden mezunlarına burs imkânı sağlamaktadır.[4] Bunun dışında mezunlar ve öğrenciler arasında köprü olarak, öğrenciler için Meslek Tanıtım Günleri, seminerler düzenler; staj ve iş imkânları için gereken bağlantıları sağlar. Bazı ünlü mezunlar[değiştir | kaynağı değiştir] Murat Kosova (1986 mezunu) NTV spor spikeri Sema Salur (1988 mezunu) University of Rochesters, Matematik Barış Müstecaplıoğlu (1994 mezunu), Edebiyatçı. Özge Samancı (1991 mezunu) University of California at Berkeley, Uygulamalı sanat Ahmet Yıldız (1996 mezunu) Univ. California, Berkeley, Biyofizik Duygu Sağ, Dokuz Eylül Üniversitesi, İmmünoloji Aydoğan Özcan, Stanford Üniversitesi, Elektrik Elektronik Mühendisliği TÜBİTAK Bilim Olimpiyatları[değiştir | kaynağı değiştir] Okul TÜBİTAK Bilim Olimpiyatları'nda 1993'ten beri 9 altın, 34 gümüş ve 49 bronz madalya kazanmıştır. Bunun yanında 4 adet öğrenci milli takıma girmeye hak kazanmıştır.[5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi, Cilt 1, İstanbul l993, s.383 "İstanbul Lise Taban Puanları 2023, Yüzdelik Dilimleri LGS-MEB". www.basarisiralamalari.com. 3 Temmuz 2023. 27 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2024.  "Arşivlenmiş kopya". 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020.  "Arşivlenmiş kopya". 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2020.  "Olimpiyatlar". iafl.meb.k12.tr. 3 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2024.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] İstanbul Atatürk Fen Lisesi Mezunları Derneği (AFLİM) 1 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. CNN TÜRK tarafından hazırlanan tanıtım filmi 27 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdTürkiye'deki fen liseleriİç Anadolu Bölgesi Ankara Fen Lisesi Çankırı Süleyman Demirel Fen Lisesi Eskişehir Fatih Fen Lisesi Kayseri Fen Lisesi Kırıkkale Fen Lisesi Konya Meram Fen Lisesi Niğde Fen Lisesi Yozgat Şehitler Fen Lisesi Marmara Bölgesi Bursa Tofaş Fen Lisesi Çanakkale Fen Lisesi İstanbul Atatürk Fen Lisesi Kırklareli Fen Lisesi Yalova Fen Lisesi Ege Bölgesi Aydın Fen Lisesi Denizli Erbakır Fen Lisesi Halil Kale Fen Lisesi Isparta Süleyman Demirel Fen Lisesi İzmir Fen Lisesi Kütahya Nafi Güral Fen Lisesi Yaşar Kımıl Fen Lisesi Doğu Anadolu Bölgesi Elazığ Kaya Karakaya Fen Lisesi Erzurum İbrahim Hakkı Fen Lisesi Kars Fen Lisesi Malatya Fen Lisesi Güneydoğu Anadolu Bölgesi Diyarbakır Rekabet Kurumu Cumhuriyet Fen Lisesi Kilis Mehmet Zelzele Fen Lisesi Şırnak Cizre Fen Lisesi Akdeniz Bölgesi Adana Fen Lisesi Aksu Fen Lisesi İskenderun Tosçelik Fen Lisesi Mersin Eyüp Aygar Fen Lisesi Antalya Yusuf Ziya Öner Fen Lisesi Karadeniz Bölgesi Amasya Macit Zeren Fen Lisesi Bartın Fen Lisesi Bolu Fen Lisesi Çorum 15 Temmuz Şehitleri Fen Lisesi Rize Fen Lisesi Samsun Garip Zeycan Yıldırım Fen Lisesi Sinop Fen Lisesi Trabzon Yomra Fen Lisesi Zonguldak Fen Lisesi "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İstanbul_Atatürk_Fen_Lisesi&oldid=32292660" sayfasından alınmıştır

Karabağlar Atatürk Mesleki ve Teknik Anadolu LisesiSloganAtatürküz Meslek!Kuruluş1993ÜlkeTürkiyeŞehirİzmirTürüAnadolu Teknik LisesiEğitim diliTürkçeYabancı dil(ler)İngilizceResmî sitesiAATL resmi web sitesiKoordinat38°22′06″K 27°07′45″D / 38.36833°K 27.12917°D / 38.36833; 27.12917 İzmir Atatürk Anadolu Teknik Lisesi, Türkiye'nin en büyük mesleki ve teknik liselerinden biri olan İzmir Atatürk Anadolu Teknik, Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi içerisinde yer alan okullardan birisidir. İzmir'in Karabağlar ilçesi, Eski Çamlık semtinde kurulmuştur. Ortaokul üzerinde öğretim veren Anadolu Teknik Liseleri'nde bazı derslerin öğretimi yabancı dille yapılmakta olup, öğretim süresi 4 yıldır. Bu okullarda ilgili bölüme ait meslek dersleri ile birlikte bütün orta öğretim kurumlarında ortak olan zorunlu genel bilgi derslerinin tamamı okutulmaktadır. İlgi ve yetenekleri doğrultusunda seçenekleri ile öğrenciler, öğrenimleri süresince kazandıkları meslekî bilgi ve beceri ile hayatta iş alanlarına ve yüksek öğrenime hazırlanma imkânına sahip bulunmaktadırlar. Bölümleri[değiştir | kaynağı değiştir] İzmir Atatürk Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi içerisinde şu alanlar bulunmaktadır: Bilişim Teknolojileri Metalurji Teknolojisi Alanı/ Döküm Dalı Elektrik-Elektronik Teknolojileri Makine Teknolojileri Mobilya Dekorasyon Eğitim kurumu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Karabağlar_Atatürk_Mesleki_ve_Teknik_Anadolu_Lisesi&oldid=24430827" sayfasından alınmıştır

Atatürk Koşusu, Atatürk'ün Ankara'ya ilk gelişine rastlayan 27 Aralık günü yapılan ve bir gelenek halini almış bulunan 10.800 m'lik sokak koşusudur. İlk kez 27 Aralık 1936'da yapılmıştır. Bu koşuyu Galip Darılmaz kazanmıştır (41 dakika 08 saniye ile).[kaynak belirtilmeli] Şampiyonlar[değiştir | kaynağı değiştir] Erkekler[değiştir | kaynağı değiştir] Yıl Şampiyon Kulübü 1936 Galip Darılmaz Ankara Demirspor 1937 Şevki Koru MKE Ankaragücü 1938 Mustafa Kaplan Ankara Demirspor 1939 Adnan Darılmaz Ankara Demirspor 1940 Mustafa Kaplan Ankara Demirspor 1941 Eşref Aydın Fenerbahçe 1942 Zürref Aşılmaz Eskişehir 1943 Mustafa Kaplan Ankara Demirspor 1944 Eşref Aydın Fenerbahçe 1945 Mustafa Özcan Gençlerbirliği 1946 Mustafa Kaplan Ankara Demirspor 1947 Mustafa Özcan Gençlerbirliği 1947 Mustafa Özcan Gençlerbirliği 1948 Osman Coşgül Jandarmagücü 1949 Osman Coşgül Jandarmagücü 1950 Mustafa Özcan Gençlerbirliği 1951 Osman Coşgül Fenerbahçe 1952 Cahit Önel Galatasaray 1953 Abdullah Kökpınar Karagücü 1954 Ekrem Koçak Fenerbahçe 1955 Hüseyin Topsakal Hacettepe 1956 Ekrem Koçak Fenerbahçe 1957 Ekrem Koçak Fenerbahçe 1958 Muharrem Dalkılıç Jandarmagücü 1959 Muharrem Dalkılıç Jandarmagücü 1960 Şükrü Saban Fenerbahçe 1961 Şükrü Saban Fenerbahçe 1962 Muharrem Dalkılıç Fenerbahçe 1963 Şükrü Saban Eskişehir 1964 Muharrem Dalkılıç Fenerbahçe 1965 Şükrü Saban Eskişehir 1966 Şükrü Saban Eskişehir 1967 Şükrü Saban Eskişehir 1968 Muharrem Dalkılıç Fenerbahçe 1969 Şükrü Saban Eskişehir 1970 Şükrü Saban Eskişehir 1971 Hamza Canavar Denizli 1972 Hikmet Şen Fenerbahçe 1973 Hikmet Şen Fenerbahçe 1974 Musa Kalemoğlu Ankara Emniyet 1975 Mehmet Yurdadön Kars 1976 Sıddık Dursun Ağrı 1977 Mehmet Yurdadön Yenişehirspor 1978 Mehmet Yurdadön Yenişehirspor 1979 Mehmet Yurdadön Yenişehirspor 1980 Mehmet Yurdadön Yenişehirspor 1981 Mehmet Yurdadön Yenişehirspor 1982 Mehmet Yurdadön Yenişehirspor 1983 Mehmet Yurdadön Fenerbahçe 1984 Mehmet Terzi Fenerbahçe 1985 Mehmet Terzi Fenerbahçe 1986 Zeki Öztürk Şişecam Paşabahçe 1987 Zeki Öztürk Şişecam Paşabahçe 1988 Zeki Öztürk Şişecam Paşabahçe 1989 Nihat Yaylalı Şişecam Paşabahçe 1990 Zeki Öztürk Şişecam Paşabahçe 1991 Nihat Yaylalı Şişecam Paşabahçe 1992 Zeki Öztürk Sincan Belediyesi 1993 Nihat Yaylalı Fenerbahçe 1994 Nihat Yaylalı Fenerbahçe 1995 Fatih Çintımar Erzurum TT 1996 Zeki Öztürk İstanbul BB 1997 Metin Sazak Fenerbahçe 1998 Metin Sazak Fenerbahçe 1999 Abdülkadir Türk Fenerbahçe 2000 Abdülkadir Türk Gebze Belediyespor 2001 Abdülkadir Türk Gebze Belediyespor 2002 Sergey Ivanov Rusya 2003 Sergey Ivanov Rusya 2004 Halil Akkaş ENKA 2005 Halil Akkaş ENKA 2006 Halil Akkaş Fenerbahçe 2007 Abdülkadir Türk Fenerbahçe 2008 Kemal Koyuncu Kocaeli Kağıtspor 2009 Mehmet Çağlayan Kocaeli Kağıtspor 2010 Murat Ertaş Kocaeli BB 2011 Mert Girmalagese ENKA 2012 Ali Haydar Tekgöz[1] - 2013 Mehmet Çağlayan[2] - Kadınlar[değiştir | kaynağı değiştir] Yıl Şampiyon Kulübü 1992 Lale Öztürk Yenimahalle 1993 Lale Öztürk Yenimahalle 1994 Serap Aktaş Güneş Sigorta 1995 Lale Öztürk Yenimahalle 1996 Serap Aktaş Fenerbahçe 1997 Lale Öztürk Yenimahalle 1998 Nuray Sürekli Fenerbahçe 1999 Ebru Kavaklıoğlu Fenerbahçe 2000 Nuray Sürekli Fenerbahçe 2001 Elvan Abeylegesse ENKA 2002 Elvan Abeylegesse ENKA 2003 Galina Yemelyanova Rusya 2004 Nuray Sürekli Fenerbahçe 2005 Binnaz Uslu ENKA 2006 Binnaz Uslu ENKA 2007 Emebet Bacha Lencho Etiyopya 2008 Türkan Erişmiş Üsküdar Belediyespor 2009 Sultan Haydar ENKA 2010 Binnaz Uslu ENKA 2011 Binnaz Uslu ENKA 2012 Türkan Özata[1] - 2013 Tsenca Tsehynesh[2] - Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Tercüman Spor Ansiklopedisi, İstanbul (1981), Cilt:3, s. 1110 Ankara Masterleri Spor Kulübü resmi sitesi Milliyet gazete arşivi22 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Türkiye Atletizm Federasyonu resmi sitesi a b "77. Büyük Atatürk Koşusu". Depar Timing. 31 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2014.  a b "Yüzlerce Kişi Atatürk İçin Koştu". Türkiye Atletizm Federasyonu. 6 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2014.  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_Koşusu&oldid=24776451" sayfasından alınmıştır

Başlığın diğer anlamları için Atatürk Kupası sayfasına bakınız. Atatürk Kupası, Millî Türk Talebe Birliği tarafından 1955 yılında düzenlenen özel bir futbol turnuvası.[1] İstanbul Profesyonel Ligi'nin 1954-55 sezonundaki ilk beş takımının mücadele ettiği turnuva, 7-19 Mayıs 1955 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Turnuvada şampiyonluğa ulaşan takım Adalet oldu. Maçlar[değiştir | kaynağı değiştir] 7 Mayıs 1955 14.00 Adalet 4 - 1 Vefa Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Sulhi Garan Seyirci: Turhan Bayraktutan  x',  62' Erol Topayan  74' Necmi Onarıcı  79' Hilmi Kiremitçi  65' 7 Mayıs 1955 16.30 Galatasaray 0 - 1 Beşiktaş Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Feridun Kılıç Seyirci: Coşkun Taş  21' 8 Mayıs 1955 14.30 Fenerbahçe 3 - 2 Vefa Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Feridun Kılıç Seyirci: Fuat Kızıltuğ  16' (kk) Burhan Sargın  19' Hüsamettin Poyrazoğlu  58' Niyazi  14' Garbis Baklaoğlu  39' 8 Mayıs 1955 16.15 Beşiktaş 0 - 2 Adalet Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Mustafa Güventürk Seyirci: Necmi Onarıcı  85' Erol Keskin  87' 14 Mayıs 1955 14.30 Galatasaray 2 - 2 Vefa Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Faik Gökay Seyirci: Coşkun Özarı  5' (p) Kadri Aytaç  72' Garbis Baklaoğlu  66',  70' 14 Mayıs 1955 16.30 Fenerbahçe 1 - 0 Adalet Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Ugo Scaramella Seyirci: Feridun Bugeker  6' 15 Mayıs 1955 14.30 Vefa 2 - 5 Beşiktaş Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Faik Gökay Seyirci: Garbis Baklaoğlu  31',  56' (p) Nazmi Bilge  14' Ercan Ertuğ  27',  71' Recep Adanır  38' 15 Mayıs 1955 16.30 Fenerbahçe 2 - 3 Galatasaray Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Ugo ScaramellaSeyirci: Lefter Küçükandonyadis  46' (p) Basri Dirimlili  77' Ali Beratlıgil  10' Kadri Aytaç  64' Saim Tayşengil  76' 18 Mayıs 1955 16.30 Adalet 3 - 1 Galatasaray Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Ugo ScaramellaSeyirci: Erol Topayan  2' Turhan Bayraktutan  21',  79' Sedat Cömert  65' 19 Mayıs 1955 17.00 Beşiktaş 4 - 4 Fenerbahçe Mithatpaşa Stadyumu, İstanbul Hakem: Ugo ScaramellaSeyirci: 18.213 Nazmi Bilge  5',  27' Ercan Ertuğ  13' Coşkun Taş  80' Burhan Sargın  57',  67',  68' Lefter Küçükandonyadis  85' Puan durumu[değiştir | kaynağı değiştir] Sıra Takım P O G B M + - Av 1. Adalet 6 4 3 0 1 9 3 +6 2. Beşiktaş 5 4 2 1 1 10 8 +2 3. Fenerbahçe 5 4 2 1 1 10 9 +1 4. Galatasaray 3 4 1 1 2 6 8 -2 5. Vefa 1 4 0 1 3 7 14 -7 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Yüce, Mehmet (7 Mayıs 1955). "Atatürk Kupası". Mackolik.com. 12 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2014.  gtdTürkiye'de futbolTürkiye Futbol FederasyonuMillîtakımlarErkek A A2 Alt yaşlar 23 21 20 19 18 17 16 15 14 Futsal Plaj futbolu Kadın A Alt yaşlar 21 19 17 15 LiglerErkek Süper Lig 1. Lig 2. Lig 3. Lig Amatör Bölgesel Amatör Lig il amatör ligleri 1. Amatör Küme 2. Amatör Küme Futsal Ligi Halı Saha Ligi Plaj Futbolu Ligi Engelli Süper Lig 1. Lig 2. Lig Kadın Süper Lig 1. Lig 2. Lig 3. Lig Kupalar Türkiye Kupası Türkiye Süper Kupası EskimüsabakalarLigler Rezerv Lig U21 Ligi B Takımlar Ligi Federasyon Kupası Kadınlar Bölgesel Ligi Millî Küme Türkiye Futbol Şampiyonası Türkiye Genç Karmaları Şampiyonası Türkiye Genç Takımlar Şampiyonası Türkiye Ümit Takımlar Ligi Yerel Ankara Futbol Ligi Bursa Futbol Ligi Çukurova Futbol Ligi Eskişehir Futbol Ligi İstanbul Futbol Ligi İzmir Futbol Ligi Trabzon Futbol Ligi Amatör 3. Lig'e Terfi Müsabakaları Ankara Mahallî Ligi Deplasmanlı Amatör Lig İstanbul Mahallî Ligi Türkiye Amatör Futbol Şampiyonası Kupalar Atatürk Kupası 1955 1963-1964 1998 2000 Başbakanlık Kupası Donanma Kupası Spor Toto Kupası Türkiye Spor Yazarları Derneği Kupası Yerel Ankara Şildi İstanbul Kupası İstanbul Şildi İzmir Şildi Şampiyonlar Kulüpler Rekabetler Stadyumlar Şike davası "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_Kupası_(1955)&oldid=31039404" sayfasından alınmıştır

Başlığın diğer anlamları için Atatürk Kupası sayfasına bakınız. Atatürk Kupası Galatasaray Beşiktaş 1 2 Tarih1 Kasım 2000YerAnkara 19 Mayıs Stadyumu, AnkaraHakemMetin Tokat Atatürk Kupası, 1998-99 Türkiye 1. Futbol Ligi şampiyonu ve 1998-99 Türkiye Kupası sahibi Galatasaray ile lig ve kupa ikincisi Beşiktaş arasında oynanan tek maçlık organizasyon. Cumhurbaşkanlığı Kupası'nın önce ertelenip, sonra kaldırılmasıyla birlikte 1999'da oynanması gereken bu mücadele, önce 1999-2000 sezonu sonuna, sonra da 2000-01 sezonu başına ertelenmiştir. Maçı 2-1 kazanan Beşiktaş, kupayı müzesine götüren taraf oldu. Ayrıntılar[değiştir | kaynağı değiştir] Galatasaray v Beşiktaş 1 Kasım 200019.00 Galatasaray 1 - 2 Beşiktaş Serkan Aykut  90' Rapor  38' İlhan Şahin 77' Pascal Nouma Ankara 19 Mayıs Stadyumu, AnkaraHakem: Metin Tokat GALATASARAY: 16 Kerem İnan 4 Gheorghe Popescu 7 Okan Buruk 8 Suat Kaya 20 Serkan Aykut 21 Faruk Atalay 26 Emre Aşık 28 Bülent Akın 28' 35 Capone 36 Marcio 46' 67 Ergün Penbe 34' Yedekler: 6 Ahmet Yıldırım 28' 2 Vedat İnceefe 34' 11 Hasan Şaş 46' Teknik direktör: Mircea Lucescu BEŞİKTAŞ: 22 Fevzi Tuncay 6 Rahim Zafer 13 Bayram Bektaş 16 Dmitriy Hlestov 17 Erman Güraçar 80' 18 Ayhan Akman 87' 20 Murat Alaçayır 23 Tunç Kip 24 İlhan Şahin 27 Jamal Sellami 21 Pascal Nouma Değişiklikler: 19 İbrahim Üzülmez 80' 25 Salih Akkaya 87' Teknik direktör: Nevio Scala Yardımcı hakemler: Timur Tekinarslan Mehmet Kaya gtd2000-01 sezonunda Türkiye'de futbol « 1999-2000 2001-02 » Ligler 1. Lig 2. Lig 3. Lig PAF Ligi Bayanlar Futbol Ligi Kupalar Atatürk Kupası Türkiye Kupası Final Millî takım 2000 Avrupa Futbol Şampiyonası 2002 FIFA Dünya Kupası elemeleri Türkiye millî futbol takımı (2000) (2001) Kulüp sezonları1. Lig Adanaspor Ankaragücü Antalyaspor Beşiktaş Bursaspor Çaykur Rizespor Denizlispor Erzurumspor Fenerbahçe Galatasaray Gaziantepspor Gençlerbirliği İstanbulspor Kocaelispor Samsunspor Siirtspor Trabzonspor Yozgatspor 2. Lig1. Grup Bakırköyspor Dardanelspor Gaziantep BB İstanbul BB Kardemir Karabükspor Kartalspor Konyaspor Mersin İdman Yurdu Sakaryaspor Sarıyer 2. Grup Altay Aydınspor Bucaspor Eskişehirspor Göztepe Ispartaspor İzmirspor Karşıyaka Yeni Nazillispor Yeni Salihlispor Yeni Turgutluspor 3. Grup Ankaraspor Çorluspor Gaziosmanpaşa Güngören Belediyespor Hacılar Erciyesspor Hatayspor Kayserispor Erciyesspor Kırklarelispor Mobellaspor Öz Sahrayıceditspor 4. Grup Akçaabat Sebatspor Amasyaspor Artvin Hopaspor Boluspor Darıca Gençlerbirliği Düzcespor Gümüşhane Doğanspor Sivasspor Şekerspor Türk Telekom 5. Grup Ağrıspor Ankara ASAŞ Batman Petrolspor Cizrespor Diyarbakırspor Elazığspor Malatyaspor MKE Kırıkkalespor Şanlıurfaspor Vanspor Transferler gtdBeşiktaş maçlarıTürkiye Şampiyonası finalleri 1934 1941 Türkiye Kupası finalleri 1966 1975 1977 1984 1989 1990 1993 1994 1998 1999 2002 2006 2007 2009 2011 2021 Türkiye Süper Kupası 1966 1967 1974 1975 1977 1982 1986 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1998 2006 2007 2009 2011 2016 2017 2021 Başbakanlık Kupası 1944 1947 1974 1977 1987 1988 1996 1997 Diğer Atatürk Kupası (1998) Atatürk Kupası (2000) Beşiktaş JK 10-0 Adana Demirspor Beşiktaş 2-9 Galatasaray gtdGalatasaray maçlarıTürkiye Kupası finalleri 1963 1964 1965 1966 1969 1973 1976 1980 1982 1985 1991 1993 1994 1995 1996 1998 1999 2000 2005 2014 2015 2016 2019 Türkiye Süper Kupası 1966 1969 1971 1972 1973 1976 1982 1985 1987 1988 1991 1993 1994 1996 1997 1998 2006 2008 2012 2013 2014 2015 2016 2018 2019 2023 Başbakanlık Kupası 1975 1979 1980 1986 1989 1990 1995 UEFA Kupası finalleri 2000 UEFA Süper Kupası 2000 Diğer 50. Yıl Kupası Atatürk Kupası (2000) Galatasaray 0-7 Güneş Beşiktaş 2-9 Galatasaray Fenerbahçe 0-7 Galatasaray Fenerbahçe 6-0 Galatasaray Gazi Büstü Zafer Kupası gtdTürkiye'de futbolTürkiye Futbol FederasyonuMillîtakımlarErkek A A2 Alt yaşlar 23 21 20 19 18 17 16 15 14 Futsal Plaj futbolu Kadın A Alt yaşlar 21 19 17 15 LiglerErkek Süper Lig 1. Lig 2. Lig 3. Lig Amatör Bölgesel Amatör Lig il amatör ligleri 1. Amatör Küme 2. Amatör Küme Futsal Ligi Halı Saha Ligi Plaj Futbolu Ligi Engelli Süper Lig 1. Lig 2. Lig Kadın Süper Lig 1. Lig 2. Lig 3. Lig Kupalar Türkiye Kupası Türkiye Süper Kupası EskimüsabakalarLigler Rezerv Lig U21 Ligi B Takımlar Ligi Federasyon Kupası Kadınlar Bölgesel Ligi Millî Küme Türkiye Futbol Şampiyonası Türkiye Genç Karmaları Şampiyonası Türkiye Genç Takımlar Şampiyonası Türkiye Ümit Takımlar Ligi Yerel Ankara Futbol Ligi Bursa Futbol Ligi Çukurova Futbol Ligi Eskişehir Futbol Ligi İstanbul Futbol Ligi İzmir Futbol Ligi Trabzon Futbol Ligi Amatör 3. Lig'e Terfi Müsabakaları Ankara Mahallî Ligi Deplasmanlı Amatör Lig İstanbul Mahallî Ligi Türkiye Amatör Futbol Şampiyonası Kupalar Atatürk Kupası 1955 1963-1964 1998 2000 Başbakanlık Kupası Donanma Kupası Spor Toto Kupası Türkiye Spor Yazarları Derneği Kupası Yerel Ankara Şildi İstanbul Kupası İstanbul Şildi İzmir Şildi Şampiyonlar Kulüpler Rekabetler Stadyumlar Şike davası "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_Kupası_(2000)&oldid=31675757" sayfasından alınmıştır

Gazi koşusuAtatürk ve İsmet İnönü birlikte ilk Gazi koşusunu izliyorlar.YerVeliefendi Hipodromu Bakırköy, İstanbul, Türkiyeİlk yarış tarihi1927Son yarış tarihi25 Haziran 2023Yarış türüdüzYarış BilgileriMesafe2400Rekor2.26.22 Bold Pilot (1996)PistÇimSınıf3 Yaşlı İngilizlerÖdül2.100.000 tl birincilik ödülü (2021) 3.675.000 tl toplam ödül (2021)Bonus603.750 tl toplam yetiştiricilik primi (2021) Gazi koşusu, ilk kez Türk Kurtuluş Savaşı yıllarında Ankara’daki at yarışlarını kendi himayesinde yaptıran Mustafa Kemal, 1927 yılında emir vererek Gazi Koşusu’nun düzenlenmesini istemiştir. Ali Muhiddin Hacıbekir'in sahibi olduğu Neriman adlı kısrağın 1927 yılında kazandığı Gazi Koşusu’nu Atatürk ile İsmet inönü birlikte izlemişlerdir. Bu önemli koşuyu 1929 yılında Celal Bayar "Cap Gris Nez" ve 1930 yılında İsmet İnönü "Olgo" isimli safkanlarıyla kazanmışlardır. 1927 yılından itibaren her yıl düzenlenen Gazi Koşusu'nun en önemli özelliği, üç yaşlı safkan İngiliz taylarının yarış hayatlarında yalnız bir kere koşabilmeleridir. 1970 yılından beri Gazi Koşusu'nun kazananına heykeltıraş Doç. Dr. Şadi Çalık'ın eseri olan Atatürk'ün at üzerindeki som gümüşten heykeli verilmektedir. Bu heykeli ilk kez "Sadettin" adlı safkanın sahibi Sadun Atığ almıştır.[1]Ankara'da hipodrumun yetersiz kalması sonrasında 1936'da Büyük Ankara hipodrumunun inşasından sonra Gazi koşusu burada koşulmaya başlandı. 1979'da Büyük Ankara hipodromunun da kapanmasının ardından 1980 yılından itibaran Gazi koşusu İstanbul'da Veli Efendi Hipodrumunda koşulmakta.[2] Gazi Koşusu tüm koşular arasında çok özel bir anlam taşımaktadır. Bu koşuda tay koşabilmek bile büyük şereftir. Bu koşuyu kazanan safkan, yılın en başarılı atı unvanına da sahip olmakta ve yarışçılık tarihinde farklı bir yer kazanmaktadır. Bu nedenle her at sahibinin gönlünde Gazi Koşusu'na katılabilmek ve kazanabilmek yatmaktadır. Mesafesi 2400 olan bu yarışlarda mesafe rekoru, Özdemir Atman'ın sahibi olduğu Bold Pilot'a aittir (2.26.22). Eliyeşil Eküri Gazi Koşusu'nu en fazla kazanma başarısını gösteren eküri. Darling (1950), Kusun (1953), Atlıhan (1961), Melikşah (1963), Kayarlı (1964), Minimo (1971), Akkor (1972), Karayel (1973), Buğra (1976), Toraman (1982), Cartagena (1984), Hafız (1986), Popular Demand (2005) ile toplam 13 kez kazanmıştır. Mümin Çılgın Gazi Koşusu'nu en fazla kazanma başarısını gösteren jokeydir. Helene De Troia (1960), Apaçi (1965), Nadas (1974), Dr. Seferof (1979), Dersim (1981), Uğurtay (1985), Hafız (1986), Top Image (1988) ve Abbas (1991) ile 9 kez ekuri ile kazanmıştır. Ahmet Çelik Renk (2015), Graystorm (2016), Piano Sonata (2017), Hep Beraber (2018), The Last Romance (2019), Call To Victory (2020) ve Burgas (2021) isimli safkanlar ile Gazi koşusunu 7 sene üst üste kazanarak önemli bir rekora imza atmıştır. TÜM GAZİ KOŞULARI (1927'den günümüze tüm Gazi koşuları) Yıl Kazanan Safkan Orijin Jokey Sahip Derece İkramiye İkinci Üçüncü 2023 URFA ASLANI Approve / Waimaria Mehmet Kaya Selim Kaya QUALİTZO 2022 SECRET POWER Native Khan / Fleeting Mirage Özcan Yıldırım Emrah Karamazı 2.31.04 2.500.000 TL MUCİZE KIZ SİGOŞ 2021 BURGAS King David / Thisbe Ahmet Çelik Sanem Kahraman 2.27.36 2.100.000 TL REAL RUNNER MEGALOMAN 2020 CALL TO VICTORY Victory Gallop / Serap Gelin Ahmet Çelik Ayşegül Kurtel 2.30.18 1.750.000 TL LORD OF GAME KINGSMAN 2019 THE LAST ROMANCE Tızway / Cumulus Ahmet Çelik Melis Kurtel Emin 2.27.73 1.650.000 TL KUZEY KAFKASYALI HÜRAT 2018 HEP BERABER Scream To Scream / Venezuela Ahmet Çelik Veysel Kahraman 2.29.67 1.650.000 TL DISTANT SHINING MISTER GÖRKEM 2017 PIANO SONATA Torok / Emma Ahmet Çelik Oğuz Yalçın 2.27.74 1.500.000 TL PERSHING FINESSE 2016 GRAYSTORM Luxor / Setryn Ahmet Çelik Ahmet Güzelocak 2.30.50 1.350.000 TL TEMSİL COOGER 2015 RENK Divine Light / Busi Ahmet Çelik Gülçin Kundakçı 2.30.82 1.350.000 TL TATVAN İNCİSİ GÜNGÖR BABA 2014 BLAZE TO WIN Win River Win / Lovely Blaze H. Karataş Levent N. Gelgin 2.35.04 1.350.000 TL SUZİ GOLD ENYALIOS 2013 DIVINE HEART Dıvıne Lıght / Sultaniye Y.Bilik Atila Özkan 2.31.09 1.150.000 TL ÇAKAL CARLOS CELERITAS 2012 MATADOR YAŞAR Natıve Procıda / Freezone H. Karataş Ahmet Göçmen 2.30.73 1.000.000 TL BAŞKAN NEXIA CİHANIM 2011 ANATOLY Red Bıshop / Black Shadow H. Karataş Osman Hattat 2.27.83 850.000 TL HANBEŞ LITTLE GANGSTER 2010 MYSTICAL STORM Unaccounted For / Nağme Selim Kaya Can Şemenoğlu 2.29.80 750.000 TL AKDENİZ ATEŞİ Smerç 2009 MİRAMİS Srı Pekan / Satılmış G. Kocakaya Ahmet Kılıçcıoğlu 2.30.33 750.000 TL ÇAKILHAN CHI 2008 PAN RIVER Red Bıshop / Wanganui River S. Boyraz Nevzat Seyok 2.28.03 750.000 YTL NİHALİM PONTIAC 2007 INSPECTOR Bın Ajwaad / Pandora Ö. Kaya Hayrullah Doğan 2.30.20 500.000 YTL ARSENIC SALVATORE 2006 HIZEL BEYİ Red Bıshop / Dandini H. Karataş Kadri Daşkan 2.27.60 420.000 YTL ANNOSH BORS 2005 POPULAR DEMAND Eagle Eyed - İman H. Karataş Gülsüm Eliyeşil 2.29.43 400.000 YTL MAHALLE ÇOCUĞU CARIBOU 2004 YAVUZ STAR Distant Relative (IRE) - I. Cindy A. Birdal Müthiş Ölçer 2.27.23 400.000.000.000 TL KANEKO SABIRLI 2003 SUFİ Rifapour(IRE) - Laikipia(FR) Bekir Gökçe Fikret Ceylan 2.28.32 350.000.000.000 TL KEREMKOÇ EYLÜL FIRTINASI 2002 FERNANDO Sabrehill (USA) - Sarah's Love (GB) F. Çakar Selman Taşbek 2.30.12 300.000.000.000 TL ULTRAMAR KLUBNİKA 2001 GRAND EKİNOKS Barnato (USA) - Violent Girl Y. Akağaç R. Volkan Ekinci 2.28.86 250.000.000.000 TL RED NECK CANNON 2000 CAPRICE George Thomas - Niyagara S. Boyraz İ. Tiritoğlu 2.26.71 200.000.000.000 TL SHEER HONOR İSMETHAN 1999 BARTROBEL Dilum - Honey Church E. Cankılıç M. Kurt 2.30.96 120.000.000.000 TL TALARİA MİGHTY MOOR 1998 KAVRANHAN Bachelors Party - I. Nasibe F. Çakar A. Kavran 2.27.96 70.000.000.000 TL RÜZGARIN KIZI CHAMPS 1997 FAIR TAIL Cossack Guard - Burnelle A. Özdeniz M. K. Erkkul 2.28.99 25.000.000.000 TL SAM HOLME SUN SPEED 1996 BOLD PILOT Persian Bold - Rosa Palumba H. Karataş Ö. Atman 2.26.22 8.000.000.000 TL DAMİSTA RAMADAN 1995 WELLDONE Lockton - Tight Box Ahmet Atçı Aysel Birol 2.28.69 3.000.000.000 TL SERTKAYA JERY LEWIS 1994 AS JET Arslan - Jeannie Earl T. Adışen S. Özcan 2.28.96 1.100.000.000 TL LYRA DARTİNO 1993 THE BEST Efisio - Keep Hoping E. Cankılıç M. Kurt 2.28.06 750.000.000 TL THUNDER BOLT 1 GOLDEN HAWK 1992 PRESTİGE Plevne - Viennese Waltz S. Akdı S. Özcan 2.28.06 550.000.000 TL LALA ALTINÖZÜ 1991 ABBAS Castle Rising - Square Note M. Çılgın Ö. Atman 2.29.82 500.000.000 TL NATİVE PROCİDA GÜNIŞIK 1990 GEORGE THOMAS Godswalk - Keep Shining E. Cankılıç M. Kitapçı 2.26.96 250.000.000 TL GAPANO CARTEKİTT 1989 GOLDEN PRINCE Eastern Star - Gold Leaf E. Cankılıç T. S. Kapani 2.27.18 100.000.000 TL DEVİR TENDER COCK 1988 TOP IMAGE High Top - After Image M. Çılgın M. Kitapçı 2.28.02 60.000.000 TL ARİSTOCRAT ROLLS ROYCE 1987 I. MEHTER Running Mill - Floris N. Kandur G. Karabucak 2.30.45 36.000.000 TL GOLDEN APPLE NİGHT FEVER 1986 HAFIZ Royal Shiraz - Linda M. Çılgın S. Eliyeşil 2.28.90 30.000.000 TL KAPKARA JUAREZ 1985 UĞURTAY Tünkut - Nosana M. Çılgın Ya. Sarıkaya 2.30.53 20.000.000 TL EXCALİBUR ASLANIM 1984 CARTEGENA Karayel - Arzu E. Kurt S. Eliyeşil 2.28.76 12.000.000 TL ESPERANTO HAKAN 1 1983 I. SEREN Karayel - Karanara K. Yıldız F. Esmer 2.30.57 7.000.000 TL ARMAĞAN 2 DAY STAR 1982 TORAMAN Akkor - Noces E. Kurt S. Eliyeşil 2.28.53 3.000.000 TL SERHAN GAHUBİGAH 1981 DERSİM Calaboose - Saika M. Çılgın A. C. Kura 2.29.90 1.500.000 TL YAVÇA ARKADAŞ 1980 LEVANO Averof - Levanswood K. Altınöz V. Çakım 2.28.64 1.000.000 TL AMOUR EASTERN STAR 1979 DR. SEFEROF Gold Rod - Jeanexa M. Çılgın A. C. Kura 2.30.29 800.000 TL LAST KİNG ÖZNUR 1978 CİHANGİR HARMONY Close Harmony - Bellina S. Akdı H. Celaloğlu 2.31.25 600.000 TL RİBERTA FATİH 1977 VİDAR Calaboose - My Valentine K. Altınöz H. Birol 2.29.44 500.000 TL BİG-BEN PEKEROL 1976 BUĞRA Prince Tudor - Fricassée E. Kurt G. Eliyeşil 2.30.90 400.000 TL CALVADOS LÜTFÜ 1975 MAYİDE Calaboose - Ayhan K. Yıldız Z. Z. Oğuz 2.30.90 300.000 TL BİNBOĞA BELLE OTERA 1974 NADAS Our Guile - Big Romance M. Çılgın S. Üründül 2.29.90 300.000 TL AY TUDOR 1973 KARAYEL Prince Tudor - Linda E. Kurt S. Eliyeşil 2.34.00 300.000 TL OPHELİA 1 EGEMEN 1972 AKKOR Cihangir - Grey Rhythm E. Kurt G. Eliyeşil 2.32.18 300.000 TL TUĞRULBEY QUİCK JUDGEMENT 1971 MİNİMO Cihangir - Mighty Mo E. Kurt G. Eliyeşil 2.33.00 250.000 TL ON THE ROCKS AYNUR 1970 SADETTİN Caerlaverock - Zeynep K. Yıldız S. Atığ 2.29.25 150.000 TL GOLDEN SUN KILIÇARSLAN 1969 PALET Minstrel III - Firuzehatun S. Okumuş C. Kura 2.29.78 150.000.TL MARTİNİ ROCKY MOUNTAİN 1968 ASUVAN Dragon Blanc - Beyza S. Okumuş B. Karamehmet 2.35.10 150.000 TL RİNGO MELİKGAZİ 1967 SELTEN Quick Decision - Widow Lady K. Yıldız A. Ongun 2.32.50 125.000 TL EDEN ROCK NOCES 1966 PİKEHAN Cihangir - Pike Y. Atçı M. Dinkçioğlu 2.32.50 125.000 TL AYİZİ VİCEROY 1965 APAÇİ Guersillus - Fanler M. Çılgın F. Yüzatlı 2.33.00 110.000 TL SUPERJET SEVİN 1964 KAYARLI Cihangir - Belçeağaçlı Y. Atçı Ş. Eliyeşil 2.40.00 110.000 TL MİNE 1 GOLDEN DREAM 1963 MELİKŞAH Cihangir - Aydos M. E. Özdekli Ş. Eliyeşil 2.30.50 110.000 TL L'AİGLON GÜCÜM 1962 FLYING STAR Tamerlane - Blue Melody K. Yıldız Z. Erişen 2.34.00 110.000 TL FİRE WORK BEAU REGARD 1961 ATLIHAN Cihangir - Darling J. C. Majerus Ş. Eliyeşil 2.33.00 110.000 TL KAMİKAZA GÜLSEREN 1960 HELENE DE TROIA Wings of Song - II. Tourane M. Çılgın W. Giraud 2.32.00 110.000 TL HAN TELEMAQUE 1959 BEAU MANOIR Wings of Song - Fleche d'Or K. Yıldız W. Giraud 2.31.00 100.000 TL FANLER SİLVER STAR 1958 ICAROS Wings of Song - II. Tourane K. Yıldız W. Giraud 2.41.00 80.000 TL SCARLETTE ÖZDEN 1957 MIRAGE Wings of Song - Serap R. Mergin M. Karabucak 2.38.00 60.000 TL EMEL ŞAHLEVENT 1956 LA FLECHE Leading Question - Fleche d'Or İ. Dinçer W. Giraud 2.40.00 40.000 TL CANTATRİCE TOPRAK 1955 BİKİNİ Levent - Buket E. Kurt F. Simsaroğlu 2.30.00 30.000 TL POLOMBA ASALET 1954 BEAU BRUMMEL Wings of Song - Fleche d'Or R. Mergin W. Giraud 2.39.00 25.000 TL SAMSON LA KARİOKA 1953 KUSUN Bürücek - Telli A. Uslu Ş. Eliyeşil 2.33.50 14.000 TL GÜLŞEN MUAZZEZ 1952 VIRAGO Coup de Roi - Hasba B. Eröçbe Ö. Atman 2.34.00 14.000 TL UĞUR ROİ SOLEİL 1951 ETOILE D'ARGENT Etoile d Lyon - Wych Elm N. Horvath W. Giraud 2.34.00 14.000 TL APACHE CEBEL 1950 DARLİNG Tai Yang - Pineapple Queen A. Uslu Ş. Eliyeşil 2.36.00 9.000 TL DORR-Q ANIŞ 1949 CORSAIRE Old Radnor - Misty Dawn N. Horvath W. Giraud 2.35.00 9.000 TL MODALY CİTEDEL 1948 NESLİHAN Coup de Roi - Mrs. Atkins R. Mergin M. Karamehmet 2.41.00 7.000 TL YİĞİT GÖZDEM 1947 ADALI Legal Fare - Winter Hind B. Eröçbe N. Midillili 2.36.00 6.000 TL HOPPA HÜLYA 1946 MİNE Coup de Roi - Stefanette Z. Temizsoy N. Oğlakçı 2.40.00 6.000 TL BÜRÜCEK LEVENT 1945 FETTAN Coup de Roi - Santalin Ş. Sokolay A. Atman 2.43.00 6.000 TL KARATEPE GELİNCİK 1944 TOROS Coup de Roi - Lithia D. Akdı İ. Aytaç 2.43.00 6.000 TL SAVAŞ SÜRTÜK 1943 VARAD Legal Fare - Noce d'Or A. Uslu F. Yüzatlı 2.39.00 6.000 TL DESTEGÜL İZ 1942 ÇOBANKIZI Canon Law - Vale of Clwyd N. Horvath S. Temel 2.44.00 5.000 TL DEMET HEYBELİ 1941 SABUTAY Shining Tor - Bag O'Tricks B. Palaska S. Temel 2.40.00 5.000 TL YETİŞ YOSMA 1940 KONCA Onyx II - Miss Tynguette A. Philips A. Atman 2.45.00 5.000 TL MISS THAIS 1939 YILMAZKAYA Cap Cris Nez - Şenkız Z. Kızılkaya M. Yılmaz 2.46.00 5.000 TL YATAĞAN BATRAY 1938 ROMANCE Alinari - Hercegnö N. Horvath H. Sait 2.44.50 5.000 TL ÖZDEMİR ŞIPKA 1937 TAŞPINAR Onyx II - Aigrette D. Akdı S. Temel 5.000 TL DAFYA GİRGİN 1936 ŞİLEM Onyx II - Romanichelle Paul M. Alan 2.47.00 5.000 TL ÖNÜSAR YÖRÜK 1935 TOMRU Onyx II - Farinette N. Horvath A. Atman 5.000 TL EROL DOĞAN 1934 ECE Cumulus - Romaika Paul S. Temel 5.000 TL CONK ÇELENK 1933 ÖZDEMİR Onyx II - La Bourdonniere Yunus Karacabey H. 5.000 TL TÜRKAN GÜLER 1932 LALE Ecounen - Sardaigne N. Horvath A. Akson 2.48.00 5.000 TL GÖZDEM ŞENKIZ 1931 YOUNG TURK Juveigneur - Persian Rose Schnelley Mr. Yantes 3.05.20 3.000 TL FRİG DROCOURT 1930 OLGO Prince Eugene - Uncommon N. Horvath İ. İnönü 2.44.00 2.000 TL ANDRONİCUS STRADİVARİUS 1929 CAP GRIS NEZ Stephan the Great - Choice Clark C.Bayar 2.42.00 2.500 TL OLGO BANANEZ 1928 PRIMEROLE Odol - Ma Pays Yula A. Esenbel 2.45.00 2.500 TL NONA FREUDİNAU 1927 NERİMAN Vexillum - Quarrel İ. Atçı A. M. Hacıbekir 2.50.00 2.000 TL FAMA BOLLANDİST Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] 2014 Gazi Koşusu Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Gazi Koşusu'nu en çok kazanan jokey kim? İşte Gazi Koşusu'na katılacak atlar…". posta.com.tr. Posta Gazetesi. 29 Haziran 2019. 2 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2019.  Gök, Levent (17 Haziran 2014). "46176 sayılı soru önergesi" (PDF). tbmm.gov.tr. Türkiye Büyük Millet Meclisi. 1 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2019. ..Tüm Ankaralıların Gazi koşusunun yeniden Başkent Ankara'da yapılması konusunda beklentilerinin karşılanması..  "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gazi_Koşusu&oldid=32158921" sayfasından alınmıştır

MustafakemalpaşasporTam adMustafakemalpaşaspor Belediye KulübüRenkler         Kırmızı-LacivertKuruluş1923StadyumMustafakemalpaşa İlçe Stadyumu, Mustafakemalpaşa, Bursa(Kapasite: 2.378)Başkan Ercan LeblebiciTeknik direktör Savaş AkgünLigBölgesel Amatör Lig2022-231. (Play-off ile yükseldi) İç saha forması Dış saha forması Mustafakemalpaşaspor Belediye, 1923 yılında Bursa'nın Mustafakemalpaşa ilçesinde kurulmuş bir futbol takımıdır. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] 1923 yılında kurulan kulüp 1984 yılına kadar Amatör Ligde mücadele etti. 1984 yılında ise 3. Ligde mücadele etmeye başladıktan sonra 2001 yılına kadar aralıksız bu ligde mücadele etmiştir. 2000-2001 sezonunda 3. Lig 6. Grupta Şampiyon olarak 2. Lige yükselmiştir. 2001-2004 sezonları arası o zamanki adıyla 2. Lig B Kategorisi'nde mücadele eden takım 2003-2004 sezonu tekrar 3. Lig'e düşmüştür. 2008-2009 sezonunda da 3. Ligden düşen takım, 2009'dan bu yana Bursa Amatör Liglerinde mücadele eden kulüp 2019-20 sezonunda tarihinde ilk kez Bölgesel Amatör Lige yükseldi. 2 sezon mücadele ettikten sonra Bursa Süper Amatör Lig'e düşen kulüp 2022-23 sezonunda Bölgesel Amatör Lige namağlup olarak yeniden yükselmiştir. Teknik direktörleri[değiştir | kaynağı değiştir] Sinan Oral (1991) Salih Uralgil (1991-1992) Nevzat Şipal (1993) Nevzat Şipal (1993-1994) Sadettin Dülger (1994) Erdem Acar (1994) Halil Güngördü (1995) Erhan Arslan (1995-1996) Erdem Acar (1996-1997) İhsan İdikut (1998-1999) Nevzat Şipal (1999) Vahit İleri (1999-2000) Halil Güngördü (2000) Timuçin Çuğ (2002-2003) Beyhan Çalışkan (2003) Zafer Dinçer (2003-2004) Atila Özcan (2004) İhsan İdikut (2005) Cemil Akkoyun (2005) Vahit İleri (2005-2006) Bülent Çalık (2006) Sedat Özbağ (2006-2007) İnanç Kurtar (2007-2008) Can ferik (2008) Nevzat Şipal (2008-2009) Sait Ulvi Özdemir (2022[1]-2023)[2] Savaş Akgün (2023-) Lig mücadeleleri[değiştir | kaynağı değiştir] 2. Lig: 3 sezon 2001-2004 3. Lig: 22 sezon 1984-2001, 2004-2009 Bölgesel Amatör Lig 2020-2022, 2023- Amatör Lig: 72 sezon 1923-1984, 2009-2020 Başarıları[değiştir | kaynağı değiştir] 3. Lig Şampiyonluk (1): 2000-2001 Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] TFF.org'da Mustafakemalpaşaspor Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] ""Paşa'da" Sait Ulvi Özdemir Dönemi- Paşada - Mustafakemalpaşa Haber Sitesi". www.pasada.com.tr. 1 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2024.  "Mustafakemalpaşaspor ve Sait Ulvi Özdemir yollarını ayırdı - Genç Gazete". www.gencgazete.net. 1 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2024.  Türkiye'deki futbol kulüpleri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafakemalpaşaspor&oldid=31731894" sayfasından alınmıştır

Adıyaman Atatürk StadyumuAdıyamanspor'un stadyumdaki bir maçından görünüm (Nisan 2006)YerAdıyaman, TürkiyeKoordinatlar37°45′26″K 38°16′56″D / 37.75722°K 38.28222°D / 37.75722; 38.28222Yenileme2015Zemindoğal çimKapasite12.500Boyutlar104m x 68m Adıyaman Atatürk Stadyumu, Adıyaman'daki futbol stadyumudur. Kapasitesi 2015 Yılında yapılan yenileme çalışmaları ile 12.500 kişidir.[1] Adıyaman merkezinde bulunan tek stadyum özelliğini taşımaktadır. Stadyumda ışıklandırma bulunmuyor. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 27 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  gtd2022-23 2. Lig stadyumlarıBeyaz Grup 18 Temmuz Batman Yeni Şehir Bayrampaşa Çetin Emeç Çorum Şehir Diyarbakır Erzincan 13 Şubat Şehir Esenler Etimesgut Belediyesi Atatürk Genç Osman İnegöl İlçe Isparta Atatürk Şehir Menemen İlçe Muhsin Yazıcıoğlu Nazilli İlçe Şanlıurfa 11 Nisan Soma Atatürk Tarsus İlçe Yüzüncü Yıl Atatürk Zafer Kırmızı Grup Adıyaman Atatürk Balıkesir Atatürk Diyarbakır Etimesgut Belediyesi Atatürk Fethiye İlçe Gazi İsmail Oğan Karaelmas Kemal Köksal Kırklareli Atatürk Kırşehir Ahi Kocaeli Mustafa Fehmi Gerçeker Pazar İlçe TCDD Ankara Demirspor Uşak 1 Eylül Van Atatürk Yeni Buca Yeni Hatay Yomra İlçe Yusuf Ziya Öniş Adıyaman ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Adıyaman_Atatürk_Stadyumu&oldid=31017432" sayfasından alınmıştır

Afyon Atatürk StadyumuYerAfyonkarahisar, TürkiyeAçılış1982Kapanış2015Yıkılış2017ZeminÇimKapasite10.000KullanıcılarAfyonkarahisarsporYeni Afyonspor Afyon Atatürk Stadyumu, Türkiye'nin Afyonkarahisar şehrinde bulunan eski futbol stadyumu. Yeni Afyonspor ve Afyonkarahisarspor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapmıştır.[1] 10.000 kişilik seyirci kapasitesine sahiptir. Kapalı ve açık tribünleri bulunmaktaydı. Koltuk renkleri mor beyazdır. 5'i açık 1'i kapalı olmak üzere toplam 6 sahası vardır. Kapalı tribünleri Afyonkarahisarspor'un taraftar grubu olan 'Af-yok' kullanmıştır. Stadyum 2015'te kapatılıp 2017'de yıkılmıştır.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 13 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  "AFYON ATATÜRK STADININ YIKIMINA BAŞLANDI..." www.afyonkenthaber.com. 9 Haziran 2017. 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2021.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye Futbol Federasyonu resmî sitesi profili 22 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Afyonkarahisar ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Afyon_Atatürk_Stadyumu&oldid=30435978" sayfasından alınmıştır

Aksaray Atatürk StadyumuTam isimAksaray Atatürk StadyumuYerAksaray, TürkiyeAçılış1974[1]Kapasite2750KullanıcılarAksarayspor Aksaray Atatürk Stadyumu, Aksaray'da bulunan 2750 koltuk kapasiteli stadyumdur. Tesis bünyesinde; 3 adet amir odası, muhasebe, saha komiseri, personel odası, 1 adet kazan dairesi, depo, ışıklandırma kumanda odası, artezyen ve trafo odası bulunmaktadır. Kapalı tribünde, ses düzenlenmesi, canlı yayın, medya bölümleri bulunmaktadır. 4 adet sporcu 1 adet hakem soyunma odaları, WC ve duşları mevcuttur. Yıkılıp yerine Aksaray Spor Salonu yapılmıştır.[kaynak belirtilmeli] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2013.  Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Aksaray_Atatürk_Stadyumu&oldid=31103331" sayfasından alınmıştır

Ankara Atatürk Spor SalonuYerUlus, Altındağ, AnkaraKoordinatlar39°56′25″K 32°50′55″D / 39.94028°K 32.84861°D / 39.94028; 32.84861Açılış1969SahibiGençlik ve Spor İl MüdürlüğüKapasite4.500 Ankara Atatürk Spor Salonu, Ankara'nın Altındağ ilçesine bağlı Ulus semtinde bulunan basketbol ağırlıklı olmak üzere salon sporlarına hizmet eden spor salonudur. 4500 Seyirci kapasiteli salonda, 500 araçlık otopark bulunmaktadır. 1969 yılında hizmete açılmıştır. Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü tarafından işletilen salonu Türkiye Basketbol Ligi'nde Türk Telekom ve TED Ankara Kolejliler Spor Kulübü tarafından kullanmaktaydı. Bugün gördüğümüz salon o alana ilk inşa edilen spor salonu değildir. Daha önce inşa edilen ve Ankara Kapalı Spor Sarayı diye adlandırılan çok daha modern görünüme sahip olan eski spor salonu havalandırma sisteminin projede olmadığı halde sonradan eklenmesi nedeni ile çökmüştür. Bu olay sonunda günümüzdeki klasik görünümlü salon inşa edilmiştir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Ankara Spor Sarayı Neden Çöktü?" (PDF). 22 Nisan 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2014.  gtdAnkaraTarih İsim Coğrafya Yerleşim yerleri Siyaset Büyükşehir belediyesi Belediye başkanları Valiler İlçeler Belediyeler Milletvekilleri Emniyet İtfaiye Ulaşım Havalimanları İl yolları Metro EGO Genel Müdürlüğü Altyapı Anıt ve heykeller Barajlar Parklar Kültür Din Camiler Müzeler Spor Tiyatrolar Eğitim Kütüphaneler Üniversiteler Diğer Flora Hastaneler Gökdelenler Turizm Ankara ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ankara_Atatürk_Spor_Salonu&oldid=32437411" sayfasından alınmıştır

Antakya Atatürk StadyumuYerHatay, TürkiyeKoordinatlar36°12′42″K 36°09′30″D / 36.21167°K 36.15833°D / 36.21167; 36.15833Açılış1950[1]KapanışMayıs 2021YıkılışTemmuz 2021SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimIşıklandırmaVarKapasite5.583[2]Boyutlar105×68 mKullanıcılarHatayspor Antakya Atatürk Stadyumu, Hatay'da bulunan eski futbol stadyumu.[3] Türkiye Futbol Federasyonu verilerine göre 5.583 seyirci kapasitesine sahiptir. Gençlik ve Spor İl Müdürlüğüne ait olan stadyum, Süper Lig kulübü Hatayspor'un 2020-2021 sezonuna kadar iç saha maçlarına ev sahipliği yapmaktaydı. 2020-2021 sezonunun son haftasındaki Gaziantep FK maçının ardından kullanıma kapatıldı[4] ve temmuz 2021'de ise yıkıldı.[5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Hatay GSİM - HATAY ANTAKYA ATATÜRK STADYUMU". 2 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2014.  "Arşivlenmiş kopya". 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2021.  "Arşivlenmiş kopya". 12 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  Şafak, Yeni (15 Mayıs 2021). "Hatayspor 70 yıllık stadına veda etti". Yeni Şafak. 1 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2022.  semih (30 Temmuz 2021). "71 yıllık Antakya Atatürk Stadı yıkılıyor, millet bahçesi oluyor". Sözcü Gazetesi. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2022.  Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antakya_Atatürk_Stadyumu&oldid=31115611" sayfasından alınmıştır

Antalya Atatürk Spor SalonuYerAntalyaKoordinatlar36°52′49″K 30°42′30″D / 36.88028°K 30.70833°D / 36.88028; 30.70833Ev sahibiAntalya Büyükşehir Belediyesi Basketbol KulübüKapasite2.500 Antalya Atatürk Spor Salonu, Antalya'da bulunan 2.500 kişi kapasiteli spor salonu. Antalya Büyükşehir Belediyesi Basketbol Kulübü tarafından kullanılmaktadır. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_Spor_Salonu_(Antalya)&oldid=29974482" sayfasından alınmıştır

Antalya Atatürk StadyumuYerAntalya, TürkiyeKoordinatlar36°52′42″K 30°42′28″D / 36.87833°K 30.70778°D / 36.87833; 30.70778Temel atma1964Açılış1965Yenileme2007Kapanış2010YıkılışŞubat 2016[1]ZeminÇimMimarFuret TurnEski isim(leri)Antalya Şehir StadıKapasite12.453Boyutlar105 X 68mKullanıcılarAntalyaspor (1965-2010) Antalya Atatürk Stadyumu, Antalya'da 12 bin 453 koltuk kapasiteli olan ve bir dönem Antalyaspor'un maçlarını oynadığı stadyum. 1965'te açılan stadyum 2010 yılında çürük raporu alarak resmi maçlara kapatıldı. 2016 yılı Şubat ayında yıkılmıştır.[1] Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] Fransız mimar Furet Turn[2] tarafından tasarlanan Antalya Şehir Stadyumu'nun temeli 1964’te atıldı ve ertesi yıl hizmete açıldı. Zaman içinde kısım kısım eklemelerle stadyumun kapasitesi 12 bin 453'e kadar çıkartıldı.[3] 1998 yılında Antalyaspor'un maçlarını kentin kuzeyindeki Varsak Stadyumu'nda oynaması gündeme gelince kullanılmaması düşünüldü. Ancak Varsak Stadyumu'nun altyapı eksiklerinin tamamlanamaması sağlam raporu alınamaması sonucu Antalya Atatürk Stadı'nın genişletilmesine karar verildi.[4] Antalya Büyükşehir Belediyesi'nin yaptığı çalışmayla çevresi SİT alanı olan stadyumda çalışma yapılabilmesi izni çıktı ve stadyuma kale arkası tribünleri eklendi. Antalya Atatürk Stadyumu uzun yıllar Türkiye'deki milli bayramların kentte kutlandığı yer olarak kullanıldı. Antalya Atatürk Stadyumu 23 Nisan 2003 tarihinde oynanan Türkiye Kupası finaline ev sahipliği yaptı. Finalde Trabzonspor, Gençlerbirliği'ni 3-1 yenip kupayı müzesine götürdü. Stadyumda 2007'de çim yenileme çalışması yapıldı. 2010 yılında ise stadyumun taşıyıcı kolonlarında görülen çürüme nedeniyle Türkiye Futbol Federasyonu'ndan izin alınmadı ve Antalya Atatürk Stadyumu için 'maç oynanamaz' raporu verildi.[5] Maçlarını oynamak için yeni stadyum arayışına giren Antalyaspor, 2012 yılına kadar Antalya Mardan Stadyumu'nu 2015 yılına kadar da Akdeniz Üniversitesi Stadyumu'nu kullandı. Antalyaspor Onursal Başkanı Menderes Türel, Antalya Büyükşehir Belediyesi başkanı olarak 2014 yılında yaptığı açıklamada Antalya Atatürk Stadı'nın yıkılarak Karaalioğlu Parkı'na dahil olacağını söylemiş,[6] 2016'daki yıkımın ardından stadın olduğu bölge Büyükşehir Belediyesi'nce Karaalioğlu Parkı ve Çevresi Kent Tasarım Projesi kapsamında gösteri alanı olarak düzenlenmiştir.[1] Teknik özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] 11 bin 548 kapasiteli stadyumun sahası 105 metre uzunluğunda ve 68 metre genişliğindedir. Tümü koltuklu olan tribünlerde engelliler için ayrılan bir kısım bulunmaktadır. Stadyumun 170 kişilik protokol tribünü, 150 kişilik basın tribünü ve yayın odası bulunmaktadır. Stadyum içinde boks, judo ve havalı silahlar atış salonu ile masa tenisi çalışma alanlarına da sahip. Galeri[değiştir | kaynağı değiştir] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c "Antalya Atatürk Stadyumu Yıkımı Başladı". haberler.com. 20 Şubat 2016. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2016.  "Arşivlenmiş kopya". 29 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 29 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 29 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 29 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015.  Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antalya_Atatürk_Stadyumu&oldid=31032422" sayfasından alınmıştır

Balıkesir Stadyumu ile karıştırılmamalıdır. Balıkesir Atatürk StadyumuDosya:BalıkesirYerAltıeylül, Balıkesir, TürkiyeKoordinatlar39°38′29″K 27°53′16″D / 39.64139°K 27.88778°D / 39.64139; 27.88778Açılış1953Yenileme1973, 2010, 2014SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimKapasite13.732[1]Boyutlar105×68 mKullanıcılarBalıkesirspor Balıkesir Atatürk Stadyumu, Balıkesir'in Altıeylül ilçesinde bulunan 13.732 kapasiteli stadyum. Balıkesirspor tarafından kullanılmaktadır. Ayrıca bir dönem Bandırmaspor tarafından kullanılmış, Akhisarspor, Bursaspor, Yalovaspor ve Türkiye U-21 millî takımı da bu stadyumda maç oynamıştır. TFF standartlarındadır ve Süper Lig, 1. Lig ve 2. Lig'de kullanılmaya uygundur. Oyun alanı 105x68 m boyutlarındadır. 2013-14 sezonunda stadyumda ışıklandırma çalışmaları başlamış, 16 Şubat 2014 tarihinde Balıkesirspor ile Gaziantep Büyükşehir Belediyespor arasında oynanan 1. Lig karşılaşması, stadyumdaki ilk gece maçı olarak tarihe geçmiştir.[2] Galeri[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Balıkesir Atatürk Stadyumu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Balıkesir Atatürk". TFF.org. 31 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2010.  "Balıkesir zirve aşkına!". 2 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2014.  gtd2022-23 2. Lig stadyumlarıBeyaz Grup 18 Temmuz Batman Yeni Şehir Bayrampaşa Çetin Emeç Çorum Şehir Diyarbakır Erzincan 13 Şubat Şehir Esenler Etimesgut Belediyesi Atatürk Genç Osman İnegöl İlçe Isparta Atatürk Şehir Menemen İlçe Muhsin Yazıcıoğlu Nazilli İlçe Şanlıurfa 11 Nisan Soma Atatürk Tarsus İlçe Yüzüncü Yıl Atatürk Zafer Kırmızı Grup Adıyaman Atatürk Balıkesir Atatürk Diyarbakır Etimesgut Belediyesi Atatürk Fethiye İlçe Gazi İsmail Oğan Karaelmas Kemal Köksal Kırklareli Atatürk Kırşehir Ahi Kocaeli Mustafa Fehmi Gerçeker Pazar İlçe TCDD Ankara Demirspor Uşak 1 Eylül Van Atatürk Yeni Buca Yeni Hatay Yomra İlçe Yusuf Ziya Öniş gtdBalıkesirsporBaşkanlarFutbol Balıkesirspor U21 Futbolcular Sezonlar Tesisler Atatürk Stadyumu Ali Hikmet Paşa Tesisleri Medya Balkes Store Taraftarlar 10KolikleR Rekabetler Bandırmaspor rekabeti Kategori Dosya "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Balıkesir_Atatürk_Stadyumu&oldid=31727701" sayfasından alınmıştır

Bolu Atatürk StadyumuYerBolu, TürkiyeKoordinatlar40°44′10″K 31°36′25″D / 40.73611°K 31.60694°D / 40.73611; 31.60694Temel atma1956Açılış1958Yenileme2000-2006SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimKapasite8.881Boyutlar105×68 mKullanıcılarBoluspor Bolu Atatürk stadyumu Bolu'da 9000 kapasiteli olan stadyumdur.[1] Boluspor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapan stadyum[2] çok amaçlı kullanılabilir. 1958 yılında hizmete girmiştir. Stadyumun zemini çim ve futbol sahasının drenajı mevcuttur. Cim sahanın su ihtiyacı artezyen suyundan 60 tonluk su deposuna santraviç motorları ile depoya basılarak sahayı sulama işlemi yapılmaktadır. Altı kulvarlı atletizm pisti vardır. Tribünlerin altında hakem, müşahit ve sporcu soyunma odaları, bisiklet eğitim merkezi, iş atölyeleri ve depolar bulunmaktadır. 1999 yılında bakıma alınarak basın ve protokol tribünlerinde gerekli değişiklik yapılmıştır. Depremde zarar gören kapalı tribünün girişe göre sağ tarafta bulunan bloğun beton üst çatı örtüsü ve kale arkaları tribünleri yıkılmıştır. 2000 yılı sonunda bakım ve onarım çalışmaları ile tesise kapalı tribünün kolon güçlendirilmeleri yapılmıştır. 2002 yılında pazar tarafındaki kale arkası yapılmıştır. Diğer kale arkası ise yapılamamıştır. 2006-2007 sezonunda turnikeli sisteme geçilmiştir, ayrıca döner panolu reklam sistemine geçilmiştir. Atatürk Stadyumu'nda 2008 yılında birçok yenilik olmuştur. Kapalı tribünün üstündeki beton çatı kaldırılmış ve uzay çatı diye bildiğimiz çatı sistemi ile kapanmıştır. Kapalı tribünün kenarlarına tribünler yapılmıştır ve pazar tarafındaki kale arkasıyla birleştirmek için kamera kabinleri için bir bina şeklinde bölüm yapılmıştır, aynı işlem 17 Temmuz Spor Salonu tarafına da uygulanmıştır. Stadın tel örgüleri kaldırılmıştır. Soyunma odaları yenilenmiştir. Misafir seyirci bölümü daha öncelerinde pazar tarafındaki kale arkasının kapalıdan tarafındaki bölümden kapalı tribünün 17 Temmuz Spor Salonu tarafına alınmıştır. Stadın tamamı koltuklandırılmıştır. Maraton tribünün üstünde uzay çatı ile kapanmıştır. elektronik skorborda geçilmiştir, ayrıca stadyumda ses sistemi dahil birçok yenilik olmuştur. Kayseri Atatürk Stadyumu'nun ışıklandırma sistemi 2009 senesinin başında alınarak stada takılmak için çalışmalara başlanmıştır. Işıklandırma sistemi 2009-2010 sezonunda devreye girmiş ve stadyum gece maçları için uygun hale gelmiştir. 2017-2018 sezonunda ise reklam panoları görüşmesi sonucunda rulopan reklam tabelaları kaldırılıp led reklam panoları devreye girmiştir Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 27 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 16 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  gtd2023-24 1. Lig stadyumları 11 Nisan Stadyumu Aktepe Stadyumu Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Bandırma 17 Eylül Stadyumu Bodrum İlçe Stadyumu Bolu Atatürk Stadyumu Çorum Şehir Stadyumu Çotanak Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Eryaman Stadyumu Eyüp Stadyumu Gürsel Aksel Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Kocaeli Stadyumu Mümin Özkasap Stadyumu Sakarya Atatürk Stadyumu Samsun 19 Mayıs Stadyumu Tuzla Belediye Sahası Ümraniye Belediyesi Şehir Stadyumu Yeni Adana Stadyumu "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolu_Atatürk_Stadyumu&oldid=32155593" sayfasından alınmıştır

Burdur Gazi Atatürk StadyumuTam isimBurdur (Gazi) Atatürk StadyumuYerBurdur, Türkiye Koordinatlar37°43′13″K 30°16′43″D / 37.72028°K 30.27861°D / 37.72028; 30.27861Temel atma1950Açılış1955Yenileme1998ZeminÇimEv sahibiBurdursporKapasite5.000Boyutlar105m x 68m Burdur (Gazi) Atatürk Stadyumu, 1955 yılında Burdur'da açılan futbol stadyumudur. Burdur (Gazi) Atatürk Stadyumu, Merkez Burç ilçesinin Konak semtinin batısında, Şekeriş Fabrikaları'nın doğusunda yer almaktadır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] www.worldstadiums.com Burdur "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Burdur_Gazi_Atatürk_Stadyumu&oldid=30436579" sayfasından alınmıştır

Bursa Atatürk Spor SalonuAdresGaziakdemir, Stadyum Cd. 1-4, 16190 Osmangazi/BursaBursaTürkiyeKoordinatlar40°11′39″K 29°02′54″D / 40.19417°K 29.04833°D / 40.19417; 29.04833İnşaatYapılış1972Kapanış2020Yıkılış2020 Bursa Atatürk Spor Salonu, Bursa Osmangazi'de bulunan çok amaçlı spor salonuydu. 1972 yılında açılan salon 3.500 seyirci kapasiteliydi..Türkiye Basketbol Ligi'nden Tofaş SAS ile TBL2'den Yeşimspor ve Uludağ Üniversitesi ve Bursa Basket iç saha maçlarını bu salonda oynamaktaydı.8 Mayıs 2011 günü Turkish Power Wrestling burada bir şov yapmıştı. 23.08.2020 itibarıyla Bursa Atatürk Spor Salonu'nun yıkımına başlanmıştır.[1] Bursa Atatürk Spor Salonu Ulusal Mimari Proje Yarışması'nda kazanan proje ile modern bir spor salonu yapılması amaçlanıyor.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] https://www.sozcu.com.tr/2020/gundem/bursa-ataturk-kapali-spor-salonunun-yikimi-basladi-6003257/?utm_source=dahafazla_haber&utm_medium=free&utm_campaign=dahafazlahaber[yalın URL] "Bursa Atatürk Spor Salonu Ulusal Mimari Proje Yarışması – Yapı Dergisi". 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020.  Türkiye'de spor ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bursa_Atatürk_Spor_Salonu&oldid=31083426" sayfasından alınmıştır

Çankırı Atatürk StadyumuYerÇankırı, TürkiyeKoordinatlar40°35′46″K 33°37′03″D / 40.59611°K 33.61750°D / 40.59611; 33.61750SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimSkorbordDijital tabelaIşıklandırmaVarKapasite4.410[1]Boyutlar105×68 mKullanıcılarÇankırıspor (2018'e kadar)1074 Çankırıspor Çankırı Atatürk Stadyumu, Çankırı'da bulunan 4.410 seyirci kapasiteli futbol stadyumu.[2] Stadyum Gençlik ve Spor İl Müdürlüğüne aittir. Stadyum Çankırı'nın merkezinde yer almaktadır. Çankırı Atatürk Stadyumu, geçmişte 2. Lig'de mücadele eden Çankırıspor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapmış, günümüzde ise 1074 Çankırıspor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapmaktadır.[3] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "TFF.org - ÇANKIRISPOR". 26 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2014.  "Arşivlenmiş kopya". 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 26 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  Çankırı ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Çankırı_Atatürk_Stadyumu&oldid=32294078" sayfasından alınmıştır

Denizli Atatürk StadyumuYerPamukkale, Denizli, TürkiyeKoordinatlar37°45′57″K 29°04′56″D / 37.76583°K 29.08222°D / 37.76583; 29.08222Açılış1950Yenileme1984 2019[1]SahibiSpor Genel MüdürlüğüZeminDoğal çimKapasite18.745[2]Boyutlar105×68 mKullanıcılarDenizlispor Denizli Atatürk Stadyumu, 1987 yılında Denizli'de yapılan stadyumdur. Denizlispor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapan stat 18.745 koltuk kapasitelidir. Bu stadyumda ilk maç 1982 yılında Denizlispor ile Eskişehirspor arasında oynandı. İlk gece maçı ise 1996 yılında Denizlispor ile Kocaelispor arasında oynandı. Ayrıca Türkiye'deki ilk tel örgüsüz stadyum olma özelliğini taşır. 2011 yılında alınan bir karara göre Denizli'ye yeni bir stadın yerine Kale Arkası ve Maraton (Açık) Tribünlerinin kapasiteleri arttırıp toplam koltuk kapasitenin 25.000'e yükseltilmesi ve bunun 2012-2013 sezonunda bitirilmesi kararlaştırılmıştır. Bu alınan kararın 2011-12 1. Lig sezonu bittikten sonra uygun koşullar oluştuğunda 2012'nin Haziran ayında başlanmasına karar verilmiştir. Fakat bu alınan karar yönetim değişikliğinin sonucunda uygulanamamıştır. 2018-19 1. Lig sezonunu şampiyon olarak tamamlayan Denizlispor 9 yıl sonra tekrar Süper Lig'e çıktı. Bu kapsamda 13 Haziran 2019 tarihinde ilk kazma vurularak stadı yenileme çalışmaları başladı.[1] Yenilenen stadyumda 14.979[3] olan kapasite 18.745'e yükseltildi.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b "Denizli Atatürk Stadı yenileniyor". haberturk.com. 13 Haziran 2019. 14 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.  a b "Denizli Atatürk". denizlispor.org.tr. 9 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.  "Denizli Atatürk". TFF.org. 31 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] TFF Resmi İnternet Sitesi - Denizlispor1 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Denizlispor Resmi İnternet Sitesi23 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Denizli ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdDenizliUlaşım Basmane-Denizli Bölgesel Treni Denizli Çardak Havalimanı Denizli Garı Denizli Şehirlerarası Otobüs Terminali Goncalı Tren İstasyonu Kaklık Tren İstasyonu Pamukkale Ekspresi Sarayköy Tren İstasyonu Söke-Denizli Bölgesel Treni Denizli Teleferik Honaz Tüneli Denizli'nin il yolları D 320 D 330 D 585 E87 Yönetim Denizli'nin ilçeleri Denizli'nin belediyeleri Denizli belediye başkanları listesi Denizli milletvekilleri listesi Denizli ilindeki yerleşim yerleri listesi Eğitim Pamukkale Üniversitesi Denizli Lisesi Erbakır Fen Lisesi Yaşar Kımıl Fen Lisesi Kültür ve Turizm Pamukkale Beycesultan Hierapolis İnançoğulları Laodikya Medet Höyüğü Tavas Karahisar Höyüğü Tripolis ad Meaendrum Atatürk ve Etnografya Müzesi Yassıhöyük Kaleiçi Delikliçınar Meydanı Denizli Teleferik Denizli horozu Kaklık Mağarası SporSpor sahaları Denizli Atatürk Stadyumu Doğan Seyfi Atlı Stadyumu Pamukkale Üniversitesi Spor Salonu Denizli'de spor Kulüpler Denizlispor Kızılcabölükspor Merkezefendi Belediyesi Denizli'de spor Barajlar Adıgüzel Barajı Buldan Barajı Cindere Barajı Gökpınar Barajı Işıklı Gölü Barajı Yenidere Barajı Camiler Ulu Cami gtd2023-24 1. Lig stadyumları 11 Nisan Stadyumu Aktepe Stadyumu Alsancak Mustafa Denizli Stadyumu Bandırma 17 Eylül Stadyumu Bodrum İlçe Stadyumu Bolu Atatürk Stadyumu Çorum Şehir Stadyumu Çotanak Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Eryaman Stadyumu Eyüp Stadyumu Gürsel Aksel Stadyumu Kâzım Karabekir Stadyumu Kocaeli Stadyumu Mümin Özkasap Stadyumu Sakarya Atatürk Stadyumu Samsun 19 Mayıs Stadyumu Tuzla Belediye Sahası Ümraniye Belediyesi Şehir Stadyumu Yeni Adana Stadyumu "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Denizli_Atatürk_Stadyumu&oldid=31073836" sayfasından alınmıştır

Diyarbakır Atatürk StadyumuYerDiyarbakır, TürkiyeKoordinatlar37°54′51″K 40°13′17″D / 37.91417°K 40.22139°D / 37.91417; 40.22139Açılış1960YıkılışEkim 2016[1]SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimIşıklandırmaVarKapasite12.963Boyutlar105×68 mKullanıcılarDiyarbakırspor (1968-2013)Diyarbekirspor (2013-2016) Diyarbakır Atatürk Stadyumu, Diyarbakırspor ve Diyarbekirspor'un maçlarına ev sahipliği yapmıştır. 1960'ta inşa edilen ve daha sonra ışıklandırılan stadyumun 12.963[2] kişilik bir kapasitesi vardır. Stadyumun eski olması sebebiyle seyircilerin güvenliği için kapasite 4.600 ile sınırlandırılmıştır. Tamamı koltuklu olan stadyumda kapalı devre kamera sistemi de mevcuttur. Diyarbakır'ın Yenişehir ilçesinde yer alan stadyum, 1999-2000 Türkiye Kupası final maçı olan Antalyaspor-Galatasaray maçına ev sahipliği yapmıştır. 2000 yılında ise stadyum ışıklandırılmış ve oynanan ilk gece maçında Diyarbakırspor, Şanlıurfaspor'u 3-0 mağlup etmiştir. 2016 yılının Ekim ayında yıkılmıştır.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b KAYA, Selim (21 Ekim 2016). "Diyarbakır Atatürk Stadı yıkılıyor!". hurriyet.com.tr. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2016.  "Diyarbakırspor Kulübü, Türkiye Futbol Federasyonu Resmi Sitesi". 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2009.  Diyarbakır ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Diyarbakır_Atatürk_Stadyumu&oldid=31076477" sayfasından alınmıştır

Elazığ Atatürk StadyumuUEFA YerElazığ, TürkiyeKoordinatlar38°40′16″K 39°11′52″D / 38.67111°K 39.19778°D / 38.67111; 39.19778Temel atma1970Açılış1974(ilk)2023(yeniden)Yenileme2007-20122019-2023SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimSkorbordDijital Led EkranIşıklandırmaVarMaliyet128 Milyon Türk LirasıMimarAlper AksoyGenel müteahhitMYS İnşaat Anonim ŞirketiKapasite18.423Localar23Boyutlar105×68 mKullanıcılarElazığspor Elazığ Atatürk Stadyumu, Elazığspor'un maçlarına ev sahipliği yapan 18.423 kapasiteli çok amaçlı stadyumdur.[1] 1974 yılında hizmete sunulan stadyum, 2020-2023 yılları arasında yenilenmiş ve yeniden hizmete sunulmuştur. Tribünlerin tümü koltukludur. Oyun alanı zemini alttan ısıtmalı doğal çimdir. Stadyum projesinde ışıklandırma, gelir sağlayıcı sosyal alanlar, kapalı devre kamera sistemi ve engelli tribünü bulunmaktadır. Stadyumun yanında çok amaçlı spor tesisleri de mevcuttur. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Elazığ kentinde ilk kayda değer stadyum; Alman, “Modern Bauformen” dergisinde yer alan Milano şehrinde 1930 senesinde yapılan stadyumun planlarından minimalize edilmek suretiyle kopya edilerek aynı yıl temeli atılan “Elazığ Şehir Stadyumu” ve “Halkevi Kapalı Spor Salonu” dur. 1930 yılında inşasına başlanıp, 1938 yılında hizmete açılmıştır. Geçen yıllar içerisinde Elazığ Şehir Stadyumu'nun, şehir merkezinde kalması ile şehir dışında bir stadyum yapılması düşünülmüş ve 13.923 kişilik seyirci kapasiteli, 1 hakem ve 2 adet soyunma odası (her odada 4 duş yeri olan yaklaşık 25 m²) ve çim zeminli bir stadyum olarak 1974 yılında “Atatürk Stadyumu” hizmete girmiştir.[2] Yapıldığı dönem, bölgenin en büyük spor kompleksi özelliği taşımaktaydı. 2011-2012 sezonu sonunda Elazığspor yeniden Süper Lig'e yükselmiş, 2012-2013 sezonu öncesinde zemin, alttan ısıtma ile birlikte tribün ve soyunma odaları yenilenmiştir. Yıllarca Elazığspor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapan tesis, 2019'da yerinde yenilenmek sureti ile yıkılmıştır. Yenilenme[değiştir | kaynağı değiştir] Artık ihtiyaçlara cevap veremeyen stadyumun, 13 Ocak 2019 tarihinde yıkımına başlanmış, ve aynı yerinde 2019-2023 yılları arasında yenilenme süreci geçirmiştir. 7 Mayıs 2023 tarihinde Elazığspor - Karaköprü Belediyespor maçı ile yeniden açılış yapmıştır. Stadyum şehir merkezinde bulunmaktadır. Taraftarların yürüyerek çok rahat bir şekilde gidecekleri bir konuma sahiptir. Alt tarafında çevre yolu vardır. Havaalanına uzaklığı 13 km'dir. Uluslararası müsabakalar[değiştir | kaynağı değiştir] Eylül 2023'te Türkiye kadın millî futbol takımı bu stadyumda mücadele etti. Kadınlar 26. Eyl. 2023. Grup C2:  Türkiye –  Litvanya 2:0 (UEFA Kadınlar Uluslar Ligi)[3] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Elazığ Stadyumu son durum: İngiliz modeli yeni stadyum hizmete açılıyor! UEFA ve FIFA standartlarında..." m.yeniakit.com.tr. 12 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2023.  "H. VEHBİ COŞKUN: ELAZIĞ ATATÜRK STADYUMU". TURAN GAZETESİ. 28 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023.  "Türkiye – Lithuania". UEFA (Almanca).  Birden fazla |periodical= ve |work= kullanıldı (yardım) 15 Ekim 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Elazığ_Atatürk_Stadyumu&oldid=32090384" sayfasından alınmıştır

Eskişehir Atatürk StadyumuYerEskişehir, TürkiyeKoordinatlar39°46′15″K 30°30′50″D / 39.77083°K 30.51389°D / 39.77083; 30.51389Açılış1952Yenileme2013Kapanış16 Ekim 2016[1]Yıkılış2018 Eskişehir Atatürk Stadyumu, 2016 yılına kadar Eskişehir'de hizmet veren 14.950 kapasiteli stadyumdur. Eskişehirspor'un iç saha maçlarına ev sahipliği yapmıştır. Eskişehirspor, 2007-08 sezonunda Süper Lig'e çıktıktan sonra 2008-09 sezonu başında hafif bir tadilat görerek Süper Lig'e uygun hale getirilmiştir. En son, 2012-13 sezonu başında Avrupa Ligi'nde Eskişehirspor - St. Johnstone maçına ev sahipliği yapmıştır. TOKİ ile yapılan anlaşmalar nedeniyle 2013 yılının Haziran ayında eskimiş olan stadın yerini alması planlanan Yeni Eskişehir Stadyumunun temeli Sazova'da atılmış, 2016 yılında da açılarak Eskişehir Atatürk Stadının yerini almıştır.[2][3] Yıkılması[değiştir | kaynağı değiştir] Yeni inşa edilen stadın hizmete girmesiyle birlikte atıl duruma düşen Eskişehir Atatürk Stadı 2018 yılında yıkılarak yerine Millet Bahçesi yapılmıştır.[4][5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Eskişehir Atatürk Stadyumu'ndaki Son Maç Seyircisiz Oynandı". haberler.com. 16 Ekim 2016. 1 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017.  Taşkın, Murat (1 Nisan 2013). "Eskişehir'i TOKİ ye satmak…". Eskişehir’i TOKİ ye satmak…. istikbalgazetesi. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2013.  "Eskişehirspor Kulübü Resmi Web Sitesi". www.eskisehirspor.org.tr. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2021.  "Eskişehir Atatürk Stadı 'millet bahçesi'ne dönüştürülmek için yıkılıyor: 'Kendi tarihimizi kendimiz yıkalım dedik'". tr.sputniknews.com. 6 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2021.  "Türkiye'nin çehresini değiştirecek millet bahçelerinden yapımı tamamlananlar Dünya Çevre Günü'nde açılacak". www.aa.com.tr. 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2021.  Wikimedia Commons'ta Eskişehir Atatürk Stadyumu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Eskişehir_Atatürk_Stadyumu&oldid=31075344" sayfasından alınmıştır

Yeni Eskişehir Atatürk StadyumuTam isimYeni Eskişehir Atatürk StadyumuYerEskişehir, TürkiyeKoordinatlar39°45′45″K 30°28′04″D / 39.76250°K 30.46778°D / 39.76250; 30.46778Temel atma23 Ağustos 2013Açılış20 Kasım 2016SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimEv sahibiEskişehirsporKapasite32.500[1]KullanıcılarEskişehirspor Yeni Eskişehir Atatürk Stadyumu, Türkiye'nin Eskişehir kentinde bulunan stadyum. 32.500 kapasiteli stadyumdur. Ev sahibi kulüp Eskişehirspor'dur. İnşaat süreci[değiştir | kaynağı değiştir] TOKİ tarafından Eskişehir'in Sazova mahallesinde yapılan stadyumun, 2010 yılında projesine, 23 Ağustos 2013 tarihinde gerçekleşen temel atma töreniyle de inşasına başlanmıştır. Stadyumun arsa alanı 145.089 m² ve toplam inşaat alanı 125.572 m²'dir. Açılış[değiştir | kaynağı değiştir] Stadyum 20 Kasım 2016 tarihinde oynanan Eskişehirspor ve Yeni Malatyaspor arasında oynanan maçla hizmete girmiştir. İlk golü Eskişehirspor futbolcusu Hasan Hüseyin Acar kaydetmiştir. Eskişehirspor karşılaşmayı 2-0 kazanmıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Eskişehir Yeni Stadyum". Tff.org. 23 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2019.  gtd2022-23 3. Lig stadyumları1. Grup Aktepe Alsancak Mustafa Denizli Çorum Şehir Derince Belediyespor Doğal Çim Dumlupınar Edirne 25 Kasım Şehir Elazığ Doğukent Faruk Çelik İzzettin Köyü Kelkit İlçe Mersin Nevşehir 3 Nolu Çim Saha Selçuk Üniversitesi 15 Temmuz Şile Vali Lütfi Yiğenoğlu Yeni Eskişehir Yeni Ordu Yomra İlçe 2. Grup 7 Eylül Alanya Milli Egemenlik Başpınar Bayrampaşa Çetin Emeç Darıca İlçe Elazığ Doğukent Gümüşhane Yenişehir Hüsnü Uğural Iğdır Şehir Kahramanmaraş Merkez Spor Kompleksi Kemal Kaynaş Mimar Kubilay Köse Mustafa Kemal Atatürk Of İlçe Özer Türk Vakfıkebir İlçe Yeni Ordu 3. Grup 14 Eylül 7 Ocak Adnan Menderes Dağılgan Erbaa İlçe Fatsa İlçe Hopa İlçe Kepez Hasan Doğan Maltepe Hasan Polat Minareliçavuş Spor Tesisleri Muş Şehir Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Kampüs Osmanlı Sakarya Atatürk Siirt Atatürk Spor Toto Akhisar Tepecik Şenol Güneş Yeşiltepe Spor Kompleksi "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Yeni_Eskişehir_Stadyumu&oldid=32189105" sayfasından alınmıştır

Etimesgut Belediyesi Atatürk Stadyumu2013 yılında Etimesgut Belediyesi Atatürk StadyumuYerEtimesgut, Ankara, TürkiyeKoordinatlar39°56′22″K 32°39′26″D / 39.93944°K 32.65722°D / 39.93944; 32.65722Açılış1967Yenileme2017SahibiEtimesgut BelediyesiZeminSuni çimIşıklandırmaYokEv sahibiEtimesgut BelediyesporKapasite2.640Boyutlar105x68 metre Etimesgut Belediyesi Atatürk Stadyumu; Ankara'nın Etimesgut ilçesinde bulunan bir stadyumdur. Etimesgut Belediyespor'un maçlarına ev sahipliği yapan[1] stadyum, Hacettepe SK tarafından da kullanılmaktadır. İlk olarak 1967 yılında inşa edilmiş; 2017'de ise bir dizi yenileme çalışması geçirmiştir.[2] 105x68 metre büyüklüğünde ve 2.640 seyirci kapasitelidir. Zeminde suni çim kaplıdır.[3][4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Etimesgut Belediyespor Sezonu Galibiyetle Açtı". Etimesgut Belediyesi. 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021.  "Etimesgut Belediyespor'u ve Yenilenen Atatürk Stadyumu'nu Başkan Enver Demirel İle Konuştuk". Haber Ankara. 22 Ağustos 2017. 17 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021.  "Etimesgut Belediyesi Atatürk Stadyumu". BeSoccer.com (İngilizce). 17 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021.  "Etimesgut Belediyesi Atatürk Stadı". Türkiye Futbol Federasyonu. 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] TFF.org'da Etimesgut Belediyesi Atatürk Stadyumu Foursquare'da Etimesgut Belediyesi Atatürk Stadyumu gtd2022-23 2. Lig stadyumlarıBeyaz Grup 18 Temmuz Batman Yeni Şehir Bayrampaşa Çetin Emeç Çorum Şehir Diyarbakır Erzincan 13 Şubat Şehir Esenler Etimesgut Belediyesi Atatürk Genç Osman İnegöl İlçe Isparta Atatürk Şehir Menemen İlçe Muhsin Yazıcıoğlu Nazilli İlçe Şanlıurfa 11 Nisan Soma Atatürk Tarsus İlçe Yüzüncü Yıl Atatürk Zafer Kırmızı Grup Adıyaman Atatürk Balıkesir Atatürk Diyarbakır Etimesgut Belediyesi Atatürk Fethiye İlçe Gazi İsmail Oğan Karaelmas Kemal Köksal Kırklareli Atatürk Kırşehir Ahi Kocaeli Mustafa Fehmi Gerçeker Pazar İlçe TCDD Ankara Demirspor Uşak 1 Eylül Van Atatürk Yeni Buca Yeni Hatay Yomra İlçe Yusuf Ziya Öniş "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Etimesgut_Belediyesi_Atatürk_Stadyumu&oldid=30436220" sayfasından alınmıştır

Kastamonu Gazi StadıTam isimKastamonu Gazi StadyumuYerKastamonu, TürkiyeKoordinatlar41°21′56″K 33°46′02″D / 41.36556°K 33.76722°D / 41.36556; 33.76722Açılış1984Yenileme2010SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimSkorbordDijital TabelaIşıklandırmaVarKapasite4.500Boyutlar105×68 mKullanıcılarKastamonuspor (2014 yılına kadar)Kastamonuspor 1966 Gazi Stadyumu, Kastamonu'da bulunan 4.500 kişilik stadyum. Kastamonuspor 1966 maçlarını burada oynamaktadır. Gazi Stadyumu, 1930'lu yıllarda Atatürk'ün Kastamonu'ya gelişi ve Şapka İnkılabı Bayramı kutlamalarının yapıldığı mekanlardan biri olmuştur. İlerleyen dönemlerde amatör futbol karşılaşmalarında kullanılan stadyum, Kastamonuspor'un profesyonel olarak liglerde mücadele etmesiyle birlikte takımın ev sahipliği yaptığı stadyum konumuna gelmiştir. 2015 yılı içerisinde Kastamonu Valisi Şehmus Günaydın yaptığı bir açıklamada Gazi Stadyumu'nun artık beklentilere cevap vermediğini ifade etmiş, kapsamlı bir stat yapılması konusunda düşünceleri olduğunu belirtmiştir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Kastamonu iline yeni stat planları". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2015.  gtd2022-23 2. Lig stadyumlarıBeyaz Grup 18 Temmuz Batman Yeni Şehir Bayrampaşa Çetin Emeç Çorum Şehir Diyarbakır Erzincan 13 Şubat Şehir Esenler Etimesgut Belediyesi Atatürk Genç Osman İnegöl İlçe Isparta Atatürk Şehir Menemen İlçe Muhsin Yazıcıoğlu Nazilli İlçe Şanlıurfa 11 Nisan Soma Atatürk Tarsus İlçe Yüzüncü Yıl Atatürk Zafer Kırmızı Grup Adıyaman Atatürk Balıkesir Atatürk Diyarbakır Etimesgut Belediyesi Atatürk Fethiye İlçe Gazi İsmail Oğan Karaelmas Kemal Köksal Kırklareli Atatürk Kırşehir Ahi Kocaeli Mustafa Fehmi Gerçeker Pazar İlçe TCDD Ankara Demirspor Uşak 1 Eylül Van Atatürk Yeni Buca Yeni Hatay Yomra İlçe Yusuf Ziya Öniş Kastamonu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gazi_Stadyumu&oldid=31086626" sayfasından alınmıştır

Giresun Atatürk StadyumuGiresun stadıGiresun Atatürk Stadyumu'nda devam eden yıkım çalışmaları.Tam isimGiresun Atatürk StadyumuYerGiresun, TürkiyeKoordinatlar40°54′35″K 38°22′19″D / 40.90972°K 38.37194°D / 40.90972; 38.37194Tamamlanış1928Açılış1941Yenileme1981Kapanış3 Ocak 2021YıkılışŞubat 2021-günümüzSahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimEv sahibiGiresunsporKapasite12.191Localar0Boyutlar105×68 mKullanıcılarGiresunspor Giresun Atatürk Stadyumu, Giresun'da bulunan çok amaçlı stadyumdur.[1] Şehirlerarası Devlet Sahil Karayolu üzerinde bulunan, Giresun'dan yolu geçen herkesin rahatça ulaşabileceği bir mevkide inşa edilmiş olan stadyum Türkiye'de inşa edildiği dönemin en önemli stadyumlarından bir tanesi olmasına rağmen geçen uzun yıllar boyunca yapılamayan modernizasyon çalışmaları sonucunda günümüz koşullarının gerisinde kalmıştır. 12.191 kapastili bu stadyuma Giresunspor ev sahipliği yapmaktadır.[2] 30.339 m2 arsa üzerine inşa edilmiş olan stadyum 1941 yılında hizmete girerek önce toprak saha olarak hizmet vermiş, ilk çimlendirilmesi ise 1981 yılında yapılmıştır. Denize dik şekilde konumlandırılmış olan stadyumun deniz tarafındaki kale arkası bölümünde tribün bulunmamaktadır. Stadyumun çim saha ölçüleri ise 68 X 105 metredir. Son maç 3 Ocak 2021'de, Giresunspor-Tuzlaspor arasında oynanmış ve maçı Giresunspor kazanmıştır. Stadyumdaki son golü bu maçta, Giresunspor oyuncusu Ibrahima Baldé atmıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "GİRESUN ATATÜRK". 9 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  "BITEXEN GİRESUNSPOR". 16 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  Giresun ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Giresun_Atatürk_Stadyumu&oldid=31088882" sayfasından alınmıştır

Başlığın diğer anlamları için Atatürk Stadyumu sayfasına bakınız. Atatürk Şehir StadyumuAtatürk Şehir StadyumuYerIspartaKoordinatlar37°46′05″K 30°33′40″D / 37.76806°K 30.56111°D / 37.76806; 30.56111Temel atma1950Açılış1974ZeminDoğal çimSkorbordLed Dijital TabelaIşıklandırmaVarKapasite4.345KullanıcılarIspartasporEmresporIsparta 32 SK 1950 yılında toprak yüzeyli olarak yapılan Atatürk Şehir Stadyumu 1974 yılında çimlendirilmiştir. Stadyumun 4.345 seyirci kapasitesi olup,[1] 6 kulvarlı atletizm pisti, elektronik skorboardu bulunmaktadır. Ispartaspor[2] ve Emrespor ve Isparta 32 SK bu stada ev sahipliği yapmaktadır. Kapalı tribünün altında halter antrenman salonu, sosyal tesis gibi bölümler yer almaktadır. İlave kapalı tribünün alt kısmı Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü imkânları ile tefriş edilerek sporcu lokali, dış kısmı da çay bahçesi olarak hizmete açılmıştır. Çay bahçesinin yan tarafında tartan zeminli mini basketbol sahası ışıklandırılarak hizmete açılmıştır. Ayrıca kapalı tribünün altında atıl vaziyette bulunan bölümler yine Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü imkânları ile tanzim edilerek kondisyon salonu açılmıştır. 1998 yılı içerisinde dış saha (Ali Göral Futbol Sahası) İl Müdürlüğü imkânlarıyla çimlendirilmiştir. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 27 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  "Arşivlenmiş kopya". 3 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.  Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] gtd2022-23 2. Lig stadyumlarıBeyaz Grup 18 Temmuz Batman Yeni Şehir Bayrampaşa Çetin Emeç Çorum Şehir Diyarbakır Erzincan 13 Şubat Şehir Esenler Etimesgut Belediyesi Atatürk Genç Osman İnegöl İlçe Isparta Atatürk Şehir Menemen İlçe Muhsin Yazıcıoğlu Nazilli İlçe Şanlıurfa 11 Nisan Soma Atatürk Tarsus İlçe Yüzüncü Yıl Atatürk Zafer Kırmızı Grup Adıyaman Atatürk Balıkesir Atatürk Diyarbakır Etimesgut Belediyesi Atatürk Fethiye İlçe Gazi İsmail Oğan Karaelmas Kemal Köksal Kırklareli Atatürk Kırşehir Ahi Kocaeli Mustafa Fehmi Gerçeker Pazar İlçe TCDD Ankara Demirspor Uşak 1 Eylül Van Atatürk Yeni Buca Yeni Hatay Yomra İlçe Yusuf Ziya Öniş Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Isparta_Atatürk_Şehir_Stadyumu&oldid=31677933" sayfasından alınmıştır

Kayseri Atatürk StadyumuTam isimKayseri Atatürk StadyumuYerKayseri, TürkiyeKoordinatlar38°43′23″K 35°29′48″D / 38.72306°K 35.49667°D / 38.72306; 35.49667Temel atma1956Açılış1960YıkılışOcak 2009[1]Kapasite25,918 Kayseri Atatürk Stadyumu , Kayseri'de 1956 yılında temelleri atılmış ve 1960 yılında hizmete açılmış olan stadyumdur. Kayserispor ve Kayseri Erciyesspor'un maçlarına ev sahipliği yapmıştır. Kayseri Olayı olarak bilinen 1967 yılında 43 kişinin ölümüyle neticelenen Kayserispor-Sivasspor maçı bu stadta oynanmıştır. Stadyumun kale arkası tribünü yapıldıktan sonra koltuksuz kapasitesi yaklaşık 32000 iken koltuklu toplam kapasitesi 25.918 dir ve Kayseri Kadir Has Şehir Stadyumu'nun tamamlanması ile 2009 yılının Ocak ayında yıkılmıştır.[1] Bulunduğu konum Kayseri Büyükşehir Belediyesi tarafından satılarak,farklı bir konuma yapılan Kayseri Kadir Has Şehir Stadyumu'nun arsasının ve maliyetinin çoğu karşılanmıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b "Emektar stat tarih oldu". sabah.com.tr. 20 Ocak 2009. 7 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017.  Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Kayseri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kayseri_Atatürk_Stadyumu&oldid=31046416" sayfasından alınmıştır

Kırklareli Atatürk StadyumuYerMerkez, Kırklareli, TürkiyeKoordinatlar41°43′48″K 27°12′58″D / 41.73000°K 27.21611°D / 41.73000; 27.21611SahibiGençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimKapasite3.750Boyutlar68×105KullanıcılarKırklarelispor Kırklareli Atatürk Stadyumu, Kırklareli'nin merkez ilçesinde bulunan futbol stadyumu. Kırklarelispor'un maçlarına ev sahipliği yapan stadyum tümü koltuklu olmak üzere 3.750 seyirci kapasitelidir. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] TFF.org'da Kırklareli Atatürk Stadyumu Foursquare'da Kırklareli Atatürk Stadyumu gtd2022-23 2. Lig stadyumlarıBeyaz Grup 18 Temmuz Batman Yeni Şehir Bayrampaşa Çetin Emeç Çorum Şehir Diyarbakır Erzincan 13 Şubat Şehir Esenler Etimesgut Belediyesi Atatürk Genç Osman İnegöl İlçe Isparta Atatürk Şehir Menemen İlçe Muhsin Yazıcıoğlu Nazilli İlçe Şanlıurfa 11 Nisan Soma Atatürk Tarsus İlçe Yüzüncü Yıl Atatürk Zafer Kırmızı Grup Adıyaman Atatürk Balıkesir Atatürk Diyarbakır Etimesgut Belediyesi Atatürk Fethiye İlçe Gazi İsmail Oğan Karaelmas Kemal Köksal Kırklareli Atatürk Kırşehir Ahi Kocaeli Mustafa Fehmi Gerçeker Pazar İlçe TCDD Ankara Demirspor Uşak 1 Eylül Van Atatürk Yeni Buca Yeni Hatay Yomra İlçe Yusuf Ziya Öniş "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kırklareli_Atatürk_Stadyumu&oldid=30439098" sayfasından alınmıştır

Konya Atatürk StadyumuYerKonya, TürkiyeKoordinatlar37°51′55″K 32°29′00″D / 37.86528°K 32.48333°D / 37.86528; 32.48333Açılış1950Yenileme2005Kapanış2014Yıkılış2018SahibiT.C. Gençlik ve Spor BakanlığıZeminDoğal çimKapasite22.456Boyutlar105×68 m Konya Atatürk Stadyumu, 1950 yılında Konya'da hizmete açılmış olan çok amaçlı bir stadyumdur. Konyaspor'un eski stadyumudur, şu an 22.456 oturma kapasitesine sahiptir. 2005 yılında yapılan koltuk çalışmasıyla stadın tamamı koltukla donatılmıştır.[1] Balıkesir stadıyla beraber Türkiye'de bisiklet pisti olan 2 stadyumdan biridir. 7 Mayıs 2014 tarihinde oynanan karşılaşmaya kupanın elli ikincisi 2014 Türkiye Kupası finaline ev sahipliği yaptı. Galatasaray ile Eskişehirspor'un karşılaştığı mücadelede kazanan takım Galatasaray oldu. Böylece kupayı on beşinci kez kupayı müzesine taşıdı. Atatürk Stadyumu'ndaki son maç 11 Mayıs 2014'te oynanan Konyaspor - Kayserispor arasında oynandı. 2014-15 sezonundan itibaren Konyaspor maçlarını Konya Büyükşehir Belediye Stadyumu'nda oynamaya başladı.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Ajansspor.net haberi[ölü/kırık bağlantı] "Konya 64 yıllık stada veda etti!". 16 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2014.  Stadyum ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Konya_Atatürk_Stadyumu&oldid=31051005" sayfasından alınmıştır

Atatürk Spor SalonuTam isimOrdu Atatürk Kapalı Spor SalonuYerOrdu, TürkiyeAçılış1967Ev sahibiOrdusporKapasite650[1] Ordu Atatürk Kapalı Spor Salonu, Ordu merkezde yer alan spor salonudur. 1967 yılında faaliyete girmiştir. Orduspor (kadın basketbol takımı) maçlarını burada oynamaktadır. 650 kişilik kapasitesi vardır. Spor salonunun içinde sporcu soyunma odası, hakem odası, il temsilci odası, sağlık odası, personel odası, amir odası ve sauna odası vardır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] http://www.ordu-gsim.gov.tr/tesisler/kapali-spor-salonlari/80-ataturk-kapali-spor-salonu.html[ölü/kırık bağlantı] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Ordu GSİM[ölü/kırık bağlantı] Türkiye'de spor ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ordu_Atatürk_Spor_Salonu&oldid=31025580" sayfasından alınmıştır