text
stringlengths 88
1M
|
|---|
KemalpaşaMahalleAdana ilinin Türkiye'deki konumuKemalpaşaKemalpaşa'nın Adana'daki konumuÜlke TürkiyeİlAdanaİlçeSarıçamCoğrafi bölgeAkdeniz BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam4.941Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu322İl plaka kodu01Posta kodu01340 Kemalpaşa, Adana ilinin Sarıçam ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 4.941[1] 2018 4.556[1] 2017 4.118[1] 2016 3.844[1] 2015 3.581[1] 2014 3.620[1] 2013 3.502[1] 2012 3.367[1] 2011 3.299[1] 2010 3.137[1] 2009 2.977[1] 2008 2.919[1] 2007 2.712[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 25 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2020. gtdSarıçam mahalleleri Acıdere Acıdere OSB Aflak Akkuyu Avcılar Aydınyurdu Ayvalı Balcalı Bayramhacılı Beyceli Boynuyoğun Boztepe Buruk Cumhuriyet Büyük Baklalı Cerenli Cihadiye Çamlıca Çarkıpare Çaylı Çınarlı Çiçekli Çirişgediği Dağcı Dutluca Eğeciuşağı Ertuğrulgazi Esentepe Gökbuket Göztepe Gültepe Hakkıbeyli Hasanbeyli Hocallı Hürriyet İstiklal Karaömerli Karayusuflu Kargakekeç Karlık Karşıyaka Kaşobası Kemalpaşa Kepeztepe Kılbaş Kılıçlı Kızılkaş Kösefakılı Küçükbaklalı Maltepe Mehmet Akif Ersoy Menekşe Mustafalar Müminli Orhangazi Osmangazi Remzi Oğuz Arık Sarıçam Sofudede Şahintepe Turunçlu Ünlüce Yağızlar Yarımca Yavuz Sultan Selim Yenimahalle Yeniyayla Yeşiltepe Yıldırım Beyazıt Yürekli Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kemalpaşa,_Sarıçam&oldid=31224006" sayfasından alınmıştır |
KemalpaşaMahalleSakaryaÜlke TürkiyeİlSakaryaİlçeSerdivanCoğrafi bölgeMarmara BölgesiNüfus (2019) • Toplam25,147Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu0264İl plaka kodu54Posta kodu54050 Kemalpaşa, Sakarya ilinin Serdivan ilçesine bağlı bir mahalledir. Sakarya Üniversitesi bu mahallede konumlanmıştır. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 25.147[1] 2013 15.651 2007 8.246 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 19 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2020. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] gtdSerdivan mahalleleri Arabacıalanı Aralık Aşağıdereköy Bahçelievler Beşevler Beşköprü Çubuklu Dağyoncalı Esentepe Hamitabat İstiklal Kazımpaşa Kemalpaşa Kızılcıklı Köprübaşı Kuruçeşme Meşeli Orta Otuziki Evler Reşadiye Selahiye Uzunköy Vatan Yazlık Yukarıdereköy Sakarya ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kemalpaşa,_Serdivan&oldid=31209157" sayfasından alınmıştır |
KemalpaşaMahalleKemalpaşa İlkokulu (Ekim 2010) KemalpaşaKemalpaşa'nın Aydın'daki konumu Aydın ilinin Türkiye'deki konumuKemalpaşaKemalpaşa'nın Aydın'daki konumuÜlke TürkiyeİlAydınİlçeSökeCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam4.016Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu256İl plaka kodu09Posta kodu09200 Kemalpaşa Camii (Ekim 2010) Kemalpaşa, Aydın ilinin Söke ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 4.016[1] 2018 4.086[1] 2017 4.196[1] 2016 4.325[1] 2015 4.432[1] 2014 4.547[1] 2013 4.621[1] 2012 4.777[1] 2011 4.891[1] 2010 5.028[1] 2009 5.094[1] 2008 4.990[1] 2007 4.907[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 25 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2020. gtdSöke'nin mahalleleriMerkez Mahalleler Atatürk Cumhuriyet Çeltikçi Fevzipaşa Kemalpaşa Konak Yenicamii Yenikent Kırsal Mahalleler Ağaçlı Akçakaya Akçakonak Argavlı Arslanyaylası Atburgazı Avcılar Avşar Bağarası Bayırdamı Burunköy Çalıköy Çalışlı Çavdar Demirçay Doğanbey Gölbent Güllübahçe Güneyyaka Güzeltepe Karaatlı Karacahayıt Karakaya Kaygılı Kisir Köprüalan Nalbantlar Özbaşı Özbeyyeniköy Pamukçular Sarıkemer Savuca Sayrakçı Sazlı Serçin Sofular Söke OSB Tuzburgazı Yamaç Yenidoğan Yeniköy Yeşilköy Yuvaca Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kemalpaşa,_Söke&oldid=31266473" sayfasından alınmıştır |
KemalpaşaMahalleÜlke TürkiyeİlMersinİlçeTarsusCoğrafi bölgeAkdenizNüfus (2019) • Toplam2,296Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu0324İl plaka kodu33 Kemalpaşa, Mersin'in Tarsus ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 2.296[1] 2013 2.422 2007 2.634 gtdTarsus'un mahalleleri 82Evler Ağzıdelik Akarsu Akçakocalı Akgedik Akşemsettin Aladağ Aliağa Alibeyli Aliefendioğlu Alifakı Altaylılar Anıt Ardıçlı Arıklı Atalar Avadan Bağlar Baharlı Bahçe Bahşiş Ballıca Baltalı Barbaros Belen Beydeğirmeni Beylice Boğazpınar Bolatlı Boztepe Böğrüeğri Büyükkösebalcı Camilimanda Caminur Cırbıklar Cin Cumhuriyet Çağbaşı Çağlayan Çakırlı Çamalan B.M Çamtepe Çatalca Çavdarlı Çavuşlu Çevreli Çiçekli Çiftlik Çiriştepe Çokak Çöplü Çukurbağ Dadalı Damlama Dedeler Dorak Duatepe Egemen Eminlik Emirler Ergenekon Esenler Eski Ömerli Eskişehir Fahrettin Paşa Fatih Ferahimşalvuz Fevzi Çakmak Gaziler Gazipaşa Girne Göçük Gömmece Gözlükule Gülek Günyurdu Hacıbozan Hacıhamzalı Halitağa Hasanağa Heleke Hürriyet İbrişim İncirgediği İncirlikuyu İnköy İsmetpaşa Kaburgediği Kadelli Kaklıktaşı Kaleburcu Kanberhüyüğü Karaçerçili Karadiken Karadirlik Karakütük Karayayla Kargılı Karsavran Kavaklı Kayadibi Kefeli Kelahmet Kemalpaşa Kerimler Keşli Kırıt Kırklarsırtı Kızılçukur Kızılmurat Kocaköy Koçmarlı Konaklar Kozoluk Körlü Beyi Kösebalcı Köselerli Kulak Kumdere Kurbanlı Kurtçukuru Kuşçular Kütüklü Mahmutağa Mantaş Meşelik Mithatpaşa Muratlı Nemiroğlu Olukkoyağı Öğretmenler Özbek Özlüce Pirömerli Reşadiye Sağlıklı Sandal Sanlıca Sarıveli Sayköy Sıraköy Simithacılı Sucular Şahin Şehitishak Şehitkerim Şehitler Tepesi Şehitmustafa Takbaş Taşçılı Taşkuyu Taşobası Tekeliören Tekke Tepeçaylak Tepeköy Tepetaşpınar Topaklı Topçu Tozkoparan Zahit Ulaş Verimli Yalamık Yanıkkışla Yaramış Yarbay Şemsettin Yazlık Yeni Ömerli Yeni Yenice Yeniçay Yeniköy Yeşil Yeşilevler Yeşiltepe Yeşilyurt Yunus Emre Yunusoğlu Yüksek Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 13 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2020. Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kemalpaşa,_Tarsus&oldid=26049061" sayfasından alınmıştır |
KemalpaşaKöyTokat'ın Türkiye'deki konumuKemalpaşaKemalpaşa'nın Tokat'taki konumuÜlke TürkiyeİlTokatİlçeMerkezCoğrafi bölgeKaradeniz BölgesiRakım764 mNüfus (2020) • Toplam977Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu0356İl plaka kodu60Posta kodu60010 Kemalpaşa, Tokat ilinin merkez ilçesine bağlı bir köydür. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Köyün adı, 1928 kayıtlarında Vavri, 1960 kayıtlarında Oğulcuk olarak geçmektedir.[3] Oğulcuk köyü, 30 Aralık 1998 tarihinde "Kemalpaşa" adıyla belediye statüsü alarak beldeye dönüştü.[4] Kasabanın belediye statüsü, nüfusunun 2000 kişinin altına düşmesi üzerine 2013 yılında sona erdi.[5] Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Köy, Tokat il merkezine 8 km uzaklıktadır.[6] Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre köy nüfus verileri 2020 977[2] 2019 974[2] 2018 1.016[2] 2017 1.007[2] 2016 1.049[2] 2015 1.054[2] 2014 1.088[2] 2013 1.210[2] 2012 1.243[6] 2011 1.288[6] 2010 1.315[6] 2009 1.413[6] 2008 1.518[6] 2007 1.853[6] 2000 1.981[6] 1990 1.004[6] 1985 1.150[6] 1980 1.169[6] 1975 1.059[6] 1970 1.086[6] 1965 1.059[6] 1960 1.059[6] Yönetim[değiştir | kaynağı değiştir] Belediye başkanlığı[değiştir | kaynağı değiştir] Seçildiği yıl Belediye başkanları[6] 2009 Erdal Kiran (DSP) 2004 Erdal Kiran (DSP) 1999 Hasan Şanlı (CHP) Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Ogulcuk, Turkey Page" (İngilizce). Fallingrain.com. 10 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2021. a b c d e f g h i "Tokat Merkez Kemalpaşa Köy Nüfusu". nufusune.com. 18 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2021. Nişanyan, Sevan. "Index-Anatolicus: Türkiye yerleşim birimleri envanteri". nisanyanmap.com. 23 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2021. "Belediye Kurulmasına Dair Kararlar" (PDF). Resmî Gazete. 31 Aralık 1998. 15 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2021. "İşte Kapatılacak 559 Belde !". kamudan.com. 10 Ekim 2012. 27 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2020. a b c d e f g h i j k l m n o p "Kemalpaşa Belediyesi". YerelNet.org.tr. 5 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2021. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Kemalpaşa, Tokat için uzaydan görüntü siteleri: Google, Yahoo, Microsoft gtdTokat (merkez) belde ve köyleriBeldeler Çamlıbel Çat Emirseyit Güryıldız Köyler Acıpınar Ahmetalan Akbelen Akyamaç Akyurt Alanköy Altıntaş Aluç Aşağıfırındere Avlunlar Avşarağzı Aydınca Aydoğdu Bağbaşı Bakışlı Ballıdere Batmantaş Bedirkale Beşören Binecek Boyalı Bulaköy Büyükbağlar Büyükyıldız Çamağzı Çamaltı Çamdere Çamlık Çatalkaya Çayören Çerçi Çerdiğin Çökelikkışla Çördük Çöreğibüyük Çubuklu Dayılıhacı Dedeli Dereağzı Derekışla Dereyaka Dodurga Döllük Efeköy Ekincik Eskiköy Eze Gaziosmanpaşa Gökçe Gökçeyol Gökdere Gölcük Gözova Güğümlü Gülpınar Gümenek Günçalı Günevi Güzelce Güzeldere Halilalan Hanpınar Hasanbaba İhsaniye Kabakboğazı Kadıvakfı Karakaya Kargın Kargıncık Kemalpaşa Kervansaray Keşlik Kızık Kızılkaya Kızılköy Kızılöz Killik Kocacık Kömeç Küçükbağlar Madas Musullu Mülkköy Nebiköy Ormanbeyli Ortaören Pınarlı Sarıtarla Semerci Sevindik Sırçalı Söngüt Şehitler Şenköy Tahtoba Taşlıçiftlik Tekneli Uğrak Ulaş Yağmurlu Yakacık Yatmış Yayladalı Yazıbaşı Yelpe Yenice Yeşilyurt Mahalle (eski köy) Akın Aktepe Bozatalan Tokat ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Türkiye'deki bir köy ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kemalpaşa,_Tokat&oldid=30789780" sayfasından alınmıştır |
KemalpaşaMahalle KemalpaşaKemalpaşa'nın Adana'daki konumu Adana ilinin Türkiye'deki konumuKemalpaşaKemalpaşa'nın Adana'daki konumuÜlke TürkiyeİlAdanaİlçeYumurtalıkCoğrafi bölgeAkdeniz BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam1.213Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu322İl plaka kodu01Posta kodu01680 Kemalpaşa, Adana ilinin Yumurtalık ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 1.213[1] 2018 1.240[1] 2017 1.207[1] 2016 1.206[1] 2015 1.242[1] 2014 1.265[1] 2013 1.235[1] 2012 1.258[1] 2011 1.248[1] 2010 1.260[1] 2009 1.230[1] 2008 1.265[1] 2007 1.112[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 25 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2020. gtdYumurtalık mahalleleri Akdeniz Akyuva Asmalı Ayas Ayvalık Demirtaş Deveciuşağı Devrişiye Gölovası Hamzalı Haylazlı Kaldırım Kalemli Kemalpaşa Kesmeburun Kırmızıdam Kuzupınarı Narlıören Ören Sugözü Yeniköy Yeşilköy Yumurtalık Zeytinbeli Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kemalpaşa,_Yumurtalık&oldid=31224180" sayfasından alınmıştır |
Mustafa KemalMahalle Mustafa KemalMustafa Kemal'ın Manisa'daki konumu Manisa ilinin Türkiye'deki konumuMustafa KemalMustafa Kemal'ın Manisa'daki konumuÜlke TürkiyeİlManisaİlçeTurgutluCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam9.609Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu236İl plaka kodu45Posta kodu45400 Mustafa Kemal, Manisa ilinin Turgutlu ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 9.609[1] 2018 9.351[1] 2017 8.875[1] 2016 8.305[1] 2015 7.940[1] 2014 7.306[1] 2013 7.100[1] 2012 6.832[1] 2011 6.591[1] 2010 6.205[1] 2009 5.933[1] 2008 5.665[1] 2007 5.265[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdTurgutlu mahalleleriMerkez Mahalleler Acarlar Albayrak Altay Atatürk Bozkurt Cumhuriyet Ergenekon İstasyonaltı İstiklal Kurtuluş Mustafa Kemal Özyurt Selvilitepe Subaşı Şehitler Turan Turgutlar Yedi Eylül Yenimahalle Yıldırım Yılmazlar Yiğitler Kırsal Mahalleler Akçapınar Akköy Aşağıbozkır Avşar Ayvacık Baktırlı Bozkır Çampınar Çatalköprü Çepnibektaş Çepnidere Çıkrıkçı Dağyeniköy Dalbahçe Derbent Gökgedik Güney Hacıisalar Irlamaz İzzettin Kabaçınar Karaköy Karaoluk Kayrak Kurudere Kuşlar Musacalı Musalaryeniköy Osmancık Örenköy Sarıbey Sinirli Sivrice Temrek Urganlı Yakuplar Yayla Yeniköy Yunusdere Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemal,_Turgutlu&oldid=31203023" sayfasından alınmıştır |
Mustafa Kemal AtatürkMahalleİzmir ilinin Türkiye'deki konumuMustafa Kemal AtatürkMustafa Kemal Atatürk'ün İzmir'deki konumuÜlke TürkiyeİlİzmirİlçeMenemenCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam491Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu232İl plaka kodu35Posta kodu35660 Mustafa Kemal Atatürk, İzmir ilinin Menemen ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 491[1] 2018 497[1] 2017 501[1] 2016 483[1] 2015 490[1] 2014 510[1] 2013 517[1] 2012 522[1] 2011 552[1] 2010 546[1] 2009 579[1] 2008 591[1] 2007 621[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdMenemen'in mahalleleriMahalleler 29 Ekim 30 Ağustos 75. Yıl Cumhuriyet 85. Yıl Cumhuriyet 9 Eylül Ahihıdır Alaniçi Atatürk Ayvacık Bağcılar Belen Bozalan Buruncuk Camikebir Cumhuriyet Çaltı Çavuş Çukurköy Değirmendere Doğa Emiralem Merkez Esatpaşa Fatih Gaybi Gazi Gazi Mustafa Kemal Göktepe Gölcük Görece Günerli Hasanlar Hatundere Haykıran Irmak İğnedere İncirlipınar İnönü İsmet İnönü İstiklal Karaorman Kasımpaşa Kazımpaşa Kemal Atatürk Kesik Kır Mermerli Musabey Mustafa Kemal Atatürk Seydinasrullah Süleymanlı Süzbeyli Telekler Turgutlar Tuzçullu Tülbentli Uğur Mumcu Ulus Villakent Yahşelli Yanıkköy Yayla Yeşil Pınar Yıldırım Zafer Zeytinlik Semtler Asarlık Emiralem Koyundere Maltepe Seyrek Türkelli Ulukent Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemal_Atatürk,_Menemen&oldid=31210391" sayfasından alınmıştır |
Mustafa Kemal AtatürkMahalleİzmir ilinin Türkiye'deki konumuMustafa Kemal AtatürkMustafa Kemal Atatürk'ün İzmir'deki konumuÜlke TürkiyeİlİzmirİlçeTorbalıCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam1.079Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu232İl plaka kodu35Posta kodu35880 Mustafa Kemal Atatürk, İzmir ilinin Torbalı ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 1.079[1] 2018 1.082[1] 2017 1.082[1] 2016 1.085[1] 2015 1.078[1] 2014 1.086[1] 2013 1.096[1] 2012 1.054[1] 2011 1.045[1] 2010 1.030[1] 2009 1.033[1] 2008 1.014[1] 2007 1.020[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdTorbalı'nın mahalleleri 19 Mayıs Ahmetli Alpkent Arslanlar Atalan Atatürk Ayrancılar Bahçelievler Bozköy Bülbüldere Cumhuriyet Çakırbeyli Çamlıca Çapak Çaybaşı Dağkızılca Dağteke Demirci Dirmil Düverlik Eğerci Ertuğrul Fevzi Çakmak Gazi Mustafa Kemal Göllüce Helvacı İnönü İstiklal Kaplancık Karakızlar Karakuyu Karaot Karşıyaka Kazım Karabekir Kırbaş Kuşçuburun Muratbey Mustafa Kemal Atatürk Naime Ormanköy Ortaköy Özbey Pamukyazı Pancar Sağlık Saipler Subaşı Şehitler Taşkesik Tepeköy Torbalı Tulum Türkmenköy Yazıbaşı Yedi Eylül Yemişlik Yeniköy Yenimahalle Yeşilköy Yoğurtçular Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemal_Atatürk,_Torbalı&oldid=31236695" sayfasından alınmıştır |
Mustafa Kemal PaşaMahalle Mustafa Kemal PaşaMustafa Kemal Paşa'nın İstanbul'daki konumu İstanbul ilinin Türkiye'deki konumuMustafa Kemal PaşaMustafa Kemal Paşa'nın İstanbul'daki konumuÜlke TürkiyeİlİstanbulİlçeArnavutköyCoğrafi bölgeMarmara BölgesiYüzölçümü • Toplam1,31 km²Nüfus (2019)[1] • Toplam13.886Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu212İl plaka kodu34Posta kodu34275 Mustafa Kemal Paşa, İstanbul ilinin Arnavutköy ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 13.886[1] 2018 13.445[1] 2017 12.585[1] 2016 12.056[1] 2015 11.625[1] 2014 11.214[1] 2013 10.895[1] 2012 10.558[1] 2011 10.270[1] 2010 9.523[1] 2009 8.376[1] 2008 7.999[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. "İstanbul Arnavutköy'ün Mahalleleri". atlasbig.com. 2 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2022. gtdArnavutköy, İstanbulMahalleler Adnan Menderes Anadolu Arnavutköy Merkez Atatürk Baklalı Balaban Boğazköy İstiklal Bolluca Boyalık Çilingir Deliklikaya Dursunköy Durusu Fatih Hacımaşlı Hadımköy Haraççı Hastane Hicret İmrahor İslambey Karaburun Karlıbayır Mareşal Fevzi Çakmak Mavigöl Mehmet Akif Ersoy Mustafa Kemal Paşa Nenehatun Ömerli Sazlıbosna Taşoluk Tayakadın Terkos Yassıören Yavuz Selim Yeniköy Yeşilbayır Yunus Emre Önemli cadde ve sokaklar Eski Edirne Asfaltı Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemal_Paşa,_Arnavutköy&oldid=31233831" sayfasından alınmıştır |
Mustafa Kemal PaşaMahalleÜlke TürkiyeİlİzmirİlçeGüzelbahçeCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2021)[1] • Toplam3.519 • Sıra5.Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)Posta kodu35310 Mustafa Kemal Paşa, İzmir ilinin Güzelbahçe ilçesine bağlı bir mahalledir. 2021 itibarıyla 3.519 kişilik nüfusa sahiptir. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Mustafa Kemal Paşa Mahallesi, Yelki beldesine bağlı Atatürk Mahallesi iken Yelki'nin 22 Mart 2008'de mahalleye dönüştürülmesinin ardından bugünkü hâlini aldı. Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Mahallenin batısında Yelki, kuzeyinde Kahramandere, doğusunda Küçükkaya, güneyinde Çamlı mahalleleri bulunmaktadır. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıl Toplam 2007[1] 1.303 2008[1] 1.497 2009[1] 1.614 2010[1] 1.589 2011[1] 1.669 2012[1] 1.862 2013[1] 1.680 2014[1] 1.871 2015[1] 2.091 2016[1] 2.334 2017[1] 2.563 2018[1] 2.774 2019[1] 2.966 2020[1] 3.330 2021[1] 3.519 Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir] Mahallede pazar günleri Yelki Yöresel Pazarı adıyla üretici pazarı kurulmaktadır.[2][3] Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir] Mahallede yer alan eğitim kurumları Özel Güzelbahçe Piri Reis Okulları, Bahçeşehir Koleji, Şehit Abdullah Tayyip Olçok Anadolu İmam Hatip Lisesi, Namık Elal Ortaokulu ve Yelki Hamdi Dalan İlkokulu'dur.[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n o p "Mustafa Kemal Paşa Mahallesi Nüfusu". nufusune.com. 12 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. "Yelki'ye yöresel pazar". Hürriyet. 14 Haziran 2017. 24 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2019. "Yelki Yöresel Pazarı ikinci yaşını kutladı". Ege Postası. 23 Eylül 2019. 24 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2019. "Coğrafi Bilgi Sistemleri". İzmir Büyükşehir Belediyesi. 7 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2020. gtdGüzelbahçe'nin mahalleleri Atatürk Çamlı Çelebi Kahramandere Küçükkaya Maltepe Mustafa Kemal Paşa Payamlı Siteler Yaka Yalı Yelki Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemal_Paşa,_Güzelbahçe&oldid=30835017" sayfasından alınmıştır |
Mustafa Kemal PaşaMahalle Mustafa Kemal PaşaMustafa Kemal Paşa'nın Bursa'daki konumu Bursa ilinin Türkiye'deki konumuMustafa Kemal PaşaMustafa Kemal Paşa'nın Bursa'daki konumuÜlke TürkiyeİlBursaİlçeİznikCoğrafi bölgeMarmara BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam4.457Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu224İl plaka kodu16Posta kodu16860 Mustafa Kemal Paşa, Bursa ilinin İznik ilçesine bağlı bir mahalledir. Mahallenin eski adı İnönü'dür.[2] Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 4.457[1] 2018 4.403[1] 2017 4.355[1] 2016 4.395[1] 2015 4.399[1] 2014 4.434[1] 2013 4.469[1] 2012 4.599[1] 2011 4.656[1] 2010 4.653[1] 2009 4.713[1] 2008 4.649[1] 2007 4.760[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Altun, Neslihan (1998). "Kuruluşundan günümüze İznik'in yerleşim özellikleri". Coğrafya Dergisi (6): 345-366. 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2023. gtdİznik mahalleleriMerkez Mahalleler Beyler Eşrefzade Mahmut Çelebi Mustafa Kemal Paşa Selçuk Yenimahalle Yeşil Camii Kırsal Mahalleler Aydınlar Bayındır Boyalıca Candarlı Çakırca Çamdibi Çamoluk Çampınar Çiçekli Derbent Dereköy Dırazali Elbeyli Elmalı Göllüce Gürmüzlü Hacıosman Hisardere Hocaköy İhsaniye İnikli Karatekin Kaynarca Kırıntı Kutluca Mahmudiye Mecidiye Mustafalı Müşküle Orhaniye Osmaniye Ömerli Sansarak Sarıağıl Süleymaniye Şerefiye Tacir Yenişerefiye Yürükler Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemal_Paşa,_İznik&oldid=31227759" sayfasından alınmıştır |
MustafakemalpaşaMahalle MustafakemalpaşaMustafakemalpaşa'nın Eskişehir'deki konumu Eskişehir ilinin Türkiye'deki konumuMustafakemalpaşaMustafakemalpaşa'nın Eskişehir'deki konumuÜlke TürkiyeİlEskişehirİlçeTepebaşıCoğrafi bölgeİç Anadolu BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam2.328Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu222İl plaka kodu26Posta kodu26120 Mustafakemalpaşa, Eskişehir ilinin Tepebaşı ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 2.328[1] 2018 2.300[1] 2017 2.316[1] 2016 2.449[1] 2015 2.539[1] 2014 2.565[1] 2013 2.513[1] 2012 2.521[1] 2011 2.409[1] 2010 2.377[1] 2009 2.463[1] 2008 2.434[1] 2007 2.460[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdTepebaşı'nın mahalleleriMahalleler Ahılar Alınca Aşağıkartal Aşağısöğütönü Atalan Atalantekke Avlamış Bahçelievler Batıkent Behçetiye Bektaşpınarı Beyazaltın Boyacıoğlu Bozdağ Buldukpınar Cumhuriye Cumhuriyet Çalkara Çamlıca Çanakkıran Çukurhisar Yeni Danişment Eğriöz Emirceoğlu Ertuğrulgazi Esentepe Eskibağlar Fatih Fevziçakmak Gazipaşa Gökçekısık Gökdere Güllük Gündüzler Hacıalibey Hacıseyit Hasanbey Hayriye Hekimdağ Hisar Hoşnudiye Işıklar İhsaniye Karaçobanpınarı Karadere Karagözler Kavacık Keskin Kızılcaören Kızılinler Kozkayı Kozlubel Kumlubel Mamure Merkez Yeni Mollaoğlu Musaözü Mustafakemalpaşa Muttalip Emirler Muttalip Koyunlar Muttalip Orta Nemli Ömerağa Sakintepe Satılmışoğlu Sazova Sulukaraağaç Sütlüce Şarhöyük Şeker Şirintepe Takmak Tandır Taycılar Tekeciler Tunalı Turgutlar Uludere Uluönder Yakakayı Yarımca Yeniakçayır Yenibağlar Yeniincesu Yeşiltepe Yörükakçayır Yukarıkartal Yukarısöğütönü Yusuflar Yürükakçayır Zafer Zincirlikuyu Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafakemalpaşa,_Tepebaşı&oldid=31231027" sayfasından alınmıştır |
Mustafa KemalpaşaMahalleMahallede bulunan Haydar Akın Anadolu Meslek Lisesi (Haziran 2007) Mustafa KemalpaşaMustafa Kemalpaşa'nın İstanbul'daki konumu İstanbul ilinin Türkiye'deki konumuMustafa KemalpaşaMustafa Kemalpaşa'nın İstanbul'daki konumuÜlke TürkiyeİlİstanbulİlçeAvcılarCoğrafi bölgeMarmara BölgesiNüfus (2022)[1] • Toplam47,422Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl plaka kodu34Posta kodu34320 Mustafa Kemalpaşa, İstanbul ilinin Avcılar ilçesine bağlı bir mahalledir. Avcılar'ın kuzey kesiminde yer alan altı mahalleden biridir. Yıldırım Beyazıt Bulvarı ve İstiklâl Caddesi ana arteridir. Bu caddeler üzerinde banka şubeleri ve ATM'leri, kafe ve pastaneler ve fast food restoranlarının şubeleri bulunur. 147 Avcılar-Şahintepe İETT otobüs hattı mahalle sınırlarından geçer ve ayrıca Avcılar-Esenyurt dolmuşları da aynı istikâmeti izler. Üniversite Mahallesi'ni de içine alan Parseller semtinin de merkezidir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 47.389[1] 2018 46.294[1] 2017 47.027[1] 2016 46.681[1] 2015 46.938[1] 2014 46.050[1] 2013 44.878[1] 2012 43.979[1] 2011 42.783[1] 2010 40.559[1] 2009 38.755[1] 2008 37.093[1] 2007 35.221[1] 2000 24.490 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Mustafa Kemalpaşa, Avcılar ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. a b c d e f g h i j k l m n "MUSTAFA KEMALPAŞA MAHALLESİ NÜFUSU, AVCILAR İSTANBUL". 14 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdAvcılar, İstanbulMahalleler Ambarlı Cihangir Denizköşkler Firuzköy Gümüşpala Merkez Mustafa Kemalpaşa Tahtakale Üniversite Yeşilkent Semtler Ispartakule Parseller Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafa_Kemalpaşa,_Avcılar&oldid=31234413" sayfasından alınmıştır |
MustafakemalpaşaKöySinop'un Türkiye'deki konumuMustafakemalpaşaMustafakemalpaşa'nın Sinop'taki konumuÜlke TürkiyeİlSinopİlçeAyancıkCoğrafi bölgeKaradeniz BölgesiRakım764 mNüfus (2022) • Toplam113Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu0368İl plaka kodu57Posta kodu57402 Mustafakemalpaşa, Sinop ilinin Ayancık ilçesine bağlı bir köydür. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Köy, 1928 yılından beri aynı adı taşımaktadır.[3] Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir] Köy, Sinop il merkezine 67 km, Ayancık ilçe merkezine 15 km uzaklıktadır.[4] Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre köy nüfus verileri 2022 113[2] 2021 111[2] 2020 106[2] 2019 101[2] 2018 99[2] 2017 73[2] 2016 82[2] 2015 90[2] 2014 97[2] 2013 94[2] 2012 105[2] 2011 102[2] 2010 101[2] 2009 111[2] 2008 128[2] 2007 141[2] 2000 150[4] 1990 279[4] 1985 400[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Mustafa Kemalpasa, Turkey Page" (İngilizce). Fallingrain.com. 23 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2021. a b c d e f g h i j k l m n o p q "Sinop Ayancık Mustafakemalpaşa Köy Nüfusu". nufusune.com. 21 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2021. Nişanyan, Sevan. "Index-Anatolicus: Türkiye yerleşim birimleri envanteri". nisanyanmap.com. 30 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2021. a b c d "Mustafakemalpaşa Köyü". YerelNet.org.tr. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2021. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Mustafakemalpaşa, Ayancık için uzaydan görüntü siteleri: Google, Yahoo, Microsoft gtdAyancık'ın köyleri Abdülkadirköy Ağaçlı Akçakese Akören Aliköy Armutluyazı Aşağıköy Avdullu Aygördü Babaçay Babaköy Bahçeli Bakırlı Bakırlızaviye Belpınar Büyükdüz Büyükpınar Çamyayla Çaybaşı Çaylıoğlu Davutlu Dedeağaç Dereköy Dibekli Doğanlı Dolay Erdemli Erikli Fındıklı Göldağı Gölköy Gürpınar Gürsökü Hacılı Hacıoğlu Hatip Hüseyinbey İnaltı Kaldırayak Karakestane Karapınar Kestanelik Kızılcakaya Kozcuğaz Kozsökü Köseyakası Kurtköy Kütükköy Maden Mestan Mustafakemalpaşa Ortalık Otmanlı Ömerdüz Pazarcık Sofu Söküçayırı Sulusökü Tarakçı Tepecik Tevfikiye Topağaç Türkmen Uzunçam Ünlüce Yarenler Yemişen Yenice Yenigüler Yeşilyurt Zaviye Sinop ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Türkiye'deki bir köy ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafakemalpaşa,_Ayancık&oldid=30790958" sayfasından alınmıştır |
MustafakemalpaşaMahalle MustafakemalpaşaMustafakemalpaşa'nın Ordu'daki konumu Ordu ilinin Türkiye'deki konumuMustafakemalpaşaMustafakemalpaşa'nın Ordu'daki konumuÜlke TürkiyeİlOrduİlçeFatsaCoğrafi bölgeKaradeniz BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam8.473Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu452İl plaka kodu52Posta kodu52400 Mustafakemalpaşa, Ordu ilinin Fatsa ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 8.473[1] 2018 7.730[1] 2017 9.770[1] 2016 9.883[1] 2015 9.621[1] 2014 9.511[1] 2013 8.854[1] 2012 9.325[1] 2011 8.955[1] 2010 8.701[1] 2009 8.298[1] 2008 7.326[1] 2007 8.021[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdFatsa'nın mahalleleriMerkez Mahalleler Ayazlı Dolunay Dumlupınar Evkaf Fatih Konakbaşı Kurtuluş Mustafakemalpaşa Sakarya Şerefiye Yenipazar Kırsal Mahalleler Ahmetler Arpalık Aslancami Aşağıardıç Aşağıtepe Aşağıyavaş Bacanak Bağlarca Bahçeler Başköy Beyceli Bolaman Bozdağı Bucaklı Buhari Bülbül Büyükkoç Çömlekli Çöteli Demirci Dereyurt Duayeri Düğünlük Eskiordu Geyikçeli Gölköy Güvercinlik Hacıköy Hamlık Hatipli Hıdırbeyli Hoylu Ilıca İnönü İslamdağ Kabakdağı Kaleönü Karataş Kargucak Karşıyaka Kavraz Kayaca Kayaköy Akçakese Kılavuzömer Kılıçlı Kösebucağı Kulak Küçükkoç Küpdüşen Mehmetakif Meşebükü Palazlı Kömürlük Oluklu Örencik Salihli Saraytepe Sazcılar Sefaköy Sudere Tahtabaş Taşlıca Tayalı Tepecik Uzundere Yalıköy Yapraklı Yassıbahçe Yassıtaş Yavaş Yenidoğan Yenikent Yeniyurt Yeşilköy Yeşiltepe Yukarıardıç Yukarıbahçeler Yukarıtepe Yusuflu Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mustafakemalpaşa,_Fatsa&oldid=31222597" sayfasından alınmıştır |
Oğlananası AtatürkMahalleİzmir ilinin Türkiye'deki konumuOğlananası AtatürkOğlananası Atatürk'ün İzmir'deki konumuÜlke TürkiyeİlİzmirİlçeMenderesCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam956Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu232İl plaka kodu35Posta kodu35471 Oğlananası Atatürk, İzmir ilinin Menderes ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 956[1] 2018 960[1] 2017 943[1] 2016 901[1] 2015 876[1] 2014 872[1] 2013 875[1] 2012 857[1] 2011 890[1] 2010 893[1] 2009 933[1] 2008 968[1] 2007 1.204[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdMenderes'in mahalleleri Ahmetbeyli Akçaköy Altıntepe Ata Ataköy Barbaros Bulgurca Cüneytbey Çakaltepe Çamönü Çatalca Çile Çileme Çukuraltı Değirmendere Dereköy Develi Efemçukuru Gazipaşa Gölcükler Gölova Görece Cumhuriyet Gümüldür Atatürk Gümüldür Cumhuriyet Gümüldür Fevzi Çakmak Gümüldür İnönü Hürriyet Karakuyu Kasımpaşa Keler Kemalpaşa Kısık Kuyucak Küner Mithatpaşa Oğlananası Atatürk Oğlananası Cumhuriyet Orta Özdere Cumhuriyet Sancaklı Şaşal Tekeli Atatürk Tekeli Fevzi Çakmak Yeniköy Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Oğlananası_Atatürk,_Menderes&oldid=31210880" sayfasından alınmıştır |
Tekeli AtatürkMahalleİzmir ilinin Türkiye'deki konumuTekeli AtatürkTekeli Atatürk'ün İzmir'deki konumuÜlke TürkiyeİlİzmirİlçeMenderesCoğrafi bölgeEge BölgesiNüfus (2019)[1] • Toplam1.416Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu232İl plaka kodu35Posta kodu35477 Tekeli Atatürk, İzmir ilinin Menderes ilçesine bağlı bir mahalledir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Yıllara göre mahalle nüfus verileri 2019 1.416[1] 2018 1.409[1] 2017 1.414[1] 2016 1.399[1] 2015 1.398[1] 2014 1.395[1] 2013 1.368[1] 2012 1.410[1] 2011 1.392[1] 2010 1.360[1] 2009 1.355[1] 2008 1.376[1] 2007 1.382[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g h i j k l m n "TÜİK Merkezi Dağıtım Sistemi Nüfus Verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 17 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2020. gtdMenderes'in mahalleleri Ahmetbeyli Akçaköy Altıntepe Ata Ataköy Barbaros Bulgurca Cüneytbey Çakaltepe Çamönü Çatalca Çile Çileme Çukuraltı Değirmendere Dereköy Develi Efemçukuru Gazipaşa Gölcükler Gölova Görece Cumhuriyet Gümüldür Atatürk Gümüldür Cumhuriyet Gümüldür Fevzi Çakmak Gümüldür İnönü Hürriyet Karakuyu Kasımpaşa Keler Kemalpaşa Kısık Kuyucak Küner Mithatpaşa Oğlananası Atatürk Oğlananası Cumhuriyet Orta Özdere Cumhuriyet Sancaklı Şaşal Tekeli Atatürk Tekeli Fevzi Çakmak Yeniköy Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Tekeli_Atatürk,_Menderes&oldid=31211096" sayfasından alınmıştır |
UluönderMahalleEskişehirÜlke TürkiyeİlEskişehirİlçeTepebaşıCoğrafi bölgeİç Anadolu BölgesiNüfus (2019)https://www.nufusune.com/30217-eskisehir-tepebasi-uluonder-mahallesi-nufusu • Toplam16 570Zaman dilimiUTC+03.00 (TSİ)İl alan kodu0222Posta kodu26190 Uluönder mahallesi haritası Uluönder, Eskişehir ilinin Tepebaşı ilçesinde bulunan bir mahalledir. Mahalle, Anadolu Üniversitesi'nin güneyinde bulunur. Yunus Emre Devlet Hastanesi ve Eskişehir Anadolu Lisesi de bu mahallededir. Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir] Mahallenin nüfusu aşağıdaki tabloda yıllara göre verilmektedir.[1] Yıllara Göre Nüfus Verisi Yıl Nüfus 2007 15.146 2013 16.792 2019 16.570 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "nufusune.com". 27 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdTepebaşı'nın mahalleleriMahalleler Ahılar Alınca Aşağıkartal Aşağısöğütönü Atalan Atalantekke Avlamış Bahçelievler Batıkent Behçetiye Bektaşpınarı Beyazaltın Boyacıoğlu Bozdağ Buldukpınar Cumhuriye Cumhuriyet Çalkara Çamlıca Çanakkıran Çukurhisar Yeni Danişment Eğriöz Emirceoğlu Ertuğrulgazi Esentepe Eskibağlar Fatih Fevziçakmak Gazipaşa Gökçekısık Gökdere Güllük Gündüzler Hacıalibey Hacıseyit Hasanbey Hayriye Hekimdağ Hisar Hoşnudiye Işıklar İhsaniye Karaçobanpınarı Karadere Karagözler Kavacık Keskin Kızılcaören Kızılinler Kozkayı Kozlubel Kumlubel Mamure Merkez Yeni Mollaoğlu Musaözü Mustafakemalpaşa Muttalip Emirler Muttalip Koyunlar Muttalip Orta Nemli Ömerağa Sakintepe Satılmışoğlu Sazova Sulukaraağaç Sütlüce Şarhöyük Şeker Şirintepe Takmak Tandır Taycılar Tekeciler Tunalı Turgutlar Uludere Uluönder Yakakayı Yarımca Yeniakçayır Yenibağlar Yeniincesu Yeşiltepe Yörükakçayır Yukarıkartal Yukarısöğütönü Yusuflar Yürükakçayır Zafer Zincirlikuyu Eskişehir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Türkiye'deki bir mahalle ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Uluönder,_Tepebaşı&oldid=31203949" sayfasından alınmıştır |
Rıfat N. Bali (d. 1948, İstanbul), Türkiye Yahudisi yazar, tarihçi ve bağımsız araştırmacı. Özellikle Türkiye Yahudilerinin tarihi üzerine çalışmalar yapan bir araştırmacıdır. 2008'de LİBRA Kitap adlı yayınevini kurdu. Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir] 1948 yılında İstanbul'da doğdu. Saint Benoit Fransız Lisesi'nde lise öğrenimini tamamladıktan sonra 1970-1995 yılları arasında özel bir şirkette yöneticilik yaptı. 2001 yılında Sorbonne Üniversitesi teoloji bölümünden mezun oldu. 1996 yılından bu yana, başta Yahudiler olmak üzere, gayrimüslim azınlıklar, antisemitizm, komplo teorileri, Türk toplumunun kültürel ve sosyal değişimi konularında araştırma ve yayın yapmaktadır. Başta Tarih ve Toplum, Toplumsal Tarih, Birikim ve Virgül olmak üzere çeşitli dergilerde makaleleri yayınlandı. Birçok derleme ve ansiklopediye yazılarıyla katkıda bulundu, birçok kitabı yayına hazırladı. Anadolu'dan Yeni Dünyaya adlı kitabıyla 2005,[1] Sarayın ve Cumhuriyetin Dişçibaşısı Sami Günzberg adlı kitabıyla 2008[2] yıllarında Yunus Nadi Ödülleri - Sosyal Bilimler Araştırması Ödülü kazandı. Evli ve iki çocuk babasıdır. Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye Yahudileri üzerine birçok kitabı vardır. Bazıları: 1. Tarz-ı Hayat'tan Life Style'a Yeni Seçkinler, Yeni Mekânlar, Yeni Yaşamlar Rıfat N. Bali/İletişim Yayınları/Bugünün Kitapları Dizisi 376 sayfa, Ciltsiz ISBN 975-05-0049-0 2. Musa'nın Evlatları Cumhuriyet'in Yurttaşları Rıfat N. Bali/İletişim Yayınları/Tarih-Politika Dizisi 470 sayfa, Ciltsiz ISBN 975-470-887-8 3. Türkiye'de Yayımlanmış Yahudilikle İlgili Kitap, Tez ve Makaleler Bibliyografyası 1923-2003 Rıfat N. Bali/Turkuaz Yayınları/Bibliyografya 432 sayfa, 1. hamur ISBN 975-92630-0-9 4. Cumhuriyet Yıllarında Türkiye Yahudileri Bir Türkleştirme Serüveni (1923-1945) Rıfat N. Bali/İletişim Yayınları/Tarih Dizisi 612 sayfa, Ciltsiz ISBN 975-470-763-4 5. Cumhuriyet Yıllarında Türkiye Yahudileri Aliya: Bir Toplu Göçün Öyküsü (1946-1949) Rıfat N. Bali/İletişim Yayınları/Tarih Dizisi 463 sayfa, 3. HAMUR,KARTON KAPAK ISBN 975-05-0098-9 6. Devlet'in Yahudileri ve "Öteki" Yahudi Rıfat N. Bali/İletişim Yayınları/Tarih Dizisi 479 sayfa, 2. Hm.,Karton Kapak. hamur ISBN 975-05-0204-3 7. Anadolu'dan Yeni Dünya'ya/Amerika'ya İlk Göç Eden Türklerin Yaşam Öyküleri Rıfat N. Bali/İletişim Yayınları/Tarih Dizisi 368 sayfa ISBN 975-05-0249-3 8. Bir Zamanlar Kırklareli'de Yahudiler Yaşardı Rıfat N. Bali, Erol Haker/İletişim Yayınları/Anı Dizisi Çeviren Natali Medina, 344 sayfa, 2. hamur ISBN 975-05-0021-0 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Yunus Nadi Ödülleri'nde en iyiler". www.hurriyet.com.tr. 22 Haziran 2005. 13 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2023. "Yunus Nadi Ödülleri açıklandı". www.haberturk.com. 1 Mayıs 2008. 13 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2023. www.netkitap.com Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Rıfatbali.com 8 Haziran 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdYunus Nadi Ödülleri Sosyal Bilimler Araştırması Ödülleri1991-2000Gönül Tankut (1991) · Pulat Y. Tacar (1999)2001-2010Ayla Ödekan, Rıfat Bali (2005) · Esra Yakut, Zeki Sarıhan (2006) · Zuhal Güler Parlak (2007) · Rıfat Bali (2008) · Afife Batur, Yıldırım Yavuz, Ali Cengizkan (2009) · Osman Selim Kocahanoğlu, Eray Karınca (2010)2011-Burak Çelik, İsmail Arda Odabaşı (2012) · Hüner Tuncer, Mustafa Solak (2013) · Teoman Ergül (2014) · Ergün Aybars (2015) · Gülhan Erkaya Balsoy (2016) · İlyas Küçükcan (2018) · Nagehan Tokdoğan ve İrfan Özet (2019) "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Rıfat_Bali&oldid=31795837" sayfasından alınmıştır |
Zafer ToprakDoğum1946Zonguldak, TürkiyeÖlüm3 Haziran 2023 (77 yaşında)İstanbul, TürkiyeDefin yeriYeniköy Mezarlığı, İstanbulMilliyetTürkEğitimSaint-Joseph Fransız LisesiAnkara ÜniversitesiLondra Üniversitesi (Msc)İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi (PhD)EvlilikBinnaz ToprakÇocuk(lar)1ÖdüllerSedat Simavi Ödülü (2012)KariyeriDalıTarihÇalıştığı kurumlarTürkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih VakfıTürk Tarih KurumuMinnesota ÜniversitesiParis ÜniversitesiBoğaziçi ÜniversitesiKoç Üniversitesi Hakkı Zafer Toprak[1] (1946, Zonguldak - 3 Haziran 2023, İstanbul), Türk tarihçi, yazar ve akademisyen. Osmanlı ve erken Cumhuriyet devrine ilişkin sosyo-ekonomik çalışmaları bulunmaktadır. Türkiye'de Millî İktisat (1908-1918) adlı yapıtı Türkiye tarihi üzerine yayımlanmış klasiklerden birisidir. Boğaziçi Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü'nün kurucu başkanıdır. Tarih Vakfı'nın kurucularındandır. Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir] 1946 yılında Zonguldak'ta doğdu.[2] Resim-iş öğretmeni babası ile tarih-coğrafya öğretmeni annesinin ikinci çocuğudur. İlk çocuk yılları anne babasının görev yeri olan Antep'te geçti. İlköğrenimine Antep'te başladı. Anne-babasının Heybeli Ortaokulu'na tayini üzerine Heybeliada İlkokulu'nda dört yıl okudu.[2] Ortaöğrenimini Saint-Joseph Fransız Lisesi'nde, yükseköğrenimini 1969 yılında Ankara Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü'nde tamamladı.[3] Londra Üniversitesi'nde 'Alan Araştırmaları’ konusunda yüksek lisansını 1971'de tamamladıktan sonra Türkiye'ye döndü. 1977'de Boğaziçi Üniversitesi Beşeri Bilimler Bölümü'ne katıldı. 1981'de İstanbul Üniversitesi'nden ekonomi alanında doktora derecesi aldı.[3][4] 1992-2013 yılları arası Boğaziçi Üniversitesi’nin Atatürk Enstitüsü’nün başında bulundu. Toprak, Minnesota ve Paris üniversitelerinde konuk öğretim üyesi olarak bulundu. Uzun yıllar Minnesota'daki St. Olaf Üniversitesi’nin Orta Doğu programı İstanbul direktörlüğünü yürüttü ve bu hizmetinden dolayı kendisine fahri doktora verildi.[5] Akademik çalışmaları 19. ve 20. yüzyıl Türkiyesi üzerine yoğunlaştı. 20'de fazla kitap, 250'nin üstünde akademik makale yayımladı. Eserlerinin bir kısmı İngilizce, Fransızca, Almanca ve İtalyanca olarak yayınlandı.[6] 1981 yılında yayımlanan Türkiye'de Millî İktisat (1908-1918) adlı yapıtı Türkiye tarihi üzerine yayımlanmış klasiklerden birisidir.[7] Mustafa Kemal Atatürk'ü siyasi kimliğiyle değil, entelektüel kimliğiyle ele alan Atatürk:Kurucu Felsefenin Evrimi (2020) adlı eserinde temel bir başvuru kitabıdır.[8] İstanbul Menkul Kıymetler Borsası, Sümerbank, Akbank, Yapı Kredi Bankası, Milli Reasürans, Anadolu Sigorta ve Borusan gibi kuruluşlar için kurumsal tarih kitaplarını hazırladı. Toplum ve Bilim dergisi ve Yurt Yayınları'nın kurucuları arasında yer aldı. 11 ciltlik Yurt Ansiklopedisinin ve 8 ciltlik Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi’nin genel koordinatörlüklerini üstlendi.[2] Tarih ve Toplum ve Toplumsal Tarih, İstanbul Dergisi gibi yayınlar ile Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi ve Yurt Yayınları yayın kurullarında görev aldı. Tarih Vakfı’nın kurucuları arasında yer aldı. Avrupa Bilim Vakfı projelerinde yöneticilik yaptı ve birçok uluslararası sempozyum düzenledi. Türkiye İş Bankası Finans Müzesi'ni ve Asım Kocabıyık Borusan Müzesi'ni kurdu. Yapı Kredi Bankası, Garanti Bankası ve Türkiye İş Bankası’nın sergilerinde küratörlük yaptı. Lozan Antlaşması'nın 90. yıldönümü nedeniyle hazırladığı "Lozan'dan Cumhuriyet'e İsmet İnönü" sergisi Türkiye'nin değişik kentlerini dolaştı. 2015'te Boğaziçi Üniversitesi'nde açılan "Entelektüel Tarihimizde Kırılma Noktası: Nâzım Hikmet'in Açlık Grevi" sergisini hazırladı. Boğaziçi Üniversitesi Prof. Dr. Aptullah Kuran Üstün Hizmet Ödülü'nü, İttihat-Terakki ve Cihan Harbi adlı kitabıyla Osmanlı Bankası-Garanti Bankası Bankacılık ve Finans Tarihi Ödülü'ne, 2012'de Darwin’den Dersim’e Cumhuriyet ve Antropoloji adlı eseriyle de Türkiye Gazeteciler Cemiyeti'nin verdiği Sedat Simavi Ödülü’ne değer görüldü.[9]Bilim Akademisi aslî üyesidir.[10] Doktora öğrencileri arasında bir dönem Türkiye'de Millî Savunma Bakanlığı ve Genelkurmay Başkanlığı gibi görevleri üstlenmiş olan Hulusi Akar vardır.[1] Zafer Toprak, 3 Haziran 2023'te İstanbul'da 77 yaşında öldü.[11] 6 Haziran'da ilk olarak uzun yıllar görev yaptığı Boğaziçi Üniversitesinde anma töreni düzenlendi ve ardından Zincirlikuyu Camii’nde cenaze namazı kılındı. Toprak, törenin ardından Yeniköy Mezarlığına defnedildi.[12] Hatırası[değiştir | kaynağı değiştir] Ölümü sonrasında Toplumsal Tarih'in Temmuz 2023 tarihli 355. sayısı Toprak'ın anısına ithaf edildi.[13] Eşi Binnaz Toprak ve ailesi tarafından Zafer Toprak'ın 50 yıllık meslek hayatında kurduğu 60 bin eserlik kütüphanesinin tamamı İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin Beyoğlu Metro Han'da kurduğu Zafer Toprak Kütüphanesi ve Cumhuriyet Tarihi Araştırma Merkezi'ne bağışlandı.[14] Bazı eserleri[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye'de Milli İktisat 1908-1918, Ankara, 1982 Türkiye'de Tarımsal Yapılar 1923-2000, Ankara, 1988 1908 Seçimleri ve Mebusan Hatıraları, 1998 Sümerbank: Kurumsal Bir Tarih, İstanbul, 1990 Ulusal Ekonomi - Ulusal Burjuvazi, İstanbul, 1995 İttihat ve Terakki ve Devletçilik, İstanbul, 1995 İmparatorluk Borçlarından Global Arzlara - İstanbul Menkul Kıymetler Borsası'nın Yükselişi, İstanbul, 1995 Bir Geleceğim Geçmişi - Akbank'ın Kurumsal Tarihi, İstanbul, 1998 Bir Yurttaş Yaratmak - Muasır bir medeniyet için seferbelik bilgiler, 1998 İttihad - Terakki ve Cihan Harbi - Savaş Ekonomisi ve Türkiye'de Devletçilik 1914-1918, 2003 Cumhuriyet'e Doğru - 1919-1923 Özgürlük ve Bağımsızlık Yolu, 2006 Bir Muhalif Kimlik - Tevfik Fikret, 2007 Ulusaldan Küresele Millî Reasürans T.A.Ş. ve Türkiye’de Reasüransın Evrimi, 2009 Geçmişten Geleceğe Anadolu Sigorta Türkiye’nin Sigortası, 2010 Lozan'dan Cumhuriyet'e İsmet İnönü, 2013 Cumhuriyet'in Başarı Öyküsü Asım Kocabıyık 1924-2012, 2014 Darwin’den Dersim’e Cumhuriyet ve Antropoloji, 2012 Türkiye’de Popülizm 1908-1923, 2013 Türkiye’de Kadın Özgürlüğü ve Feminizm (1908-1935), 2014 Türkiye'de İşçi Sınıfı (1908-1946), 2016 Atatürk - Kurucu Felsefenin Evrimi, 2020 Cumhuriyet ve Antropoloji, 2021 Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Vikisöz'de Zafer Toprak ile ilgili sözleri bulabilirsiniz. a b Akar, Hulusi (16 Kasım 2020). Harbord Military Mission to Armenia: The story of an American fact finding mission and its effects on Turkish-American relations (doctoralThesis tez) (İngilizce). Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü. 28 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2023. a b c Serbestiyet (5 Haziran 2023). "Zafer Toprak'ın ardından: "Kendisine Demokrat Kemalist demiştim, bu tabir çok hoşuna gitmişti"". Serbestiyet. 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2023. a b "Zafer Toprak". Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. 31 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2016. "Zafer Toprak | The Ataturk Institute for Modern Turkish History". ata.boun.edu.tr. 24 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2023. Akademisi, Bilim (3 Haziran 2023). "Üyemiz Zafer Toprak'ı Kaybettik (1946-2023)". Bilim Akademisi. 4 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2023. "Prof. Dr. Zafer Toprak'ın vefatı". ata.boun.edu.tr. 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2023. Mehmet Ö. Alkan, Zafer Toprak: Bir "Demokrat Kemalist"e Veda..., Toplumsal Tarih, Temmuz 2023 Solak, Mustafa (31 Ocak 2023). "Zafer TOPRAK, Atatürk: Kurucu Felsefenin Evrimi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, 2020". Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi. 22 (45): 1031-1036. ISSN 1300-0756. "Sedat Simavi ödülleri sahiplerini buldu". DHA. 1 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2016. "Bilim Akademisi Üyeleri". bilimakademisi.org. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2020. "Prof. Dr. Zafer Toprak yaşamını yitirdi". Cumhuriyet. 6 Mart 2023. 3 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2023. "Zafer Toprak son yolculuğuna uğurlandı". Ulusal Kanal. 6 Haziran 2023. 6 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2023. "Toplumsal Tarih Sayı:355". Toplumsal Tarih. 8 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2023. "Zafer Toprak Kütüphanesi açıldı". bianet.org. 29 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2023. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Mehmet Ö. Alkan, "Zafer Toprak: Bir 'Demokrat Kemalist'in ardından 6 Haziran 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Gazete Duvar, 7 Haziran 2023.Otorite kontrolü BNF: cb14389861g (data) CiNii: DA08517597 GND: 1109917880 ISNI: 0000 0000 8141 3157 LCCN: n86088412 NLI: 987007426560405171 SUDOC: 075548879 VIAF: 61759402 WorldCat: lccn-n86088412 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Zafer_Toprak&oldid=31792110" sayfasından alınmıştır |
Abdurrahman Kâmil Yetkin Yetkin ve Atatürk (Amasya, 1930) Amasya Müftüsü Görev süresi8 Temmuz 1923 - 18 Aralık 1941 Yerine geldiği Hacı Tevfik Efendi Görev süresi1900-1915 Yerine gelen Hacı Tevfik Efendi Kişisel bilgiler Doğum 1850Amasya, Osmanlı İmparatorluğu Ölüm 31 Aralık 1941Amasya, Türkiye Cumhuriyeti Mesleği Müftü, müderris Dini İslam Abdurrahman Kâmil Yetkin, bilinen adıyla Abdurrahman Kâmil Efendi (1850, Amasya - 31 Aralık 1941, Amasya), Türk müftü, müderris, vaiz. Millî Mücadele'ye verdiği destekle ve Mustafa Kemal Atatürk'le Amasya'da sohbet ederken çekilmiş fotoğrafıyla tanınır.[1][2] Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir] Kadı Ahmed Rifat'ın oğlu olarak 1850 tarihinde Amasya'da doğdu. Ataları 200 yıl önce Kırım'dan gelerek Çorum'a yerleşmiştir. Sıbyan mektebini bitirdikten sonra hafızlığını tamamladı. Amasya Rüşdiyesi'ni bitirdikten sonra medreseye devam etti. Çeşitli ilim dallarında kendini geliştirdikten sonra 1879'da icazet aldı ve Amasya Bekir Paşa Medresesi'ne müderris tayin edildi. 1900 yılında Amasya müftülüğü ile beraber Karadeniz ve Sivas bölgesi vaizliği görevine tayin edildi. 1915'te emekliye ayrıldı. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Mustafa Kemal Atatürk Amasya'da millî Mücadele'nin faziletli müftüsü Abdurrahman Kamil Efendi ile görüşüyor. (22.11.1930)". 29 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2020. "Atatürk ve Kamil Efendinin sohbetinden görüntüler". 26 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2020. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Abdurrahman_Kâmil_Yetkin&oldid=31131792" sayfasından alınmıştır |
Atatürk'ün Sansürlenen Mektubu YazarAtilla OralÜlkeTürkiyeYayım(özgün)2011 (Türkçe)YayımcıDemkar YayıneviSayfa112ISBN9786058942868 Atatürk'ün Sansürlenen Mektubu, Atilla Oral'ın 2011 yılında yayımladığı kitaptır. Atatürk'ün 1931 yılında Türk Tarih Kurumu Başkanı Tevfik Bıyıklıoğlu'na yazdığı 21 sayfalık sansürlenen mektubu ilk kez yayımlanmıştır.[1] Mektubun bulunması[değiştir | kaynağı değiştir] Atilla Oral, mektubu; Beyoğlu'ndaki Hazzopulo Pasajı'ndaki müzayedede Türk Tarih Kurumu eski Genel Sekreteri Uluğ İğdemir'e ait olan belgelerin satışa çıkarılması üzerine bu belgeler içinden satın almıştır.[2][3] Satışa sunan sahaf belgelerin çöpten çıktığını söylemiştir.[2] Mektubun içeriği[değiştir | kaynağı değiştir] Atatürk okullar için tarih ders kitabı yazılması amacıyla Türk Tarih Kurumunu görevlendiriyor. Lise ders kitaplarının 'Türklerin İslam’daki Yeri' ve 'İslam Tarihi' bölümünü El-Ezher Üniversitesi mezunu Zakir Kadiri Ugan hazırlıyor. Atatürk Zakir Kadiri'nin hazırladığı bölümlere karşı çıkıyor ve bazı düzeltmelerin yapılmasını istiyor. Düzeltmeler istediği gibi yapılmayınca bu mektubu kaleme alıyor. Mektupta; Arapların İkre, Bismi, Rabbi safsatasını esas tutarak Türk uygar bölgelerinde tahrifat yaptıklarını, Türk uygarlığının bütün belgelerini imha ettiklerini ve tarih yazımında buna dikkat edilmesi gerektiğini, Halife Ömer'in Kudüs'e giderken kölesi ile ortaklaşa bir deveye binerek yol aldıklarını, kilise yakınına gelindiği zaman kölesinin deve üzerinde, Ömer'in yürüyerek şehre girmesinin Türk çocuklarına bir erdem olarak okutulamayacağını, bir hırka ve bir hurma hikâyesinin artık bir insanlık erdemi olarak gösterilmesi felsefesi esas tutularak tarih yazılamayacağını ve Zakir Kadiri'nin notlarının düzeltilerek bu noktalara dikkat edilmesi gerektiğini söylemiştir.[4] Atatürk'ün Türk Tarih Kurumunun merkez binasında mermer levhalara kazınan şu sözü bu mektuptan alınmıştır: "Tarih yazmak tarih yapmak kadar mühimdir! Yazan, yapana sadık kalmazsa değişmeyen hakikat, insanlığı şaşırtacak bir mahiyet alır."[5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "80 yıl önce sansürlenen mektup bulundu". haberturk.com. 19 Haziran 2011. 20 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2017. a b "Atatürk'ün 80 yıl önce sansürlenen mektubu". ntv.com.tr. 19 Haziran 2011. 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2017. "Atatürk dönemindeki belgeler kayıp". ensonhaber.com. 4 Ekim 2011. 7 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2017. Atilla Oral, Atatürk'ün Sansürlenen Mektubu, Demkar Yayınevi, 1. Basım, Sayfa: 61-64 Cazim Gürbüz (28 Mart 2017). "Atatürk'ün sansürlenen mektubu..." yenicaggazetesi.com.tr. 13 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2017. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Atilla Oral (2011). Atatürk'ün Sansürlenen Mektubu 80 Yıl Sonra İlk Kez Kendi El Yazısıyla, Sansürsüz (PDF) (1 bas.). Demkar Yayınevi. ss. 61-64. ISBN 978-6-05894-286-8. 20 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Temmuz 2018. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk%27ün_Sansürlenen_Mektubu&oldid=31119121" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9789754092462 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/9789754092462" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9789751409881 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/9789751409881" sayfasından alınmıştır |
Mehmet Öznur Alkan Medyascope TV'de (2019) Mehmet Öznur Alkan (d. 14 Ekim 1963, Erzurum), Türk siyaset bilimci, tarihçi. 2017-2023 yılları arasında Tarih Vakfı Başkanı olarak görev aldı.[1] Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesinden mezun olduktan sonra İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde "İlim”den “Bilim”e Geçişin Kritik Evreleri, Osmanlı Materyalizmi ve Baha Tevfik" adını taşıyan teziyle yüksek lisansını tamamladı. Daha sonra aynı fakültede Tanzimat sonrası Osmanlı modernleşmesini ele aldığı çalışmasıyla doktorasını tamamladı. 2000-2001 arasında Wisconsin Üniversitesi'nde tarih bölümü öğretim üyeliği yaptı. 1989 yılından beri İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Uluslararası İlişkiler Bölümü Siyasi Tarih Anabilim Dalı'nda bölüm başkanlığı görevini icra etmektedir.[2] Genel siyasal tarih dışında Türk siyasal tarihi üzerine uzmanlaşmıştır. Toplumsal Tarih'in Mart 2020 sayısındaki "Tarihte Bayrağı olan Nadir Şehir: İzmir" başlıklı makalesi Haziran 2020'de siyasi tartışmalarda referans noktalarından oldu ve bu eksende yanlış anlaşılmalara neden oldu.[3] Alkan ayrıca Prens Sabahaddin üzerine Osmanlıca, Fransızca ve İngilizce kaynakları referans aldığı bir kitap yayımlamış,[4] Atatürk'ün ölmeden önce ismini "Kamâl" olarak değiştirdiğini temellendirmiş,[5] kendisine Atatürk soyadının veriliş sürecine ilişkin araştırmalarda bulunmuştur.[6] Plak koleksiyoncusu olan Alkan'ın 2500'e esere yakın bir koleksiyonu vardır. Bu plakları verdiği derslerinde ve araştırmalarında görsel ve sesli malzeme olarak kullanmıştır.[7] 2015'te Altan Öymen ve Taha Akyol'la birlikte CNN Türk'te "Sağım Solum Tarih” adlı bir program düzenlemişlerdir.[8] Kapital'in Türkiye'deki çevirilerini 150. Yılında Das Kapital (2018) adlı eserinde işledi.[9] İsmet İnönü'nün kızı Özden Toker'le yaptığı nehir söyleşi 2023 yılında kitap olarak yayımlandı.[10] Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir] Alkan'ın bazı eserleri şöyledir:[11] Tanzimat’tan Günümüze İstanbul’da Sivil Toplum Kuruluşları (İ. Turan ve A. Yücekök ile birlikte) Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları, 1998 İmparatorluk’tan Cumhuriyet’e Selanik’ten İstanbul’a Terakki Okulları, Terakki Vakfı Yayınları, 2003. Yakın Türkiye Tarihinden Sayfalar Sina Akşin'e Armağan, İstanbul, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2014 Osmanlı’dan Günümüze Darbeler (ed.), İstanbul, Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 2017. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "2017-2023 DÖNEMI YÖNETIM KURULU BAŞKANI MEHMET ÖZNUR ALKAN'IN VEDA MEKTUBU" (PDF). Tarih Vakfı. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Mehmet Öznur ALKAN". İÜ AVESİS. 16 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. "İzmir Belediye Başkanı Tunç Soyer, bayrak ve para birimi ile ilgili ne dedi, sözlerine hangi tepkiler geldi?". BBC Türkçe. 24 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2020. "Öbür sayfa: Prens Sabahaddin". Milliyet. 10 Şubat 2008. 16 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Yeni iddia: Atatürk ölmeden önce ismini değiştirmiş!". Milliyet. 5 Aralık 2010. 24 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Gazi, önerilen 14. soyadını kabul etmiş!". Milliyet. 17 Ocak 2011. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Son 20 yılın kampanyaları". Milliyet. 25 Mart 2004. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Sağım Solum Tarih" başlıyor". Hürriyet. 13 Eylül 2015. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. Habertürk. "Doç.Dr. Mehmet Ö. Alkan'dan Das Kapital çıkışı". Habertürk. 1 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Cumhuriyetle yaşıt bir serüven". Hürriyet. 16 Mart 2023. 26 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. "Mehmet Ö. Alkan". YKY. 29 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mehmet_Ö._Alkan&oldid=32458568" sayfasından alınmıştır |
Hasan Tahsin Mayatepek, Türk diplomat. Soyadının Mayatepek olmasının nedeni, Maya dilinde tepe sözcüğünün "tepek" olmasından ileri gelir. Diplomat ve iş insanı Osman Mayatepek torunlarındandır. Mesleki hayatı[değiştir | kaynağı değiştir] Zaten Maya uygarlığı ile ilgili araştırmaları olan Mayatepek, 1935-1937 yılları arasında 3 yıla yakın bir süre Meksika'da maslahatgüzar olarak çalışmış ve bu süre zarfında, Mustafa Kemal Atatürk'ün görevlendirmesiyle tarih ve dil üzerine araştırmalar yapmıştır. Orta Amerika'da Maya kültüründeki güneş kültü ve güneşe tapınma eyleminin Orta Asya'daki güneş kültü ile olan ilişkisini, Maya dili ile Türkçe ve diğer Asya dillerinin ilişkisini incelemiştir. Raporları ve yayınlanması[değiştir | kaynağı değiştir] Mayapetek, araştırmaları sırasında tuttuğu yüzlerce sayfayı bulan notlarını[1] 14 rapor halinde hem Atatürk'e hem Türk Dil ve Tarih Kurumu'na göndermiştir. Raporların ilki 1932, sonuncusu 1938 tarihlidir.[2] Ayrıca bu 14 raporu da içeren 3 ciltlik bir çalışması mevcuttur. Bu çalışmanın iki cildi 1970'li yıllara kadar Türk Dil Kurumu arşivinde saklanmıştır. Fakat üçüncü cildin varlığı hakkında kesin bir bilgi yoktur. Bu ciltte Maya ve Mu kültürü hakkındaki araştırmalarının devamı olduğu bilinmektedir. Ancak Atatürk tarafından oluşturulup TDK aracılığıyla Tahsin Bey'e sorulan İslamiyet ve Mu ilişkisi ile sorulardan dolayı Mustafa Kemal Atatürk, Tahsin Mayatepek ile çalışmayı yarım bırakmış olup, 14. raporun sonunda Tahsin Mayatepek'in Rio De Janeiro Büyükelçiliği'ne atanma teklifini geri çevirmiştir.[3] "(...) 1935-36 yılları arasında bu incelemeleri yapan Tahsin Mayatepek, Atatürk'e muntazaman bilgiler yollayarak çalışmalarına devam ettiyse de belli bir zaman sonra Atatürk bu beyin çalışmalarını saptırdığını sezerek geçici olarak sona erdirmiştir."[4] 3. Türk Dil Kurultayı'nda Güneş Dil Teorisi'ni desteklemek için Mayatepek'in raporları da kullanılmıştır. Çok gecikmeli de olsa 2006 yılında bu raporlar kitap olarak basılabilmiştir.[5] Türk Tarih Tezi'nde dile getirilen iddiaları desteklemek yolunda çabada bulunduğu görülmektedir.[6] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Türk Dil Kurumu kitaplığı 9 Şubat 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Tahsin Mayatepek'in Mu Kıtası ile ilgili yazışmaları. Habertürk'te Aycan Saroğlu'nun Osman Mayatepek ile yaptığı röportaj. Sinan Meydan- Atatürk ve Kayıp Kıta Mu Syf.161-162 Atatürk'ün Yanı Başında- Mustafa Kemal Ulusu Syf.69 Mayatepek Raporları Türk Tarih Tezi ve MU Kıtası, Kemal Şenoğlu, İstanbul, Kaynak Yayınları, 2006. Atatürk ve Kayıp Kıta Mu, Sinan Meydan, ISBN 975-10-2800-6. Bir Türk diplomat ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtd Türkiye'nin Meksika büyükelçileri Ahmet Muhtar Bey (1931-1934) Tahsin Mayatepek (1935-1938) Vedit Uzgören (1947-1952) Nureddin Pınar (1952-1960) Orhan Rüşdü Ermete (1960) Fethi Aşkın (1961-1968) Sakıp Bayaz (1969-1972) Doğan Türkmen (1972-1976) Erdoğan Sanalan (1979-1983) Ahmet Asım Akyamaç (1983-1986) Tanju Ülgen (1986-1991) Nurver Nureş (1991-1995) Metin Mekik (1995-1996) Verşan Şentürker (1996-1998) Ergün Pelit (1998-2002) Mehmet Nuri Ezen (2002-2004) Ahmet Sedat Banguoğlu (2004-2009) Alev Kılıç (2009-2011) Ahmet Acet (2012-2014) Mustafa Oğuz Demiralp (2014-2017) Timur Söylemez (2017-2022) İlhan Tuğ (2022-) Otorite kontrolü ISNI: 0000 0000 5099 6353 LCCN: no2007114110 VIAF: 26853013 WorldCat: lccn-no2007114110 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Tahsin_Mayatepek&oldid=31044160" sayfasından alınmıştır |
Hermann Feodor Kvergiç, (24 Haziran veya 24 Temmuz 1895, Bratislava – 1948 veya 1949) bir doğubilimci, dilbilimciydi. Ayrıca Güneş-Dil Kuramı ile ilgili düşünceleriyle göze çarpıyordu. Dilbilim ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 1120419093 VIAF: 234148120732894791492 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Hermann_Feodor_Kvergić&oldid=31559215" sayfasından alınmıştır |
Hermann Feodor Kvergiç, (24 Haziran veya 24 Temmuz 1895, Bratislava – 1948 veya 1949) bir doğubilimci, dilbilimciydi. Ayrıca Güneş-Dil Kuramı ile ilgili düşünceleriyle göze çarpıyordu. Dilbilim ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 1120419093 VIAF: 234148120732894791492 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Hermann_Feodor_Kvergić&oldid=31559215" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9780190655990 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/978-0-19-065599-0" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9780080359434 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/978-0-08-035943-4" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9781935295723 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/978-1-935295-72-3" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9781137462664 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/978-1-137-46266-4" sayfasından alınmıştır |
Kitap kaynaklarını araISBN: Ara Bu sayfa, Uluslararası Standart Kitap Numarasına (ISBN) göre kitap arayabileceğiniz kütüphanelerin ve diğer kitap kaynaklarının kataloglarına bağlanır. Bu sayfaya herhangi bir Vikipedi sayfasındaki bir ISBN bağlantısını tıklayarak geldiyseniz, aşağıdaki ara bağlantılarına giderek söz konusu kitap için tüm alakalı arama bağlantılarına ulaşabilirsiniz. Arama yaparken ISBN numarasındaki boşluklar ve çizgiler önemsizdir. ISBN, bir kitabın belirli bir basımını tanımlar. Bu nedenle aynı kitabın farklı baskıları var ise farklı ISBN numarası olabilir. Aranacak ISBN numarası: 9753434731 Veritabanları Google Kitaplar ara Goodreads ara 1000Kitap ara KIBO Elektronik Yayın Kataloğu ara Türkiye'deki kütüphaneler Tübitak Ulusal Toplu Katalog ara Bilgi Üniversitesi Kütüphanesi ara Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ara Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi ara Ege Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ara Gazi Üniversitesi Kütüphanesi ara Hacettepe Üniversitesi Kütüphanesi ara İTÜ Kütüphane hizmetleri ara İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Kütüphanesi ara Koç Üniversitesi Suna Kıraç Kütüphanesi ara ODTÜ Kütüphanesi ara Sabancı Üniversitesi Bilgi Merkezi ara Türkiye dışı kütüphaneler Türkiye dışındaki kütüphanelerin kataloglarını taramak için İngilizce Wikipedia'ye bakınız. Vikipedi Kütüphanesi Ortaklar Kaynaklar Açık kaynaklar Bibliyografyalar Kaynak istekleri Kullanıcı arşivleri "https://tr.wikipedia.org/wiki/Özel:KitapKaynakları/9753434731" sayfasından alınmıştır |
İsmail BeşikçiDoğum7 Ocak 1939 (85 yaşında)Çorum, TürkiyeTakma adSarı Hoca[1]MeslekSosyolog, yazarİkametAnkaraVatandaşlık TürkiyeEğitimAnkara Üniversitesi Siyasal Bilgiler FakültesiÖnemli eserAlikan Aşireti Üzerine Sosyolojik Bir İncelemeEtkin yılları1967 - günümüz İsmail Beşikçi (7 Ocak 1939, İskilip, Çorum), Türk sosyolog ve yazar.[2] Özellikle Kürtler, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşu ve Türkiye'de tek partili dönemine ait eserleriyle tanınır. Özgeçmişi[değiştir | kaynağı değiştir] İskilip'te ilkokulu okuduktan sonra Çorum Lisesi'ni bitirerek, 1962 yılında Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nden mezun oldu. 1965-1971 yılları arasında Erzurum'daki Atatürk Üniversitesi'nde asistanlık yaptı. Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi'nde sosyoloji asistanı iken aynı bölümde sosyoloji doçenti olan Orhan Türkdoğan tarafından, Marksist propaganda ve bölgecilik yaptığı gerekçesiyle ihbar edilen Dr. İsmail Beşikçi, 12 Mart 1971 döneminde sıkıyönetim mahkemelerinde yargılandı ve üniversite ile ilişiği kesildi. 1974 affıyla cezaevinden çıktı, daha sonra Kürt sorununu işleyen düşüncelerinden ötürü yargılandı.[1] Kürt sorunu üzerine araştırmaları ve yazılarıyla tanınan Beşikçi, sekiz kez cezaevine girip çıktı ve yaşamının 17 yılı cezaevinde geçti. 12 Eylül Darbesi’nden önce 1979'da cezaevine girer ve 1987'de serbest bırakılır ancak davalar bir türlü peşini bırakmaz. Bu davalardan giydiği hükümlerle 1999'a kadar tutuklu kalmıştır. 1999 yılında yapılan sınırlı yasal düzenleme sonucu tahliye olduğunda hakkında toplam 100 yıl hapis ve 10 milyar lira para cezası verilmiştir. İsmail Beşikçi'nin yayımlanan 36 kitabından 32'si Türkiye'de yasaklandı.[1] Atatürk Üniversitesi'nde asistanlığı döneminde doktora tezi olarak hazırladığı "Alikan Aşireti Üzerine Sosyolojik Bir İnceleme", alanında Türkiye'de yapılmış önemli sosyolojik bilimsel çalışmalardan biridir. İsmail Beşikçi Sarı Hoca lakabıyla da tanınmaktadır.[1] Beşikçi'ye Boğaziçi Üniversitesi tarafından 2013 yılında fahri doktora verilmiştir.[3] 2014 yılında Batı Ermenileri Kongresi ve Erivan Devlet Üniversitesi tarafından Ermeni Kırımı üzerine yaptığı çalışmalardan dolayı Kevork Surenyants Nişanı aldı.[4] Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir] Türkçe[değiştir | kaynağı değiştir] Türkçe yayımlanan eserlerinden bazıları şunlardır: Doğu Mitinglerinin Analizi, 1967 Doğu Anadolu da Göçebe Kürt Aşiretlerinde Toplumsal Değişime, 1968 Doğu'da Değişim ve Yapısal Sorunlar, 1969 Doğu Anadolu'nun Düzeni, Sosyo-Ekonomik ve Etnik Temeller, 1969 Bilim Yöntemi, 1977 Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 1 Kürtlerin Mecburi İskanı, 1977 Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 2 Türk Tarih Tezi, Güneş Dil Teorisi ve Kürt sorunu, 1978 Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 3 Cumhuriyet Halk Fırkasının Tüzüğü ve Kürt Sorunu, 1978 Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 4 Tunceli Kanunu (1935) ve Dersim Jenosidi Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 5 Orgenerâl Muğlalı Olayı, Otuzüç Kurşun Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 6 Cumhuriyet Halk Fırkası'nın Programı (1931) ve Kürt Sorunu Bilim Yöntemi, Türkiye'deki Uygulama 7 Kürdistan Üzerinde Emperyalist Bölüşüm Mücadelesi 1915-1925 I.Cilt (Bu eser yalnızca 1 cilt olarak yayınlanabilmiştir) Devletlerarası Sömürge Kürdistan, 1990 Bilim, Resmi Ideoloji, Devlet, Demokrasi ve Kürt Sorunu, 1990 Bir Aydın, Bir Örgüt ve Kürt Sorunu, 1990 Savunmalar, 1991 Hayali Kürdistanın Dirilişi Bilincin Yükselişi Başkaldırının Koşulları Zihnimizdeki Karakolların Yıkılması, Yargılanma Süreçleri ve Özgürleşme Kürt Aydını Üzerine Düşünceler Almanca[değiştir | kaynağı değiştir] Kurdistan - Internationale Kolonie, 1991 Wir wollen frei und Kurden sein - Brief an die UNESCO, 2002 Hakkında yayımlanan kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir] Türkçe Tersinden Kemalizm: İsmail Beşikçi Eleştirisi - Alevilik, Din, Ulus, Bilim ve Politika Üzerine (Demir Küçükaydın) (2004) ISBN 9799756204015 Antikürdolojiden Kürdolojiye Giden Yol ve İsmail Beşikçi (M. Malmısanij) (2010) ISBN 9789756278499 İsmail Beşikçi (Barış Ünlü, Ozan Değer) (2011) ISBN 9789750508653 İsmail Beşikçi ve İfade Özgürlüğü (Mahmut Konuk, Sait Çetinoğlu) (2013) ISBN 9786055580445 Kürtçe İsmail Beşikçi (Roşan Lezgin) (2008) Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir] 2012 - Uluslararası Hrant Dink Ödülü[5][6] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d "İmralı'daki değil dışarıdakiler konuşsun". Milliyet Gazetesi. milliyet.com.tr. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2016. "İsmail Beşikçi: Kürtler milliyetçi olmalıdır". BBC Türkçe. bbc.com. 22 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2016. "Fahri Doktora Listesi". boun.edu.tr. Boğaziçi Üniversitesi. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2016. "İsmail Beşikci'ye Ermenistan'da Gevorg Surenyants nişanı takıldı". t24.com.tr. T24. 6 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021. "Hrant Dink Ödülü Sahipleri". hrantdinkodulu.org. Hrant Dink Vakfı. 20 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2016. "Hrant Dink ödülü İsmail Beşikçi'ye". Milliyet Gazetesi. milliyet.com.tr. 16 Eylül 2012. Erişim tarihi: 22 Aralık 2016. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] İsmail Beşikçi Belgeseli (Yön:Ahmet Soner) 16 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. BBC Türkçe söyleşisi 22 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Milliyet Gazetesi'nde çıkan bir söyleşi 7 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Vikisöz'de İsmail Beşikçi ile ilgili sözleri bulabilirsiniz. Otorite kontrolü BIBSYS: 90561488 BNF: cb12211412b (data) CiNii: DA08714598 GND: 119176300 ISNI: 0000 0001 2148 2799 LCCN: n85294225 NDL: 00512030 NLI: 987007449475805171 NTA: 080689337 SUDOC: 030763606 VIAF: 114080212 WorldCat: lccn-n85294225 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İsmail_Beşikçi&oldid=31368406" sayfasından alınmıştır |
"Mustafa Kemal Atatürk şablonları" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 2 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 2 tanesi görülmektedir. Şablon:Mustafa Kemal AtatürkM Şablon:Mustafa Kemal Atatürk zaman çizelgesi "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Mustafa_Kemal_Atatürk_şablonları&oldid=19226915" sayfasından alınmıştır |
Bu kategorinin ana maddesi: Anıtkabir "Anıtkabir" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 14 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 14 tanesi görülmektedir. Anıtkabir} Şablon:Anıtkabir1 1998 Anıtkabir ve Fatih Camii saldırıları girişimiA Atatürk ve Kurtuluş Savaşı Müzesi Mustafa Kemal AtatürkC Cumhuriyet MitingleriE Turan EmeksizG Cemal GürselH Anıtkabir'deki heykeller listesiİ İsmet İnönüM Anıtkabir'de düzenlenen miting ve protestolarP Anıtkabir Proje YarışmasıT Anıtkabir tarihiZ Anıtkabir ziyaretçileri listesi "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Anıtkabir&oldid=25228702" sayfasından alınmıştır |
Wikimedia Commons'ta Atatürk anıtları ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Alt kategoriler Bu kategoride sadece bir alt kategori bulunmaktadır. Atatürk anıtları (1 K, 39 M, 1 D)M Mustafa Kemal Atatürk'ün heykelleri (9 M) "Atatürk anıtları" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 39 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 39 tanesi görülmektedir. ∑ Şablon:Atatürk anıtlarıA Anıtkabir Artvin Atatürk Heykeli Atatürk Heykeli (Gülhane Parkı) Atatürk Maskı (Antalya) Atatürk Maskı (İzmir) Atatürk Meydanı (Aşkabat) Atatürk Ormanı (İsrail) Atatürk ve Gençlik Anıtı Atatürk Yurdu Atatürk, Annesi ve Kadın Hakları Anıtı Atlı Atatürk AnıtıB Bornova Sarı Köşk Atatürk Büstü Bursa Atatürk Anıtı Büyük Utku AnıtıC Atatürk Anıtı (Canberra)E Edirne Atatürk AnıtıG Gazi Mustafa Kemal Anıtı Girne Atatürk AnıtıH Heinrich Krippelİ İstanbul Üniversitesi Atatürk ve Gençlik Anıtı İzmir Atatürk AnıtıK Konya Atatürk Anıtı Kuva-yi Milliye ve Cumhuriyet AnıtıM Mareşal Atatürk Anıtı Mersin Atatürk Anıtı Mustafa Kemal Atatürk Anıtı (Beerşeba) Mustafa Kemal Atatürk Anıtı (Yehud) Mustafa Kemal Atatürk Heykeli (Bakü) Mustafa Kemal Atatürk Heykeli (Meksiko)O ODTÜ Atatürk Anıtı Onur AnıtıR Rize Atatürk AnıtıS Sarayburnu Atatürk Anıtı Seyr-i Sefain İdaresi Atatürk BüstüT Taksim Cumhuriyet Anıtı TESK AnıtıZ Zafer Anıtı (Ankara) Zafer Anıtı (Gazimağusa) "Atatürk anıtları" kategorisindeki ortam dosyaları Bu kategoride sadece bir dosya bulunmaktadır. Almatı Atatürk Anıtı.jpg 4.032 × 3.024; 7,29 MB "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Atatürk_anıtları&oldid=24438836" sayfasından alınmıştır |
Bu kategorinin ana maddesi: Cumhuriyet Halk Partisi Alt kategoriler Toplam 2 alt kategoriden 2 tanesi burada bulunmaktadır. Cumhuriyet Halk Partisi (2 K, 22 M)K Cumhuriyet Halk Partisi kurultayları (9 M)S Cumhuriyet Halk Partisi mensubu siyasetçiler (9 K, 1.291 M) "Cumhuriyet Halk Partisi" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 22 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 22 tanesi görülmektedir. Cumhuriyet Halk Partisi2 2016 Taksim mitingi4 40. Türkiye HükûmetiA Altı Ok Atatürk Kupası (1963-1964)B Beyaz ihtilalC CHP Sanat Mükafatı Cumhuriyet Halk Partisi Gençlik Kolları Cumhuriyet Halk Partisi'nin seçim şarkıları listesiG Güç Birliği Cephesi Güçlendirilmiş parlamenter sistem Güneş Motel Olayıİ İkinci Yüzyıla Çağrı Beyannamesi İlk Hedefler BeyannamesiK Karagöz (gazete) KemalizmM Müstakil GrupO Ortanın soluÖ Özel Gölge KabinesiŞ ŞeroT Toprak işleyenin, su kullananınY Y-CHP "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Cumhuriyet_Halk_Partisi&oldid=30419231" sayfasından alınmıştır |
Alt kategoriler Bu kategoride sadece bir alt kategori bulunmaktadır. Atatürk evleri (1 K, 26 M)A Ankara'daki Atatürk evleri (4 M) "Atatürk evleri" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 26 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 26 tanesi görülmektedir. Atatürk müzeleri listesiA Adana Atatürk Evi Müzesi Alanya Atatürk Evi Müzesi Atatürk Evi Müzesi (Kayseri) Atatürk Evi Müzesi (Selanik) Atatürk Müzesi (İstanbul) Atatürk ve Etnografya Müzesi (Denizli)B Bursa Atatürk MüzesiG Gazi KöşküH Havza Atatürk Evi Hünkâr Köşküİ İzmir Atatürk MüzesiK Karesi Atatürk Evi Konya Atatürk Evi MüzesiM Mersin Atatürk EviR Rize Atatürk Evi MüzesiS Sırmacıyev Evi Silifke Atatürk EviŞ Şebinkarahisar Atatürk Evi Müzesi Şuhut Atatürk EviT Taşucu Atatürk Evi Tekkeköy Atatürk Evi Trabzon Atatürk KöşküY Yalova Atatürk Köşkü Yürüyen KöşkΤ Şablon:Atatürk müzeleri "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Atatürk_evleri&oldid=16425969" sayfasından alınmıştır |
"Gazi Koşusu" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 8 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 8 tanesi görülmektedir. Gazi Koşusu2 2014 Gazi KoşusuA Abbas (yarış atı) Ankara HipodromuB Bold PilotG George ThomasP PrestigeT The Best "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Gazi_Koşusu&oldid=20474613" sayfasından alınmıştır |
"Atatürk ilkeleri" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 4 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 4 tanesi görülmektedir. Atatürk İlkeleriH Halkçılık ProgramıM Atatürk milliyetçiliğiY Yurtta sulh, cihanda sulh "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Atatürk_ilkeleri&oldid=2402696" sayfasından alınmıştır |
Bu kategorinin ana maddesi: İzmir Suikastı Wikimedia Commons'ta İzmir Suikastı ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Alt kategoriler Bu kategoride sadece bir alt kategori bulunmaktadır. İzmir Suikastı (1 K, 3 M)* İzmir Suikastı sanıkları (1 K, 34 M) "İzmir Suikastı" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 3 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 3 tanesi görülmektedir. İzmir SuikastıF Kurt Kanunu (film)K Kurt Kanunu "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:İzmir_Suikastı&oldid=25259207" sayfasından alınmıştır |
Bu kategorinin ana maddesi: Kemalizm Alt kategoriler Toplam 4 alt kategoriden 4 tanesi burada bulunmaktadır. Kemalizm (4 K, 18 M)* Atatürkçüler (91 M)C Cumhuriyet Halk Partisi (2 K, 22 M)K Kemalist partiler (2 K, 15 M)Ö Atatürkçü kuruluşlar (2 K, 1 M) "Kemalizm" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 18 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 18 tanesi görülmektedir. * KemalizmA Altı Ok Anti-Kemalizm Atam izindeyiz Atatürk Devrimleri Atatürk İlkeleri Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek KurumuD Dokuz UmdeG Güneş-Dil TeorisiH Halkçılık ProgramıK Kemalist tarihyazımı Kemalizm ve MarksizmL Liberal KemalizmM Atatürk milliyetçiliği Mustafa Kemal'in askerleriyizP Post-KemalizmT Türkiye'de Kürtlerin inkârıY Yurtta sulh, cihanda sulh "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Kemalizm&oldid=30419234" sayfasından alınmıştır |
"Mustafa Kemal Atatürk kitapları" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 7 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 7 tanesi görülmektedir. C Cumalı OrdugâhıG Geometri (kitap)M Medeni BilgilerN Nutuk (Mustafa Kemal Atatürk)T Takımın Muharebe Talimi Taktik Tatbikat ve SeyahatiZ Zabit ve Kumandan ile Hasbihal "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Mustafa_Kemal_Atatürk_kitapları&oldid=19812284" sayfasından alınmıştır |
"Mustafa Kemal Atatürk ile ilgili kitaplar" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 20 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 20 tanesi görülmektedir. 1 19 Mayıs 1999 Atatürk Yeniden Samsun'daA Allah'ın Süngüleri: Reis Paşa Ama Hangi Atatürk Atatürk Devrimi Bir Çağdaşlaşma Modeli Atatürk Ne İdi? Atatürk'ün Bütün Eserleri Atatürk'ün Sansürlenen Mektubu Atatürkçülük Nedir?B Babanız Atatürk Bozkurt (kitap)Ç Çankaya: Atatürk Devri HatıralarıG Gazi Paşaİ İkinci Adam İnkılap ve KadroL Lider ve DemagogM Mustafa Kemal ve Corinne Lütfü Mustafa Kemal'in Ağzından Vahdettin Mustafa Kemal'in Mütareke DefteriN Nutuk (Mustafa Kemal Atatürk)T Tek Adam (kitap) "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Mustafa_Kemal_Atatürk_ile_ilgili_kitaplar&oldid=20532832" sayfasından alınmıştır |
"Mustafa Kemal Atatürk hakkındaki kültürel tasvirler" kategorisindeki sayfalar Bu kategoride toplam 1 sayfa bulunmaktadır ve şu anda bunların 1 tanesi görülmektedir. A Atatürk kişi kültü "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kategori:Mustafa_Kemal_Atatürk_hakkındaki_kültürel_tasvirler&oldid=20497891" sayfasından alınmıştır |
Başlığın diğer anlamları için Atatürk (anlam ayrımı) sayfasına bakınız. Atatürk Devlet Modeli LisesiKuruluş6 Ocak 1939 (1939-01-06)ÜlkeBangladeşTürüOrtaokulMüdürMübarek HüseyinEğitim diliBengalceSınıflar6–10Öğrenci sayısı1365AdresiDaganbhuiyan, Feni ilçeResmî sitesiataturkschool.edu.bdKoordinat22°56′19″K 91°18′11″D / 22.93861°K 91.30306°D / 22.93861; 91.30306 Atatürk Devlet Modeli Lisesi (Bengali: আতাতুর্ক সরকারি আদর্শ উচ্চ বিদ্যালয়) Bangladeş'in Feni ilçesinde bulunan bir orta öğretim okuludur. İlçenin en eski okullarından biridir. 8 dönüm arazi üzerine inşa edilen okul, adını milletin babası ve Türkiye'nin ilk cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk'ten alıyor. Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] Feni'nin o zamanki tümen subayı olan Mizanur Rahman, bu okulu 6 Ocak 1939'da[1] yerel halkın da yardımıyla kurdu. Kurulduğu sırada adı "Orta İngiliz Okulu" idi. Okulun kuruluşundan sonra Celaleddin Ahmed 1951 yılına kadar okul müdürü olarak görev yaptı.[2] 1981'de Türkiye Dışişleri Bakanı İlter Türkmen ve dönemin Türkiye'nin Bangladeş Büyükelçisi Metin Serman ve 24 Aralık 1982'de Türkiye Cumhurbaşkanı Kenan Evren okulu ziyaret etti. Daha sonra Bangladeş'e gönderilen bir teknik heyet cumhurbaşkanına tavsiyelerde bulundu. Bu tavsiyeye dayanarak, Türkiye hükûmeti okulun yeni binasının inşası için ৳20 milyon bağışta bulundu.[3] 21 Ocak 2016'da Şeyh Hasina, ülkenin başbakanı olarak bakanlığının her ilçe ve upazila için devlet tarafından finanse edilen bir eğitim kurumu sağlayacağına söz verdi. Ardından 11 Nisan 2018'de yayınlanan bir genelge ile Atatürk Model Lisesi'nin millileştirilmesi emredildi.[4] Tartışma[değiştir | kaynağı değiştir] 2017 yılında, okul müdürü Mübarek Hüseyin, bir öğrencinin velisi tarafından kendisini kabul ticareti yapmakla suçlayarak Daganbhuiyan Alt bölge'nın icra memuru ile resmen suçlandı. Hazarika Pratidin'in bir haberine göre, okul yönetiminde kendisine karşı keyfilik suçlamaları var.[5] 18 Ocak 2021'de Daganbhuiyan'da yerel halk tarafından düzenlenen bir insan zinciri ve protesto programında protestocular, kendisine karşı çeşitli iddialarda bulunarak istifasını talep ettiler ve okul yönetimini okulun çeşitli sorunlarını çözmeye çağırdılar.[6] Önemli mezunlar[değiştir | kaynağı değiştir] Abdul Awal Mintoo Abdus Salam Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Bengal's contribution to Turkish independence" [Bengal'in Türk bağımsızlığına katkısı]. The Daily Star (İngilizce). 29 Ekim 2021. 25 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2023. ABM Mohibbur Rahman (2012). "Atatruk Model High School". Islam, Sirajul; Miah, Sajahan; Khanam, Mahfuza; Ahmed, Sabbir (Ed.). Banglapedia: Bangladeş Ulusal Ansiklopedisi (Çevrimiçi bas.). Dhaka, Bangladeş: Banglapedia Trust, Bangladeş Asya Derneği. ISBN 984-32-0576-6. OCLC 52727562. Erişim tarihi: 9 Nisan 2024. "কামাল আতাতুর্ক আদর্শ উচ্চ বিদ্যালয়" [Kemal Atatürk Modeli Lisesi]. The Daily Ittefaq (Bengali). 24 Ekim 2013. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2015. "প্রধানমন্ত্রীর প্রতিশ্রুত ২১ মাধ্যমিক বিদ্যালয় সরকারি হলো" [Başbakan'ın söz verdiği 21 ortaokul kamulaştırıldı]. Bangla Tribune (Bengali). 11 Nisan 2018. 25 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2023. "দাগনভূঞা আতাতুর্ক হাই স্কুলের প্রধান শিক্ষকের বিরুদ্ধে ভর্তি বানিজ্যের অভিযোগ" [Daganbhuiyan Atatürk Lisesi Müdürü hakkında kayıt ticareti iddiası]. Hazarika Pratidin (Bengali). 12 Ocak 2017. 25 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2023. Hiron, Jahidul Islam (18 Ocak 2021). "প্রধান শিক্ষকের অনিয়মের প্রতিবাদে দাগনভুঞায় মানববন্ধন" [Daganbhuiyan'da baş öğretmenin usulsüzlüklerini protesto eden insan zinciri]. Probasir Digonto (Bengali). 25 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2023. Dış Bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmî site "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atatürk_Devlet_Modeli_Lisesi&oldid=30527774" sayfasından alınmıştır |
Tarihçe ABD Adı MV SavaronaSahibi Emily Roebling Cadwalladerİnşa eden Blohm & VossHamburg, AlmanyaYard numarası 490Denize indirilişi 28 Şubat 1931Bitirilişi Mart 1931Hizmet 1931-1938Akıbet Türkiye Cumhuriyeti'ne satıldı. Tarihçe Türkiye Adı MV SavaronaSahibi Türkiye CumhuriyetiBitirilişi Yeniden onarıldı (1989-1992, 2013-2014).Hizmet 1938-1979, 1992-2013, 2013-Akıbet Türkiye Cumhuriyeti, kiralık bulunduğu iş insanı Kahraman Sadıkoğlu'ndan devraldı.Statü Türkiye Cumhuriyeti protokol yatı Genel karakteristik Tonaj 4,646 GT (gros tonaj)Uzunluk 408 ft (124 m) su yüzeyi 446 ft (136 m) - arka kısımGenişlik 53 ft (16 m)Yükseklik 52 ft (16 m)Su çekimi 20 ft (6,1 m)Kurulu güç 2 × 3.600 hp (2,7 MW) dizelHız 15,5 knot (28,7 km/sa) seyir 18 knot (33 km/sa) maksimumKapasite 34Mürettebat 44 MV Savarona, 28 Mart 1931'de Hamburg'da denize indiğinde dünyanın en büyük yatı olan, 23 Şubat 1938’de yedi yaşındayken Türk Hükûmeti tarafından satın alınarak devrin cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk'e hediye edilmiş yat. Günümüzde de dünyanın en büyük yatlarından birisidir. Türkiye'nin Ertuğrul yatı'ndan sonraki Cumhurbaşkanlığı yatıdır. Atatürk; ölümünden önce gemide elli gün vakit geçirmiş, bu süre boyunca yatta kabine toplantıları düzenlemiş, önemli konuklar ağırlamıştır. Yatın sahibi Türkiye Cumhuriyeti Devleti'dir. 1989 yılında hurdaya çıkarılan, gelen tepkilerden sonra bir iş adamına kiralanan yat, 2013 yılında Kültür ve Turizm Bakanlığı bünyesine alınmış, 2019'da Deniz Kuvvetleri Komutanlığı'na devredilmiştir. Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] İnşa edilmesi[değiştir | kaynağı değiştir] Büyük servet sahibi ABD'li bir hanım olan Emily Roebling Cadwallader[not 1] için tasarlanan gemi, adını Hint Okyanusu'nda yaşadığı iddia edilen "Sava" adlı efsanevi Afrika kuğusundan alır.[1] Bayan Cadwalader’in genç kızlık adı olan "Rona" ile "Sava" adının birleşmesinden "Savarona" adı ortaya çıkmıştır.[not 2] Alman gemi inşaat ve mühendislik şirket Blohm & Voss tarafından Hamburg'da inşa edilmiştir. Omurgası 29 Temmuz 1930 günü törenle kızağa konmuş ve tekne 28 Şubat 1931 günü tamamlanmıştır.[3] Savarona, 124.3 metre gövde uzunluğuyla dünyanın en büyük yatıydı.[4] İç tasarımı Donald Starkey Designs, dış tasarımı Cox & Stevens, deniz mühendisliği ise Cox & Stevens ve Diana Yacht Design B.V. tarafından yapıldı.[5] Geminin toplam maliyeti 4 milyon $ (Ağustos 2021 eşdeğeri 70.7 milyon $) idi.[6] Antikaya çok meraklı olan Cadwallader ve eşi, Fransa Kralı XVI. Louis’ye ait bir çift karyola satın alarak yata koydurmuştu,[7] yatın baş tarafındaki yemek salonu da tamamen Fransız Kralı XV. Louis’e ait orijinal bir salondu.[4] Diğer mobilyaları mutfak takımları da o dönemin ihtişamını yansıtacak değerdeydi. Panama bandırası çektikleri yatla bir süre dünyayı dolaşan Bayan Cadwalader ve eşi, ağır vergiler nedeniyle Savarona'yı ülkelerine götüremeyince Almanya’da bir limana çektiler. 5 yıl denize açılmadan limanda bekledikten sonra Şubat 1937'de satışa çıkarıldı; İngiltere ve Almanya limanlarında alıcı bekledi.[4][8] Türk hükûmeti tarafından satın alınıp Türkiye'ye getirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir] Dünyanın en büyük yatı Savarona, 23 Şubat 1938'de Türk hükûmeti tarafından 1.2 milyon $ (Ağustos 2021 eşdeğeri 23.4 milyon $)[9] karşılığında satın alındı ve o sırada sağlığı kötüleşmekte olan Mustafa Kemal Atatürk'e hediye edildi. Amerikan bandıralı gemiyi Berlin'den Dr. Ftzer adlı bir kişi de satın almak istemiş; satın alma süreci ABD-Türkiye-Almanya arasında bir diplomatik faaliyete neden olmuştur.[2] “ Yat niçin alınmıştır? Ertuğrul Yatı vazife göremeyecek bir vaziyette idi ve sefer emniyeti içinde bulunmadığı da salahiyetli kimseler tarafından katiyetle söyleniliyordu. Atatürk hasta idi, son demlerini yaşadığı mütahassısları tarafından hissolunmakta idi ve nihayet, gizli, gizli kulaktan kulağa vehim bir durum karşısında olduğumuz ifade olunuyordu. Bu zat, Atatürk hayatını ancak deniz havası almakla kurtaracağını mümkün görmekte ve öyle zannetmekte idi. İşte böyle bir zamanda Savarona yatının alınması bütün Meclis’ce ve benim kabinemce karar altına alınmıştı. Ben bu vazifeyi yaptığımdan dolayı ancak manevi zevk duymaktayım. ” — Celal BayarTBMM Tutanak Dergisi 24. Birleşim 27.12.1947[1] Yat, Türkiye'den Birleşik Krallık'a giden bir heyet[10] tarafından 24 Mart 1938'de düzenlenen bir törenle teslim alındı.[1] Southampton Limanı’nda düzenlenen bayrak çekme törenine İngiliz bahriyesinden amiral ve komutanlar, şehrin ileri gelenlerinden birçok kimse katıldı. Törende Türk bayrağı, Londra Büyükelçisi Ali Fethi Okyar tarafından çekildi. Savarona, teslim alındıktan sonra Almanya’ya götürüldü; imal edildiği tersanede iki aylık bir bakım gördü. Ertuğrul Yatı Süvarisi Said Özege idaresindeki 45 kişilik mürettebat ile Türkiye’ye getirildi. 1 Haziran 1938'de Türkiye'ye vardı. Atatürk'ün yatta geçirdiği günler[değiştir | kaynağı değiştir] Savarona İstanbul'a vardığında Atatürk yatı görmeye Başvekil Celâl Bayar, Cumhurbaşkanlığı Başkâtibi Hasan Rıza Soyak, Başyaveri Celâl Tolgay, Kılıç Ali, yakınlarından Cevat Abbas, Salih Bozok, İstanbul Valisi ve Belediye Başkanı Muhittin Üstündağ birlikte geldi.[1] Yatı çok beğendi ki 54 gün karaya çıkmadan Savarona’da kaldı. Bu süre içinde Atatürk yatta, Romanya Kralı Carol da dahil olmak üzere önemli konuklar ağırladı; Bakanlar Kurulu ile toplantılar yaptı. Yaptığı son Bakanlar Kurulu toplantısı, 9 Temmuz 1938 günü Savarona’da yaptığı, ana konusu Hatay sorunu olan 3,5 saatlik toplantı oldu. “ Bir çocuk oyuncağını bekler gibi bu yatı beklemiştim. Mezarım mı olacak bu tekne benim? ” — Mustafa Kemal Atatürk Sağlık durumunun ağırlaşması üzerine Atatürk, 24 Temmuz gece yarısında Acar motoru ile yattan alınarak Dolmabahçe Sarayı’na nakledildi.[1] 10 Kasım 1938'de öldü. Savarona, Atatürk’ün cenazesini İstanbul'dan İzmit’e taşıyan filoda da yer aldı. Cenazeyi taşıyan Yavuz zırhlısının ardında farklı ülkelerden gelen savaş gemileriyle birlikte Atatürk’ü uğurladı. [1] 1938-1979[değiştir | kaynağı değiştir] Savarona, İsmet İnönü'nün cumhurbaşkanlığı döneminde de Cumhurbaşkanlığı yatı olarak korundu. Hava saldırısına uğramaması için II. Dünya Savaşı boyunca İstanbul Boğazı'nda Kanlıca Koyu'nda demirli kaldı.[3] 1946 seçimlerinden sonra Savarona politik tartışmalara konu oldu. 27 Aralık 1947’de Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde Savorana'nın durumu tartışıldı ve satılması talep edildi. Tamir ettirilip hastane ya da okul gemisi olarak kullanılıp kullanılamayacağının araştırılmasına karar verildi. Satılması talebi daha sonraki yıllarda da Meclis'te gündeme geldi. Basın, satılmasına tepki gösterdi ve satış gerçekleşmedi. 1950’de Demokrat Parti iktidara gelmesinden sonra Savarona, Mısırlı zenginlere kiraya verildi; ancak Atatürk’ün yadigarı olan yatta ölçüsüz eğlenceler düzenlenmesi tepkilere neden oldu. Celal Bayar’ın isteğiyle 1951 yılında okul gemisi olarak kullanılmak üzere Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’na devredildi.1951'de Güneş Dil adıyla eğitim gemisine çevrildi. 65 öğrenciyle Hindistan’ın Bombay şehrini ziyareti sırasında büyük ilgi ile karşılandı.[1] Yatta, yabancı devlet yetkilileri ağırlanmaya devam edildi. İran Şahı Rıza ve Şahbânu Süreyya 1956'da Savarona'da kaldı. Yunan Kralı Paulus, Irak Meliki II. Faysal bu yatta ağırlanan en tanınmış isimlerdendir. Türkiye'nin üçüncü cumhurbaşkanı Celâl Bayar, Hazine adına 1954’deki Yugoslavya, 1955’deki Pakistan resmî ziyaretlerini bu gemiyle yaptı.[11] Yangın[değiştir | kaynağı değiştir] Gemi, 3 Ekim 1979'da Heybeliada'da demirliyken makine dairesinde çıkan yangın sonucu büyük hasar aldı. 24 saat süren yangının ardından gemiden geriye sadece teknesi kaldı. Tüm salon ve kamaraları değerli eşyasıyla beraber kül oldu. Atatürk’e ait eşyaların bazısı denize atılarak kurtarılabildi.[7] Yangının sebebi anlaşılamadı.[7] Gölcük Tersanesi'nde 6 ay boyunca onarıldı ve tekrar eğitim gemisi olarak hizmet vermeye başladı, ancak 27 Temmuz 1986’da Deniz Kuvvetleri Komutanlığı envanterinden çıkarıldı. Yangından kurtarılan bazı eşyaları 1986'da İstanbul Deniz Müzesi'ne devredildi.[12] Hurdaya çıkarılması ve kiralanması[değiştir | kaynağı değiştir] Savarona, Kuruçeşme'de (Şubat 2013) 1989 yılında gemi hurdaya çıkartıldı. Bu haberin basında yer alması sonrasında Savarona, 49 yıllığına Türk iş insanı ve armatör Kahraman Sadıkoğlu tarafından kiralandı.[13] Sadıkoğlu'nun firması, Tuzla tersanesinde üç yıllık onarım sürecinde 45 milyon dolarlık harcama ile gemiyi tamamen yeniledi. Orijinal buhar türbini motorları sökülerek, yerine modern Caterpillar dizel motorlar takıldı. Yenilenen gemi, turizm amacıyla kullanıldı. Kışlarını İstanbul’da; yazlarını ise Cote d ’Azur'da geçirdi. Atatürk’e ait oda müze olarak, aslına uygun biçimde muhafaza edildi.[3] Savarona, 2010 yılında Antalya'da düzenlenen bir fuhuş baskını ile gündeme geldi ve fuhuş çetelerine kiralandığı anlaşıldı.[14][15][16] 25 yıl boyunca yatı işleten Sadıkoğlu'nun sözleşmesi 2013'te iptal edildi ve Savarona, Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından devralındı.[17][18] Kültür ve Turizm Bakanlığı[değiştir | kaynağı değiştir] Devlet büyüklerinin Türkiye'de ve yabancı ülkelerde gerçekleştireceği toplantı ve görüşmelerde prestij amaçlı olarak değerlendirilmek üzere bakım ve restorasyonu yapıldı.[19] 10 ay süren restorasyon ve bakımın ardından yapılan tecrübe seferinden sonra. İstanbul Kuruçeşme Limanı'nda demirlendi. Devrin cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a tahsis edilen yatta, cumhurbaşkanı Erdoğan İstanbul’daki bazı uluslararası kabullerini yaptı. Yenilemenin ardından yatta ilk resmî resepsiyon, Mart 2015'te Bosna Hersek Cumhurbaşkanlığı Konseyi Üyesi Bakir İzzetbegoviç'in ağırlanması oldu.[20] Deniz Kuvvetleri Komutanlığı[değiştir | kaynağı değiştir] 2019'da Savarona, Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından Deniz Kuvvetleri Komutanlığına devredildi ve Pendik’teki İstanbul Tersane Komutanlığına getirildi.[21] Donanımlar[değiştir | kaynağı değiştir] Savarona'nın donanımları arasında yüzme havuzu, Türk hamamı, orijinal tasarımından beri korunan 86 metrelik altın işlemeli büyük merdivenler, sinema salonu ve Atatürk'ün şahsi eşyalarının yer aldığı kütüphane bulunmaktadır. Atatürk'ün 55 gününü geçirdiği odasında Selanik'te kullandığı belirtilen ahşap karyolası ve yatağı bulunur. Üzerinde "MKA "yazılı sigarası ile mendili, eldiveni, fotoğrafları, Atatürk'ün el yazısının yer aldığı tabloyla Cumhurbaşkanlığı forsu, bardakları ve bastonu odada sergilenmektedir. Savarona'ya ait o dönemden kalma tek belge olan kroki, geminin güvertesine çıkış noktasındadır.[22] Özellikler[değiştir | kaynağı değiştir] Kaynak[23] Uzunluk: 1949: 349,5 ft (106,5 m) su hattı - 408,5 ft (124,5 m) toplam; 2010: 408 ft (124 m) su hattı - 446 ft (136 m) pupadan burun direğine Genişlik: 1949 ve 2010: 53 ft. Su çekimi: 1949: 20'6" ortalama; 2010: 20 ft. Tonaj: 1949: 5,710 ton; 2010: 4,646 gross ton Motorlar: 1949: 6 oranlanmış türbin, 2 şaft, 10,750 h.p.; 1993: 2 × 3,600 h.p. Caterpillar 3608 dizel motoru Kazanlar: 1949: 4 su tüplü, 400 lb. çalışma basınçlı, fuel oil kazanı Hız: 1949: 18 knot (tasarımda 21); 2010: 15.5 knot seyir, 18 knot maksimum Menzil: 1949: 15 knot ile 9,000 mil Mürettebat: 1949: 79; 2010: 44 Odalar: 2010: 17 duble suit Silahlar: 1949: 2 3-pdr. deniz topu Savarona hakkında yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir] 1939 yılında İkdam gazetesinde "Atatürk’ün Savarona'daki 56 Günü" başlıklı bir yazı dizisi yayımlandı. Rahmi Yağız tarafından hazırlandığı düşünülen bu yazı dizisi gazeteci Sinan Onuş tarafından 2022'de kitap olarak yayımlandı.[24] Savarona yatının satın alma süreci, yazar Rıfat Bali tarafından "Savarona: Atatürk'e Son Armağan" (2010) adıyla kitaplaştırıldı.[2] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Ertuğrul yatı Notlar[değiştir | kaynağı değiştir] Emily Roebling Cadwallader, Brooklyn Köprüsü'nün mühendisi Amerikalı John A. Roebling'in mirasçısıdır Bu yat, Bayan Cadwallader'in "Savarona" adını taşıyan üçüncü yatıdır.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c d e f g "24 Mart | Dünyanın en büyük ve lüks yatı Savarona'ya Türk bayrağı çekildi". Independent Türkçe. 24 Mart 2021. 23 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2023. a b c "Savarona'non Hikayesi Yeniden Yazıldı" (PDF). NTV Tarih dergisi. Haziran 2010. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. a b c Tütel, Eser (Kasım 1997). "Atatürk'ün 54 gün geçirdiği yat: Savarona" (PDF). 22 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. a b c "Savarona kimseye uğurlu gelmedi". www.hurriyet.com.tr. 3 Ekim 2010. 20 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2023. "Savarona". superyachttimes.com. 17 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2019. "Arşivlenmiş kopya". 24 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2021. a b c Ekinci, Ekrem (13 Ekim 2010). "DENİZLERİN UĞURSUZ PERİSİ". Ekrembugraekinci.com sitesi. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2023. "Savarona Yatı". Atatürk Ansiklopedisi. 26 Şubat 2021. 15 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 24 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2021. 1927-1938 arasında Atatürk'ün uşaklığını yapmış olan Cemal Granda'ya göre heyette kendisi de dahil olmak üzere Londra Büyükelçisi Fethi Okyar, Cumhurbaşkanığı Genel Sekreteri Rıza Soyak, Ulaştırma Bakanlığı Müsteşarı Sadullah Güney, Nakliyat Şefi Burhanettin, mühendis Naci Ark, komisyoner Zeki ve Bal Mahmut vardı. Limanda bir ay kalan heyet, yatın dış kısmının beyaza boyanmasına nezret eder. Sonra yatın içinde yapılacak değişiklikler için İngilizler fahiş fiyat istedikleri için Hamburg Limanına gidilir ve yatın yapıldığı Blonios tersanesinde işlemler yapılır. Bakınız Turhan Gürkan, Atatürk'ün Uşağının Gizli Defteri, Fer Yayınları, İstanbul, 1971 s.168-169 Ülkütekin, Deniz (25 Kasım 2018). "Savarona müze olmalı". Cumhuriyet.com.tr. 22 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. "Başkanlık Yatları ve Savarona, Dr. Jale Nur Ece, 1 Ekim 2010". 12 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2014. "İşte Savarona'nın Bilinmeyen Hikayesi, Soner Yalçın, 2 Ekim 2010". 12 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2014. "Savarona'ya fuhuş baskını". www.hurriyet.com.tr. 29 Eylül 2010. 18 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. "Savarona skandalı dünya basınında". www.cumhuriyet.com.tr. 30 Eylül 2010. 22 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. Ensonhaber (19 Mayıs 2013). "Savarona'da bir kez daha fuhuş skandalı". Ensonhaber. 22 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. "Savarona'nın sözleşme feshi başladı". CNN TÜRK. 11 Aralık 2018. 22 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. Yılmaz, Erhan (13 Ocak 2014). "Savarona Kültür Bakanlığı'na devredildi". İhlas Haber Ajansı. 22 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. hurriyet.com.tr. "Atatürk'ün yatı 'Savarona' kullanıma hazır". 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. "Cumhurbaşkanı Erdoğan Savarona Yatı'nda yabancı konuğu İzzetbegoviç ile resmi temaslarda bulundu". Haberturk.com sitesi. 4 Mart 2015. 6 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Dergisi, Denizcilik (10 Eylül 2019). "Ata yadigarı Savarona artık Mehmetçiğe emanet". Denizcilik Dergisi. 17 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. hurriyet.com.tr. "Savarona'da işlem tamam, artık devletin". 6 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2014. 1949 figures are from Francis E. McMurtrie and Raymond V.B. Blackman, Jane's Fighting Ships 1949-50, p. 334. New York: McGraw-Hill Book Company Inc., 1949. "Savarona'da sadece iki güzel gün geçirdi". Milliyet. 19 Mayıs 2022. 19 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta MV Savarona ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Savarona official website (Adobe Flash required) Savarona on SYT30 Ağustos 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Complete specifications, refit and sales information and photos of Savarona Maritime Matters: Ocean liner history and cruise ship news – Picture Windward Islands: World wide luxury yachts25 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. –Story, pictures Yachting Greece9 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Story, pictures Monaco Yachts8 Kasım 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Four fine pictures All About Turkey5 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – History "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=MV_Savarona&oldid=32039422" sayfasından alınmıştır |
Burlington House (cadde tarafı) Burlington House Burlington House, Londra'da Piccadilly'de yer alan bir binadır. Yazar John Denham'ın evi olarak 1664 yılında inşa edilmiştir. Dört yıl sonra Burlington House'u İrlanda Yüksek Haznedarı Lord Richard Boyle'a satılmıştır. Kişi, bu nedenle 1. Burlington Kontu adını almıştır. Richard Boyle adlı 3. Burlington Kontu zamanında ise bina önde gelen sanatçılar, filozoflar ve bilim adamları için düzenli bir buluşma noktası haline gelmiştir. Burlington House daha sonra Cavendish ailesinin mülkiyetine geçmiş ve Henry Cavendish'in ikametgâhı olarak hizmet etmiştir. Elgin Mermerleri de British Museum'a satılmadan önce burada tutulmuştur. Burlington House, 1854 yılında Birleşik Krallık tarafından satın alınmış ve o tarihtan itibaren çeşitli bilimsel topluluklara ve Kraliyet Sanat Akademisine ev sahipliği yapmıştır.[1] Burlington House, Royal Academy of Arts'ın ve toplu olarak Courtyard Dernekleri olarak adlandırılan aşağıdaki bilimsel toplulukların merkezidir:[2] Londra Jeoloji Topluluğu Londra Linnean Derneği Kraliyet Astronomi Topluluğu Londra Antikacılar Derneği Kraliyet Kimya Derneği Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Royal Academy including Burlington House and Galleries and Royal Academy Schools Buildings". 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2021. "Royal societies facing eviction in row over rent". 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2021. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Burlington House web sitesi 24 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdKraliyet Kimya TopluluğuÖdüller Uygulamalı Kataliz Ödülü Uygulamalı İnorganik Kimya Ödülü Bader Ödülü Geoffrey Barker Madalyası Beilby Madalyası ve Ödülü Biyoinorganik Kimya Ödülü Bourke Ödülü Roberty Boyle Analitik Kimya Ödülü Yüzüncü Yıl Ödülü Chartered Chemist Chartered Scientist Corday-Morgan Ödülü De Gennes Ödülü Faraday Lectureship Ödülü Faraday Madalyası Gibson-Fawcett Ödülü John B. Goodenough Ödülü Yeşil Kimya Ödülü Harrison-Meldola Anı Ödülleri Edward Harrison Anı Ödülü Meldola Madalyası Hickinbottom Ödülü Disiplinlerarası Ödüller Lord Lewis Ödülü Liversidge Ödülü Longstaff Ödülü Marlow Ödülü Endüstri Malzemeleri-Derek Birchall Ödülü Ludwig Mond Ödülü Nyholm Eğitim Ödülü Perkin Organik Kimya Ödülü Polanyi Madalyası Charles Rees Award Sir George Stokes Ödülü Supramolecular Chemistry Award Tilden Prize Yayınlar Chemistry World ChemSpider CrystEngCommunity Education in Chemistry Issues in Environmental Science and Technology The Merck Index Dergiler Analyst Analytical Abstracts Analytical Methods Annual Reports on the Progress of Chemistry Catalysis Science & Technology Catalysts and Catalysed Reactions Chemical Communications Chemical Science Chemical Society Reviews Proceedings of the Chemical Society Chemistry Education Research and Practice CrystEngComm Dalton Transactions Energy and Environmental Science Environmental Science: Processes & Impacts Faraday Discussions Green Chemistry Integrative Biology ...of Analytical Atomic Spectrometry ...of Materials Chemistry ...of the Chemical Society ...of the Royal Institute of Chemistry Jubilee of the Chemical Society Lab on a Chip Materials Horizons MedChemComm Memoirs and Proceedings of the Chemical Society Memoirs of the Chemical Society of London Metallomics Methods in Organic Synthesis Molecular BioSystems Nanoscale Natural Product Reports Natural Product Updates New Journal of Chemistry Organic and Biomolecular Chemistry Perkin Transactions Photochemical and Photobiological Sciences PhysChemComm Physical Chemistry Chemical Physics Polymer Chemistry Proc. Chemical Society, London RSC Advances Soft Matter Başkanlar Ewart Jones John Cadogan Richard Norman Jack Lewis John Mason Ward Rex Richards Charles Rees John Howard Purnell Edward William Abel Anthony Ledwith Steven Ley Harry Kroto Simon Campbell Jim Feast David Garner David Phillips Lesley Yellowlees Dominic Tildesley John Holman Carol V. Robinson Diğer Sanat eserleri koleksiyonu Mavi levhalar Burlington House Otorite kontrolü GND: 7517061-9 LCCN: n89628529 NLI: 987007601553905171 VIAF: 315944947 WorldCat (LCCN): n89-628529 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Burlington_House&oldid=32143429" sayfasından alınmıştır |
Will H. Bradley tarafından tasarlanan The Chap-Book'un Şükran Günü 1895 sayısının kapağı Grafik tasarım bir mesajı iletmek, bir görseli geliştirmek veya bir düşünceyi görselleştirmek için metnin ve görsellerin algılanabilir ve görülebilir bir düzlemde, iki boyutlu veya üç boyut olarak organize edilmesini içeren yaratıcı bir süreçtir. Baskı, ekran, hareketli film, animasyon, iç mimari, ambalaj tasarımı gibi birçok ortamda dijital veya dijital olmayacak bir şekilde uygulanabilir. Grafik sanatı ve grafik tasarımlarda, görsel sanatların temel ilkeleri olan hizalama, denge, karşıtlık, vurgulama, hareket, görüntü, oran, yakınlık, tekrarlama, ritim, ve birlik geçerlidir. Grafik tasarım için grafik yazılımı, uygulama yazılımı ve programları kullanılır. Grafiker, Almanca Graphiker kelimesinin karşılığı, Grafik Tasarımcı ise İngilizce Graphic Designer kelimesinin karşılığı olup aynı manaya gelmektedir. Tarih[değiştir | kaynağı değiştir] Grafik tasarım tarihi, MÖ 14,000'lerde yapılmış mağara resimlerine ve İÖ 4. yüzyılda yazının başlamasına dayandırılabilir. Sonraları daha çok el yazması dini içerikli kitaplar ilk yayınlar olacaktır. Johann Gutenberg'in Avrupa'da 1450'lerde hareketli matbaayı icadı ile kitaplar yaygınlaşmaya başlamıştır. O dönemlerde entelektüel düşünce, din etrafında olduğundan ilk basılıp dağıtılmaya başlanan kitaplar dinsel kitaplardır. Basılı yayınlar için harf ve metin dizimi erken dönem grafik tasarım pratikleridir.[1] Asıl çıkış noktası ise; sanayileşme ve modern yaşama geçiş ile, özellikle de fotoğrafın keşfi ile ortaya çıkan İzlenimcilik ve Post-İzlenimcilik akımlarının sonrasında başlamıştır. Çünkü resim sanatı farklı bir yöne ilerlemeye başlamış ve grafik, afiş, ürün katalogları vb. öne çıkmaya başlamıştır. Gazetenin ortaya çıkmasıyla reklam ve tanıtım öne çıkmıştır. Örneğin; ürün katalogları ilk önceleri fotoğraflarla değil gravür baskılar ile yapılmaktaydı. İşlerin tanıtımını ve duyurusunu yapan afişler de kendi içerisinde ayrı bir alan haline geliyordu. Bu alanlarda ilk çalışanlar da grafiker, grafik sanatçısı veya tasarımcı değil ressamlardı. Bu yüzden resimsel özellikleri önde, tipografik özellikleri geri planda kalıyordu. Fakat baskı tekniklerinin ilerlemesi, fotoğrafın geliştirilmesi ve tipografinin önem kazanması ile özellikle afiş tasarımı ve dolayısıyla grafik sanatlar resimden ayrı, tasarımın birer dalı olarak ortaya çıkmıştır.[2] Türkiye'de İbrahim Müteferrika ilk defa 14 Aralık 1727'de Müteferrika Matbaası kurulmuştur. Burada basılan kitaplar dünya kitap tarihine ve Osmanlı kültürü tarihine dair önemli bilgiler vermektedir. Bu matbaada 1729-1742 tarihleri arasında 16 kitap basılmıştır. 1729'da "Vankulu Lugati" Arapça harflerle ilk basılan kitaptır. Katip Çelebi'nin 1732'de basılan "Cihannuma"sı içinde harita ve çizimler vardır. J. B Holderman'ın "Grammaire Turque" kitabı 1730'da Osmanlı'da Latin alfabesini kullanan ilk baskı olmuştur. 1732 yılında basılan "Tarih-i Hind-i garbi" (Amerika'nin keşfi), Amerika hakkında Müslüman bir yazar tarafından yazılan ilk kitaptır, 13 tahta baskı içerir. 1891-1896 arasında William Morris tasarladığı kitaplarla zamanına göre çok başarılı grafik tasarım işler üretmiştir. William Morris'in isleri, grafik tasarım için bir pazar olduğunu göstermiştir. Bu dönemler tasarımın sanattan ayrılmaya başladığı dönemlerdir. Ayrıca Münch pre-refaeritler ortaya çıkmıştır. Bu pre-refaeritler; resimleri idealize edilmiş, hayali, gerçek dışı kadın ve erkek tipolojisi, duygunun ve aşkın yüceliğine yönelik resimlerdir. Bu resimlerde anlatım yalınlaşmış, detaylar kaybolmuştur. İzleyenin baktığında hemen anlayabilmesi amaçlanmıştır. Münch'ün resimleri de grafik tasarım alanında yapılan ön hazırlık çalışmaları olarak kabul edilmektedir. Birinci Dünya savaşı sonrasında 19. yüzyılın sanat ve tasarım görüşlerine tepki olarak yeni düşünceler oluşmaya başlamıştır. 1919'da Almanya'nın Weimar şehrinde kurulan Bauhaus okulu sanat ve tasarım alanında birçok yeniliğin öncüsü olmuştur.[3] Günümüzde Grafik tasarım büyük ölçüde bilgisayar programları aracılığı ile yapılmaktadır.[kaynak belirtilmeli] Aletler[değiştir | kaynağı değiştir] 1980'lerin ortalarında, masaüstü yayıncılık ve grafik sanatı yazılımı uygulamaları, daha önce manuel olarak yürütülen bilgisayar görüntüsü işleme ve oluşturma yeteneklerini tanıttı. Bilgisayarlar, tasarımcıların mizanpaj veya tipografik değişikliklerin etkilerini anında görmelerini ve geleneksel medyanın etkilerini simüle etmelerini sağladı. Kalemler gibi geleneksel araçlar, sonlandırma için bilgisayarlar kullanıldığında bile faydalı olabilir. Bir tasarımcı veya sanat yönetmeni, yaratıcı sürecin bir parçası olarak çok sayıda kavramın taslağını çizebilir. Stiluslar, el çizimlerini dijital olarak yakalamak için tablet bilgisayarlarla birlikte kullanılabilir.[4] Bilgisayarlar ve yazılım[değiştir | kaynağı değiştir] Çoğu tasarımcı, geleneksel ve bilgisayar tabanlı teknolojileri birleştiren karma bir süreç kullanır. İlk olarak, bir fikri yürütmek ve onay almak için elle işlenmiş düzenler kullanılır, ardından cilalanmış görsel ürün bir bilgisayarda üretilir. Grafik tasarımcıların görüntü oluşturma, tipografi ve mizanpaj için yazılım programlarında yetkin olmaları beklenir. 1990'ların başından beri grafik tasarımcılar tarafından kullanılan popüler ve "endüstri standardı" yazılım programlarının neredeyse tamamı Adobe Inc.'in ürünleridir. Adobe Photoshop (fotoğraf düzenleme için raster tarama tabanlı bir program) ve Adobe Illustrator (çizim için vektör tabanlı bir program) genellikle son aşamada kullanılır. Dünyanın her yerinden bazı tasarımcılar CorelDRAW kullanıyor.[5] CorelDraw, Corel Corporation tarafından geliştirilen ve pazarlanan bir vektörel grafik düzenleme yazılımıdır. Vektör grafiğini düzenlemek için kullanılan açık kaynaklı yazılım Inkscape'dir. Inkscape'te kullanılan birincil dosya biçimi Ölçeklenebilir Vektör Grafikleri'dir (SVG). Dosyayı başka herhangi bir vektör biçiminde içe veya dışa aktarabilirsiniz. Tasarımcılar, çalışmalarında genellikle çevrimiçi tasarım veritabanlarından önceden tasarlanmış raster grafik ve vektör grafikleri kullanırlar. Raster görüntüler Adobe Photoshop'ta, vektör logolar ve çizimler Adobe Illustrator ve CorelDraw'da düzenlenebilir. Nihai ürün, InDesign, Serif PagePlus ve QuarkXPress gibi başlıca sayfa düzeni programlarından birinde birleştirilebilir. Birçok ücretsiz ve açık kaynaklı program, hem profesyoneller hem de sıradan kullanıcılar tarafından grafik tasarım için kullanılır. Bunlardan bazıları vektör grafikleri için Inkscape, fotoğraf düzenleme ve görüntü işleme için GIMP, dijital boyama için Krita ve sayfa düzeni için Scribus'u içerir.[6] Meslekler[değiştir | kaynağı değiştir] Grafik tasarım kariyer yolları, yaratıcı yelpazenin tüm bölümlerini kapsar ve çoğu zaman örtüşür. Çalışanlar, tasarım hizmetleri, yayıncılık, reklamcılık ve halkla ilişkiler gibi özel görevleri yerine getirir. 2023 itibarıyla ortalama maaş yıllık 50.710 dolardı. Sektördeki ana iş unvanları genellikle ülkeye özgüdür. Grafik tasarımcı, sanat yönetmeni, yaratıcı yönetmen, animatör ve giriş seviyesi prodüksiyon sanatçısını içerebilirler. Hizmet verilen sektöre göre sorumluluklar "DTP ortağı" veya "Grafik Sanatçısı" gibi farklı unvanlara sahip olabilir. Sorumluluklar, video sanatı, video üretimi, video editörü, illüstrasyon, fotoğrafçılık, animasyon, görsel efektler veya etkileşimli tasarım gibi özel becerileri içerebilir. Grafik tasarımcılar, tasarım danışmanlıkları veya marka ajansları gibi şirketlerde çalışabilir, diğerleri ise yayıncılık, pazarlama veya diğer iletişim şirketlerinde çalışabilir. Özellikle kişisel bilgisayarların kullanılmaya başlanmasından bu yana birçok grafik tasarımcı, tasarım odaklı olmayan organizasyonlarda şirket içi tasarımcı olarak çalışmaktadır. Grafik tasarımcılar ayrıca kendi şartları, fiyatları, fikirleri vb. üzerinde çalışarak serbest meslek ve uzaktan çalışma yapabilirler.[7] Bir grafik tasarımcı genellikle sanat yönetmenine, kreatif direktöre veya kıdemli medya kreatifine rapor verir. Bir tasarımcı daha kıdemli hale geldikçe, tasarım yapmak için daha az, marka geliştirme ve kurumsal kimlik geliştirme gibi daha geniş yaratıcı faaliyetlerde diğer tasarımcılara liderlik etmek ve onları yönlendirmek için daha fazla zaman harcarlar. Müşterilerle daha doğrudan etkileşim kurmaları, örneğin özetleri almaları ve yorumlamaları beklenir. Grafik Tasarım ile ilgili alanlar[değiştir | kaynağı değiştir] Hareket grafikleri Tipografi İllüstrasyon Karikatür Serigrafi İmlek Dijital tasarım Gravür, Klişe, Trio Afiş, Billboard, Tabela, Branda, Pano Dizgi Kitap tasarımı Ambalaj tasarımı Stand tasarımı Web tasarımı (Arayüz tasarımı) İnteraktif tasarım Animasyon 3D Tasarım Fotoğrafçılık Kurumsal kimlik (Logo, Antedli, Zarf, Kartvizit, Fatura, Dosya, Promosyon ürünleri; (Otokoku, Pad, Magnet, Kalem, Bardak))Tasarımı Grafik Tasarım ile ilişkili diğer disiplinler[değiştir | kaynağı değiştir] Mimari Videografi Kavramsal sanat Sanat yönetmenliği İletişim Tasarım / Editöryel Tasarım Tasarım Görselleştirme Montaj Rötuş Renk teorisi Endüstriyel tasarım Hareketli grafik tasarım Bilgi tasarımı Arayüz tasarımı İnfografik Kapak resmi İç mimari Pazarlama ilişkileri Yeni Medya Maddi kültür Metin yazarlığı Tipografi Bilgisayar grafikleri Grafik çizimi Web grafik tasarımı Raster grafik editörü Vektör grafik editörü Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Sanat Çizim Resim Yaratıcılık 2D 3D 4D Tasarım Pop Art Minimalizm Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 19 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 5 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 29 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. "Arşivlenmiş kopya". 7 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023. Konular[değiştir | kaynağı değiştir] [1] 27 Haziran 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Yazılar "Grafikerler Meslek Kuruluşu" 1990 s.11 gtdGrafik tasarımGrafik Tasarım AlanlarıLogo Tasarımı • İllüstrasyon • Arayüz Tasarımı • Web Tasarımı • Ambalaj Tasarımı • Görsel İmaj Geliştirimi • Çokluortam Geliştirimi • TipografiGörsel Sanatlarla Uğraşan DallarGrafik Sanatçısı • Grafik tasarım • Grafik tasarım • Küratör • Sanat Yönetmeni • Tipograf gtdTasarımİletişimtasarımı Reklam Kitap tasarımı Marka tasarımı Sergi tasarımı Film başlığı tasarımı Grafik dizayn Hareket Posta pulu tasarımı Baskı dizaynı Resim Bilgi tasarımı Eğitici tasarım Haber tasarımı Fotoğraf Perakende tasarım Tabela / Trafik işareti tasarımı Tipografi / Tip tasarımı Video tasarımı Görsel mağazacılık Çevreseltasarım Mimarlık Mimari aydınlatma tasarımı Bina tasarımı Pasif güneş enerjisi Ekolojik tasarım Çevresel etki tasarımı Bahçe tasarımı Bilgisayar destekli Sağlıklı topluluk tasarımı Otel tasarımı İç mimarlık İç tasarım EID Anahtar tasarım Peyzaj mimarlığı Sürdürülebilir Peyzaj tasarımı Mekansal tasarım Kentsel tasarım Endüstriyeltasarım Otomotiv tasarımı Otomotiv süspansiyon tasarımı CMF tasarımı Oluklu kutu tasarımı Elektrikli gitar tasarımı Mobilya tasarımı Sürdürülebilir Donanım arayüz tasarımı Motosiklet tasarımı Ambalaj Fotoğraf lens tasarımı Ürün tasarımı Üretim tasarımı Duyusal tasarım Hizmet tasarımı Etkileşimtasarımı EED Oyun tasarımı Seviye tasarımı Video oyunu tasarımı Donanım arayüz tasarımı Simge tasarımı Sürükleyici tasarım Bilgi tasarımı Sonik etkileşim tasarımı Kullanıcı deneyimi tasarımı Kullanıcı arayüzü tasarımı Web grafik tasarımı Diğeruygulamalı sanat Kamusal sanat tasarımı Seramik / cam tasarımı Moda tasarımı Kostüm tasarımı Takı tasarımı Çiçek tasarımı Oyun sanat tasarımı Mülk tasarımı Sahne tasarımı Ses tasarımı Sahne/set aydınlatma tasarımı Tekstil tasarımı Diğertasarım& mühendislik Algoritma tasarımı Davranışsal tasarım Kazan tasarımı Veri tabanı tasarımı İlaç tasarımı Elektrik sistemi tasarımı Deneysel tasarım Filtre tasarımı Geometrik tasarım İş tasarımı Entegre devre tasarımı Devre tasarımı Fiziksel tasarım Güç ağı tasarımı Mekanizma tasarımı teorisi Nükleer silah tasarımı Nükleik asit tasarımı Organizasyon tasarımı Proses tasarımı Merkezî işlem birimi tasarımı Protein tasarımı Araştırma tasarımı Sosyal tasarım Yazılım tasarımı Uzay aracı tasarımı Stratejik tasarım Sistem tasarımı Yaklaşımlar Etkinlik merkezli Uyarlanabilir web Duygusal Beyin fırtınası Komiteye göre Sözleşmeye göre C-K teorisi Kapatma Ortak tasarım Konsept odaklı Yapılandırma Bağlamsal Sürekli Beşikten beşiğe Yaratıcı problem çözme Yaratıcılık teknikleri Kritik Tasarım kurgu Savunma Tasarım–teklif–inşa Tasarım–yapı mimar liderliğindeki Yaygın Alan tabanlı Ekolojik tasarım Enerji nötr Mühendislik tasarım süreci Olasılık tasarımı Hataya dayanıklı Çerçeve odaklı Montaj için Davranış değişikliği için Üretilebilirlik için Altı Sigma İçin Test için X İçin İşlevsel Üretici Geotasarım HCD Üst düzey Kapsayıcı Entegre Entegre borda İstihbarat tabanlı Yinelemeli KİSS ilkesi Düşük seviyeli Metatasarım Zihin haritası Modüler Yeni Dalga Nesne yönelimli Açık Parametrik Katılımcı Platform tabanlı Politika tabanlı Süreç merkezli Kamu yararı Rational Yenileyici Güvenilirlik mühendisliği Araştırmaya dayalı Sorumluluk odaklı RWD Güvenli yaşam Sürdürülebilir Sistemik SOD Tablosuz web Kısıtlar teorisi Yukarıdan aşağıya ve aşağıdan yukarıya Dönüşüm Nesiller arası TRIZ yaratıcı problem çözme teorisi Evrensel Herkes İçin Tasarım Kullanım merkezli Kullanım merkezli Kullanıcı merkezli Empatik Kullanıcı yeniliği Değer odaklı Değere duyarlı Gizlilik tasarımına göre Tasarım seçim bilgi işlem kontroller kültür akış liderlik yönetim işaretçi yöntemler desen araştırma bilim sprint strateji teori düşünme Tasarım aracı AAD Mimari model Taslak Kapsamlı düzen CAD CAID Sanal ev tasarımı yazılımı CAutoD Tasarım kalitesi göstergesi Elektronik tasarım otomasyonu Akış şeması Tam boy maket Tasarım özellikleri Prototip Eskiz Resimli taslak Teknik resim HTML düzenleyici Web sitesi tel çerçevesi Fikrimülkiyet Topluluk tasarımı Etrafında tasarla Tasarım ihlali Tasarım patenti Moda tasarımı telif hakkı Geschmacksmuster Endüstriyel tasarım hakkıs Avrupa Birliği Fikrimülkiyet Tasarımcı Amerikan Grafik Sanatlar Enstitüsü Yetkili Tasarımcılar Derneği Tasarım ve Endüstriler Derneği Tasarım Konseyi Uluslararası Forum Tasarımı Tasarım Topluluğu Tasarım Araştırma Topluluğu Ödüller Avrupa Tasarım Ödülü German Design Award İyi Tasarım Ödülü (Modern Sanat Müzesi) İyi Tasarım Ödülü (Chicago Athenaeum) Grafik IF Ürün Dizayn Ödülü James Dyson Ödülü Prens Philip Tasarımcılar Ödülü İlgili konular Estetik Çevik Konsept sanatı Kavramsal tasarım Yaratıcı endüstriler Kültürel ikon .design Kurumsal mimari Form faktörü Fütüroloji Bağımsız tasarım İnovasyon yönetimi Akıllı tasarım Yalın başlangıç Yeni ürün geliştirme OODA döngüsü Tasarım felsefesi Proses simülasyonu Yavaş tasarım BUHAR alanları Akılsız tasarım Görselleştirme Fena sorun Sebze suyu Tasarım kısa değiştir klasik yarışma mimari öğrenci yönetmen eğitim öğeler ve ilkeleri mühendis firma geçmiş bilgi dil hayat yük müze paradigma gerekçe inceleme şartname çalışmalar stüdyo teknoloji gtdTeknik bilgilerin görselleştirilmesiAlanlar Biyolojik veri görselleştirme Kimyasal görselleştirme Suç haritalama Veri görselleştirme Eğitici görselleştirme Akış görselleştirme Geo-görselleştirme Bilgi görselleştirme Matematiksel görselleştirme Tıbbi görüntüleme Moleküler grafikler Ürün görselleştirme Bilimsel görselleştirme Yazılım görselleştirme Teknik resim Kullanıcı arayüzü tasarımı Görsel kültür Cilt görselleştirme Görüntü türleri Çizelge Diyagram Teknik çizim Fonksiyon grafiği İdeografi Harita Fotoğraf Piktogram Arsa Sankey diyagramı Seri elastik eyleyici İskelet formülü İstatistiksel grafikler Tablo Teknik çizimler Teknik illüstrasyon Kişiler19. yüzyıldan önce Edmond Halley Charles-René de Fourcroy Joseph Priestley Gaspard Monge 19. yüzyıl Charles Dupin Adolphe Quetelet André-Michel Guerry William Playfair August Kekulé Charles Joseph Minard Luigi Perozzo Francis Amasa Walker John Venn Oliver Byrne Matthew Sankey Charles Booth Georg von Mayr John Snow Florence Nightingale Karl Wilhelm Pohlke Toussaint Loua Francis Galton 20. yüzyıldan önce Edward Walter Maunder Otto Neurath W. E. B. Du Bois Henry Gantt Arthur Lyon Bowley Howard G. Funkhouser John B. Peddle Ejnar Hertzsprung Henry Norris Russell Max O. Lorenz Fritz Kahn Harry Beck Erwin Raisz 20. yüzyıl orta Jacques Bertin Rudolf Modley Arthur H. Robinson John Tukey Mary Eleanor Spear Edgar Anderson Howard T. Fisher 20. yüzyıl son Borden Dent Nigel Holmes William S. Cleveland George G. Robertson Bruce H. McCormick Catherine Plaisant Stuart Card Pat Hanrahan Edward Tufte Ben Shneiderman Michael Friendly Howard Wainer Clifford A. Pickover Lawrence J. Rosenblum Thomas A. DeFanti George Furnas Sheelagh Carpendale Cynthia Brewer Miriah Meyer Jock D. Mackinlay Alan MacEachren David Goodsell Michael Maltz Leland Wilkinson Alfred Inselberg 21. yüzyıl Ben Fry Hans Rosling Christopher R. Johnson David McCandless Mauro Martino John Maeda Tamara Munzner Jeffrey Heer Gordon Kindlmann Hanspeter Pfister Manuel Lima Aaron Koblin Martin Krzywinski Bang Wong Jessica Hullman Hadley Wickham Polo Chau Fernanda Viégas Martin Wattenberg Claudio Silva Ade Olufeko Moritz Stefaner İlgili Kartografya Çizelge çöpü Bilgisayar grafikleri bilgisayar biliminde CPK boyama Grafik çizimi Grafik Tasarım Grafik düzenleyici Görüntüleme bilimi Bilgi grafikleri Bilgi bilimi Yanıltıcı grafik Nörogörüntüleme Patent çizimi Bilimsel modelleme Mekansal analiz Görsel analiz Görme Hacim kartografisi Hacimsel gösterim Enformasyon sanatı Otorite kontrolü NDL: 00562640 NKC: ph116550 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Grafik_tasarım&oldid=32200737" sayfasından alınmıştır |
Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Mart 2023)Anthony Alfred Caro Anthony Alfred Caro (8 Mart 1924 New Malden, Büyük Londra - 23 Ekim 2013,[1] Londra), İngiliz soyut heykeltıraştır ve eserleri "bulunmuş" endüstriyel nesnelerden oluşan metal asambleleri ile karakterize edilebilir. Caro'nun Yorkshire Sculpture Parkında bulunan paslanmış çelikten Dream City (Hayâl Şehir) heykeli (1996). Tel Aviv Sanat Müzesi'nde çelik Black Cover Flat (1974). Caro Charterhouse School ve Christ's College, Cambridge'te eğitim görerek mühendislik dipolması almıştır. 1946 yılında Kraliyet Donanması'ndan ayrıldıktan sonra bir yıl boyunca Regent Street Polytechnic'te (şimdi Westminster Üniversitesi) heykel çalışmaya başladı. 1947 yılında Kraliyet Akademi Okullarına geçti ve burada 1952'ye kadar kaldı. Anthony Caro, 1950'lerde Henry Moore'un asistanı olarak çalışırken modernizm ile tanıştı. 1960'ların başında Amerikalı heykeltıraş David Smith ile tanıştırıldıktan sonra figüratif çalışmayı bırakarak I profil çubuklar, çelik plakalar ve ızgaralar gibi metal malzemeleri kaynatarak ve cıvata ile tutturarak heykel yapmaya başladı. Sıklıkla bitirdiği eserlerini cesur tek renkle boyamıştır. Caro 1950'lerin sonunda uluslararası alanda tanındı ve özellikle ABD'de popülerdi. Aynı zamanda şimdi Londra'da Central Saint Martins College of Art and Design olan St Martins School of Art'ta çalışırken, bir zamanlar asistanı olan Phillip King gibi genç Britanya soyut heykeltıraş nesline ilham kaynağı olmuştur. Bu grubun içinde Bruce McLean, Barry Flanagan, Richard Long ve Gilbert ve George sayılabilir. Birkaç eski öğrencisi ile birlikte, "Yeni Sanat"ta Britanya etkisini temsil eden "Primary Structures" adlı 1966 New York Yahudi Müzesi'ndeki bir çalışmaya davet edilmiştir. Caro 1963'ten 1965'e kadar ressam Jules Olitski ve heykeltıraş David Smith ile birlikte Bennington College'da öğretmenlik yaptı. Sıklıkla heykeli kaideden indirme yeniliği ile anılır. Hâlbuki Smith ve Brancusi aynı yönde adımlar atmıştır. Caro'nun heykelleri genellikle kendi üzerinde durabilir ve doğrudan yere konur. Böyle yaparak izleyici ve eser arasında bir bariyer ortadan kaldırılır. İzleyici her yönden yaklaşarak sanat eseri ile etkileşime girmeye davet edilir. 1980'lerde Caro'nun eserleri klasik Yunan figürlerinden daha edebi elemanlar alarak yön değiştirdi. Daha sonraları büyük ölçekli enstalasyon eserleri ile ilgilendi. Bu büyük eserlerden bir tanesi olan, Sea Music (Doğu Müzik) Dorset'te Poole limanında bulunur. 80nci yaşgününü kutlamak için 2005 yılında Tate Galerisi tarafından bir retrospektif sergi düzenlendi. 1987'de Sir unvanı verildi. 2008 yılında Fransa'da Bourbourg'da Saint Jean-Baptiste Kilisesinde "Chapel of Light" (Işık Şapeli) enstalasyonunu yaptı. 1949 yılında ressam Sheila Girling ile evlendi ve iki erkek çocukları oldu. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Busch, Julia M., A Decade of Sculpture: the New Media in the 1960s 29 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Philadelphia: The Art Alliance Press & London: Associated University Presses 13 Şubat 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 1974). ISBN 0-87982-007-1. Whelan, Richard, Anthony Caro (New York: E. P. Dutton & Co., Inc., 1975). ISBN 0-525-47400-5..... Barker, Ian, Anthony Caro: Quest for the New Sculpture (Aldershot: Lund Humphries, 2004) ISBN 978-0-85331-910-8. Reid, Mary, Anthony Caro: Drawing in Space (Farnham: Lund Humphries, 2009) ISBN 978-1-84822-030-0. Wilkin, Karen, Anthony Caro: Interior and Exterior (Farnham: Lund Humphries, 2009) ISBN 978-1-84822-031-7. Julius Bryant, Julius, Anthony Caro: Figurative and Narrative Sculpture (Farnham: Lund Humphries, 2009) ISBN 978-1-84822-032-4. Westley Smith, H.F., Anthony Caro: Small Sculptures (Farnham, Lund Humphries, 2010) ISBN 978-1-84822-051-5. Moorhouse, Paul, Anthony Caro: Presence (Farnham, Lund Humphries, 2010) ISBN 978-1-84822-053-9. "Sculptor Sir Anthony Caro dies" (İngilizce). BBC. 24 Ekim 2013. 11 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2013. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] [1] 15 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Anthony Caro at Sculpture.org.uk Portfolio Exhibition 9 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at the Tate Britain, 2005 Leading sculptors mark school's 75th birthday 17 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Guardian, 2 June 2003 Anthony Caro at Mitchell-Innes & Nash Gallery Caro's work in focus on Tate Online Sir Anthony Caro on his metal 19 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Independent, 2008 Otorite kontrolü BIBSYS: 90070552 BNE: XX1032663 BNF: cb131947297 (data) CANTIC: a10449966 CiNii: DA04446318 GND: 118519166 ISNI: 0000 0001 2144 4805 LCCN: n50032477 NDL: 00464266 NGV: 646 NKC: mzk2011621834 NLA: 35026020 NLI: 987007506119105171 NLK: KAC202247270 NTA: 068882351 RERO: 02-A003078278 RKD: 15469 SELIBR: 252867 SNAC: w6hd7xt6 SUDOC: 03016642X Trove: 799658 ULAN: 500115345 VIAF: 96537970 WorldCat: lccn-n50032477 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Anthony_Caro&oldid=31032665" sayfasından alınmıştır |
Cemil İpekçiDoğumRemzi Cemil İpekçi[1]05 Ağustos 1948 (75 yaşında)[2]İstanbul, TürkiyeMilliyetTürkEğitimKraliyet Sanat AkademisiMeslekModa tasarımcısıEtkin yıllar1972-günümüzTanınma nedeniModaEbeveyn(ler)Sahire Tokay, Nejat Tokay[kaynak belirtilmeli]Akraba(lar)İsmail Cem (kuzeni) Abdi İpekçi (kuzeni) Cemil İpekçi (d. 5 Ağustos 1948), Türk moda tasarımcısı. Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir] 5 Ağustos 1948'de İstanbul'da doğan İpekçi'nin baba tarafı Selanik'ten gelmiştir. Baba tarafından Sabetay Sevi'nin soyundan gelmektedir fakat kendi belirttiğine göre Sabetayist topluluğundan değildir. İsmail Cem ve Abdi İpekçi ile kuzendir. Anne tarafından ise soprano Leyla Gencer'in akrabasıdır. İpekçizadeler ailesinden gelen Cemil İpekçi, 5 yaşından beri kesintili olarak İstanbul'da yaşamaktadır. Fatih Altaylı'yla yaptığı bir röportajda muhafazakâr olduğunu söylemiştir.[3] Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir] Eğitimini İngiltere'deki Kraliyet Sanat Akademisi'nden 1971 yılında tamamladı.[2] 1972-75 yılları arasında stilist olarak çalıştı. 1975 yılında Tzagane isimli moda evini kurdu. 1979 yılında Tzagane'ın bir şubesini Nis'de açtı. 1984'e kadar her iki moda evinde birden Türk ve Anadolu kültürünü işleyen çalışmalar yaptı. 1984'te İstanbul'da Haute Couture moda evini kurarak çağdaş gece modasına dönüş yaptı. 1990'lara kadar Türk ve Anadolu motifli çalışmalarına ara verdi ise de, bu kesinti 1992 yılındaki "Suzeni" isimli koleksiyonu ile sona erdi.[2] 2002 yılında Star TV'nin düzenlediği Türkiye güzellik yarışmasının birincisi Azra Akın'ın elbisesini tasarladı. Elbisenin kumaşını Kapalıçarşıdan aldı. Kıyafet tasarımlarının yanı sıra Damra markalı pırlanta ürünlerinin tasarımını da gerçekleştirmiştir. 3 Ocak 2008'de konuk olduğu bir televizyon programında üniversitelerde başörtüsü serbest bırakılana kadar tesettür defilesi yapmayacağını açıkladı.[4] Ayrıca 2015'te Show TV'de yayınlanan Bu Tarz Benim 2. sezon yarışmasının jüri üyeliğini de yapmıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Eğrikar, Özge (27 Eylül 2014). "Cemil İpekçi, Remzi'yi hayatından çıkardı". Hürriyet. 27 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2014. a b c "Cemil İpekçi Resmi Sitesi. Erişim: 29 Temmuz 2010". 4 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2020. "'Muhafazakar eşcinselim'". Habertürk. 10 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2008. Cemil İpekçi: "Türban serbest kalana kadar defile yapmayacağım" 5 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Milliyet, 2 Ocak 2008 Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] "Yine aşk galip", Şule Çizmeci, 1 Ekim 2005, Radikal 6 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Instagram'da Cemil İpekçi "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Cemil_İpekçi&oldid=31064282" sayfasından alınmıştır |
Police AcademyYönetmenHugh WilsonYapımcıPaul MaslanskyOyuncularSteve GuttenbergKim CattrallG.W. BaileyBubba SmithDonovan ScottGeorge GaynesAndrew RubinDavid GrafLeslie EasterbrookDebralee ScottMichael WinslowBruce MahlerTed RossScott ThomsonMarion RamseyMüzikRobert FolkGörüntü yönetmeniMichael D. MarguliesKurguRobert BrownZach StaenbergDağıtıcıThe Ladd CompanyWarner Bros.TürüKomedi/MaceraYapım yılı1984, ABDSüre96 dakikaDilİngilizceBütçe4.5 Milyon $Devam filmiPolice Academy 2: Their First Assignment Polis Akademisi Yönetmenliğini Hugh Wilson'ın yaptığı 1984 yılı ABD yapımı Polis Akademisi serilerinin ilk filmidir. Film, dünya çapında yaklaşık 81.1 milyon $ hasılat elde etmiştir. Filmin yapımcılığını The Ladd Company üstlendi. 23 Mart 1984'te gösterime girdi.[1] Polis Akademisi serisinde altı devam filmi çekildi ve Rotten Tomatoes'daki 29 incelemeye göre %55 onay notuna sahip. Film serisi o zamandan beri kült bir klasik statü kazandı. Konusu[değiştir | kaynağı değiştir] Kentin valisi Polis Akademileri'nin artık ırk, cinsiyet, boy, kilo ve eğitim ayrımı yapmaksızın polis olmak isteyen herkese açık olduğunu beyan eder. Bunun üzerine her biri farklı ortamlardan gelen, birbirinden ilginç ve farklı kişiliklere sahip insanlar polis akademisindeki seçmelere katılmak üzere akademi kampüsüne gelirler. Polis adayları bu durumdan son derece hoşnuttur. Ancak onları eğitmekle sorumlu olan üstleri, bu acemi çaylakları nasıl yola getireceklerini kara kara düşünmeye başlamışlardır bile. Öğrencilerin hemen hepsi, eğitimlerini tamamlayıp iyi birer polis olarak emniyet teşkilatına katılmaya kararlıdırlar. Ancak bazılarının geliş sebebi çok farklıdır. Ya akademiye yazılacak, ya da hapse gireceklerdir... Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] Steve Guttenberg - Polis öğrencisi Carey Mahoney Kim Cattrall - Polis öğrencisi Karen Thompson G.W. Bailey - Teğmen Thaddeus Harris Bubba Smith - Polis öğrencisi Moses Hightower Donovan Scott - Polis öğrencisi Leslie Barbara George Gaynes - Komutan Eric Lassard Michael Winslow - Polis öğrencisi Larvell Jones Andrew Rubin - Polis öğrencisi George Martin David Graf - Polis öğrencisi Eugene Tackleberry Leslie Easterbrook - Çavuş Debbie Callahan Bruce Mahler - Polis öğrencisi Douglas Fackler Ted Ross - Yüzbaşı Reed Scott Thomson - Polis öğrencisi Chad Copeland Brant von Hoffman - Polis öğrencisi Kyle Blankes Marion Ramsey - Polis öğrencisi Laverne Hooks Ed O'Neill - Supply Clerk Yapımı[değiştir | kaynağı değiştir] Çekimler[değiştir | kaynağı değiştir] Açılış sahneleri Toronto, Ontario'da çekildi. Kamera kabini sahnesi Toronto'nun güneybatısındaki Burlington Canal Lift Köprüsü'nde çekildi. Çok sayıda web sitesi, kamera standı sahnesinin Toronto'daki Cherry Street Köprüsü'nde çekildiğini iddia ediyor. Akademi'nin kendisi daha önce Etobicoke'daki Lakeshore Psikiyatri Hastanesi'nin yeriydi ve o zamandan beri Humber College'ın Lakeshore kampüsü haline geldi. Stüdyo sahneleri Lakeshore Film Stüdyolarında çekildi; şehir sahneleri Toronto'nun çeşitli yerlerinde çekildi.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Home Page". Warnerbros.com. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2019. "Police Academy Movie Filming Locations - The 80s Movies Rewind". Fast-rewind.com. 30 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2019. gtdPolis AkademisiFilmPolis Akademisi · Polis Akademisi 2: İlk Görev · Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş · Polis Akademisi 4: Vatandaşlar Devriye'de · Polis Akademisi 5: Miami Sahili Görevi · Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında · Polis Akademisi Moskova GöreviTelevizyon ProgramlarıPolis Akademisi (dizi) · Police Academy: The SeriesKarakterlerPolis Akademisi karakterleri listesi ABD filmi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX5648610 BNF: cb164623963 (data) VIAF: 5660151002117530280000 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_(film)&oldid=31037925" sayfasından alınmıştır |
Polis Akademisi: İlk GörevPolice Academy 2: Their First AssignmentYönetmenJerry ParisYapımcıPaul MaslanskyLeonard CrollJohn GoldwynSenaristBarry BlausteinDavid SheffieldOyuncularSteven GuttenbergBubba SmithDavid GrafMichael WinslowBruce ManlerMarion RamseyColleen CampArt MetranoHoward HessemanGeorge GaynesMüzikRobert FolkGörüntü yönetmeniJames CrabeKurguBob WymanDağıtıcıWarner Bros.The Ladd CompanyTürüKomediYapım yılı1985, ABDSüre97 dakikaDilİngilizceÖnceki filmPolice Academy (film)Devam filmiPolice Academy 3: Back in Training (1986) Police Academy 2: Their First Assignment 7 serilik Polis Akademi serilerinin 2.filmi. Birçok oyuncu ilk filmden rollerini yeniden canlandırmak için geri döner. Steve Guttenberg, akademinin palyaçosu Mahoney rolünü yeniden canlandırıyor; eski Amerikan futbolcusu Bubba Smith, devasa Hightower olarak geri dönüyor; Marion Ramsey, Laverne Hooks olarak yeniden öne çıkıyor; David Graf, silah delisi memur Eugene Tackleberry olarak geri dönüyor; Michael Winslow, ses efektleri ustası Memur Larvell Jones olarak geri dönüyor ve deneyimli oyuncu George Gaynes, Komutan Eric Lassard olarak geri dönüyor. Bu, Leslie Easterbrook'u Teğmen Debbie Callahan olarak göstermeyen serideki tek filmdi. Bu, dizide PG-13 derecesi alan ilk ve tek filmdir. Filmde Polis Akademisi öğrencileri mezun olur ve Yüzbaşı Pete Lassard'ın (Polis Akademisi komutanı Eric Lassard'ın kardeşi) Zed'in çetesiyle savaşmasına yardım etmeleri gereken şehirdeki en kötü bölgeye atanırlar. Konusu[değiştir | kaynağı değiştir] Akademiden mezun olan öğrenciler, artık birer polis olarak görev başındadır. Ancak Los Angeles şehrinde çıkan olaylar karşısında Emniyet Teşkilatı başarı gösteremeyince hesap akademiye çıkarılır. Akademinin yaşlı müdürü komutan Lassard, bunun üzerine eski öğrencilerinden yardım ister. Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] Steve Guttenberg - Memur Carey Mahoney Bubba Smith - Memur Moses Hightower George W. Bailey - Teğmen Thaddeus Harris David Graf - Memur Eugene Tackleberry Michael Winslow - Memur Larvell Jones Bruce Mahler - Memur Douglas Fackler Marion Ramsey - Memur Laverne Hooks Colleen Camp - Çavuş Kathleen Kirkland Howard Hesseman - Yüzbaşı Peter 'Pete' Lassard Art Metrano - Teğmen Mauser George Gaynes - Komutan Eric Lassard Bob Goldthwait - Zed Lance Kinsey - Çavuş Proctor George R. Robertson - Amir Henry Hurst Yapımı[değiştir | kaynağı değiştir] İlk film 4,8 milyon dolara mal oldu, ikincisi ise 7,5 milyon dolara mal oldu. Yapımcı Paul Maslansky, farkın orijinalinde olduğu gibi Toronto'dan çok Los Angeles'ta çekilmesinden kaynaklandığını söyledi. "Los Angeles'ta çekim yapmak pahalıdır" dedi. "Şehir yetkilileri yüzünden değil; her işbirliğini sağlıyorlar. Size gerçekten vurabilecek olanlar tüccarlar ve mülk sahipleri. O kadar çok filme çekiliyor ki, konum siteleri, park yerleri vb. İçin çok para istiyorlar." Maslansky ayrıca, "Oyuncular doğal olarak devam filmi yapmak için daha fazla para istedi. Üstteki maliyetler yaklaşık bir buçuk milyon ve bu benim kendi ücretimi içeriyor." "Birkaç hafta sonra yönetmenleri değiştirmek zorunda kaldığım için biraz zaman kaybettik. Ama Jerry Paris ... yetişmekte harika bir iş çıkardı." Guttenberg, "Devam filmi konusunda fazla satılmadım," dedi. "Senaryonun ilki kadar iyi olduğunu düşünmemiştim. Ama geliştirildi ve Paul ile konuştuktan sonra tekrar denemeye karar verdim." gtdPolis AkademisiFilmPolis Akademisi · Polis Akademisi 2: İlk Görev · Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş · Polis Akademisi 4: Vatandaşlar Devriye'de · Polis Akademisi 5: Miami Sahili Görevi · Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında · Polis Akademisi Moskova GöreviTelevizyon ProgramlarıPolis Akademisi (dizi) · Police Academy: The SeriesKarakterlerPolis Akademisi karakterleri listesi ABD filmi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX4991176 BNF: cb16462518v (data) VIAF: 305897916 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_2:_İlk_Görev&oldid=32000781" sayfasından alınmıştır |
Polis Akademisi 3: Eğitime DönüşPolice Academy 3: Back in TrainingYönetmenJerry ParisYapımcıPaul MaslanskyDonald WestSenaristGene QuintanoOyuncularSteven GuttenbergBubba SmithDavid GrafMichael Winslow, Marion RamseyLeslie EasterbrookArt Metrano, Tim KazurinskyGeorge GaynesMüzikRobert FolkGörüntü yönetmeniRobert SaadKurguBud MolinDağıtıcıWarner Bros.TürüKomediYapım yılı1986, ABDSüre83 dakikaDilİngilizceÖnceki filmPolice Academy 2: Their First Assignment (1985)Devam filmiPolice Academy 4: Citizens on Patrol (1987) Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş (İngilizce: Police Academy 3: Back in Training), Polis Akademisi serilerinin 3. filmi olup yönetmenliğini Jerry Paris yapmıştır. Film genel olarak olumsuz eleştiriler almasına rağmen,[1] gişede genel bir başarıydı. 12 milyon dolarlık bir bütçeye karşı 107 milyon dolar kazanan gişe başarısı oldu. Serinin PG derecesine sahip ilk filmidir ve serideki tüm filmler, R derecesine sahip ilk film ve PG-13 derecesine sahip devam filmi Their First Assignment'in aksine, PG reytingi de almıştır. Konusu[değiştir | kaynağı değiştir] Bir eyalette iki Polis Akademisi'nin gereksiz olduğunu düşünen Vali Neilson, okullardan birinin eğitime devam edeceğini bildirir ve Komutan Lassard'ın her biri farklı kişiliklere sahip olan polis adayları ile Komutan Mauser'ın kurallara bağlı, güçlü denizcileri arasında komik bir mücadele başlar. Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] Steve Guttenberg - Çavuş Carey Mahoney Bubba Smith - Çavuş Moses Hightower David Graf - Çavuş Eugene Tackleberry Michael Winslow - Çavuş Larvell Jones Leslie Easterbrook - Teğmen Debbie Callahan Marion Ramsey - Çavuş Laverne Hooks Bruce Mahler - Çavuş Douglas Fackler Art Metrano - Komutan Mauser George Gaynes - Komutan Eric Lassard Bob Goldthwait - Memur Zed Debralee Scott - Memur Fackler Tim Kazurinsky - Memur Sweetchuck Lance Kinsey - Yüzbaşı Proctor George R. Robertson - Chief Henry Hurst Brian Tochi - Memur Nogata Scott Thomson - Çavuş Chad Copeland Ed Nelson - Gov Neilson Andrew Paris - Memur Bud Kirkland Yapımı[değiştir | kaynağı değiştir] Çekimler[değiştir | kaynağı değiştir] Serideki diğer filmlerde olduğu gibi, film öncelikle Toronto, Ontario, Kanada'da çekildi. Şehir silueti, son 'yat kulübü' sahnelerinde açıkça tanımlanabilir. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Movie Reviews : 'Police Academy 3' Is Not The Ticket". The Los Angeles Times. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2010. gtdPolis AkademisiFilmPolis Akademisi · Polis Akademisi 2: İlk Görev · Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş · Polis Akademisi 4: Vatandaşlar Devriye'de · Polis Akademisi 5: Miami Sahili Görevi · Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında · Polis Akademisi Moskova GöreviTelevizyon ProgramlarıPolis Akademisi (dizi) · Police Academy: The SeriesKarakterlerPolis Akademisi karakterleri listesi ABD filmi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX5005141 BNF: cb16462509w (data) VIAF: 305897907 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_3:_Eğitime_Dönüş&oldid=31531991" sayfasından alınmıştır |
Polis Akademisi: Miami Sahili GöreviPolice Academy 5: Assignment Miami BeachFilm afişiYönetmenAlan MyersonYapımcıPaul MaslanskyDonald WestSenaristStephen CurwickNeal IsraelOyuncularBubba SmithDavid GrafMichael WinslowLeslie EasterbrookMatt McCoyG.W. BaileyGeorge GaynesMüzikRobert FolkGörüntü yönetmeniJames PergolaKurguHubert C. de la BouillerieDağıtıcıWarner Bros.TürüKomedi/MaceraYapım yılı1988, ABDSüre90 dakikaDilİngilizceÖnceki filmPolice Academy 4: Citizens on Patrol (1987)Devam filmiPolice Academy 6: City Under Siege (1989) Police Academy 5: Assignment Miami Beach Serinin 5. filmi olup Matt McCoy, Janet Jones, Rene Auberjonois, ve Archie Hahn katılmıştır. Filme, dil ve mizah dalında PG derecesi verildi. Steve Guttenberg, Three Men and a Baby adlı filmini çekmesiyle ilgili zamanlama çakışmaları nedeniyle bu filmde rol alamadı. Yapımcılar bunun yerine Matt McCoy'u yeni bir karakter olarak seçmeye karar verdiler.[1] Konusu[değiştir | kaynağı değiştir] Serinin bu bölümünde Kahramanlarımız Miami'ye bir ödül törenine davetlidir. Hem ödül hem de tatil için ünlü tatil cenneti ve turizm kenti olan Miami'ye giderler. Ancak Miami'ye geldiklerinde havaalanında Lassard yanlışlıkla 3 milyon dolar değerinde elmas bulunan çantayı alınca mücevher hırsızları paniğe kapılır. Çünkü kumandan Lassard'ın çantası bir mücevher hırsızının çantası ile birbirine karışır. Lassard kendisinin zannetiiği içi mücevher taşlarıyla dolu çantayı alıp oteline giderken, hırsızların kendilerinin diye aldıkları çanta ile ortada kalırlar. Bunun için Lassard'ı kaçırıp çantaya kavuşmak isterler ve bundada başarılı olurlar. Lassard ise kendisini kaçıranların polis olduklarını ve tatbikat yaptıklarını zanneder ve bu çok hoşuna gider. Bu yüzden hırsızların işini kolaylaştıracak tüyolar verir, onlara yardımcı olur ve tabi onu kurtarmak isteyen kahramanlarımızın işide zorlaşır. Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] G.W. Bailey - Yüzbaşı Thaddeus Harris Michael Winslow - Memur Larvell Jones David Graf - Memur Eugene Tackleberry Bubba Smith - Memur Moses Hightower Marion Ramsey - Memur Laverne Hooks Leslie Easterbrook - Teğmen Debbie Callahan Tab Thacker - Memur Thomas 'House' Conklin George Gaynes - Komutan Eric Lassard Lance Kinsey - Çavuş Proctor George R. Robertson - Amir Henry Hurst Yeni Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] Matt McCoy - Çavuş Nick Lassard (Komutan Lassard'ın yeğeni) Janet Jones - Kate Rene Auberjonois - Tony Archie Hahn - Mouse Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Briggs, Joe Bob (17 Nisan 1988). "Another 'Police Academy'? No. 5's The Charm, Folks". Orlando Sentinel. Tribune Publishing. 10 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2010. gtdPolis AkademisiFilmPolis Akademisi · Polis Akademisi 2: İlk Görev · Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş · Polis Akademisi 4: Vatandaşlar Devriye'de · Polis Akademisi 5: Miami Sahili Görevi · Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında · Polis Akademisi Moskova GöreviTelevizyon ProgramlarıPolis Akademisi (dizi) · Police Academy: The SeriesKarakterlerPolis Akademisi karakterleri listesi ABD filmi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_5:_Miami_Sahili_Görevi&oldid=27624234" sayfasından alınmıştır |
Polis Akademisi: Şehir Kuşatma AltındaPolice Academy 6: City Under SiegeYönetmenPeter BonerzYapımcıPaul MaslanskyDonald WestSenaristPat ProftNeal IsraelStephen CurwickOyuncularBubba SmithDavid GrafMichael WinslowLeslie EasterbrookG.W. BaileyLance KinseyGeorge GaynesMüzikRobert FolkGörüntü yönetmeniCharles Rosher Jr.KurguHubert C. de la BouillerieDağıtıcıWarner Bros.TürüMacera / KomediYapım yılı1989, ABDSüre90 dakikaDilİngilizceÖnceki filmPolice Academy 5: Assignment Miami Beach (1988)Devam filmiPolice Academy: Mission to Moscow (1994) 'Polis Akademisi: Şehir Kuşatma Altında Polis Akademisi serilerinin 6. filmidir. Filme şiddet ve kullandığı dil için PG derecelendirmesi verildi. Bu, film serisinin bir önceki bölümünün hemen ardından yayınlanan beşinci ve son Polis Akademisi serisinin devamı oldu. Police Academy: Mission to Moscow filminin gösterime girmesi beş yıl alacaktı. Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında, aynı zamanda sırasıyla Hightower, Hooks, Fackler, Proctor ve Commissioner Hurst olarak Bubba Smith, Marion Ramsey, Bruce Mahler, Lance Kinsey ve George R. Robertson'un yer aldığı serideki son filmdi. Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] G.W. Bailey - Yüzbaşı Thaddeus Harris Matt McCoy - Çavuş Nick Lassard Michael Winslow - Memur Larvell Jones David Graf - Çavuş Eugene Tackleberry Bubba Smith - Teğmen Moses Hightower Marion Ramsey - Memur Laverne Hooks Leslie Easterbrook - Teğmen Debbie Callahan George Gaynes - Komutan Eric Lassard Lance Kinsey - Çavuş Proctor George R. Robertson - Amir Henry Hurst Arthur Batanides - Bay Kirkland Bruce Mahler - Çavuş Douglas Fackler Diğerleri[değiştir | kaynağı değiştir] Kenneth Mars Belediye Başkanı/Beyin Gerrit Graham - Ace Brian Seeman - Flash Darwyn Swalve - Ox Sippy Whiddon - M.G. Daniel Ben Wilson, Eugene Tackleberry, Jr. olarak Billie Bird Bayan Stanwyck Arthur Batanides Bay Kirkland Greg Collins SWAT Lideri Anna Mathias Banka Görevlisi Melle Mel Rap Man Peter Elbling - Mağaza Müdürü Allison Mack - Küçük Kız olarak Roberta Haynes - Otobüs Yolcusu Dean Norris - Polis Charlie Adler - Mastermind olarak (seslendirme) Paul Maslansky Ankesörlü Adam Görülecek yer[değiştir | kaynağı değiştir] Filmdeki bazı önemli noktalar ve insanlar, Polis Akademisi filmlerinin çoğunun çekildiği şehir olan Toronto'ya gönderme yapıyor. Polis karakolu, Oakdale Polis Karakolu olarak adlandırılır ve Toronto'nun Oakdale bölgesine atıfta bulunur; bu, Highway 400 ve Finch Avenue'nun batı kesişimleri arasında, Sheppard Bulvarı'nın hemen güneyinde ve doğuda Jane Street'in hemen ilerisinde uzanan küçük bir bölgedir. Bu genellikle Toronto'nun Downsview bölgesinin bir parçası olarak anılır.[1] Ek olarak, şehirdeki suç dalgasının arkasındaki suç örgütü, Downsview bölgesindeki bir cadde olan Wilson Heights Boulevard'a atıfta bulunan Wilson Heights Gang olarak adlandırılıyor. Spesifik alanın kendisi de Wilson Heights olarak adlandırılır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Google Maps". Google Maps. 31 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2020. gtdPolis AkademisiFilmPolis Akademisi · Polis Akademisi 2: İlk Görev · Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş · Polis Akademisi 4: Vatandaşlar Devriye'de · Polis Akademisi 5: Miami Sahili Görevi · Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında · Polis Akademisi Moskova GöreviTelevizyon ProgramlarıPolis Akademisi (dizi) · Police Academy: The SeriesKarakterlerPolis Akademisi karakterleri listesi ABD filmi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX5561489 VIAF: 7145243762874440595 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_6:_Şehir_Kuşatma_Altında&oldid=27624235" sayfasından alınmıştır |
Polis Akademisi Moskova GöreviPolice Academy: Mission to MoscowFilm afişiYönetmenAlan MetterYapımcıPaul MaslanskySenaristNeal IsraelPat ProftRandolph DavisMichael S. ChodosOyuncularGeorge Gaynes, Michael Winslow, David Graf, Leslie Easterbrook, Claire Forlani, Ron Perlman, Christopher Lee ve Charlie Schlatter Kyle Connors ve G. W. Bailey Yüzbaşı HarrisMüzikRobert FolkGörüntü yönetmeniN/AKurguDennis Hill, Suzanne HinesDağıtıcıWarner Bros.TürüMacera / KomediYapım yılı1994, ABD-RusyaSüre83 dakikaDilİngilizceÖnceki filmPolice Academy 6: City Under Siege (1989) Polis Akademisi: Moskova Görevi Polis Akademisi serilerinin 7. ve son filmidir. Tüm serilerin yapımcısı Paul Maslansky sekizinci film için düğmeye bastı. George Gaynes, Michael Winslow ve David Graf, yedi filmin hepsinde görünen tek üç oyuncu kadrosuydu. Konusu[değiştir | kaynağı değiştir] Rus mafya patronu Konstantine Konali (Ron Perlman), bağımlılık yaratan video oyunlarıyla bilgisayarların güvenlik sistemini çökerterek kara para aklamaktadır. Mafya ile başa çıkamayan Rus hükûmeti, Polis Akademisinden yardım ister. Konali'yi yakalamak için çaresiz kalan Rus Komutan Alexandrei Nikolaivich Rakov (Christopher Lee), Amerika'dan yardım ister. Rakov, bir polis toplantısında tanıştığı birisini, Komutan Eric Lassard'ı (George Gaynes) getirmeye karar verir. Lassard, ekibine Rusya'daki görev hakkında bilgi verir ve ardından Moskova'ya giderler. Moskova'da Lassard ile birlikte Çavuş Larvell Jones (Michael Winslow), Çavuş Eugene Tackleberry (David Graf), Kaptan Debbie Callahan (Leslie Easterbrook), Cadet Kyle Connors (Charlie Schlatter) ve Kaptan Thaddeus Harris (G.W.Bailey). Konali'yi ele geçirmeyi planlarken, yeni bir plan tasarlarlar: dünyanın güçlerine ait veritabanlarını koruyan sistemler de dahil olmak üzere dünyadaki herhangi bir bilgisayar güvenlik sistemini çökertebilecek oyunun daha da bağımlılık yapan bir versiyonunu yaratmak. Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] G.W. Bailey - Yüzbaşı Thaddeus Harris Michael Winslow - Memur Larvell Jones David Graf - Memur Eugene Tackleberry Leslie Easterbrook - Yüzbaşı Debbie Callahan George Gaynes - Komutan Eric Lassard Yeni Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir] Charlie Schlatter - Polis Öğrencisi Kyle Conners Christopher Lee - Komutan Alexandrei Nikolaivich Rakov Ron Perlman - Konstantine Konali Claire Forlani - Katrina Gregg Berger - Teğmen Talinsky Yapımı[değiştir | kaynağı değiştir] Filmin çekimleri 1993 sonbaharında Rusya'da gerçekleşti.[1] DVD sürümünde yer alan Underneath the Mission'ın kamera arkası tanıtımına göre bu film, Bolşoy Balesi ve Kızıl Meydan'da çekilen sahneler sayesinde Rusya'da çekilmesine izin verilen ilk Amerikan yapımı komedi filmlerinden biriydi. Ekim 1993 anayasa krizi ve zarar gören Beyaz Saray nedeniyle üretim geçici olarak durduruldu. Çatışmaya rağmen, çatışmanın Moskova havaalanında çekilmesinin ardından ilk sahnelerden biriyle prodüksiyonun devam etmesine izin verildi. Michael Winslow ile yapılan bir röportajda, Underneath the Mission tanıtımında, bisiklet hileleri yaptığı sahne, komik ses efektlerini almak için kablosuz bir mikrofon takmıştır. Yapım ekibinin bilmediği, mikrofonun kullandığı frekansın ordu tarafından kullanılan frekansla aynıydı ve yetkililerin film ekibinin üzerine inmesiyle sonuçlandı (Paul Maslansky, olayın dostane şartlarla sona ermesine rağmen).[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Eller, Claudia (10 Ekim 1993). "Police Academy' Forced to Play by Moscow Rules". The Los Angeles Times. 4 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2011. "Underneath the Mission" (2004), a featurette included on the 2004 DVD release of Police Academy: Mission to Moscow, Warner Bros. Home Video gtdPolis AkademisiFilmPolis Akademisi · Polis Akademisi 2: İlk Görev · Polis Akademisi 3: Eğitime Dönüş · Polis Akademisi 4: Vatandaşlar Devriye'de · Polis Akademisi 5: Miami Sahili Görevi · Polis Akademisi 6: Şehir Kuşatma Altında · Polis Akademisi Moskova GöreviTelevizyon ProgramlarıPolis Akademisi (dizi) · Police Academy: The SeriesKarakterlerPolis Akademisi karakterleri listesi ABD filmi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX5561514 VIAF: 4145243760974440077 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_Moskova_Görevi&oldid=31537167" sayfasından alınmıştır |
Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Mart 2023) Police Academy: The Animated SeriesTürAnimasyonProje tasarımcısıHugh WilsonSeslendiren(ler)Ron RubinGreg MortonDan Hennessey Howard Morris Don Francks Denise Pidgeon Len Carlson Tedd Dillon Frank WelkerÜlkeABDSezon sayısı2Bölüm sayısı65YapımGösterim süresi24 DakikaYayın bilgileriKanalTürkiye'de Smart ÇocukYayın tarihi10 Ekim 1988 - 2 Ekim 1989 Polis Akademisi (Police Academy: The Animated Series), Warner Bros & Ruby-Spears, 1988-1989. Karakterler[değiştir | kaynağı değiştir] Carey Mahoney Larvell Jones Sweetchuck Zed Moses Hightower Laverne Hooks Thomas 'House' Conklin Eugene Tackleberry Debbie Callahan Thaddeus Harris Proctor Eric Lassard Bölüm[değiştir | kaynağı değiştir] Sezon 1[değiştir | kaynağı değiştir] The Good, The Bad & The Bogus Puttin' On The Dogs Phantom of the Precinct Cops & Robots Police Academy Blues A Blue Knight At The Opera Worth Her Weight In Gold For Whom The Wedding Bells Toll Westward Ho Hooks My Mummy Lies Over The Ocean Numbskull's Revenge Proctor, Call A Doctor! Little Zed & Big Bertha Curses On You! Lights, Action, Coppers! Camp Academy The Tell Tale Tooth Mr. Sleaze Versus Lockjaw Spaced Out Space Cadets Sweetchuck's Brother Karate Cop The Hang Ten Gang Nine Cops And A Baby Fish & Microchips Precinct of Wax Cop Scouts Sezon 2[değiştir | kaynağı değiştir] Professor Jekyll And Gangster Hyde Operation Big House Kingpin's Council of Crime Ship Of Jewels Zillion Dollar Zed The Comic Book Caper The Monkey Trial Rolling For Dollars K-9 Corps And The Peking Pooch Santa With A Badge Suitable For Framing Rock Around The Cops Prince And The Copper Now You Steal It, Now You Don't Mad Maxine Trading Disgraces Champ Wheels of Fortune The Wolf Who Cried Boy Snow Job A Bad Knight For Tackleberry Supercop Sweetchuck Deja Voodoo Flights Of The Bumbling Blues Big Burger Fat City Elementary, My Dear Coppers! Dr. Deadstone, I Presume The Hillbilly Blues Survival Of The Fattest The Junkman Ransoms The Ozone Grads On Tour Like Coppers, Like Son Ten Little Cops Big Top Cops Alpine K-9s The Legend Of Robin Good Hawaii Nine-0 Thieves Like Us Animasyon ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_(dizi)&oldid=32195457" sayfasından alınmıştır |
Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Mart 2023) Police Academy: The Animated SeriesTürAnimasyonProje tasarımcısıHugh WilsonSeslendiren(ler)Ron RubinGreg MortonDan Hennessey Howard Morris Don Francks Denise Pidgeon Len Carlson Tedd Dillon Frank WelkerÜlkeABDSezon sayısı2Bölüm sayısı65YapımGösterim süresi24 DakikaYayın bilgileriKanalTürkiye'de Smart ÇocukYayın tarihi10 Ekim 1988 - 2 Ekim 1989 Polis Akademisi (Police Academy: The Animated Series), Warner Bros & Ruby-Spears, 1988-1989. Karakterler[değiştir | kaynağı değiştir] Carey Mahoney Larvell Jones Sweetchuck Zed Moses Hightower Laverne Hooks Thomas 'House' Conklin Eugene Tackleberry Debbie Callahan Thaddeus Harris Proctor Eric Lassard Bölüm[değiştir | kaynağı değiştir] Sezon 1[değiştir | kaynağı değiştir] The Good, The Bad & The Bogus Puttin' On The Dogs Phantom of the Precinct Cops & Robots Police Academy Blues A Blue Knight At The Opera Worth Her Weight In Gold For Whom The Wedding Bells Toll Westward Ho Hooks My Mummy Lies Over The Ocean Numbskull's Revenge Proctor, Call A Doctor! Little Zed & Big Bertha Curses On You! Lights, Action, Coppers! Camp Academy The Tell Tale Tooth Mr. Sleaze Versus Lockjaw Spaced Out Space Cadets Sweetchuck's Brother Karate Cop The Hang Ten Gang Nine Cops And A Baby Fish & Microchips Precinct of Wax Cop Scouts Sezon 2[değiştir | kaynağı değiştir] Professor Jekyll And Gangster Hyde Operation Big House Kingpin's Council of Crime Ship Of Jewels Zillion Dollar Zed The Comic Book Caper The Monkey Trial Rolling For Dollars K-9 Corps And The Peking Pooch Santa With A Badge Suitable For Framing Rock Around The Cops Prince And The Copper Now You Steal It, Now You Don't Mad Maxine Trading Disgraces Champ Wheels of Fortune The Wolf Who Cried Boy Snow Job A Bad Knight For Tackleberry Supercop Sweetchuck Deja Voodoo Flights Of The Bumbling Blues Big Burger Fat City Elementary, My Dear Coppers! Dr. Deadstone, I Presume The Hillbilly Blues Survival Of The Fattest The Junkman Ransoms The Ozone Grads On Tour Like Coppers, Like Son Ten Little Cops Big Top Cops Alpine K-9s The Legend Of Robin Good Hawaii Nine-0 Thieves Like Us Animasyon ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polis_Akademisi_(dizi)&oldid=32195457" sayfasından alınmıştır |
Muzaffer ŞekerDoğum1961İzmir, TürkiyeVatandaşlıkTürkKariyeriDalıAnatomiÇalıştığı kurumlarNecmettin Erbakan Üniversitesi RektörlüğüTÜBA Başkanlığı Muzaffer Şeker, (1961, İzmir), Türk veteriner, Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi'nin kurucu rektörü, Türkiye Bilimler Akademisi başkanı. Akademik hayatı[değiştir | kaynağı değiştir] Uludağ Üniversitesi'nin Veteriner Fakültesi'nden 1986 yılında mezun oldu. 1995 yılında Leicester Üniversitesi'nde insan anatomisi alanında doktor unvanı aldı. 1996 yılında Meram Tıp Fakültesi'ne yardımcı doçent olarak atandı.[1] Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi'nde anatomi anabilim dalı başkanlığı yaptı. Deneysel Tıp Araştırma ve Uygulama Merkezi'nde müdür yardımcısı olarak görevyaptı. 2000 yılında Selçuk Üniversitesi'nde doçent, 2006 yılında da profesör unvanını aldı. Türk Anatomi ve Klinik Anatomi Derneği ve Temel Tıp Bilimleri Platformu'nun yönetimlerinde görev aldı. Meram Tıp Fakültesi tıp eğitimi ve bilişimi anabilim dalı başkanı görevindeyken Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi'nin kurucu rektörlüğüne atandı.[2] Rektör olarak ikinci görev süresi tamamlanınca 10 Aralık 2018 tarihinde görevinden ayrıldı. Muzaffer Şeker, 15 Mayıs 2019 tarihinde cumhurbaşkanı tarafından TÜBA başkanlığına atandı.[3] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] [Konya Ansiklopedisi,cilt 8, sayfa 199.] [Necmeddin Erbakan Üniversitesi http://www.konya.edu.tr/s/mseker 9 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.] "Prof. Dr. Muzaffer Şeker TÜBA Başkanlığına Atandı". TÜBA. 16 Mayıs 2019. 12 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2022. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzaffer_Şeker&oldid=31823699" sayfasından alınmıştır |
Bilimler akademisi ile karıştırılmamalıdır. Bilim AkademisiKuruluş25 Kasım 2011 (12 yıl önce) (2011-11-25)Kuruluş yeriİstanbulMerkezHasfırın Caddesi Sinan Paşa İş Hanı 4. Kat, No 1, Beşiktaş, 34353 İstanbulResmî sitebilimakademisi.org Bilim Akademisi Derneği, bilimsel liyakat, özgürlük ve dürüstlük ilkelerini tanıtmayı, örneklemeyi ve gözetmeyi amaçlayan bağımsız bir sivil toplum kuruluşu olarak 25 Kasım 2011 günü İstanbul’da kuruldu.[1] Tanıtım[değiştir | kaynağı değiştir] Bilim Akademisi bütün dünya akademileri gibi, hükûmetlerin politikalarından bağımsız olarak bilimsel liyakat, dürüstlük ve özgürlük ilkelerini[2] gözeten bir kurumdur. Türkiye'nin başarılı bilim insanlarını bir araya getirerek bilimde mükemmeliyetin, bilimsel yöntem, gelenek ve usullerin, bilimsel özgürlük ve dürüstlüğün tanıtılması ve korunması için çalışır. Bilim Akademisi'nin amacı bu ilkeler çerçevesinde bilimsel araştırma sonuçları, yeni bulgular, bilim politikası, eğitimi ve etiği, bilimin toplumu ilgilendiren sonuçları ve uygulamaları üzerine, uzmanların hazırladıkları konferanslar, toplantılar, yayınlarla kamuoyunu ve talep eden kamu ve özel kurumları bilgilendirmektir. Bilim Akademisi 2014 yılında asosye üyesi olduğu ALLEA'nın [1] 17 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Federation of ALL European Academies, Tüm Avrupa Akademileri Federasyonu) tam üyeliğine 2017 yılında kabul edildi.[3][4] Bilim Akademisi kuruluşundan beri IHRNASS 24 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (International Human Rights Network of Academies and Scholarly Societies, Akademiler ve Bilim Dernekleri Uluslararası İnsan Hakları Ağı) üyesidir. Bilim Akademisi 2019 yılında ISC (International Science Council, Uluslararası Bilim Konseyi) üye kuruluşu olarak kabul edildi.[5] ISC, bilim kurumlarının en büyük üst örgütlenmesidir; 140'tan fazla ulusal ve bölgesel kamu kurumu ve sivil toplum örgütünden oluşmaktadır.[6] Kuruluş[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye Bilimler Akademisi’nin (TÜBA) 82 üyesinden 52'si, 27 Ağustos 2011 ve 2 Kasım 2011 (mükerrer: 3 Kasım 2011) tarihli Resmi Gazetede yayınlanan ve 651 ve 662 sayılı Kanun Hükmünde Kararname[7][8] ile fiilen özerk bir kurum olmaktan çıkarılarak hükûmete bağlı bir kuruluş haline getirilmesi ve böylece TÜBA’nın bilim akademisi olma vasfını yitirmesi gerekçesiyle TÜBA'dan istifa etti.[9] TÜBA'dan istifa eden 17 bilim insanı,[10] 25 Kasım 2011’de Bilim Akademisi'ni kurdu.[11] İlk genel kurulda Başkan ve Yönetim Kurullarını seçen Bilim Akademisi üyeleri, yeni üyelerini kendi iradeleri ile bilimsel liyakata dayalı olarak seçmektedir. Üyeler[değiştir | kaynağı değiştir] Bilim Akademisi’nin 107 Fen, Matematik ve Mühendislik Bilimlerinden, 42 Sosyal ve Beşeri Bilimlerden ve 31 Sağlık Bilimlerinden olmak üzere 180 asli üyesi[12] ve 34 onursal üyesi vardır. Akademi'nin onursal üyeleri 16 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. arasında Nobel Ödüllü dört bilim insanı (Philip W. Anderson, Fizik 1977; John Polanyi, Kimya 1986; Martin Chalfie, Kimya 2008; Peter A. Diamond, Ekonomi 2010) ile Abel Ödülü sahibi Robert Langlands de vardır. Faaliyetler[değiştir | kaynağı değiştir] Bilim Akademisi 2017'den beri Türkçe ve İngilizce olarak yayınladığı Akademik Özgürlükler Raporu'nda Türkiye’de bilim alanındaki gelişmeler, bilim ve akademi çevrelerini ilgilendiren sorunlar hakkında ülke ve dünya kamuoyu ile bilim çevresini bilgilendirmektedir.[13][14] Akademi, Türkiye'de ve dünyada bilimle ilgili güncel konular hakkında da görüş belirtmektedir. Bilim Akademisinin düzenlediği kamuya açık konferansların sunum ve video kayıtları internet sitesi üzerinden de paylaşılmaktadır 15 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Genç Bilim İnsanları Programı (BAGEP)[değiştir | kaynağı değiştir] Türkiye’de ilk kez özel kişi ve kurumların destekleri ile başlatılan Bilim Akademisi Genç Bilim İnsanları Programı (BAGEP 13 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) çerçevesinde 2013 yılından bu yana çeşitli bilim dallarından genç araştırmacılara araştırma desteği sağlanmaktadır. 2020'ye değin dağıtılan ödüllerin yüzde 64’ü fen bilimleri, matematik ve mühendislik; yüzde 27’si sosyal ve beşeri bilimler; yüzde 7’si sağlık bilimleri alanındadır. BAGEP Ödülü sahiplerinin üçte biri kadın, üçte ikisi erkektir. Popüler Bilim[değiştir | kaynağı değiştir] 2017'de faaliyete geçen sarkac.org 12 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. sitesi ve sosyal medya kanalları, genel kamuoyuna yönelik popüler bilim yayını yaparak bilim ve teknoloji alanındaki gelişmeleri duyurur, gündemdeki konular hakkında bilim insanlarının görüşlerine yer verir. Medyascope 2018'den bu yana Bilim Akademisi işbirliğiyle yayınlanan haftalık "Meraklısına Bilim 24 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." programında Akademi üyeleri, BAGEP Ödülü sahipleri ve Sarkaç yazarları ile popüler bilim konuları konuşulmaktadır. Sarkaç’ta yayınlanan yazılardan oluşan derlemeler, Sarkac.org Yazılarından Bir Seçki: Meraklısına Bilim 6 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.[15] (2019) ve Meraklısına Bilim 7 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.[16] (2020) adıyla kitap olarak basıldı. Yaz Okulları[değiştir | kaynağı değiştir] Bilim Akademisi ve Boğaziçi Üniversitesi, Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Kampüsünde fizik, matematik, astronomi, kozmoloji mantık gibi alanlarda lisans ve lisansüstü öğrencilere hitaben Feza Gürsey Yaz ve Kış Okulları 1 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. düzenlemektedir. Ayrıca 2016'da yapay öğrenme ve veri bilimi, 2020'de sosyal bilimler alanında yaz okulları 18 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. başlamıştır. Yılın Konferansı[değiştir | kaynağı değiştir] Bilim Akademisi 2016’dan itibaren her yıl doğa bilimleri, sosyal ve beşeri bilimlerde tanınmış bir bilim insanı ile "Yılın Konferansı"nı düzenledi: Prof. Jocelyn Bell Burnell (astrofizik) - Pulsarlar: Kütleçekimi ve görelilik üstüne 9 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2016, İngilizce) Prof. Timothy Garton Ash (tarih) - İfade özgürlüğü tehdit altında 9 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2017, İngilizce, Türkçe altyazılı) Prof. Günter Stock (fizyoloji, nörobilim) - İcattan yeniliğe: Biyoteknoloji endüstrisinin kısa tarihçesi 7 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2018, İngilizce) Prof Dr. Feryal Özel (astrofizik) - Bir karadeliğin ilk fotoğrafı 12 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2019, Türkçe) Prof.Dr. Daron Acemoğlu (ekonomi) - Covid-19 Sonrası Dünya Ekonomisi 30 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2020, Türkçe) Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Bu madde önerilmeyen biçimde kaynaklandırılmıştır. Gösterilen kaynaklar kaynak gösterme şablonları kullanılarak dipnot belirtme biçemine uygun olarak düzenlenmelidir. (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) "Bilim Akademisi: Ne İçin?". Bilim Akademisi. 12 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "Akademik Liyakat, Özgürlük ve Dürüstlük Belgesi". Bilim Akademisi. 11 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2020. bilim.akademisi (5 Eylül 2017). "Bilim Akademisi ALLEA Tam Üyeliğine Kabul Edildi". Bilim Akademisi. 27 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "Antonio Loprieno elected next President of ALLEA -" (İngilizce). 25 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2020. "Introducing new member of the ISC, Bilim Akademisi". International Science Council (İngilizce). 20 Mart 2020. 23 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2020. "About Us". International Science Council (İngilizce). 31 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "651 sayılı Kanun Hükmünde Kararname". www.resmigazete.gov.tr. Resmi Gazete. 28 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "662 sayılı Kanun Hükmünde Kararname". www.resmigazete.gov.tr. Resmi Gazete. 6 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "Özerk Bilimler Akademisi kuruldu". T24. 8 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2020. "Bilim Akademisi Kurucuları". Bilim Akademisi. 11 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "Bilim Akademisi Tüzüğü" (PDF). Bilim Akademisi Derneği Tüzük Değişikliği. bilimakademisi.org. 26 Ocak 2018. 26 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. "Asli Üyeler". Bilim Akademisi. 17 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2020. "Raporlar arşivleri". Bilim Akademisi. 11 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2020. "The Science Academy of Turkey Issues Statement on Freedom of Speech and Science". Committee of Concerned Scientists (İngilizce). 23 Şubat 2018. 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2020. Defne Üçer Şaylan, (Ed.) (2019). Sarkac.org Yazılarından Bir Seçki: Meraklısına Bilim. Bilim Akademisi Yayınları. KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan (link) Defne Üçer Şaylan, (Ed.) (Şubat 2020). Meraklısına Bilim. İstanbul: Doğan Kitap. KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan (link) Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Bilim Akademisi Web Sayfası 7 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bilim Akademisi Facebook 24 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bilim Akademisi Twitter 5 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bilim Akademisi YouTube 11 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bilim Akademisi Linkedin Bilim Akademisi Podcast Yayını 15 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Popüler Bilim Yayını SARKAÇ 12 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Popüler Bilim Yayını SARKAÇ Twitter 13 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Popüler Bilim Yayını SARKAÇ Instagram "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bilim_Akademisi&oldid=30736596" sayfasından alınmıştır |
Bağlantı bakımı gtdUluslararası Bilim Konseyi Asya Bilimler Akademileri Avrupa Bilimler AkademileriUlusalüyeler Arnavutluk Angola Arjantin Ermenistan Avustralya Avusturya Azerbaycan Bangladeş Beyaz Rusya Belçika Benin Bolivya Bosna Hersek Sırp Cumhuriyeti Botsvana Brezilya ANPOCS Bulgaristan Burkina Faso Kamerun Kanada SSHRC Şili Çin CASS Kolombiya Kosta Rika Fildişi Sahili Küba Çek Cumhuriyeti Danimarka Dominik Cumhuriyeti Mısır El Salvador Estonya Esvatini Etiyopya Finlandiya Fransa Gürcistan Almanya Gana Yunanistan Guatemala Honduras Macaristan Hindistan ICSSR Endonezya İran Irak İrlanda İsrail İtalya Jamaika Japonya Ürdün Kazakistan Kenya Kuzey Kore Güney Kore KSSRC KAST Laos Letonya Lübnan Lesoto Litvanya Lüksemburg Madagaskar Malavi Malezya Mauritius Meksika COMECSO Moldova Monako Moğolistan Karadağ Fas Mozambik Namibya Nepal Hollanda Yeni Zelanda Nijerya Kuzey Makedonya Norveç UB Umman Pakistan Panama Peru Filipinler PSSC Polonya Portekiz Romanya Rusya Ruanda Suudi Arabistan Senegal Sırbistan Seyşeller Singapur Slovak Cumhuriyeti Slovenya Güney Afrika HSRC İspanya Sri Lanka Sudan İsveç İsviçre İsviçre Tayvan Tacikistan Tanzanya Tayland Togo Tunus Türkiye Bilim Akademisi TÜBİTAK Uganda Ukrayna Birleşik Krallık İngiliz Akademisi ESRC Amerika Birleşik Devletleri Uruguay Özbekistan Vatikan Şehri Venezuela Vietnam Zambiya Zimbabve Ulusötesiüyeler ACSS AASSREC CASS CLACSO CODESRIA FLACSO UAI OSSREA USP Birlikler vedernekler 4S IALS IASSA IAU ICA IEA IFSM IGU IMU INQUA IPRA IPSA ISA ISEE ISPRS IUBMB IUBS IUCr IUFoST IUFRO IUGG IUGS IUHPST IUIS IUMRS IUMS IUNS IUPAB IUPAC IUPAP IUPESM IUPHAR IUPS IUPsyS IUSS IUSSP IUTAM IUTOX URSI WAPOR WAU Bağlıüyeler AAS AASSA ACSS ASTC CIE EADI ECPR FIG GYA IAAP IAHR IASC ICA ICIAM ICLAS ICO ICSTI IFDO IFIP IFLA IFS IIASA ISA ISDE IUVSTA IWA PSA SSRC TNI TWAS UIS "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şablon:Uluslararası_Bilim_Konseyi&oldid=30638760" sayfasından alınmıştır |
Burası Uluslararası Bilim Konseyi adlı şablon üzerindeki değişikliklerin konuşulduğu tartışma sayfasıdır. Bu sayfa şu Vikiprojelerin kapsamında yer almaktadır: Vikiproje Şablonlar (Şablon-sınıf, NA-önem) ŞablonlarVikiproje:ŞablonlarŞablon:VikiprojeŞablonlar gtdBu şablon, Vikipedi'deki Şablonlar maddelerini geliştirmek amacıyla oluşturulan Vikiproje Şablonlar kapsamındadır. Eğer projeye katılmak isterseniz, bu sayfaya bağlı değişiklikler yapabilir veya katılabileceğiniz ve tartışabileceğiniz proje sayfasını ziyaret edebilirsiniz. Şablon Bu şablon için herhangi bir değerlendirme yapmaya gerek yoktur. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şablon_tartışma:Uluslararası_Bilim_Konseyi&oldid=31861935" sayfasından alınmıştır |
Ulusal Bilimsel ve Teknik Araştırma Konseyi (İspanyolca: Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas, CONICET) üniversitelerde ve enstitülerde yapılan bilimsel ve teknik araştırmaların çoğunu yöneten ve koordine eden bir Arjantin devlet kurumudur.[1] Ulusal hükûmetin bir kararnamesiyle 5 Şubat 1958'de kuruldu. İlk yönetmeni Nobel ödüllü Bernardo A. Houssay idi.[2] Sıralama[değiştir | kaynağı değiştir] 2017 yılında CONICET, Scimago Institutions Ranking[3] tarafından en iyi Latin Amerika hükûmeti araştırma kurumu ve Universidade de São Paulo'dan sonra bölgedeki tüm araştırma kurumları arasında 2. sırada yer aldı.[4] CONICET, küresel düzeyde dünya çapındaki en prestijli 5000 araştırma kurumu (üniversiteler, devlet ve özel araştırma kurumları, araştırma konseyleri vb. Dahil) arasında 40. sırada yer almaktadır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Galasso, Norberto (2019). Historia de la Argentina, vol. I&II (İspanyolca). Buenos Aires: Colihue. ISBN 978-950-563-478-1. Lewis, Daniel K. (2003). The History of Argentina. Palgrave Essential Histories Series (İngilizce). New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-4039-6254-6. "Scimago Institutions Rankings". www.scimagoir.com. 6 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. "Scimago Institutions Rankings". www.scimagoir.com. 6 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulusal_Bilimsel_ve_Teknik_Araştırma_Konseyi&oldid=31730052" sayfasından alınmıştır |
Azerbaycan Millî İlimler AkademisiAzərbaycan Milli Elmlər AkademiyasıAzerbaycan Ulusal Bilimler Akademisi Başkanlık Kurulu binasıKuruluş1945Başkanİsa HabibbeyliKonumBakü, Azerbaycan Web sitesiResmî site Azerbaycan Millî İlimler Akademisi veya Azerbaycan Ulusal Bilimler Akademisi (Azerice: Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası), Azerbaycan'ın ana bilimsel kurumudur. 1945'te Bakü'de kurulmuştur.[1] Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] 1920'lerden önce Azerbaycan'daki bilimsel araştırmalar başlıca Azerbaycan Devlet Üniversitesi'nde merkezleşmişti. 1920 ile 1922 yılları arası, burada insan bilimleri, tıp ve doğa bölümlerinden ibaret bilimsel dernek oluşmuş ve etkinlik göstermiştir. 1925 yılında Dernek Azerbaycan hükûmetinin tasarrufuna aktarıldı. 1923-1929 yılları arasında Azerbaycan'ı Tetkik ve Araştırma Derneği faaliyet göstermişti. Derneğin kalbi her zaman Abdürrahim bey Hakverdiyev, üyelerinden biri de Mehemmedhasan bey Velili-Baharlı olmuştu.1929'da bu dernek yeniden teşkil edilerek Azerbaycan Devlet İlmî-Tetkikat Enstitüsü olarak adlandırılmıştı. Enstitünün doğa, biyoloji, tarih ve etnografya, dilbilim, edebiyat ve güzel sanatlar, felsefe, devlet ve hukuk bölümleri vardı. 1932'de Azerbaycan DETİ temelde SSC Bilimler Akademisi Zakafkasya Şubesinin Azerbaycan kolu kuruldu. Şubeye R. Ahundov rehberlik ediyordu. Şubede 11 bölüm ve birtakım komisyonlar etkinlik gösteriyordu. Bir ara ünlü bilim adamları – F.Y.Levinson-Lessing, İ.M.Gubkin, A.A.Grossheym, N.Y.Marr, İ.İ.Meşşanov, A.N,Derjavin, İ.Q,Yesman, ilk Azerbaycan bilginlerinden B.Çobanzade, V.Huluflu, M. Efendiyev, A.Tağızade, S.Mümtaz, A.S.Məmmədov ve diğerleri burada bilimsel araştırmalar yapmışlardır. Ekim 1935'te şube SSC BA Azerbaycan Şubesine çevrildi. Şubedeki mevcut bölümler başta Kimya, Bitkibilim, Hayvanbilim ve Tarih, Etnografya ve Arkeoloji, Dil ve Edebiyat Bilimsel Araştırma enstitüleri, ayrıca Enerji bilimi, Fizik, Jeoloji, Agroloji branşları oluşturuldu. Şubenin ilk heyet başkanı akd. İ.M.Gubkin, daha sonraysa akd. S.S.Namyotkin oldu. SSCB Halk Komiteleri Birliğinin 23 Ocak 1945 tarihli kararıyla şube Azerbaycan BA'ne çevrildi. Bu dönemde akademinin 4 bölümü, 16 bilimsel araştırma enstitüsü, bilimsel araştırma şubesi, 3 müzesi, merkezî bilim kütüphanesi, Nahçıvan, Gence, Hankendi ve Kuba'da bilimsel üsleri vardı. Her yıl Azerbaycan BA'ne 15 asil üye seçilmekte. İlk heyette Ü.Hacıbeyov, S.Vurgun, M.İbrahimov, Y.Məmmədəliyev, M.Kaşkay, A.A.Grossheym, S.Dadaşov, İ.Q.Yesman, M.Mirkasımov, Ş.Azizbeyov, Ə. Alizade, M.Topçubaşov, M.Hüseynov, H.Hüseynov ve İ.İ.Şirogorov dâhil edilmişti. 31 Mart 1945'te akademinin asil üyelerinin ilk genel toplantısında Mir Esedullah Mirkasımov başkan seçildi. Sonraki yıllarda Yusif Memmedeliyev (1947-1950, 1958-1961), Musa Aliyev (1950-1958), Zahid Halilov (1961-1967), Rüstem İsmayılov (1967-1970), Hasan Abdullayev (1970-1983), Eldar Salayev (1983-1997), Feramez Maksudov (1997-2000), Mahmud Kerimov (2001-2013), Akif Alizade[2] (2013-2019, Ramiz Mehdiyev (2019-2022) Akademi'nin diğer başkanları olmuşlardır. 2022'den itibaren AMİA'nin başkanı akademisyen İsa Habibbeyli'dir.[3] Azerbaycan Bakanlar Kurulunun 21 Mayıs 2002 tarihli 81 sayılı kararına dayanarak AMİA'nde yapısal değişikliğe gidilmiştir. Bilişim Telekomünikasyon (Uziletişim) Bilimsel Merkezi bazında Bilişim Teknolojileri Enstitüsü, Radyasyon Araştırmaları Bölümünün temelinde Radiasyon Problemleri Enstitüsü oluşturulmuştur. İTİ'nun temel faaliyet alanları yeni bilişim teknolojileri esasında muhtelif sahaların bilgisayar sistemine aktarılması, entelektüel bilgisayar şebekeleri ve sistemlerinin yaratılması, bilişim tehlikesizliğinin temin edilmesidir. Radiasyon Problemleri Enstitüsünün asıl faaliyet alanları radyasyon teknolojisi, radyasyon tehlikesizliği, alışılmadık enerji dönüştürme sorunları, ekoloji, radioekolojidir. Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir] Fizik-Matematik ve Teknik Bilimler Bölümü Azerbaycan Millî İlimler Akademisi Fizik Enstitüsü AMİA Merkezî İlmî Kütüphane Akd. Ə. Hüseynov onuruna Sibernetik Enstitüsü Matematik ve Mekanik Enstitüsü Nasreddin Tusi onuruna Şamahı Astrofizik Gözlemevi Radyasyon Problemleri Enstitüsü Bilişim Teknolojileri Enstitüsü Kimya Bilimleri Bölümü Akd. Y. H. Məmmədəliyev adına Petrokimya Oluşumu Enstitüsü Kimya Problemleri Enstitüsü Akd.Ə. Kuluyev onuruna Aşkarlar Kimyası Enstitüsü Polimer Materialleri Enstitüsü Petrokimya Oluşum Enstitüsünün Deney-Sanayi Fabrikası Toprak Bilimleri Bölümü Jeoloji Enstitüsü Akd. H. Aliyev onuruna Coğrafya Enstitüsü Bioloji Bilimleri Bölümü Botanik Enstitüsü Zooloji Enstitüsü Genetik Önlemler Enstitüsü A. İ. Karayev onuruna Fizioloji Enstitüsü Agroloji ve Agrokimya Enstitüsü Mikrobiyoloji Enstitüsü Merkezî Bitki Bağı Mardakan Arboretumu İnsani ve Toplumsal Bilimler Bölümü A. Bakıhanov onuruna Tarih Enstitüsü Arkeoloji ve Etnografi Enstitüsü İktisat Enstitüsü Felsefe ve Sosyoloji Enstitüsü Akademik Z. M. Bünyadov onuruna Doğu bilimleri Enstitüsü Hukuk ve İnsan Hakları Enstitüsü Nizami onuruna Edebiyat Enstitüsü Nəsimi onuruna Dilcilik Enstitüsü M. Fuzulî onuruna Azerbaycan Millî İlimler Akademisi El yazmaları Enstitüsü Mimarlık ve Güzel Sanatlar Enstitüsü Azerbaycan Tarih Müzesi Folklor Enstitüsü N. Gencevi onuruna Azerbaycan edebiyatı müzesi Hüseyin Cavid'in ev müzesi Dış ilişkileri[değiştir | kaynağı değiştir] Kafkasya Üniversiteler Birliği'nin üyesidir.[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "YARANMA TARİXİ". 18 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2017. "Akademik Akif Əlizadə Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının prezidenti seçilmişdir". 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2013. "Akademik İsa Habibbeyli Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının prezidenti seçilmişdir". 27 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2022. Tüm Uyeler 15 Şubat 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. kunib.com Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmî site (Azerice) (İngilizce) (Rusça) Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının N İ Z A M N A M Ə S İ 10 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası marşı gtdBaküTarihBakü Uyezdi • Bakü Guberniyası • Bakü Sovyeti • Bakü Hanlığı • Bakü KomünüCoğrafyaYerleşim yerleri · İklim • Bakü Körfezi • Hazar Denizi • Abşeron Yarımadası • Bakü Takımadaları • GöllerEkonomiAlışveriş merkezleri · Bakü Limanı · Elet Serbest Bölgesi · Petrol Taşları · Bakü PetrolüKültürMüzelerAzerbaycan Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi • Azerbaycan Ulusal Tarih Müzesi • Azerbaycan Edebiyatı Müzesi • Azerbaycan Halı Müzesi • Bakü Modern Sanat MüzesiTuristik yerlerParklar · Bakü Kalesi • Bakü Ateşgahı · İçerişehir • Şirvanşahlar SarayıAnıtlar ve Heykeller26 Bakü Komiseri Anıtı • Ana Harayı Anıtı •Füzuli Heykeli • Neriman Nerimanov Heykeli · Haydar Aliyev Heykeli · Rihart Zorge Anıtı · 20 Ocak Anıtı · Türk Askerleri Anıtı · Halklar Dostluğu AnıtıSporASK Arena • AZAL Stadyumu • Azersun Arena • Bakü Olimpiyat Stadyumu · Bakü Su Sporları Sarayı • Bakü Spor Sarayı • Dalga Arena • Tevfik Behramov Stadyumu · Tevfik İsmailov Stadyumu • İsmet Gayibov Stadyumu • Serhedçi İdman Kompleksi · Millî Jimnastik Arenası · MOİK Stadyumu • Bakcell Arena Spor kulüpleriBakı • Şamahı • Şüvelan FK • Zire FK • NeftçiYönetimRayonlar • Belediyeler · Bakü Valiliği (Liste)EğitimÜniversitelerAltyapıSağlıkHastanelerUlaşımToplu taşımacılık · Haydar Aliyev Uluslararası Havalimanı · Bakü metrosu · Bakü tramvayı · Bakü banliyö demiryolu • Bakü Garı · Bakü Uluslararası Otogarı · Bakü – Tiflis – Kars demiryolu · Bakü füniküleri · BaküKart • Zabrat HavalimanıMeydanlarAzatlık Meydanı · Çeşmeler Meydanı • Devlet Bayrağı Meydanı Otorite kontrolü BNF: cb12565565q (data) GND: 10047360-X ISNI: 0000 0000 8998 9468 LCCN: n79100609 NKC: ko2004219650 NLA: 36113892 NLI: 987007258058305171 SUDOC: 072230541 VIAF: 131338752 WorldCat: viaf-131338752 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Azerbaycan_Millî_İlimler_Akademisi&oldid=31490978" sayfasından alınmıştır |
Çin Sosyal Bilimler Akademisi中国社会科学院Kuruluş1977TürAraştırma enstitüsüDüşünce kuruluşuMerkezPekin, ÇinLiderShi TaifengAna kurumÇin Halk CumhuriyetiDevlet KonseyiPersonel3.200Resmî sitecass.cssn.cn/ Çin Sosyal Bilimler Akademisi (Çince: 中国社会科学院; pinyin: Zhōngguó Shèhuì Kēxuéyuàn), Çin merkezli bir araştırma enstitüsü ve düşünce kuruluşudur. 1977 yılında kurulmuş olup felsefe, sosyal bilimler ve politikaların bilimsel araştırmalarında ilerleme ve yenilik yapma yükümlülüğü ile felsefe ve sosyal bilimler alanlarındaki çalışmalar için Çin Halk Cumhuriyeti'ndeki önde gelen kapsamlı ulusal akademik araştırma kuruluşudur. Merkezi, Pekin'in Dongcheng semtinde yer almaktadır. Çin Sosyal Bilimler Akademisi, Şanghay'daki Şanghay Sosyal Bilimler Akademisi'nden sonra ülkenin bu türdeki en eski ikinci kurumudur. Çin Halk Cumhuriyeti Devlet Konseyi'nin himayesi altındadır.[1] ve aynı zamanda Çin Sosyal Bilimler Akademisi Üniversitesi'ni bünyesinde barındırmaktadır.[2] Çin Sosyal Bilimler Akademisi, Foreign Policy dergisi tarafından Asya'daki en iyi düşünce kuruluşu olarak tanımlandı.[3] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Shambaugh, David (30 Eylül 2002). "China's International Relations Think Tanks: Evolving Structure and Process". The China Quarterly. 171 (171). Cambridge University Press. s. 579. doi:10.1017/S0009443902000360. JSTOR 4618770. "Milestones". UCASS. 18 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2022. The Think Tank Index, Foreign Policy, 19 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Çin Sosyal Bilimler Akademisi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Otorite kontrolü BIBSYS: 2087731 BNF: cb12147796x (data) CiNii: DA02959005 GND: 2091775-2 ISNI: 0000 0004 0368 8015 LCCN: n78071381 LNB: 000180596 NDL: 00374410 NKC: ko2013781262 NLI: 987007259616805171 RERO: 02-A000035583 SUDOC: 029963648 ULAN: 500307581 VIAF: 126381890 WorldCat: lccn-n78071381 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Çin_Sosyal_Bilimler_Akademisi&oldid=29525488" sayfasından alınmıştır |
Gürcistan Bilimler Akademisi, Tiflis Gürcistan Ulusal Bilimler Akademisi (GUBA) (Gürcüce: საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია), Gürcistan'ın önde gelen akademilerindendir. Kasım 1990'a kadar Gürcistan SSR Bilimler Akademisi adı kullanılıyordu. Akademi, Gürcistan'daki bilimsel araştırmaları koordine eder ve yabancı ülkelerin akademileri ve bilim merkezleriyle ilişkiler geliştirir.[1] Tarih[değiştir | kaynağı değiştir] GUBA, Şubat 1941'de Tiflis'te kuruldu. Akademinin kurucu akademisyenleri Giorgi Akhvlediani (dilbilim), Ivane Beritashvili (fizyoloji), Arnold Chikobava (Ibero-Kafkas dilleri), Giorgi Chubinashvili (sanat), Simon Janashia (tarih), Alexander Janelidze (jeoloji), Korneli Kekelidze (filoloji), Niko Ketskhoveli (botanik), Tarasi Kvaratskhelia (subtropikal kültürler), Niko Muskhelishvili (matematik, mekanik; Akademi'nin ilk Başkanı), Ilia Vekua (matematik; Akademi'nin ikinci Başkanı), Akaki Shanidze (dilbilim), Alexander Tvalchrelidze (mineraloji), Dimitri Uznadze (psikoloji), Kiriak Zavriev (yapıcı mekanik) ve Philip Zaitsev (zooloji)'dir. Akademinin diğer önemli üyeleri arasında Ekvtime Takaishvili (tarih), Shalva Nutsubidze (felsefe), Giorgi Tsereteli (doğu çalışmaları), Simon Kaukhchishvili (klasik filoloji), Konstantine Gamsakhurdia (edebiyat), Giorgi Melikishvili (tarih), Nikoloz Berdzenishvili (tarih), Revaz Dogonadze (fizik), Malkhaz Abdushelishvili (antropoloji), Guram Mchedlidze (paleobiyoloji) ve Levan Chilashvili (arkeoloji) bulunmaktadır. Aktif üyeler[değiştir | kaynağı değiştir] Bugün Akademi üyeleri arasında tanınmış bilim insanları -Tamaz Gamkrelidze (dilbilim), David Muskhelishvili (tarih), Revaz Gamkrelidze (matematik), Simon Khechinashvili (med.), George Nakhutsrishvili (botanik), Vladimer Papava (ekonomi), David Lordkipanidze (paleoantropoloji)- bulunur.[2] Gürcistan Ulusal BilimLER Akademisi Başkanları: Niko Muskhelishvili (1941–1972), Ilia Vekua (1972–1977), Evgeni Kharadze (1977–1986), Albert Tavkhelidze (1986–2005) ve Tamaz V. Gamkrelidze (2005–2013). Şubat 2013'ten bu yana Akademi Başkanı Akademisyen Giorgi Kvesitadze'dir. Gürcü matematik, fizik, psikoloji, felsefe, fizyoloji, botanik, doğu çalışmaları, dilbilim, tarih, arkeoloji, etnografya ve paleobiyoloji okulları dünya çapında tanınmıştır. GUBA, Uluslararası Bilim Konseyi'nin (ICSU, Fransa) Ulusal Bilimsel Birliğidir. Gürcistan'ın diğer bilim akademileri arasında: Abhazya Bölge Bilimler Akademisi (1995 yılında Tiflis'te kuruldu), Gürcistan Tarım Bilimleri Akademisi (1991'de Tiflis'te kuruldu) ve Gürcistan Biyo-Tıp Bilimleri Akademisi bulunmaktadır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "About Georgian Academy of Sciences". 11 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2017. "Members of Georgian Academy of Sciences". 10 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2009. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmî site Otorite kontrolü GND: 16046287-3 ISNI: 0000 0001 0791 1307 LCCN: n2009052389 LNB: 000224454 NKC: xx0046120 NLI: 987007313015405171 RERO: 02-A017805687 VIAF: 133059433 WorldCat: lccn-n2009052389 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gürcistan_Ulusal_Bilimler_Akademisi&oldid=31222356" sayfasından alınmıştır |
Kazakistan Bilimler Akademisi Қазақстан Республикасының Ұлттық ғылым академиясы Qazaqstan Respublikasynyñ Ūlltyq ğylym akademiiasy Kuruluş1 Haziran 1946BağlılıkSSCB Bilimler Akademisi (1946-?)Enstitü MüdürüMurat ZhurinovBulunduğu yerAlmatı, KazakistanWeb sitesinauka-nanrk.kz Kazakistan Bilimler Akademisi (Kazakça: Қазақстан Республикасының Ұлттық ғылым академиясы, Qazaqstan Respublikasynyñ Ūlltyq ğylym akademiiasy), Kazakistan'ın en yüksek bilimsel kuruluşudur. Bilimler Akademisi, SSCB Bilimler Akademisi'nin Kazakistan şubesi olarak 1 Haziran 1946'da kurulmuştur. Merkez ofisi Almatı'dadır.[1] Akademi'nin ana faaliyetleri, bilimsel araştırma, bilimin gelişiminin analizi ve tahmini, bilim gelişimi ve bilimsel personel eğitiminin öncelikleri, bilimsel programların desteklenmesi, oluşturulması ve koordinasyonu, uluslararası iş birliğinin teşvik edilmesi, bilime dayalı inovasyon ve yatırımdır. Araştırma alanları yer bilimleri, matematik, bilgisayar bilimi, fizik, uzaktan algılama ve uzay teknolojileri, kimya, yeni malzemeler, biyolojik olarak aktif maddeler, biyokimya ve bitki fizyolojisi, botanik, toprak bilimleri, sosyal bilimler ve beşeri bilimleri içerir. 2022 yılı itibarıyla Enstitü başkanı Murat Zhurinov'dur. Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] Kazakistan'daki ilk bilimsel kurumlar, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkmıştır. Bunlar ilk etapta tohum çeşidi araştırmaları yapan tarım kuruluşlarıydı.[1] SSCB Bilimler Akademisi Kazakistan şubesi[değiştir | kaynağı değiştir] Akademinin tarihi, SSCB Bilimler Akademisi Başkanlığı'nın Kazakistan SSC hükûmetinin talebi üzerine Almatı'da bir bilimsel üs kurmaya karar verdiği 8 Mart 1932 tarihine dayanmaktadır. Aynı yıl oluşturulan yeni bir organizasyon, zoolojik ve botanik alanlarda faaliyet göstermekteydi.[2] Kasım 1938'de üs, SSCB Bilimler Akademisi'nin (SSCB KazFAN) Kazakistan şubesine dönüştürüldü. Bu dönüşüm, II. Dünya Savaşı başlamadan önce 3 doktor ve 14 bilim adayı olmak üzere 100 bilim insanını istihdam eden cumhuriyetteki en büyük kurum olmasına sebep oldu.[kaynak belirtilmeli] Kazakistan SSC Bilimler Akademisi[değiştir | kaynağı değiştir] 26 Ekim 1945'te SSCB Halk Komiserleri Konseyi'nin Kazakistan'da Bilimler Akademisi'nin örgütlenmesine ilişkin bir kararı yayınlandı. Bu nedenle, 1 Haziran 1946'da Yüksek Sovyet Prezidyumu, Kazakistan SSC Bakanlar Kurulu ve Kazakistan Komünist Partisi Merkez Komitesi kararnamesiyle Kazakistan SSC Bilimler Akademisi kurulmuş ve Kazakistan'ın ana bilim merkezi olmuştur. Bilimler Akademisi, kuruluşunun ilk yıllarından itibaren, en önemli sorunların çözümünde ülkenin üretici güçlerinin gelişimine önemli katkılarda bulunan zengin doğal kaynakların geliştirilmesine yönelik geniş bir çalışma başlattı.[3] Kazakistan Ulusal Bilimler Akademisi[değiştir | kaynağı değiştir] 1996 yılında Kazakistan Cumhurbaşkanı'nın kararnamesi ile Ulusal Bilimler Akademisi, Kazak Tarım Bilimleri Akademisi ve Kazakistan Cumhuriyeti Bilim ve Yeni Teknolojiler Bakanlığı, Kazakistan Hükûmeti'nin merkezi yürütme organı altında birleşti. 1999 yılında Bilimler Akademisi bakanlıktan ayrılırken, tüm akademik kurumlar bakanlığın bünyesinde kaldı. 2003 yılında Kazakistan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi uyarınca, akademiye cumhuriyet özel derneği "Kazakistan Cumhuriyeti Ulusal Bilimler Akademisi" statüsü verildi.[3] Akademi Başkanları[değiştir | kaynağı değiştir] Kanysh Satbayev (1946-52, 1955-64) Dinmukhamed Kunaev (1952-55) Shafik Chokin (1964-67) Shahmardan Yesenov (1967-74) Askar Kunaev (1974-86) Murat Aitkhozhin (1986-87) Umirzak Sultangazin (1987-94) Kenzhegali Sagadiev (1994-96) Vladimir Şkolnik (1996-99) Nagima Aitkhozhina (1999-2002) Serikbek Daukeev (2002-03) Murat Zhurinov (2003-günümüz) Kayda değer akademisyenler[değiştir | kaynağı değiştir] Akademisyenler[değiştir | kaynağı değiştir] Kanysh Satbayev - Jeolog ve ilk başkan. Mikhail Rusakov - Jeolog Dinmukhamed Kunaev - Mühendis (daha sonra politikacı) Shafik Chokin - Mühendis Nikolai Vasilievich Pavlov - Botanikçi Murat Aitkhozhin - Moleküler Biyolog Nadir Nadirov - Kimyager Maya Shigaeva - Mikrobiyolog Orazak Smaguloğlu - Antropolog Askar Dzhumadildayev - Matematikçi Sorumlu üyeler[değiştir | kaynağı değiştir] Sarsen Amanzholov - Dilbilimci Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b "HISTORY OF NATIONAL ACADEMY OF SCIENCES". e-history.kz (İngilizce). 24 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2023. Kazakhstan Branch of Lomonosov Moscow State University (Astana, Kazakhstan); Ermekbay, Zharas A. (1 Aralık 2016). "The formation and development of the Soviet Kazakhstan science". Vestnik Tomskogo gosudarstvennogo universiteta (413): 103-110. doi:10.17223/15617793/413/16. 16 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2023. a b "Академия наук - About the Academy". nauka-nanrk.kz. 26 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2020. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0001 0172 9977 LCCN: no96066971 NLI: 987007441681805171 VIAF: 151574777 WorldCat: lccn-no96066971 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazakistan_Bilimler_Akademisi&oldid=29565170" sayfasından alınmıştır |
Letonya Bilimler AkademisiKuruluş14 Şubat 1946TürUlusal akademiMerkezRigaKoordinatlar56°56′36″K 24°07′19″D / 56.94333°K 24.12194°D / 56.94333; 24.12194Hizmet bölgesiLetonyaBaşkanOjārs SpārītisResmî sitelza.lv Letonya Bilimler Akademisi (Letonca: Latvijas Zinātņu akadēmija), Letonya'daki en üst bilimler akademisi kuruluşu. Letonya SSC Bilimler Akademisi (Latvijas PSR Zinātņu akadēmija) adıyla 1946'da kurulan akademi, başkent Riga'da bulunmaktadır. Mevcut başkanı Ojārs Spārītis'tir. Akademi binası[değiştir | kaynağı değiştir] Bilimler Akademisi binası II. Dünya Savaşı sonrası 1951-1961 döneminde inşa edildi.[1] Gerekli ilk finansman Letonya'daki kolhozlardan karşılandı; sonrasında artan maliyet, Leton kırsal nüfusunun ücretlerinden kesilen "gönüllü bağışlardan" elde edilmişti.[2] Bina birçok orak ve çekiç sembolünün yanında Leton kültürel simge ve motifleriyle süslenmiştir. Orijinal yapıda kule kısmına bir çelenk üzerine Kızıl Yıldız konmuş, 1991'de Letonya'nın bağımsızlığının ardından bu figür kaldırılmıştır. 108 metre uzunluğundaki bina Letonya SSC'deki ilk gökdelendir ve Swedbank Letonya Binası'na (121 metre) kadar da en yüksek yapı olmuştur. Döneminin dünyada çapında en yüksek betonarme binalarından biriydi. Stalinist mimarinin temsilcilerinden, Stalin dönemi gökdelenlerinden olan yapı, Osvalds Tīlmanis, Vaidelotis Apsītis ve Kārlis Plūksne tarafından tasarlanmıştır. Mimarisi, Moskova Devlet Üniversitesi ana binası ve Sovyetler Birliği'nde inşa edilmiş diğer gökdelenlere benzer. Binanın 17. katında bulunan Riga şehir manzarasına hakim balkon (65 m yükseklik) ziyaretçilere açıktır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Pirmā augstbūve no saliekamām dzelzsbetona konstrukcijām". 24 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2017. "Nams ar raksturu". 16 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2017. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmî site12 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü BIBSYS: 90900268 BNF: cb118831548 (data) CiNii: DA08403893 GND: 5078540-0 ISNI: 0000 0001 0943 7370 LCCN: no90021678 LNB: 000003223 NKC: nlk20050164408 NLI: 987007598914005171 RERO: 02-A005495783 SUDOC: 026618826 VIAF: 127835606 WorldCat: lccn-no90021678 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Letonya_Bilimler_Akademisi&oldid=31125566" sayfasından alınmıştır |
Litvanya Bilimler Akademisi Litvanya Bilimler Akademisi, 1941 yılında kurulmuştur. İlk başkanı Vincas Krėvė-Mickevičius'tu. Akademinin merkezi Vilnius'tadır. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Litvanya Bilimler Akademisi 18 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ana sayfa Litvanya ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Eğitim kurumu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BIBSYS: 90718346 BNF: cb15566394d (data) CiNii: DA09375217 GND: 5057561-2 ISNI: 0000 0001 1010 2922 LCCN: n95087632 LNB: 000048557 NKC: mzk2004230180 NLI: 987007264676205171 NSK: 000368020 RERO: 02-A005495791 SUDOC: 030868041 VIAF: 145859304 WorldCat: lccn-no91001375 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Litvanya_Bilimler_Akademisi&oldid=30886529" sayfasından alınmıştır |
Drammensveien'deki Norveç Bilim ve Edebiyat Akademisi binası Norveç Bilim ve Edebiyat Akademisi (Norveççe: Det Norske Videnskaps-Akademi, DNVA) Norveç, Oslo'da bulunan akademik birliktir. Amacı, Norveç'te bilim ve irfanın ilerlemesini desteklemektir. Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir] Christiania'daki Kraliyet Frederick Üniversitesi 1811'de kuruldu. Christiania'da akademik birlik fikri ilk kez 1841'de su yüzüne çıktı.[1] Trondheim şehrinin üniversitesi yoktu, ancak 1760'ta kurulan Norveç Kraliyet Bilimler ve Edebiyat Derneği adlı akademik birliğe sahipti.[2] Christiania'da akademik birliğin amacı, bilimsel çalışmaları desteklemek ve akademik makalelerin yayınlanmasına yardımcı olmaktı. Bağımsız araştırmanın güçlü olduğu Humboldt'tan ilham alan üniversite fikri, üniversitenin devlet memurları yetiştirmenin bir aracı olduğu araçsal görüşünün yerini almıştı. Şehirde zaten 1833'te kurulan Norveç Tıp Derneği gibi belirli meslekler için dernekler vardı. Ancak bu topluluklar hem tıp içindeki akademisyenlere hem de akademi dışındaki hekimlere açıktı. Akademik birlik, yalnızca istihdam edilen akademisyenlere, ancak tüm akademik alanlardan açık olacaktır.[1] Fikir 1841'de ilerlemedi. Para bir sorundu; ayrıca "bilimsel yetkilerin yeterliliği konusunda şüpheler" vardı.[1] Ancak, disiplinler arası işbirliği gelişiyordu. Norveç'te ilk bilimsel kongre 1844'te yapıldı. Doğa bilimleri ve tıp alanından iki yüz kişi, doğa araştırmacılarının dördüncü İskandinav toplantısı için bir araya geldi. Sonunda, 1857'de tıp profesörü Frants C. Faye ile bir finans kaynağı bulundu.[3] Akademi kuruldu ve 3 Mayıs 1857'de Norveççe: Videnskabsselskabet i Christiania adıyla açıldı.[4] "Christiania" daha sonra "Kristiania" olarak değiştirilmiştir. Norveççe: Det Norske Videnskaps-Akademi i Kristiania adı yirminci yüzyılın başlarında alındı,[5] ve 1924'ten itibaren Oslo, adı orijinal Norveççe adına geri döndürmek için oy kullandığında "i Kristiania" kaldırıldı.[4] İlk elli yılında devletin ekonomik desteği asgari düzeydeydi. Bu haliyle akademi mütevazi bir varoluşa öncülük etti. Yirminci yüzyılın başlarında, Waldemar Christofer Brøgger (daha sonra üniversitenin ilk rektörü) akademiyi güçlendirmek için bir plan önerdi. Ekonomisini güçlendirmek için özellikle akademiye bağlı olan Nansen Vakfı'nı kurdu. Brøgger'in amacı, üniversiteden bağımsızlığını güvence altına almak için kendi araştırmacılarını istihdam etmekti, ancak bu asla olmadı.[5] Akademinin amacı, toplantılar, seminerler ve araştırma ve yayın desteği yoluyla genel olarak bilimi ve bilimi ilerletmek olarak kaldı.[4] Yine de Nansen Vakfı ve diğer ekonomik kaynaklar önemliydi. Erken İnsan Kültürü Karşılaştırmalı Araştırma Enstitüsü gibi diğer organların kurulmasına yardımcı oldular.[6] Vakıflar 2. Dünya Savaşı'ndan sonra öneminin bir kısmını kaybetmiştir. Bununla birlikte, Otto Lous Mohr devlete ait bir milli piyangodan elde edilen fazlanın kullanılmasını önerdiği için tamamen yeni bir finansman kaynağı bulundu.[7] Norsk Tipping'in kuruluşu 1946'da atıldı ve 1947'de gerçekleşti.[8] Norveç Bilim ve Edebiyat Akademisi, bu geliri kendi konseyi aracılığıyla yönetmek istedi, ancak Norveç Hükûmeti bunu reddetti ve NAVF (Norveççe: Norges allmennvitenskapelige forskningsråd Norveç Genel Araştırma Konseyi) araştırma konseyini kurdu. Akademi sadece bu konsey için temsilciler önerebilirdi. O zamandan beri, devlet güdümlü araştırma konseyleri ekonomik olarak akademiden daha önemli hale geldi.[7] NAVF ve diğer organlar, 1993 yılında Norveç Araştırma Konseyi olmak üzere birleştirildi.[9] Akademi Yönetim Kurulu her yıl seçilir. Akademi'nin 2022 Başkanı mikrobiyolog Lise Øvreås'tır.[10] Teşkilatı[değiştir | kaynağı değiştir] Genel Kurul, Akademi'nin en üst organıdır. Akademi yönetim kurulu, Başkan, Genel Sekreter ve Başkan Yardımcısı ile Matematik ve Doğa Bilimleri ile Beşeri Bilimler ve Sosyal Bilimler olmak üzere iki bölümün başkanı, başkan yardımcısı ve sekreterinden oluşur. Akademi Başkanı hukuk profesörü Hans Petter Graver'dır (UiO). Başkan yardımcıları ise; Gunn Elisabeth Birkelund ve Anders Elverhøi'dir. Norveç Kralı V. Harald onursal başkandır.[11] Akademi, araştırma başlatarak ve destekleyerek, toplantılar ve uluslararası konferanslar düzenleyerek, bilimsel yazılar yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası kuruluşlara temsilciler atayarak misyonunu yerine getirmeyi amaçlamaktadır. Akademi, her yıl çok çeşitli akademik disiplinleri kapsayan konularda en az 12 açık toplantı düzenlemektedir. 1 Nisan 2021 itibarıyla Akademi'nin 535'i Norveçli ve 411'i yabancı olmak üzere 946 üyesi bulunmaktadır.[12][13] Üyeler, matematik ve fen bilimleri sınıfı ile beşeri bilimler ve sosyal bilimler sınıfına ayrılmıştır.[12] Ödüller ve diğer etkinlikler[değiştir | kaynağı değiştir] Akademi matematikte Abel Ödülü'nü ve astrofizik, nanobilim ve nörobilimde Kavli Ödülü'nü vermekten sorumludur.[4] Ayrıca Uluslararası Bilim Konseyi (ICSU), Uluslararası Akademiler Birliği (UAI), Avrupa Bilim Vakfı (ESF) ve Tüm Avrupa Akademilerinde (ALLEA) Norveç'i temsil etmektedir.[11] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] a b c Collett, John Peter (1999). Historien om Universitetet i Oslo (Norveççe). Oslo: Universitetsforlaget. s. 58. ISBN 82-00-12937-3. Henriksen, Petter, (Ed.) (2007). "Det Kongelige Norske Videnskabers Selskab". Store norske leksikon (Norveççe). Oslo: Kunnskapsforlaget. 22 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2009. Collett, 1999: p. 59 a b c d Henriksen, Petter, (Ed.) (2007). "Det Norske Videnskaps-Akademi". Store norske leksikon (Norveççe). Oslo: Kunnskapsforlaget. 22 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2009. a b Collett, 1999: p. 108 Collett, 1999: p. 137 a b Collett, 1999: p. 187 Henriksen, Petter, (Ed.) (2007). "Norsk Tipping AS". Store norske leksikon (Norveççe). Oslo: Kunnskapsforlaget. 18 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2009. Henriksen, Petter, (Ed.) (2007). "forskningsråd". Store norske leksikon (Norveççe). Oslo: Kunnskapsforlaget. 18 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2009. "Styret og ledelsen". Det Norske Videnskaps-Akademi (Norveççe). 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2022. a b "About the academy". Norwegian Academy of Science and Letters. 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2014. a b "Medlemmer". Det Norske Videnskaps-Akademi (Norveççe). 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2022. "Utenlandske medlemmer". Det Norske Videnskaps-Akademi (Norveççe). 12 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2022. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmî site (İngilizce) Otorite kontrolü BIBSYS: 1027996 BNF: cb11866675x (data) CANTIC: a11119500 CiNii: DA02213319 GND: 36490-3 ISNI: 0000 0001 0946 2680 LCCN: n79023305 LNB: 000149892 NKC: kn20010711299 NLA: 35390603 NLI: 987007265898205171 RERO: 02-A000122908 SUDOC: 026415615 Trove: 935906 VIAF: 156528734 WorldCat: lccn-n85153861 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Norveç_Bilim_ve_Edebiyat_Akademisi&oldid=31653575" sayfasından alınmıştır |
Polonya Bilimler AkademisiStaszic Sarayı ve Copernicus AnıtıKısaltmaPANTürUlusal akademiMerkezVarşovaHizmet bölgesiPolonyaBaşkanMichał KleiberResmî sitepan.pl Polonya Bilimler Akademisi (Lehçe: Polska Akademia Nauk), Polonya'daki en üst bilimler akademisi kuruluşu. Ülkede bilimin gelişimine öncülük etmeyi amaçlayan kurum, ekonomi alanında doktora programlarına sahiptir. Akademik yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir] Acta Arithmetica Acta Ornithologica Acta Palaeontologica Polonica Acta Physica Polonica Archaeologia Polona Fundamenta Mathematicae Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmi site5 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü BIBSYS: 90141389 BNF: cb11866918x (data) CANTIC: a10139047 CiNii: DA06992498 GND: 1002317-3 ISNI: 0000 0001 2184 6775 LCCN: n79046197 NKC: kn20020808069 NLI: 987007266631805171 NSK: 000043233 RERO: 02-A000131732 SUDOC: 026418401 VIAF: 123786762 WorldCat (LCCN): n79-046197 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Polonya_Bilimler_Akademisi&oldid=31111537" sayfasından alınmıştır |
Lizbon Bilimler Akademisi (Academia das Ciências de Lisboa) tabelası. Lizbon Bilimler Akademisi (Academia das Ciências de Lisboa), 1779'da Portekiz'in başkenti Lizbon'da, bilimde ve edebiyatta ilerleme (özellikle Portekiz'de matematik[1]) için, ülkenin refahını ve akademik ilerlemesini hızlandırmak hedefiyle kurulmuş enstitü. Domenico Vandelli kuruluşunda pay sahibi olan ilk isimlerdendir. Organizasyon[değiştir | kaynağı değiştir] Akademide bilim ve edebiyat olmak üzere iki sınıf bulunur. 30 kişilik iki sınıfta bulunan toplam 60 üye altı bölüme dağıtılmıştır. Akademi birçok yabancı üyeyi de barındırır. Kurum, Uluslararası Bilim Konseyi'nin ilk ulusal üyelerindendir; Avrupa Bilim Derneği'nin Portekizli iki üyesinden biridir ve Birleşik Krallık'taki The Royal Society'nin Avrupa Bilim Değişim Programı'nın Portekiz'deki ortağıdır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Luis Saraiva, The Lisbon Academy of Sciences and the development of mathematics in Portugal in the 19th century 3 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Proceedings of the 2nd ICESHS (Krakow, Polonya, Eylül 6-9, 2006) Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Portekiz'de bilim ve teknoloji Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmi site 21 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü BIBSYS: 2005461 BNE: XX148944 CiNii: DA02944609 GND: 1023043-9 ISNI: 0000 0001 2289 7136 LCCN: n82011724 NKC: ko2008480942 NLA: 36513063 NLG: 119048 NLI: 987007257477305171 RERO: 02-A002905496 ULAN: 500301514 VIAF: 131912229 WorldCat: lccn-n82011724 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Lizbon_Bilimler_Akademisi&oldid=31062517" sayfasından alınmıştır |
Uluslararası Akademiler BirliğiKısaltmaUAIMerkezBrükselResmî siteuai-iua.org Uluslararası Akademiler Birliği (UAI), altmış üç[1] ülkedeki sosyal bilimler alanında çalışan çeşitli ulusal ve uluslararası akademinin oluşturduğu dünya çapında bir organizasyondur. Amacı, temel uzun vadeli uluslararası araştırma projelerini başlatmak, tanımak, güçlendirmek ve fonlamaktır. 1919’da Paris’te gerçekleşen iki toplantıyla kurulan[2] birliğin genel sekreterliği Brüksel’dedir. Birlik bünyesindeki akademiler filoloji, arkeoloji, tarih, ahlâk ve siyasi bilimler dallarında çalışır. Farklı ulusal akademilerin işbirliğine dayanan projeler gerçekleştiren birlik; çoğu sözlük, ansiklopedi gibi temel referans kaynağı olan 3000’den fazla kitaba sponsorluk etmiştir. Birliğe üye her akademiyi temsilen bir delegenin katılımı ile senede bir kez genel meclis toplantısı gerçekleşir. Genel Meclis toplantısını organize etme sorumluluğu yönetim kuruluna aittir. Kurul, üç yıl süre ile seçilen bir başkan, iki başkan yardımcısı, 4 üyeden ve Genel Sekreterden oluşur. Brüksel’deki Genel Sekreterlik, birliğin etkinliklerini koordine eder. Birliğin ilk genel meclisi 26-28 Mayıs 1919’da Brüksel’de gerçekleşmiş ve Henri Pirenne ilk başkan olarak seçilmiştir. İlk oturumda sunulan beş projeden üçü kabul edildi: Edmond Pottier’in önerdiği Corpus Vasorum Antiquorum, Joseph Bidez tarafından önerilen Manuscrits alchimiques (simya kodeksleri) ve Hugo Grotius’un eserlerinin basılması. Yıllar içinde projeler genişledi; coğrafi ve konu olarak daha geniş bir alana yayıldı. Birliğin çalışmaları 1964’te Erasmus Ödülü ile ödüllendirildi.[3] Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] UAI Üye Listesi[ölü/kırık bağlantı] UAI Proje listesi[ölü/kırık bağlantı] UAI Yayın Listesi[ölü/kırık bağlantı] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Editorial, UAI web sitesi, Erişim tarihi:09.11.2015[ölü/kırık bağlantı] History, UAI web sitesi, Erişim tarihi:09.11.2015[ölü/kırık bağlantı] "Union Académique Internationale, 1964, Praemium Erasmianum Vakfı web sitesi Erişim tarihi:09.11.2015". 8 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2015. Otorite kontrolü BIBSYS: 90328858 BNE: XX254016 BNF: cb118677387 (data) CANTIC: a10166725 CiNii: DA01684422 GND: 2014812-4 ISNI: 0000 0001 2105 8568 LCCN: n50061428 NKC: ko2004233513 NLA: 35234768 NLG: 226752 NLI: 987007269152605171 NSK: 000362344 RERO: 02-A000165844 SELIBR: 119019 SUDOC: 026428075 VIAF: 249334187 WorldCat (LCCN): n50-061428 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Uluslararası_Akademiler_Birliği&oldid=31104359" sayfasından alınmıştır |
Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Mübalağa" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ağustos 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Abartıcılık ya da mübalağacılık; bir şeyi olduğundan daha büyük, daha önemli, daha çok veya daha az, daha önemsiz gibi gösterme tutumu.[1] Abartma kelimesi, bir düşünceyi aşırı derecede büyülterek ya da küçülterek anlatma eylemini belirten sözbilim terimi olarak kullanılır. Yunan ve Latin yazınlarında, abartıcılığın iki modeli, olmayacak bir dileğin gerçekleşmesiyle, sayılamayacak sayı biçiminde karşımıza çıkar. Olmayacak dileği olağanüstü bir kahraman gerçekleştirir. Sayılamayacak sayı izleği, kıyıdaki kumlar, gökteki yıldızlar, denizin dalgaları biçimlerinde görülür. Orta Çağ Avrupa yazınında abartıcılık biraz azalır. Bunun yerine düşlem alır. Örneğin düşlemsel anlatıya Petrarca buna öncülük eder. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Abartmak" Güncel Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2020. gtdSöz SanatlarıTeşbih · İstiare · Mecâz-ı mürsel · Tenasüp · Telmih · Hüsn-i ta'lil · İstifham · Tecâhül-i ârif · Kinaye · Tevriye · Abartıcılık · Tariz · Tezat · Cinas · Teşhis · İntak · İrsal-ı mesel · Rücû · Terdit · Leff ü neşr · Aks-i müfred · Akis Dil ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNF: cb123259978 (data) GND: 4161035-0 LCCN: sh85063674 NLI: 987007536184105171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mübalağa&oldid=31538506" sayfasından alınmıştır |
Ekmeği, bisküviyi veya başka unlu mamul ürünlerini bir sıvıya batırarak tüketmeye banmak denir. Ekmeği, bisküviyi veya başka unlu mamul ürünlerini bir sıvıya batırarak tüketmeye banmak denir. Sahanda yumurta, sucuklu yumurta, kuru fasulye gibi yemekler; zeytinyağı, tereyağı gibi yağlar ekmek banarak tüketilirken çay, kahve, süt gibi içecekler bisküvi tarzı mamuller batırarak tüketilmektedir. Ekmek banmanın ilk örnekleri Antik Romalılar döneminde görülmüştür. Antik Romalılar sert mayasız ekmeklerini (Latince: bis coctum - "iki kez pişmiş") şarapta yumuşatarak yiyorlardı.[1] Ekmeği, yemeğin suyuna banmaya şamandıra yapmak da denir.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Biscuit Dunking Physics". Australian Broadcasting Company. 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2014. "Şamandıra sevgimizin ardında koca bir gastronomi kültürü var". 30 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2023. Ekmek ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Banmak&oldid=32226992" sayfasından alınmıştır |
Bir somun Somun ekmeği, bir çeşit tava ekmeğidir. Altı düz, üstü kabarıktır. Tam daire şeklinde olduğu gibi, çoğunlukla söğüt yaprağı biçiminde dar ve uzun şekillidir. Somunun gramajını (ağırlığını) ve fiyatını belediyeler tespit eder. Somunlar, büyük ve küçük olmak üzere iki çeşittir. Yüksek randımanlı undan, francala şeklinde yapılanı da vardır. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Somun_(ekmek)&oldid=24310178" sayfasından alınmıştır |
Francala Francala; kepeksiz, düşük randımanlı undan yapılan beyaz ekmek. Türk mutfağı ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Ekmek ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 4368141-4 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Francala&oldid=30400038" sayfasından alınmıştır |
Başlığın diğer anlamları için Peksimet (anlam ayrımı) sayfasına bakınız. Alman peksimeti. Peksimet askeri amaçlarla üretilmiş hamurun nem miktarının en az düzeye indirilmesiyle dayanıklılığı artırılan yiyecek türüdür. Uzun yıllar bayatlamadan dayanabilen ve genellikle savaş, kıtlık gibi durumlarda tüketilen ekmek çeşididir. Etimolojik olarak Yunan kökenli olduğu düşünülse de[1] pek ve simit kelimelerinin birleşiminden oluşmuş olması da mümkündür. Türkiye'de genellikle İzmir başta olmak üzere Ege Bölgesi'nde sıkça tüketilir, Erzincan gibi Doğu yörelerinde de farklı şekilleri bulunmaktadır.[kaynak belirtilmeli] Yörelere Göre Çeşitleri[değiştir | kaynağı değiştir] Safranbolu Kıtırı[değiştir | kaynağı değiştir] Safranbolu Kıtırı; ekmeklik buğday unu, gıda amaçlı kullanılan buğday kepeği, ayçiçek yağı, su, yumurta, ceviz içi, fındık içi, badem içi, beyaz toz şeker, kabartma tozu, safran ve tarçından üretilen unlu bir mamüldür. Üretimde baharat olarak kullanılan safran; Crocus sativus L. (Iridaceace) türüne giren bitkilerin stigmalarının turuncu-kırmızı renkli uç kısmının yağ ve balmumu içermeyecek şekilde tekniğe uygun olarak kurutulması ile üretilir. Safranbolu ilçesine de adını veren baharat olarak kullanılan safran; Safranbolu Kıtırına kendine has tat ve sarı rengini verir. Ayrıca Safranbolu Kıtırı üretiminde istenilen gevrekliğin sağlanması adına gıda amaçlı buğday kepeği kullanılması, pişirme, kurutma süresi ve ustalık becerisi son derece önemlidir. Safranbolu Kıtırı Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.[2][3] Mesudiye Kuru Ekmeği / Mesudiye Goliti[değiştir | kaynağı değiştir] Ordu ili Mesudiye ilçesinde yapılmaktadır. Mesudiye Kuru Ekmeği / Mesudiye Goliti malzemeleri ekmeklik buğday unu, kuru maya (Saccharomyces cerevisiae), tuz ve sudur. Halka şeklindedir. Mesudiye Kuru Ekmeği / Mesudiye Goliti 21.11.2022 tarihinde Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.[4] Siirt Kuru Ekmeği[değiştir | kaynağı değiştir] Siirt Kuru Ekmeği (İğbeys Keek) Halka şeklinde, toprak tandırda pişirilerek hazırlanan bir çeşit peksimettir. Siirt Kuru Ekmeği 03.07.2023 tarihinde Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve coğrafi işaret almıştır.[5] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "peksimet". Nişanyan Sözlük. 13 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2023. https://www.ci.gov.tr/cografi-isaretler/detay/522[ölü/kırık bağlantı] https://www.ci.gov.tr/Files/GeographicalSigns/ec2f10d5-e417-4858-9aa8-bed85e1db77f.pdf[ölü/kırık bağlantı] "Mesudiye Kuru Ekmeği / Mesudiye Goliti". Türk Patent ve Marka Kurumu. 10 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2022. "Siirt Kuru Ekmeği". Türk Patent ve Marka Kurumu. 22 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2023. Ekmek ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NARA: 10663074 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Peksimet&oldid=31032992" sayfasından alınmıştır |
Sacayağı (Sacayağı veya Üçayak olarak da bilinir), demirden, genellikle daire veya eşkenar üçgen biçiminde ve üç ayaklı, tencere, çömlek, yufka sacı gibi mutfak eşyalarının açık ateş üzerinde belli bir yükseklikte güvenilir bir şekilde durabilmesini sağlayan ocakbaşı eşyasıdır. Vikisözlük'te sacayağı ile ilgili tanım bulabilirsiniz. Üçgen sacayağı Dairevi sacayağı Dairevi, içte kollu sacayağı Dört köşe, fransız ızgara sacayağı Mutfak gereci ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sacayağı&oldid=19565566" sayfasından alınmıştır |
Ekmek ve gözleme yapımında kullanılan sac Kavurma yapımında kullanılan sac Sac, yemek pişirmekte kullanılan metal alettir. Kaşgarlı Mahmut'a göre sac yemek pişirilen bir tavadır.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] I. Türk Halk Kültürü: Genel konular. Maddi kültür. Kültür Bakanlıǧı Halk Kültürlerini Araştırma ve Geliştirme Genel Müdürlüǧü. 1996. ISBN 978-975-17-1572-2. 3 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2022. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sac_(eşya)&oldid=30480583" sayfasından alınmıştır |
Bağlantı bakımı gtdHamur işi Hamur işleri listesiTürler Şu hamuru Yufka Lapa lapa hamur işi Sıcak sulu hamur işi Tatlı ekmek Milföy hamuru Tuzlu tart hamuru Genel Alexandertorte Allerheiligenstriezel Elmalı strudel Baklava Bakewell pudingi Bánh pía Banitsa Ayı pençesi Belekoy Belokranjska povitica Bethmännchen Bierock Bizcocho Plăcintă Börek Boyoz Briouat Bruttiboni Bundevara Chorley keki Tarçınlı rulo Coca Coulibiac Lyon tatlısı Krem boynuz Cremeschnitte Krolin Kronut Kruller Küba hamuru Körili sığır üçgeni Körili puf Dabby-Doughs Hollandalı mektup Eccles keki Empanada Ensaïmada Fa gao Fazuelos İncir dolgulu bisküvi Balık şekilli hamur işi Flaó Flia Flies' Franzbrötchen Gâteau Basque Gibanica Gözleme Gundain Gustavus Adolphus böreği Haddekuche Haiti böreği Hellimli Heong Peng Huff paste Hwangnam-ppang Inipit Jachnun Jambon böreği Künefe Kitchener bun Klobásník Knieküchle Kolach Kołacz Kroštule Kürtőskalács Lattice Leipziger Lerche Londra peynirli keki Lukhmi Ma'amoul Makroudh Malsouka Mandelkubb Mantecadas Marillenknödel Mekitsa Miguelitos Milhoja Süt kremalı turta Mille-feuille Moorkop Mouna Napoleonka Nǎiyóu sū bǐng Nokul Öçpoçmaq Otap Yunan ekmeği Pan dulce Pastel Pastizz Pastry heart Pasty Bánh patê sô Peremeç Piaya Ananaslı kek Pionono Pirog Pirojki Pop-Tarts Prekmurska gibanica Pretzel Profiterol Yumruk rulosu Punschkrapfen Quesito Rab keki Remonce Roti tissue Roze koek Runeberg keki Runza Schaumrolle Schnecken Schneeball Schuxen Şöbiyet Sou Spritzkuchen Streusel Strudel Stutenkerl Sweetheart cake Tahinli çörek Toast'em Pop Ups Toster bisküvisi Toaster Strudel Tompouce Torpil (tatlı) King cake Siyah kek Tu Turnover Uštipci Vatruşka Veka Vetkoek Yurla Zeeuwse bolus Žemlovka Haşhaş tohumu Chatti pathiri Hamantaş Kifli Kolach Kołacz Kūčiukai Međimurska gibanica Nunt Kuru yemişli rulo Haşhaş tohumlu rulo Prekmurska gibanica Rugelach St. Martin kruvasanı Çin Chasan Jiucai hezi Dowry keki Masan Ay keki Kağıt sarılı kek Sachima Fransız Melek kanatları Beignet Bichon au citron Reims pembe bisküvi Broyé poitevin Canelé Chouquette Conversation tart Kruvasan Croquembouche Croustade Éclair Financier Gougère Jésuite Kedidili Makaron Madeleine keki Nonnenfürzle Pain au chocolat Pain aux raisins Palmier Paris–Brest Puits d'amour Religieuse St. Honoré keki Tuile Viennoiserie Vol-au-vent Yunan Amygdalopita Bougatsa Fanouropita Filo Galaktoboureko Karydopita Koulourakia Moustalevria Pastafrola Endonezya Bahulu Bakpia Bakpia pathok Körili puf Makmur Sütlü turta Pie Tee Roti john Roti tissue İran Goş-e fil Kolompeh Koloocheh Komaj sehen Qottab Sohan Asali İtalyan Baicoli Biscotti Biscotti Regina Bocconotto Bombolone Cannoli Ciarduna Cornetto Crocetta of Caltanissetta Frittole Kedidili Pandoro Pasticciotto Pevarini Pignolata Pignolo Pizzelle Sfogliatella Struffoli Torta caprese Zeppole Zippuli Rumen Cornulețe Gogoși Papanași Plăcintă Sfințișori İskandinav Danimarka hamur işi Joulutorttu Klenät Kringle Rosettes Semla İsviçre Birnbrot Mavi kek Bündner Nusstorte Carac Cholera Spanisch Brötli Türk Bülbül yuvası Güllaç Kalburabastı Hanımgöbeği Kurabiye Saray helva Şekerpare Sütlü Nuriye Torpil (tatlı) Listeler Şekerlemecilik Kabuk Koyu krema Donut Konditorei Kuo Yuan Ye Pasta ve Pasta Müzesi Kekler listesi Pişirilmiş hamur işleri listesi Tatlılar listesi Kızarmış hamurlu yiyecekler listesi Turta, turta ve turta listesi Haşhaşlı hamur işleri ve yemekleri listesi Pasta poşeti Hamur karıştırıcı Pasta fırçası Pasta şefi Pasta çatalı Pastane Pâtisserie Dünya Pasta Kupası "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şablon:Hamur_işi&oldid=30064455" sayfasından alınmıştır |
Burası Hamur işi adlı şablon üzerindeki değişikliklerin konuşulduğu tartışma sayfasıdır. Bu sayfa şu Vikiprojelerin kapsamında yer almaktadır: Vikiproje Şablonlar (Şablon-sınıf, NA-önem) ŞablonlarVikiproje:ŞablonlarŞablon:VikiprojeŞablonlar gtdBu şablon, Vikipedi'deki Şablonlar maddelerini geliştirmek amacıyla oluşturulan Vikiproje Şablonlar kapsamındadır. Eğer projeye katılmak isterseniz, bu sayfaya bağlı değişiklikler yapabilir veya katılabileceğiniz ve tartışabileceğiniz proje sayfasını ziyaret edebilirsiniz. Şablon Bu şablon için herhangi bir değerlendirme yapmaya gerek yoktur. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şablon_tartışma:Hamur_işi&oldid=31870879" sayfasından alınmıştır |
Şu Hamuruİçi doldurulmuş şu hamuruÜlke(ler)FransaTürüHamurAna malzemelerUn, tuz, su, tereyağ (veya margarin)Şu hamuru, Pataşu hamuru veya Choux hamuru (Fransızca: pâte à choux) Fransız mutfağı'na ait bir hamur türüdür. Profiterol ve ekler gibi tatlıların yapımında kullanıldığı için profiterol veya ekler hamuru olarak da isimlendirilir. Aynı zamanda Türk mutfağı'ndaki tulumba ve İspanyol-Portekiz mutfağındaki churro'nun yapımında da pataşu hamuru kullanılır.[1] Fransız Mutfağı'nda Paris-Brest ve Krokan Bush gibi tatlıların yanı sıra Gougère gibi tuzlu atıştırmalıklarda da kullanılır. Un, su ve tereyağının tencerede karıştırılıp eritilmesinin ardından spatula ile ezilmesi ardından fırına atılarak pişirilmesi, fırından çıkartılan ve oda sıcaklığına gelmesi için bekletilen hamurun içine yumurtaların teker teker eklenerek karıştırılması ve tekrardan fırınlanmasıyla elde edilen birden fazla pişirme tekniğine sahip bir hamur türüdür.[2][3] Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir] 16. yüzyılda İtalyan Catherine de Medici ile Fransa Kralı II. Henri'nin evlenmesiyle İtalyan mutfağı'nın bazı ürünleri Fransa'ya taşınmaya başlamıştır. Medici'nin İtalya'dan getirmiş olduğu İtalyan pasta şefi Popelini Fransa'da choux hamurunu geliştirmiştir.[4] Yıllar içerisinde choux hamuru çeşitli değişikliklere uğramış Marie-Antoine Carème tarafından tarifi tekrar değiştirilmiş ve pâte à choux olarak isimlendirilerek hamur bugünkü biçimini almıştır. Hamur piştikten sonra lahanaya benzeyen bir görüntüye sahip olması nedeniyle Fransızca lahana anlamına gelen "choux" kelimesiyle anılmaya başlamıştır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Pate a choux (pataşu hamuru) nedir, nasıl yapılır?". www.hurriyet.com.tr. 21 Ekim 2020. 28 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2023. "Pate A Choux Tarifi: Pate A Choux Nasıl Yapılır? | Lezzet". www.lezzet.com.tr (İngilizce). 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2023. "Profiterol Ekler Yapmak İsteyenlere: Pate a Choux (Pataşu) Hamuru - Yemek.com". yemek.com. 7 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2023. "Kutlamaların Lezeti ve Mutluluğun Resmi Pasta'nın Tarihi Serüveni" (PDF). Uluslararası Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırma Dergisi. 30 Kasım 2022. 7 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2023. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şu_hamuru&oldid=30111084" sayfasından alınmıştır |
MilföyÜlke(ler)FransaTürüHamurTipiTereyağlı Milföy (pâte feuilletée), hamur (détrempe), tereyağı veya diğer katı yağlardan (beurrage) oluşan lamine hamurdan yapılmış hafif bir hamur işidir. Tereyağ kat kat hamurun içine konur, pişirme işleminden önce tekrar tekrar katlanıp yuvarlanan bir kat yapar.[1] Yağ eritme tarafından bırakılan tabakalar arasında oluşan boşluklar, fırınlama işlemi sırasında buhara dönüşen su tarafından itilir (mayalanır). Milföy yapma süreci genellikle zahmetli ve zaman açısından yoğun olduğundan, daha hızlı tarifler oldukça yaygındır: "blitz", "kaba puf" veya "blitz böreği" olarak bilinir. Bu tariflerin birçoğu, tereyağını katlama işlemine katmaktan ziyade dekompe içine birleştirir ve böylece katlanmış bir kısa kabuğa benzerdir.[2] Puf böreği ayrıca, kruvasan, Danimarka pastası, İspanyol / Portekizli mille-feuille veya empanada üretmek için fırıncı mayasıyla mayalanabilir; bunlar evrensel olarak kabul edilen puf böreği değildir. Puf böreği filo (yufka) hamurlarından farklıdır, ancak bazı uygulamalarda puf böreği filo ile ikame edilebilir. Filo hamuru un, su ve yağ ile yapılır ve haddelenmiş yerine boylarına kadar gerilir.[3] Filo hamuru hazırlanırken, az miktarda yağ veya erimiş yağ (genellikle tereyağı) bir hamur tabakası üzerine fırçalanır ve başka bir tabaka ile doldurulur. Filo pişirdiğinde gevrekleşir, ama biraz daha az su içerdiğinden, puf böreği ile aynı dereceye kadar genişlemez. Puf böreği ayrıca, Avusturya strudel hamurundan veya Fyllo'ya daha yakından benzeyen Strudelteig'den de farklıdır. Milföy içeren yemekler[değiştir | kaynağı değiştir] Beef Wellington Croline Milföy içeren tatlılar[değiştir | kaynağı değiştir] Pastel de nata Pithivier Tarte Tatin Torpil tatlısı Turnover Miguelitos Palmier Galette des rois Galeri[değiştir | kaynağı değiştir] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 28 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2018. "Arşivlenmiş kopya". 29 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2018. "Arşivlenmiş kopya". 28 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2018. Otorite kontrolü GND: 4210406-3 NKC: ph207158 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Milföy_hamuru&oldid=31157972" sayfasından alınmıştır |
İncir dolgulu bisküviÜlke(ler)TürkiyeBölgesiİzmirTürübisküvi, kurabiyeTipidolgulu bisküviAna malzemelertereyağ (oda sıcaklığında), yumurta, toz şeker ,un, vanilya, portakal kabuğu rendesi İç Dolgusu İçin; incir, su, elma suyu ,bal, portakal kabuğu rendesiKalori430 Vikikitap Vikikitapta bu konu hakkında daha fazla bilgi var: Yemek:İncir Dolgulu Kurabiye İncir dolgulu bisküvi veya İncir dolgulu kurabiye, incir ezmesi ile doldurulmuş kurabiye veya bisküvidir.[1] Seri Üretim[değiştir | kaynağı değiştir] İngiltere'de bisküvi McVities, Jacob's ve Bolands tarafından yapılır. 1990'ların ortasında Jacob's, bisküvinin çikolatalı çeşidini sınırlı sayıda üretmiştir. Türkiye'de Aldiva firması tarafından üretimi yapılmaktadır.[2] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Dolgulu bisküvi Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 17 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2021. "Aldiva". www.aldiva.com.tr. 18 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. gtdTürk mutfağındaki kurabiyelerTatlı kurabiyelerDolgusuz tatlı kurabiyeler Acıbadem kurabiyesi Afyonkarahisar nişan kurabiyesi Ağız tadı kurabiyesi Alaçatı kurabiyesi Antep kurabiyesi Atom (yiyecek) Balıklıova un kurabiyesi Beze (yiyecek) Çerkeş kurabiyesi Damat kurabiyesi Efibadem kurabiyesi Hoşgüvar kurabiyesi Kavala kurabiyesi Kömbe kurabiyesi Leblebi kurabiyesi Lor kurabiyesi Malatya kurabiyesi Memilheva kurabiyesi Muğla halkası Tırtıl kurabiye Trabzon kurabiyesi Un kurabiyesi Dolgulu tatlı kurabiyeler İncir dolgulu bisküvi İzmir bombası Kerebiç Mâmül Murabbalı mecidiye Tuzlu kurabiyeler Eyüp halkası Kandil simidi gtdİzmir mutfağıAlkolsüz içeceklerAyran · Boza · Çay · Kahve · Limonata · Pekmez · Salep · Şıra · ŞerbetAlkollü içeceklerRakı · ŞarapEkmekler Açma Ata ekmeği Kumru Boyoz İzmir gözlemesi Pişi Poğaça İzmir gevreği Töngül pide Urla katmeri Dolmalık ekmek Simit dürüm Ödemiş nohut mayalı ekmeği Salatalar ve mezeler Deniz börülcesi salatası İç bakla salatası Radika salatası Peynirler İzmir tulum peyniri Bergama tulum peyniri Seferihisar armola peyniri Kopanisti peyniri Tire çamur peyniri Kirli hanım peyniri Çorbalar Yoğurtlu İzmir çorbası Soğan çorbası (İzmir Çorbası) İzmir tarhana çorbası Yemekler İzmir köfte Kokoreç Sura yemeği Şevketibostan yemeği Kuşkonmaz kavurması Tilkişen kavurması Asma yaprağında barbunya Patlıcan pabucaki Menemen (yemek) Ekmek dolması Tilkeşen mücveri Lor köftesi Kebaplar Bergama köftesi İzmir kebabı Kirde kebabı Tire köftesi Ödemiş köfte Tatlılar Alaçatı kurabiyesi Adisebaba Ayçöreği Balıklıova un kurabiyesi Cevizli irmik tatlısı Lor kurabiyesi Şambali Lokma İzmir bombası İzmir rulo pavlova tatlısı Gerdan tatlısı Torpil Kabune pastası Enginar reçeli İncir dolgulu bisküvi Damla sakızlı lorlu kayık kurabiye Dibile Lor tatlısı Tire karadutlu lor tatlısı Lor peynirli irmikli kek İzmir lor peynirli baklava Bozdağ kestane şekeri Zulbiye Samsades Mandalina tatlısı Lohuk Bu madde bir taslaktır. Bu maddeyi geliştirerek veya özelleştirilmiş taslak şablonlarından birini koyarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İncir_dolgulu_bisküvi&oldid=31679654" sayfasından alınmıştır |
MiguelitosÇikolata kremalı MiguelitosÜlke(ler)İspanyaTürüHamur işiTipiMilföy Miguelitos İspanyol mutfağın krema dolu milföy hamuru ile hazırlanan bir tatlı hamur işidir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Move over churros - these Spanish desserts will blow your mind". SBS. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. Tatlı ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Miguelitos&oldid=24136494" sayfasından alınmıştır |
Bir tabakta dizilmiş peremeçler Peremeç (Tatarca: пәрәмәч, pərəməç, pärämäç; Başkurtça: бәрәмес, Latin harfleriyle: beremes; Rusça: беляш, Latin harfleriyle: belyaş), Tatar ve Başkurt mutfağına ait yağda kızartılan bir hamurişidir.[1] Mayalı veya mayasız hamurdan yapılabilir. İçine kıyma ve doğranmış soğan konur. Başlangıçta, kıyma pişiriliyordu ancak şimdilerde çiğ kıyma tercih edilmektedir.[2][3][4] Peremeçe patates veya kesmik de konulabilir. Peremeç genellikle ortası kapatılmayarak yuvarlak ve yassı biçimde yapılır. Bu anlamda Rus mutfağından vatruşkaya benzer.[5] Peremeç genellikle kesik, katık, yoğurt veya ayran ile sevis edilir. Peremeçin içi Kabarık peremeçler Sİbirya'da yaygın olan içi boş peremeçler Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Alan Davidson (2014). The Oxford Companion to Food. Oxford University Press. ISBN 978-0199677337. 21 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2020. "Татары". Народы России. Атлас культур и религий (Rusça). Москва: Феория. Министерство регионального развития Российской Федерации. Российская академия наук. 2008. s. 91. ISBN 978-5-287-00607-5. Едуард Тибилов (2014). А. Братушева (Ed.). Осетинские, грузинские и татарские пироги (Rusça). Эксмо. s. 82. ISBN 978-5-457-66291-9. Светлана Семенова, (Ed.) (2014). Блины и блинчики (Rusça). Книжный клуб "Клуб семейного досуга". ISBN 978-9-661-47252-4. Книга о вкусной и здоровой пище (Rusça). Москва: Пищевая промышленность. 1952. s. 271. [English edition: The Book of Tasty and Healthy Food: Iconic Cookbook of the Soviet Union. SkyPeak Publishing LLC. 2012. ISBN 978-0615691350. ] "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Peremeç&oldid=27387562" sayfasından alınmıştır |
Pirog tatlı veya tuzlu iç malzemesi olan, fırında pişmiş bir hamur işidir. Doğu Avrupa mutfağında yaygındır. Piroglar, özellikle Rus mutfağının "en popüler ve önemli yemeği" ve "Rus yaşamında her yerde" olarak nitelendirilmektedir.[1] Adı "ziyafet" veya "şenlik" anlamına gelen eski Proto-Slav kelimesi pir'den türetilmiştir. Rus çoğul pirogları, Rus pelmeni veya Ukraynalı varenye'ye benzer olan Polonya mutfağında piruhi ile karıştırıla bilir.[2] Bazı pirog türleri farklı isimlerle bilinir: Kulebyaka, karmaşık bir dolgu ile orta boy bir Rus dikdörtgen şekilli pirog. Kurnik pirog veya çar pirog, genellikle tavuk, yumurta, soğan, kaşa veya pilav ve diğer isteğe bağlı bileşenlerle doldurulmuş kubbe şeklinde bir Rus pirogu. haşhaşlı rulo ve somun rulo - Orta ve Doğu Avrupa’da popülerdir, Doğu Avrupa’nın pirog türleri olarak kabul edilir. Pirojki veya tek ellle yenebilen pirincik (Ukrayna), bireysel bun çörekler. Rasstegai, üstünde delik olan bir Rus pirog türü. Ural ve Sibirya'da yaygın olan, küçük veya orta büyüklükte açık yüzlü dairesel tuzlu bir pirog olan Shanga; Vatruşka - tüm Doğu Slav mutfağında popüler olan küçük bir tatlı pirog. Çek ve Slovak Kolach ve Polonyall Kołacz gibi benzer Batı Slav hamur işleri, genellikle tatlı dolgulara sahiptir. Galeri[değiştir | kaynağı değiştir] Çeşitler Tasarım Rabbit Mushroom Savory Savory Sweet Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019. "Arşivlenmiş kopya". 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2019. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pirog&oldid=32198435" sayfasından alınmıştır |
Pirojki (Rusça: пирожки, Ukrayna dili: пиріжки, pyrizhky, tam anlamıyla bir "küçük turta"), ya da piroshki (tekil piroshok), patates, et, kesmik ve başka çeşitli iç malzemesi ile doldurulan, tek tek pişirilmiş veya kızartılan bir tür börek. Pirojok, Rus piroqunun (пирог) küçülğüdür.[1] Tıpkı, kvas, pirog ve blini gibi Rus mutfağına aittir ve Rus kültürüyle yakından ilişkilidir. Ukrayna, Polonya ve Slovakya'nın (Doğu Avrupa / Orta Avrupa) piruhi / varenka türleri ile karıştırılmamalıdır. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2019. Otorite kontrolü LCCN: sh99014231 NLI: 987007558991705171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pirojki&oldid=31789211" sayfasından alınmıştır |
Pop-TartsTürtoster bisküvisiSahibiKellogg'sKökeniABDÇıkış1964 Pop-Tarts, Kellogg's'un 1964'te tanıttığı bir toster bisküvisi kızartma makinesi markasıdır.[1] 1960'larda Post Foods, bozulmadan taze kalmasını sağlamak için gıdayı folyoya koyma sürecini adapte etti. Pop-Tarts, iki kat ince, dikdörtgen hamur işinin içine yapıştırılmış şekerli bir dolguya sahiptir.[2] Çeşitlerin çoğu da buzlu. Önceden pişirilmiş satılmış olmasına rağmen, bir tost makinesinde veya mikrodalga fırında ısıtılmak üzere tasarlanmıştır. Genellikle BoPET (daha önce folyo) paketlerinin içindeki çiftler halinde satılırlar ve soğutma gerektirmezler.[3] Pop-Tarts, Kellogg'un ABD'de bugüne kadarki en popüler markasıdır ve her yıl milyonlarca birim satılmaktadır. Çoğunlukla ABD'de, aynı zamanda Kanada, Finlandiya, Ukrayna, İngiltere, İrlanda ve Yeni Zelanda'da da dağıtılmaktadır. Pop-Tarts, 2005 yılında Avustralya’da kesildi ve 2014 yılında iki lezzetle geri getirildi: Strawberry Sensation ve Chocotastic.[4] Pop-Tart'lar, düzinelerce lezzetle birlikte, kısa bir süre için ortaya çıkan çeşitli kerelik, mevsimsel ve "sınırlı sayıda" tatlarda üretilir. Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2019. "Arşivlenmiş kopya". 4 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2019. "Arşivlenmiş kopya". 25 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2019. "Arşivlenmiş kopya". 25 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2019. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Sitesi24 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pop-Tarts&oldid=31202103" sayfasından alınmıştır |
Profiterol Profiterol, top şeklindeki hamurun içine doldurulmuş özel krema ve üstü eritilmiş çikolata kaplı bir tatlıdır. Profiterolün nereden geldiği bilinmemektedir. Nitekim Sahrap Soysal profiterolün bir Fransız tatlısı olduğunu belirtmiştir.[1] Yapımında hafif pişirilen bir hamur kullanılır. Yapılışı itibarıyla tulumba tatlısına benzer ama profiterolde kullanılan un miktarı iki kat azdır. Profiterol hamurları yani pataşular fırında pişirilirken, tulumba tatlısı sıvıyağda kızartılır. Çeşitli iddialar[değiştir | kaynağı değiştir] 1910 Arnavutluk doğumlu Luca Zgonidis İstanbul'a 15 yaşında gelir. Babasının ölümünden sonra pastacı çıraklığı yapmaya başlar. Mesleğinin inceliklerini Tokatlıyan ve Park Otel'de öğrenir. Sonra dört ortak, Tepebaşı'nda bir yapının bodrum katında pastacılık yapmaya başlarlar. İki ortak bir pastacı dükkânı açmaya karar verir. 1940'ların parasıyla 45 bin TL hava parası vererek İstiklal Caddesi'ndeki İnci Pastanesi'nin bulunduğu mekanı tutarlar. Dolar, o sırada 38 kuruştur. 1996'da bir gazeteciye İlk günler çok zorluk çektik. Ancak ucu ucuna kurtarıyorduk. Doğru dürüst kar yoktu yani. Kendim bir şey icat edip, bir de isim uydurunca çok iyi tuttu. Anlayacağınız profiterolün kendisi de, adı da uydurmaca.[2][3] demiştir Luca Zgonidis. Serdar Devrim ise, 2003'te 80 yaşında olan kayınpederinin çocukluğunda Fransa'da profiterol yediğini hatırlıyor. 1976 baskısı Grand Larousse'un “profiterole” maddesini aynen tercüme ediyorum: isim, dişil (profit-kâr kelimesinin küçülmeli hâli. Rabelais, 1532'de evde çalışan hizmetkârların aldığı küçük mükâfaat anlamında kullanmıştır. Profiterole kelimesi, aşağıdaki 1. anlamında R.Estienne, 2. anlamında da Académie Française'in 1935 tarihli sözlüğünde kullanılmıştır. 1) Fırında pişirilen ve muhtelif garnitürlerle yenen hamur topu. 2) Hamur topu içine taze krema, krem şantiyi veya dondurma koyulan ve üzerine erimiş çikolata dökülerek servis yapılan tatlı.[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Profiterol hurriyet.com.tr 26 Eylül 2009". 4 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2011. Fatih Türkmenoğlu. Bay Profiterol. Yeni Yüzyıl. 24 Mart 1996 "Profiterolün adı da tadı da uydurma!... milliyet.com.tr 17 Şubat 2003". 27 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2009. "Profiterol’un kendi de adı da palavraymış ha?"[ölü/kırık bağlantı] hurriyet.com.tr 19 Şubat 2003] Otorite kontrolü NDL: 01191628 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Profiterol&oldid=31009923" sayfasından alınmıştır |
Runeberg kekiBölgesiFinlandiyaYaratıcısıFredrika RunebergTipiKekAna malzemelerUn, galeta unu, badem küspesi, rom veya arak, ahududu reçeli, şeker Runeberg keki (Fince: runebergintorttu; Kuzey Samice: Runebergstårta), badem ve arak veya rom ile tatlandırılmış ve yaklaşık 100 gram ağırlığında bir Fin kekidir. Genellikle üstte bir buzlanma halkası ile çevrelenmiş ahududu reçeli vardır.[1] Kek, adını efsaneye göre karısı Fredrika Runeberg tarafından kahvaltıda punsch ile yapılan keki düzenli olarak yiyen Finli şair Johan Ludvig Runeberg'den almıştır. Runeberg kekleri genellikle yalnızca Finlandiya'da yenir ve genellikle Ocak ayının başından Runeberg'in 5 Şubat'taki doğum gününe kadar mağazalarda bulunur. Bununla birlikte Runeberg'in hayatının çoğunu yaşadığı Porvoo bir istisna olup bazı kafelerinde yılın her günü sunulmaktadır.[2] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Runeberg keki ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Maino, Caroline (5 Şubat 2018). "Runebergstårta". www.kultursmakarna.se (İsveççe). Kultursmakarna. 27 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2023. Runebergintorttu on kostea ja mantelinen 19 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Fince) gtdHamur işi Hamur işleri listesiTürler Şu hamuru Yufka Lapa lapa hamur işi Sıcak sulu hamur işi Tatlı ekmek Milföy hamuru Tuzlu tart hamuru Genel Alexandertorte Allerheiligenstriezel Elmalı strudel Baklava Bakewell pudingi Bánh pía Banitsa Ayı pençesi Belekoy Belokranjska povitica Bethmännchen Bierock Bizcocho Plăcintă Börek Boyoz Briouat Bruttiboni Bundevara Chorley keki Tarçınlı rulo Coca Coulibiac Lyon tatlısı Krem boynuz Cremeschnitte Krolin Kronut Kruller Küba hamuru Körili sığır üçgeni Körili puf Dabby-Doughs Hollandalı mektup Eccles keki Empanada Ensaïmada Fa gao Fazuelos İncir dolgulu bisküvi Balık şekilli hamur işi Flaó Flia Flies' Franzbrötchen Gâteau Basque Gibanica Gözleme Gundain Gustavus Adolphus böreği Haddekuche Haiti böreği Hellimli Heong Peng Huff paste Hwangnam-ppang Inipit Jachnun Jambon böreği Künefe Kitchener bun Klobásník Knieküchle Kolach Kołacz Kroštule Kürtőskalács Lattice Leipziger Lerche Londra peynirli keki Lukhmi Ma'amoul Makroudh Malsouka Mandelkubb Mantecadas Marillenknödel Mekitsa Miguelitos Milhoja Süt kremalı turta Mille-feuille Moorkop Mouna Napoleonka Nǎiyóu sū bǐng Nokul Öçpoçmaq Otap Yunan ekmeği Pan dulce Pastel Pastizz Pastry heart Pasty Bánh patê sô Peremeç Piaya Ananaslı kek Pionono Pirog Pirojki Pop-Tarts Prekmurska gibanica Pretzel Profiterol Yumruk rulosu Punschkrapfen Quesito Rab keki Remonce Roti tissue Roze koek Runeberg keki Runza Schaumrolle Schnecken Schneeball Schuxen Şöbiyet Sou Spritzkuchen Streusel Strudel Stutenkerl Sweetheart cake Tahinli çörek Toast'em Pop Ups Toster bisküvisi Toaster Strudel Tompouce Torpil (tatlı) King cake Siyah kek Tu Turnover Uštipci Vatruşka Veka Vetkoek Yurla Zeeuwse bolus Žemlovka Haşhaş tohumu Chatti pathiri Hamantaş Kifli Kolach Kołacz Kūčiukai Međimurska gibanica Nunt Kuru yemişli rulo Haşhaş tohumlu rulo Prekmurska gibanica Rugelach St. Martin kruvasanı Çin Chasan Jiucai hezi Dowry keki Masan Ay keki Kağıt sarılı kek Sachima Fransız Melek kanatları Beignet Bichon au citron Reims pembe bisküvi Broyé poitevin Canelé Chouquette Conversation tart Kruvasan Croquembouche Croustade Éclair Financier Gougère Jésuite Kedidili Makaron Madeleine keki Nonnenfürzle Pain au chocolat Pain aux raisins Palmier Paris–Brest Puits d'amour Religieuse St. Honoré keki Tuile Viennoiserie Vol-au-vent Yunan Amygdalopita Bougatsa Fanouropita Filo Galaktoboureko Karydopita Koulourakia Moustalevria Pastafrola Endonezya Bahulu Bakpia Bakpia pathok Körili puf Makmur Sütlü turta Pie Tee Roti john Roti tissue İran Goş-e fil Kolompeh Koloocheh Komaj sehen Qottab Sohan Asali İtalyan Baicoli Biscotti Biscotti Regina Bocconotto Bombolone Cannoli Ciarduna Cornetto Crocetta of Caltanissetta Frittole Kedidili Pandoro Pasticciotto Pevarini Pignolata Pignolo Pizzelle Sfogliatella Struffoli Torta caprese Zeppole Zippuli Rumen Cornulețe Gogoși Papanași Plăcintă Sfințișori İskandinav Danimarka hamur işi Joulutorttu Klenät Kringle Rosettes Semla İsviçre Birnbrot Mavi kek Bündner Nusstorte Carac Cholera Spanisch Brötli Türk Bülbül yuvası Güllaç Kalburabastı Hanımgöbeği Kurabiye Saray helva Şekerpare Sütlü Nuriye Torpil (tatlı) Listeler Şekerlemecilik Kabuk Koyu krema Donut Konditorei Kuo Yuan Ye Pasta ve Pasta Müzesi Kekler listesi Pişirilmiş hamur işleri listesi Tatlılar listesi Kızarmış hamurlu yiyecekler listesi Turta, turta ve turta listesi Haşhaşlı hamur işleri ve yemekleri listesi Pasta poşeti Hamur karıştırıcı Pasta fırçası Pasta şefi Pasta çatalı Pastane Pâtisserie Dünya Pasta Kupası "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Runeberg_keki&oldid=30038135" sayfasından alınmıştır |
Toaster StrudelTürToster bisküvisiSahibiPillsbury CompanyKökeniABDÇıkış1985 Toaster Strudel, Pillsbury Company tarafından üretilen bir Amerikan Toster bisküvisi markasıdır. Bir ekmek kızartma makinesinde ısıtılarak ve sonra da içerdiği buz paketinin üstüne serilerek kolayca ve hızlıca hazırlanır. Marka, 1980'lerin gıda üretim süreçlerindeki yenilikler nedeniyle dondurulmuş olarak saklanması konusunda tarihsel olarak dikkat çekicidir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 3 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2019. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmi Sayfası 29 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Jus-Rol "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Toaster_Strudel&oldid=31199452" sayfasından alınmıştır |
Tost bisküvisi, bir tür fırın şekerlemesidir. Kahvaltıda atıştırmalık olarak yenilen yiyecekdir. Genellikle pirinç, melas, un, şurup ve şekerli yağdan yapılmış ince dikdörtgenlerdir, ayrıca nişasta ve kurutulmuş glasaj şekeri kaplaması vardır. Tost bisküvileri şekerli sıvı dolgular, genellikle reçel veya çikolata veya tarçın gibi başka malzemeler içerir. Yenmeden önce tost makinesinde ısıtılabilirler, ancak gerekli değildir; fabrika sürecinde önceden pişirildikleri için yenebilirler.[1] Markalar[değiştir | kaynağı değiştir] Bu listede bazı popüler ekmek kızartma makinesi markaları yer almaktadır: Toast'em Pop Ups: Toast'ems, 1964 yılında Schulze ve Burch Bisküvi Şirketi ile General Foods sözleşmesiyle üretime başladı. 1964 yılında "Country Squares" olarak ilan edilen ve 1965'te değiştirilen ilk ekmek kızartma böreği oldu. Şirket, 1971'de markanın haklarına el koydu. Nature's Path: Birçok lezzet geliştiren Nature's Path şirketi, organik ekmek kızartma hamur işleri yaratır. Pop-Tarts: Kellogg hızlıca kendi versiyonunu geliştirdi, şimdi her yerde bulunan Pop-Tarts markası 1964'te yayınladı.[2] Toastettes: Nabisco (şu anda Kraft Foods'a ait), Kellogg'un Pop-Tart's markası ile rekabet etmek için kendi tost makinesini oluşturdu. 1967 yılında sunulan marka, Toastets'leri başarısız pazarlama çabalarının ardından 2002 yılında durduruldu. Nabisco ayrıca Oreo çerezine dayanan tost böreği yaptı ve ismi "Kool Stuf" oldu. Toastables: Şimdi PepsiCo'nun bir iştiraki olan Quaker Oats Company, "Toastables" üretiyor.[3] Ekmek kızartma makinesi Strudels: Pillsbury Company'nin ekmek kızartma makinesi Strudel, glasaj şekeri ile geleneksel bir Alman meyveli turta gibi tadabilecek bir tost makinesidir. Ürün, çıkarılabilir bir plastik pakette gelir ve hamur işleri, diğer ekmek kızartma hamurlarının aksine dondurulmalıdır.[4] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 21 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2019. "Arşivlenmiş kopya". 21 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2019. "Arşivlenmiş kopya". 21 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2019. "Arşivlenmiş kopya". 29 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2019. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Toster_bisküvisi&oldid=31201822" sayfasından alınmıştır |
Toaster StrudelTürToster bisküvisiSahibiPillsbury CompanyKökeniABDÇıkış1985 Toaster Strudel, Pillsbury Company tarafından üretilen bir Amerikan Toster bisküvisi markasıdır. Bir ekmek kızartma makinesinde ısıtılarak ve sonra da içerdiği buz paketinin üstüne serilerek kolayca ve hızlıca hazırlanır. Marka, 1980'lerin gıda üretim süreçlerindeki yenilikler nedeniyle dondurulmuş olarak saklanması konusunda tarihsel olarak dikkat çekicidir.[1] Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 3 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2019. Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir] Resmi Sayfası 29 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Jus-Rol "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Toaster_Strudel&oldid=31199452" sayfasından alınmıştır |
Torpil Torpil (Bulgarca: фунийки с крем, Rusça: Трубочки с кремом, Lehçe: Rurki z kremem), "külah tatlısı" olarak da bilinir. Milföy hamuru kullanılarak yapılan kremalı bir tatlıdır. Şeklinden dolayı torpil adı verilmiştir.[kaynak belirtilmeli] Külâh şeklinde ve içinde krema olan bir tatlıdır. Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Kruvasan Tatlı ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdİzmir mutfağıAlkolsüz içeceklerAyran · Boza · Çay · Kahve · Limonata · Pekmez · Salep · Şıra · ŞerbetAlkollü içeceklerRakı · ŞarapEkmekler Açma Ata ekmeği Kumru Boyoz İzmir gözlemesi Pişi Poğaça İzmir gevreği Töngül pide Urla katmeri Dolmalık ekmek Simit dürüm Ödemiş nohut mayalı ekmeği Salatalar ve mezeler Deniz börülcesi salatası İç bakla salatası Radika salatası Peynirler İzmir tulum peyniri Bergama tulum peyniri Seferihisar armola peyniri Kopanisti peyniri Tire çamur peyniri Kirli hanım peyniri Çorbalar Yoğurtlu İzmir çorbası Soğan çorbası (İzmir Çorbası) İzmir tarhana çorbası Yemekler İzmir köfte Kokoreç Sura yemeği Şevketibostan yemeği Kuşkonmaz kavurması Tilkişen kavurması Asma yaprağında barbunya Patlıcan pabucaki Menemen (yemek) Ekmek dolması Tilkeşen mücveri Lor köftesi Kebaplar Bergama köftesi İzmir kebabı Kirde kebabı Tire köftesi Ödemiş köfte Tatlılar Alaçatı kurabiyesi Adisebaba Ayçöreği Balıklıova un kurabiyesi Cevizli irmik tatlısı Lor kurabiyesi Şambali Lokma İzmir bombası İzmir rulo pavlova tatlısı Gerdan tatlısı Torpil Kabune pastası Enginar reçeli İncir dolgulu bisküvi Damla sakızlı lorlu kayık kurabiye Dibile Lor tatlısı Tire karadutlu lor tatlısı Lor peynirli irmikli kek İzmir lor peynirli baklava Bozdağ kestane şekeri Zulbiye Samsades Mandalina tatlısı Lohuk "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Torpil_(tatlı)&oldid=24323312" sayfasından alınmıştır |
King cakeKing cakeÜlke(ler)ABDBölgesiNew Orleans, LouisianaTürüHamur işiTipiTatlı King cake Amerikan mutfağında New Orleans eyaletinde Mardi Gras festivalinde hazırlanan bir tatlı hamur işi. Hamuru Fransız mutfağın brioche hamuruna benzer. Mardi Gras'nın resmi renkleri olan mor, yeşil ve altın renginde şeker ile süsleniyor. King cake çeşitleri muz, krem peynir, ve fıstık ezmesi ile yapılır.[1] Bu bayram Lentden önce kutlanıyor. İspanyol mutfağında Epifani için halka şeklinde tatlı roscon de reyes ekmeği hazırlanıyor.[2] Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir] Galette des rois Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir] "New Orleans: A City In The Grip Of King Cake Madness". NPR. 14 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2019. Fieldhouse, Paul. Food, Feasts, and Faith: An Encyclopedia of Food Culture in World Religions. ABC CLIO. s. 175. Otorite kontrolü BNF: cb16648280t (data) LCCN: sh2008006515 NLI: 987007564118605171 SUDOC: 166541753 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=King_cake&oldid=31985106" sayfasından alınmıştır |