Datasets:

RohanAiLab

/

persian_blog_V2

like 2

( RAP ) در کودکان حداقل سه دوره درد است که در طول حداقل سه ماه رخ می دهد و بر توانایی کودک برای انجام فعالیت های عادی ت ثیر می گذارد. چندین الگوی RAP تعریف شده در کودکان وجود دارد که کودکان ( IBS ) شایع ترین آنهاست. RAP تقریبا - درصد از کودکان مدرسه ای را در سراسر جهان تحت ت ثیر قرار می دهد. تا درصد از کودکان مبتلا به این الگوی درد دارای یک علت مشخصی هستند. RAP بیشتر در سنین تا سال رخ می دهد. در کودکان زیر سال نادر است. علاوه بر آن دختران بیشتر از پسران (شیوع نسبی . ) مبتلا می شوند. از طرفی هم بین چاقی و استرس و RAP ارتباط وجود دارد. کودکان مبتلا به RAP بیشتر احتمال دارد حوادثی مانند مرگ اعضای خانواده، خشونت خانگی، تنبیه شدید والدین، از دست دادن شغل والدین و استرس اقتصادی، بستری شدن در بیمارستان و قلدری را تجربه کنند. به نظر می رسد RAP با گروه اجتماعی - اقتصادی ارتباطی ندارد. شواهدی برای یک جزء ژنتیکی وجود دارد. کودکانی که سابقه حساسیت به پروتیین شیر گاو یا جراحی شکمی دارند، سال ها بعد شیوع FGID افزایش می یابد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: چه عواملی خطر دردهای مکرر شکم در کودکان را افزایش می دهد؟ کودکان مبتلا به RAP بیشتر احتمال دارد سردرد، درد مفاصل، بی اشتهایی، استفراغ، حالت تهوع، گاز بیش از حد و علایم روده تغییر یافته داشته باشند. این کودکان اغلب با اختلالات اضطرابی یا افسردگی تشخیص داده می شوند. درد شکم می تواند باعث افسردگی یا اضطراب شود و پس از ایجاد، درد شکم و افسردگی/اضطراب یکدیگر را بدتر می کنند. حتی منجر به افزایش اختلال عملکردی در زندگی روزمره و غیبت از مدرسه می شود. از طرفی هم برخی عواملی که خطر بروز درد مکرر شکم را در کودکان افزایش می دهند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ارتباطی با سابقه بیماری در خواهر و برادر وجود دارد. اضطراب والدین در سال اول زندگی با RAP اولیه مرتبط است. ( ADHD ) با افزایش دو برابری RAP همراه است. با افزایش همه شکایات سلامت در کودکان، از جمله RAP همراه است. کودکانی که والدینی با مشکلات گوارشی دارند بیشتر احتمال دارد RAP داشته باشند. کودک آزاری، از جمله سوء استفاده جنسی و بی توجهی، ممکن است با RAP بروز کند. علایم شکمی غیرقابل توضیح در کودکان آزار دیده شایع است. تحقیقات نشان می دهد شیوع بالای سابقه یادآوری سوء استفاده جنسی در کودکان در بزرگسالان مبتلا به بیماری عملکردی دستگاه گوارش ممکن است موثر بشد. علایم درد شکمی مکرر در کودکان چندین گروه علایم در RAP دوران کودکی دیده می‌شود که براساس علایم آنها دسته بندی می شوند، آنها عبارتند از: IBS کودکان سوء هاضمه عملکردی سندرم پریشانی پس از غذا سندرم درد اپی گاستر میگرن شکمی درد عملکردی شکم ( FAP ) سندرم FAP IBS در کودکان حداقل چهار بار در ماه به مدت حداقل دو ماه بروز پیدا کند. درد شکمی که حداقل درصد با علایم زیر همراه است: بهبود با اجابت مزاج شروع با تغییر در دفعات مدفوع یا فرم همراه است. پس از ارزیابی پزشکی مناسب، علایم را نمی توان به وضعیت پزشکی دیگری نسبت داد. بیماران IBS کودکان به طور کلی به سه نوع طبقه بندی می شوند: یبوست غالب، اسهال غالب و نوع مختلط یا متناوب. کودکان مبتلا به IBS اغلب پس از اجابت مزاج احساس تخلیه ناقص را تجربه می کنند و برای مدت طولانی روی توالت می نشینند. سوء هاضمه عملکردی علایم در این شرایط برای حداقل دو ماه بروز می کنند که علایم عبارتند از: احساس پری شکم بعد از غذا، بعد از وعده های غذایی با اندازه معمولی، چندین بار در هفته رخ می دهد. سیری زودرس که مانع از اتمام یک وعده غذایی معمولی، چند بار در هفته می شود. علایم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: نفخ بالای شکم یا حالت تهوع بعد از غذا سندرم درد اپی گاستر که ممکن است همزمان وجود داشته باشد. سندرم درد اپیگاستر علایم در این شرایط حداقل چهار بار در ماه به مدت حداقل دو ماه رخ می دهد که درد متناوب یا سوزش موضعی در اپیگاستر با حداقل شدت متوسط که با اجابت مزاج یا دفع گاز رفع نمی شود. علایم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد اپی گاستر همراه با سوزش درد ناشی از خوردن یا تسکین با خوردن یک وعده غذایی نیز در هنگام ناشتا رخ می دهد. سندرم پریشانی پس از غذا که ممکن است همزمان وجود داشته باشد. میگرن شکمی علایم، حداقل دو بار در ماه رخ می دهد که عبارتند از: درد با فعالیت های عادی تداخل دارد. دوره‌های مداخله‌ای از سلامت طبیعی، هفته‌ها تا ماه‌ها طول می‌کشد. دوره‌های حمله‌ای درد شدید و حاد پری اپیلیکال که حداقل یک ساعت طول می‌کشد. درد با دو یا چند مورد از موارد بی اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ، سردرد، فتوفوبیا، همراه است. پس از ارزیابی پزشکی مناسب، علایم را نمی توان به وضعیت پزشکی دیگری نسبت داد. درد عملکردی شکم ( FAP ) حداقل چهار بار در ماه به مدت حداقل دو ماه: درد شکمی اپیزودیک یا مداوم معیارهای ناکافی برای سایر اختلالات عملکردی دستگاه گوارش پس از ارزیابی پزشکی مناسب، علایم را نمی توان به وضعیت پزشکی دیگری نسبت داد. سندرم FAP حداقل چهار بار در ماه به مدت حداقل دو ماه: اختلال در فعالیت های عادی علایم جسمی مانند سردرد، درد اندام، یا مشکل در خواب. علایم هشداردهنده در RAP ویژگی هایی که نشان دهنده پاتولوژی ارگانیک زمینه ای هستند، عبارتند از: بثورات پوستی بلوغ تاخیری تب بی دلیل التهاب مفاصل کاهش وزن غیر ارادی خونریزی گوارشی استفراغ قابل توجه اسهال شدید مزمن درد مداوم ربع راست بالا یا راست پایین سابقه خانوادگی بیماری التهابی روده علایم فیزیکی غیر طبیعی مانند رنگ پریدگی، یرقان، گاردینگ، حساسیت مجدد، صداهای تغییر یافته روده یا توده قابل لمس همچنین به یاد داشته باشید که نسبت به هر ویژگی حاکی از سوء استفاده از کودک، از جمله سوء استفاده جنسی و بی توجهی، هوشیار باشید. احتمال استفراغ معمولا یکسان است، اما مراقب استفراغ مداوم یا قابل توجه باشید. اسهال شدید مزمن. تب بی دلیل از دست دادن خون دستگاه گوارش شرح حال باید با هدف ارزیابی مشکل و ت ثیر آن بر کودک و خانواده او، جستجوی وجود علایم هشدار دهنده و شناسایی عواملی باشد که ممکن است در ایجاد درد موثر باشند. تاریخ باید بر روی موارد زیر متمرکز شود: کیفیت و ماهیت درد. زمان و مدت درد. سابقه خانوادگی اختلالات روده چه درد با اجابت مزاج برطرف شود یا نه ت ثیر درد بر حضور در مدرسه، فعالیت بدنی و زندگی روزمره علایم مرتبط (مانند سردرد، خستگی، آروغ زدن، تغییر عادت روده) تمرکز بر علایم گوارشی، از جمله اجابت مزاج و علایم دستگاه تناسلی رژیم غذایی، از جمله هرگونه آلرژی یا عدم تحمل شناخته شده یا مشکوک باورها و نگرانی های کودک و والدین در مورد منبع و معنای درد و انتظارات آنها از پزشک شدت درد (مقیاس های درد گاهی اوقات می توانند مفید باشند، اگرچه ممکن است گمراه کننده نیز باشند) درد تاریخچه در کودکان می تواند دشوار باشد. ممکن است در توصیف درد و موضعی کردن آن پس از پایان درد، مشکلاتی وجود داشته باشد. سابقه پزشکی هر گونه بیماری، بستری شدن در بیمارستان و تاریخچه مربوط به پری ناتال و نوزاد مهم است. معاینه دقیق بیمار برای تشخیص علت اصلی دردهای مکرر شکمی کودکان بسیار مهم است. بر همین اساس پزشک ممکن است موارد زیر را ارزیابی کند: قد و وزن در نمودار رشد ترسیم کنند (کاهش وزن قابل توجه ثبت شده یک علامت پرچم قرمز است) شکم را از نظر جای زخم یا اتساع بررسی کنید و از نظر توده ها را لمس کنند. علایم کم خونی، یرقان، زخم های دهان، بثورات پوستی و آرتریت را بررسی کنند. ظاهر پری مقعد بررسی کنند: تگ ها یا فیستول های برجسته پوستی اطراف مقعد نشان دهنده بیماری کرون هستند. از طرفی هم پزشک ممکن است برخی آزمایشات تشخیصی زیر را تجویز کند: آزمایش خون و مدفوع برای تایید و یا رد بیماری سلیاک و سایر علایم التهابی FBC برای بررسی نشانگرهای التهابی و آنتی بادی های ضد اندومیزیال نمونه مدفوع برای ژیاردیا آزمایش ادرار برای رد عفونت مکرر ادرار تشخیص های افتراقی لیستی از تشخیص های شکم درد در کودکان و نوجوانان شامل شرایط شایع و نادر است. همچنین شرایط بسیاری وجود دارد که RAP ممکن است رخ دهد اما این علامت غالب نخواهد بود. محتمل ترین تشخیص های افتراقی در کودکی که حالش خوب است، عبارتند از: آدنیت مزانتریک عفونت های دستگاه ادراری ژیاردیازیس علایم تقریبا شبیه IBS است. عدم تحمل لاکتوز (از جمله علایم گذرا پس از گاستروانتریت) یبوست که ممکن است همراه با IBS نیز وجود داشته باشد. فهرست طولانی‌ای از شرایطی وجود دارد که RAP ممکن است یکی از علایم اصلی آنها باشد، از جمله: بیماری سلول داسی شکل تب مدیترانه ای خانوادگی عفونت مزمن به عنوان مثال، سل دردهای مکرر شکمی در کودکان چگونه درمان می شود؟ مهمترین گام درمانی، توضیح تشخیص، توضیح راهبردهای مقابله با استرس و ارایه اطمینان از وجود بیماری زمینه ای جدی است. اکثر کودکان مبتلا به RAP با موفقیت در مراقبت های اولیه مدیریت می شوند. اگرچه پیگیری لازم است و والدین باید روند درمان را دنبال کنند. مدیریت درد عملکردی شکم بر بهبود کیفیت زندگی، کاهش نگرانی والدین و کودک در مورد جدی بودن این بیماری و کاهش ناتوانی مرتبط با درد تمرکز دارد. اگرچه شواهدی برای اکثر درمان‌های دارویی درد عملکردی شکم وجود ندارد، درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم درمانی مفید هستند. باید به والدین توصیه شود که واکنش های نگران کننده به درد فرزندشان را کاهش دهند و به جای آن بر حواس پرتی تمرکز کنند. پزشکان، والدین و معلمان باید عوامل محرکی که باعث درد مکرر شکمی در کودکان می شود را شناسایی و حذف کنند. کودک باید به شدت تشویق شود که اجازه ندهد درد منجر به حذف از فعالیت های عادی شود. کودکان بدون توجه به درد باید به مدرسه بروند. این می تواند در ابتدا دشوار باشد. علاوه بر آن شواهدی وجود دارد که نشان می دهد پروبیوتیک ها ممکن است در بهبود درد کودکان مبتلا به RAP موثر باشند. شواهد قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که مداخلات مبتنی بر فیبر باعث بهبود درد در کودکان مبتلا به RAP شود. قبل از توصیه مکمل‌های فیبر و رژیم‌های غذایی با FODMAP کم، شواهد باکیفیت بیشتری مورد نیاز است. درمان دارویی در حال حاضر هیچ مدرک قانع کننده ای برای حمایت از استفاده از داروها برای درمان RAP در کودکان وجود ندارد. دارو برای کاهش علایم باید به آن دسته از کودکانی محدود شود که علایم آنها زندگی و فعالیت روزمره را مختل می کند. برای میگرن شکمی، گزینه‌های درمانی غیردارویی شامل اجتناب از محرک‌ها، رفتار درمانی و اصلاح رژیم غذایی است. فقط در صورتی که علایم نسبت به این مداخلات اولیه مقاوم باشند، باید درمان دارویی در نظر گرفته شود. درمان های زیستی - روانی اجتماعی هیپنوتیزم درمانی: ت ثیر مفیدی در کودکان مبتلا به IBS دارد که حداقل تا پنج سال پس از قطع درمان ادامه دارد. تصور می شود که این دارو باعث کاهش پردردی احشایی و انقباضات روده بزرگ می شود و افکار منفی بیمار را در مورد وضعیت خود بهبود می بخشد. یک بررسی سیستمیک بهبود قابل توجه آماری را در دفعات درد شکم نشان داد. درمان شناختی رفتاری: ممکن است برای کودکان مبتلا به RAP موثر باشد، اگرچه به جلسات متعددی درمان نیاز دارد. تمرینات یوگا: مشخص شده است که در کودکان مبتلا به RAP موثر بوده و منجر به کاهش قابل توجه شدت و دفعات درد می شود. طب سوزنی: ممکن است درد را تسکین دهد. با این حال، شواهد متناقضی برای اثربخشی آن در RAP وجود دارد. سخن آخر دردهای مکرر شکمی در کودکان یک مشکل مهم و شایع است که می تواند ت ثیر زیادی بر آرامش کودک، ضربه زدن به حضور در مدرسه، خلق و خو و درک آنها از سلامت و تناسب اندام خود داشته باشد. با این حال، با شرح حال و معاینه دقیق، توضیح و پیگیری واضح و تعهد والدین و کودک به توقف این بیماری که فعالیت‌های عادی را محدود می‌کند، نتایج خوبی برای کودکان بدون ارجاع، دارو یا آزمایش‌های گسترده به دست می‌آید. فقط کافی است بیماری کودک خود را جدی بگیرید و برای درمان آن از مشاوره دریافت کنید.

طبیعی است و می تواند در سه ماهه اول، دوم یا سوم رخ دهد. در، بسیاری از زنان احساس فشار یا سنگینی در اطراف واژن می کنند. رحم یک زن باردار از اندازه یک پرتقال به اندازه یک هندوانه یا بزرگتر می شود. بدن فرد نه تنها نیاز به فراهم کردن فضا و مواد مغذی برای رشد یک فرد جدید دارد، بلکه باید یک عضو کاملا جدید به شکل جفت تولید کند. در دوران بارداری بسیاری از زنان متوجه تغییرات ناگهانی و غیرعادی در احساس بدن خود می شوند. فشار واژن، لگن یا فشار پایین شکم در هر سه سه ماهه بارداری شایع است. مفاصل، ماهیچه ها و استخوان های شما تحت تاثیر بارداری قرار می گیرند. درک اینکه دقیقا چه چیزی باعث این احساس ناخوشایند در ناحیه لگن یا واژن شما می شود همیشه آسان نیست. اما اگر در سه ماهه دوم و سوم بارداری تحت فشار هستید، کودک در حال رشد شما دلیل احتمالی فشار است. همانطور که کودک شما رشد می کند و سنگین تر می شود، فشار بیشتری بر عضلات کف لگن شما وارد می کند. همانطور که بارداری شما پیشرفت می کند، کودک شما بیشتر در برابر اندام ها و لگن شما محکم می شود. مت سفانه، افزایش فشاری که احساس می کنید تا زمان از بین نمی رود. در واقع، احتمالا زمانی که زایمان می کنید درد بدتر می‌شود زیرا برای آماده شدن برای زایمان، بیشتر به ناحیه لگن شما فشار می آید. ممکن است متوجه شوید که این احساس فشار و درد خفیف با نوعی حرکت اتفاق می افتد. این به این دلیل است که بالا رفتن از پله ها یا حتی عبور از دست اندازهای ماشین کودک شما را تکان می دهد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: به طور کلی فشار بر لگن با درد لگن متفاوت است. فشار در ناحیه واژن می تواند شبیه دردی باشد که با تجربه می کنید. همچنین ممکن است متوجه درد در قسمت پایین کمر خود شوید. درد در ناحیه لگن به سختی با فشار اشتباه گرفته می شود. زمانی که در این ناحیه احساس درد می کنید، معمولا به اندازه ای تیز است که راه رفتن یا حتی صحبت کردن برایتان سخت است. در این صورت باید فورا با پزشک خود تماس بگیرید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فشار واژن یک تجربه رایج در بارداری است. زنان در دوران بارداری تجربیات متفاوتی از فشار واژن خواهند داشت. برخی ممکن است فشار شدیدی را در واژن احساس کنند، در حالی که برخی دیگر درد مبهمی در سرتاسر لگن خواهند داشت، یا احساس می‌کنند که وزنی بر روی تمام قسمت پایین بدنشان وارد می‌شود. در اواخر بارداری، این فشار اغلب به دلیل فشار دادن وزن کودک به کف لگن است، اما بسیاری از عوامل دیگر می توانند باعث فشار لگن در دوران بارداری شوند. در زیر، علل مختلف فشار واژن را با توجه به سه ماهه ای که یک زن در آن قرار دارد، مورد بحث قرار می دهیم: برای اکثر زنان، سه ماهه اول بارداری و فشار بر واژن غیر طبیعی است. با این حال هورمون ریلکسین اغلب مسیول فشار بر واژن است. این هورمون به شل شدن ماهیچه ها کمک می کند و عبور نوزاد از ناحیه لگن را در هنگام تولد آسان تر می کند. با این حال، سطح ریلکسین در اوایل بارداری در بالاترین حد خود است. سطوح بالای این هورمون ممکن است به کاشت تخمک بارور شده در پوشش داخلی رحم کمک کند. برخی از زنان درد در نزدیکی استخوان شرمگاهی و احساس لرزش پاها را تجربه می کنند. برای برخی از زنان، ریلکسین می تواند باعث درد یا تنش عضلانی، از جمله در داخل یا اطراف واژن شود. طبق مطالعات انجام شده روی حیوان ها، ریلکسین نیز ممکن است رباط هایی که از لگن حمایت می کنند را تضعیف کند. این عامل می تواند منجر به احساس فشار شود، گویی چیزی به واژن فشار می آورد. هورمون ریلکسین ممکن است خطر آسیب عضلانی افزایش دهد. بنابراین مهم است که از نظر بدنی فعال باقی بمانید تا ماهیچه ها را قوی نگه دارید. هر آسیبی که یک زن در دوران بارداری تجربه کند می تواند زایمان را دشوارتر کند. احساس گرفتگی در هفته های اولیه بارداری ممکن است به دلیل بزرگ شدن رحم شما باشد. اگر دردی شبیه به گرفتگی دارید مراقب علایم خونریزی واژینال باشید. در صورت شروع یا خونریزی با پزشک خود تماس بگیرید. گرفتگی یک علامت رایج برای سقط جنین است. عوارض مربوط به بارداری همچنین ممکن است دوره پس از زایمان را دشوارتر کند، روند بهبودی را کندتر کند و به طور بالقوه به سلامت روان آسیب برساند. در سه ماهه دوم و سوم بارداری، ترکیبی از ضعیف شدن کف لگن و افزایش فشار وزن بر روی لگن می تواند باعث فشار واژن شود. کف لگن شبیه یک زنجیر ساخته شده از ماهیچه است. این ماهیچه ها از اندام های لگن، از جمله رحم، واژن، مجرای ادرار و مثانه محافظت می کنند. بارداری می تواند کف لگن را ضعیف کند. زنانی که قبلا زایمان کرده‌اند ممکن است در بارداری قبلی آسیب دیده باشد، که می‌تواند باعث ضعیف شدن بیشتر آن در بارداری بعدی شود. وزن اضافی بارداری اغلب در سه ماهه دوم بیشتر قابل توجه می شود. با پیشرفت بارداری، رحم فشار بیشتری به قسمت پایین بدن وارد می کند. با ضعیف شدن کف لگن، این فشار می تواند باعث فشار واژن یا درد و فشار عمومی در لگن شود. برای برخی از زنان در مراحل آخر بارداری، فشار در لگن ممکن است نشانه اولیه زایمان باشد. اگر گرفتگی در معده نیز رخ دهد یا احساس کنند چیزی روی رحم فشار می‌آورد، می‌تواند به این معنی باشد که در شرف زایمان هستند. در بیشتر موارد، فشار واژن فقط یک عارضه جانبی ناخوشایند بارداری است که ناشی از ضعیف شدن عضلات لگن و افزایش وزن است. در هفته های اولیه بارداری، کودک شما به احتمال زیاد خیلی کوچکتر از آن است که دلیل آن باشد. اما بسیاری از چیزهای دیگر نیز وجود دارد که می تواند مقصر باشد. برخی از عوامل می توانند باعث ایجاد احساس فشار واژن یا لگن در تمام مراحل بارداری شوند. این شامل: بسیاری از زنان در طول بارداری خود با یبوست دست و پنجه نرم می کنند. افزایش هورمون های بارداری و افزایش آهن دستگاه گوارش شما را خراب می کند و باعث یبوست می شود. یبوست می تواند باعث احساس پری یا فشار در واژن شود، به خصوص زمانی که مدفوع سفت باشد یا چند روز از اجابت مزاج گذشته باشد. نوشیدن آب زیاد و خوردن میوه و سایر غذاهای پر فیبر ممکن است به یبوست کمک کند. برای برخی از زنان، فشار یا درد می تواند نشانه عفونت مثانه باشد. زنان در دوران بارداری بیشتر در معرض ابتلا به عفونت مثانه هستند. یک عفونت درمان نشده می تواند در سراسر بدن پخش شود و کودک را در معرض خطر قرار دهد. حتی ممکن است باعث زایمان زودرس شود. اگر فشار واژن یا لگن همراه با مشکل در دستشویی رفتن، درد هنگام ادرار کردن یا تب رخ دهد، مراجعه به پزشک ضروری است. عفونت های مثانه به راحتی قابل درمان هستند، اما بدون درمان، می توانند بدتر شوند و خطر را در دوران بارداری افزایش دهند. هنگامی که فشار واژن شدید است، می تواند نشانه POP باشد. POP زمانی اتفاق می افتد که اندام های داخل یا نزدیک لگن به سمت پایین به داخل واژن یا راست روده حرکت می کنند. POP قابل درمان است اما می تواند باعث، درد شدید، درد در حین رابطه جنسی و تغییر در ظاهر اندام تناسلی و عوارض شدید شود. زنانی که به طور ناگهانی فشار شدیدی را احساس می‌کنند، در کنترل روده یا مثانه خود مشکل دارند یا متوجه می‌شوند که به نظر می‌رسد چیزی به واژن آنها فشار وارد می‌کند، باید به پزشک مراجعه کنند. برخی از زنان دهانه رحم ضعیفی دارند که گاهی به آن نارسایی دهانه رحم می گویند. برخی از زنان مبتلا به این عارضه ممکن است سقط جنین یا زایمان زودرس داشته باشند زیرا دهانه رحم به اندازه کافی قوی نیست که بتواند از رحم حمایت کند. در بیشتر موارد، دهانه رحم ضعیف با مداخله زودهنگام قابل درمان است. زنانی که فشار غیرقابل توجیه واژن را احساس می کنند، به خصوص در اوایل بارداری، می توانند از پزشک بخواهند تا دهانه رحم آنها را بررسی کند. یک عمل یا آسیب قبلی دهانه رحم، از جمله موارد ناشی از زایمان، ممکن است خطر ضعیف شدن دهانه رحم را افزایش دهد. از آنجایی که فشار واژن اغلب به دلیل ضعف عضلات و فشار روی لگن است، کشش های ملایم ممکن است کمک کننده باشد. برای تسکین درد و فشار، کمر و باسن را کشش دهید. یک کلاس یوگای بارداری یا حرکات کششی ملایم می تواند به یافتن حرکات کششی راحت و ایمن کمک کند. استفاده از فوم رولر می تواند به شل شدن عضلات منقبض کمک کند. اگر درد شدید است، قرار دادن یک پد گرم کننده روی ناحیه درد ممکن است کمک کند. حرارت را کم نگه دارید و حداکثر بعد از دقیقه پد را بردارید. استراتژی های دیگر ممکن است تسکین فوری را ارایه نکنند، اما می توانند خطر برخی شرایط را که باعث فشار واژن می شوند، کاهش دهند. این استراتژی ها عبارتند از. ماهیچه های کف لگن را منقبض کنید، انگار سعی می کنید از ادرار کردن جلوگیری کنید، ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید. حداقل دو بار در روز بار تکرار کنید. کگل همچنین می تواند ماهیچه هایی را که بدن برای بیرون راندن کودک استفاده می کند، تقویت کند. حتی ورزش های سبک مانند پیاده روی می تواند به تقویت ماهیچه ها و بهبود وضعیت بدن کمک کند. ورزش ممکن است درد و فشار را کاهش داده و عضلات لگن را قوی نگه دارد. به خصوص بعد از ورزش و در هوای گرم هیدراته بمانید. هیدراته می تواند به جلوگیری از یبوست کمک کند، در غیر این صورت می تواند منجر به فشار شود. زنان باید در دوران بارداری به طور منظم به پزشک یا ماما مراجعه کنند. مراجعه منظم به پزشک برای بحث در مورد همه علایم، حتی اگر جزیی به نظر می رسند، حیاتی است. در اوایل بارداری، زنان ممکن است تنها هر چند هفته یکبار به پزشک مراجعه کنند. اگر فشار یا درد شدیدی را تجربه می کنند یا علایم دیگری مانند تب، ادرار دردناک، خونریزی یا تغییر در حرکات نوزاد دارند، مهم است که فورا به پزشک مراجعه کنند. دلایل دیگر برای مراجعه فوری با پزشک عبارتند از: سرگیجه سردرد شدید التهاب ناگهانی دست ها، صورت، پاها درد لگن آنقدر شدید است که نمی توانید راه بروید یا صحبت کنید. اگر علاوه بر علایم بالا تب، لرز، یا خونریزی واژینال، درد واژن یا لگن را نیز تجربه کردید، به بیمارستان مراجعه کنید. دلایل جدی برای درد لگن در دوران بارداری وجود دارد. اینها ممکن است شامل سقط جنین، حاملگی خارج از رحم یا زایمان زودرس باشد. سایر شرایط خطرناک مانند یا جدا شدن جفت نیز می توانند باعث درد لگن شوند. فشار واژن در دوران بارداری تنها یکی از علایمی است که زنان ممکن است در دوران بارداری تجربه کنند. معمولا نباید فشار واژن باعث نگرانی شود و می تواند نشانه خوبی باشد که بدن هورمون های مناسبی را ترشح می کند و رحم طبق انتظار رشد می کند. کمی احتیاط در بارداری می تواند به شناسایی مشکلات قبل از تبدیل شدن به شرایط اضطراری کمک کند. هرگز در مراجعه به پزشک تردید نکنید، حتی اگر مشکل به نظر جزیی باشد. بعید است که مشکل شدیدی وجود داشته باشد، اما اطمینان خاطر می تواند بارداری را آسان تر کند. اگر مشکلی وجود دارد، بهتر است هر چه زودتر موضوع را بررسی کنید.

یک رفتار رایج در بسیاری از خانواده هایی است که دارای فرزندان خردسال هستند. بسیاری از کودکان زمانی که به خواسته خود نمی رسند به نق زدن متوسل می شوند. نق زدن در کودکان می تواند به یک عادت بد تبدیل شود که در نتیجه کودکان حتی در حضور دیگران نیز این رفتار را انجام می دهند. تسلیم شدن به خواسته های کودک باعث می شود آنها باور کنند که نق زدن و گریه کردن در رسیدن به هر خواسته ای موثر واقع می شود. بهترین راه برای مقابله با این رفتار این است که به کودکان بیاموزیم چگونه از کلمات استفاده کنند تا بتوانند احساسات خود را به درستی به دیگران منتقل کنند. اولین و مهمترین گام این است که دلیل نق زدن کودک را درک کنید. ممکن است ترک عادت نق زدن و ایجاد تغییر در فرزندتان زمان بر و چالش برانگیز باشد، اما ارزش تلاش را دارد. در این متن، چند روش موثر برای پیشگیری از نق زدن در فرزندتان به شما آموزش می دهیم. آنچه در این مقاله خواهید خواند: ممکن است احساس کنید فرزندتان بی دلیل نق می زند. با این حال، اگر دقت کنید، متوجه خواهید شد که آنها سعی می کنند، هرچند ناکارآمد، نیازی را برآورده کنند که ممکن است برای شما چندان مشخص نباشد. شناسایی علت اصلی نق زدن به شما کمک می کند تا بتوانید این مشکل را تا حد بسیار زیادی از بین ببرید. گاهی نق زدن تنها کاری است که کودک برای رسیدن به خواسته اش می تواند انجام بدهد. نق زدن در کودکان علت های مختلفی دارد، از جمله: وقتی لحن صدای فرزندتان به ناله تبدیل می‌شود، نشان می دهد که کودک در حال تلاش است تا بتواند منظور خود را به شما برساند. کودک شما وقتی در انتقال احساسات شکست می‌خورد، برای بیان منظور خود از نق زدن استفاده می کند. مطالعات نشان می دهد که نق زدن معمولا با احساس همراه است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کودکان نوپا هنوز در حال یادگیری نحوه درک و مدیریت احساسات خود هستند. ابراز احساسات یکی از بزرگترین چالش ها برای همه کودکان است. قبل از اینکه فرزند شما یاد بگیرد که ابراز احساسات خود را تعدیل کند، ممکن است به نق زدن متوسل شود. نق زدن بیشتر زمانی رخ می دهد که احساسات بر کودک چیره می شود. اغلب کودکان زمانی که خودشان نمی توانند کارها را انجام دهند، نق می زنند. کودک خردسالی که گرسنه، تشنه، خسته، بیمار یا دردمند است، نمی داند چگونه اوضاع را درست کند. وقتی همه چیز دیگر تحت کنترل کودکان نیست، آنها می خواهند که شما، به عنوان پشتیبان، کنترل اوضاع را به دست بگیرید. فوریت نیاز ممکن است در صدای بلند کودکان به طور آشکارا مشخص شود. در این وضعیت کودک شما خود را غرق گریه می کند و برای بازگشتن هر چه سریعتر به حالت عادی به کمک شما نیاز دارد. نق زدن به طرز شگفت انگیزی در جلب توجه والدین موثر است. بررسی ها نشان می‌دهد که نق زدن در کودکان روشی است که به کمک آن می توانند توجه مادر را به سرعت جذب خود کنند. کودک ممکن است در این لحظه هیچ نیازی یا خواسته فوری نداشته باشد. در این گونه موارد نق زدن فقط راهی برای برقراری ارتباط و جلب توجه والدین است. اگر کودک را در هنگام نق زدن در آغوش بگیرید و یا داستانی را برایش تعریف کنید، حواس کودک بلافاصله پرت شده و احساس رضایت می کند. هنگامی که شما به یک رفتار خاص کودک واکنش خوشایندی نشان می دهید، کودک به این امید که دوباره همان واکنش را دریافت کند، به رفتار خود ادامه می دهد. این متاسفانه این واکنش در مورد رفتار نق زدن درست بر علیه شما کار می کند. به عنوان مثال، اگر شما تمایل دارید که گهگاه در مقابل نق زدن های کودک خود تسلیم شوید و به او یک آب نبات بدهید، کودک احتمالا این رفتار را تکرار می کند. کودک نمی تواند خوب یا بد بودن رفتار خود را به درستی درک کند. بنابراین کودک به نق زدن ادامه می دهد زیرا این رفتار را با یک پاداش مرتبط می داند. این کار شما در نهایت بازخورد بسیار بدی در تربیت کودک خواهد داشت. زیرا سیستم پاداش شما بسیاری از رفتارها را در کودک به یک عادت روزمره تبدیل می کند. به طور کلی، کودکان به کوچکترین تغییرات اطراف خود بسیار حساس هستند و به سرعت واکنش نشان می دهند. برخی از تغییرات ممکن است بسیار جزیی باشند و مورد توجه شما قرار نگیرند، اما کودک به دلیل سن کم و حساسیت زیاد به سرعت به کوچکترین تغییر واکنش نشان می دهد. در این وضعیت کودک با نق زدن نشان می دهد که از تغییر ایجاد شده راضی نیست. در این مورد نکته مهمی وجود دارد که همه والدین باید آن را به خاطر بسپارند. کودکان معمولا برای اینکه ما را عمدا عصبانی کنند نق نمی زنند. در واقع یک کودک نوپا در این سن هنوز بسیار کوچک است و بسیاری از رفتارها را به صورت ناخودآگاه انجام می دهد. بنابراین نق زدن کودک در بیشتر موارد، به این دلیل است که کودک نمی داند چگونه احساسات خود را بیان کند. کودک ممکن است راهبردهای مختلفی را برای جلب توجه شما آزمایش کند که نق زدن یکی از آنهاست. کودکان اغلب از نق زدن به عنوان ابزاری برای جلب توجه شما استفاده می کنند. متاسفانه بسیاری از والدین به اشتباه تصور می کنند که با فریاد زدن و گفتن جمله بس کن، کودک دست از گریه و نق زدن برمی دارد. در حالیکه این رفتار والدین دقیقا نتیجه معکوس دارد. به این معنا که اگر با عصبانیت به نق زدن کودک واکنش نشان بدهید، گریه های کودک به جای کم‌رنگ شدن، تشدید می‌شوند. برخی از مهمترین رفتارهایی که می توانند می تواند باعث تشدید گریه کودک شوند، عبارتند از: استفاده از عباراتی مانند این کار را متوقف کن، نق نزن، حالا عصبانی می‌شوم، برای نشان دادن عصبانیت خود به کودک نشان دادن نفرت یا ناراحتی خود از طریق کلمات مختلف و یا زبان بدن، به عنوان مثال اخم کردن به کودک، آه کشیدن از روی ناامیدی و یا گذاشتن دست ها روی سر. شما به عنوان والدین مسیولیت نگهداری و ایجاد احساس رفاه و رضایت در کودک خود را دارید. بنابراین وظیفه ای که برای کودک تعیین کرده اید را خودتان انجام دهید. برای مثال، اسباب‌بازی‌های روی زمین را خودتان جمع کنید، یا اگر کودک آبی به زمین ریخته است انتظار تمیز کردن آن را از کودک خود نداشته باشید. اجازه ندهید هر وضعیت بی اهمیتی به بحث با کودک تبدیل شود. به عنوان مثال، به کودک خود می گویید که قرار بود اسباب بازی ها را از روی زمین بردارد، در حالی که کودک استدلال می کند که به ده دقیقه دیگر نیاز دارد. شما در این شرایط نباید شروع به بحث با کودک کنید. به خواسته کودک احترام بگذارید. در انجام هیچ کاری به کودک خود پافشاری نکنید. نادیده گرفتن نق زدن های کودک یک استراتژی خوب برای تغییر این رفتار است. اگر توجه منفی به نق زدن های کودک را متوقف کنید، کودک دیگر به هدف مورد نظر نخواهد رسید. مهم ترین چیزی که باید در نظر داشته باشید این است که هر بار که با رفتار توجه طلبانه کودک مواجه می شوید، آن را نادیده بگیرید. فرقی نمی‌کند که دلیل نق زدن چیست. اگر کودک با صدای گریه بلند خود به دنبال جلب توجه شما است، کودک را کاملا نادیده بگیرید. واکنش شما این پیام را به کودک می رساند که اگر می خواهی حرف تو را گوش بدهم باید با صدای عادی صحبت کنی. در حالی که نادیده گرفتن نق زدن های فرزندتان استراتژی خوبی است، اما ممکن است همیشه بهترین گزینه برای مهار این رفتار نباشد. نکته ای که به یقین می دانید این است که هر تغییری به زمان نیاز دارد و به ناچار باید صبور باشید. در ادامه متن نکات مفیدی وجود دارد که می توانید از آنها برای پیشگیری نق زدن در کودک خود استفاده کنید. وضع قوانین مشخص در خانه یکی از اصول مهم تربیت کودکان است. قوانین باعث ایجاد رفتارهای مثبتی مانند انضباط، وقت شناسی و مودب شدن در کودک شما می شوند. مشخص بودن قوانین از پیش تعیین شده به کودک شما می گوید که نق زدن رفتار قابل قبولی نیست. هنگامی که در خانه یک قانون مشخص تنظیم می کنید، به کودک خود نشان می دهید که راه درست انجام کارها چیست. به عنوان مثال، می توانید به کودک خود بگویید: اگر به چیزی نیاز داری، با صدای معمولی صحبت کن. اگر رفتار مودبانه ای داشته باشی ما می توانیم آن را برایت انجام دهیم. " کودک مانند شما نمی تواند از کلمات استفاده کند و مطمینا قادر به رساندن خواسته خود نیست. اگر کودک شما مدتی است که با روش های مختلف می خواهد توجه شما را جلب کند و در این کار شکست خورده است، احتمالا به نق زدن متوسل می شود. گاهی والدین مشغول کار یا صحبت با کسی هستند و نمی توانند به خواسته کودک رسیدگی کنند. در چنین شرایطی، باید توجه خود را به کودک خود نشان بدهید. به عنوان مثال به کودک بگویید من صحبتم را در دقیقه تمام می‌کنم و سپس به کنار تو می آیم. این رفتار باعث می شود کودک دست از نق زدن بردارد. خوش قولی شما در این مواقع اهمیت زیادی دارد. بنابراین مراقب باشید که به قول خود عمل کنید تا کودک در دفعه بعد که موقعیت مشابهی پیش آمد صبورانه منتظر بماند. تقویت رفتار مثبت یکی از بهترن روش ها برای پیشگیری از نق زدن در کودکان است. بنابراین کودک خود را تشویق کنید که هر بار به جای گریه یا نق زدن با شما صحبت کند. هر زمان که کودک شما می خواهد نق بزند، با آرامش به او بگویید که حرف های خود را با صدای عادی بگوید. وانمود کنید که نمی توانید صدای گریه کودک را بشنوید. اما مراقب باشید که این رفتار را به صورت کاملا طبیعی انجام بدهید در غیر اینصورت کودک احساس می کند که شما در حال مسخره کردن او هستید. هنگامی که کودک با صدای عادی خود صحبت می کند، به طور کاملا طبیعی به خواسته او پاسخ بدهید. برخی از موقعیت ها باعث تحریک یک رفتار خاص در کودک می شوند. به عنوان مثال، کودک ممکن است به دلیل گرسنگی یا خستگی زیاد رفتار بدی را نشان دهد. نق زدن کودک در این مواقع کاملا عادی است. همچنین از بیرون آوردن کودک در هنگام خستگی و در زمان چرت زدن خودداری کنید. شما باید بدانید که یک کودک نوپا نمی تواند پا به پای شما در خیابان راه برود. انتظار نداشته باشید که کودک شما ساعت ها در صف منتظر بماند، تا نوبت شما در یک مغازه محبوب از راه برسد. کودکان محدودیت های خود را دارند. هنگام برنامه ریزی کارهای خانه نیز این موارد را در نظر داشته باشید. کودک هر بار که ناله می کند لزوما خواسته های نامعقولی ندارد. به اندازه کافی انعطاف پذیر باشید تا بتوانید با کودک به یک مصالحه برسید. به عنوان مثال، اگر کودک می‌خواهد در وسط خرید شما بستنی بگیرد، به او بگویید که می‌توانید بعد از خرید بروید. با این رفتار کودک در تمام مدت خرید بدون نق زدن با شما همراهی می کند. کودکان نق می زنند زیرا این ساده ترین راه برای جلب توجه و وادار کردن شما به واکنش است. یک راه ساده برای مدیریت نق زدن این است که آنطور که انتظار می رود به این رفتار کودک واکنش نشان ندهید. در مواجهه با نق زدن های کودک آرام باشید و اجازه ندهید که این رفتار شما را به واکنش تحریک کند. اگر می خواهید با عصبانیت با فرزندتان صحبت کنید، فقط باعث تشدید ناراحتی خود و کودک خواهید شد. بنابراین به آرامی، بی سر و صدا و بدون احساس عصبانیت به رفتار عادی خود ادامه بدهید. واکنش شما، این باور را در کودک تقویت می‌کند که نق زدن بهترین و راحت ترین راه برای رسیدن به هر خواسته ای است. گاهی اوقات، کودک ممکن است متوجه نشود که در چه مکانی قرار دارد. کودک بدون توجه به مکان و زمان شروع به گریه و نق زدن می کند. در اینگونه مواقع هشدار دان بهترین روش مقابله با رفتار نادرست کودک است. با دادن هشداری آرام اما واضح به کودک یادآوری کنید که در مکان خاصی هستند. کودک با هشدار شما می فهمد که در این محیط خاص حق نق زدن ندارد و همچنین فرصتی برای اصلاح رفتار خود پیدا می کند. در هنگام هشدار و رساندن پیام خود به کودک کاملا واضح و شفاف باشید. وقتی در موقعیتی قرار می‌گیرید که می‌دانید ممکن است به یک عصبانیت یا ناراحتی ختم شود، از قبل به فرزندتان بگویید که از او چه انتظاری دارید. به عنوان مثال، اگر در مسیر رسیدن به بستنی‌فروشی نیاز به رفتن سریع به خیاطی دارید، از قبل به کودک اطلاع دهید که یک توقف ده دقیقه‌ای در آنجا خواهید داشت. به کودک بگویید که انتظار رفتار خوبی از او دارید تا بتوانید کار را سریع انجام دهید و بعد به بستنی فروشی بروید. برای هر قانونی ثابت قدم باشید. اگر یک بار رفتار نق زدن را نادیده بگیرید و بار دیگر تسلیم شوید، روش تربیتی شما کارساز نخواهد بود. کودک ممکن است فکر کند که نق زدن شدیدتر یا طولانی تر او را به هدفش نزدیک تر می کند. در رفتار خود ثابت قدم و قاطع باشید. هر بار که کودک شروع به نق زدن می کند، از اتاق خارج شوید. همچنین می توانید کودک را نادیده بگیرید و کار خود را انجام دهید یا وانمود کنید که گوش های شما آن لحن خاص را نمی شوند. استراتژی شما هر چه باشد، آن را به طور مداوم دنبال کنید. مهم قاطعیت و پشتکار است که باعث می شود کودک بفهمد شما به هیچ وجه در تصمیم خود تجدید نظر نخواهید کرد. هر واکنشی از طرف شما ممکن است توسط کودک به عنوان توجه تعبیر شود. در نتیجه واکنش شما کودک را تشویق به ادامه رفتار نق زدن می کند. بنابراین از نشان دادن هر واکنشی، حتی واکنش‌های غیرکلامی مانند نگاه کردن به کودک خود پرهیز کنید. زیرا واکنش شما چه کلامی یا غیر کلامی به کودک نشان می دهد که شما تحت ت ثیر این رفتار قرار گرفته اید. آموزش نحوه برخورد با محرک ها به کودک خود بیاموزید که چگونه با بی حوصلگی، ناامیدی، خستگی، گرسنگی یا هر محرکی که می تواند باعث نق زدن شود، کنار بیاید. با کودک صحبت کنید که چگونه با ورق زدن کتاب‌های رنگ‌آمیزی خود را سرگرم کند. کودک یاد می گیرد وقتی منتظر شما است تا انجام کاری را تمام کنید، فعالیت جدیدی برای خود در نظر بگیرد. بنابراین هر زمان که کودک می‌خواهد درباره موضوعی نق بزند، می‌تواند خود را با این فعالیت ها سرگرم کند. به فرزند نوپای خود توضیح دهید که انجام این کار به شما امکان می دهد بهتر روی کار خود تمرکز کنید و زودتر باقی وقت خود را با کودک بگذرانید. ممکن است کودک به دلیل سن کم قادر به درک معنای رفتار شما نباشد. بنابراین اگر شما در هنگام نق زدن به کودک خود توجهی نمی کنید، علت این رفتار را به او توضیح بدهید. به کودک بگویید تا زمانی که به رفتار بد خود ادامه بدهد، توجهی که نیاز دارد را به او نخواهید کرد. در توضیح علت رفتارهای خود از کلمات واضح و آسان استفاده کنید. به عنوان مثال، بگویید: تا زمانی که با صدای آرام درخواست خود را نگویی، بله نمی گویم. شما با توجه به شناختی که از کودک خود دارید ممکن است از استراتژی های مختلفی برای مقابله با نق زدن استفاده کنید. اما نکته مهم این است که مراقب باشید به هر موضعی که برای مقابله با نق زدن در پیش گرفته اید پایبند بمانید. اگر نق زدن های مداوم کودک برای بیرون رفتن در باران شدید را نادیده می‌گیرید، این وضعیت را حفظ کنید. آنقدر بر موضع خود باقی بمانید تا بالاخره کودک دست از نق زدن بردارد و در خواست خود را با صدای عادی بگوید. هنگامی که کودک بدون نق زدن شروع به صحبت می کند می توانید به او پاسخ دهید. در هنگام صحبت با کودک با مهربانی به او توضیح بدهید که چرا در هنگام باران شدید نباید از خانه خارج شد. کودکان خردسال به دستورالعمل‌های روشن نیاز دارند. بنابراین اگر به کودک بگویید که سعی می کنید مدتی را با او بگذرانید، کودک نمی فهمد منظور شما گذراندن چه مقدار زمان است. در مورد زمان دقیق باشید. به عنوان مثال بگویید ساعت شش با هم به پارک می رویم. یا بگویید حالا می‌توانیم نیم ساعت بازی کنیم و بعد باید به سر کار برگردم. پاداش باعث تقویت رفتار می شود. وقتی کودک از نق زدن دست کشید، به عنوان پاداش، رفتار مثبت کودک را تحسین کنید. این کار باعث می شود که کودک تشویق را با رفتار مناسب و عدم توجه را با رفتار نامناسب مرتبط کند. اگر از کودک خواسته اید که دیگر نق نزند و کودک با صدای عادی صحبت می کند، به این رفتار مثبت پاداش بدهید. انجام هر تغییری به زمان نیاز دارد. فرزند شما نمی تواند یک شبه بر عادت نادرست خود غلبه کند. پس انتظاری واقع بینانه در مورد تغییری که باید در کودک مشاهده کنید داشته باشید. با این حال، با توجه مثبت به تلاش های واقعی کودک، می توانید این روند را تسریع کنید. تغییر یک عادت نادرست و جایگزین کردن آن با یک رفتار مثبت را باید به صورت تدریجی انجام بدهید. بنابراین از قدم های کوچک استفاده کنید. در این مسیر به کوک خود پاداش بدهید تا انگیزه کافی برای ادامه راه داشته باشد. نوع پاسخ شما به رفتار نق زدن بسیار مهم است. استراتژی خود را با همسر خود و همچنین پرستار کودک در میان بگذارید. این کار باعث می شود هر زمان که کودک شروع به نق زدن کرد، همه بتوانند به طور مشابه پاسخ دهند. اگر همه بزرگسالان به این رفتار به صورت یکسان واکنش نشان دهند، کودک به سرعت متوجه می شود که رفتارش نامناسب است. یادگیری عادات مثبت می تواند به فرصتی عالی برای آموزش حل مشکلات برای کودک تبدیل شود. با کودک صحبت کنید که چگونه می تواند نیاز خود را با رویکردی متفاوت برآورده کند. به عنوان مثال، اگر کودک می‌خواهد کتاب داستانی بخرد که تمام شده است، از او بخواهید که کتاب را از دوستانش و یا کتابخانه امانت بگیرد. این کار به کودک یا می دهد که به غیر از نق زدن کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. کودک نوپای شما به تدریج یاد می گیرد که برای رسیدن به خواسته هایش تلاش کند. سخن آخر به طور کلی نق زدن از رفتارهای آزاردهنده ای است که در بسیاری از کودکان وجود دارد. می‌توانید عادت نق زدن در کودک خود را با استفاده ار راهکارهای مناسب متوقف کنید. به یاد داشته باشید که گاهی اوقات ممکن است دلایل معقولی برای نق زدن کودک وجود داشته باشد. گرسنگی یا تشنگی یکی از دلایل مهم نق زدن کودکان هستند. در اینگونه موارد نیازهای کودک باید بدون تاخیر برطرف شوند. تا جایی که می توانید آرامش خود را حفظ کنید و اجازه ندهید صدای نق زدن باعث عصانی شدن شما شود. حفظ خونسردی کلید موفقیت است. از این راهبردها استفاده کنید تا زمانی که کودک بفهمد که با نق زدن به آن چیزی که می خواهد نمی رسد.

سه ماهه دوم در دوران بارداری اغلب زمانی است که افراد بهترین احساس را دارند. حالت تهوع و استفراغ معمولا برطرف می شود، خطر سقط جنین کاهش یافته و درد ماه نهم بسیار دور است. در این مقاله، عوارض سه ماهه دوم بارداری که می تواند مشکلاتی را ایجاد کند، مورد بررسی قرار می گیرد. شما باید در مورد این عوارض بیشتر بدانید تا مراقب باشید و از بروز عوارض پیشگیری کنید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: اگرچه خطر سقط جنین در سه ماهه دوم بسیار کمتر است، اما همچنان احتمال دارد رخ دهد. خونریزی واژینال معمولا اولین علامت هشدار دهنده است. سقط جنین در سه ماهه دوم (قبل از هفته) احتمال دارد توسط عوامل مختلفی ایجاد شود که می تواند شامل موارد زیر باشد: دیواره یا سپتوم داخل رحم آن را به دو قسمت مجزا تقسیم می کند. دهانه رحم خیلی زود باز و باعث زایمان زودرس می شود. به عنوان مثال می توان به لوپوس یا اسکلرودرمی اشاره کرد. این بیماری ها زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم حمله می کند. این زمانی است که مشکلی در کروموزوم‌های نوزاد، که سلول‌هایی از DNA هستند، رخ داده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سایر علل خونریزی در سه ماهه دوم عبارتند از: زایمان زودرس جدا شدن جفت از رحم مشکلات جفت، مانند جفت سرراهی (جفت پوشاننده دهانه رحم) این مشکلات در سه ماهه سوم شایع تر است، اما احتمال دارد در اواخر سه ماهه دوم نیز رخ دهد. اگر خون Rh منفی دارید، و در دوران بارداری دچار خونریزی شدید، ایمونوگلوبولین ( RhoGAM ) تزریق کنید. ایمونوگلوبولین یک آنتی بادی پروتیینی است که سیستم ایمنی بدن تولید می کند و مواد مضر مانند باکتری ها و ویروس ها را تشخیص می دهد و با آن مبارزه می کند. تزریق ایمونوگلوبولین به پیشگیری از ایجاد آنتی بادی های Rh کمک که در صورت داشتن گروه خونی Rh مثبت به جنین حمله می کند. اگر خونریزی واژینال را تجربه کردید احتمال دارد احساس ترس کنید، اما مهم است به یاد داشته باشید که همه خونریزی ها به معنای از دست دادن بارداری نیست. اگر در بارداری خونریزی دارید، فورا به دنبال مراقبت باشید، اما سعی کنید آرام باشید تا زمانی که پزشک دلیل خونریزی را بفهمد. احتمال دارد تا زمانی که خونریزی متوقف شود، در بستر استراحت کنید. هنگامی که زایمان قبل از هفته بارداری رخ دهد، زودرس در نظر گرفته می شود. شرایط مختلفی می تواند باعث زایمان زودرس شود، مانند: عفونت مثانه سیگار کشیدن بیماری مزمن مانند دیابت یا بیماری کلیوی عوامل خطرزای زایمان زودرس عبارتند از: بارداری دوقلو زایمان زودرس قبلی عفونت مایع یا غشاهای آمنیوتیک مایع آمنیوتیک اضافی (مایع اطراف جنین) علایم و نشانه های زایمان زودرس احتمال دارد نامحسوس و شامل موارد زیر باشند: اسهال درد کمر فشار واژن تکرر ادرار افزایش ترشحات واژن سفتی در قسمت پایین شکم در موارد دیگر، علایم زایمان زودرس آشکارتر است، مانند: خونریزی واژینال انقباضات دردناک نشت مایع از واژن اگر این علایم را دارید و نگران زایمان هستید با پزشک خود تماس بگیرید. بسته به علایم، پزشک ممکن است به شما بگوید که فورا به بیمارستان بروید. چندین دارو می توانند در توقف زایمان زودرس مفید باشند. این شامل: توکولیتیک ها سولفات منیزیم کورتیکواستروییدها اگر نتوان زایمان زودرس را متوقف کرد، پزشک یک داروی استروییدی می دهد. انجام این کار به رشد ریه های نوزاد کمک می کند و از شدت بیماری ریوی می کاهد. این دارو دو روز پس از اولین دوز موثرتر است، بنابراین پزشک سعی می کند حداقل به مدت دو روز از زایمان پیشگیری کند. پاره شدن (شکستن) پرده ها در حین زایمان طبیعی است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که کیسه آمنیوتیک اطراف کودک پاره می شود و به مایع اجازه می دهد تا خارج شود. کیسه از کودک در برابر باکتری ها محافظت می کند. پس از شکسته شدن، این نگرانی وجود دارد که کودک دچار عفونت شود. در حالی که قرار است کیسه آب هنگام زایمان بشکند، اما زمانی که خیلی زود رخ دهد می تواند مشکلات جدی برای کودک ایجاد کند. به این پارگی زودرس غشاها ( PPROM ) می گویند. علت دقیق PPROM همیشه مشخص نیست. با این حال، در بسیاری از موارد، منبع مشکل، عفونت غشاها است. PPROM در سه ماهه دوم یک نگرانی بزرگ است، زیرا می تواند منجر به زایمان زودرس شود. نوزادانی که بین هفته های و بارداری متولد می شوند، در معرض خطر ابتلا به مشکلات جدی پزشکی طولانی مدت، به ویژه بیماری های ریوی هستند. درمان PPROM متفاوت است. اغلب می تواند شامل موارد زیر باشد: آنتی بیوتیک ها بستری شدن در بیمارستان استروییدها مانند بتامتازون داروهایی که می توانند زایمان را متوقف کنند، مانند تربوتالین اگر علایم عفونت وجود داشته باشد، احتمال دارد برای پیشگیری از عوارض جدی، زایمان صورت گیرد. آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری از عفونت شروع خواهند شد. بسیاری از نوزادان در عرض دو روز پس از پارگی و بیشتر آنها در عرض یک هفته به دنیا می آیند. در موارد نادر، به خصوص با نشت آهسته، کیسه آمنیوتیک می تواند دوباره خود را ببندد. می توان از زایمان زودرس پیشگیری کرد و نوزاد نزدیک به موعد مقرر متولد می شود. دهانه رحم بافتی است که واژن و رحم را به هم متصل می کند. گاهی اوقات، دهانه رحم در دوران بارداری قادر به تحمل فشار رحم در حال رشد نیست. افزایش فشار می تواند دهانه را ضعیف کرده و باعث باز شدن آن قبل از ماه نهم شود. این وضعیت به عنوان ناتوانی دهانه رحم شناخته می شود. در حالی که این یک بیماری غیر معمول است، می تواند عوارض جدی ایجاد کند. باز و نازک شدن دهانه رحم در نهایت منجر به پاره شدن پرده ها و زایمان جنین بسیار نارس می شود. این معمولا در هفته بیستم بارداری رخ می دهد. از آنجایی که جنین در آن نقطه برای زنده ماندن در خارج از رحم بسیار نارس است، اغلب نمی توان بارداری را نجات داد. زنانی که موارد زیر را دارند در معرض خطر بالاتری برای ناتوانی دهانه رحم هستند: بیوپسی مخروط دهانه رحم عمل دیگر روی دهانه رحم یک ضربه قبلی گردن رحم، مانند پارگی در حین زایمان برخلاف زایمان زودرس، ناتوانی دهانه رحم معمولا باعث درد یا انقباض نمی شود. ممکن است خونریزی واژینال یا ترشح وجود داشته باشد. درمان ناتوانی دهانه رحم محدود است. اگر پرده ها هنوز پاره نشده باشند، امکان سرکلاژ اورژانسی (بخیه دور دهانه رحم) وجود دارد. اگر دهانه رحم بسیار متسع (عریض) باشد، خطر پارگی غشاها بیشتر است. استراحت طولانی در بستر پس از قرار دادن سرکلاژ ضروری است. در موارد دیگر، زمانی که پرده ها از قبل پاره شده اند و جنین به اندازه کافی برای زنده ماندن پیر شده است، پزشک احتمالا زایمان را القا می کند. می توانید از ناتوانی دهانه رحم پیشگیری کنید. اگر سابقه آن را دارید، در بارداری های بعدی و در حدود هفته سرکلاژ دریافت کنید. این امر خطر زایمان زودرس و از دست دادن نوزاد را کاهش می دهد، اما از بین نمی برد. پره اکلامپسی زمانی رخ می دهد که: فشار خون بالا ادم (التهاب) بیش از حد پروتیینوری (مقدار زیادی پروتیین در ادرار) پره اکلامپسی بر تمامی سیستم های بدن از جمله جفت تاثیر می گذارد. جفت مسیول تامین مواد مغذی برای نوزاد است. اگرچه پره اکلامپسی معمولا در سه ماهه سوم بارداری برای اولین بار رخ می دهد، اما برخی از افراد در طول سه ماهه دوم دچار پره اکلامپسی می شوند. قبل از تشخیص، پزشک فرد را از نظر سایر شرایطی که احتمال دارد با پره اکلامپسی اشتباه گرفته شود مانند لوپوس (که باعث التهاب در سراسر بدن می شود) و صرع (اختلال تشنج) ارزیابی می کند. پزشک همچنین فرد را از نظر شرایطی که می تواند احتمال ابتلا به پره اکلامپسی اولیه را افزایش دهد، مانند اختلالات لخته شدن خون و بارداری مولار ارزیابی می کند. این یک تومور غیرسرطانی است که در رحم تشکیل می شود. علایم پره اکلامپسی شامل التهاب سریع پاها، دست ها یا صورت است. اگر این نوع التهاب یا هر یک از علایم زیر را تجربه کردید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید: کبودی آسان از دست دادن بینایی لکه هایی در چشم شناور می شود. درد شدید در سمت راست یا در ناحیه شکم سردردی که پس از مصرف استامینوفن (تیلنول) از بین نمی رود. در دوران بارداری بیشتر مستعد آسیب دیدگی هستید. مرکز ثقل زمانی که باردار هستید تغییر می کند، به این معنی که راحت تر تعادل خود را از دست می دهید. در حمام، هنگام ورود به دوش یا وان مراقب باشید. شاید لازم باشد سطوح غیر لغزنده را به دوش خود اضافه کنید تا لیز نخورید. اضافه کردن میله های دستگیره یا ریل در حمام را نیز در نظر بگیرید. همچنین خانه را برای خطرات دیگری که می تواند باعث سقوط شود بررسی کنید. اگر هر یک از علایم توصیف شده در این مقاله را تجربه می کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. آن‌ها می‌توانند علت را تعیین و درمان مناسب را شروع کنند، که به معنای بارداری شاد و سالم است.

، حرکات یا صداهای کنترل نشده بدن به دلیل تکانه های خارج از کنترل هستند. تیک ها در کودکان انواع مختلفی دارند و ممکن است با بیماری های دیگری مانند ADHD همراه باشند. استرس، هیجان و احساسات قوی می توانند باعث ایجاد تیک در کودکان مبتلا به آن شود. هدف از درمان انواع تیک ها در کودکان، کاهش تیک ها و مدیریت رفتارها و محرک هایی است که منجر به بروز آنها می شود. تیک ها در کودکان معمولا از تا سالگی شروع و از تا سالگی شدیدتر می شوند. تیک های دوران کودکی در پسران شایع تر از دختران است. تیک‌ها تکان‌های بدن یا صداهایی هستند که کنترل سریع و دشواری دارند که در اثر حرکات یا صداهای سریع و تکراری ماهیچه‌ها ایجاد می‌شوند. بسیاری از مردم ممکن است آن را تسلیم اجتناب ناپذیر در برابر یک انگیزه تقریبا غیرقابل مقاومت بدانند، حتی اگر گاهی اوقات به عنوان غیرارادی تعریف شود. حداقل یک تیک حدود یک چهارم همه کودکان را در مقطعی از دوران کودکی تحت تاثیر قرار می دهد. در مورد انواع مختلف تیک ها، علل، علایم و گزینه های درمانی برای کودکان بیاموزید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: انواع تیک در کودکان به طور کلی دو نوع تیک وجود دارد: تیک‌های حرکتی شامل حرکات بدن مانند پلک زدن، چروک کردن بینی، بالا انداختن شانه‌ها، ضربه زدن به سر یا تکان دادن بازو است. تیک های صوتی یا آوایی شامل ایجاد صداهایی مانند زمزمه کردن، صاف کردن گلو، سرفه، فریاد زدن، یا تکرار یک صدا یا عبارت است. علاوه بر آن بسته به درگیری حرکات یا صداهای بدن، تیک در کودکان نیز می تواند ساده یا پیچیده باشد: حرکات غیرمعمول بدن هستند که شامل چند قسمت از بدن (یک گروه عضلانی) می‌شوند، مانند به هم زدن چشم‌ها (پلک زدن) ، دندان‌ها یا تکان دادن بازوها. تیک های صوتی ساده صداها یا صداهای بی معنی هستند که شامل یک صدا یا سر و صدا می شود، مانند سرفه، بو کردن، یا صاف کردن گلو. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حرکات غیرطبیعی بدن هستند که چندین قسمت بدن را درگیر می کنند. همچنین می تواند از الگویی پیروی کند، مانند تکان دادن سر در حین تکان دادن بازو و سپس پریدن به بالا. تیک های صوتی پیچیده شامل کلمات معناداری است که ممکن است گفتار کودک شما را مختل کند، مانند جملات، کلمات یا عبارات تکراری. کودک همچنین ممکن است تغییراتی را در الگوهای تنفسی نشان دهد. صدای کودک شما ممکن است در نتیجه این تیک های صوتی، زیر و بم یا حجم متفاوت باشد. طبقه بندی تیک ها در کودکان بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا، ویرایش پنجم ( DSM - ) ، سه نوع اختلال تیک در کودکان وجود دارد: اگر کودک شما علایم هر دو تیک صوتی (حداقل یک) و تیک های حرکتی متعدد را داشته باشد که حداقل یک سال طول بکشد، می توان آن را به عنوان سندرم تورت تعریف کرد. اگر کودک شما علایم تیک صوتی یا حرکتی را دارد که حداقل یک سال طول کشیده است، می تواند اختلالات تیک مداوم یا مزمن باشد. در چنین مواردی، تیک ها در هر بار بیش از سه ماه متوقف نمی شوند. اگر کودک شما علایم تیک کلامی یا حرکتی یا هر دو را نشان می دهد که کمتر از یک سال طول کشیده است، می تواند اختلال تیک موقت باشد. فقط یک بار اتفاق می افتد، یا علایم ممکن است ظاهر شوند و ناپدید شوند. شرایط تیک موقت اغلب خود به خود برطرف می شود. علل تیک در کودکان علت یا مکانیسم دقیق تیک در کودکان ناشناخته است. با این حال، مطالعات مختلف نظریه های متفاوتی را پیشنهاد می کنند: برخی از مطالعات نشان می دهد که تیک ها به عنوان یک بیماری ژنتیکی ارثی، یعنی از نسل ها منتقل شده است. همچنین ممکن است به متابولیسم غیر طبیعی (تجزیه) ماده شیمیایی دوپامین در مغز مربوط باشد. مشاهده شده است که اختلالات انتقال دهنده عصبی در گانگلیون های پایه به تیک مربوط می شود. برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به تیک را در کودکان افزایش دهند. سندرم تورت در پسران شایع تر از دختران است. برخی داروها، مانند داروهایی که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی ( ADHD ) یا اختلال کمبود توجه ( ADD ) تجویز می شوند. عوامل خارجی و داخلی مختلف مانند آلرژی غذایی، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و مسایل حسی نیز ممکن است باعث ایجاد تیک در کودکان شود. برخی از رفتارها یا احساسات ممکن است باعث تشدید تیک در کودکان شود، از جمله: استرس یا احساسات قوی اضطراب خستگی صحبت کردن در مورد تیک یا جلب توجه به تیک کودک علایم تیک در کودکان علایم تیک در کودکان می تواند صوتی یا حرکتی باشد و ممکن است برای اختلالات تیک مختلف متفاوت باشد. حتی علایم رایج تیک های صوتی، عبارتند از: سرفه کردن ایجاد صداهای حیوانات مانند خش خش یا پارس کردن پاکسازی گلو غرغر کردن بو کشیدن تکرار کلمات و عبارات فریاد زدن علایم رایج تیک های حرکتی، عبارتند از: چروک شدن بینی تکان دادن سر گاز گرفتن لب شانه بالا انداختن چشمک زدن تقلید از حرکات دیگران لگد زدن بوییدن اشیاء شرایطی که معمولا با تیک ها رخ می دهند، کدامند؟ بسیاری از کودکان مبتلا به تیک نیز یک یا چند بیماری روانی دارند، از جمله: بیش فعالی اختلال وسواس اجباری ( OCD ) اضطراب ترکیبی از هر سه وضعیت سلامت روانی نیز می تواند بر کودک شما مبتلا به تیک ت ثیر بگذارد. در حالی که برخی از کودکان علایم جزیی این بیماری های همزمان را تجربه می کنند، برخی دیگر ممکن است علایم شدیدتری نسبت به خود تیک ها داشته باشند. بنابراین، ارزیابی و مدیریت این شرایط در درمان اختلالات تیک در کودکان نیز مهم است. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ تیک ها معمولا هیچ آسیب مغزی ایجاد نمی کنند و حتی ممکن است به محض ظاهر شدن ناپدید شوند. با این حال، در صورت وجود تیک ها، باید با پزشک کودک خود مشورت کنید: منظم و مکررتر و شدیدتر وادار کردن فرزندتان به تجربه مشکلات عاطفی یا اجتماعی، مانند تحقیر، قلدری یا انزوای اجتماعی ایجاد درد یا ناراحتی تداخل در فعالیت های روزمره یا تکالیف مدرسه فرزندتان برانگیخته شده یا همراه با برخی از احساسات، مانند خشم، افسردگی، یا آسیب رساندن به خود تشخیص تیک در کودکان ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی کودک شما می‌تواند تیک‌ها را با درخواست علایم و موقعیت‌هایی که والدین تیک‌ها و مدت زمان آن را مشاهده می‌کنند، تشخیص دهد. در برخی موارد، کودک ممکن است در کلینیک تیک داشته باشد و پزشک ممکن است آن را مشاهده کند. ممکن است برای رد کردن اختلالات یا بیماری های مغزی، معاینات و آزمایش های عصبی، مانند نوار مغزی ( EEG ) انجام شود. مگر اینکه ظاهر و یافته های بالینی خلاف این را نشان دهد، مطالعات بیشتری در اکثر کودکان مبتلا به تیک مورد نیاز نیست. درمان تیک در کودکان درمان تیک در کودکان به طور کلی شامل کاهش یا محدود کردن تیک ها و بهینه سازی کیفیت زندگی است. بسیاری از اوقات، تیک ها خفیف هستند و بدون هیچ مداخله ای با بزرگ شدن کودک ناپدید می شوند. اگر کودک شما دارای تیک های شدید است که بر فعالیت های روزانه او ت ثیر می گذارد، درمان های رفتاری زیر ممکن است انجام شود: مداخله رفتاری جامع برای تیک ها ( CBiT ) این شامل یادگیری مجموعه ای از مهارت های رفتاری برای کمک به کودکان مبتلا به تیک است. این یک درمان هفتگی با یک درمانگر است که شامل هشت جلسه است که در طول هشت تا ده هفته طول می کشد. آگاهی کودک از تیک و تمایل به انجام تیک را افزایش دهید. زمانی که کودک انگیزه انجام تیک را احساس می کند، به کودک کمک کنید تا یک رفتار رقابتی را بیاموزد. این به عنوان درمان معکوس عادت نیز شناخته می شود. برای کاهش تیک ها، تغییراتی در روال روزمره آنها ایجاد کنید. قرار گرفتن در معرض با پیشگیری از پاسخ ( ERP ) این تکنیک به کودک کمک می کند تا با احساسات ناخوشایند و محرک هایی که اغلب منجر به تیک می شود سازگار شود. این باعث می شود کودک در برابر احساسات یا تکانه هایی که باعث تیک می شود مقاوم شود و در نهایت منجر به پیشگیری از تیک می شود. در صورتی که علایم تیک کنترل نشده باشد، پزشک یا متخصص مغز و اعصاب کودک شما نیز ممکن است داروها را تجویز کند. داروهای نورولپتیک رایج ترین داروهایی هستند که تجویز می شوند. راه هایی برای کمک به کودک مبتلا به تیک درک بیشتر، پذیرش و همدلی از جنبه های مهم مراقبت از کودک مبتلا به تیک است. نکات زیر ممکن است شدت تیک ها را کاهش داده و از آنها جلوگیری کند: سعی کنید از تمرکز فرزندتان بر روی تیک جلوگیری کنید. حواس کودک خود را با فعالیت های دیگر پرت کنید. فرزندتان را تشویق کنید که به اندازه کافی بخوابد. سعی کنید از عوامل استرس زا مانند خستگی که تیک کودک شما را تشدید می کند، اجتناب کنید و آنها را کاهش دهید. وقتی کودک تیک دارد از او انتقاد نکنید. به کودک خود اطمینان دهید که دلیلی برای خجالت ندارد. به سایر افرادی که مرتبا با کودکان در ارتباط هستند اجازه دهید در مورد تیک های کودک خود بدانند تا آنها از آنها آگاه باشند و در صورت بروز آنها از واکنش اجتناب کنند. تیک ها ممکن است به عنوان یک مشکل جزیی برای کودک ظاهر شوند، اما در برخی موارد، می توانند آنقدر شدید باشند که در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کنند. والدین نقش مهمی در مدیریت و پیشگیری از تیک دارند. می توانید یک دفترچه خاطرات داشته باشید تا مدت تیک ها را یادداشت کنید و هرگونه محرک احتمالی را مشاهده کنید. رفتار درمانی با حمایت والدین می تواند به بیشتر کودکان کمک کند تا از تیک خارج شوند، در حالی که برخی ممکن است یاد بگیرند که به اندازه کافی آن را مدیریت کنند تا فعالیت های روزانه را بدون هیچ گونه دخالتی انجام دهند.

بسیاری از افراد از قد خود ناراضی هستند. برخی ادعا می کنند که تغذیه خوب یا ورزش های خاص باعث افزایش قد بعد از سالگی می شوند. در واقع عوامل زیادی هستند که در تعیین قد شما نقش دارند. بنابراین قبل از بحث در مورد امکان تغییر قد خود در بزرگسالی، در وهله اول باید بدانید که چه عواملی قد شما را تعیین می کنند. پاسخ این سوال ژنتیک است. هیچ عاملی همانند ژنتیک در میزان رشد قد افراد تاثیر گذار نیست. مطالعه دوقلوها یکی از راه هایی است که دانشمندان میزان ت ثیر ژنتیک بر قد بدن انسان را تعیین می کنند. به طور کلی رشد قد در دوقلوها همبستگی بالایی دارد. به این معنی که اگر یکی از دوقلوها قد بلند باشد، احتمالا دیگری نیز قد بلند خواهد بود. بررسی های انجام شده بر روی دوقلوها، نشان می دهد که تا درصد از تفاوت قد بین افراد به دلیل ژنتیک است. در این میان فقط تا درصد دیگر به عوامل محیطی مانند تغذیه بستگی دارد. رشد قد افراد در سراسر جهان نشان دهنده اهمیت زیاد عوامل تغذیه و سبک زندگی است. بررسی های انجام شده بر روی . میلیون نفر تغییرات قد را در طول قرن گذشته گزارش کرد. این بررسی ها نشان داد که در بسیاری از کشورها، افراد به طور متوسط در سال نسبت به سال قد بلندتری داشتند. بهبود مصرف مواد مغذی در این کشورها ممکن است دلیل این تغییر باشد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: حتی با یک رژیم غذایی سالم، قد اکثر افراد بعد از سن تا سالگی افزایش نمی یابد. نرخ نرخ رشد قد بین تا سالگی به صفر می رسد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دلیل توقف افزایش قد شما استخوان ها، به ویژه صفحات رشد شما است. صفحات رشد یا صفحات اپی فیزیال، قسمت هایی از غضروف های بدن هستند که در نزدیکی انتهای استخوان های بلند قرار دارند. افزایش قد در درجه اول به دلیل بلند شدن استخوان های شما است، زیرا صفحات رشد هنوز فعال یا باز هستند. با نزدیک شدن به پایان بلوغ، تغییرات هورمونی باعث سفت یا بسته شدن صفحات رشد و توقف رشد استخوان ها می شود. سن توقف رشد در مردان و زنان متفاوت است. صفحات رشد در زنان حدود سالگی و در مردان بین تا سالگی بسته می شود. اگرچه رشد واقعی استخوان ها در بیشتر بزرگسالان رخ نمی دهد، اما در برخی موارد ممکن است تغییرات بسیار جزیی قد را مشاهده کنید. علت این تغییر فشرده شدن جزیی دیسک های ستون فقرات شما است. فعالیت های روزانه بر غضروف و مایع ستون فقرات ت ثیر می گذارد و به تدریج همراه با افزایش سن باعث کاهش جزیی قد شما می شود. این کاهش قد در طول عمر ممکن است تا حدود نیم اینچ یا به عبارتی . سانتی متر برسد. بررسی ها نشان می دهند که ارتفاع دیسک های ستون فقرات شما ممکن است تا بزرگسالی کماکان افزایش یابد، اما به طور کلی تاثیر آن بر قد حداقل است. بسیاری از مردم نگران این هستند که ورزش، به ویژه وزنه برداری، می تواند برای رشد قد شما مضر باشد. بخش مهمی از نگرانی والدین مختص کودکان و نوجوانان است. والدین تصور می کنند که وزنه برداری بر رشد قد کودکان تاثیر دارد زیرا صفحات رشد آنها هنوز بسته نشده است. اما در واقع تمرین با وزنه قبل از بزرگسالی باعث کاهش رشد نمی شود. بررسی ها نشان می دهد که تمرینات وزنه برداری در تمام سنین ایمن و مفید است، به شرطی که نظارت مناسبی بر آن وجود داشته باشد. علاوه بر پزشکان اکثر متخصصان ورزشی نیز موافق هستند که نیازی به اجتناب از وزنه زدن در کودکان و نوجوانان نیست. غضروف صفحات رشد ضعیف تر از استخوان بالغی است که در دوران بزرگسالی تشکیل می شود و به طور بالقوه می تواند راحت تر آسیب ببیند. بنابراین مهمترین نگرانی آسیب های احتمالی در حین تمرینات وزنه برداری، به علت عدم نظارت مربی یا استفاده نادرست از تجهیزات است. این مساله در کودکان و بزرگسالان تفاوت دارد. در بزرگسالان، صفحات رشد بسته شده و قوی تر از دوران کودکی است. به همین دلیل، خطر آسیب صفحه رشد در بزرگسالان موجب نگرانی نیست. در بزرگسالان وزنه‌برداری می‌تواند منجر به فشرده‌شدن جزیی دیسک‌های ستون فقرات شود. با این حال، این وضعیت برگشت پذیر است و همچنین در طول فعالیت های عادی روزانه نیز رخ می دهد. یکی از دلایل بالقوه نگرانی، آسیب هایی مانند فتق دیسک است. در این صورت، اندازه و سلامت دیسک‌های ستون فقرات شما در معرض آسیب قرار می گیرد و ممکن است کاهش جزیی قد رخ دهد. بنابراین با نظارت و تکنیک مناسب، تمرینات وزنه برداری برای تمام سنین بی خطر است. یک باور اشتباه در مورد قد این است که انجام برخی تمرینات ورزشی یا تکنیک های کششی تاثیر زیادی در رشد قد دارد. در واقع بسیاری از مردم به اشتباه تصور می کنند که انجام فعالیت هایی مانند بارفیکس، کوهنوردی و شنا می تواند رشد قد را در سنین کودکی افزایش دهد. مت سفانه هیچ گونه شواهد علمی برای حمایت از این ادعاها وجود ندارد. قد شما در طول روز به دلیل فشردگی و یا رفع فشردگی دیسک های غضروفی در ستون فقرات کمی متفاوت است. برخی از فعالیت های ورزشی می توانند به طور موقت قد شما را تا حد بسیار کمی افزایش دهند. با این حال، این یک تغییر واقعی در ارتفاع نیست، زیرا هر تغییری به سرعت معکوس می‌شود. ورزش ممکن است منجر به تغییرات موقتی کوچک در قد شما شود، اما این اثرات ماندگار نیستند. اگرچه ممکن است در بزرگسالی نتوانید رشد قد را به طور قابل توجهی تغییر دهید، اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای به حداکثر رساندن پتانسیل قد خود در سال های نوجوانی انجام دهید. برای این کار باید مطمین شوید که به اندازه کافی غذا می خورید و کمبود ویتامین یا مواد معدنی ندارید. در حالی که بسیاری از کودکان به اندازه کافی یا حتی بیش از میزان مورد نیاز غذا می خورند، اما کیفیت رژیم غذایی کودکان اغلب ضعیف است. به همین دلیل، بسیاری از افراد در جامعه مدرن امروز دچار کمبود مواد مغذی مهمی مانند ویتامین D و کلسیم هستند. این مواد مغذی برای رشد استخوان و سلامت کلی بدن اهمیت زیادی دارند. کلسیم دریافتی از طریق رژیم غذایی تولید هورمون را به گونه ای تغییر می دهد که برای رشد استخوان های شما مفید باشد. ویتامین D همچنین می تواند سلامت استخوان را بهبود ببخشد. مصرف پروتیین بیشتر یکی از راه‌های عالی برای مبارزه با کمبود مواد مغذی و رشد بهینه استخوان ها، افزایش مصرف میوه‌ها و سبزیجات است. خوردن پروتیین کافی نیز در سلامت استخوان ها نقش مهمی دارد. اگرچه برخی از افراد به اشتباه تصور می کنند که مصرف پروتیین زیاد می تواند به استخوان ها آسیب برساند. بررسی ها نشان می دهد که مصرف پروتیین بیشتر برای استخوان ها مضر نیست. در واقع برعکس مصرف پروتیین بیشتر برای تراکم استخوان های ستون فقرات مفید است. شما باید حداقل گرم پروتیین در هر وعده غذایی مصرف کنید. مواد غذایی مانند تخم مرغ، مرغ، گوشت بدون چربی، لبنیات، سویا و حبوبات سرشار از پروتیین هستند. در حالی که تغذیه مناسب در دوران کودکی برای رسیدن به بالاترین رشد قد ضروری است، اما بین زن و مرد تفاوت هایی وجود دارد. بررسی ها نشان می دهد که عوامل محیطی مانند تغذیه ممکن است نقش بیشتری در قد زنان نسبت به مردان داشته باشد. به نظر می رسد که این مساله تا حدی به دلیل نرخ بالاتر پوکی استخوان در زنان باشد. سایر عوامل مربوط به سبک زندگی، مانند مصرف سیگار نیز می‌تواند بر رشد قد شما تاثیر بگذارد. به طور کلی خوردن کافی و اجتناب از کمبود مواد مغذی در دوران کودکی و نوجوانی می تواند به حداکثر رساندن پتانسیل رشد شما کمک کند. با این حال، باید بدانید که اگرچه سبک زندگی در دوران کودکی می تواند بر رشد قد شما ت ثیر بگذارد، اما تعیین کننده نهایی رشد قد شما ژنتیک است. اگرچه بیشتر بزرگسالان بعد از تا سالگی قد نمی‌کشند، اما استثناهایی نیز برای این قانون وجود دارد. اول از همه اینکه، بسته شدن صفحات رشد ممکن است در برخی افراد با تاخیر انجام شود. اگر صفحات رشد پس از تا سالگی باز بمانند، قد می تواند همچنان به رشد خود ادامه دهد. برخی افراد از غول‌پیکری رنج می‌برند. این وضعیت باعث رشد بیش از حد قد می شود که اغلب به دلیل تولید بیش از حد هورمون رشد ( GH ) رخ می دهد. در این افراد معمولا صفحات رشد در حدود سن سالگی می بسته شود و تا رسیدن به این سن قد همچنان افزایش می‌یابد. علاوه بر این، هموکروماتوز، وضعیتی که در آن آهن بیش از حد در روده ها جذب می شود، نیز می تواند باعث افزایش رشد قد شود. به طور کلی، ابتلا به برخی بیماری های نادر می تواند منجر به افزایش قد پس از سالگی شود. اما این وضعیت معمولا تنها در صورتی رخ می دهد که صفحات رشد بسته نشده باشند. اگر در دوران بزرگسالی به سر می برید و از قد خود راضی نیستید، راهکارهایی وجود دارد که برای بلند به نظر رسیدن قد خود می توانید آنها را امتحان کنید. کفش‌هایی را با پاشنه بلندتر انتخاب کنید. وضعیت نامناسب بدن می تواند باعث کاهش چند سانتی قد در افراد شود. اگر به طور کلی احساس کوچکی قد می کنید، بلند کردن وزنه برای قوی کردن ماهیچه های بدن می تواند شما را عضلانی تر و با اعتماد به نفس تر نشان بدهد. این تکنیک‌های ساده به شما کمک می کنند که بتوانید خود را قد بلندتر نشان بدهید و احساس بهتری نسبت به قد خود داشته باشید. با وجودی که این استراتژی های ساده می توانند کمک کننده باشد، اما برخی از افراد به اقدامات جدی تری مانند درمان یا روش های پزشکی متوسل می شوند. برخی از این روش‌ها شامل بلند کردن استخوان‌های ساق پا از طریق عمل جراحی هستند. با این حال، به دلیل ماهیت تهاجمی و پرهزینه این عمل، بسیاری از افراد از انجام این کار منصرف می شوند. این عمل حتی در برخی کشورها ممنوع است. برخی دیگر به دنبال درمان با هورمون رشد ( GH ) هستند. GH می تواند رشد قد را در کودکان بهبود ببخشد، اما تاثیرات مفید این درمان در بزرگسالان بعید است. اگرچه ممکن است نتوانید قد خود را به اندازه ای که می خواهید افزایش بدهید، اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای پذیرش قد فعلی خود انجام دهید. درک این نکته مفید است که قد همه چیز نیست. شما می توانید بدون توجه به قد و قامت خود انسان شاد و موفقی باشید. در واقع، افراد موفق زیادی در طول تاریخ وجود دارند که کوتاه قد بوده اند. برخی از مردم تصور می کنند که کوتاه‌قدی می تواند فرد را در معرض آسیب روانی قرار بدهد. کارشناسان برای مقابله با این مشکل استفاده از راهبردهای مقابله و تمرکز بر چیزهایی غیر از قد را توصیه می کنند. تهیه فهرستی از بهترین ویژگی های خود، چه فیزیکی و چه غیر فیزیکی، می تواند دیدگاه شما را بهبود ببخشد. علاوه بر این، می‌توانید روی سایر زمینه‌های خودسازی تمرکز کنید. کاهش وزن یا افزایش عضله باعث افزایش اعتماد به نفس شما می شود. بنابراین اگر دوست دارید قدتان بلندتر به نظر برسد، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که یاد بگیرید قد فعلی خود را بپذیرید. تمرکز بر نقاط قوت و ویژگی های خوب شخصیتی خود می تواند در این روند به شما کمک کند.

در ارتباط بارداری در بیماران قلبی لازم است بدانیم که اکثر زنانی که دارای اختلالات قلبی از جمله اختلالات دریچه قلب (مانند افتادگی دریچه میترال) و برخی نقایص مادرزادی قلب هستند، بدون اینکه هیچ گونه اثرات نامطلوب دایمی بر عملکرد قلب یا طول عمر آن ها داشته باشد، می توانند با خیال راحت بچه های سالمی به دنیا بیاورند. با این حال، زنانی که قبل از بارداری، متوسط یا شدید دارند، در معرض خطر قابل توجهی از مشکلات هستند. قبل از باردار شدن، چنین زنانی باید با پزشک خود مشورت کنند تا مطمین شوند که اختلال آنها تا حد امکان به طور موثر درمان می شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: خطرات بارداری برای بیماران قلبی خطر مشکلات در طول بارداری با افزایش عملکرد قلب افزایش می یابد. زنان باردار مبتلا به اختلال قلبی ممکن است به طور غیرعادی خسته شوند و ممکن است نیاز به محدود کردن فعالیت های خود داشته باشند. خطر نیز در طول زایمان و در حین زایمان افزایش می یابد. پس از زایمان، زنان مبتلا به اختلال قلبی شدید بسته به نوع اختلال قلبی، ممکن است تا ماه در معرض خطر باشند. اختلال قلبی در زنان باردار ممکن است بر جنین ت ثیر بگذارد و جنین زودتر از موعد به دنیا بیاید. زنانی که دارای نقایص مادرزادی خاصی در قلب هستند بیشتر احتمال دارد فرزندانی با مشابه داشته باشند. سونوگرافی می تواند برخی از این نقایص را قبل از تولد جنین تشخیص دهد. اگر اختلال شدید قلبی در یک زن باردار به طور ناگهانی تشدید شود، ممکن است جنین بمیرد. دیواره های قلب (میوکارد) ممکن است در اواخر بارداری یا پس از زایمان آسیب ببینند (به نام کاردیومیوپاتی) این بازه زمانی را دوره حوالی زایمان می نامند. به این اختلال، کاردیومیوپاتی حوالی زایمان نیز می گویند. که علت آن ناشناخته است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کاردیومیوپاتی حین زایمان در زنان با یکی از ویژگی های زیر رخ می دهد: آنها چندین بار بارداری داشته اند. آنها حامل بیش از یک جنین هستند. آنها دارای سن سال یا بیشتر هستند. آنها پره اکلامپسی (نوعی فشار خون بالا که در دوران بارداری رخ می دهد) دارند. کاردیومیوپاتی حین زایمان در حاملگی های بعدی، به ویژه اگر عملکرد قلب به حالت عادی بازنگشته باشد، امکان پذیر است. بنابراین، زنانی که این اختلال را داشته اند اغلب از باردار شدن مجدد منصرف می شوند. درمان کاردیومیوپاتی حین زایمان مشابه درمان نارسایی قلبی است، با این تفاوت که از مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) و آنتاگونیست‌های آلدوسترون (اسپیرونولاکتون و اپلرنون) استفاده نمی‌شود. در حالت ایده آل، اختلالات دریچه قلب قبل از باردار شدن زنان تشخیص داده شده و درمان می شوند. پزشکان اغلب درمان جراحی را برای زنان مبتلا به اختلالات شدید توصیه می کنند. دریچه هایی که اغلب در زنان باردار تحت ت ثیر قرار می گیرند، دریچه های آیورت و میترال هستند. اختلالاتی که باعث باریک شدن یا باز شدن دریچه قلب می شوند (تنگی) خطرناک هستند. تنگی دریچه میترال می تواند منجر به تجمع مایع در ریه ها (ادم ریوی) و ریتم سریع و نامنظم قلب (فیبریلاسیون دهلیزی) شود. درمان در زنان باردار مشابه درمان سایر افراد است، با این تفاوت که برخی از داروهای ضد آریتمی (مانند آمیودارون) استفاده نمی شود. زنان باردار مبتلا به تنگی میترال در طول بارداری به دقت مشاهده می شوند زیرا تنگی میترال ممکن است به سرعت شدیدتر شود. در صورت لزوم، والوتومی در دوران بارداری نسبتا بی خطر است. زنان مبتلا به تنگی شدید آیورت یا میترال که دچار علایم هستند، از باردار شدن منع می شوند. اما زنان مبتلا به افتادگی دریچه میترال معمولا بارداری را به خوبی تحمل می کنند. پرهیز از مصرف برخی داروها در دوران بارداری و تزریق اپیدورال در حین زایمان می تواند برخی راهکارها برای درمان اختلالات قلبی در بارداری باشند. پزشکان به زنان باردار مبتلا به توصیه های زیر را می کنند موارد زیر را انجام دهند: از استرس دوری کنند. استراحت کافی داشته باشند. از اضافه وزن خودداری کنند. برای معاینات مکرر برنامه ریزی کنند. کم خونی در صورت ایجاد، به سرعت درمان شود. مصرف داروهای قلبی در بارداری برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان اختلالات قلبی در دوران بارداری استفاده نمی شوند. آنها شامل موارد زیر می باشند: مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ( ACE ) آنتاگونیست های آلدوسترون (اسپیرونولاکتون و اپلرنون) برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان ریتم غیر طبیعی قلب (داروهای ضد آریتمی مانند آمیودارون) اینکه کدام یک از داروهای قلبی دیگر در دوران بارداری باید ادامه یابد بستگی به شدت اختلال قلبی و خطرات آن برای جنین دارد. به عنوان مثال، معمولا از مصرف خودداری می کنند زیرا می تواند خطر نقص مادرزادی را افزایش دهد. با این حال، ممکن است به زنانی که دارای دریچه مکانیکی قلب هستند داده شود، زیرا وارفارین خطر تشکیل لخته های خون در این دریچه ها را کاهش می دهد. چنین لخته هایی می توانند کشنده باشند. اگر قلب به خوبی کار نمی کند، ممکن است به زنان دیگوکسین (که برای درمان نارسایی قلبی استفاده می شود) داده شود و استراحت در رختخواب یا فعالیت محدود از هفته بارداری شروع شود. در طول زایمان، درد در صورت نیاز درمان می شود. اگر زنان یک اختلال قلبی شدید داشته باشند، پزشکان ممکن است یک ماده بی‌حس کننده را به قسمت پایین کمر به فضای بین ستون فقرات و لایه بیرونی بافت پوشاننده نخاع (فضای اپیدورال) تزریق کنند. تزریق اپیدورال این روش نامیده می شود. این داروی بی‌حسی، حس را در قسمت تحتانی نخاع مسدود می‌کند و پاسخ استرس به درد و میل به فشار آوردن را کاهش می‌دهد. هدف کاهش فشار بر قلب است. فشار دادن در حین زایمان قلب را تحت فشار قرار می دهد زیرا باعث می شود قلب سخت تر کار کند. از آنجایی که این زنان نمی توانند فشار وارد کنند، ممکن است لازم باشد نوزاد با فورسپس یا دستگاه خلاء گیر به دنیا بیاید. اگر زنان تنگی آیورت داشته باشند، نباید از تزریق اپیدورال استفاده کرد. به جای آن از بی حسی موضعی یا در صورت نیاز از بیهوشی عمومی استفاده می شود. بنابراین زنان بلافاصله پس از زایمان تحت نظارت دقیق قرار می گیرند و پس از چند هفته به طور دوره ای توسط متخصص قلب بررسی می شوند. بیماری قلبی مادرزادی شامل نقایص قلبی است که در بدو تولد وجود دارد و بیماری قلبی اکتسابی در مراحل بعدی زندگی اینها می تواند از ساده تا پیچیده متغیر باشد. برخی از این بیماری های اکتسابی قلبی، عبارتند از: ریتم های نامنظم قلب سوراخی در دیوار بین دو طرف قلب بیماری عروق کرونر که منجر به حمله قلبی می شود. مشکلی در عضله قلب که از پمپاژ موثر آن جلوگیری می کند. دریچه قلبی که خیلی باریک است یا به درستی باز یا بسته نمی شود. مشکلات مربوط به شریان‌ها و سیاهرگ‌هایی که خون را به قلب یا بدن می‌رسانند. در حالی که از لحاظ تاریخی به زنان مبتلا به بیماری قلبی توصیه می شد از بارداری خودداری کنند، به لطف چندین دهه پیشرفت در تشخیص و درمان، امروزه امکان بارداری وجود دارد. بر اساس دستورالعمل جدید صادر شده توسط انجمن قلب آمریکا، مطالعات اخیر نشان می دهد که حتی زنانی که بیماری های قلبی مادرزادی پیچیده ای دارند، ممکن است بتوانند بارداری موفقی داشته باشند. تغییرات بدن در دوران بارداری باعث افزایش فشار بر قلب و سیستم گردش خون می شود. زیرا در دوران بارداری: حجم خون شما حدود درصد افزایش می یابد. برون ده قلبی، مقدار خونی که قلب شما در هر دقیقه پمپ می کند تا درصد افزایش می یابد. انقباضات حین زایمان و فشار دادن هنگام زایمان نیز باعث تغییرات ناگهانی و عمده در جریان خون، فشار خون، ضربان قلب و برون ده قلبی می شود. در واقع توانایی قلب شما برای تحمل این تغییرات چشمگیر به نقص شما و میزان عملکرد قلب شما بستگی دارد. در حالی که خطرات این بیماری به شرایط منحصر به فرد و سلامت کلی شما بستگی دارد، اما عوارض بارداری برای زنان مبتلا به بیماری قلبی ممکن است شامل موارد زیر باشد: نارسایی احتقانی قلب نقص مادرزادی قلب در کودک مشکلات دریچه قلب ناشی از افزایش جریان خون است. ضربان قلب نامنظم که به عنوان آریتمی قلب شناخته می شود. خطر سقط جنین، زایمان زودرس و رشد ضعیف جنین بالاتر از حد متوسط افزایش خطر ابتلا به اندوکاردیت، عفونت پوشش داخلی قلب و دریچه های قلب خطر لخته شدن خون و سکته مغزی، زیرا استفاده از رقیق کننده خون در دوران بارداری تنظیم می شود. برای زنان مبتلا به برخی از انواع اختلالات قلبی، بارداری توصیه نمی شود زیرا خطر مرگ را افزایش می دهد. این اختلالات عبارتند از: نارسایی قلبی متوسط یا شدید سندرم مارفان (یک اختلال بافت همبند ارثی) تنگی شدید میترال (تنگی دهانه دریچه میترال قلب) شدید (فشار خون بالا در رگ های خونی ریه) تنگی شدید آیورت (باریک شدن یا باز شدن دریچه قلب آیورت) آسیب قلبی (کاردیومیوپاتی) که در بارداری قبلی رخ داده است. برخی از نقایص مادرزادی قلب، از جمله برخی موارد کوآرکتاسیون آیورت داشتن دریچه آیورت با دو به جای سه فلپ طبیعی و یک آیورت بزرگ شده اگر زنانی که دارای یکی از این اختلالات هستند باردار شوند، پزشکان به آنها توصیه می کنند که هر چه زودتر بارداری را خاتمه دهند. بارداری نیازمند این است که قلب بیشتر کار کند. بنابراین در صورت وجود یک اختلال قلبی، بارداری می تواند آن را بدتر کند یا باعث شود که یک اختلال قلبی برای اولین بار علایم ایجاد کند. معمولا خطر مرگ (برای زن یا جنین) تنها زمانی افزایش می‌یابد که اختلال قلبی قبل از باردار شدن زن شدید باشد. با این حال، بسته به نوع و شدت اختلال قلبی، ممکن است عوارض جدی ایجاد شود. این عوارض شامل تجمع مایع در ریه ها (ادم ریوی) ، ریتم غیر طبیعی قلب و سکته می باشد. ایمنی شما و کودکتان به گردآوری تیمی از متخصصان مجرب در مدیریت این حاملگی های پرخطر بستگی دارد. انجمن قلب آمریکا توصیه می کند که زنان دارای نقص های پیچیده قلبی در مراکز پزشکی که به طیف وسیعی از تخصص های مورد نیاز این بارداری های پرخطر دسترسی دارند، زایمان کنند. تیم انتخابی برای چنین زایمان های پر خطر باید شامل موارد زیر باشد: پزشک مراقبت های اولیه در صورت نیاز جراح قلب یک متخصص ژنتیک یا مشاور ژنتیک در صورت نیاز متخصصان مداخله جنین و جراحان اطفال متخصص بیهوشی با تخصص در درمان زنان مبتلا به بیماری قلبی مادر یک که در درمان بیماری قلبی مادرزادی بزرگسالان و بیماری قلبی اکتسابی تخصص دارد. پزشک متخصص زنان و زایمان با آموزش تخصصی و تجربه در درمان حاملگی های پرخطر، معروف به متخصص طب مادر و جنین تیم پزشکی شما باید از قبل از بارداری تا پس از زایمان با هم کار کنند تا بتوانند موارد زیر را با یکدیگر بررسی کنند: خطرات شخصی بارداری و زایمان را ارزیابی کنند. خطر ارث بردن نقص قلبی در فرزندتان را ارزیابی کنند. یک زایمان با برنامه ریزی دقیق را برای شرایط شما ایجاد کنند. نیاز به اکوکاردیوگرام جنین را برای ارزیابی قلب جنین بررسی کنند. درمان های جراحی یا مداخله ای لازم برای قلب را در طول یا بعد از بارداری بررسی کنند. تعیین درمان دارویی مورد نیاز در دوران بارداری، چه داروهای جدید و چه داروهایی که به دلایل ایمنی باید قطع شوند را ارزیابی کنند. ماه‌ها پس از زایمان شما را از نزدیک تحت نظر داشته باشند تا از هرگونه اثرات ماندگار بارداری بر قلبتان جلوگیری کنند. اگر بیماری قلبی دارید، برخی از انواع پیشگیری از بارداری ممکن است مناسب تر از سایرین باشند. انواع مختلفی از پیشگیری از بارداری وجود دارد، بنابراین اگر یکی برای شما کار ساز نیست، با پزشک خود در مورد انتخاب یک جایگزین مشورت کنید. بسیاری از انواع پیشگیری از بارداری برای برنامه ریزی یا در دسترس هستند. برخی از انواع پیشگیری از بارداری از عفونت های مقاربتی ( STIs ) جلوگیری می کنند. آنها به روش های مختلف کار می کنند و در زمان های مختلف زندگی شما با افراد مختلف مناسب هستند. برای هر نوع پیشگیری از بارداری، باید در نظر بگیرید که چقدر برای قلب شما ایمن است و چقدر موثر است. اگر می خواهید پیشگیری از بارداری خود را شروع یا متوقف کنید، توصیه می کنیم با پزشک خود مشورت کنید. زیرا بسته به شرایط و وضعیت قلبی شما، ممکن است پزشک بخواهد شما را تحت نظر داشته باشد. هیچ یک از انواع پیشگیری از بارداری درصد در پیشگیری از بارداری موثر نیستند. این شامل آگاهی از چرخه قاعدگی و زمان تخمک گذاری برای برنامه ریزی یا اجتناب از بارداری است. می‌توانید زمان تخمک‌گذاری خود را کنترل کنید، مثلا با اندازه‌گیری دمای خود برای دیدن افزایش آن و آگاهی از ترشحات واژن که در حدود روز چهاردهم چرخه قاعدگی شما اتفاق می‌افتد. اگر بیماری قلبی دارید که احتمال لخته شدن خون را در شما افزایش می دهد یا قبلا فشار خون بالایی داشتید، احتمال کمتری دارد که پزشک انواع روش های پیشگیری از بارداری حاوی استروژن را توصیه کند. دو نوع قرص ضد بارداری خوراکی وجود دارد، قرص ترکیبی حاوی هورمون های استروژن و پروژسترون و قرص حاوی پروژسترون. قرص ضد بارداری ترکیبی می تواند فشار خون شما را کمی افزایش دهد. هر بار که برای دریافت نسخه تکراری به پزشک عمومی یا پرستار مراجعه می‌کنید، فشار خون شما را قبل از تجویز مجدد بررسی می‌کنند. همچنین ممکن است خطر ترومبوز ورید عمقی، ( DVT ) لخته‌های خونی که در ساق پا ایجاد می‌شود، افزایش یابد. این امر خطر آمبولی ریه را نیز افزایش می دهد، جایی که لخته خون در جریان خون شما به رگ های خونی که به ریه های شما می روند و جریان خون را مسدود می کند. آمبولی ریه بسیار جدی است و نیاز به درمان اورژانسی دارد. اگر یک بیماری قلبی دارید که احتمال لخته شدن خون را افزایش می دهد یا فشار خون بالا دارید، احتمال اینکه پزشک شما انواع پیشگیری از بارداری حاوی استروژن را توصیه کند بسیار کم است. یک میله کوچک است که درست در زیر پوست در قسمت بالای بازو شما کاشته می شود. این حاوی هورمون پروژسترون است و تصور می شود برای اکثر زنان مبتلا به بیماری قلبی بی خطر است. ایمپلنت به مدت سال موثر است، اما اگر عوارضی را تجربه کردید یا می‌خواهید باردار شوید، می‌توانید قبل از اقدام به بارداری آن را در هر زمانی که بخواهید بردارید. باروری طبیعی شما خیلی زود پس از برداشتن آن باز می گردد، امااگر مشکل قلبی دارید، مهم است که قبل از قرار دادن ایمپلنت با پزشک خود مشورت کنید. IUD (دستگاه داخل رحمی) و IUS (سیستم داخل رحمی) اینها وسایل کوچکی به شکل T هستند که در رحم قرار می گیرند، که اغلب به آنها "کویل" می گویند. IUD مس را در بدن شما آزاد می کند و IUS پروژسترون را آزاد می کند. برای اینکه تصمیم بگیرید کدام یک برای شما بهترین است، باید با پزشک خود مشورت کنید. برای برخی از زنان مبتلا به بیماری های قلبی، ممکن است توصیه شود که IUD یا IUS را در محیط بیمارستان کاشت کنند تا از نزدیک تحت نظر باشید. قرار دادن IUD یا IUS خطر عفونت را به همراه دارد. بنابراین پزشک ممکن است پس از انجام این روش یک دوره آنتی بیوتیک را برای کاهش خطر توصیه کند. قرص صبح روز بعد، که گاهی اوقات به آن پیشگیری اضطراری گفته می شود، در داروخانه ها در دسترس است. دو نوع قرص صبح بعد وجود دارد، EllaOne و Levonelle . قرص EllaOne باید در عرض پنج روز پس از رابطه جنسی محافظت نشده برای جلوگیری از بارداری مصرف شود در حالی که Levonelle باید طی سه روز مصرف شود. اما قرص صبح روز بعد از شما در برابر بیماری های مقاربتی محافظت نمی کند. قرص صبح روز بعد بر قلب ت ثیر نمی گذارد، بنابراین تصور می شود که برای اکثر زنان مبتلا به بیماری قلبی بی خطر است، اما برای اطمینان می توانید از داروساز مشورت بگیرید. شما نباید به قرص صبح بعد از بارداری به عنوان یک روش معمول پیشگیری از بارداری اعتماد کنید، این قرص فقط برای استفاده اضطراری است. یک روش دایمی پیشگیری از بارداری و یک روش جراحی است. روش عقیم سازی گاهی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود که در صورت تشخیص بیماری قلبی ممکن است خطرآفرین باشد. قبل از انجام عمل جراحی باید گزینه ها را با پزشک خود بررسی کنید. قبل از بارداری ممکن است برای شما ارزشمند باشد. تیم پزشکی تاریخچه پزشکی، جراحی و خانوادگی مفصلی را جمع آوری می کند تا بفهمد آیا CHD شما ژنتیکی است یا خیر. آزمایش ژنتیک مولکولی ممکن است به شما پیشنهاد شود. پس از جمع‌آوری اطلاعات، مشاور ژنتیک و سایر اعضای تیم نتایج شما را بررسی می‌کنند، یافته‌های خود را توضیح می‌دهند و در مورد ت ثیر آنها بر شما و خانواده‌تان با شما صحبت می‌کنند. اثرات طولانی مدت بارداری و زایمان بر زنان مبتلا به CHD هنوز به طور کامل شناخته نشده است. اکثر زنان بارداری را به خوبی تحمل می کنند، اما برخی ممکن است به قلبشان آسیب وارد کنند. برای زنان مبتلا به CHD شدید، این خطرات بسیار بیشتر است و حتی ممکن است منجر به مرگ شود. اکثر زنان مبتلا به بیماری قلبی مادرزادی ( CHD ) می توانند بارداری موفقی داشته باشند، اما نیاز به برنامه ریزی دقیق و گفتگو با تیم مراقبت های بهداشتی CHD بزرگسالان شما دارد. بارداری خطرات خود را دارد حتی در زنان سالم اما ممکن است خطر بیشتری برای زنان مبتلا به CHD و نوزادشان وجود داشته باشد. برای برخی از زنان، خطر آنقدر زیاد است که بارداری توصیه نمی شود. سطح خطر یک زن به نقص قلبی او، میزان عملکرد قلب او و اینکه آیا او عوارضی مانند ضربان قلب نامنظم (آریتمی) یا نارسایی قلبی را تجربه می کند یا خیر، بستگی دارد. گاهی اوقات جراحی یا دارو برای بهبود سلامت زن قبل از باردار شدن توصیه می شود تا خطر آن در دوران بارداری کاهش یابد. زنان دارای دریچه های مکانیکی باید از رقیق کننده خون استفاده کنند که خطری برای رشد جنین است. بارداری همچنین مدیریت رقیق کننده خون را برای مادر دشوارتر و پایدارتر می کند. زنانی که دریچه‌های بافتی دارند در دوران بارداری عملکرد خوبی دارند تا زمانی که دریچه به خوبی کار کند و هیچ عارضه دیگری نداشته باشند. اگر به فکر باردار شدن هستید، مهم است که با یک متخصص قلب که برای درمان زنان مبتلا به CHD در دوران بارداری آموزش دیده است مشورت کنید. افزایش یابد. کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به بارداری ایمن تر انجام دهید، این کار ها عبارتند از: از گرمای بیش از حد خودداری کنید و از سونا و جکوزی پرهیز کنید. روابط جنسی در دوران بارداری برای اکثر زنان مبتلا به CHD مشکلی نیست. خستگی در سه ماه اول بارداری شایع است، بنابراین مطمین شوید که بیشتر استراحت می کنید. قبل و در طول بارداری تا حد امکان تناسب اندام داشته باشید و با ورزش های منظم مانند پیاده روی یا شنا به فعالیت خود ادامه دهید. زنان مبتلا به بیماری های قلبی پیچیده باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی با متخصص قلب مشورت کنند. قبل از باردار شدن با متخصص قلب و عروق CHD بزرگسال خود قرار ملاقات بگذارید و در طول و بعد از بارداری با او در ارتباط باشید. اگر یک بیماری متوسط یا پیچیده دارید، باید در طول بارداری توسط یک تیم بارداری ویژه با تجربه شامل یک متخصص قلب و عروق CHD بزرگسالان و متخصص زنان و زایمان که در مورد بارداری و بیماری های قلبی آگاه هستند، مدیریت شوید. حفظ یک سبک زندگی سالم و پیروی از توصیه های تیم CHD بزرگسالان بسیار مهم است. برای برخی از زنان مبتلا به CHD ، بارداری توصیه نمی شود. اگر والدین مبتلا به CHD باشند، خطر تولد نوزاد مبتلا به CHD بیشتر است. بارداری می تواند آسیب جدی به قلب وارد کند، به خصوص در زنان مبتلا به CHD شدید. حفظ یک سبک زندگی سالم و پیروی از توصیه های تیم CHD بزرگسالان بسیار مهم است. اکثر زنان مبتلا به CHD می توانند بارداری موفقی داشته باشند، اما نیاز به برنامه ریزی و بحث دقیق دارد.

دیودورانت یک درمان سریع برای رفع بوی بد بدن است. استفاده از دیودورانت ها باعث پیشگیری از رشد باکتری ها بر روی بدن می شود. استفاده مستمر از دیودورانت ها تعداد باکتری های مضر موجود بر روی پوست بدن به خصوص در نواحی زیر بغل را کاهش می دهد. این محصول بهداشتی اغلب توسط بزرگسالان مصرف می شود. اما برای بسیاری از والدین این سوال مطرح است که آیا می توان از دیودورانت ها برای کودکان استفاده کرد؟ دیودورانت یا ضد تعریق محصولی است که افراد در گروه های سنی مختلف برای انتشار بوی خوب یا پوشاندن بوی بد بدن از آن استفاده می کنند. کودکان نیز به دلیل تعریق ممکن است دچار بوی بدن شوند. با این حال، وارد شدن به دوران نوجوانی با تغییرات هورمونی زیادی همراه است. این نوسانات هورمونی دوران بلوغ باعث می شوند که غدد عرق بیش از حد فعالیت کنند و در نتیجه بوی بد بدن افزایش می یابد. در ادامه متن در مورد سن مناسب استفاده از دیودورانت‌ها وعوارض ناشی از مصرف این محصولات بهداشتی در کودکان و نوجوانان به بحث می پردازیم. آنچه در این مقاله خواهید خواند: کودکان پوست حساسی دارند و استفاده از دیودورانت های حاوی مواد مضر ممکن است باعث بروز واکنش های آلرژیک شود. بنابراین اگر کودک شما برای اولین بار از دیودورانت استفاده می کند باید مراقب هرگونه نشانه ای از بثورات پوستی، تورم، خارش یا تغییر رنگ پوست باشید. در صورت مشاهده هر یک از این علایم باید بلافاصله استفاده از محصول را متوقف کنید. همچنین باید به کودک خود یاد بدهید که دیودورانت را به درستی استفاده کند. تا چند روز بعد از استفاده از دیودورانت کودک خود را زیر نظر بگیرید. دقت کنید که آیا دیودورانت پس از استفاده دارای اثرات ماندگار است یا خیر. به طور کلی، هر دیودورانت مدتی طول می کشد تا بر روی بدن تاثیر بگذارد. این مساله به خصوص در پوست حساس کودکان اهمیت بیشتری دارد. بنابراین باید مدتی صبر کنید تا بدن کودک بتواند با دیودورانت سازگار شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگرچه دیودورانت ها باعث ایجاد بوی خوبی در کودکان می شوند، اما همچنین ممکن است عوارض نامطلوبی را در سلامت کودکان ایجاد کنند. برخی از مهمترین این عوارض عبارتند از: شایع ترین عارضه استفاده از دیودورانت ها حساسیت است. برخی از دیودورانت ها حاوی رایحه، پروپیلن گلیکول، اسانس ها، افزودنی های بیولوژیکی، پارابن، ویتامین E و لانولین هستند. این ترکیبات می توانند به راحتی باعث ایجاد حساسیت های پوستی شوند. به همین علت استفاده از دیودورانت به خصوص در کودکانی که دارای پوست های حساس هستند ممکن است منجر به راش، خارش، تغییر رنگ پوست یا حتی تورم شود. برخی از دیودورانت ها حاوی نمک های آلومینیوم و الکل اتیلیک هستند. نمک های آلومنیوم غدد تولید کننده عرق را مسدود می کنند. استنشاق این دیورانت ها به دلیل داشتن این ترکیبات شیمیایی باعث اختلالات تنفسی، استفراغ، اسهال، حالت تهوع و غیره می شود. همچنین باید نحوه استفاده صحیح از دیودورانت را به کودک خود یاد بدهید. زیرا اگر دیودورانت وارد چشم شود، می تواند عوارضی مانند خارش و تورم را ایجاد کند. امروزه ترکیبات شیمیایی الکل اتیلیک و نمک آلومینیوم به دلیل مضرات زیاد از روند تولید دیودورانت ها حذف شده است. به جای این ترکیبات شیمیایی مضر برای رفع بوی بد عرق از روی یا زینک استفاده می شود. برخی از والدین چند سال قبل از رسیدن به بلوغ استفاده از دیودورانت ها را به فرزندان خود توصیه می کنند. اما برخی دیگر از والدین ترجیح می دهند تا فرزندشان به بلوغ برسد. سنین بین نه تا دوازده سالگی قبل از شروع نوجوانی یا دوران بلوغ تعریف می شود. شما می توانید دیودورانت ها را در حدود سن تا سالگی به فرزند خود توصیه کنید. استفاده از دیودورانت ها در این سن فواید بسیار زیادی دارد. از جمله اینکه ترکیبات ضد تعریق دیودورانت باعث پیشگیری از فعال شدن غدد عرق و رشد باکتری های مضر و بوی بد آنها می شود. اگر هنوز در تلاش برای انتخاب دیودورانت مناسب برای کودک خود هستید، باید به نکات زیر دقت کنید: تصمیم بگیرید که آیا می خواهید بوی بدن را کاهش دهید یا با رطوبت مقابله کنید. زیرا دیودورانت ها بهترین گزینه برای مقابله با بوی بد بدن هستند. ولی برای رفع تعریق و رطوبت پوست معمولا استفاده از محصولات ضد تعریق مانند انواع اسپری و مام ها توصیه می شود. پیش از خرید حتما لیست مواد تشکیل دهنده محصول مورد نظر را مطالعه کنید. برخی از دیودورانت ها و محصولات ضد تعریق حاوی ترکیبات آلرژن هستند. استفاده از این ترکیبات به خصوص برای پوست های حساس کودکان مضر است و می تواند موجب خارش، بثورات و سایر واکنش های شدید پوستی شود. سعی کنید همیشه محصولاتی را انتخاب کنید که دارای مواد طبیعی هستند. در تولید دیودورانت های ارگانیک از محصولات طبیعی مانند روغن فندق و سایر ترکیبات گیاهی استفاده می شود. این دیودورانت ها مناسب ترین گزینه برای پوست های حساس کودکان هستند. روغن فندق دارای خواص بسیار زیادی است و علاوه بر آبرسانی به پوست باعث رفع جوش های سرسیاه و بوی بد عرق می شود. تست پچ را در ناحیه داخلی آرنج کودک انجام دهید. حداقل ساعت منتظر بمانید تا در این فاصله بتوانید هرگونه واکنش آلرژیک در کودک خود را بررسی کنید. انجام این تست برای کودکان و همچنین افرادی که دارای آلرژی های پوستی هستند، توصیه می شود. در هنگام انجام تست بازوی کودک باید کاملا خشک و فاقد عرق یا هر نوع رطوبت دیگر باشد. در صورت مشاهده خارش یا بثورات پوستی حتما موضوع را با پزشک در میان بگذارید. دیودورانت های دارای انواع مختلف رایحه های دلپذیر هستند. در مورد انتخاب رایحه تصمیم نهایی را به کودکتان واگذار کنید. استفاده از دیودورانت های رولی برای کودکان مناسب تر است. نحوه صحیح استفاده از دیودورانت ها را به کودک خود آموزش دهید. برای اطمینان خاطر بیشتر زمانی که کودک از دیودورانت استفاده می کند، نحوه استفاده از آن را زیر نظر بگیرید. هر چند وقت یکبار بار بدن کودک را از نظر وجود جوش ها و بثورات پوستی بررسی کنید. استفاده از دیودورانت ها روش خوبی برای رفع بوی بد عرق است. اما با این حال روش های موثر دیگری نیز وجود دارد که کودک شما می تواند برای پیشگیری از بوی بد عرق از آنها استفاده کند، از جمله: الیاف طبیعی مانند پنبه و کتان جاذب رطوبت هستند و به تنفس پوست کمک می کنند. استفاده از لباس های نخی به خصوص در کودکان اهمیت بیشتری دارد زیرا باعث پیشگیری از عرق سوز شدن بدن کودک می شوند. تعویض روزانه لباس زیر برای پیشگیری از بوی بد عرق بسیار مهم است. مراقب باشید که فرزندانتان روزانه لباس زیر تمیز بپوشند. همچنین کودکان باید هر روز جوراب های خود را تعویض کنند تا از بوی بد عرق پیشگیری شود. با نظارت بر رفتار فرزندتان دقت کنید که کودک هر روز یک ست لباس تمیز می پوشد. عوض نکردن لباس و پوشیدن آن برای چند روز متوالی باعث می شود که باکتری‌ها بر روی لباس‌باقی‌بمانند. فعالیت این باکتری ها می تواند باعث ایجاد بوی بد عرق در کودک شود. گاهی اوقات، رژیم غذایی کودک ممکن است دلیل بوی بد بدن باشد. برخی از مواد غذایی مانند سیر و پیاز تاثیر زیادی در تولید بوی بد بدن دارند. اگر احساس می کنید که بدن کودک شما بیش از حد بوی عرق می دهد احتمالا لازم است که تغییراتی را در رژیم غذایی کودک ایجاد کنید. بوی بد بدن به دلیل تجزیه عرق توسط باکتری های موجود بر روی پوست ایجاد می شود. حمام کردن منظم از تجمع باکتری های ناخواسته بر روی پوست پیشگیری می کند. برای شستشوی نواحی مختلف بدن به خصوص زیر بغل ها توصیه می شود که از یک صابون ملایم با ترکیبات طبیعی استفاده کنید. مطمین شوید که تمام قسمت های بدن خود را به طور کامل شستشو می دهید. بسیاری از مردم تصور می کنند که دیودورانت و ضد تعریق ها محصولات مشابهی هستند. این طرز تفکر اشتباه باعث می شود که اغلب افراد از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده کنند. با این حال، تفاوت های بسیار کمی بین این دو محصول وجود دارد، از جمله: یک ضد تعریق همانگونه که از نامش پیدا است، تولید عرق را کاهش می دهد. در حالی که دیودورانت باعث کاهش بوی بدن ناشی از عرق می شود. برخی از تولید کنندگان محصولات ضد تعریق ادعا می کنند که محصول آنها هر دو کار را با هم انجام می دهند. از آنجایی که عرق شایع ترین علت بوی ناخوشایند بدن است، می توانید یک ضد تعریق انتخاب کنید. با این حال، بسیاری از ضد تعریق ها حاوی نمک های آلومینیوم هستند که مضر تلقی می شوند. در حالیکه در تولید برخی از دیودورانت‌ها آلومینیوم نمک به کار نمی رود. بنابراین می‌توانید دیودورانت هایی را برای فرزندتان انتخاب کنید که فاقد این ترکیبات شیمیایی هستند. دیودورانت ها جزء محصولات آرایشی محسوب می شوند، زیرا عملکرد پوست را تغییر نمی دهند. از سوی دیگر، ضد تعریق ها به عنوان دارو طبقه بندی می شوند و تولید آنها تابع قوانین و مقرراتی است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا FDA تعیین می شود. سخن آخر به طور کلی، می توانید انواع مختلف دیودورانت ها را برای کودکان و فرزندان نوجوان خود بخرید. بهتر است دیودورانت هایی را انتخاب کنید که ارگانیک هستند و در تولید آنها از ترکیبات طبیعی مانند روغن بادام و روغن فندق استفاده شده است. برای فرزندان نوجوان خود که در سنین بلوغ به سر می برند می توانید هم استفاده از ضد تعریق و هم دیودورانت ها را در نظر بگیرید. استفاده از ضد تعریق ها باعث می شود تا فرزند نوجوان شما برای مدت طولانی تری در پوست خود احساس خشکی کند و همچنین بوی بدن را کاهش می دهند. قبل از خرید دیودورانت برای کودک خود، با یک متخصص اطفال مشورت کنید تا بدانید آیا کودک شما به ضد تعریق نیاز دارد یا خیر. دیودورانت های رولی گزینه مناسب تری برای استفاده کودکان هستند. بهتر است محصولی با رایحه ملایم انتخاب کنید که باعث تحریک سیستم تنفسی کودک نشود. همچنین، لیست مواد تشکیل دهنده را به دقت بررسی کنید. از خرید هر گونه محصولی که دارای ترکیبات آلرژن یا حساسیت زا است، خودداری کنید. پس از اولین استفاده، ساعت منتظر بمانید تا مطمین شوید که کودک شما نسبت به مواد تشکیل دهنده محصول حساسیت نداشته باشد. پس از استفاده از دیودورانت ها باید مراقب هرگونه تغییر پوستی در فرزندان خود باشید و در صورت مشاهده بثورات پوستی بلافاصله استفاده از محصول را متوقف کنید. احتمال بروز حساسیت در کودکانی که دارای پوست حساس هستند بیشتر است. بنابراین یک دیودورانت مناسب بدون ترکیبات سمی انتخاب کنید و قبل از استفاده از آن برای کودک خود یک تست پچ انجام بدهید. اگر مایل نیستید که کودک از دیودورانت ها استفاده کند، می توانید از روش های دیگر برای کاهش بوی عرق بدن استفاده کنید.

کسب آگاهی از شایع ترین بیماری های کبوتر می تواند تاثیر زیادی در پیشگیری از بروز بیماری های در این حیوانات داشته باشد. با این حال، گاهی اوقات نمی توانید از شیوع بیماری در پرنده خود جلوگیری کنید. این موضوع می تواند به دلایل زیادی باشد، شاید خوراک کبوتر آلوده شده یا کبوتر جدیدی که به قفس اضافه شده مبتلا و ناقل ویروس باشد. کبوترها به طور شگفت آور حیوانات خانگی محبوب هستند. آنها، پرندگانی کوتاه پا و تنومند هستند که تقریبا در همه جای دنیا چه در طبیعت و چه در خانه های ما یافت می شوند. اکثر انسان ها دوست دارند از کبوتر به عنوان یک حیوان خانگی مراقبت کنند اما باید این را بدانیم که مراقبت از کبوترها شامل معالجه بسیاری از شایع ترین بیماری ها در کبوتر است که احتمال دارد پرنده ها به آن مبتلا شوند. این بیماری ها می توانند علایم مختلفی از جمله مشکلات تنفسی، اسهال و حتی مرگ را ایجاد کنند. کوکسیدیوز، یک بیماری انگلی است که می تواند برای کبوترهای شما کشنده باشد. این بیماری سیستم گوارشی کبوتر را تحت ت ثیر قرار می دهد که باعث می شود کبوترها کمتر غذا بخورند و در صورت خوردن، غذا را به خوبی هضم نکنند، به این معنی که منابع و مواد معدنی کمتری جذب بدن آنها می شود. خبر خوب این است که کوکسیدیوز در کبوترها، قابل درمان و پیشگیری است. علت اصلی کوکسیدوز مسمومیت غذایی است بنابراین از سالم بودن غذای کبوتر خود همیشه مطمین شوید. عفونت از طریق تماس یا بلع مدفوع یا بافت آلوده به راحتی انتشار می یابد. اطمینان حاصل کنید که هر کبوتر مبتلا به کوکسیدوز را قرنطینه کنید. اولین علامت قابل مشاهده کوکسیدیوز در کبوتر اسهال است که در موارد شدید ممکن است خونین باشد. درمان اصلی آن، Cocci - Tricho - mixi یک پودر محلول در آب است که چندین بیماری را درمان می کند. این ماده عمدتا برای درمان کوکسیدوز و تریکومونیازیس کاربرد دارد، اما همچنین سایر بیماری های کبوتر را نیز درمان می کند. انگل های خارجی مانند شپش، کنه و مگس آزار دهنده واقعی کبوتر حیوان خانگی شما هستند. این آفات آزار دهنده نه تنها کبوتر را گاز می گیرند و تحریک می کنند بلکه می توانند صدمات جدی تری نیز وارد کنند. ظاهر پوسته پوسته شده در نواحی بدون چربی کبوتر، سوراخ های ریز شاخه های پر و خارش پرندگان همه نشانه های انگلی های خارجی هستند. بسته به نوع انگلی، از اسپری های دارویی معمولا روی کبوتر آلوده استفاده می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تریکومونیازیس، یک بیماری انگلی است که به آن شانکر نیز گفته می شود. این بیماری کبوتر توسط انگل Trichomonis Gallinae ایجاد می شود. دانشمندان تصور می کنند این انگل یک بیماری زای باستانی است که مدتها پیش حتی دایناسورها را نیز آلوده کرده است. انگل ها معمولا یا در ابتدا (دهان، گلو) یا در انتهای دستگاه گوارش یافت می شوند. انگلها به محض ترک میزبان به سرعت از بین می روند. این بیماری کبوتر با دارو یا ضد عفونی کننده قابل درمان است. علت اصلی تریکومونیازیس در کبوترها، آلودگی آب آشامیدنی است، بنابراین مرتبا آب را تازه کنید. علایم تریکومونیازیس در کبوترها مرگ ناگهانی، غذا نخوردن یا کاهش وزن است. مانند بسیاری از انواع دیگر حیوانات، کبوترها می توانند انواع مختلف کرم را در دستگاه روده خود نگهداری کنند. کرم های حلقوی، کرم های نواری و کرم های مو در دستگاه گوارش کبوترها رشد و زندگی می کنند و می توانند باعث اسهال، ضعف، افزایش حساسیت به بیماری های دیگر و مشکلات عملکردی در کبوترها شوند. بعضی اوقات می توانید کرم هایی را که از مدفوع کبوتر عبور می کنند مشاهده کنید اما اغلب اوقات تخم های کرم ها در طی بررسی میکروسکوپی مدفوع مشاهده می شود. کبوتران از خوردن حشرات و بلع فضولات آلوده از پرندگان دیگر کرم می گیرند بنابراین پیشگیری این بیماری در کبوتر بسیار دشوار است. معاینات منظم میکروسکوپی مدفوع کبوتر برای غربالگری این انگلها توصیه می شود و درمان شامل داروهایی است که می تواند مانند سایر داروهای کبوتر به آب اضافه شود. بعضی اوقات کرم ها در کبوترها ممکن است مشکلی ایجاد نکنند یا کرم ها به روش طبیعی بدن را ترک کنند. در برخی موارد، کرم ها در بدن پرنده باقی می مانند و بر سلامت کبوترها ت ثیر می گذارد. این بیماری کبوتر، در اثر غذای آلوده، مدفوع آلوده سایر حیوانات و حشرات خوردن ایجاد می شود. علایم کرم ها در کبوتر ها، عبارتند از: اسهال کاهش وزن کاهش عملکرد ظاهر ناسالم و ضعیف درمان اصلی کرم ها در کبوتر، یک داروی قرص است که کرم های فوق را از بدن کبوترها خارج می کند. این بیماری کبوتر متفاوت و خطرناک است. تب طوطی نیز به دلیل ابتلا به بیماری انسان و دام می تواند توسط انسان منتقل شود، بنابراین در هنگام مشاهده اورنیتوز در بین کبوتران خود به دنبال درمان باشید. در حقیقت، در گذشته مردم بر اثر این بیماری فوت کرده اند. اورنیتوز اغلب توسط کلامیدیا ایجاد می شود. به خودی خود علایمی ندارد، اصطلاحا عفونت پنهانی است. با این حال، به دلیل کاهش سیستم ایمنی بدن، می تواند منجر به بروز سایر عفونت ها شود. اورنیتوز بر روی دستگاه تنفسی نیز ت ثیر می گذارد و تنفس کبوتر را سخت می کند و مقاومت و استقامت را تحت ت ثیر قرار می دهد که منجر به عملکرد بد پرنده می شود. از آنجا که این یک بیماری باکتریایی است، در صورت تشخیص به موقع اورنیتوز به خوبی قابل درمان است. دلایل اصلی اورنیتوز در کبوتران، از ذرات ادرار یا مدفوع توسط هوا یا توسط انسان یا حیوانات تنفس شود از طریق هوا قابل انتقال است. همچنین تماس منقار با منقار می تواند باعث شیوع بیماری شود. هر کبوتر آلوده باید سریعا قرنطینه شود تا از شیوع آن جلوگیری کند. علایم اورنیتوز در کبوتران، عبارتند از: تب التهاب اسهال افتادگی بینی اشتهای کم صدای عجیب تنفس ریزش پر و بهم ریختگی ظاهری مایکوپلاسموز، عفونت بونشیا است و انواع مختلفی دارد. مایکوپلاسموز، معمولا ترکیبی از باکتریها و ویروس ها است که باعث خطرناک شدن بیماری می شود. مایکوپلاسموز به خودی خود ممکن است یک بیماری کبوتر بی ضرر باشد. خوشبختانه برخی از روش های درمانی برای این بیماری کبوتر وجود دارد. علت اصلی مایکوپلاسموز می تواند خوراک، آب آشامیدنی، مدفوع و تجهیزات آلوده باشد. مایکوپلاسموز در کبوترها می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: التهاب گلو ترشحات بینی عدم تمایل به پرواز حرکات غیرمعمول پرواز صدای خس خس صدا سالمونلوز یا پاراتیفوس یک عفونت باکتریایی بد در کبوتر است زیرا می تواند منجر به مرگ کبوتر شود و برای انسان نیز مسری است. سالمونلوز به روده کبوتران حمله و آسیب جدی وارد می کند. سیستم ایمنی بدن و اشتها کبوتر را کاهش می دهد. مشکل سالمونلوز این است که می تواند قسمت های مختلف بدن را آلوده کند. سالمونلوز در انسان نیازی به درمان ندارد، اما در کبوترها باید درمان شود. همچنین عاقلانه است که برای جلوگیری از هرگونه شیوع، دارویی برای آنها تهیه کنید. علل اصلی سالمونلوز در کبوترها خوراک، آب آشامیدنی و مدفوع آلوده است. سالمونلوز در کبوتران می تواند منجر به بروز علایم زیادی شود، از جمله: لنگیدن اسهال کاهش وزن کاهش اشتها حرکات غیرمعمول پرواز E - coli به معنای واقعی کلمه کابوس همه کبوتربازها است. E - coli یک عفونت باکتریایی است که سیستم ایمنی بدن را بسیار کاهش می دهد. عملکرد آن همانند ایدز در بین انسان است. کبوتر را در برابر سایر باکتری ها و ویروس ها حساس تر می کند. اگر عفونت دیگری رخ دهد، معمولا منجر به مرگ می شود. طبق تحقیقات، E - coli به طور فزاینده ای در برابر چندین آنتی بیوتیک مقاوم است و درمان آن را دشوارتر می کند. خوشبختانه E - coli در کبوتران قابل درمان است اما درمان باید هر چه سریع تر، قبل از بروز عفونت دیگری شروع شود. علل اصلی E - coli در کبوترها، خوراک و آب آشامیدنی آلوده است. همچنین، هنگامی که کبوتر استرس زیادی داشته باشد، عفونت سریع تر اتفاق میفتد که ممکن است به دلیل تغییر در محل زندگی کبوتر، شلوغی زیاد کبوتر ها در یک انبار، تغییر رژیم غذایی، آموزش شدید و غیره ایجاد شود. هگزامیتیازیس، بیماری کبوتر انگلی دیگری است. اگرچه، این واقعا هگزامیتیازیس نیست، بلکه spironucleus است. این بیشتر برای کبوترهای جوان خطرناک است و اغلب باعث مرگ می شود. علل اصلی هگزامیتیازیس در کبوتر ها، خوراک، آب آشامیدنی و مدفوع آلوده است که در بیشتر موارد منجر به بروز اسهال آبکی (زرد) ، کاهش وزن و خشکی پرها می شود. درمان اصلی این بیماری در کبوترها، Cocci - Tricho - mix یک پودر محلول در آب است که چندین بیماری را درمان می کند. این ماده عمدتا برای درمان کوکسیدوز و تریکومونیازیس طراحی شده است، اما در مبارزه با هگزامیتازیس نیز معجزه می کند. آنتریت نکروتیک، عمدتا توسط کلستریدیوم پرفرینژنس ایجاد می شود. این باکتری است که در هر کجا یافت می شود. جلوگیری از ورود این باکتری ها به اتاق زیر شیروانی، خوراک، آب و غیره بسیار دشوار است. این باکتری معمولا کبوترها را به اندازه سایر مرغ ها ت ثیر نمی گذارد، اما هنوز هم می تواند در کبوترها مشکل ساز باشد. این باکتری حتی در گرد و غبار، خاک، خوراک، آب، مدفوع و غیره یافت می شود بنابراین جلوگیری از بروز عفونت در بین پرنده ها سخت است. علایم آنتریت نکروتیک در بین کبوترها، عبارتند از: اسهال افسردگی بهم ریختگی ظاهری افزایش میزان مرگ و میر کولیباسیلوز یک بیماری ثانویه است از سایر بیماری ها ناشی می شود. کولیباسیلوز بر سیستم ایمنی بدن ت ثیر می گذارد. داروهای پیشگیرانه معمولا از کولیباسیلوس جلوگیری می کنند. کولیباسیلوز، می تواند از طریق استنشاق و یا عفونت دستگاه تنفسی و یا از طریق خوراک یا آب (عفونت روده ای) رخ دهد. علت اصلی این بیماری در کبوتر ها، غذا، آب و مدفوع آلوده است. اگرچه عفونت می تواند به دلیل استنشاق نیز ایجاد شود. کولیباسیلوز در کبوترها می تواند منجر به بروز علایم زیر شود: کاهش سیستم ایمنی بدن افزایش میزان بیماری در بین کبوترها افزایش مایعات در حفره های بدن (قسمت های متورم بدن) شانکر توسط ارگانیسم کوچکی به نام تک یاخته ایجاد می شود و به طور معمول باعث مشکلات تنفسی می شود. این بیماری به راحتی از پرنده ای به پرنده دیگر منتقل می شود اما خوشبختانه بیش از چند دقیقه قادر به زنده ماندن در خارج از بدن پرنده نیست. ارگانیسم ایجاد کننده شانکر معمولا در گلو، مجرای صفراوی، کلواک، پروونتریکولوس یا سایر قسمتهای دستگاه گوارش کبوتر یافت می شود. گره های ناشی از شانکر همچنین ممکن است در ناف یک کبوتر تودرتو یا سینوس کبوتر دیده شوند. علایم شانکر بسته به اینکه در کدام قسمت از بدن یافت می شود متفاوت خواهد بود اما از آنجا که به طور معمول گلو را تحت ت ثیر قرار می دهد، بیشتر کبوترها به دلیل وجود گره های لوزه ها دچار مشکلات تنفسی می شوند. علایم دیگر شانکر، علاوه بر گره های قابل مشاهده و مشکلات تنفسی، شامل اسهال، کاهش وزن، بی حالی و خونریزی از دهان و کلواک است. این بیماری در صورت عدم درمان می تواند منجر به مرگ کبوتر شود. این ارگانیسم همچنین ممکن است از نظر میکروسکوپی در مدفوع دیده شود. اگر کبوتر شما دچار شانکر باشد، با تجویز داروی تجویز شده توسط دامپزشک می توان آن را درمان کرد. بعضی اوقات برداشتن گره جراحی ضروری

در، شما در دومین ماه بارداری خود به سر می برید. به عبارتی در هفته هشتم یا شروع ماه دوم بارداری، جنین شما به اندازه یک زغال اخته است. جنین در مراحل اولیه رشد خود قرار دارد. اندازه قد جنین از سر تا نوک انگشت پا معمولا حدود . تا . سانتی متر، و وزن جنین کمتر از گرم است. آنچه در این مقاله خواهید خواند: در این جدول نحوه رشد اعضای بدن جنین در این هفته آمده است: در هفته هشتم بارداری جنین تا حدودی بزرگتر شده و می تواند دست و پاهای خود را تکان بدهد. اما شما نمی توانید حرکات جنین را احساس کنید. رشد جنین همچنان ادامه دارد. جوانه های چشایی جنین در این هفته شروع به شکل گیری می کنند. اما با این حال در این مقطع از بارداری به دلیل کوچک بودن رحم، برجستگی شکم مادر هنوز مشخص نیست. در هفته هشتم بارداری به دلیل نوسانات هورمونی، بدن مادر تغییرات زیادی می کند. همچنین به دلیل بزرگ شدن رحم و تکامل بیشتر جنین در این ماه علایم بارداری به تدریج آشکارتر می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از مهمترین علایم بارداری در هفته هشتم، عبارتند از. برای مادرانی که دارای وزن نرمال قبل بارداری بوده اند، افزایش وزن ایده الی که توصیه می شود در حدود کیلوگرم است. وقتی بدن برای تغذیه جنین سخت‌تر کار می‌کند، دچار احساس ضعف و می شوید و در نتیجه به استراحت بیشتری نیاز خواهید داشت. افزایش سطح هورمون‌ها در بدن می‌تواند باعث ایجاد احساس بی‌حالی و گاهی در شما شود. . به دلیل نوسانات هورمونی، ممکن است نسبت به برخی غذاها احساس مختلف هوس و بیزاری پیدا کنید. نسبت به بوهای خاصی حساس می شوید که می تواند شما را دچار احساس تهوع کند. به خصوص در هنگام شب بسیار شایع است. نوشیدن آب زیاد و انجام تمرینات کششی پاها می تواند تا حد زیادی به تسکین این ناراحتی کمک کند. هورمون پروژسترون حرکات دستگاه گوارش را آرام می کند. این وضعیت باعث کند شدن هضم مواد غذایی می شود. مصرف فیبر بیشتر می تواند به پیشگیری از یبوست کمک کند. نوسانات هورمونی بدن، روند هضم غذا در دستگاه گوارش را کند می کند. این وضعیت باعث تجمع گاز در معده و روده ها می شود. احساس درد و ورم شکم از مهمترین عوارض نفخ است. مادران باردار در طول هفته هشتم بارداری تغییرات بیشتری را در ظاهر خود احساس می کنند. البته برخی از تغییرات مانند افزایش وزن و یا برجستگی شکم چندان محسوس نیستند. با این حال برخی از بخش های بدن مانند پستان ها دچار تغییرات بیشتری می شوند. در هفته هشتم بارداری مادر احساس می کند سینه هایش حساس تر و بزرگتر از قبل شده اند. برخی از مهمترین تغییرات بدن در این هفته عبارتند از: حساس شدن پستان ها احساس اضطراب و نگرانی دیدن خواب و رویاهای عجیب به دلیل افکار نگران کننده و زیادی که در این زمان دارید. البته این وضعیت در مادران باردار کاملا طبیعی است. زنانی که بارداری دوم یا سوم خود را تجربه می کنند، به دلیل کشیده شدن ماهیچه‌های شکم در بارداری قبلی، برآمدگی شکم را زودتر نشان می دهند. در برخی موارد بارداری با مشکلات یا نگرانی هایی همراه است. با این حال شما یاد بگیرید که در صورت مواجهه با هر گونه مشکل یا نگرانی خونسردی خود را کاملا حفظ کنید. بسیاری مشکلات با مراجعه به موقع به پزشک برطرف می شوند. وجود نگرانی در این دوران برای مادران کاملا طبیعی است. تمام خود را با دقت زیر نظر بگیرید. در صورت مشاهده هر یک از علایم زیر، حتما به پزشک مراجعه کنید. خونریزی از واژن انقباضات دردناک رحم دفع همچنین موارد دیگری نیز وجود دارند که می توانند باعث بروز مشکلاتی در روند بارداری شما شوند. بنابراین در صورت وجود هر یک از مشکلات زیر حتما در اولین فرصت به مراجعه کنید: بارداری خارج رحمی به شرایطی گفته می شود که در آن تخمک بارور شده در جایی خارج از رحم کاشته شود. در بارداری خارج رحمی کاشته شدن تخمک اغلب در لوله های فالوپ رخ می دهد. بارداری خارج رحمی می تواند سلامت مادر را در معرض خطرات زیادی قرار دهد. علایم حاملگی خارج رحمی در ابتدا مشابه علایم بارداری طبیعی است. با این حال، علایم با گذشت زمان آشکارتر می شوند. برخی از مهمترین علایم عبارتند از: ضعف شدید تهوع و استفراغ درد و گرفتگی شکم خونریزی خفیف واژینال به از دست رفتن جنین قبل از هفته بیستم بارداری سقط جنین گفته می شود. با سقط جنین بارداری خاتمه می یابد. در صورتی که سقط جنین به صورت ناخواسته باشد به آن سقط خود به خودی جنین گفته می شود. برخی از مهمترین علایم سقط جنین عبارتند از: سرگیجه شدید درد یا گرفتگی شکم خروج بافت از طریق واژن فوران مایع صورتی رنگ از واژن خونریزی در اوایل بارداری شامل دفع ترشحات قهوه ای، لکه های قرمز روشن یا لخته های خون مراجعه منظم به پزشک متخصص زنان و زایمان در طول بارداری برای اطمینان از سلامت مادر و رشد مناسب جنین اهمیت بسیار زیادی دارد. برای مراجعه به پزشک تمام سوابق پزشکی از جمله داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید را همراه داشته باشید. بر این اساس پزشک می تواند به شما توصیه کند که مصرف داروها را ادامه دهید یا متوقف کنید. تاریخ آخرین دوره قاعدگی خود را در داخل یک دفتر یادداشت بنویسید. اطلاع از این تاریخ در محاسبه دقیق زمان زایمان به پزشک کمک می کند. اگر پریودهای نامنظم دارید یا تاریخ آخرین قایدگی خود را فراموش کرده اید، پزشک می تواند از طریق اسکن سن حاملگی را مشخص کند. لیستی از سوالاتی که دارید، تهیه کنید. تمام سوالات خود را از پزشک بپرسید تا شک و تردیدهای شما به طور کامل برطرف شود. همچنین نگرانی های خود در مورد بارداری را با پزشک مطرح کنید، به خصوص اگر در بارداری قبلی خود عوارضی مانند سقط جنین داشته اید. در شروع دومین ماه بارداری پزشک برای اطمینان از سلامت مادر و جنین، معایناتی را انجام می دهد و آزمایشاتی را تجویز می کند. چکاپ هفته هشتم بارداری شامل موارد زیر خواهد بود: اسکن اولتراسوند اندازه گیری وزن اندازه گیری فشار خون آزمایش ادرار برای بررسی وجود پروتیین غربالگری از نظر ابتلا به بیماری های ویروسی آزمایش خون برای بررسی گلوکز، هموگلوبین، تعیین گروه خونی مادر باردار و همسر اسکن اولتراسوند یا سونوگرافی اولین آزمایشی است که در هفته هشتم بارداری برای مشاهده قسمت های مختلف بدن جنین انجام می شود. انجام این سونوگرافی در ارزیابی روند رشد جنین به پزشک کمک می کند. همچنین آزمایش سونوگرافی هفته هشتم بارداری می تواند در تشخیص موارد زیر به پزشک کمک کند: تعیین سن بارداری بررسی ضربان قلب جنین تایید بارداری تک یا دو قلویی مشخص کردن زمان تقریبی زایمان بررسی نقایص مادرزادی در جنین رد یا تایید کردن احتمال بارداری خارج رحمی پزشک همچنین در مورد هر گونه مشکل خاص از شما سوالاتی را می پرسد و در صورت لزوم آزمایشات بیشتری را تجویز می کند. رعایت یک رژیم غذایی متعادل و سبک زندگی سالم در این دوره آسیب پذیر برای مادران باردار بسیار مهم است. بارداری یکی از حساس ترین مقاطع زندگی زنان است. در این دوران می توانید با انجام برخی راهکارهای ساده به حفظ سلامت خود و جنین کمک کنید. از جمله: از مصرف کافیین و الکل به شدت خودداری کنید. حتی از مصرف هر گونه دارو یا مکمل بدون اجازه پزشک خودداری کنید. برای هیدراته نگه داشتن بدن خود حداقل روزی لیوان آب و مایعات بنوشید. استراحت کافی را فراموش نکنید. حداقل هشت ساعت در شبانه روز روز بخوابید. با مسواک زدن و استفاده منظم از نخ دندان به حفظ بهداشت دندان ها اهمیت کافی بدهید. بلافاصله پس از صرف غذا، دراز نکشید. هیچ یک از وعده های غذایی خود را حذف نکنید. مکمل های ویتامین مانند اسید فولیک و ویتامین B را زیر نظر پزشک روزانه مصرف کنید. موسیقی آرام گوش کنید، خود را بالا نگه دارید، با جنین داخل شکم خود ارتباط برقرار کنید. صبح ها قبل از بیدار شدن از رختخواب کراکرهای لقمه ای بخورید تا حالت تهوع صبحگاهی را کاهش دهید. از انجام تمرینات شدید ورزشی خودداری کنید. به جای این کار می توانید تمرینات کششی آسان را انجام دهید. رژیم غذایی مناسب شامل گوشت بدون چربی، غلات، محصولات لبنی، میوه ها و سبزیجات تازه را رعایت کنید. از مصرف میوه هایی مانند آناناس خام و پاپایا اجتناب کنید. مصرف این میوه ها می تواند باعث تحریک انقباضات رحمی شود. وعده های غذایی کوچک را در فواصل منظم مصرف کنید. خوردن غذاهای نپخته، تند، سرخ شده و چرب باعث به خطر افتادن سلامت مادر و جنین می شود. در صورت ابتلا به تهوع صبحگاهی، کمی آبلیمو بنوشید. همچنین خوردن هندوانه، بو کردن لیمو و مصرف دمنوش زنجبیل نیز می تواند به رفع حالت تهوع صبحگاهی کمک کند. به عنوان یک مادر بهتر است از شریک زندگی خود کمک بگیرید تا بتوانید این دوران حساس را با راحتی و آرامش خاطر پشت سر بگذارید. اگر هر گونه نگرانی و ناراحتی دارید، آن را با همسرتان درمیان بگذارید و در صورت لزوم با پزشک مشورت کنید. مسلما شریک زندگی شما در دوران حساس بارداری نقش بسیار مهمی دارد. اما از طرفی هم حمایت و پشتیبانی پدر باعث می شود تا شما این دوران را به راحتی پشت سر بگذارید. به عنوان مثال پدر آینده می تواند در فعالیت های زیر مشارکت نماید: چیدمان اتاق کودک را بر عهده بگیرد. وظایف و کارهای روزمره منزل را انجام بدهد. در خرید لباس های بارداری شما را تنها نگذارد. در تمام ویزیت های دوران بارداری همراه و در کنار شما باشد. فضای آرام و بدون دغدغه ای را در منزل برای شما فراهم کند. برای اضافه شدن یک نوزاد کوچک به جمع خانواده برنامه ریزی های لازم را انجام بدهد. شما را به پیاده روی در فضای باز ببرد یا در طول تمرینات سبک ورزشی با شما همراه باشد. تا می توانید از دوری کنید. داشتن ذهن آرام و بدن سالم راز یک بارداری موفق است. هفته هشتم اولین حساسیت زیادی برای شما دارد. زیرا هفته هشتم اولین هفته ای است که شما نیاز به مراقبت بیشتری دارید. پس توصیه های پزشک را دنبال کنید تا بتوانید شاد، مثبت و سالم بمانید.

می تواند به موارد زیادی ربط داشته باشد. اما گرم شدن سر نوزادان در اکثر مواقع نیاز به درمان ندارد. دمای طبیعی نوزاد بین . تا . درجه سانتیگراد باقی می ماند. هنگامی که بدن کودک شما بیش از حد گرم می شود، او مستعد ابتلا به ( SIDS ) می شود که کشنده است. این به این دلیل است که سیستم تنظیم حرارت کودک یا بخشی از بدن که دمای بدن او را تنظیم می کند توسعه نیافته است و هنوز در حال رشد است. به عنوان والدین، اگرچه نیازی به بردن او به دکتر ندارید، اما باید اقدامات لازم را برای خنک شدن سریع کودک خود انجام دهید. اما به یاد داشته باشید که دست و پای نوزادان معمولا کمی سردتر از سر است. سر نوزاد من داغ است اما تب ندارد؟ اگر کودک شما سرش داغ شده ولی ندارد، ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد که رایج ترین آنها عبارتند از: لباس گرم، یکی از علل داغ شدن سر نوزاد سر کودک شما ممکن است داغ باشد زیرا شما او را مجبور می کنید لباس گرم زیاد، از مواد پشمی یا چیزهای مشابه بپوشد. لباس گرم، گرما را به دام می اندازد و بدن او را گرمتر می کند. این امر دمای کلی بدن او را افزایش می دهد و منجر به "گرم شدن سر" بدون علامت تب می شود. لباس او را عوض کنید و به کودک خود لباس نخی نرم بپوشد. به سراغ پارچه های لمینت یا هر چیزی که دارای لایه های پلاستیکی است، نروید. اگر این وضعیت جدی به نظر می رسد، لباس فرزندتان را درآورید و بگذارید یک شبه برهنه بخوابد. هیجان، یکی از علل داغ شدن سر نوزاد کودک شما بی دغدغه و شاد است اما گاهی اوقات روحیه بی دغدغه او می تواند یکی از دلایل داغی سر او باشد. شاید او حوصله اش سر رفته است و بدون دلیل زیاد در حال حرکت است یا هیجان زده است. حرکت در اطراف منجر به مشکل "سر داغ" می شود. حرکت زیاد باعث افزایش گردش خون در سر و افزایش دمای کلی بدن می شود. سعی کنید او را آرام کنید و اجازه دهید کودکتان آرام شود. آهنگ های مورد علاقه اش را زمزمه کنید، نزدیک او بمانید و او را نوازش کنید تا بخوابد. این کار بدن او را خنک می کند و به او یک حس خوب می دهد. دندان درآوردن اگر کودک شما در حال است، ممکن است سر او گرمتر از حد معمول شود. دندان درآوردن باعث گرم شدن سر نوزاد می شود. این یک پاسخ طبیعی بدن است و جای نگرانی نیست. پاراستامول و ژل های دندان درآوردن به عنوان تسکین دهنده برای کودکان شناخته شده است. اگر متوجه شدید سر کودکتان به دلیل دندان درآوردن داغ و عرق کرده است، می‌توانید برای تسکین بیشتر به او دندان‌گیر بدهید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید داغ شدن سر نوزاد می تواند طبیعی باشد. گاهی اوقات دمای بدن کودک شما در واقع طبیعی است و هیچ چیز غیرعادی نیست. شاید دستان شما سرد باشد به همین دلیل است که وقتی پیشانی کودک خود را لمس می کنید، احساس گرما می کنید. گاهی اوقات به این دلیل است که دمای بدن او در طول بعدازظهر تا عصر نوسان می‌کند و باعث می‌شود که احساس گرمما کند در حالی که در واقعیت هیچ مشکلی وجود ندارد. اگر اینطور است، فقط دمای بدن او را ثبت کنید و آن را در دفترچه یادداشت کنید. اگر قرایت ها ثابت باشد و تقریبا در یک زمان در روز اتفاق بیفتد، پس جای نگرانی وجود ندارد. اگر سر نوزادتان گرم است لباس زیاد به او نپوشانید. این اولین و مهمترین مرحله است. اگر دمای بدن کودک شما بالاست، بگذارید شب برهنه بخوابد. حتما شکم او را مالش دهید، آب بدهید و آرامش کنید تا آرام شود. هر لایه لباسی که روی او افتاده است را بردارید و مطمین شوید که دمای اتاق را بالای درجه سانتیگراد نگه ندارید. علاوه بر این، برای تنظیم دمای بدن باید از یک پارچه مرطوب نیز برای مرطوب کردن یا خنک کردن بدن استفاده کنید. در صورت امکان کودک خود را بیرون ببرید تا هوای تازه بخورد. به او اجازه ندهید جوراب، پارچه لمینت، کفش بپوشد و همیشه هنگام لباس پوشیدن از پارچه های پنبه ای نرم استفاده کنید. این به این دلیل است که هرگونه مواد خشن یا لباس گرمتر ممکن است منجر به راش گرما یا شود. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ در صورت بروز هر یک از موارد زیر باید کودک خود را نزد پزشک ببرید: به نظر می رسد کودک شما مضطرب یا نگران است یا علیرغم خنک کردن او با استفاده از هر یک از اقدامات فوق، احساس ناراحتی می کند. کودک شما با وجود دادن آب کافی به او کم آب شده است. اگر استفراغ و اسهال را تجربه کند، این یک هشدار قطعی است. اگر کودک شما تب کند و تب از خفیف به جدی تبدیل شود و اصلا پایین نیاید. توجه به این نکته مهم است که وضعیت هر نوزادی متفاوت است و علایمی مانند تب ممکن است در برخی موارد که واقعا تب وجود ندارد نشان داده شود. گرم شدن سر یا پیشانی گرم معمولا به عنوان بخشی از رشد سیستم تنظیم حرارت آنها اتفاق می افتد، اما همیشه باید با بررسی دمای بدن و جستجوی نشانه ها، از آن مطمین شوید. اگر متوجه شدید سر نوزادتان بدون تب گرم است چه اقداماتی باید انجام دهید؟ شاید تعجب می کنید که چرا سر کودکتان گرم است اما بدنش سرد است، پس جایی برای نگرانی وجود ندارد. لازم نیست فورا آنها را نزد پزشک ببرید. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش دمای سر کودک خود انجام دهید: مطمین شوید که کودک شما در یک محیط خنک است. از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید یا شرایط آب و هوایی شدید خودداری کنید. اگر قصد دارید کودک خود را بیرون ببرید، بهترین زمان برای این کار صبح ( تا بعد از ظهر) یا عصر (بعد از ساعت : ) است. اطمینان حاصل کنید که کودک خود را برای مدت طولانی در تخت یا گهواره قرار ندهید. آنها را بیرون بیاورید یا مجبورشان کنید حرکت کنند و مرتبا موقعیت خود را تغییر دهید. مراقب باشید که اتاق کودک شما به طور مناسب و کافی تهویه شود. اگر متوجه شدید که کودک شما بیش از حد هیجان زده شده است، سعی کنید با زمزمه کردن لالایی، خواندن یا صحبت کردن با صدای آرام، او را آرام کنید. شما باید نوزاد را در آغوش خود بگیرید و به خود نزدیک کنید. آنها را به آرامی در آغوش بگیرید. برای تسکین روند رویش دندان، می توانید از شربت پاراستامول یا ژل های دندان درآوردن استفاده کنید. اگر به دلیل دندان درآوردن سر نوزاد عرق کرده و داغ شد، می توانید دندان گیر در اختیار او قرار دهید. دندان گیر آنها را راحت می کند. لباس مناسب به کودک بپوشانید. کودک شما باید مطابق با فصل لباس بپوشد تا از گرم شدن بیش از حد او جلوگیری شود. نکاتی که باید هنگام پوشاندن لباس نوزاد به خاطر داشته باشید، عبارتند از: اگر هوا گرم یا مرطوب است، مطمین شوید که کودک از پارچه طبیعی و قابل تنفس پوشیده شده است. دمای بالاتر از درجه فارنهایت ( درجه سانتیگراد) معمولا برای نوزادان گرم در نظر گرفته می شود. برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد از لایه ها اجتناب کنید. هنگامی که بسیار گرم است، پوشک و یک پیراهن نخی گشاد ممکن است توصیه شود. در آب و هوای سردتر، لباس بدن بدون پتو به کودک بپوشانید. همچنین می توانید آنها را در پارچه گرم و در عین حال قابل تنفس قنداق کنید. برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد، لایه ها را با توجه به دما اضافه یا کاهش دهید. برای تهویه و جلوگیری از گرم شدن بیش از حد سر از یک تشک تخت پنبه ای قابل تنفس استفاده کنید. همچنین ممکن است تختی را با نرده های محافظ که گردش هوای کافی را امکان پذیر می کند ترجیح دهید. دمای اتاق را بررسی کنید. دمای اتاق نیز می تواند بر دمای سر کودک شما ت ثیر بگذارد. نکات زیر را در مورد دمای اتاق برای نوزادان در نظر داشته باشید: دمای اتاق را در تمام فصول تا درجه فارنهایت ( تا درجه سانتیگراد) حفظ کنید. ممکن است کودک نتواند تغییرات دمای محیط را تنظیم کند و خود را با آن تطبیق دهد که حفظ محدوده دمایی پایدار را ضروری می کند. در طول تابستان، می توانید از تهویه مطبوع برای حفظ دمای اتاق استفاده کنید، در حالی که بخاری اتاق در زمستان مفید است. اگر قصد ندارید از تهویه مطبوع استفاده کنید، در تابستان از تهویه کافی در اتاق اطمینان حاصل کنید. یک پارچه مرطوب را روی یک پنجره باز قرار دهید تا نسیم ورودی خنک شود. برای گردش هوا از پنکه سقفی استفاده کنید. می توانید از پنکه رومیزی نیز استفاده کنید، اما آن را مستقیما به سمت نوزاد نگیرید و آن را دور از دسترس کودک قرار ندهید. شرایطی را که دمای بدن را تغییر می دهد بررسی کنید. چندین موقعیت یا شرایط مختلف می تواند سر نوزاد را بدون تب داغ کند، اما برخی راهکارها در این شرایط عبارتند از: زمان های فعالیت در فضای باز را در هوای گرم تغییر دهید. برای محافظت از او در برابر گرمای بیش از حد، ترجیح می دهید نوزاد را صبح یا اواخر عصر ببرید. با شیر دادن مکرر در هوای گرم، کودک خود را هیدراته نگه دارید. این می تواند از کم آبی بدن جلوگیری کند، که همچنین ممکن است باعث شود سر و بدن کودک هنگام لمس گرم شود. به نوزادان در حال دندان درآوردن دندانگیر بدهید تا تحریکات ناشی از ملتهب لثه را کاهش دهید. دندان گیر یک تکه ای را انتخاب کنید که نشکند و مطمین شوید که از مواد غیر سمی ساخته شده است. علل مختلف استرس و را بررسی و برطرف کنید. به عنوان مثال، اگر کودک به دلیل گریه می کند و به شما می چسبد، روی روش هایی کار کنید که می تواند به کودک کمک کند تا مدتی از والدین خود دور بماند. می توانید از یک متخصص یا یک مشاور کمک بگیرید یا راه های خود را بر اساس مشاهدات خود تدوین کنید. چندین دلیل رایج و بی ضرر ممکن است باعث شود سر نوزاد بدون وجود تب داغ شود. در بیشتر موارد، تغییر در لباس نوزاد و بهبود تهویه می تواند دمای سر را کاهش دهد. اگر سر نوزادتان همچنان داغ است، یا در مورد آن نگرانی دارید، در صحبت با یک در مورد آن تردید نکنید.