|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
14,0020,001,สิงในสรีระอื่น พบที่ดีหรือเลว สุดแต่กรรมอันได้ทำไว้ ส่วนสรีระ
|
|
14,0020,002,ที่อัตตาละไปแล้วย่อมสลายไป. อัตตานี้ ในมิลินทปัญหาเรียก
|
|
14,0020,003,"""ชีโว"" ผู้เป็น ส่วนไทยเราเรียก ""เจตภูต"" ผู้นึก. มติฝ่ายพระ"
|
|
14,0020,004,พุทธศาสนาแย้งว่า ไม่มีอัตตาอย่างนั้น เป็นแต่สภาวธรรมเกิดขึ้น
|
|
14,0020,005,"เพราะเหตุ, สิ้น เพราะสิ้นแห่งเหตุ ดังแสดงในบาลีว่า"
|
|
14,0020,006,<B>เย ธมฺมา เหตุปฺปาภวา เตสํ เหตุํ ตถาคโต [อาห]
|
|
14,0020,007,เตสญฺจ โย นิโรโธ จ เอวํ วาที มหาสมโณ.</B><SUP>๑</SUP>
|
|
14,0020,008,ธรรมเหล่าใด มีเหตุเป็นแดนเกิด พระตถาคตตรัสเหตุแห่ง
|
|
14,0020,009,ธรรมเหล่านั้น และตรัสความดับแห่งธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณะ
|
|
14,0020,010,ตรัสอย่างนี้.
|
|
14,0020,011,และแสดงความเกิดแห่งธรรมเนื่องกันเป็นสาย ดังแสดงความ
|
|
14,0020,012,เกิดแห่งวิถีจิตว่า อาศัยอายตนะภายใน มีจักษุเป็นต้น อายตนะ
|
|
14,0020,013,ภายนอก มีรูปเป็นต้น ประจวบกันเข้า เกิดวิญญาณ แต่นั้นเกิด
|
|
14,0020,014,สัมผัส เวทนา สัญญา สัญเจตนา ตัณหา วิตก วิจาร โดยลำดับ
|
|
14,0020,015,"<B>""ยงฺกิฺจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมํ"" </B> สิ่งใดมีความเกิด"
|
|
14,0020,016,ขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับเป็นธรรมดา ความคิดอ่าน
|
|
14,0020,017,ความเสวยเวทนา และอาการอย่างอื่น เป็นกิจแห่งจิตและเจตสิก
|
|
14,0020,018,มิใช่แห่งอัตตา. เพียงเท่านี้ก็ไม่ยุ่ง ครั้นรับว่ามีจุติจิต ด้วยคำว่า
|
|
14,0020,019,"<B>""จิตฺเต สงฺกิลิฏฺเ ทุคฺคติ ปาฏิกงฺขา""</B> เมื่อจิตเศร้าหมอง"
|
|
14,0020,020,"จำหวังทุคติ <B>""จิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเ สุคติ ปาฏิกงฺขา""</B> เมื่อ"
|
|
14,0020,021,จิตไม่เศร้าหมอง จำหวังสุคติ และรับรองปฏิสนธิจิตด้วยคำว่า
|
|
|
