File size: 3,050 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 |
Book,Page,LineNumber,Text
50,0043,001,ยินร้าย นี้คือสังขารุเปกขาญาณ อันนับว่าญาณที่สุดของวิปัสสนาญาณ
50,0043,002,เพราะสมควรจะกำหนดรู้อริยสัจได้แล้ว ด้วยเรื่องของสังขารนอกจาก
50,0043,003,ความเกิดดับ ก็ไม่มีอะไรให้รู้วิเศษต่อไปอีก มีอีกอย่างเดียวก็คือความ
50,0043,004,เกิดดับนั้นเป็นตัวทุกข์เท่านั้น เพราะฉะนั้น เมื่อนิพพิทาญาณดำเนิน
50,0043,005,มาถึงญาณนี้แล้ว แต่นั้นก็ถึงความเป็นสัจจานุโลมญาณทีเดียว ต่อจาก
50,0043,006,นั้นก็เป็นวาระแห่งอริยมรรคอริยผลโดยลำดับกัน ความเห็นสังขาร
50,0043,007,จนถึงหน่ายในทุกข์เป็นทางวิสุทธิ ดั่งนี้แล.
50,0043,008,๑๖/๙/๗๐
50,0043,009,สันติ
50,0043,010,ถ. พระพุทธภาษิตสอนว่า สนฺติมคฺคเมว พฺรูหฺย จงพอกพูน
50,0043,011,ทางแห่งสันติ ดังนี้ อะไรชื่อว่าทาง ? พูนกันอย่างไร ? ไฉนจึงตรัส
50,0043,012,สอนอย่างนั้น ?
50,0043,013,ต. ทวารทั้ง ๓ คือ กายทวาร วจีทวาร มโนทวาร ชื่อว่า
50,0043,014,ทาง. พูดกันอย่างนี้ การทำ การพูด การคิด อย่างใดเป็นไปเพื่อ
50,0043,015,สันติ เช่นเว้นจากเบียดเบียนกัน ชักนำเพื่อการสามัคคี เว้นจากการ
50,0043,016,วิวาทและผรุสวาจา กล่าวถ้อยคำอันสุภาพ นึกในทางเมตตากรุณา
50,0043,017,พึงทำพึงพูดกอย่างนั้น ตลอดถึงหัดจิตให้เป็นไปตาม ปรมัตถปฏิปทาที่
50,0043,018,หมายกล่าวในบาลีนั้น ที่ตรัสสอนอย่างนี้ เพราะสุขอื่นยิ่งกว่าสันติ
50,0043,019,ย่อมไม่มี.
50,0043,020,ส. ป.
|