File size: 3,648 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
41,0042,001,ต. จัดว่าเขามีความเห็นผิด ซึ่งเรียกว่าอเหตุกทิฏฐิ คือความ
41,0042,002,เห็นว่าหาเหตุมิได้ โดยเห็นว่าคนจะได้ดี ก็ได้ดีเอง จะได้ร้าย ก็ได้ร้าย
41,0042,003,เอง ไม่มีธรรมอะไรบันดาลให้เป็นเช่นนั้น. ควรแก้ด้วยการสอนให้
41,0042,004,เขาพิจารณาหาความจริงคือการกระทำ คนผู้ทำดีหรือทำชั่วก็ตาม ไม่
41,0042,005,ต้องอาศัยเวลาครั้งคราว ย่อมอาศัยการทำดีหรือทำชั่วนั้นเป็นที่ตั้ง
41,0042,006,เพราะสิ่งทั้งหมดซึ่งเป็นส่วนสังขตธรรม ย่อมอาศัยเหตุปัจจัยทั้งนั้น
41,0042,007,สาวหาเหตุปัจจัยต่อ ๆ กันลงไป จนถึงที่สุดสาวหาเหตุไม่ได้แล้ว พระ
41,0042,008,"พุทธศาสนาจึงบัญญัติเรียกว่า ""อวิชชา""."
41,0042,009,๒๕๑๓
41,0042,010,ถ. การถือปัจจัยภายนอก คือบุคคลเป็นผู้อำนวยก็ดี คราว
41,0042,011,เป็นผู้อำนวยก็ดี และการถือปฏิเสธโดยประการทั้งปวงไม่ยอมรับ
41,0042,012,ทั้งนั้นก็ดี การถือเช่นนี้ไม่ได้อย่างไร ท่านจึงจัดเป็นมิจฉาทิฏฐิ ?
41,0042,013,จงแสดง.
41,0042,014,ต.การถือเช่นนั้นเป็นการผิด เป็นปัจจัยให้บุคคลผู้ถือเช่นนั้น
41,0042,015,ประกอบคราวชั่วมีประการต่าง ๆ ในที่ทุกสถาน ส่วนความดีก็
41,0042,016,ประกอบบ้าง แต่เป็นไปเฉพาะเมื่อคนเห็น เพราะบุคคลที่ถืออย่าง
41,0042,017,ข้อต้น คือบุคคลเป็นผู้อำนวย เขาจะประกอบความชั่วต่าง ๆ ใน
41,0042,018,ที่ลับ ถ้าความดี ต่อหน้าเขาจึงจะทำ เพราะการทำ จะได้ดีหรือชั่ว
41,0042,019,ไม่ใช่อาศัยการทำนั้นอำนวยให้ อาศัยบุคคลเป็นผู้อำนวยให้ ส่วน
41,0042,020,"การถือ "" คราว "" เป็นเหตุยังผู้ถือให้ไม่ต้องทำความดีความชั่วอะไร"
41,0042,021,คอยแต่เสี่ยงโชค แม้เมื่อหายนะความเสื่อมจะบังเกิด ก็ไม่ต้องหา
|