File size: 3,308 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
26,0047,001,อยู่จำพรรษาในวัดที่มีภิกษุ หรือออกพรรษาแล้วภิกษุผู้อยู่ตามชนบท
26,0047,002,ปรารถนาจะมาเฝ้าเยี่ยมพระบรมศาสดา จำเป็นต้องอาศัยวัตถุเหล่านี้
26,0047,003,เป็นเสบียงหรือเป็นกำลังในการเดินทาง จึงจะมาได้โดยสะดวก หรือญาติ
26,0047,004,ของภิกษุเช่นมารดาบิดาซึ่งอยู่ห่างไกลเจ็บลง จำเป็นที่ภิกษุต้องไปเยี่ยม
26,0047,005,ภิกษุไม่ได้อาศัยวัตถุเหล่านี้แล้ว ก็ต้องได้ความลำบากในการเดินทาง
26,0047,006,พระพุทธเจ้าจึงทรงห้ามผ่อนลงมาว่า ถ้ามีผู้นำเอาทรัพย์มามอบหมายไว้
26,0047,007,กับไวยาวัจกรของภิกษุ แล้วสั่งภิกษุว่า ถ้าจะต้องการวัตถุสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
26,0047,008,ซึ่งเป็นของควรแก่สมณะจะใช้สอยได้ก็ให้ภิกษุเข้าไปหาไวยาวัจกร บอก
26,0047,009,ความต้องการด้วยโวหารอันควรว่า เราต้องการสิ่งนี้สิ่งนั้นเป็นต้น.
26,0047,010,สันถัต
26,0047,011,<B>สันถัตได้แก่อะไร ?</B>
26,0047,012,ได้แก่เครื่องลาดอย่างหนึ่ง ที่เขาเอาขนเจียมหรือเส้นไหม มาลาด
26,0047,013,ซ้อนกันขึ้นบนพื้นที่เสมอแล้ว เอาน้ำข้าวเป็นต้นเทลงกระทำ ชื่อว่า
26,0047,014,หล่อ ไม่ได้ทอ เรียกว่าสันถัต.
26,0047,015,สันถัตที่ต้องห้ามนั้น คือ :-
26,0047,016,๑. สันถัตหล่อด้วยขนเจียมเจือด้วยไหม.
26,0047,017,๒. สันถัตหล่อด้วยขนเจียมลำล้วน.
26,0047,018,๓. สันถัตหล่อด้วยขนเจียมดำเกินสองส่วน เจือกับขนเจียมขาว
26,0047,019,ขนเจียมแดง อย่างละหนึ่งส่วน.
26,0047,020,๔. สันถัตที่หล่อขึ้นโดยไม่ได้ตัดสันถัตเก่าคืบหนึ่งโดยรอบ [ คืบ
26,0047,021,สุคต ] มาปนลง.
|