File size: 3,316 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 |
Book,Page,LineNumber,Text
18,0026,001,จิตตวรรคที่ ๓
18,0026,002,๒๔. เรื่องพระเมฆิยเถระ
18,0026,003,พระบรมศาสดา ทรงปรารภพระเมฆิยะผู้มีอายุ ในกาลนั้นพระผู้
18,0026,004,เป็นเจ้ากำลังเป็นพุทธอุปัฏฐาก วันหนึ่งได้ไปเห็นอัมพวันเป็นที่รัมณีย-
18,0026,005,สถาน จึงทูลลาพระศาสดาเพื่อจะไปบำเพ็ญเพียรอยู่ในที่นั้น พระองค์
18,0026,006,ทรงผัดให้รอก่อน ต่อเมื่อได้ภิกษุอื่นเป็นอุปักฐากแล้ว จึงค่อยไป
18,0026,007,ต่อภายหลัง พระเมฆิยะไม่ฟังทูลตัดพ้อโดยประการต่าง ๆว่า พระองค์
18,0026,008,เสร็จกิจแล้ว ข้าพเจ้าองค์ยังมีกิจที่จะต้องทำอยู่ จะเอาอย่างพระองค์
18,0026,009,ไม่ได้ ครั้นไปอยู่ที่นั้นแล้ว ถูกอกุศลกระหนาบ อยู่ไม่ได้ กลับ
18,0026,010,มาเฝ้าทูลความนั้นแด่พระศาสดา พระองค์จึงตรัสพระคาถานี้
18,0026,011,<B>ผนฺทนํ จปลํ จิตฺตํ</B> ผู้มีปัญญา ย่อมทำจิตที่ดิ้นรน
18,0026,012,<B>ทุรกฺขํ ทุนฺนิวารยํ</B> กวัดแกว่ง ที่เขารักษาได้โดยยาก
18,0026,013,"<B>อุชุํ กโรติ เมธาวี,</B> ห้ามได้โดยยากให้ตรงได้"
18,0026,014,"<B>อุสุกาโรว เตชนํ,</B> เหมือนช่างศรทำลูกสรให้ตรงฉะนั้น"
18,0026,015,"<B>วาริโชว ถเล ขิตฺโต,</B> จิต ( ที่ยินดีแล้วในกามคุณ ) นี้"
18,0026,016,"<B>โอกโมกตอุพฺภโต,</B> อันเขายกขึ้นจากอาลัย คือกามคุณ"
18,0026,017,"<B>ปริผนฺทติทํ จิตฺตํ,</B> เพื่อจะให้ละวัฏฏะเป็นที่ตั้งแห่งมาร"
18,0026,018,<B>มารเธยฺยํ ปหาตเว.</B> ย่อมดิ้นรน เหมือนปลาที่เขาจับ
18,0026,019,ขึ้นแล้วจากที่อยู่คือน้ำ โยนขึ้นไป
18,0026,020,แล้วบนบกดิ้นอยู่ ฉะนั้น.
|