File size: 4,016 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
11,0017,001,ปริเฉทที่ ๒
11,0017,002,วันหนึ่ง สิทธัตถราชกุมาร ทรงรำพึงว่า หมู่ชนที่เกิดมาแล้ว
11,0017,003,ต้องมีความแก่ความเจ็บความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงความแก่ความ
11,0017,004,เจ็บความตายไปได้ทุกคน แม้เป็นอย่างนั้น เพราะโทษที่ไม่ได้ฟังคำ
11,0017,005,สั่งสอนของนักปราชญ์ เมื่อได้เห็นผู้อื่นแก่เจ็บตายก็เบื่อหน่ายเกลียด
11,0017,006,ชัง ไม่คิดถึงตัวว่าจะต้องแก่เจ็บตายเหมือนอย่างนั้นบ้าง เมาอยู่ในวัย
11,0017,007,ในความไม่มีโรคและในชีวิต เหมือนหนึ่งเป็นคนจะไม่ต้องแก่เจ็บตาย
11,0017,008,มัวขวนขวายแต่ในของที่มีความแก่เจ็บตายเหมือนด้วยตน ไม่คิดหา
11,0017,009,อุบายที่จะให้พ้นจากความแก่ความเจ็บความตายเลย ถึงเราก็เป็น
11,0017,010,เช่นนั้น ข้อที่เป็นเช่นนั้นไม่สมควรแก่เราเลย เมื่อเราได้รู้เห็นอย่างนี้
11,0017,011,แล้ว ควรที่จะแสวงหาอุบายที่จะให้พ้นจากความแก่ความเจ็บความตายนี้
11,0017,012,เมื่อทรงดำริอย่างนี้ ก็ทรงบรรเทาความเมา ๓ ประการและความ
11,0017,013,เพลิดเพลินในกามสมบัติเสียได้ ทรงดำริต่อไปว่า ธรรมดาสภาพ
11,0017,014,ทั้งปวง ย่อมมีของที่เป็นข้าศึกแก้กัน เช่นมีร้อนแล้วก็มีเย็นแก้กัน มี
11,0017,015,มืดแล้วก็มีสว่างแก้กัน บางทีจะมีอุบายที่จะแก้ทุกข์ ๓ อย่างนี้ได้บ้าง
11,0017,016,กระมัง ก็แต่ว่าการที่จะแสวงหาอุบายแก้ทุกข์ ๓ อย่างนั้น เป็นยาก
11,0017,017,อย่างยิ่ง เรายังอยู่ในฆราวาสเห็นจะแสวงหาไม่ได้ เพราะฆราวาสนี้
11,0017,018,เป็นที่คับแคบนัก และเป็นที่ตั้งแห่งอารมณ์อันทำใจให้เศร้าหมอง
11,0017,019,เป็นที่คับแคบนัก และเป็นที่ตั้งแห่งอารมณ์อันทำใจให้เศร้าหมอง
11,0017,020,เพราะเป็นที่กำหนัดรักใคร่ในอารมณ์ซึ่งเป็นที่ตั้งแต่ความกำหนัดรัก
11,0017,021,ใคร่ ขัดเคืองในอารมณ์ซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งความขัดเคือง หลงเพลิด-
|