| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 46,0030,001,สติ คือ อันเราไม่ได้แล้วด้วยความประมาณดุจหลับแล้ว. ญาณอัน | |
| 46,0030,002,สหรคตด้วยมรรค ๔ และพระสัพพัญญุตญาณ ชื่อว่า โพธิ. ก็โพธิ- | |
| 46,0030,003,ญาณนั่น ใคร ๆ ผู้ประมาทดุจผู้หลับ ไม่อาจบรรลุได้เลย ดังนี้แล. | |
| 46,0030,004,"ด้วยเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า <B>"" อปฺปมาทาธิคตา โพธิ. ""</B>" | |
| 46,0030,005,สองบทว่า <B>อนุตฺตโร โยคกฺเขโม</B> ความว่า ไม่ใช่แต่ปัญญาเครื่อง | |
| 46,0030,006,"ตรัสรู้อย่างเดียวเท่านั้น, แม้ธรรมเป็นแดนเกษมจากโยคะอันยอดเยี่ยม" | |
| 46,0030,007,กล่าวคือพระอรหัตผลและพระนิพพาน เราก็ได้บรรลุด้วยความไม่ | |
| 46,0030,008,ประมาทเหมือนกัน. บัดนี้ เมื่อจะทรงชักชวนภิกษุสงฆ์ในคุณที่พระ | |
| 46,0030,009,"องค์ได้แล้ว จึงตรัสคำว่า <B>"" ตุมฺเห เจปิ ภิกฺขเว ""</B> เป็นอาทิ. บรรดา" | |
| 46,0030,010,บทเหล่านั้น บทว่า <B>ยสฺสตฺถาย</B> ความว่า เป็นผู้ประสงค์จะเข้าถึง | |
| 46,0030,011,อยู่ เพื่อประโยชน์แก่อริยผลใด. บทว่า <B>ตทนุตฺตรํ</B> ตัดบทเป็น <B>ตํ | |
| 46,0030,012,อนุตฺตรํ</B> ( แปลว่า ซึ่งอริยผลอันยอดเยี่ยมนั้น ) บทว่า <B>พรฺหฺมจริย- | |
| 46,0030,013,ปริโยสานํ</B> คือ อริยผลอันมีในที่สุดแห่งมรรคพรหมจรรย์. สองบทว่า | |
| 46,0030,014,<B>อภิฺา สจฺฉิกตฺวา</B> ความว่า กระทำให้ประจักษ์ด้วยอภิญญา คือ | |
| 46,0030,015,ด้วยปัญญาอันสูงสุด. บทว่า <B>อุปสมฺปชฺช</B> ความว่า จักได้เฉพาะ คือ | |
| 46,0030,016,บรรลุอยู่. บทว่า <B>ตสฺมา</B> คือ เพราะชื่อว่าการตั้งความเพียรโดยมิย่อ | |
| 46,0030,017,"หย่อนนั่น มีอุปการะมาก คือ ให้ประโยชน์อันสูงสุดสำเร็จ. """ | |
| 46,0030,018,"[๔๘๙] ฎีกาจตุรังควิริยสูตรนั้นว่า "" เมื่อกระแสแห่งความเพียร" | |
| 46,0030,019,"เป็นไปอยู่, ความหวนกลับ คือความกลับหลัง ได้แก่ ความย่อหย่อน" | |
| 46,0030,020,ในระหว่างก็ย่อมมีเหมือนกัน. ความย่อหย่อนนั้น มีอยู่แก่บุคคลนั้น | |