|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
46,0020,001,ให้พระราชาพระราชทานอภัยทานแก่มหาชนแล้ว ไปยังสถานของตน
|
|
46,0020,002,ตามเดิม ได้เป็นผู้มีฌานไม่เสื่อม เข้าถึงพรหมโลกแล้ว.
|
|
46,0020,003,เรื่องโลมสกัสสปดาบส จบ.
|
|
46,0020,004,นี้ความย่อเพียงเท่านี้. ส่วนความพิสดาร ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้
|
|
46,0020,005,แล้วในอนาคาริยวินัยในหนหลังแล.
|
|
46,0020,006,กถาว่าด้วยอินทรียสังวร จบ.
|
|
46,0020,007,[๔๘๓] ในคำว่า <B>โกสชฺชสฺส วา ตปนโต วิริยํ</B> นี้ มีวินิจฉัย
|
|
46,0020,008,ดังต่อไปนี้ :-
|
|
46,0020,009,"ความเกียจคร้าน บัณฑิตพึงทราบด้วยเหตุ ๘ ประการ, ความ"
|
|
46,0020,010,เพียรก็เหมือนกัน. ด้วยเหตุนี้ ในตติยวรรค แห่งทุติยปัณณาสก์ ใน
|
|
46,0020,011,"อัฏฐกนิบาต อังคุตตรนิกาย<SUP>๑</SUP> พระผู้มีพระภาคจึงตรัสไว้ว่า ""ภิกษุ"
|
|
46,0020,012,ทั้งหลาย เหตุแห่งผู้เกียจคร้านเหล่านี้มี ๘ อย่าง. ๘ อย่างเป็นไฉน ?
|
|
46,0020,013,ภิกษุทั้งหลาย การงานเป็นกิจอันภิกษุในธรรมวินัยนี้พึงกระทำมีอยู่.
|
|
46,0020,014,"เธอคิดอย่างนี้ว่า ""การงานแล จักเป็นกิจอันเราพึงกระทำ, แต่ว่าเมื่อ"
|
|
46,0020,015,"เราทำการงานอยู่แล กายจักเหน็ดเหนื่อย, อย่ากระนั้นเลย เราจะนอน"
|
|
46,0020,016,"( ดีกว่า. )"" เธอก็นอน ไม่ปรารภความเพียรเพื่อถึงคุณที่ตนยังไม่ถึง เพื่อ"
|
|
46,0020,017,บรรลุคุณที่ตนยังไม่บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งซึ่งคุณที่ตนยังไม่ได้ทำให้แจ้ง.
|
|
46,0020,018,ภิกษุทั้งหลาย นี้เหตุของผู้เกียจคร้านข้อที่ ๑. ภิกษุทั้งหลาย ก็ข้ออื่น
|
|
46,0020,019,อันจะพึงกล่าวยังมีอีก การงานเป็นกิจอันภิกษุทำแล้ว. เธอคิดอย่างนี้ว่า
|
|
46,0020,020,"""เราแล ได้ทำงานแล้ว, แต่เมื่อเราทำงานอยู่แล กายเหน็ดเหนื่อยแล้ว,"
|
|
46,0020,021,
|
|
46,0020,022,๑. องฺ อฏฺก. ๒๓/๓๔๓
|
|
|