| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 45,0043,001,กถาว่าด้วยความสันโดษ<SUP>*</SUP> | |
| 45,0043,002,[ ๒๙๓ ] ความสันโดษด้วยปัจจัยตามมีตามได้ ชื่อว่า <B>สนฺตุฏฺิ</B>. | |
| 45,0043,003,ในบทว่า <B>สนฺตุฏฺิ</B> นั้น พึงทราบวินิจฉัยดังต่อไปนี้: บุคคลชื่อว่า เป็น | |
| 45,0043,004,ผู้สันโดษ เพราะยินดีด้วยปัจจัยตามมีตามได้. ก็บทว่า <B>สํ</B> เป็นเพียง | |
| 45,0043,005,อุปสัค. อีกอย่างหนึ่ง บทว่า <B>สํ</B> นี้ ย่อมประกอบอรรถได้ถึง ๓ อย่าง | |
| 45,0043,006,คือ <B>สกํ สนฺตํ สมํ.</B> เพราะเหตุนั้น ในอรรถกถา<SUP>๑</SUP>เมตตสูตร ในปฐม- | |
| 45,0043,007,"วรรค สุตตนิบาต พระอรรถกถาจารย์ จึงกล่าวว่า "" ภิกษุ ชื่อว่าผู้" | |
| 45,0043,008,สันโดษ เพราะยินดีด้วยสันโดษ ๑๒ อย่าง. อีกอย่างหนึ่ง ภิกษุชื่อว่า | |
| 45,0043,009,ผู้ยินดี เพราะย่อมยินดี. ภิกษุชื่อว่า <B>สนฺตุสฺสโก</B> ( ผู้สันโดษ ) เพราะ | |
| 45,0043,010,อรรถว่า ยินดีด้วยปัจจุบันของตน ยินดีด้วยปัจจุบันที่มีอยู่ ยินดีโดย | |
| 45,0043,011,สม่ำเสมอ. | |
| 45,0043,012,บรรดาอรรถ ๓ อย่างนั้น ปัจจัย ๔ ใด อันอุปัชฌายะแสดงใน | |
| 45,0043,013,มณฑลที่อุปสมบทว่า <B>'ปิณฺฑิยาโลปโภชนํ นิสฺสาย'</B> เป็นต้น อัน | |
| 45,0043,014,"ตนเองรับแล้ว ปัจจัยนั้น ชื่อว่า <B>สกํ</B> ( ของตน ), ภิกษุไม่แสดงวิการ" | |
| 45,0043,015,ทั้งในเวลารับ ทั้งในเวลาบริโภค ยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยปัจจัย ๔ | |
| 45,0043,016,นั้น ที่ดีหรือไม่ดี ซึ่งทายกถวายแล้ว โดยเคารพหรือไม่เคารพก็ตาม | |
| 45,0043,017,พระผู้มีพระภาค ตรัสว่า ผู้สันโดษด้วยปัจจัยของตน. | |
| 45,0043,018,ปัจจัย ๔ ใด ย่อมเป็นของอันตนได้แล้ว คือมีอยู่แก่ตน ปัจจัย | |
| 45,0043,019,"๔ นั้น ชื่อว่า <B>สนฺตํ</B> ( มีอยู่ ), ภิกษุยินดีอยู่ด้วยปัจจัย ๔ นั้น ซึ่งมี" | |
| 45,0043,020, | |
| 45,0043,021,* พระมหาเฉย ยโส ป. ธ. ๗ วัดสัมพันธวงศ์ แปล. ( บัดนี้เป็นพระเทพปัญญามุนี ). | |
| 45,0043,022,๑. ปรมัตถโชติกา สตตนิบาตวัณณนา ๒๔๕. | |