| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0046,001,ในที่นั้น เลี้ยงชีวิตด้วยผลไม้น้อยใหญ่. เมื่อพาวรีพราหมณ์กำลัง | |
| 42,0046,002,อยู่ในที่นั้น พระศาสดาของเราทั้งหลายทรงอุบัติแล้วในโลก. ต่อ | |
| 42,0046,003,มา พาวรีพราหมณ์สดับการอุบัติของพระพุทธเจ้า จึงส่งอันเตวาสิก | |
| 42,0046,004,ผู้ใหญ่ ๑๖ คน พร้อมด้วยบริวารทั้งหมดไป โดยนัยก่อนนั้นแล. | |
| 42,0046,005,อันเตวาสิกเหล่านั้นไปแล้ว ฟังเทศนาของพระศาสดา บรรลุพระ | |
| 42,0046,006,อรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย ได้เป็นเอหิภิกขุ เว้นแต่มาณพ | |
| 42,0046,007,ชื่อปิงคิยะ โดยนัยแห่งคำที่ท่านกล่าวแล้ว ในปารายนวรรค ในที่สุด | |
| 42,0046,008,แห่งสุตตนิบาต. ก็ปิงคิยมาณพนั้นเป็นหลานของพาวรีพราหมณ์ นับ | |
| 42,0046,009,"เนื่องในอันเตวาสิกผู้ใหญ่ ๑๖ คน คิดว่า "" ลุงของเราไม่ได้ฟังเทศนา" | |
| 42,0046,010,"อันวิจิตรเห็นปานนี้"" เพราะความฟุ้งซ่านด้วยอำนาจความห่วงใยนั้น" | |
| 42,0046,011,จึงไม่อาจบรรลุพระอรหัตได้ เป็น (เพียง) พระอนาคามีและเอหิ- | |
| 42,0046,012,ภิกขุ แล้วกลับมาบอกการอุบัติของพระพุทธเจ้าแก่พาวรีพราหมณ์ | |
| 42,0046,013,แล้ว นั่งพรรณนาพระคุณของพระศาสดา. แม้พาวรีพราหมณ์ก็นั่ง | |
| 42,0046,014,ฟังคำพรรณนาพระคุณนั้นอยู่เหมือนกัน. ขณะนั้นเอง พระศาสดา | |
| 42,0046,015,ทรงทราบความแก่กล้าแห่งญาณของท่านทั้ง ๒ นั้น ประทับยืนอู่ | |
| 42,0046,016,ณ กรุงสาวัตถีนั่นเอง ทรงเปล่งโอภาส (รัศมี) ดุจของคำไปแล้ว. | |
| 42,0046,017,"พระปิงคิยะเห็นโอภาส คิดว่า "" นี้อะไร ? "" เมื่อเหลียวไปดูแลเห็น" | |
| 42,0046,018,"พระศาสดา เป็นดังประทับยืนอยู่ตรงหน้าของตน จึงกล่าวว่า ""พระ" | |
| 42,0046,019,"ศาสดาเสด็จมาแล้ว."" พาวรีพราหมณ์ลุกจากอาสนะแล้ว ได้ยืน" | |
| 42,0046,020,ประคองอัญชลี. พระศาสดาทรงแผ่โอภาสแสดงพระองค์แก่พาวรี | |
| 42,0046,021,พราหมณ์ ทรงแสดงธรรมอันเป็นสัปปายะแก่ท่านทั้ง ๒ นั้นแล้ว. | |