|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
42,0044,001,"ว่า ""พวกเราไม่อาจเลี้ยงชีพด้วยการช่างได้เป็นนิตย์ เพราะการงาน "
|
|
42,0044,002,"อย่างนี้ ในเวลาที่เราแก่ก็ทำได้ยาก"" จึงเอาไม้ไม่มีแก่น มีไม้มะเดื่อ"
|
|
42,0044,003,เป็นต้น ทำเป็นนกแล้วเข้าไปข้างในของนกเหล่านั้นพร้อมด้วยบุตร
|
|
42,0044,004,และภริยา บินไปสู่หินวันตประเทศ ยึดราชสมบัติในพระนคร (ซึ่ง
|
|
42,0044,005,สร้างขึ้น) ในป่านั้น. ครั้งนั้น ศิษย์ ๑๖ คนนั้น จึงอภิเษกอาจารย์
|
|
42,0044,006,ในราชสมบัติ ส่วนตนได้ตั้งอยู่ในตำแหน่งอำมาตย์. พระราชานั้น
|
|
42,0044,007,"ปรากฏ (โดยพระนาม) ว่า ""พระเจ้ากัฏฐวาหนุ,"" แม้พระนคร"
|
|
42,0044,008,"นั้น ก็ชื่อว่ากัฏฐวาหนะ เพราะเป็นนครอันท้าวเธอทรงยึดไว้แล้ว,"
|
|
42,0044,009,ถึงแคว้นทั้งสิ้น ก็ชื่อย่างนั้น.
|
|
42,0044,010,ต่อมา พระเจ้ากัฏฐวาหนะ ทรงสดับว่า พระกัสสปพุทธเจ้า
|
|
42,0044,011,ทรงอุบัติแล้ว จึงทรงส่งอำมาตย์ผู้ใหญ่ ๑๖ คน พร้อมทั้งบริวารไป
|
|
42,0044,012,"รับสั่งว่า ""ไปเถิด พ่อทั้งหลาย พวกท่านจงรู้ประวัติ (เรื่อง)."""
|
|
42,0044,013,"อมาตย์เหล่านั้น เมื่อจะไป กราบทูลว่า ""ถ้าพระพุทธเจ้าทรงอุบัติ"
|
|
42,0044,014,"แล้ว ข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่กลับ, ถ้าไม่ทรงอุบัติ จึงจะกลับ."""
|
|
42,0044,015,ลำดับนั้น พระราชา จึงตรัสสั่งอำมาตย์ราชภาคิไนยของพระองค์ผู้
|
|
42,0044,016,"หนึ่ง ซึ่งนับเนื่องในอมาตย์ ๑๖ นายว่า ""พ่อ เธอจงกลับมาบอก"
|
|
42,0044,017,"ฉัน."" เขาทูลรับพระราชโองการแล้ว. อมาตย์แม้ทั้งหมดนั้น ไปถึง"
|
|
42,0044,018,กรุงพาราณสี ด้วยการรอนแรมคืนเดียว ในที่ทุกสถาน. แต่เมื่อ
|
|
42,0044,019,อมาตย์เหล่านั้นไปถึง พระศาสดาปรินิพพานเสียแล้ว. พวกเขาคร่ำ
|
|
42,0044,020,"ครวญอยู่ว่า "" พุโธ่ (เสียแรง) พวกเรามาสิ้นระยะทางไกล เพียง"
|
|
42,0044,021,"แต่จะเห็น ก็ไม่ได้ "" ใคร่จะทำโอวาทที่พระศาสดาประทานไว้ จึง"
|
|
|