| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0031,001,นิบาต. | |
| 42,0031,002,"[๑๓๗] แต่เพราะท่านกล่าวไว้โดยไม่แปลกกันว่า ""ความเป็น " | |
| 42,0031,003,"ผู้ฉลาดในหัตถกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง ชื่อศิลปะ"" ดังนี้ ศิลปะแห่ง" | |
| 42,0031,004,ช่างสานเป็นอาทิก็ดี ศิลปะดีดกรวดก็ดี อันมาในวิภังค์แห่งโอมสวาท- | |
| 42,0031,005,สิกขาบท จึงนับเข้าด้วย. ช่างสานชื่อว่านฬการ ในคำว่า <B>นฬการา- | |
| 42,0031,006,ทิสิปฺปญฺเจว</B> นั้น. แม้ศิลปะของช่างสานนั้น ก็เป็นมงคล เพราะ | |
| 42,0031,007,นำมาซึ่งประโยชน์. ในข้อนั้น มีเรื่องเหล่านี้ (เป็นอุทาหรณ์). | |
| 42,0031,008,[เรื่องพระเถระผู้ถวายเสื่อลำแพน] | |
| 42,0031,009,ในอดีตกาล ช่างสานคนหนึ่ง ในตีวรนคร ถวายเสื่อลำแพน | |
| 42,0031,010,เพื่อบูชาแด่พระผู้มีพระภาคพระนามว่าสิทธัตถะ เพราะกรรมนั้นจึง | |
| 42,0031,011,ท่องเที่ยวไปแต่ในสุคติตลอด ๙๔ กัลป์ ในพุทธุปบาทกาลนี้ เป็น | |
| 42,0031,012,กุลบุตร บวชในพระศาสนาแล้ว บรรลุพระอรหัต. ท่านเมื่อ | |
| 42,0031,013,จะประกาศความไม่ขาดสาย แห่งความประพฤติในกาลก่อนของตน | |
| 42,0031,014,จึงได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ในวรรคที่ ๒๔ แห่งอปทาน ว่า :- | |
| 42,0031,015,"<B>""ครั้งนั้น ข้าพเจ้าเป็นช่างสาน ในตีวรบุรี อัน" | |
| 42,0031,016,"น่ารื่นรม, ประชุมชนในตีวรบุรีนั้น เลื่อมใสใน" | |
| 42,0031,017,พระผู้มีพระภาคพระนามว่าสิทธัตถะ ผู้ทรงยัง | |
| 42,0031,018,โลกให้สว่าง พากันแสวงหาเสื่อลำแพน เพื่อ | |
| 42,0031,019,บูชาพระโลกนาถ. ข้าพเจ้าได้ให้เสื่อลำแพน | |
| 42,0031,020,"แก่ทวยชนผู้จะทำพุทธบูชา, ตลอด ๙๔ กัลป์" | |
| 42,0031,021,ข้าพเจ้าไม่รู้จักทุคติ เพราะกรรมที่ข้าพเจ้า</B> | |