| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0028,001,มีสีและดอกเลือนไปแล้ว). บทว่า <B>ปาปณิเก</B> ได้แก่ ในผ้าเก่าที่ตก | |
| 42,0028,002,จากระหว่างร้านตลาด. การแสวงหา ชื่อว่าอุตสาหะ. แต่ผ้าบังสุกุล | |
| 42,0028,003,"และผ้าที่ตกตามร้านตลาดนั้น ไม่มีกำหนด, แม้ ๑๐๐ ชั้น ก็ควร." | |
| 42,0028,004,คำนี้ทั้งหมด กล่าวไว้สำหรับภิกษุผู้ยินดีอยู่. บทว่า <B>อคฺคฬํ</B> ได้แก่ | |
| 42,0028,005,ท่อนผ้า (ใหม่) ที่รื้อ (ผ้าเก่า) แล้วทาบเข้า. บทว่า <B>ตุนฺนํ</B> คือ | |
| 42,0028,006,ผ้าที่ชุนด้วยด้าย. บทว่า <B>โอวฏฺฏิกํ</B> คือ เจาะทำ (ให้เป็นรู). บทว่า | |
| 42,0028,007,<B>กณฺฑุสกํ</B> คือ ลูกดุม. บทว่า <B>ทฬฺหีกมฺมํ</B> ได้แก่ ท่อนผ้าที่ไม่รื้อ | |
| 42,0028,008,ทำให้เป็นที่รองแล้วทาบเข้า.<SUP>๑</SUP> | |
| 42,0028,009,เรื่องภิกษุรูปหนึ่ง จบ. | |
| 42,0028,010,[๑๓๕] ความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรมของท่านเหล่านี้ ที่ | |
| 42,0028,011,ประกอบในฐานะ ย่อมนำมาซึ่งความสรรเสริญ นับเข้าใน | |
| 42,0028,012,ประโยชน์เกื้อกูลในโลกนี้ ด้วยประการฉะนี้ เหตุนั้น จึงจัดเป็น | |
| 42,0028,013,มงคล. แต่ที่ประกอบในอัฏฐานะ หาเป็นมงคลไม่ เพราะเป็น | |
| 42,0028,014,เหตุนำมาซึ่งความติเตียน. ในข้อนั้น มีเรื่องดังต่อไปนี้ (เป็น | |
| 42,0028,015,อุทาหรณ์). | |
| 42,0028,016,[เรื่องพระโลลุทายี] | |
| 42,0028,017,ดังได้สดับมา พระโลลุทายี เป็นคนละเอียด และสามารถทำ | |
| 42,0028,018,จีวรกรรม. ท่านเย็บจีวรเพื่อภิกษุณี ผู้เป็นภรรยาเก่าของตน ย้อม | |
| 42,0028,019,แล้วทำรูปภาพอันตระการตา ซึ่งสำเร็จแล้วด้วยปฏิภาณ ที่ตรงกลาง | |
| 42,0028,020,"พับแล้ว กล่าวว่า "" เชิญเถิด น้องหญิง เธอจงนำจีวรผืนนี้ไป" | |
| 42,0028,021, | |
| 42,0028,022,๑. สมันต. ๓/๒๒๙. | |