| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0007,001,<B>บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญเขาโดยศีล (แต่) | |
| 42,0007,002,สุตะของเขาหาถึงพร้อมไม่. ถ้าบุคคลแม้มี | |
| 42,0007,003,"สุตะมาก (แต่) ไม่ตั้งมั่นอยู่ในศีล, บัณฑิต" | |
| 42,0007,004,ทั้งหลายย่อมติเตียนเขาโดยศีล (แต่) สุตะ | |
| 42,0007,005,ของเขาย่อมถึงพร้อม. ถ้าบุคคลแม้มีสุตะมาก | |
| 42,0007,006,(ทั้ง) ตั้งมั่นอยู่ในศีล บัณฑิตทั้งหลายย่อม | |
| 42,0007,007,สรรเสริญเขาโดยส่วนสอง คือ ทั้งโดยศีล | |
| 42,0007,008,ทั้งโดยสุตะ. ใครเล่าควรจะติเตียนบุคคลผู้มี | |
| 42,0007,009,สุตะมาก ผู้ทรงธรรม มีปัญญา เป็นพุทธสาวก | |
| 42,0007,010,"ผู้เป็นดังแท่งทองชมพูนุทนั้นได้, แม้เหล่า" | |
| 42,0007,011,"เทพเจ้าก็ชมเขา ถึงพรหมก็สรรเสริญ.""</B>" | |
| 42,0007,012,"อรรถกถา<SUP>๑</SUP>แห่งอัปปัสสุตสูตรนั้น ว่า ""บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า" | |
| 42,0007,013,"<B>อนุปฺปนฺโน</B> แปลว่า ไม่เข้าถึง.""" | |
| 42,0007,014,"ฎีกาแห่งอัปปัสสุตสูตรนั้น ว่า "" สองบทว่า <B>อปฺปกํ สุตํ</B>" | |
| 42,0007,015,ความว่า บรรดาสัตถุศาสน์มีองค์ ๙ องค์อะไร ๆ ก็ตาม จัดเป็นสุตะ | |
| 42,0007,016,"(ทั้งนั้น), เพื่อทรงแสดงองค์ ๙ นี้นั้น จึงตรัสว่า สุตตะ เคยยะ" | |
| 42,0007,017,"เป็นต้น.""" | |
| 42,0007,018,"นัยอันมาในอรรถกถาแห่งสูตรนั้นว่า ""หลายบทว่า <B>อตฺถ-" | |
| 42,0007,019,มฺาย ธมฺมมาย ธมฺมานุธมฺมปฏิปนฺโน</B> มีความว่า เป็นผู้ | |
| 42,0007,020,รู้อรรถกถาและบาลีแล้ว ปฏิบัติบุพพภาคปฏิปทาพร้อมทั้งศีลอันเป็น | |
| 42,0007,021, | |
| 42,0007,022,๑. มโนรถปูรณี. ๑/๓๒๘. | |