| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0003,001,กถาว่าด้วยพาหุสัจจะ | |
| 42,0003,002,[๑๑๖] ความเป็นผู้มีสุตะมาก ชื่อพาหุสัจจะ. โดยอรรถ | |
| 42,0003,003,พาหุสัจจะ ได้แก่ความเป็นผู้ฉลาดในกิจนั้น ๆ อันเกิดขึ้นเพราะเรียน | |
| 42,0003,004,บ้าง เพราะฟังบ้าง ซึ่งพระพุทธวจนะหรือศิลปะภายนอก (พระ | |
| 42,0003,005,พุทธศาสนา) ยกความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรม ที่พระผู้มีพระภาค | |
| 42,0003,006,ทรงถือเอาด้วยสิปปศัพท์อันจะตรัส (ข้างหน้า) เสีย. พาหุสัจจะนั้น | |
| 42,0003,007,มี ๒ อย่าง ด้วยสามารถพาหุสัจจะของบรรพชิตและคฤหัสถ์. ใน ๒ | |
| 42,0003,008,อย่างนั้น ความเป็นผู้ทรงจำคำสอนของพระศาสดา ที่พระผู้มีพระ- | |
| 42,0003,009,ภาคทรงพรรณนาไว้ในอุรุเวลสูตรเป็นต้น โดยนัยเป็นอาทิอย่างนี้ว่า | |
| 42,0003,010,"""ภิกษุเป็นพหุสูต ทรงสุตะ มีสุตะเป็นที่สั่งสม "" ดังนี้ ชื่อว่าพาหุสัจจะ" | |
| 42,0003,011,ของบรรพชิต. | |
| 42,0003,012,อุรุเวล<SUP>๑</SUP>สูตร มาในปฐมปัณณาสก์ แห่งจตุกกนิบาต อังคุตตร- | |
| 42,0003,013,นิกาย. | |
| 42,0003,014,"[๑๑๗] อรรถกถาแห่งอุรุเวลสูตร<SUP>๒</SUP>นั้นว่า ""สุตะ คือนวังค-" | |
| 42,0003,015,สัตถุศาสน์ของภิกษุนั้นมาก อธิบายว่า เป็นอันเธอเรียนแล้ว ด้วย | |
| 42,0003,016,สามารถอักขระเบื้องต้นและเบื้องปลายแห่งบาลีและอนุสนธิ. ภิกษุนั้น | |
| 42,0003,017,ชื่อว่า พหุสสุตะ. บทว่า <B>สุตธโร</B> คือเป็นผู้รองรับสุตะไว้ได้. จริงอยู่ | |
| 42,0003,018,พระพุทธวจนะอันภิกษุใดเรียนแต่บาลีประเทศนี้ เลือนหายไปจาก | |
| 42,0003,019,บาลีประเทศนี้ ไม่คงอยู่ ดุจน้ำในหม้อทะลุ เธอ ไม่อาจจะกล่าว | |
| 42,0003,020, | |
| 42,0003,021,๑. องฺ. จตุกฺก ๒๑/๒๕. ๒. มโนรถปูรณี. ๒/๓๔๗. | |