| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0033,001,ทธิวาหนะ กราบทูลความที่ตนเป็นคนเฝ้าพระอุทยาน แล้วพรรณนา | |
| 41,0033,002,อานุภาพของตน. พระราชารับสั่งให้เขาอยู่ในสำนักของคนเฝ้าพระ | |
| 41,0033,003,อุทยานของพระองค์. จำเดิมแต่นั้นมา ชนทั้งสองก็ (ช่วยกัน) | |
| 41,0033,004,บำรุงพระอุทยาน. คนเฝ้าพระอุทยานผู้มาใหม่ ทำดอกไม้อันมิใช่ | |
| 41,0033,005,ฤดูกาลให้บาน ทำผลให้อันมิใช่ฤดูกาลให้เผล็ดผล ได้ทำพระอุทยาน | |
| 41,0033,006,ให้เป็นรมณียสถานแล้ว. พระราชาก็โปรดปราน จึงปลดคนเฝ้าพระ | |
| 41,0033,007,อุทยานคนเก่าออกแล้ว ได้พระราชาทานพระอุทาน (ให้เป็นหน้าที่) | |
| 41,0033,008,แก่เขาผู้เดียว. เขาจึงปลูกสะเดาและเถาบอระเพ็ดล้อมต้นมะม่วง สะเดา | |
| 41,0033,009,และเถาบอระเพ็ด ก็งอกงามขึ้นโดยลำดับ. รากและกิ่งของมะม่วง | |
| 41,0033,010,เกี่ยวพันกับรากและกิ่ง (ของสะเดาและเถาบอระเพ็ด) เพราะการระคน | |
| 41,0033,011,ด้วยของมีรสไม่อร่อยนั้น มะม่วงซึ่งเป็นผลไม้มีรสอร่อยถึงเพียงนั้น | |
| 41,0033,012,จึงกลายเป็นขม มีสรคล้ายในสะเดา. คนเฝ้าพระอุทยาน ทราบว่า | |
| 41,0033,013,ผลมะม่วงขมแล้ว ก็หนีไป. พระราชาเสด็จไปสู่พระอุทยาน เสวย | |
| 41,0033,014,ผลมะม่วง ไม่อาจจะทรงกลืนเยื่อมะม่วง ซึ่งเป็นดุจการสะเดาได้ | |
| 41,0033,015,"ทรงขากถ่มเสียแล้ว ตรัสถามพระโพธิสัตว์ว่า ""บัณฑิต ต้นไม้นี้" | |
| 41,0033,016,"ไม่มีความเสื่อมจากการบริหารเดิม, แม้เมื่อเป็นเช่นนั้น ผลของมัน" | |
| 41,0033,017,"ก็ยังกลับขมไปได้, เหตุอะไรหนอ ?"" พระโพธิสัตว์เมื่อจะทูลเหตุ" | |
| 41,0033,018,แห่งการเป็นดังนั้น จึงทูลว่า | |
| 41,0033,019,"<B>[๒๘] ""ข้าแต่พระเจ้าทธิวาหนะ มะม่วงของ" | |
| 41,0033,020,"พระองค์ มีต้นสะเดาแวดล้อม, รากเกี่ยวพัน" | |
| 41,0033,021,"ราก กิ่งเกี่ยวพันกิ่ง, เพราะเหตุที่อยู่ร่วมกัน</B>" | |