| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0028,001,สองบทว่า <B>สมฺผูสํ ปรํ</B> ได้แก่ ผู้อื่น คือ อันเตวาสิกผู้แตะ | |
| 41,0028,002,ต้องอาจารย์อยู่. | |
| 41,0028,003,บทว่า <B>อลิตฺตํ</B> ความว่า อาจารย์นั้น ย่อมเปื้อนอันเตวาสิก | |
| 41,0028,004,นั้น ผู้อันบาปธรรมมิได้เปื้อน (มาแต่เดิม) ดุจลูกศรอันร้าย คือ | |
| 41,0028,005,อันกำซาบด้วยยาพิษ พลอยติดแล่งศรอันมิได้เปื้อน (มาแต่เดิม) | |
| 41,0028,006,ฉะนั้น. จริงอยู่ ผู้คบคนพาล ถึงไม่ทำกรรมชั่ว ก็ย่อมได้รับติฉัน | |
| 41,0028,007,"นินทาว่า ""ผู้คบคนพาล,"" เพราะฉะนั้น นกแขกเต้า จึงกล่าวว่า" | |
| 41,0028,008,"<B>""เอวํ พาลุปเสวนา."" </B> (ส่วน) ผู้คบปราชญ์ แม้ไม่สามารถจะเป็น" | |
| 41,0028,009,"บัณฑิตได้ ก็ยังได้เกียรติคุณว่า ""ผู้คบเพื่อนดีงาม,"" เพราะฉะนั้น" | |
| 41,0028,010,"นกนั้น จึงกล่าวว่า <B>""เอวํ ธีรุปเสวนา.""</B>" | |
| 41,0028,011,บทว่า <B>ปตฺตปุฏสฺเสว</B> คือว่า ดุจใบไม้สำหรับห่อคันธชาติมี | |
| 41,0028,012,กฤษณาเป็นต้นนั่นแล. | |
| 41,0028,013,บทว่า <B>สมฺปากํ</B>คือ ทราบว่าตนอบรมแล้ว ด้วยอำนาจคลุกคลี | |
| 41,0028,014,กับเพื่อนดีงาม. | |
| 41,0028,015,บทว่า <B>สนฺโต</B> ความว่า พวกสัมมาทิฏฐิ ย่อมยังพวกสัตว์ | |
| 41,0028,016,อาศัยตน ให้ถึงสวรรค์อย่างเดียว. | |
| 41,0028,017,พระราชา ทรงเสื่อมใสในธรรมกถาของนกนั้น ทางไหว้ฤษี | |
| 41,0028,018,"ทั้งหลายผู้มาถึงแล้ว ตรัสว่า ""ท่านผู้เจริญ เมื่อท่านทั้งหลายจะ" | |
| 41,0028,019,"อนุเคราะห์ข้าพเจ้า ก็จงอยู่ในพระนครของข้าพเจ้าเถิด"" ดังนี้แล้ว" | |
| 41,0028,020,เสด็จไปยังพระนคร พระราชทานอภัยแก่นกแขกเต้าทั้งหลาย โปรด | |
| 41,0028,021,ให้คณะฤษีผู้มาในพระนครนั้นอยู่ในพระอุทยาน ทรงบำรุงจนตลอด | |