| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0024,001,"กับปลาเน่า, ผู้เสพคนพาลนั้น ก็เช่นกับใบไม้ห่อปลาเน่า ถึงความ " | |
| 41,0024,002,เป็นผู้อันวิญญูชนทั้งหลายควรทิ้งและเกลียดชัง. (ฝ่าย) บัณฑิต เป็น | |
| 41,0024,003,เช่นกับของหอมมีกฤษณาและมาลาเป็นต้น ถึงความเป็นผู้ควร | |
| 41,0024,004,กับใบไม้ที่พันของหอมมีกฤษณาและมาลาเป็นต้น ถึงความเป็นผู้ควร | |
| 41,0024,005,สรรเสริญและฟูใจของวิญญูชนทั้งหลาย. | |
| 41,0024,006,"ก็ผู้ใดคบคนใด, ผู้นั้นก็มีคนนั้นเป็นคติเทียว. แต่เพื่อจะแสดง" | |
| 41,0024,007,ความข้อนี้ จึงควรกล่าวเรื่องลูกนกแขกเต้าเป็นต้นไว้ (ดังต่อไปนี้) :- | |
| 41,0024,008,[เรื่องลูกนกแขกเต้า] | |
| 41,0024,009,[๒๑] ดังได้สดับมา ในอดีตกาล มีลูกนกแขกเต้า ๒ ตัวพี่น้อง | |
| 41,0024,010,ในป่างิ้วใกล้สานุบรรพต.<SUP>๑</SUP> และในด้านเหนือลมแห่งภูเขา มีบ้านที่อยู่ | |
| 41,0024,011,"อาศัยของโจร ๕๐๐, ในด้านใต้ลม มีอาศรมที่อยู่อาศัยของฤษี ๕๐๐." | |
| 41,0024,012,ในเวลาที่ขนปีกลูกนกแขกเต้ายังไม่ออก เกิดลมหัวด้วน<SUP>๒</SUP>ขึ้นแล้ว. ลูก | |
| 41,0024,013,นกทั้ง ๒ นั้น ถูกลมนั้นพัดไปตกตัวละแห่ง. ใน ๒ ตัวนั้น ตัวหนึ่ง | |
| 41,0024,014,ตกในระหว่างอาวุธ ในบ้างโจร เพราะเหตุที่ตกในที่นั้น พวกโจร | |
| 41,0024,015,จึงขนานนามว่า สัตติคุมพะ<B>๓</B> เจริญขึ้นในระหว่างโจรเหล่านั้น. | |
| 41,0024,016,ตัวหนึ่งตกในระหว่างดอกไม้ ที่หาดทรายใกล้อาศรม เพราะเหตุที่ | |
| 41,0024,017,"ตกในที่นั้น พวกฤษีจึงขนานนามว่า ""ปุปผกะ""<SUP>๔</SUP> เจริญขึ้นในระหว่าง" | |
| 41,0024,018,ฤษีเหล่านั้น. | |
| 41,0024,019, | |
| 41,0024,020,๑. สานุ ในอภิธานัปปทีปิกา ข้อ ๖๐๗ แปลว่า ภูเขามีพื้นเสมอ. สูจิ หน้า ๘๗๖. | |
| 41,0024,021,๒. วาตมณฺฑลิกา. ๓. พ่มหอก. ๔. ดอกไม้. | |