| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0046,001,ทั้งหลายนี่ ทรงคุณน่าอัศจรรย์จริง พระองค์ทรงแสดงธรรมได้ด้วย | |
| 39,0046,002,"อุบายหลายอย่าง ดุจ "" หนามยอกเอาหนามบ่ง "" ก็มี เช่นพระนันทะ" | |
| 39,0046,003,กระสันขึ้นเพราะคู่รักของตน น่าจะทรงแสดงธรรมเกี่ยวแก่ให้ปลงเป็น | |
| 39,0046,004,อสุภ แต่หาทรงทำอย่างนั้นไม่ กลับเอารูปที่สวยเข้าล่อ ซึ่งกะขนาดว่า | |
| 39,0046,005,นางฟ้า ยักไปยักมาด้วยวิธีนั้น ก็ให้บรรลุพระอรหันต์ได้ และยังตรัสว่า | |
| 39,0046,006,เราจะได้ใช่วิธีอย่างนี้แก่นันทะแต่ในบัดนี้ก็หามิได้ แม้ในกาล | |
| 39,0046,007,ก่อนก็ได้ใช้มาแล้วเหมือนกัน คือเมื่อครั้งเราเสวยชาติเป็นพ่อค้าชาว | |
| 39,0046,008,เมืองพาราณสี มีชื่อว่ากัปปกะ นันทะเกิดเป็นลาในครั้งนั้น เป็นสัตว์ | |
| 39,0046,009,พาหนะของนายกัปปกะ. เป็นสัตว์มีแรงมาก เดินได้วันละ ๗ โยชน์ | |
| 39,0046,010,สมัยนั้นนายกัปปกะบรรทุกสินค้าไปจำหน่าย ถึงที่แล้วปล่อยลาให้เที่ยว | |
| 39,0046,011,ตามสบาย ลานั้นเดินและเล็มเลียบหลังคู่ร่องไป เห็นนางลาเข้าตัว | |
| 39,0046,012,หนึ่ง นางลานั้นก็ทักทาย พูดยั่วกามสังโยชน์โดยประการต่าง ๆ ใน | |
| 39,0046,013,ที่สุดลานั้นก็เกิดกระสันติดใจคำของนางลานั้น นายกัปปกะจำหน่าย | |
| 39,0046,014,สินค้าแล้วได้เวลาจะกลับ ก็มาตามลาตัวนั้นให้กลับ ลานั้นไม่ยอม | |
| 39,0046,015,กลับ เพราะมาติดพันกับตัวเมียเสียแล้ว ชักดื้อด้าน นายกัปปกะพูด | |
| 39,0046,016,อ้อนวอนแล้ว ๆ เล่า ๆ ก็ไม่กลับ เขาจึงคิดว่ามันไม่ปรารถนาจะกลับ | |
| 39,0046,017,จำเราจะต้องขู่ให้กลัว แล้วเอากลับให้ได้ จึงได้กล่าวคาถานี้ เป็น | |
| 39,0046,018,คำขู่ว่า :- | |
| 39,0046,019,<B>[ ๓๔ ] ปโตทนฺเต กริสฺสามิ</B> เราจักปฏัก ให้มีหนามยาว | |
| 39,0046,020,<B>โสฬสงฺคุลิกณฺฏก</B>ํ ตั้ง ๑๖ องคุลี แก่เจ้า | |
| 39,0046,021, | |
| 39,0046,022,๓๔. ธมฺ. ๑/๑๑๕ | |