| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0042,001,<B>[ ๓๑ ] ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารึ</B> ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติ | |
| 39,0042,002,ธรรม | |
| 39,0042,003,<B>ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ</B> ธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้วย่อม | |
| 39,0042,004,นำสุขมาให้ | |
| 39,0042,005,<B>เอสานิสํโส ธมฺเม สุจิณฺเณ</B> ความนำสุขมาให้นี้ เป็นอานิสงส์ | |
| 39,0042,006,ในธรรม ที่บุคคลประพฤติดีแล้ว | |
| 39,0042,007,<B>น ทุคฺคตึ คจฺฉติ ธมฺมจารี.</B> ผู้ประพฤติธรรม ย่อมไม่ไปสู่ทุคติ | |
| 39,0042,008,สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงเปลื้องวาทะที่ว่า ทรง | |
| 39,0042,009,ตั้งอุปติสสภิกษุกับโกลิตภิกษุให้เป็นพระอัครสาวกเพราะเห็นแก่หน้า จึงได้ | |
| 39,0042,010,ทรงเล่าเรื่องของท่านอัญญาโกณฑัญญะว่า ได้ทำบุญตั้งความปรารถนา | |
| 39,0042,011,ไว้เพียงเท่านั้น แล้วทรงเล่าเรื่องพระยศ สหายพระยศ พระภัททวัคคีย์ | |
| 39,0042,012,และเหล่าชฎิล ๓ พี่น้อง ตามที่ปรากฏอยู่ในเรื่องแห่งท่านนั้น ๆ ก็เพียง | |
| 39,0042,013,เพื่อจะสำเร็จแก่พระอรหันต์เท่านั้น เพราะเหตุนั้น ชื่อว่าทรงตั้งเพราะ | |
| 39,0042,014,เห็นแก่หน้าหามิได้ แล้วทรงเล่าเรื่องพระอัครสาวกทั้ง ๒ ว่า ใน | |
| 39,0042,015,พุทธกาลแห่งพระอโนมทัสสี ในจันทรวดีนคร สารีบุตรเกิดเป็นมาณพ | |
| 39,0042,016,ชื่อสรทะ โมคคัลลานะเกิดเป็นกุฎุมพีชื่อสิริวัฑฒะ เธอทั้ง ๒ นี้เป็น | |
| 39,0042,017,สหายร่วมกันมาแต่ครั้งนั้น สมัยหนึ่งสรทมาณพ เห็นความที่อัตภาพนี้ | |
| 39,0042,018,จะรู้เห็นได้ ก็แต่ในโลกนี้เท่านั้น ในโลกหน้า หารู้ว่าจะเป็นอย่างไร | |
| 39,0042,019,ไม่ ความที่จะต้องตายนี่แหละเป็นเที่ยงแท้ เราจะบวชดีกว่า สมบัติ | |
| 39,0042,020,ไม่เป็นแก่นสารอะไร ตายแล้วก็เอาไปไม่ได้ จึงไปชวนสิริวัฑฒะผู้ | |
| 39,0042,021, | |
| 39,0042,022,๓๑. ธมฺ. ๑/๘๙. ชา. ๕/๔๙๐ | |